Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

inclination

  • 21 furacitas

    furacĭtās, ātis, f. Plin. disposition au vol, penchant au vol.
    * * *
    furacĭtās, ātis, f. Plin. disposition au vol, penchant au vol.
    * * *
        Furacitas, pen. corr. furacitatis. Plin. Desrobbement, Inclination à desrobber.

    Dictionarium latinogallicum > furacitas

  • 22 natura

    natura, ae, f. [nascor] [st1]1 [-] action de mettre au monde, génération, naissance.    - tuus naturā filius: ton fils par la naissance.    - naturā frater, adoptione filius, Liv.: frère de naissance, fils d'adoption. [st1]2 [-] nature, essence, propriété, qualité, constitution, manière d'être, configuration (d'un lieu).    - natura ignis, Cic.: la nature du feu, l'essence du feu.    - natura deorum, Cic.: l'essence des dieux.    - natura corporis, Cic.: la complexion.    - loci naturā, Caes. BG. 1, 3: par la configuration de l'endroit.    - natura montis, Caes.: la configuration de la montagne.    - insula natura triquetra, cujus unum latus est contra Galliam, Caes.: l’île a la forme d’un triangle, dont un côté fait face à la Gaule.    - secundum naturam fluminis, Caes. BG. 4: dans la direction du courant.    - arbor in suam naturam revocata, V.-Max.: arbre revenu à son état naturel.    - solo natura subest, Virg. G. 2: la bonne qualité (des arbres) tient au sol.    - haec est natura propria animae, Cic.: c'est la qualité propre de l'âme.    - natura alvi, Cels.: l'estomac.    - auctor omnium naturarum, Quint.: le créateur de tous les êtres. [st1]3 [-] nature (avec ses lois), ordre naturel, cours des choses.    - haec omnia regi naturā, Cic. (sub. inf.):... que tout cela est gouverné par la nature.    - arboribus varia natura creandis, Virg.: la nature agit diversement dans la production des arbres.    - naturae foedera, Lucr.: les lois du monde physique.    - nihil a naturae statu discedere, Cic.: ne pas s'écarter de l'ordre de la nature.    - nolente naturā (contra naturam), Cic.: contrairement aux lois de la nature.    - est in rerum natura ut... Cels.: il peut arriver que...    - rerum natura non recipit ut..., V.-Max.: il n'est pas dans la nature des choses que...    - pater naturae concessit, Sall. J. 14: mon père a cédé à la nature, mon père est mort.    - naturae satisfacere, Cic. Clu. 10: mourir, décéder. [st1]4 [-] nature particulière (du corps ou de l'âme), dispositions naturelles, instinct, inclinations, tempérament, naturel, caractère.    - versare suam naturam, Cic.: changer de caractère.    - naturā, Cic.: naturellement.    - mihi benefacere jam ex consuetudine in naturam vertit, Sall.: l'habitude de bien me conduire m'est devenue naturelle.    - natura aegri, Cels.: le tempérament du malade.    - natura serpentium, Sall.: la nature des serpents, les moeurs des serpents.    - naturam expellas, Hor.: chasse le naturel.    - cujus rei tanta est natura, ut... Cic.: telle est la puissance de ce sentiment que...    - natura mirabilis ad dicendum, Cic.: dispositions merveilleuses pour l'éloquence.    - naturā aut moribus, Sall.: par son tempérament ou par son éducation.    - loqui ut natura fert, Ter.: parler avec franchise.    - naturas apibus quas Juppiter ipse addidit, Virg. G. 4: (exposer) les instincts que Jupiter lui-même a accordé aux abeilles. [st1]5 [-] le monde, la nature, l'univers.    - natura rerum (natura mundi): la nature, le monde, l'univers.    - salve, parens omnium rerum, Natura, Plin.: salut, Nature, mère de toutes les choses. [st1]6 [-] matière, élément, espèce, sorte.    - quattuor naturae, Cic.: les quatre éléments.    - quintam naturam esse censet, Cic.: il pense qu'il y a un cinquième élément.    - naturae rerum, non figurae, Cic.: des réalités et non des apparences.    - natura animantum, Lucr.: le règne animal.
    * * *
    natura, ae, f. [nascor] [st1]1 [-] action de mettre au monde, génération, naissance.    - tuus naturā filius: ton fils par la naissance.    - naturā frater, adoptione filius, Liv.: frère de naissance, fils d'adoption. [st1]2 [-] nature, essence, propriété, qualité, constitution, manière d'être, configuration (d'un lieu).    - natura ignis, Cic.: la nature du feu, l'essence du feu.    - natura deorum, Cic.: l'essence des dieux.    - natura corporis, Cic.: la complexion.    - loci naturā, Caes. BG. 1, 3: par la configuration de l'endroit.    - natura montis, Caes.: la configuration de la montagne.    - insula natura triquetra, cujus unum latus est contra Galliam, Caes.: l’île a la forme d’un triangle, dont un côté fait face à la Gaule.    - secundum naturam fluminis, Caes. BG. 4: dans la direction du courant.    - arbor in suam naturam revocata, V.-Max.: arbre revenu à son état naturel.    - solo natura subest, Virg. G. 2: la bonne qualité (des arbres) tient au sol.    - haec est natura propria animae, Cic.: c'est la qualité propre de l'âme.    - natura alvi, Cels.: l'estomac.    - auctor omnium naturarum, Quint.: le créateur de tous les êtres. [st1]3 [-] nature (avec ses lois), ordre naturel, cours des choses.    - haec omnia regi naturā, Cic. (sub. inf.):... que tout cela est gouverné par la nature.    - arboribus varia natura creandis, Virg.: la nature agit diversement dans la production des arbres.    - naturae foedera, Lucr.: les lois du monde physique.    - nihil a naturae statu discedere, Cic.: ne pas s'écarter de l'ordre de la nature.    - nolente naturā (contra naturam), Cic.: contrairement aux lois de la nature.    - est in rerum natura ut... Cels.: il peut arriver que...    - rerum natura non recipit ut..., V.-Max.: il n'est pas dans la nature des choses que...    - pater naturae concessit, Sall. J. 14: mon père a cédé à la nature, mon père est mort.    - naturae satisfacere, Cic. Clu. 10: mourir, décéder. [st1]4 [-] nature particulière (du corps ou de l'âme), dispositions naturelles, instinct, inclinations, tempérament, naturel, caractère.    - versare suam naturam, Cic.: changer de caractère.    - naturā, Cic.: naturellement.    - mihi benefacere jam ex consuetudine in naturam vertit, Sall.: l'habitude de bien me conduire m'est devenue naturelle.    - natura aegri, Cels.: le tempérament du malade.    - natura serpentium, Sall.: la nature des serpents, les moeurs des serpents.    - naturam expellas, Hor.: chasse le naturel.    - cujus rei tanta est natura, ut... Cic.: telle est la puissance de ce sentiment que...    - natura mirabilis ad dicendum, Cic.: dispositions merveilleuses pour l'éloquence.    - naturā aut moribus, Sall.: par son tempérament ou par son éducation.    - loqui ut natura fert, Ter.: parler avec franchise.    - naturas apibus quas Juppiter ipse addidit, Virg. G. 4: (exposer) les instincts que Jupiter lui-même a accordé aux abeilles. [st1]5 [-] le monde, la nature, l'univers.    - natura rerum (natura mundi): la nature, le monde, l'univers.    - salve, parens omnium rerum, Natura, Plin.: salut, Nature, mère de toutes les choses. [st1]6 [-] matière, élément, espèce, sorte.    - quattuor naturae, Cic.: les quatre éléments.    - quintam naturam esse censet, Cic.: il pense qu'il y a un cinquième élément.    - naturae rerum, non figurae, Cic.: des réalités et non des apparences.    - natura animantum, Lucr.: le règne animal.
    * * *
        Natura, pen. prod. Plin. Nature.
    \
        Natura. Plin. Cic. La partie honteuse d'une personne ou d'une beste, La nature.
    \
        Si exemeris ex rerum natura beneuolentiae coniunctionem. Cic. Si tu ostes d'entre les hommes, etc.
    \
        E natura rerum euellere. Cic. Destruire quelque chose.
    \
        Natura solitarium nihil amat. Cic. La nature et inclination de l'homme.
    \
        Natura. Virgil. Maniere et facon de faire.
    \
        Quae tua est natura. Cic. Cognitum per teipsum (quae tua natura est) dignum eum tua amicitia hospitioque iudicabis. Veu ta nature.
    \
        Natura et mores alicuius. Cic. Sa complexion.
    \
        Larga. Iuuenal. Liberale.
    \
        Naturae cedere, siue concedere. Sallust. Mourir.
    \
        Vt fert natura aliquid facere. Terent. Suyvant son naturel, D'un mouvement naturel, Sans contraincte, Naifvement. Quod et ex animo facere dicimus.
    \
        Naturae suae rationem habere. Cic. Avoir esgard à ses meurs et conditions.
    \
        Hoc natura est insitum, vt quem timueris, etc. Cic. Nous avons cela de nature, que, etc.
    \
        Naturae satisfacere. Cic. Mourir.
    \
        Arborum atque herbarum naturas. Plin. Leur nature, force et vertu.
    \
        Mendaces non genere, sed natura loci. Cic. A cause du lieu, Par la vertu et nature du lieu.
    \
        Natura, Ablatiuus. Cic. Naturellement, De nature.
    \
        - haec tria primum addidi Praeter naturam. Terent. Contre ma nature, Oultre que je n'avoye de coustume.

    Dictionarium latinogallicum > natura

  • 23 nutus

    nutŭs, ūs, m. [st2]1 [-] signe de tête, signe, mouvement, geste. [st2]2 [-] ordre, commandement, volonté. [st2]3 [-] tendance (des corps), mouvement, pesanteur, gravitation.    - ad nutum: au moindre signe, au premier signe.
    * * *
    nutŭs, ūs, m. [st2]1 [-] signe de tête, signe, mouvement, geste. [st2]2 [-] ordre, commandement, volonté. [st2]3 [-] tendance (des corps), mouvement, pesanteur, gravitation.    - ad nutum: au moindre signe, au premier signe.
    * * *
        Nutus, huius nutus, masc. gen. Cic. Le signe qu'on fait des yeulx ou de la teste en demonstrant son vouloir.
    \
        Nutus. Liu. La volunté et vouloir d'aucun.
    \
        Nutus, Inclination naturelle, ou Penchement. Cic. Suopte nutu et suo pondere ad pares angulos in terram et in mare ferantur.
    \
        Nutus. Valer. Flac. Cheute, Ruine.

    Dictionarium latinogallicum > nutus

  • 24 procliuitas

        Procliuitas, pen. corr. procliuitatis. Cic. Facilité, ou Inclination.

    Dictionarium latinogallicum > procliuitas

  • 25 pronitas

        Pronitas, pen. corr. Seneca, Ad malum pronitas. Inclination à mal, Proclivité à vice.

    Dictionarium latinogallicum > pronitas

  • 26 propensio

    propensĭo, ōnis, f. penchant, propension.
    * * *
    propensĭo, ōnis, f. penchant, propension.
    * * *
        Propensio, Verbale. Cic. Inclination.

    Dictionarium latinogallicum > propensio

  • 27 varus

    [st1]1 [-] vārus, a, um: - [abcl][b]a - qui a les jambes retournées en dedans, cagneux. - [abcl]b - recourbé. - [abcl]c - courbé, plié. - [abcl]d - contraire, opposé.[/b] [st1]2 [-] vărus, i, m.: Cels. pustule, bouton (sur le visage). [st1]3 [-] Vārus, i, m.: Varus (nom romain). - [abcl][b]a - Q. Attius Varus, vaillant général, du temps des guerres sociales. - [abcl]b - L. Varus, un épicurien, ami d'Auguste. - [abcl]c - P. Alfenus Varus, consul et jurisconsulte. - [abcl]d - P. Quintilius Varus, général romain, dont l'armée fut anéantie par Arminius, en Germanie.[/b] - voir hors site Varus.
    * * *
    [st1]1 [-] vārus, a, um: - [abcl][b]a - qui a les jambes retournées en dedans, cagneux. - [abcl]b - recourbé. - [abcl]c - courbé, plié. - [abcl]d - contraire, opposé.[/b] [st1]2 [-] vărus, i, m.: Cels. pustule, bouton (sur le visage). [st1]3 [-] Vārus, i, m.: Varus (nom romain). - [abcl][b]a - Q. Attius Varus, vaillant général, du temps des guerres sociales. - [abcl]b - L. Varus, un épicurien, ami d'Auguste. - [abcl]c - P. Alfenus Varus, consul et jurisconsulte. - [abcl]d - P. Quintilius Varus, général romain, dont l'armée fut anéantie par Arminius, en Germanie.[/b] - voir hors site Varus.
    * * *
        Varus, vara, varum. Plin. Qui ha les jambes tortues.
    \
        Varae manus. Ouid. Ouvertes pour empoigner celuy contre qui on luicte.
    \
        Vara brachia tendis. Martial. Ouverts pour embrasser, Escarquillez.
    \
        Genius varus. Pers. Diverse et differente inclination naturelle.
    \
        Varus, Substantiuum. Vari apud Celsum. Taches au visage, comme lentilles.

    Dictionarium latinogallicum > varus

  • 28 adfectĭo

    adfectĭo, ōnis, f. [adficio] [st1]1 [-] action d'affecter, influence, impression (causée par qqch).    - praesentis mali sapientis affectio nulla est, Cic. Tusc. 4: le mal présent n'impressionne en rien le sage. [st1]2 [-] état qui résulte d'une influence subie, affection, modification.    - odium et invidia et ceterae animi affectiones, Cic. Top.: la haine, la jalousie et les autres phénomènes affectifs.    - affectio est animi aut corporis aliqua de causa commutatio, Cic. Inv. 1, 25, 36: l'affection est un changement qu'une cause quelconque opère dans l'âme ou dans le corps.    - animi adfectionem lumine mentis carentem nominaverunt amentiam, Cic. Tusc. 3: l'état de l'âme auquel manque la lumière de la raison a reçu le nom de folie. [st1]3 [-] état affectif, disposition morale ou physique, état, manière d'être.    - ex hac animorum affectione testamenta commendationesque morientium natae sunt, Cic. Fin. 3: c'est de cette disposition morale des hommes que proviennent les testaments et les recommandations des mourants.    - cum omnes rectae animi adfectiones virtutes appellentur, Cic. Tusc. 2: alors que toutes les dispositions droites de l'âme sont appelées vertus.    - vitia adfectiones sunt manentes, Cic. Tusc. 4, 30: les vices sont des états affectifs permanents.    - summum bonum firma corporis adfectione contineri, Cic. Tusc. 5, 27: [dire] que le souverain bien consiste en une solide complexion physique.    - fac in puero referre, ex qua adfectione caeli primum spiritum duxerit, Cic. Div. 2, 99: supposons qu'à propos d'un enfant il importe de savoir sous quelle disposition spéciale du ciel il a respiré pour la première fois.    - astrorum adfectio valeat ad quasdam res, Cic. Fat. 8: admettons que telle manière d'être des astres ait de l'influence sur certaines choses.    - virtus est affectio animi constans, Cic. Tusc. 4, 15, 34: la vertu est une disposition de l'âme qui ne change jamais. [st1]4 [-] [après Cicéron] manière dont on est affecté, disposition, sentiment.    - accidere terrae simile quiddam nostrae adfectioni concesserim, Sen. Nat. 6, 24, 4: que la terre éprouve qqch d'analogue à ce que ressent l'homme, je l'accorderais.    - miseremur, irascimur, utcumque pressens movit adfectio, Curt. 7, 1, 24: nous montrons de la pitié, de la colère, suivant que nous pousse la disposition du moment.    - grati animi adfectio, Sen. Ben. 4, 18, 1: sentiment de reconnaissance.    - ferocissimas adfectiones amoris atque odii coercuit, Gell. 1, 3, 30: il maîtrisa les deux passions les plus violentes, l'amour et la haine.    - laetas inter audientium adfectiones, Tac. An. 4, 15: au milieu des sentiments d'allégresse de l'auditoire. [st1]5 [-] inclination, goût, affection, amour, tendresse.    - argentum sequuntur nulla adfectione animi, Tac. G. 5: ils recherchent l'argent [métal] non point par goût.    - simiarum erga fetum, Plin. 8, 216: tendresse des guenons pour leurs petits.    - adfectionis specie, Amm. 16: sous un semblant d'affection.    - Artemisia Mausolum virum amasse fertur ultra adfectionis humanae fidem, Gell. 10, 18, 1: on dit qu'Artémise a aimé son époux Mausole au-delà de tout ce qu'on peut attendre de la tendresse humaine.    - sic adfectione simulata paulatim sororis invadunt animum, Apul. 5: ainsi en simulant la tendresse, insensiblement elles s'insinuent dans le coeur de leur soeur.    - adfectio tenendi, Dig. 5, 16, 60: la volonté de conserver.    - adfectiones, Cod. Th. 13, 9, 3: ceux pour qui on a de l'affection (= les enfants).    - affectiones naviculariorum, Cod. Th.: la famille des matelots.

    Dictionarium latinogallicum > adfectĭo

  • 29 adfector

    adfector, āri, ātus sum    - dép. tr. - c. adfecto.    - adfectari regnum, Varr. ap. Diom.: convoiter le royaume.    - affectari ad mulierem, App. Herb. 15: éprouver de l'inclination pour une femme.

    Dictionarium latinogallicum > adfector

  • 30 acclīvitās

        acclīvitās ātis, f    [acclivis], an ascent, rising grade, acclivity: pari acclivitate collis, Cs.
    * * *
    slope, ascent, upward inclination, steepness

    Latin-English dictionary > acclīvitās

  • 31 adfectiō (aff-)

        adfectiō (aff-) ōnis, f    [adficio], a relation, disposition: ad res reliquas.—Esp., a temporary state, perturbation: animi.—A frame, state, constitution: animi: corporis.—Fig., of the stars, position, aspect: astrorum: caeli.—Inclination, partiality: animi, Ta.

    Latin-English dictionary > adfectiō (aff-)

  • 32 appetītiō (adp-)

        appetītiō (adp-) ōnis, f    [appeto], a grasping at: solis.—Fig., an earnest longing, desire, strong inclination: naturalis: principatūs.

    Latin-English dictionary > appetītiō (adp-)

  • 33 applicātiō (adp-)

        applicātiō (adp-) ōnis, f    [applico], an inclination: animi.—The relation of a client to his patron, clientship: ius applicationis.

    Latin-English dictionary > applicātiō (adp-)

  • 34 auspicium

        auspicium ī, n    [auspex], divination by the flight of birds, augury from birds, auspices: comitia auspiciis impedire: auspicia habere, authority to take the auspices, L.: observare, L.—A sign, omen, divine premonition, indication by augury: optimis auspiciis ea geri: alitem auspicium fecisse, L.: melioribus auspiciis, under better omens, V.: cui (diviti) si libido Fecerit auspicium, i. e. an impulse, H. — Since only the chief in command could take the auspices for the army, command, guidance, authority: ductu auspicioque eius res gerere, L.: tuis Auspiciis confecta duella, H.: Illius auspiciis moenia victa, O.: maioribus ire auspiciis, i. e. of Jupiter himself, V. — Right, power, inclination, will: meis ducere vitam Auspiciis, V.: populum paribus regamus Auspiciis, V.
    * * *
    divination (by birds); omen; beginning; auspices (pl.); right of doing auspices

    Latin-English dictionary > auspicium

  • 35 cōnātus

        cōnātus ūs, m    [conor], an attempt, effort, undertaking, enterprise, endeavor: audax, L.: hoc conatu destiterunt, Cs.: princeps ad conatum exercitūs conparandi: conatum Antoni reppulerunt: de spe conatuque depulsus: compressi tuos conatūs: multis frustra conatibus captis, L.: in mediis conatibus aegri Succidimus, V. — Effort, exertion, struggle, endeavor: quo maiore conatu aguntur: ad hostes magno conatu profectus, L. — A beginning, undertaking: in ipso conatu rerum circumegit se annus, L.: tantis fatum conatibus obstat, O.—Fig., an impulse, inclination, tendency: conatum habere ad pastūs capessendos.
    * * *
    attempt, effort; exertion, struggle; impulse, tendency; endeavor, design

    Latin-English dictionary > cōnātus

  • 36 conciliātiō

        conciliātiō ōnis, f    [concilio], a connection, union, bond: generis hominum: civilis.—Fig., a conciliating, making friendly, gaining over: conciliationis causā. — In rhet., a gaining over, conciliating (of a judge or audience).—In philos., an inclination, longing: hominis ad ea, quae, etc.: naturae.—An acquiring, procuring, winning: gratiae.
    * * *
    connection/union; winning over/favor; attraction; acceptance; desire; procuring

    Latin-English dictionary > conciliātiō

  • 37 dēclīnātiō

        dēclīnātiō ōnis, f    [declino], a bending aside, turning away, averting: tuas petitiones parvā declinatione effugi: atomi: corporis, Cu.—Fig., a turning away, avoiding, avoidance: a malis naturā declinamus; quae declinatio, etc.: laboris. — In rhet., a slight deviation (from the direct argument): a proposito: ad amplificandum.— A rejection, qualification (of a word or phrase).
    * * *
    declination/relative sky angle; latitude; compass point; inclination; bend/slope turning aside, swerve; advoidance; divergence/variation/digression; inflection

    Latin-English dictionary > dēclīnātiō

  • 38 dēlectātiō

        dēlectātiō ōnis, f    [delecto], a delighting, delight, pleasure, amusement, satisfaction: nulla alia, T.: oculorum: ridendi: conviviorum: mira in cognoscendo: suae delectationis causā.
    * * *
    conferring/gaining delight; (source of) delight/pleasure/enjoyment/amusement; straining/effort/tenesmus; inclination/futile straining to void bowels/bladder

    Latin-English dictionary > dēlectātiō

  • 39 favor

        favor ōris, m    [FAV-], favor, good-will, inclination, partiality: favore populi duci: exercitūs, Ta.: illi favorem humilitas addiderat, S.: Voleronem amplexa favore plebs, L.— Praise, approval, applause: Vatum, H.: suis non respondere favorem meritis, H.— Acclamation, applause: quem favorem secum in scenam attulit?: iam favor mentes tenet, Ph.: magno palma favore datur, O.
    * * *
    favor, goodwill; bias; applause

    Latin-English dictionary > favor

  • 40 ferō

        ferō tulī (tetulī, T., Ct.), lātus, ferre    [1 FER-; TAL-], to bear, carry, support, lift, hold, take up: aliquid, T.: arma, Cs.: sacra Iunonis, H.: cadaver umeris, H.: Pondera tanta, O.: oneri ferendo est, able to carry, O.: pedes ferre recusant Corpus, H.: in Capitolium faces: ventrem ferre, to be pregnant, L.: (eum) in oculis, to hold dear.—To carry, take, fetch, move, bear, lead, conduct, drive, direct: pisciculos obolo in cenam seni, T.: Caelo supinas manūs, raisest, H.: ire, pedes quocumque ferent, H.: opertā lecticā latus per oppidum: signa ferre, put in motion, i. e. march, Cs.: huc pedem, come, T.: pedem, stir, V.: ferunt sua flamina classem, V.: vagos gradūs, O.: mare per medium iter, pursue, V.: quo ventus ferebat, drove, Cs.: vento mora ne qua ferenti, i. e. when it should blow, V.: itinera duo, quae ad portum ferebant, led, Cs.: si forte eo vestigia ferrent, L.: corpus et arma tumulo, V.—Prov.: In silvam non ligna feras, coals to Newcastle, H.—With se, to move, betake oneself, hasten, rush: mihi sese obviam, meet: me tempestatibus obvium: magnā se mole ferebat, V.: ad eum omni studio incitatus ferebatur, Cs.: alii perterriti ferebantur, fled, Cs.: pubes Fertur equis, V.: (fera) supra venabula fertur, springs, V.: quocumque feremur, are driven: in eam (tellurem) feruntur pondera: Rhenus per finīs Nantuatium fertur, flows, Cs.—Praegn., to carry off, take by force, snatch, plunder, spoil, ravage: rapiunt incensa feruntque Pergama, V.: puer fertur equis, V.— To bear, produce, yield: quae terra fruges ferre possit: flore terrae quem ferunt, H. — To offer, bring (as an oblation): Sacra matri, V.: tura superis, O.— To get, receive, acquire, obtain, earn, win: donum, T.: fructūs ex sese: partem praedae: crucem pretium sceleris, Iu.: Plus poscente, H.—Fig., to bear, carry, hold, support: vina, quae vetustatem ferunt, i. e. are old: Scripta vetustatem si ferent, attain, O.: Insani sapiens nomen ferat, be called, H.: finis alienae personae ferendae, bearing an assumed character, L.: secundas (partīs), support, i. e. act as a foil, H.— To bring, take, carry, render, lead, conduct: mi auxilium, bring help: alcui subsidium, Cs.: condicionem, proffer, Cs.: matri obviae complexum, L.: fidem operi, procure, V.: mortem illis: ego studio ad rem p. latus sum, S.: numeris fertur (Pindar) solutis, H.: laudibus alquem in caelum, praise: (rem) supra quam fieri possit, magnify: virtutem, ad caelum, S.: in maius incertas res, L.— To prompt, impel, urge, carry away: crudelitate et scelere ferri, be carried away: furiatā mente ferebar, V.: quo animus fert, inclination leads, S.: si maxime animus ferat, S.: fert animus dicere, impels, O.— To carry off, take away, remove: Omnia fert aetas, V.—With se, to carry, conduct: Quem sese ore ferens! boasting, V.: ingentem sese clamore, paraded, V.— To bear, bring forth, produce: haec aetas oratorem tulit: tulit Camillum paupertas, H.— To bear away, win, carry off, get, obtain, receive: omnium iudicio primas: ex Etruscā civitate victoriam, L.: laudem inter suos, Cs.: centuriam, tribūs, get the votes: Omne tulit punctum, H.: repulsam a populo, experience: Haud inpune feres, escape, O.— To bear, support, meet, experience, take, put up with, suffer, tolerate, endure: alcius desiderium: voltum atque aciem oculorum, Cs.: multa tulit fecitque puer, H.: iniurias civium, N.: quem ferret, si parentem non ferret suom? brook, T.: tui te diutius non ferent: dolores fortiter: iniurias tacite: rem aegerrume, S.: tacite eius verecundiam non tulit senatus, quin, etc., i. e. did not let it pass, without, etc., L.: servo nubere nympha tuli, O.: moleste tulisti, a me aliquid factum esse, etc.: gravissime ferre se dixit me defendere, etc.: non ferrem moleste, si ita accidisset: casum per lamenta, Ta.: de Lentulo sic fero, ut debeo: moleste, quod ego nihil facerem, etc.: cum mulier fleret, homo ferre non potuit: iratus atque aegre ferens, T.: patior et ferendum puto: non tulit Alcides animis, control himself, V.—Of feeling or passion, to bear, experience, disclose, show, exhibit: dolorem paulo apertius: id obscure: haud clam tulit iram, L.—In the phrase, Prae se ferre, to manifest, profess, show, display, declare: cuius rei facultatem secutum me esse, prae me fero: noli, quaero, prae te ferre, vos esse, etc.: speciem doloris voltu prae se tulit, Ta.—Of speech, to report, relate, make known, assert, celebrate, say, tell: haec omnibus ferebat sermonibus, Cs.: pugnam laudibus, L.: quod fers, cedo, say, T.: quae nunc Samothracia fertur, is called, V.: si ipse... acturum se id per populum aperte ferret, L.: homo ut ferebant, acerrimus, as they said: si, ut fertur, etc., as is reported: non sat idoneus Pugnae ferebaris, were accounted, H.: utcumque ferent ea facta minores, will regard, V.: hunc inventorem artium ferunt, they call, Cs.: multa eius responsa acute ferebantur, were current: quem ex Hyperboreis Delphos ferunt advenisse: qui in contione dixisse fertur.—Of votes, to cast, give in, record, usu. with suffragium or sententiam: de me suffragium: sententiam per tabellam (of judges): aliis audientibus iudicibus, aliis sententiam ferentibus, i. e. passing judgment, Cs.: in senatu de bello sententiam.—Of a law or resolution, to bring forward, move, propose, promote: legem: lege latā: nihil erat latum de me: de interitu meo quaestionem: rogationes ad populum, Cs.: te ad populum tulisse, ut, etc., proposed a bill: de isto foedere ad populum: cum, ut absentis ratio haberetur, ferebamus.— Impers: lato ad populum, ut, etc., L.— With iudicem, to offer, propose as judge: quem ego si ferrem iudicem, etc.: iudicem illi, propose a judge to, i. e. go to law with, L.—In book-keeping, to enter, set down, note: minus quam Verres illi expensum tulerit, etc., i. e. set down as paid.—To require, demand, render necessary, allow, permit, suffer: dum aetatis tempus tulit, T.: si tempus ferret: incepi dum res tetulit, nunc non fert, T.: graviora verba, quam natura fert: sicut hominum religiones ferunt: ut aetas illa fert, as is usual at that time of life: si ita commodum vestrum fert: si vestra voluntas feret, if such be your pleasure: uti fors tulit, S.: natura fert, ut, etc.
    * * *
    ferre, tuli, latus V
    bring, bear; tell speak of; consider; carry off, win, receive, produce; get

    Latin-English dictionary > ferō

См. также в других словарях:

  • inclination — [ ɛ̃klinasjɔ̃ ] n. f. • inclinacion 1236 ; lat. inclinatio 1 ♦ Mouvement affectif, spontané vers un objet ou une fin. ⇒ appétit, désir, envie, penchant, propension, tendance. « Ses bonnes inclinations s altérèrent » (Chateaubriand). Agir contre… …   Encyclopédie Universelle

  • Inclination — in general is the angle between a reference plane and another plane or axis of direction. The axial tilt is expressed as the angle made by the planet s axis and a line drawn through the planet s center perpendicular to the orbital plane. Orbits… …   Wikipedia

  • Inclination — In cli*na tion, n. [L. inclinatio: cf. F. inclination.] [1913 Webster] 1. The act of inclining, or state of being inclined; a leaning; as, an inclination of the head. [1913 Webster] 2. A direction or tendency from the true vertical or horizontal… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • inclination — [in΄klə nā′shən] n. [OFr < L inclinatio < pp. of inclinare, INCLINE] 1. the act of bending, leaning, or sloping; esp., a bowing or nodding 2. an inclined surface or plane; slope; incline; slant 3. the extent or degree of incline from a… …   English World dictionary

  • inclination — I noun affinity, aptitude, aptness, bent, bias, cast, direction, fondness, inclinatio, leaning, liking, partiality, penchant, predilection, predisposition, preference, prejudice, proclivity, proneness, propensity, readiness, slant, studium,… …   Law dictionary

  • inclination — of an orbit kingpin inclination …   Mechanics glossary

  • inclination — (n.) condition of being mentally disposed (to do something), late 14c., from M.Fr. inclination (14c.) and directly from L. inclinationem (nom. inclinatio) a leaning, bending, figuratively tendency, bias, favor, noun of action from pp. stem of… …   Etymology dictionary

  • inclination — [n1] tendency, bent affection, appetite, aptitude, aptness, attachment, attraction, bias, capability, capacity, cup of tea*, desire, disposition, drift, druthers*, fancy, fondness, groove*, idiosyncrasy, impulse, leaning, liking, mind, movement,… …   New thesaurus

  • inclination — ► NOUN 1) a natural tendency to act or feel in a particular way. 2) (inclination for/to/towards) an interest in or liking for. 3) a slope or slant. 4) the angle at which a straight line or plane is inclined to another …   English terms dictionary

  • Inclination — (v. lat.), 1) so v.w. Neigung; 2) (Math.), die Richtung einer geraden Linie nach einem bestimmten Punkte, den sie nämlich trifft, wenn sie verlängert wird; 3) (Verschleifung) die in der älteren Dichtersprache gewöhnliche Abkürzung der Wörter, wo… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • inclination — Inclination, Procliuitas, Propensio, Inclinatio …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»