Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

in-opīnātus

  • 1 opīnātus

        opīnātus adj.    [P. of opinor], supposed, imagined, fancied: bona, mala.

    Latin-English dictionary > opīnātus

  • 2 opinatus

    1.
    ŏpīnātus, a, um, P. a., v. opinor fin.
    2.
    ŏpīnātus, ūs, m. [opinor], opinion, supposition, imagination:

    propter opinatus animi,

    Lucr. 4, 465.

    Lewis & Short latin dictionary > opinatus

  • 3 nec-opīnātus or nec opīnātus

        nec-opīnātus or nec opīnātus adj.,     unexpected: hostium adventus: bona: fraus, L.— Plur n. as subst, the unforeseen: necopinatorum naturam considerare.—In the phrase, ex necopinato, unexpectedly, unawares, L.

    Latin-English dictionary > nec-opīnātus or nec opīnātus

  • 4 nec opinatus

    nĕc-ŏpīnātus (also separately, nĕc ŏpīnātus), a, um, adj., unexpected (class.): desertae disciplinae et jam pridem relictae patrocinium nec opinatum a nobis esse susceptum, Cic. N. D. 1, 3, 6:

    necopinata bona perspicere,

    id. Off. 2, 10, 36:

    nec opinato adventu urbem interceptam,

    Liv. 26, 51:

    in necopinatam fraudem labi,

    id. 27, 33:

    necopinatum gaudium,

    id. 39, 49.— Plur. as subst.: nĕcŏpīnāta, ōrum, n., the unforeseen:

    cum diligenter necopinatorum naturam consideres,

    Cic. Tusc. 3, 22, 52.—A dverb.:

    locum secretum ab tumultu petit, unde ex necopinato aversum hostem invadat,

    unexpectedly, unawares, Cic. Tusc. 4, 27, 8. —Hence, adv.: nĕcŏpīnātō (or separately, nĕc ŏpīnātō), unexpectedly:

    si necopinato quid evenerit,

    Cic. Tusc. 3, 22, 52; cf. id. ib. 3, 24, 59:

    aliquem necopinato videre,

    id. Fin. 3, 2, 8; id. Phil. 2, 31, 77:

    aliud novum malum necopinato exortum,

    Liv. 3, 15, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > nec opinatus

  • 5 in-opīnātus

        in-opīnātus adj.,    not expected, unexpected, surprising: tibi haec inopinata: neque inopinatum mihi sit, L.—As subst n.: nihil inopinati accidit: ex inopinato, unexpectedly.

    Latin-English dictionary > in-opīnātus

  • 6 nec opinato

    nĕc-ŏpīnātus (also separately, nĕc ŏpīnātus), a, um, adj., unexpected (class.): desertae disciplinae et jam pridem relictae patrocinium nec opinatum a nobis esse susceptum, Cic. N. D. 1, 3, 6:

    necopinata bona perspicere,

    id. Off. 2, 10, 36:

    nec opinato adventu urbem interceptam,

    Liv. 26, 51:

    in necopinatam fraudem labi,

    id. 27, 33:

    necopinatum gaudium,

    id. 39, 49.— Plur. as subst.: nĕcŏpīnāta, ōrum, n., the unforeseen:

    cum diligenter necopinatorum naturam consideres,

    Cic. Tusc. 3, 22, 52.—A dverb.:

    locum secretum ab tumultu petit, unde ex necopinato aversum hostem invadat,

    unexpectedly, unawares, Cic. Tusc. 4, 27, 8. —Hence, adv.: nĕcŏpīnātō (or separately, nĕc ŏpīnātō), unexpectedly:

    si necopinato quid evenerit,

    Cic. Tusc. 3, 22, 52; cf. id. ib. 3, 24, 59:

    aliquem necopinato videre,

    id. Fin. 3, 2, 8; id. Phil. 2, 31, 77:

    aliud novum malum necopinato exortum,

    Liv. 3, 15, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > nec opinato

  • 7 necopinata

    nĕc-ŏpīnātus (also separately, nĕc ŏpīnātus), a, um, adj., unexpected (class.): desertae disciplinae et jam pridem relictae patrocinium nec opinatum a nobis esse susceptum, Cic. N. D. 1, 3, 6:

    necopinata bona perspicere,

    id. Off. 2, 10, 36:

    nec opinato adventu urbem interceptam,

    Liv. 26, 51:

    in necopinatam fraudem labi,

    id. 27, 33:

    necopinatum gaudium,

    id. 39, 49.— Plur. as subst.: nĕcŏpīnāta, ōrum, n., the unforeseen:

    cum diligenter necopinatorum naturam consideres,

    Cic. Tusc. 3, 22, 52.—A dverb.:

    locum secretum ab tumultu petit, unde ex necopinato aversum hostem invadat,

    unexpectedly, unawares, Cic. Tusc. 4, 27, 8. —Hence, adv.: nĕcŏpīnātō (or separately, nĕc ŏpīnātō), unexpectedly:

    si necopinato quid evenerit,

    Cic. Tusc. 3, 22, 52; cf. id. ib. 3, 24, 59:

    aliquem necopinato videre,

    id. Fin. 3, 2, 8; id. Phil. 2, 31, 77:

    aliud novum malum necopinato exortum,

    Liv. 3, 15, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > necopinata

  • 8 necopinatus

    nĕc-ŏpīnātus (also separately, nĕc ŏpīnātus), a, um, adj., unexpected (class.): desertae disciplinae et jam pridem relictae patrocinium nec opinatum a nobis esse susceptum, Cic. N. D. 1, 3, 6:

    necopinata bona perspicere,

    id. Off. 2, 10, 36:

    nec opinato adventu urbem interceptam,

    Liv. 26, 51:

    in necopinatam fraudem labi,

    id. 27, 33:

    necopinatum gaudium,

    id. 39, 49.— Plur. as subst.: nĕcŏpīnāta, ōrum, n., the unforeseen:

    cum diligenter necopinatorum naturam consideres,

    Cic. Tusc. 3, 22, 52.—A dverb.:

    locum secretum ab tumultu petit, unde ex necopinato aversum hostem invadat,

    unexpectedly, unawares, Cic. Tusc. 4, 27, 8. —Hence, adv.: nĕcŏpīnātō (or separately, nĕc ŏpīnātō), unexpectedly:

    si necopinato quid evenerit,

    Cic. Tusc. 3, 22, 52; cf. id. ib. 3, 24, 59:

    aliquem necopinato videre,

    id. Fin. 3, 2, 8; id. Phil. 2, 31, 77:

    aliud novum malum necopinato exortum,

    Liv. 3, 15, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > necopinatus

  • 9 opīnor

        opīnor ātus, ārī, dep.    [opinus], to be of opinion, suppose, imagine, conjecture, deem, believe, think, judge: sine dubio, am sure of it, T.: de vobis hic ordo opinatur non secus ac, etc.: non opinor negaturum esse te: idem, opinor, artifex Cupidinem fecit: opinor concedes, hoc esse, etc.
    * * *
    opinari, opinatus sum V DEP
    suppose, imagine

    Latin-English dictionary > opīnor

  • 10 contingo

    1.
    con-tingo, tĭgi, tactum, 3, v. a. and n. [tango], to touch on all sides. to touch, take hold of, seize (very freq. in all periods and species of composition).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    facile cibum terrestrem rostris,

    Cic. N. D. 2, 47, 122:

    funem manu,

    Verg. A. 2, 239; cf. Ov. M. 2, 151:

    munera Cerealia dextrā,

    id. ib. 11, 122:

    undas pede,

    id. ib. 2, 457:

    focos ore tremente,

    id. Tr. 1, 3, 44:

    terram osculo,

    Liv. 1, 56, 12:

    ora nati sacro medicamine,

    Ov. M. 2, 123; cf. id. ib. 14, 607:

    montes suo igni (sol),

    Lucr. 4, 407; cf. Cat. 64, 408, and Suet. Ner. 6:

    cibos sale modico,

    to sprinkle, Cels. 2, 24: sidera comā ( poet. designation for a very great height), Ov. F. 3, 34; cf.:

    nubes aërio vertice (Taurus),

    Tib. 1, 7, 15: summa sidera plantis, to reach the stars (a poet. designation of great prosperity), Prop. 1, 8, 43:

    mitem taurum,

    Ov. M. 2, 860; cf. id. ib. 8, 423:

    glebam,

    id. ib. 11, 111:

    paene terram (luna),

    Cic. Div. 2, 43, 91:

    caules (vitis),

    id. N. D. 2, 47, 120:

    dextras consulum (as a friendly greeting or congratulation),

    Liv. 28, 9, 6; so,

    manum,

    Vell. 2, 104, 5; 2, 107, 4.—
    B.
    With partic. access. ideas.
    1.
    To eat, partake of, taste ( poet.):

    neque illinc Audeat esuriens dominus contingere granum,

    Hor. S. 2, 3, 113:

    cibos ore,

    Ov. M. 5, 531:

    aquas,

    id. ib. 15, 281:

    fontem,

    id. ib. 3, 409.—
    2.
    To touch impurely (very rare):

    corpus corpore,

    Plaut. Am. 2, 2, 204.—
    3.
    To touch, i. e. to be near, neighboring, or contiguous, to border upon, to reach, extend to; with acc., dat., or inter se; with acc.:

    Helvi, qui fines Arvernorum contingunt,

    Caes. B. G. 7, 7 fin.:

    turri adactā et contingente vallum,

    id. ib. 5, 43; cf.:

    in saltu Vescino Falernum contingente agrum,

    Liv. 10, 21, 8:

    praesidium coloniarum Illyricum contingentium,

    Suet. Aug. 25. —With dat.:

    ut radices montis ex utrāque parte ripae fluminis contingant,

    Caes. B. G. 1, 38.—With inter se:

    ut (milites) contingant inter se atque omnem munitionem expleant,

    Caes. B. C. 1, 21; cf. id. B. G. 7, 23.—
    4.
    With the idea of motion, to reach something by moving, to attain to, reach, come to, arrive at, meet with, etc. (mostly poet.); with acc.:

    optatam metam cursu,

    Hor. A. P. 412:

    Ephyren pennis,

    Ov. M. 7, 392:

    Italiam,

    Verg. A. 5, 18:

    fines Illyricos,

    Ov. M. 4, 568:

    Creten,

    id. ib. 8, 100:

    Cadmeïda arcem,

    id. ib. 6, 217:

    rapidas Phasidos undas,

    id. ib. 7, 6:

    auras,

    to come into the air, id. ib. 15, 416 al.:

    avem ferro,

    to hit, Verg. A. 5, 509; cf. Ov M. 8, 351: ullum mortalem (vox mea), id. id. 2, 578; cf.

    thus aures,

    id. ib. 1, 211; and aures fando, with the acc. and inf., id. ib. 15, 497: aevi florem, to come to or reach the flower of age, Lucr. 1, 565.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to touch, to seize upon, affect (rare). multitudo agrestium, quos in aliquā suā fortunā publica quoque contingebat cura, Liv. 22, 10, 8:

    contactus nullis ante cupidinibus,

    Prop. 1, 1, 2:

    quam me manifesta libido contigit!

    Ov. M. 9, 484: animum curā. Val. Fl. 7, 173; cf.:

    aliquem (curā), contacti simili sorte,

    Ov. Tr. 3, 4, 78. —Far more freq.,
    B.
    In partic.
    1.
    (Acc. to I. B. 2.) To touch with pollution, to pollute, stain, defile, etc.; so generally in part. perf. (as a verb. finit. the kindr. contamino was in use):

    (Gallos) contactos eo scelere velut injectā rabie ad arma ituros,

    Liv. 21, 48, 3; so,

    contacta civitas rabie duorum juvenum,

    id. 4, 9, 10:

    omnes eā violatione templi,

    id. 29, 8, 11 (for which id. 29, 18, 8:

    nefandà praedā se ipsos ac domos contaminare suas): plebs regiā praedā,

    id. 2, 5, 2; cf. id. 4, 15, 8:

    equi candidi et nullo mortali opere contacti,

    Tac. G. 10: dies (sc. Alliensis) religione, [p. 450] Liv. 6, 28, 6:

    pectora vitiis,

    Tac. Or. 12.—Once absol.:

    contactus ensis,

    Sen. Hippol. 714.—
    2.
    (Acc. to I. B. 3.) With aliquem aliquā re or only aliquem, to be connected with or related to, to concern:

    ut quisque tam foede interemptos aut propinquitate aut amicitiā contingebat,

    Liv. 25, 8, 2:

    aliquem sanguine ac genere,

    id. 45, 7, 3; 24, 22, 14:

    aliquem artissimo gradu,

    Suet. Aug. 4:

    domum Caesarum nullo gradu,

    id. Galb. 2; cf. absol.:

    deos (i. e. Maecenatem et Augustum) quoniam propius contingis,

    have more ready access to the great, Hor. S. 2, 6, 52:

    Sabinum modico usu,

    to have little intercourse with, Tac. A. 4, 68:

    multis in Italiā contactis gentibus Punici belli societate,

    Liv. 31, 8, 11; cf.:

    si crĭmine contingantur,

    have part in, Dig. 11, 4, 1:

    haec consultatio Romanos nihil contingit,

    concerns not, Liv. 34, 22, 12; cf.:

    quae (causa) nihil eo facto contingitur,

    id. 40, 14, 9.—
    3.
    (Acc. to I. B. 4.) To attain to, reach, arrive at something, to come to (very rare):

    quam regionem cum superavit animus naturamque sui similem contigit et agnovit,

    Cic. Tusc. 1, 19, 43.—
    b.
    With and without dat. of person; of occurrences, to happen to one, to befall, fall to one's lot, to succeed in, obtain a thing; and absol., to happen, fall to, turn out, come to pass (so most freq. in all perr. and species of composition; in gen., of favorable, but sometimes of indifferent, or even adverse occurrences).
    (α).
    With dat.:

    cui tam subito tot contigerint commoda,

    Ter. Eun. 5, 8, 3:

    haec tot propter me gaudia illi contigisse laetor,

    id. Hec. 5, 3, 35:

    quod isti (Crasso) contigit uni,

    Cic. de Or. 2, 56, 228; 1, 35, 164; id. Off. 1, 43, 153; id. Fam. 5, 21, 1; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 1; Caes. B. G. 1, 43; Quint. 10, 1, 115; 12, 11, 29; Suet. Caes. 35; id. Calig. 3, 10 et saep.; Ov. M. 3, 321; 11, 268; 15, 443; Hor. Ep. 1, 2, 46; 1, 4, 10; 1, 17, 9 et saep.:

    cum tanto plura bene dicendi exempla supersint quam illis contigerunt,

    Quint. 10, 2, 28: quam mihi maxime hic hodie contigerit malum, Enn. ap. Non. p. 268, 12:

    quod (sc. servitus) potentibus populis saepe contigit,

    Cic. Tusc. 5, 6, 15; id. Cat. 1, 7, 16:

    cum miseri animi essent, quod plerisque contingeret,

    id. N. D. 1, 11, 27; id. Phil. 14, 8, 24; id. Fam. 5, 16, 5; id. Sen. 19, 71; id. Off. 2, 14, 50; 2, 19, 65; id. Fam. 11, 16, 2 al.: quoties ipsi testatori aliquid contingit, a misfortune befalls, etc., Dig. 28, 3, 6:

    si quid ei humanitus contigerit,

    ib. 34, 4, 30 fin. (cf. ib. § 2: sive in viā aliquid mihi humanitus acciderit, and v. 2. accido, II. B.).— Impers. with inf.:

    non cuivis homini contingit adire Corinthum,

    Hor. Ep. 1, 17, 36:

    mihi Romae nutriri atque doceri,

    id. ib. 2, 2, 41:

    mihi recusare principatum,

    Vell. 2, 124, 2:

    mihi cognoscere (eos),

    Quint. 12, 11, 3; 1, 1, 11; 5, 7, 25; 6, 1, 4 al.—And, at the same time, a dat. of the predicate (post-class. and rare):

    quo tempore mihi fratrique meo destinari praetoribus contigit,

    Vell. 2, 124, 4:

    maximo tibi et civi et duci evadere contigit,

    Val. Max. 5, 4, ext. 2 (in Ov. M. 11, 220, the better read. is nepotem); cf. Haase in Reisig. Lect. p. 794 sq.—With ut:

    volo hoc oratori contingat, ut, etc.,

    Cic. Brut. 84, 290; id. Off. 1, 1, 3; id. Phil. 5, 18, 49; Quint. 11, 2, 51 al. —
    (β).
    With acc. (very rare):

    sors Tyrrhenum contigit,

    fell upon Tyrrhenus, Vell. 1, 1 fin.:

    Italiam palma frugum,

    Plin. 18, 11, 29, § 109.—
    (γ).
    Absol. (very freq.):

    hanc mi expetivi, contigit,

    Ter. And. 4, 2, 13:

    magis adeo id facilitate quam aliā ullā culpā meā contigit,

    Cic. de Or. 2, 4, 15:

    quod si nulla contingit excusatio,

    Quint. 11, 1, 81:

    ubi quid melius contingit et unctius,

    Hor. Ep. 1, 15, 44 et saep.—With abl.:

    quia memoria atque actio naturā non arte contingant,

    Quint. 3, 3, 4; so id. 1, 1, 33; 2, 2, 11 al.—With ex:

    gratia, quae continget ex sermone puro atque dilucido,

    Quint. 11, 1, 53; so id. 8, 3, 70:

    ex eādem brassicā contingunt aestivi autumnalesque cauliculi,

    arise, spring, Plin. 19, 8, 41, § 138 al.:

    nihil horum nisi in complexu loquendi serieque contingit,

    Quint. 1, 5, 3.—With inf.:

    fingere cinctutis non exaudita Cethegis Continget,

    Hor. A. P. 51; Quint. 1, 1, 11; 5, 7, 25:

    concitare invidiam, etc.... liberius in peroratione contingit,

    id. 6, 1, 14.—With ut:

    quod nunquam opinatus fui... id contigit, ut salvi poteremur domi,

    Plaut. Am. 1, 1, 32; so Quint. 4, 1, 7; 9, 3, 72; 11, 2, 39.
    2.
    con-tingo ( - tinguo), ĕre, v. a., to wet, moisten (perh. only in Lucr. and Verg.).
    I.
    Lit.:

    oras, pocula circum mellis liquore,

    Lucr. 1, 938:

    semina rerum colore,

    id. 2, 755:

    lac parco sale,

    to sprinkle, Verg. G. 3, 403:

    tonsum corpus amurcā,

    id. ib. 3, 448. —
    II.
    Trop.:

    musaeo contingens cuncta lepore,

    Lucr. 1, 934 and 947; 4, 9 and 22.

    Lewis & Short latin dictionary > contingo

  • 11 continguo

    1.
    con-tingo, tĭgi, tactum, 3, v. a. and n. [tango], to touch on all sides. to touch, take hold of, seize (very freq. in all periods and species of composition).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    facile cibum terrestrem rostris,

    Cic. N. D. 2, 47, 122:

    funem manu,

    Verg. A. 2, 239; cf. Ov. M. 2, 151:

    munera Cerealia dextrā,

    id. ib. 11, 122:

    undas pede,

    id. ib. 2, 457:

    focos ore tremente,

    id. Tr. 1, 3, 44:

    terram osculo,

    Liv. 1, 56, 12:

    ora nati sacro medicamine,

    Ov. M. 2, 123; cf. id. ib. 14, 607:

    montes suo igni (sol),

    Lucr. 4, 407; cf. Cat. 64, 408, and Suet. Ner. 6:

    cibos sale modico,

    to sprinkle, Cels. 2, 24: sidera comā ( poet. designation for a very great height), Ov. F. 3, 34; cf.:

    nubes aërio vertice (Taurus),

    Tib. 1, 7, 15: summa sidera plantis, to reach the stars (a poet. designation of great prosperity), Prop. 1, 8, 43:

    mitem taurum,

    Ov. M. 2, 860; cf. id. ib. 8, 423:

    glebam,

    id. ib. 11, 111:

    paene terram (luna),

    Cic. Div. 2, 43, 91:

    caules (vitis),

    id. N. D. 2, 47, 120:

    dextras consulum (as a friendly greeting or congratulation),

    Liv. 28, 9, 6; so,

    manum,

    Vell. 2, 104, 5; 2, 107, 4.—
    B.
    With partic. access. ideas.
    1.
    To eat, partake of, taste ( poet.):

    neque illinc Audeat esuriens dominus contingere granum,

    Hor. S. 2, 3, 113:

    cibos ore,

    Ov. M. 5, 531:

    aquas,

    id. ib. 15, 281:

    fontem,

    id. ib. 3, 409.—
    2.
    To touch impurely (very rare):

    corpus corpore,

    Plaut. Am. 2, 2, 204.—
    3.
    To touch, i. e. to be near, neighboring, or contiguous, to border upon, to reach, extend to; with acc., dat., or inter se; with acc.:

    Helvi, qui fines Arvernorum contingunt,

    Caes. B. G. 7, 7 fin.:

    turri adactā et contingente vallum,

    id. ib. 5, 43; cf.:

    in saltu Vescino Falernum contingente agrum,

    Liv. 10, 21, 8:

    praesidium coloniarum Illyricum contingentium,

    Suet. Aug. 25. —With dat.:

    ut radices montis ex utrāque parte ripae fluminis contingant,

    Caes. B. G. 1, 38.—With inter se:

    ut (milites) contingant inter se atque omnem munitionem expleant,

    Caes. B. C. 1, 21; cf. id. B. G. 7, 23.—
    4.
    With the idea of motion, to reach something by moving, to attain to, reach, come to, arrive at, meet with, etc. (mostly poet.); with acc.:

    optatam metam cursu,

    Hor. A. P. 412:

    Ephyren pennis,

    Ov. M. 7, 392:

    Italiam,

    Verg. A. 5, 18:

    fines Illyricos,

    Ov. M. 4, 568:

    Creten,

    id. ib. 8, 100:

    Cadmeïda arcem,

    id. ib. 6, 217:

    rapidas Phasidos undas,

    id. ib. 7, 6:

    auras,

    to come into the air, id. ib. 15, 416 al.:

    avem ferro,

    to hit, Verg. A. 5, 509; cf. Ov M. 8, 351: ullum mortalem (vox mea), id. id. 2, 578; cf.

    thus aures,

    id. ib. 1, 211; and aures fando, with the acc. and inf., id. ib. 15, 497: aevi florem, to come to or reach the flower of age, Lucr. 1, 565.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to touch, to seize upon, affect (rare). multitudo agrestium, quos in aliquā suā fortunā publica quoque contingebat cura, Liv. 22, 10, 8:

    contactus nullis ante cupidinibus,

    Prop. 1, 1, 2:

    quam me manifesta libido contigit!

    Ov. M. 9, 484: animum curā. Val. Fl. 7, 173; cf.:

    aliquem (curā), contacti simili sorte,

    Ov. Tr. 3, 4, 78. —Far more freq.,
    B.
    In partic.
    1.
    (Acc. to I. B. 2.) To touch with pollution, to pollute, stain, defile, etc.; so generally in part. perf. (as a verb. finit. the kindr. contamino was in use):

    (Gallos) contactos eo scelere velut injectā rabie ad arma ituros,

    Liv. 21, 48, 3; so,

    contacta civitas rabie duorum juvenum,

    id. 4, 9, 10:

    omnes eā violatione templi,

    id. 29, 8, 11 (for which id. 29, 18, 8:

    nefandà praedā se ipsos ac domos contaminare suas): plebs regiā praedā,

    id. 2, 5, 2; cf. id. 4, 15, 8:

    equi candidi et nullo mortali opere contacti,

    Tac. G. 10: dies (sc. Alliensis) religione, [p. 450] Liv. 6, 28, 6:

    pectora vitiis,

    Tac. Or. 12.—Once absol.:

    contactus ensis,

    Sen. Hippol. 714.—
    2.
    (Acc. to I. B. 3.) With aliquem aliquā re or only aliquem, to be connected with or related to, to concern:

    ut quisque tam foede interemptos aut propinquitate aut amicitiā contingebat,

    Liv. 25, 8, 2:

    aliquem sanguine ac genere,

    id. 45, 7, 3; 24, 22, 14:

    aliquem artissimo gradu,

    Suet. Aug. 4:

    domum Caesarum nullo gradu,

    id. Galb. 2; cf. absol.:

    deos (i. e. Maecenatem et Augustum) quoniam propius contingis,

    have more ready access to the great, Hor. S. 2, 6, 52:

    Sabinum modico usu,

    to have little intercourse with, Tac. A. 4, 68:

    multis in Italiā contactis gentibus Punici belli societate,

    Liv. 31, 8, 11; cf.:

    si crĭmine contingantur,

    have part in, Dig. 11, 4, 1:

    haec consultatio Romanos nihil contingit,

    concerns not, Liv. 34, 22, 12; cf.:

    quae (causa) nihil eo facto contingitur,

    id. 40, 14, 9.—
    3.
    (Acc. to I. B. 4.) To attain to, reach, arrive at something, to come to (very rare):

    quam regionem cum superavit animus naturamque sui similem contigit et agnovit,

    Cic. Tusc. 1, 19, 43.—
    b.
    With and without dat. of person; of occurrences, to happen to one, to befall, fall to one's lot, to succeed in, obtain a thing; and absol., to happen, fall to, turn out, come to pass (so most freq. in all perr. and species of composition; in gen., of favorable, but sometimes of indifferent, or even adverse occurrences).
    (α).
    With dat.:

    cui tam subito tot contigerint commoda,

    Ter. Eun. 5, 8, 3:

    haec tot propter me gaudia illi contigisse laetor,

    id. Hec. 5, 3, 35:

    quod isti (Crasso) contigit uni,

    Cic. de Or. 2, 56, 228; 1, 35, 164; id. Off. 1, 43, 153; id. Fam. 5, 21, 1; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 1; Caes. B. G. 1, 43; Quint. 10, 1, 115; 12, 11, 29; Suet. Caes. 35; id. Calig. 3, 10 et saep.; Ov. M. 3, 321; 11, 268; 15, 443; Hor. Ep. 1, 2, 46; 1, 4, 10; 1, 17, 9 et saep.:

    cum tanto plura bene dicendi exempla supersint quam illis contigerunt,

    Quint. 10, 2, 28: quam mihi maxime hic hodie contigerit malum, Enn. ap. Non. p. 268, 12:

    quod (sc. servitus) potentibus populis saepe contigit,

    Cic. Tusc. 5, 6, 15; id. Cat. 1, 7, 16:

    cum miseri animi essent, quod plerisque contingeret,

    id. N. D. 1, 11, 27; id. Phil. 14, 8, 24; id. Fam. 5, 16, 5; id. Sen. 19, 71; id. Off. 2, 14, 50; 2, 19, 65; id. Fam. 11, 16, 2 al.: quoties ipsi testatori aliquid contingit, a misfortune befalls, etc., Dig. 28, 3, 6:

    si quid ei humanitus contigerit,

    ib. 34, 4, 30 fin. (cf. ib. § 2: sive in viā aliquid mihi humanitus acciderit, and v. 2. accido, II. B.).— Impers. with inf.:

    non cuivis homini contingit adire Corinthum,

    Hor. Ep. 1, 17, 36:

    mihi Romae nutriri atque doceri,

    id. ib. 2, 2, 41:

    mihi recusare principatum,

    Vell. 2, 124, 2:

    mihi cognoscere (eos),

    Quint. 12, 11, 3; 1, 1, 11; 5, 7, 25; 6, 1, 4 al.—And, at the same time, a dat. of the predicate (post-class. and rare):

    quo tempore mihi fratrique meo destinari praetoribus contigit,

    Vell. 2, 124, 4:

    maximo tibi et civi et duci evadere contigit,

    Val. Max. 5, 4, ext. 2 (in Ov. M. 11, 220, the better read. is nepotem); cf. Haase in Reisig. Lect. p. 794 sq.—With ut:

    volo hoc oratori contingat, ut, etc.,

    Cic. Brut. 84, 290; id. Off. 1, 1, 3; id. Phil. 5, 18, 49; Quint. 11, 2, 51 al. —
    (β).
    With acc. (very rare):

    sors Tyrrhenum contigit,

    fell upon Tyrrhenus, Vell. 1, 1 fin.:

    Italiam palma frugum,

    Plin. 18, 11, 29, § 109.—
    (γ).
    Absol. (very freq.):

    hanc mi expetivi, contigit,

    Ter. And. 4, 2, 13:

    magis adeo id facilitate quam aliā ullā culpā meā contigit,

    Cic. de Or. 2, 4, 15:

    quod si nulla contingit excusatio,

    Quint. 11, 1, 81:

    ubi quid melius contingit et unctius,

    Hor. Ep. 1, 15, 44 et saep.—With abl.:

    quia memoria atque actio naturā non arte contingant,

    Quint. 3, 3, 4; so id. 1, 1, 33; 2, 2, 11 al.—With ex:

    gratia, quae continget ex sermone puro atque dilucido,

    Quint. 11, 1, 53; so id. 8, 3, 70:

    ex eādem brassicā contingunt aestivi autumnalesque cauliculi,

    arise, spring, Plin. 19, 8, 41, § 138 al.:

    nihil horum nisi in complexu loquendi serieque contingit,

    Quint. 1, 5, 3.—With inf.:

    fingere cinctutis non exaudita Cethegis Continget,

    Hor. A. P. 51; Quint. 1, 1, 11; 5, 7, 25:

    concitare invidiam, etc.... liberius in peroratione contingit,

    id. 6, 1, 14.—With ut:

    quod nunquam opinatus fui... id contigit, ut salvi poteremur domi,

    Plaut. Am. 1, 1, 32; so Quint. 4, 1, 7; 9, 3, 72; 11, 2, 39.
    2.
    con-tingo ( - tinguo), ĕre, v. a., to wet, moisten (perh. only in Lucr. and Verg.).
    I.
    Lit.:

    oras, pocula circum mellis liquore,

    Lucr. 1, 938:

    semina rerum colore,

    id. 2, 755:

    lac parco sale,

    to sprinkle, Verg. G. 3, 403:

    tonsum corpus amurcā,

    id. ib. 3, 448. —
    II.
    Trop.:

    musaeo contingens cuncta lepore,

    Lucr. 1, 934 and 947; 4, 9 and 22.

    Lewis & Short latin dictionary > continguo

  • 12 inopinatum

    I.
    Adj.:

    cum hoc illi improvisum atque inopinatum accidisset,

    Cic. Verr. 2, 2, 28, § 69:

    nova tibi haec sunt et inopinata?

    id. ib. 2, 2, 8, §

    24: neque novum neque inopinatum mihi sit,

    Liv. 6, 40, 3:

    nec hoc tam re est, quam dictu inopinatum atque mirabile,

    Cic. Par. 5, 1, § 35:

    malum,

    Caes. B. C. 2, 12:

    finis vitae,

    Suet. Caes. 87:

    fraus,

    Sil. 7, 133:

    id quoque scriptum est, quod volgo inopinatum est,

    contrary to the common belief, Gell. 11, 18, 13.— Sup.:

    inopinatissim us sensus,

    Aug. Trin. 7, 1.—
    II.
    Subst.: ĭnŏpīnātum, i, n., something unexpected:

    nihil inopinati accidit,

    Cic. Tusc. 3, 31, 76.—Hence, ex inopinato, adverbially, unexpectedly:

    aliae ut ex inopinato observant,

    id. N. D. 2, 48, 123:

    repente ex inopinato prope cuncta turbata sunt,

    Suet. Galb. 10.— Adv. in two forms.
    1.
    ĭnŏpīnātē, unexpectedly:

    aliquem inopinate occupare,

    Sen. ad Helv. 5.—
    2.
    ĭnŏpīnātō, unexpectedly:

    in castra irrumpere,

    Liv. 26, 6, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > inopinatum

  • 13 inopinatus

    I.
    Adj.:

    cum hoc illi improvisum atque inopinatum accidisset,

    Cic. Verr. 2, 2, 28, § 69:

    nova tibi haec sunt et inopinata?

    id. ib. 2, 2, 8, §

    24: neque novum neque inopinatum mihi sit,

    Liv. 6, 40, 3:

    nec hoc tam re est, quam dictu inopinatum atque mirabile,

    Cic. Par. 5, 1, § 35:

    malum,

    Caes. B. C. 2, 12:

    finis vitae,

    Suet. Caes. 87:

    fraus,

    Sil. 7, 133:

    id quoque scriptum est, quod volgo inopinatum est,

    contrary to the common belief, Gell. 11, 18, 13.— Sup.:

    inopinatissim us sensus,

    Aug. Trin. 7, 1.—
    II.
    Subst.: ĭnŏpīnātum, i, n., something unexpected:

    nihil inopinati accidit,

    Cic. Tusc. 3, 31, 76.—Hence, ex inopinato, adverbially, unexpectedly:

    aliae ut ex inopinato observant,

    id. N. D. 2, 48, 123:

    repente ex inopinato prope cuncta turbata sunt,

    Suet. Galb. 10.— Adv. in two forms.
    1.
    ĭnŏpīnātē, unexpectedly:

    aliquem inopinate occupare,

    Sen. ad Helv. 5.—
    2.
    ĭnŏpīnātō, unexpectedly:

    in castra irrumpere,

    Liv. 26, 6, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > inopinatus

  • 14 inopinus

    ĭn-ŏpīnus, a, um, adj., unexpected ( poet. and in post-Aug. prose = in-opinatus, insperatus):

    quies,

    Verg. A. 5, 857:

    nova inopinave facies laborum,

    id. ib. 6, 104:

    fors,

    id. ib. 8, 476:

    visus,

    Ov. M. 4, 232:

    siccitas,

    Plin. Pan. 30, 2; Tac. A. 1, 68.

    Lewis & Short latin dictionary > inopinus

  • 15 opinor

    ŏpīnor, ātus, 1, v. dep. [etym. dub.; perh. akin to Gr. ossesthai; root op-], to be of opinion, to suppose, imagine, conjecture, deem, believe, think, judge (freq. and class.; syn.: arbitror, reor, censeo, sentio, credo); constr. with acc., an obj.-clause, with de, or absol.:

    aliquid,

    Cic. Mur. 30, 62:

    quoad opinatus sum, me in provinciam exiturum, etc.,

    id. Fam. 7, 17, 2:

    de vobis hic ordo opinatur non secus ac, etc.,

    think, id. Pis. 20, 45:

    male de Caesare,

    to have a bad opinion of, to think ill of, Suet. Aug. 51:

    servus gravissime de se opinans,

    id. ib. 67:

    de rege durius,

    Just. 12, 5, 8.—Parenthet.: opinor or ut opinor, as I think, as I believe, according to my opinion: Dem. Per mare [p. 1270] ut vectu's, nunc oculi terram mirantur tui. Char. Magis opinor, Plaut. Merc. 2, 3, 35:

    Cepius, opinor, olim: non omnibus dormio,

    Cic. Fam. 7, 24, 1:

    sed, opinor, quiescamus,

    id. Att. 9, 6, 2:

    a primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni,

    id. Fin. 2, 10, 31:

    opinor concedes, multo hoc esse gravius,

    id. Div. in Caecil. 16, 54; so Hor. S. 1, 3, 53; id. Ep. 1, 16, 78.
    1.
    Act. collat. form ŏpīno (anteclass.): ita sapere opino esse optimum, Enn. ap. Non. 475, 5 (Trag. v. 181 Vahl.); so Pac. Caecil. and Plaut. ib.—
    2.
    ŏpīnā-tus, a, um, in pass. signif. as P. a., supposed, imagined, fancied (class.):

    bona, mala,

    Cic. Tusc. 4, 6, 11; 3, 11, 24: interdicta est mathematicorum callida impostura, et opinatae artis persuasio, Mos. et Rom. Leg. Coll. 15, 2, 1.—Post-class., celebrated, renowned, illustrious, famous:

    certamen,

    Amm. 21, 6, 3.— Sup.:

    opinatissima insula,

    Flor. 2, 7, 8 dub.:

    civitas,

    Vulg. Judith, 2, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > opinor

См. также в других словарях:

  • Opistophthalmus opinatus — Opistophthalmus opinatus …   Wikipédia en Français

  • Opine — O*pine , v. t. & i. [imp. & p. p. {Opined}; p. pr. & vb. n. {Opining}.] [L. opinari, p. p. opinatus; akin to opinus (in comp.) thinking, and perh. to E. apt: cf. F. opiner.] To have an opinion; to judge; to think; to suppose. South. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Opined — Opine O*pine , v. t. & i. [imp. & p. p. {Opined}; p. pr. & vb. n. {Opining}.] [L. opinari, p. p. opinatus; akin to opinus (in comp.) thinking, and perh. to E. apt: cf. F. opiner.] To have an opinion; to judge; to think; to suppose. South. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Opining — Opine O*pine , v. t. & i. [imp. & p. p. {Opined}; p. pr. & vb. n. {Opining}.] [L. opinari, p. p. opinatus; akin to opinus (in comp.) thinking, and perh. to E. apt: cf. F. opiner.] To have an opinion; to judge; to think; to suppose. South. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Opistophthalmus — Tri colored burrowing scorpion, O. glabifrons Scientific classification Kingdom …   Wikipedia

  • Charaxes — brutus natalensis Scientific classification Kingdom: Animalia …   Wikipedia

  • Charaxes (genus) — Taxobox name = Charaxes image width = 240px image caption = Charaxes eurialus regnum = Animalia phylum = Arthropoda classis = Insecta ordo = Lepidoptera unranked familia = Rhopalocera superfamilia = Papilionoidea familia = Nymphalidae subfamilia …   Wikipedia

  • Charaxes — Charaxes …   Wikipédia en Français

  • Хараксес — ? Хараксес Charases euryalus Научная классификация Царство …   Википедия

  • Charaxes (animal) —   Charaxes …   Wikipedia Español

  • Charaxes — Charaxes …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»