-
1 gigno
gigno, ĕre, gĕnŭi, gĕnĭtum [geno] - tr. - [st1]1 [-] engendrer. - (Hercules) quem Juppiter genuit, Cic. Nat. 3, 42: (Hercule) qu'engendra Jupiter. - Hecuba Alexandrum genuit, Cic. Fat. 34: Hécube enfanta Alexandre. - gignere: mettre bas. --- Plin. 10, 183. - gignere: pondre: Cic. Nat. 2, 129. - poét. dis genitus, Virg. En. 9, 642: fils des dieux. - genitus + abl.: né de, issu de. - pellice genitus: né d'une concubine. - genitus + de (ab, ex): né de, issu de. - genitus (de) Jove: issu de Jupiter. - genitum fratre adoptaverat, Plin. Ep. 8, 18, 2: il avait adopté le fils de son frère. - Juppiter e terra genitam mentitur, Ov. M. 1, 615: Jupiter ment en disant qu'elle est la fille de la terre. - intelligamus natura gigni sensum diligendi, Cic. Lael. 9, 32: sachons que naît tout naturellement l'affection. [st1]2 [-] créer. - deus animum ex sua mente genuit, Cic. Tim. 8: Dieu créa l'âme, émanation de sa propre intelligence. [st1]3 [-] produire [en parl. du sol]. - quae terra gignit, Cic. Nat. 1, 4: les productions de la terre. - quae (res) gignuntur e terra, Cic. Ac. 1, 26: (les choses) qui proviennent de la terre. [st1]4 [-] fig. faire naître, produire, causer. - qui genuit in hac urbe dicendi copiam, Cic. Br. 255: celui qui a créé chez nous l'abondance oratoire. - haec virtus amicitiam gignit, Cic. Lael. 20: cette vertu fait naître l'amitié. - ex maxima libertate tyrannus gignitur, Cic. Rep. 1, 68: d'une liberté sans limite naît la tyrannie. - sui generis initium ab se gigni voluit, Cic. Verr. 5, 180: il voulut que le commencement de sa race partît de lui-même. - alium sitim gignit, Plin. 20, 6, 23, § 57: l'ail donne soif.* * *gigno, ĕre, gĕnŭi, gĕnĭtum [geno] - tr. - [st1]1 [-] engendrer. - (Hercules) quem Juppiter genuit, Cic. Nat. 3, 42: (Hercule) qu'engendra Jupiter. - Hecuba Alexandrum genuit, Cic. Fat. 34: Hécube enfanta Alexandre. - gignere: mettre bas. --- Plin. 10, 183. - gignere: pondre: Cic. Nat. 2, 129. - poét. dis genitus, Virg. En. 9, 642: fils des dieux. - genitus + abl.: né de, issu de. - pellice genitus: né d'une concubine. - genitus + de (ab, ex): né de, issu de. - genitus (de) Jove: issu de Jupiter. - genitum fratre adoptaverat, Plin. Ep. 8, 18, 2: il avait adopté le fils de son frère. - Juppiter e terra genitam mentitur, Ov. M. 1, 615: Jupiter ment en disant qu'elle est la fille de la terre. - intelligamus natura gigni sensum diligendi, Cic. Lael. 9, 32: sachons que naît tout naturellement l'affection. [st1]2 [-] créer. - deus animum ex sua mente genuit, Cic. Tim. 8: Dieu créa l'âme, émanation de sa propre intelligence. [st1]3 [-] produire [en parl. du sol]. - quae terra gignit, Cic. Nat. 1, 4: les productions de la terre. - quae (res) gignuntur e terra, Cic. Ac. 1, 26: (les choses) qui proviennent de la terre. [st1]4 [-] fig. faire naître, produire, causer. - qui genuit in hac urbe dicendi copiam, Cic. Br. 255: celui qui a créé chez nous l'abondance oratoire. - haec virtus amicitiam gignit, Cic. Lael. 20: cette vertu fait naître l'amitié. - ex maxima libertate tyrannus gignitur, Cic. Rep. 1, 68: d'une liberté sans limite naît la tyrannie. - sui generis initium ab se gigni voluit, Cic. Verr. 5, 180: il voulut que le commencement de sa race partît de lui-même. - alium sitim gignit, Plin. 20, 6, 23, § 57: l'ail donne soif.* * *Gigno, gignis, genui, vel ginui, secundum Diomedem, genitum, pen. corr. gignere. Engendrer.\Quae terra gignit, maturata pubescunt. Cicero. Que la terre produit.\Gigni capite, Vide A praepositionem. Naistre la teste devant.\Gigni pedibus. Plin. Naistre les pieds devant.\Genuit in hac vrbe dicendi copiam. Cic. Il a engé ceste ville de, etc. -
2 gigno
gigno gigno, genui, genitum, ere рождать, производить -
3 gigno
gigno gigno, genui, genitum, ere (pass.) рождаться -
4 gigno
gigno, gĕnŭi, gĕnĭtum, 3 (archaic primary form of the pres. gĕno, ĕre:I.genit,
Varr. R. R. 2, 2, 19: genunt, Varr. ap. Prisc. p. 898 P.:genat,
Varr. R. R. 1, 31, 4: genitur, Auct. ap. Cic. Inv. 2, 42, 122; Cic. de Or. 2, 32, 141:genuntur,
Varr. R. R. 2, 6, 3:genamur,
Censor. 3, 1; inf. pass. geni, Lucr. 3, 797; gen. gerund. genendi, Varr. R. R. 1, 40, 1:genendo,
Censor. 3, 1; Arn. 4, 21; inf. pres. pass. gignier, Lucr. 3, 623; 6, 246; 807), v. a. [root gen-; Sanscr. ǵan-, ǵanami, beget; gātis, birth; Gr. gen- in gignomai, genos, gunê; Lat. genus, genius, gener, gens; also nascor (gn-; cf. gnatus), natura; cf. gamos, gambros (v. Curt. Gr. Etym. 536); gigno for gigeno, redupl. like gignomai], to beget, bear, bring forth, produce; in pass., to be born, to spring, arise, proceed; of animate and inanimate subjects and objects (syn.: creo, genero, pario).Lit.: Saturno, quem Coelus genuit, Enn. ap. Non. 197, 9 (Ann. v. 27 Vahl.):II.sextus (Hercules) hic ex Alcumena, quem Juppiter genuit,
Cic. N. D. 3, 16, 42:nec Hecubam causam interitus fuisse Trojanis, quod Alexandrum genuerit, nec Tyndareum Agamemnoni, quod Clytaemnestram,
id. Fat. 15, 34:quaecumque animal pariunt, in capita gignunt,
bring forth their young with the head foremost, Plin. 10, 64, 84, § 183. So of the human mother (mostly post-Aug.):idcirco, inquit Lacaena, genueram (filium),
Cic. Tusc. 1, 42, 102:e septem liberis, quos ipsa genuisset, unum superesse,
Curt. 10, 5, 23:rectius Lolliam induci, quando nullos liberos genuisset,
Tac. A. 12, 2 init.; Val. Max. 7, 7, 4; so,ex aliquo,
Curt. 8, 3, 3; Tac. A. 12, 3:pisces ova cum genuerunt, relinquunt,
Cic. N. D. 2, 51, 129:ova,
Plin. 11, 37, 80, § 204:omnia quae terra gignat (shortly before, pariat),
Cic. N. D. 1, 2, 4; cf. id. Fin. 5, 11, 33: o Romule, Romule die, Qualem te patriae custodem di genuerunt! Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41, 64 (Ann. v. 116 Vahl.); cf.:ut idem deus urbem hanc gentibus, vos huic urbi genuisse videatur,
Cic. Phil. 14, 12, 32:ita ut plurimum (aurum) Asturia gignat,
Plin. 33. [p. 815] 4, 21, §78: India eos (beryllos) gignit,
id. 37, 5, 20, § 76:ad majora quaedam natura nos genuit et conformavit,
Cic. Fin. 1, 7, 23:deus animum ex sua mente et divinitate genuit,
id. Univ. 8.— Pass., usu. with abl., of either or both parents:Meri bellatores gignuntur,
Plaut. Mil. 4, 2, 85:nuper erat genitus,
Ov. M. 10, 522:qui antecedente anno genitum eum scribant,
Suet. Tib. 5:septimo mense geniti,
Plin. 11, 37, 59, § 158:pellice genitus,
Liv. 40, 9, 2; Suet. Aug. 17:Jove genitus,
Curt. 8, 10, 1; 9, 8, 22:juvenes eadem matre geniti,
id. 6, 14, 4; Liv. 1, 3, 3; Suet. Aug. 17; id. Tib. 7; id. Ner. 5 fin.:genitum fratre adoptaverat,
Plin. Ep. 8, 18, 2.—Also with de, ab, ex:De quo Remulusque feroxque Acrota sunt geniti,
Ov. M. 14, 617:genitus de sanguine,
id. ib. 1, 748; id. H. 16, 117:de Jove,
Gell. 13, 1, 3 (cf. Cic. Rep. 2, 19, 34):filium ab eo genitum nominare,
Just. 12, 7, 10;but: a se (= ex se) genitum esse Vitellium,
Tac. H. 3, 64:puer ex ea genitus,
Curt. 8, 10, 36:(vacca) e terra genita,
Ov. M. 1, 615:dis genite et geniture deos,
Verg. A. 9, 642:dis genitus,
Quint. 1, 10, 9:adolescentis in omnium virtutum exempla geniti,
Vell. 2, 116, 2:quae in terris gignantur, ad usum hominum omnia creari,
Cic. Off. 1, 7, 22:nec enim id esset principium, quod gigneretur aliunde,
id. Rep. 6, 25:ubi tus gignitur,
Plaut. Trin. 4, 2, 89:Corycium nemus, ubi crocum gignitur,
Curt. 3, 4 fin. — Poet. with inf.:omne potens animal leti genitumque nocere,
Luc. 6, 485.— Absol.:ut in gignendo, in educando perfacile appareat,
Cic. Fin. 2, 33, 109:hae (mulieres), quae gignunt, imbecillos edunt,
Cels. 2, 1 med.Trop., to produce, occasion, cause:multa nobis blandimenta natura ipsa genuit,
Cic. Cael. 17, 41:haec ipsa virtus amicitiam et gignit et continet,
id. Lael. 6, 20:ludus genuit trepidum certamen et iram, Ira truces inimicitias et funebre bellum,
Hor. Ep. 1, 19, 48:qui genuit in hac urbe dicendi copiam,
Cic. Brut. 73, 255:praeceptiones,
Auct. Her. 4, 3, 5:probationes,
Quint. 5, 1, 1:mel gignit insaniam,
Plin. 21, 13, 45, § 177; cf.:baccharis odor somnum gignit,
id. 21, 19, 77, § 132:alium sitim gignit,
id. 20, 6, 23, § 57.—In pass., to be born, to spring, arise, proceed:cum ipse (Cato) sui generis initium ac nominis ab se gigni et propagari vellet,
Cic. Verr. 2, 5, 70, § 180:ex hac maxima libertate tyrannis gignitur et illa injustissima et durissima servitus,
id. Rep. 1, 44:et aegritudines et metus et reliquae perturbationes omnes gignuntur ex ea (intemperantia),
id. Tusc. 4, 9, 22: Plato eas (ideas) gigni negat et ait semper esse, id. Or. 3, 10:ipsi autem intelligamus natura gigni sensum diligendi et benevolentiae caritatem,
id. Lael. 9, 32:odia etiam gigni sempiterna (opp. exstingui familiaritates),
id. ib. 10, 35:in animorum permotione gignenda,
id. de Or. 3, 30, 118:de gignenda et comparanda sapientia,
Gell. 13, 8, 1.—Hence, gignentĭa, ĭum, n. (fruit-bearing), organic bodies, things that grow, as plants, trees, etc.:loca nuda gignentium,
Sall. J. 79, 6:ilex aucta in altitudinem, quo cuncta gignentium natura fert,
id. ib. 93, 4:animam animantium omnium non corpoream esse... omniumque gignentium esse seniorem,
App. Dogm. Plat. p. 193; opp. animalia, Lact. de Ira Dei, 1, 13. -
5 gigno
gigno, genuī, genitum, ere (geno, w. vgl.), zeugen, erzeugen, gebären, hervorbringen (auch v. weibl. Wesen, s. Bünem. Lact. 1, 17, 9), I) eig.: Herculem Iuppiter genuit, Cic.: Hecuba Alexandrum genuit, Cic.: pisces ova genuerunt, Cic.: deus animum ex sua divinitate genuit, Cic.: quae terra gignit, Cic.: natura nos genuit ad maiora quaedam, Cic.: ubi crocum gignitur, Curt.: India gignit beryllos, Plin. – dis genitus, erzeugt von usw., Verg.: genitus de sanguine nostro, Ov.: post geniti, die Nachgebornen, die Nachkommen, Hor.: vaccam e terra genitam, Ov.: in od. sub cancro (Zeichen des Krebses) gigni, Manil. – mit Dat. Gerund., (M. Antonius) perdundae pecuniae genitus, Sall. hist. fr. 3, 54 (65): vir demerendis hominibus genitus, Vell. 2, 102, 1. – m. in u. Akk., adulescens in omnium virtutum exempla genitus, Vell. 2, 116, 2. – Partiz. subst., gignentia, ium, n. »organische Körper, Geschöpfe, Gewächse«, Sall., Lact. u.a. (vgl. Dietsch Sall. Iug. 79, 6). – II) übtr., erzeugen, hervorbringen, verursachen, permotionem animorum, Cic.: iram, Hor.: sitim, Plin. – / Parag. Infin. gignier, Lucr. 3, 621; 6, 246 u. 808: vulg. Perf. Pass., unde sit gignitum, Solin. 20, 9.
-
6 gigno
gigno, genuī, genitum, ere (geno, w. vgl.), zeugen, erzeugen, gebären, hervorbringen (auch v. weibl. Wesen, s. Bünem. Lact. 1, 17, 9), I) eig.: Herculem Iuppiter genuit, Cic.: Hecuba Alexandrum genuit, Cic.: pisces ova genuerunt, Cic.: deus animum ex sua divinitate genuit, Cic.: quae terra gignit, Cic.: natura nos genuit ad maiora quaedam, Cic.: ubi crocum gignitur, Curt.: India gignit beryllos, Plin. – dis genitus, erzeugt von usw., Verg.: genitus de sanguine nostro, Ov.: post geniti, die Nachgebornen, die Nachkommen, Hor.: vaccam e terra genitam, Ov.: in od. sub cancro (Zeichen des Krebses) gigni, Manil. – mit Dat. Gerund., (M. Antonius) perdundae pecuniae genitus, Sall. hist. fr. 3, 54 (65): vir demerendis hominibus genitus, Vell. 2, 102, 1. – m. in u. Akk., adulescens in omnium virtutum exempla genitus, Vell. 2, 116, 2. – Partiz. subst., gignentia, ium, n. »organische Körper, Geschöpfe, Gewächse«, Sall., Lact. u.a. (vgl. Dietsch Sall. Iug. 79, 6). – II) übtr., erzeugen, hervorbringen, verursachen, permotionem animorum, Cic.: iram, Hor.: sitim, Plin. – ⇒ Parag. Infin. gignier, Lucr. 3, 621; 6, 246 u. 808: vulg. Perf. Pass., unde sit gignitum, Solin. 20, 9. -
7 gīgnō
gīgnō genuī, genitus, ere [GEN-], to produce, give birth to, beget, bear, bring forth: quem Iuppiter genuit: liberos, S.: qui te genuere (i. e. parentes), O.: pisces ova genuerunt: omnia quae terra gignat: ut deus urbem hanc gentibus genuisse videatur: ut in gignendo appareat: quae in terris gignuntur: nuper erat genitus, O.: paelice genitus, son of, L.: Dis genite et geniture deos, V.: De alquo geniti, O.: (vacca) e terrā genita, O.— Fig., to produce, occasion, cause, begin: ludus genuit trepidum certamen, H.: in hac urbe dicendi copiam: cum sui generis initium ab se gigni vellet, spring: reliquae perturbationes omnes gignuntur ex eā, grow: odia etiam gigni sempiterna, arise: eas gigni negat, are created: gigni alicunde, i. e. to have a beginning.* * *gignere, genui, genitus Vgive birth to, bring forth, bear; beget; be born (PASSIVE) -
8 gigno
genuī, genitum, ere1) рожать, (по)рождать, производить на свет ( Hecuba Alexandrum genuit C)Juppiter Herculem genuit C — Юпитер — отец Геркулесаomnia quae terra gignit C — всё, что производит (родит) земляeo genĭtus Ap — его сын2) порождать, причинять, вызывать (iram H; odium, permotionem animorum C)3) pass. gigni возникать (aliquid ex aliquā re gignitur C, T etc.) -
9 gigno
(genuit)to bring forth, bear, beget, father. -
10 gigno
,genui,genitum,ereрождать -
11 gigno
, genui, genitum, gignere 3рождать, производить на свет -
12 (in-gīgnō)
(in-gīgnō) genuī, genitus, ere, to implant, engender: cupiditatem homini: animantibus conservandi sui custodiam. -
13 prō-gīgnō
prō-gīgnō genuī, —, ere, to beget, bear, bring forth: res, quae ex iis (seminibus) progignuntur: Illam terra parens Progenuit, V.: te saevae progenuere ferae, O. -
14 genitus
-
15 esgigno
es-gigno, s. ē-gigno.
-
16 geno
geno, genuī, genitum, ere (altind. jánati, griech. ε-γενόμην), die alte Form von gigno, wie genit, Varro r. r. 2, 2, 19: genunt, Varro sat. Men. 35: genat, Varro r. r. 1, 31, 4: genitur, Cic. de inv. 2, 122 u. de or. 2, 141 (in einer Testamentsformel altertüml. Stils). Ulp. dig. 30, 17, 1. Iulian. dig. 34, 5, 13 (14), 6. Arnob. 4, 21 extr.: genuntur, Varro r. r. 2, 6, 3: genamur, Censor. 3. 1: genendi, Varro r. r. 1, 40, 1: genendo, Censor. 3, 1: Infin. Präs. Pass. geni, Lucr. 3, 795: Perf. u. Supin. u. Partic. Perf. s. gigno.
-
17 genitus
[st1]1 [-] gĕnĭtus, a, um: part. passé de gigno. [st1]2 [-] gĕnĭtŭs, ūs, m.: procréation. --- Apul. Apol. 36.* * *[st1]1 [-] gĕnĭtus, a, um: part. passé de gigno. [st1]2 [-] gĕnĭtŭs, ūs, m.: procréation. --- Apul. Apol. 36.* * *Genitus, pen. corr. Participium. Plin. Engendré.\Genitus Celtis. Martial. Né de France.\Genitus ad perdenda vina. Plin. Ne pour gaster et destruire vin.\E furto genitus. Sil. Engendré par adultere secret. -
18 geno
gĕno, ĕre, ĭtum ancienne forme de gigno. - genit Varr. R. 2, 2, 19 ; genunt Varr. Men. 35 ; genat Varr. R. 1, 31, 4 ; genitur [dans une formule de testament] Cic. de Or. 2, 141; inf. pass. geni Lucr. 3, 795.* * *gĕno, ĕre, ĭtum ancienne forme de gigno. - genit Varr. R. 2, 2, 19 ; genunt Varr. Men. 35 ; genat Varr. R. 1, 31, 4 ; genitur [dans une formule de testament] Cic. de Or. 2, 141; inf. pass. geni Lucr. 3, 795.* * *Geno, genis, genui, genitum, pen. cor. genere, Idem quod Gignere, Generare. Varro. Engendrer. -
19 indigena
indĭgĕna, ae, m. [indu + gigno] indigène, né dans le pays (en parl. des hommes et des dieux). - indigena, adj. m. f. n.: du pays. - indigena sermo, Apul.: l'idiome national. - indigena vinum, Plin.: vin du pays. - indigena pietas, Prud.: la piété naturelle aux habitants.* * *indĭgĕna, ae, m. [indu + gigno] indigène, né dans le pays (en parl. des hommes et des dieux). - indigena, adj. m. f. n.: du pays. - indigena sermo, Apul.: l'idiome national. - indigena vinum, Plin.: vin du pays. - indigena pietas, Prud.: la piété naturelle aux habitants.* * *Indigena, indigenae, pen. cor. om. g. Liu. Né et natif du pays.\Indigena vinum. Plin. Vin du cru du pays. -
20 ingenium
ingĕnĭum, ĭi, n. [in + geno → gigno] [st1]1 [-] qualité naturelle (d'une chose), nature, propriété. - arvorum ingenia Virg. G. 2, 177: nature des terrains. - ingenium soli, Plin.: qualité du terroir. - ingenium lactis, Col.: propriété du lait. - crines ingenio suo flexi, Petr. 126: cheveux naturellement frisés. - locorum hominumque ingeniis, Liv. 28, 12: du fait de la nature du pays et des hommes. - cf. Sall. H. 1; 61; 3, 17 ; Cott. 9 [st1]2 [-] dispositions naturelles, naturel, humeur, penchant, caractère, tempérament. - Plaut. Trin. 667 ; etc. ; Ter. Eun. 880, etc. - suum quisque noscat ingenium, Cic. Off. 1, 114: que chacun apprenne à connaître sa nature propre. --- cf. Cic. Br. 204. - ad ingenium redit, Ter. Ad. 71: il revient à son naturel. - ingenio suo vivere, Ter. 3, 36, 1: vivre à sa guise. - ita ingenium meumst, Plaut. Am. 3, 2, 18: c'est mon caractère. - Volscis levatis metu suo ingenium suum rediit, Liv. 2,: les Volsques, rassurés, retournèrent à leur vraie nature. [st1]3 [-] [surtout] dispositions intellectuelles, intelligence. - vis non ingeni solum, sed etiam animi, Cic. Br. 93: la force non seulement de l'intelligence, mais encore de la sensibilité. --- cf. Tac. D 21. - in magnis animis ingeniisque, Cic. Off. 1, 74: dans les âmes et les intelligences élevées. - ingenii acies, Cic. de Or. 3, 5, 20: vivacité d'esprit, pénétration. [st1]4 [-] dons naturels, talent naturel [condition de l'éloquence]. - Cic. de Or. 1, 113 ; 2, 147 ; Br. 237 ; Or. 143, etc. [st1]5 [-] talent, génie. - ingenium ad fingendum, Cic. Font. 40: génie pour inventer. - summis ingeniis exquisitaque doctrina philosophi, Cic. Fin. 1, 1: les philosophes d'un génie éminent et d'un rare savoir. - ingenium facere alicui, Ov. Met. 7, 433: donner à qqn de l'esprit. - ingenio abundare, Cic. Fam. 4, 8, 1: avoir du talent à revendre. - ingenium: un talent, un génie, un homme de talent... - atrox ingenium accenderat eo facto magis quam conterruerat, Liv. 3, 11: cet esprit inflexible fut plus irrité qu'abattu par cette démarche. - cf. Cic. Br. 147 ; Arch. 31; Rep. 2, 2 ; Liv. 41, 4, 3. - au plur. ingenia: des talents, des génies. - cf. Cic. Fam. 4, 8, 2 ; Sen. Ep. 2, 1; Polyb 27, 1. - ingenia fovere, Suet.: encourager les hommes de talent. [st1]6 [-] invention, inspiration. - ingenium alicujus, Tac. H. 3, 28: idée imaginée par qqn. - vino ingenium faciente, Ov. M. 7, 433: sous l'inspiration du vin. - exquisita ingenia cenarum, Plin. Pan. 49, 7: le choix ingénieux des mets. - plenius ingenio sit miser ille meo ! Ov. Ib. 92: que son malheur dépasse mon imagination !* * *ingĕnĭum, ĭi, n. [in + geno → gigno] [st1]1 [-] qualité naturelle (d'une chose), nature, propriété. - arvorum ingenia Virg. G. 2, 177: nature des terrains. - ingenium soli, Plin.: qualité du terroir. - ingenium lactis, Col.: propriété du lait. - crines ingenio suo flexi, Petr. 126: cheveux naturellement frisés. - locorum hominumque ingeniis, Liv. 28, 12: du fait de la nature du pays et des hommes. - cf. Sall. H. 1; 61; 3, 17 ; Cott. 9 [st1]2 [-] dispositions naturelles, naturel, humeur, penchant, caractère, tempérament. - Plaut. Trin. 667 ; etc. ; Ter. Eun. 880, etc. - suum quisque noscat ingenium, Cic. Off. 1, 114: que chacun apprenne à connaître sa nature propre. --- cf. Cic. Br. 204. - ad ingenium redit, Ter. Ad. 71: il revient à son naturel. - ingenio suo vivere, Ter. 3, 36, 1: vivre à sa guise. - ita ingenium meumst, Plaut. Am. 3, 2, 18: c'est mon caractère. - Volscis levatis metu suo ingenium suum rediit, Liv. 2,: les Volsques, rassurés, retournèrent à leur vraie nature. [st1]3 [-] [surtout] dispositions intellectuelles, intelligence. - vis non ingeni solum, sed etiam animi, Cic. Br. 93: la force non seulement de l'intelligence, mais encore de la sensibilité. --- cf. Tac. D 21. - in magnis animis ingeniisque, Cic. Off. 1, 74: dans les âmes et les intelligences élevées. - ingenii acies, Cic. de Or. 3, 5, 20: vivacité d'esprit, pénétration. [st1]4 [-] dons naturels, talent naturel [condition de l'éloquence]. - Cic. de Or. 1, 113 ; 2, 147 ; Br. 237 ; Or. 143, etc. [st1]5 [-] talent, génie. - ingenium ad fingendum, Cic. Font. 40: génie pour inventer. - summis ingeniis exquisitaque doctrina philosophi, Cic. Fin. 1, 1: les philosophes d'un génie éminent et d'un rare savoir. - ingenium facere alicui, Ov. Met. 7, 433: donner à qqn de l'esprit. - ingenio abundare, Cic. Fam. 4, 8, 1: avoir du talent à revendre. - ingenium: un talent, un génie, un homme de talent... - atrox ingenium accenderat eo facto magis quam conterruerat, Liv. 3, 11: cet esprit inflexible fut plus irrité qu'abattu par cette démarche. - cf. Cic. Br. 147 ; Arch. 31; Rep. 2, 2 ; Liv. 41, 4, 3. - au plur. ingenia: des talents, des génies. - cf. Cic. Fam. 4, 8, 2 ; Sen. Ep. 2, 1; Polyb 27, 1. - ingenia fovere, Suet.: encourager les hommes de talent. [st1]6 [-] invention, inspiration. - ingenium alicujus, Tac. H. 3, 28: idée imaginée par qqn. - vino ingenium faciente, Ov. M. 7, 433: sous l'inspiration du vin. - exquisita ingenia cenarum, Plin. Pan. 49, 7: le choix ingénieux des mets. - plenius ingenio sit miser ille meo ! Ov. Ib. 92: que son malheur dépasse mon imagination !* * *Ingenium, ingenii. Plaut. La nature et maniere de faire que chascun ha de nature.\Ingenium patris habet quod sapit. Plaut. Il resemble à son pere de sagesse.\Ingenio suo viuere. Liu. A sa fantasie.\Ingenium. Cic. L'esprit et entendement que l'homme ha de nature, L'engin.\Feruidus ingenio. Ouid. Chauld et colere de nature.\Mobilissimus ingenio. Tacit. Legier d'esprit et volage, Inconstant, Muable.\Vena benigna ingenii. Horat. Grande richesse d'esprit.\Subactum. Cic. Exercité, Cultivé.\Claudicat ingenium. Lucret. Est debile, Vacile.\Ingenium substitit malis. Ouid. Mon esprit s'est arresté et tout assopi pour les maulx et ennuis que je porte.\Ita mihi ingenia sunt, quod lubet, non lubet iam id continuo. Plaut. Je suis d'esprit si legier.\Ingenio diuino esse. Cic. Avoir un esprit divin et excellent.\Ad ingenium redire, siue reuerti. Terent. Retourner à sa nature, ou à son naturel, A faire comme on avoit accoustumé.\Ingenium soli, siue terrae. Plin. La nature de la terre.\Ingenium coenae. Plin. iunior. L'artificiel et ingenieux appareil du banquet.
См. также в других словарях:
gigno — (G). Know … Dictionary of word roots and combining forms
Genius — For other uses, see Genius (disambiguation). Human intelligence Abilities and Traits Abstract thought Communication · … Wikipedia
Vocabulario indoeuropeo (no sustantivos) — Anexo:Vocabulario indoeuropeo (no sustantivos) Saltar a navegación, búsqueda Protoindoeuropeo durante el periodo kurgan … Wikipedia Español
Anexo:Vocabulario indoeuropeo (no sustantivos) — Protoindoeuropeo durante el periodo kurgan. Indoeuropeo en el 2500 a.C … Wikipedia Español
Gnosis — Gno|sis 〈f.; ; unz.; Philos.〉 1. Erkenntnis, Einsicht in eine relig. Gedankenwelt 2. religionsphilosoph. Strömung innerhalb des frühen Christentums, die die Erkenntnis Gottes erstrebte [<grch. gnosis „Erkenntnis, Urteil“] * * * Gno|sis, die;… … Universal-Lexikon
naître — (nê tr ), je nais, tu nais, il naît, nous naissons, vous naissez, ils naissent ; je naissais ; je naquis ; je naîtrai ; je naîtrais ; que je naisse, que nous naissions ; que je naquisse ; naissant, né, v. n. 1° Sortir du sein de la mère, venir… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
Reduplication — in linguistics is a morphological process in which the root or stem of a word (or part of it) is repeated exactly or with a slight change. Reduplication is used in inflections to convey a grammatical function, such as plurality, intensification,… … Wikipedia
Гений — (Genius). Дух, оживляющий известное лицо, место и т. д. и соответствовавший греческому Демону. Гений, по мнению римлян, был не только у каждого человека, но у каждого семейства, города, страны и т. д. Местных гениев представляли себе в виде змей … Энциклопедия мифологии
СУДЬБА — в мифологии различных народов представление о непостижимой силе, действием которой обусловлены как отдельные события, так и вся жизнь человека (и, в более широком смысле, социального коллектива); оформляется на достаточно поздней стадии развития… … Энциклопедия мифологии
Hermano — Este artículo o sección necesita referencias que aparezcan en una publicación acreditada, como revistas especializadas, monografías, prensa diaria o páginas de Internet fidedignas. Puedes añadirlas así o avisar … Wikipedia Español
Pomona — Saltar a navegación, búsqueda Para otros usos de este término, véase Pomona (desambiguación). Pomona, Pontormo, Villa Medicis de Poggio, Caiano Pomona era, en la mitología romana, la diosa de la fruta, y por exte … Wikipedia Español