-
21 furacitas
-
22 natura
natura, ae, f. [nascor] [st1]1 [-] action de mettre au monde, génération, naissance. - tuus naturā filius: ton fils par la naissance. - naturā frater, adoptione filius, Liv.: frère de naissance, fils d'adoption. [st1]2 [-] nature, essence, propriété, qualité, constitution, manière d'être, configuration (d'un lieu). - natura ignis, Cic.: la nature du feu, l'essence du feu. - natura deorum, Cic.: l'essence des dieux. - natura corporis, Cic.: la complexion. - loci naturā, Caes. BG. 1, 3: par la configuration de l'endroit. - natura montis, Caes.: la configuration de la montagne. - insula natura triquetra, cujus unum latus est contra Galliam, Caes.: l’île a la forme d’un triangle, dont un côté fait face à la Gaule. - secundum naturam fluminis, Caes. BG. 4: dans la direction du courant. - arbor in suam naturam revocata, V.-Max.: arbre revenu à son état naturel. - solo natura subest, Virg. G. 2: la bonne qualité (des arbres) tient au sol. - haec est natura propria animae, Cic.: c'est la qualité propre de l'âme. - natura alvi, Cels.: l'estomac. - auctor omnium naturarum, Quint.: le créateur de tous les êtres. [st1]3 [-] nature (avec ses lois), ordre naturel, cours des choses. - haec omnia regi naturā, Cic. (sub. inf.):... que tout cela est gouverné par la nature. - arboribus varia natura creandis, Virg.: la nature agit diversement dans la production des arbres. - naturae foedera, Lucr.: les lois du monde physique. - nihil a naturae statu discedere, Cic.: ne pas s'écarter de l'ordre de la nature. - nolente naturā (contra naturam), Cic.: contrairement aux lois de la nature. - est in rerum natura ut... Cels.: il peut arriver que... - rerum natura non recipit ut..., V.-Max.: il n'est pas dans la nature des choses que... - pater naturae concessit, Sall. J. 14: mon père a cédé à la nature, mon père est mort. - naturae satisfacere, Cic. Clu. 10: mourir, décéder. [st1]4 [-] nature particulière (du corps ou de l'âme), dispositions naturelles, instinct, inclinations, tempérament, naturel, caractère. - versare suam naturam, Cic.: changer de caractère. - naturā, Cic.: naturellement. - mihi benefacere jam ex consuetudine in naturam vertit, Sall.: l'habitude de bien me conduire m'est devenue naturelle. - natura aegri, Cels.: le tempérament du malade. - natura serpentium, Sall.: la nature des serpents, les moeurs des serpents. - naturam expellas, Hor.: chasse le naturel. - cujus rei tanta est natura, ut... Cic.: telle est la puissance de ce sentiment que... - natura mirabilis ad dicendum, Cic.: dispositions merveilleuses pour l'éloquence. - naturā aut moribus, Sall.: par son tempérament ou par son éducation. - loqui ut natura fert, Ter.: parler avec franchise. - naturas apibus quas Juppiter ipse addidit, Virg. G. 4: (exposer) les instincts que Jupiter lui-même a accordé aux abeilles. [st1]5 [-] le monde, la nature, l'univers. - natura rerum (natura mundi): la nature, le monde, l'univers. - salve, parens omnium rerum, Natura, Plin.: salut, Nature, mère de toutes les choses. [st1]6 [-] matière, élément, espèce, sorte. - quattuor naturae, Cic.: les quatre éléments. - quintam naturam esse censet, Cic.: il pense qu'il y a un cinquième élément. - naturae rerum, non figurae, Cic.: des réalités et non des apparences. - natura animantum, Lucr.: le règne animal.* * *natura, ae, f. [nascor] [st1]1 [-] action de mettre au monde, génération, naissance. - tuus naturā filius: ton fils par la naissance. - naturā frater, adoptione filius, Liv.: frère de naissance, fils d'adoption. [st1]2 [-] nature, essence, propriété, qualité, constitution, manière d'être, configuration (d'un lieu). - natura ignis, Cic.: la nature du feu, l'essence du feu. - natura deorum, Cic.: l'essence des dieux. - natura corporis, Cic.: la complexion. - loci naturā, Caes. BG. 1, 3: par la configuration de l'endroit. - natura montis, Caes.: la configuration de la montagne. - insula natura triquetra, cujus unum latus est contra Galliam, Caes.: l’île a la forme d’un triangle, dont un côté fait face à la Gaule. - secundum naturam fluminis, Caes. BG. 4: dans la direction du courant. - arbor in suam naturam revocata, V.-Max.: arbre revenu à son état naturel. - solo natura subest, Virg. G. 2: la bonne qualité (des arbres) tient au sol. - haec est natura propria animae, Cic.: c'est la qualité propre de l'âme. - natura alvi, Cels.: l'estomac. - auctor omnium naturarum, Quint.: le créateur de tous les êtres. [st1]3 [-] nature (avec ses lois), ordre naturel, cours des choses. - haec omnia regi naturā, Cic. (sub. inf.):... que tout cela est gouverné par la nature. - arboribus varia natura creandis, Virg.: la nature agit diversement dans la production des arbres. - naturae foedera, Lucr.: les lois du monde physique. - nihil a naturae statu discedere, Cic.: ne pas s'écarter de l'ordre de la nature. - nolente naturā (contra naturam), Cic.: contrairement aux lois de la nature. - est in rerum natura ut... Cels.: il peut arriver que... - rerum natura non recipit ut..., V.-Max.: il n'est pas dans la nature des choses que... - pater naturae concessit, Sall. J. 14: mon père a cédé à la nature, mon père est mort. - naturae satisfacere, Cic. Clu. 10: mourir, décéder. [st1]4 [-] nature particulière (du corps ou de l'âme), dispositions naturelles, instinct, inclinations, tempérament, naturel, caractère. - versare suam naturam, Cic.: changer de caractère. - naturā, Cic.: naturellement. - mihi benefacere jam ex consuetudine in naturam vertit, Sall.: l'habitude de bien me conduire m'est devenue naturelle. - natura aegri, Cels.: le tempérament du malade. - natura serpentium, Sall.: la nature des serpents, les moeurs des serpents. - naturam expellas, Hor.: chasse le naturel. - cujus rei tanta est natura, ut... Cic.: telle est la puissance de ce sentiment que... - natura mirabilis ad dicendum, Cic.: dispositions merveilleuses pour l'éloquence. - naturā aut moribus, Sall.: par son tempérament ou par son éducation. - loqui ut natura fert, Ter.: parler avec franchise. - naturas apibus quas Juppiter ipse addidit, Virg. G. 4: (exposer) les instincts que Jupiter lui-même a accordé aux abeilles. [st1]5 [-] le monde, la nature, l'univers. - natura rerum (natura mundi): la nature, le monde, l'univers. - salve, parens omnium rerum, Natura, Plin.: salut, Nature, mère de toutes les choses. [st1]6 [-] matière, élément, espèce, sorte. - quattuor naturae, Cic.: les quatre éléments. - quintam naturam esse censet, Cic.: il pense qu'il y a un cinquième élément. - naturae rerum, non figurae, Cic.: des réalités et non des apparences. - natura animantum, Lucr.: le règne animal.* * *Natura, pen. prod. Plin. Nature.\Natura. Plin. Cic. La partie honteuse d'une personne ou d'une beste, La nature.\Si exemeris ex rerum natura beneuolentiae coniunctionem. Cic. Si tu ostes d'entre les hommes, etc.\E natura rerum euellere. Cic. Destruire quelque chose.\Natura solitarium nihil amat. Cic. La nature et inclination de l'homme.\Natura. Virgil. Maniere et facon de faire.\Quae tua est natura. Cic. Cognitum per teipsum (quae tua natura est) dignum eum tua amicitia hospitioque iudicabis. Veu ta nature.\Natura et mores alicuius. Cic. Sa complexion.\Larga. Iuuenal. Liberale.\Naturae cedere, siue concedere. Sallust. Mourir.\Vt fert natura aliquid facere. Terent. Suyvant son naturel, D'un mouvement naturel, Sans contraincte, Naifvement. Quod et ex animo facere dicimus.\Naturae suae rationem habere. Cic. Avoir esgard à ses meurs et conditions.\Hoc natura est insitum, vt quem timueris, etc. Cic. Nous avons cela de nature, que, etc.\Naturae satisfacere. Cic. Mourir.\Arborum atque herbarum naturas. Plin. Leur nature, force et vertu.\Mendaces non genere, sed natura loci. Cic. A cause du lieu, Par la vertu et nature du lieu.\Natura, Ablatiuus. Cic. Naturellement, De nature.\- haec tria primum addidi Praeter naturam. Terent. Contre ma nature, Oultre que je n'avoye de coustume. -
23 nutus
nutŭs, ūs, m. [st2]1 [-] signe de tête, signe, mouvement, geste. [st2]2 [-] ordre, commandement, volonté. [st2]3 [-] tendance (des corps), mouvement, pesanteur, gravitation. - ad nutum: au moindre signe, au premier signe.* * *nutŭs, ūs, m. [st2]1 [-] signe de tête, signe, mouvement, geste. [st2]2 [-] ordre, commandement, volonté. [st2]3 [-] tendance (des corps), mouvement, pesanteur, gravitation. - ad nutum: au moindre signe, au premier signe.* * *Nutus, huius nutus, masc. gen. Cic. Le signe qu'on fait des yeulx ou de la teste en demonstrant son vouloir.\Nutus. Liu. La volunté et vouloir d'aucun.\Nutus, Inclination naturelle, ou Penchement. Cic. Suopte nutu et suo pondere ad pares angulos in terram et in mare ferantur.\Nutus. Valer. Flac. Cheute, Ruine. -
24 procliuitas
Procliuitas, pen. corr. procliuitatis. Cic. Facilité, ou Inclination. -
25 pronitas
Pronitas, pen. corr. Seneca, Ad malum pronitas. Inclination à mal, Proclivité à vice. -
26 propensio
-
27 varus
[st1]1 [-] vārus, a, um: - [abcl][b]a - qui a les jambes retournées en dedans, cagneux. - [abcl]b - recourbé. - [abcl]c - courbé, plié. - [abcl]d - contraire, opposé.[/b] [st1]2 [-] vărus, i, m.: Cels. pustule, bouton (sur le visage). [st1]3 [-] Vārus, i, m.: Varus (nom romain). - [abcl][b]a - Q. Attius Varus, vaillant général, du temps des guerres sociales. - [abcl]b - L. Varus, un épicurien, ami d'Auguste. - [abcl]c - P. Alfenus Varus, consul et jurisconsulte. - [abcl]d - P. Quintilius Varus, général romain, dont l'armée fut anéantie par Arminius, en Germanie.[/b] - voir hors site Varus.* * *[st1]1 [-] vārus, a, um: - [abcl][b]a - qui a les jambes retournées en dedans, cagneux. - [abcl]b - recourbé. - [abcl]c - courbé, plié. - [abcl]d - contraire, opposé.[/b] [st1]2 [-] vărus, i, m.: Cels. pustule, bouton (sur le visage). [st1]3 [-] Vārus, i, m.: Varus (nom romain). - [abcl][b]a - Q. Attius Varus, vaillant général, du temps des guerres sociales. - [abcl]b - L. Varus, un épicurien, ami d'Auguste. - [abcl]c - P. Alfenus Varus, consul et jurisconsulte. - [abcl]d - P. Quintilius Varus, général romain, dont l'armée fut anéantie par Arminius, en Germanie.[/b] - voir hors site Varus.* * *Varus, vara, varum. Plin. Qui ha les jambes tortues.\Varae manus. Ouid. Ouvertes pour empoigner celuy contre qui on luicte.\Vara brachia tendis. Martial. Ouverts pour embrasser, Escarquillez.\Genius varus. Pers. Diverse et differente inclination naturelle.\Varus, Substantiuum. Vari apud Celsum. Taches au visage, comme lentilles. -
28 adfectĭo
adfectĭo, ōnis, f. [adficio] [st1]1 [-] action d'affecter, influence, impression (causée par qqch). - praesentis mali sapientis affectio nulla est, Cic. Tusc. 4: le mal présent n'impressionne en rien le sage. [st1]2 [-] état qui résulte d'une influence subie, affection, modification. - odium et invidia et ceterae animi affectiones, Cic. Top.: la haine, la jalousie et les autres phénomènes affectifs. - affectio est animi aut corporis aliqua de causa commutatio, Cic. Inv. 1, 25, 36: l'affection est un changement qu'une cause quelconque opère dans l'âme ou dans le corps. - animi adfectionem lumine mentis carentem nominaverunt amentiam, Cic. Tusc. 3: l'état de l'âme auquel manque la lumière de la raison a reçu le nom de folie. [st1]3 [-] état affectif, disposition morale ou physique, état, manière d'être. - ex hac animorum affectione testamenta commendationesque morientium natae sunt, Cic. Fin. 3: c'est de cette disposition morale des hommes que proviennent les testaments et les recommandations des mourants. - cum omnes rectae animi adfectiones virtutes appellentur, Cic. Tusc. 2: alors que toutes les dispositions droites de l'âme sont appelées vertus. - vitia adfectiones sunt manentes, Cic. Tusc. 4, 30: les vices sont des états affectifs permanents. - summum bonum firma corporis adfectione contineri, Cic. Tusc. 5, 27: [dire] que le souverain bien consiste en une solide complexion physique. - fac in puero referre, ex qua adfectione caeli primum spiritum duxerit, Cic. Div. 2, 99: supposons qu'à propos d'un enfant il importe de savoir sous quelle disposition spéciale du ciel il a respiré pour la première fois. - astrorum adfectio valeat ad quasdam res, Cic. Fat. 8: admettons que telle manière d'être des astres ait de l'influence sur certaines choses. - virtus est affectio animi constans, Cic. Tusc. 4, 15, 34: la vertu est une disposition de l'âme qui ne change jamais. [st1]4 [-] [après Cicéron] manière dont on est affecté, disposition, sentiment. - accidere terrae simile quiddam nostrae adfectioni concesserim, Sen. Nat. 6, 24, 4: que la terre éprouve qqch d'analogue à ce que ressent l'homme, je l'accorderais. - miseremur, irascimur, utcumque pressens movit adfectio, Curt. 7, 1, 24: nous montrons de la pitié, de la colère, suivant que nous pousse la disposition du moment. - grati animi adfectio, Sen. Ben. 4, 18, 1: sentiment de reconnaissance. - ferocissimas adfectiones amoris atque odii coercuit, Gell. 1, 3, 30: il maîtrisa les deux passions les plus violentes, l'amour et la haine. - laetas inter audientium adfectiones, Tac. An. 4, 15: au milieu des sentiments d'allégresse de l'auditoire. [st1]5 [-] inclination, goût, affection, amour, tendresse. - argentum sequuntur nulla adfectione animi, Tac. G. 5: ils recherchent l'argent [métal] non point par goût. - simiarum erga fetum, Plin. 8, 216: tendresse des guenons pour leurs petits. - adfectionis specie, Amm. 16: sous un semblant d'affection. - Artemisia Mausolum virum amasse fertur ultra adfectionis humanae fidem, Gell. 10, 18, 1: on dit qu'Artémise a aimé son époux Mausole au-delà de tout ce qu'on peut attendre de la tendresse humaine. - sic adfectione simulata paulatim sororis invadunt animum, Apul. 5: ainsi en simulant la tendresse, insensiblement elles s'insinuent dans le coeur de leur soeur. - adfectio tenendi, Dig. 5, 16, 60: la volonté de conserver. - adfectiones, Cod. Th. 13, 9, 3: ceux pour qui on a de l'affection (= les enfants). - affectiones naviculariorum, Cod. Th.: la famille des matelots. -
29 adfector
adfector, āri, ātus sum - dép. tr. - c. adfecto. - adfectari regnum, Varr. ap. Diom.: convoiter le royaume. - affectari ad mulierem, App. Herb. 15: éprouver de l'inclination pour une femme. -
30 acclīvitās
acclīvitās ātis, f [acclivis], an ascent, rising grade, acclivity: pari acclivitate collis, Cs.* * *slope, ascent, upward inclination, steepness -
31 adfectiō (aff-)
adfectiō (aff-) ōnis, f [adficio], a relation, disposition: ad res reliquas.—Esp., a temporary state, perturbation: animi.—A frame, state, constitution: animi: corporis.—Fig., of the stars, position, aspect: astrorum: caeli.—Inclination, partiality: animi, Ta. -
32 appetītiō (adp-)
appetītiō (adp-) ōnis, f [appeto], a grasping at: solis.—Fig., an earnest longing, desire, strong inclination: naturalis: principatūs. -
33 applicātiō (adp-)
applicātiō (adp-) ōnis, f [applico], an inclination: animi.—The relation of a client to his patron, clientship: ius applicationis. -
34 auspicium
auspicium ī, n [auspex], divination by the flight of birds, augury from birds, auspices: comitia auspiciis impedire: auspicia habere, authority to take the auspices, L.: observare, L.—A sign, omen, divine premonition, indication by augury: optimis auspiciis ea geri: alitem auspicium fecisse, L.: melioribus auspiciis, under better omens, V.: cui (diviti) si libido Fecerit auspicium, i. e. an impulse, H. — Since only the chief in command could take the auspices for the army, command, guidance, authority: ductu auspicioque eius res gerere, L.: tuis Auspiciis confecta duella, H.: Illius auspiciis moenia victa, O.: maioribus ire auspiciis, i. e. of Jupiter himself, V. — Right, power, inclination, will: meis ducere vitam Auspiciis, V.: populum paribus regamus Auspiciis, V.* * *divination (by birds); omen; beginning; auspices (pl.); right of doing auspices -
35 cōnātus
cōnātus ūs, m [conor], an attempt, effort, undertaking, enterprise, endeavor: audax, L.: hoc conatu destiterunt, Cs.: princeps ad conatum exercitūs conparandi: conatum Antoni reppulerunt: de spe conatuque depulsus: compressi tuos conatūs: multis frustra conatibus captis, L.: in mediis conatibus aegri Succidimus, V. — Effort, exertion, struggle, endeavor: quo maiore conatu aguntur: ad hostes magno conatu profectus, L. — A beginning, undertaking: in ipso conatu rerum circumegit se annus, L.: tantis fatum conatibus obstat, O.—Fig., an impulse, inclination, tendency: conatum habere ad pastūs capessendos.* * *attempt, effort; exertion, struggle; impulse, tendency; endeavor, design -
36 conciliātiō
conciliātiō ōnis, f [concilio], a connection, union, bond: generis hominum: civilis.—Fig., a conciliating, making friendly, gaining over: conciliationis causā. — In rhet., a gaining over, conciliating (of a judge or audience).—In philos., an inclination, longing: hominis ad ea, quae, etc.: naturae.—An acquiring, procuring, winning: gratiae.* * *connection/union; winning over/favor; attraction; acceptance; desire; procuring -
37 dēclīnātiō
dēclīnātiō ōnis, f [declino], a bending aside, turning away, averting: tuas petitiones parvā declinatione effugi: atomi: corporis, Cu.—Fig., a turning away, avoiding, avoidance: a malis naturā declinamus; quae declinatio, etc.: laboris. — In rhet., a slight deviation (from the direct argument): a proposito: ad amplificandum.— A rejection, qualification (of a word or phrase).* * *declination/relative sky angle; latitude; compass point; inclination; bend/slope turning aside, swerve; advoidance; divergence/variation/digression; inflection -
38 dēlectātiō
dēlectātiō ōnis, f [delecto], a delighting, delight, pleasure, amusement, satisfaction: nulla alia, T.: oculorum: ridendi: conviviorum: mira in cognoscendo: suae delectationis causā.* * *conferring/gaining delight; (source of) delight/pleasure/enjoyment/amusement; straining/effort/tenesmus; inclination/futile straining to void bowels/bladder -
39 favor
favor ōris, m [FAV-], favor, good-will, inclination, partiality: favore populi duci: exercitūs, Ta.: illi favorem humilitas addiderat, S.: Voleronem amplexa favore plebs, L.— Praise, approval, applause: Vatum, H.: suis non respondere favorem meritis, H.— Acclamation, applause: quem favorem secum in scenam attulit?: iam favor mentes tenet, Ph.: magno palma favore datur, O.* * *favor, goodwill; bias; applause -
40 ferō
ferō tulī (tetulī, T., Ct.), lātus, ferre [1 FER-; TAL-], to bear, carry, support, lift, hold, take up: aliquid, T.: arma, Cs.: sacra Iunonis, H.: cadaver umeris, H.: Pondera tanta, O.: oneri ferendo est, able to carry, O.: pedes ferre recusant Corpus, H.: in Capitolium faces: ventrem ferre, to be pregnant, L.: (eum) in oculis, to hold dear.—To carry, take, fetch, move, bear, lead, conduct, drive, direct: pisciculos obolo in cenam seni, T.: Caelo supinas manūs, raisest, H.: ire, pedes quocumque ferent, H.: opertā lecticā latus per oppidum: signa ferre, put in motion, i. e. march, Cs.: huc pedem, come, T.: pedem, stir, V.: ferunt sua flamina classem, V.: vagos gradūs, O.: mare per medium iter, pursue, V.: quo ventus ferebat, drove, Cs.: vento mora ne qua ferenti, i. e. when it should blow, V.: itinera duo, quae ad portum ferebant, led, Cs.: si forte eo vestigia ferrent, L.: corpus et arma tumulo, V.—Prov.: In silvam non ligna feras, coals to Newcastle, H.—With se, to move, betake oneself, hasten, rush: mihi sese obviam, meet: me tempestatibus obvium: magnā se mole ferebat, V.: ad eum omni studio incitatus ferebatur, Cs.: alii perterriti ferebantur, fled, Cs.: pubes Fertur equis, V.: (fera) supra venabula fertur, springs, V.: quocumque feremur, are driven: in eam (tellurem) feruntur pondera: Rhenus per finīs Nantuatium fertur, flows, Cs.—Praegn., to carry off, take by force, snatch, plunder, spoil, ravage: rapiunt incensa feruntque Pergama, V.: puer fertur equis, V.— To bear, produce, yield: quae terra fruges ferre possit: flore terrae quem ferunt, H. — To offer, bring (as an oblation): Sacra matri, V.: tura superis, O.— To get, receive, acquire, obtain, earn, win: donum, T.: fructūs ex sese: partem praedae: crucem pretium sceleris, Iu.: Plus poscente, H.—Fig., to bear, carry, hold, support: vina, quae vetustatem ferunt, i. e. are old: Scripta vetustatem si ferent, attain, O.: Insani sapiens nomen ferat, be called, H.: finis alienae personae ferendae, bearing an assumed character, L.: secundas (partīs), support, i. e. act as a foil, H.— To bring, take, carry, render, lead, conduct: mi auxilium, bring help: alcui subsidium, Cs.: condicionem, proffer, Cs.: matri obviae complexum, L.: fidem operi, procure, V.: mortem illis: ego studio ad rem p. latus sum, S.: numeris fertur (Pindar) solutis, H.: laudibus alquem in caelum, praise: (rem) supra quam fieri possit, magnify: virtutem, ad caelum, S.: in maius incertas res, L.— To prompt, impel, urge, carry away: crudelitate et scelere ferri, be carried away: furiatā mente ferebar, V.: quo animus fert, inclination leads, S.: si maxime animus ferat, S.: fert animus dicere, impels, O.— To carry off, take away, remove: Omnia fert aetas, V.—With se, to carry, conduct: Quem sese ore ferens! boasting, V.: ingentem sese clamore, paraded, V.— To bear, bring forth, produce: haec aetas oratorem tulit: tulit Camillum paupertas, H.— To bear away, win, carry off, get, obtain, receive: omnium iudicio primas: ex Etruscā civitate victoriam, L.: laudem inter suos, Cs.: centuriam, tribūs, get the votes: Omne tulit punctum, H.: repulsam a populo, experience: Haud inpune feres, escape, O.— To bear, support, meet, experience, take, put up with, suffer, tolerate, endure: alcius desiderium: voltum atque aciem oculorum, Cs.: multa tulit fecitque puer, H.: iniurias civium, N.: quem ferret, si parentem non ferret suom? brook, T.: tui te diutius non ferent: dolores fortiter: iniurias tacite: rem aegerrume, S.: tacite eius verecundiam non tulit senatus, quin, etc., i. e. did not let it pass, without, etc., L.: servo nubere nympha tuli, O.: moleste tulisti, a me aliquid factum esse, etc.: gravissime ferre se dixit me defendere, etc.: non ferrem moleste, si ita accidisset: casum per lamenta, Ta.: de Lentulo sic fero, ut debeo: moleste, quod ego nihil facerem, etc.: cum mulier fleret, homo ferre non potuit: iratus atque aegre ferens, T.: patior et ferendum puto: non tulit Alcides animis, control himself, V.—Of feeling or passion, to bear, experience, disclose, show, exhibit: dolorem paulo apertius: id obscure: haud clam tulit iram, L.—In the phrase, Prae se ferre, to manifest, profess, show, display, declare: cuius rei facultatem secutum me esse, prae me fero: noli, quaero, prae te ferre, vos esse, etc.: speciem doloris voltu prae se tulit, Ta.—Of speech, to report, relate, make known, assert, celebrate, say, tell: haec omnibus ferebat sermonibus, Cs.: pugnam laudibus, L.: quod fers, cedo, say, T.: quae nunc Samothracia fertur, is called, V.: si ipse... acturum se id per populum aperte ferret, L.: homo ut ferebant, acerrimus, as they said: si, ut fertur, etc., as is reported: non sat idoneus Pugnae ferebaris, were accounted, H.: utcumque ferent ea facta minores, will regard, V.: hunc inventorem artium ferunt, they call, Cs.: multa eius responsa acute ferebantur, were current: quem ex Hyperboreis Delphos ferunt advenisse: qui in contione dixisse fertur.—Of votes, to cast, give in, record, usu. with suffragium or sententiam: de me suffragium: sententiam per tabellam (of judges): aliis audientibus iudicibus, aliis sententiam ferentibus, i. e. passing judgment, Cs.: in senatu de bello sententiam.—Of a law or resolution, to bring forward, move, propose, promote: legem: lege latā: nihil erat latum de me: de interitu meo quaestionem: rogationes ad populum, Cs.: te ad populum tulisse, ut, etc., proposed a bill: de isto foedere ad populum: cum, ut absentis ratio haberetur, ferebamus.— Impers: lato ad populum, ut, etc., L.— With iudicem, to offer, propose as judge: quem ego si ferrem iudicem, etc.: iudicem illi, propose a judge to, i. e. go to law with, L.—In book-keeping, to enter, set down, note: minus quam Verres illi expensum tulerit, etc., i. e. set down as paid.—To require, demand, render necessary, allow, permit, suffer: dum aetatis tempus tulit, T.: si tempus ferret: incepi dum res tetulit, nunc non fert, T.: graviora verba, quam natura fert: sicut hominum religiones ferunt: ut aetas illa fert, as is usual at that time of life: si ita commodum vestrum fert: si vestra voluntas feret, if such be your pleasure: uti fors tulit, S.: natura fert, ut, etc.* * *ferre, tuli, latus Vbring, bear; tell speak of; consider; carry off, win, receive, produce; get
См. также в других словарях:
inclination — [ ɛ̃klinasjɔ̃ ] n. f. • inclinacion 1236 ; lat. inclinatio 1 ♦ Mouvement affectif, spontané vers un objet ou une fin. ⇒ appétit, désir, envie, penchant, propension, tendance. « Ses bonnes inclinations s altérèrent » (Chateaubriand). Agir contre… … Encyclopédie Universelle
Inclination — in general is the angle between a reference plane and another plane or axis of direction. The axial tilt is expressed as the angle made by the planet s axis and a line drawn through the planet s center perpendicular to the orbital plane. Orbits… … Wikipedia
Inclination — In cli*na tion, n. [L. inclinatio: cf. F. inclination.] [1913 Webster] 1. The act of inclining, or state of being inclined; a leaning; as, an inclination of the head. [1913 Webster] 2. A direction or tendency from the true vertical or horizontal… … The Collaborative International Dictionary of English
inclination — [in΄klə nā′shən] n. [OFr < L inclinatio < pp. of inclinare, INCLINE] 1. the act of bending, leaning, or sloping; esp., a bowing or nodding 2. an inclined surface or plane; slope; incline; slant 3. the extent or degree of incline from a… … English World dictionary
inclination — I noun affinity, aptitude, aptness, bent, bias, cast, direction, fondness, inclinatio, leaning, liking, partiality, penchant, predilection, predisposition, preference, prejudice, proclivity, proneness, propensity, readiness, slant, studium,… … Law dictionary
inclination — of an orbit kingpin inclination … Mechanics glossary
inclination — (n.) condition of being mentally disposed (to do something), late 14c., from M.Fr. inclination (14c.) and directly from L. inclinationem (nom. inclinatio) a leaning, bending, figuratively tendency, bias, favor, noun of action from pp. stem of… … Etymology dictionary
inclination — [n1] tendency, bent affection, appetite, aptitude, aptness, attachment, attraction, bias, capability, capacity, cup of tea*, desire, disposition, drift, druthers*, fancy, fondness, groove*, idiosyncrasy, impulse, leaning, liking, mind, movement,… … New thesaurus
inclination — ► NOUN 1) a natural tendency to act or feel in a particular way. 2) (inclination for/to/towards) an interest in or liking for. 3) a slope or slant. 4) the angle at which a straight line or plane is inclined to another … English terms dictionary
Inclination — (v. lat.), 1) so v.w. Neigung; 2) (Math.), die Richtung einer geraden Linie nach einem bestimmten Punkte, den sie nämlich trifft, wenn sie verlängert wird; 3) (Verschleifung) die in der älteren Dichtersprache gewöhnliche Abkürzung der Wörter, wo… … Pierer's Universal-Lexikon
inclination — Inclination, Procliuitas, Propensio, Inclinatio … Thresor de la langue françoyse