-
1 incorporaliter
incorpŏrālĭter, adv., v. incorporalis fin. -
2 incorporale
incorpŏrālis, e, adj. [id.], bodiless, incorporeal (post-Aug.):II.quod est aut corporale est aut incorporale,
Sen. Ep. 58, 11:jus,
Quint. 5, 10, 116: nomina, that denote something incorporeal, e. g. virtus, Prisc. 2, p. 579.—Hence, subst.: incorpŏrāle, is, n., an incorporeal thing, that which is unsubstantial, immaterial:dicimus enim quaedam corporalia esse, quaedam incorporalia,
Sen. Ep. 58, 11 sqq.;89, 16: a corporibus se ad incorporalia transtulit,
id. ib. 90, 29.—Esp., law t. t., incorporeal, that which is not perceptible by any sense: res, rights to or in things (opp. corporales, the things themselves), Gai. Inst. 2, 14 sqq.—Hence, subst.: incorpŏrāle, is, n., an intangible possession, a right: incorporalia sunt quae tangi non possunt, Gai. Inst. l. l. Abdy ad loc.; 3, 83 al.; id. Ben. 6, 2, 2. — Hence, adv.: incorpŏrālĭter, incorporeally, Claud. Mam. de Stat. An. 3, 14. -
3 incorporalis
incorpŏrālis, e, adj. [id.], bodiless, incorporeal (post-Aug.):II.quod est aut corporale est aut incorporale,
Sen. Ep. 58, 11:jus,
Quint. 5, 10, 116: nomina, that denote something incorporeal, e. g. virtus, Prisc. 2, p. 579.—Hence, subst.: incorpŏrāle, is, n., an incorporeal thing, that which is unsubstantial, immaterial:dicimus enim quaedam corporalia esse, quaedam incorporalia,
Sen. Ep. 58, 11 sqq.;89, 16: a corporibus se ad incorporalia transtulit,
id. ib. 90, 29.—Esp., law t. t., incorporeal, that which is not perceptible by any sense: res, rights to or in things (opp. corporales, the things themselves), Gai. Inst. 2, 14 sqq.—Hence, subst.: incorpŏrāle, is, n., an intangible possession, a right: incorporalia sunt quae tangi non possunt, Gai. Inst. l. l. Abdy ad loc.; 3, 83 al.; id. Ben. 6, 2, 2. — Hence, adv.: incorpŏrālĭter, incorporeally, Claud. Mam. de Stat. An. 3, 14.
См. также в других словарях:
ԱՆՄԱՐՄՆԱԲԱՐ — ( ) NBH 1 0201 Chronological Sequence: Unknown date, 5c, 8c, 10c, 11c մ. որ եւ ԱՆՄԱՐՄՆԱՊԷՍ. ἁσωμάτως incorporaliter, incorporeo modo Իբրեւ անմարմին. առանց մարմնոյ. որպէս թէ չունելով զմարմին. հոգեպէս. *Անդ անմարմնաբար, աստ մարմնով. Յհ. իմ. երեւ.:… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)