-
1 Trauer
żałoba f\Trauer tragen nosić żałobęin tiefer \Trauer w głębokim smutku -
2 Trauer
-
3 žalost
Trauer f (-), Leid n (-[e]s, -en), Schmerz m (-es, -en), Kummer m (-s), Betrü'bnis f (-, -sse), Trübsal f (-, -e); biti u dubokoj ž-sti in tiefer Trauer sein; dijeliti radost i ž. Freund und Leid teilen; na ž. leider; sa ž-šću spoznati mit Schmerz erkennen; ž. ga izjeda Kummer (Schmerz) zehrt an ihm; stisnuti od ž-sti vor Leid (Schmerz) vergehen -
4 korota
Trauer f (-), Trauerzeit f (-); Trauerjahr n (-s, -e) -
5 душевна мъка ж
Trauer {f} -
6 облечен съм в траур
Trauer tragen -
7 облечен съм в черно [в знак на траур]
Trauer tragenBългарски-немски речник ново > облечен съм в черно [в знак на траур]
-
8 печал ж
Trauer {f} -
9 скръб ж
Trauer {f} -
10 траур м
Trauer {f} -
11 тъга ж
Trauer {f} -
12 kara günlük
Trauer, Trauertag -
13 yas
Trauer, Kummer -
14 матәм
Trauer f.; Gram m. -
15 ama > a. de sinagan
Trauer um den Vater (D). -
16 плакучий
Trauer- -
17 траурный
Trauer-; traurig, trist; Gedenk- -
18 mourning
noun1) (clothes) Trauer[kleidung], diebe [dressed] in or wear/put on or go into mourning — Trauer tragen/anlegen
2) (sorrowing, lamentation) Trauer, die* * *1) (grief shown eg because of someone's death.) die Trauer2) (black or dark-coloured clothes suitable for a mourner: She was wearing mourning.) die Trauerkleidung* * *mourn·ing[ˈmɔ:nɪŋ, AM ˈmɔ:rn-]n no plas a sign of \mourning als Zeichen der Trauer* * *['mɔːnɪŋ]n(= act) Trauer f, Trauern nt (of um); (with wailing) Wehklage f; (= period etc) Trauerzeit f; (= dress) Trauer(kleidung) fnext Tuesday has been declared a day of national mourning — für den kommenden Dienstag wurde Staatstrauer angeordnet
* * *A s1. Trauer f:a) Trauern n:day of national mourning Staatstrauertag mb) Trauerzeit f2. Trauer(kleidung) f:in mourning in Trauer;go into mourning Trauer anlegenB adj (adv mourningly)1. trauernd, traurig, trauervoll2. Trauer…:* * *noun1) (clothes) Trauer[kleidung], diebe [dressed] in or wear/put on or go into mourning — Trauer tragen/anlegen
2) (sorrowing, lamentation) Trauer, die* * *adj.nachweinend adj.trauernd adj. -
19 luctus
lūctus, ūs, m. (lugeo), I) appell. = die Trauer über den Tod einer geliebten Person, um einen Verbannten od. bei anderen großen Unglücksfällen, die sich in lauter Jammerklage od. in äußeren üblichen Zeichen äußert (während maeror = die tiefe Betrübnis, die Wehmut, die Trauer der Ergebung), 1) eig.: a) im allg. (Ggstz. gaudium), filius luctu perditus, Cic.: luctus domesticus, Haus- od. Familientrauer, Cic.: luctus privatus, publicus, Liv.: omnium nationum luctus, Cic.: afflictus et confectus luctu, Cic.: luctum maeroremque suscipere, Cic.: in sordibus lamentis luctuque iacēre, Cic.: in luctu vivere, Cic.: luctum minuere od. levare, Cic.: plane omnem luctum abstergere, Cic.: maerorem atque luctum deponere, Cic.: luctum finire, Liv.: luctum redintegrare (v. einem Umstand), Liv.: alqm in eundem luctum vocare, Cic.: dare (versenken) animum in luctus, Ov.: in tantum luctum et laborem detrusum esse, Cic.: luctum ex alqa re percipere od. haurire, Cic.: luctum alci importare, Phaedr.: luctu atque caede omnia complentur, Sall.: adeo totam urbem opplevit luctus, ut etc., Liv.: nec illā tempestate matrona expers luctus fuerat, Liv. – Plur., Trauerfälle, Äußerungen der Trauer, feminarum praecipue et gaudia insignia erant et luctus, Liv.: diuturnitas, quae maximos luctus vetustate tollit, Cic.: in luctibus maximis esse Cic.: in maximos luctus incĭ dere, Cic. – mit obj. Genet. (um), luctus Memnonis amissi, Ov. met. 13, 578: luctu mariti, Apul. met. 10, 5: luctibus filiorum, Dict. 3, 21. – b) insbes., die Trauer durch übliche äußere Zeichen (Trauerkleidung usw.), erat in luctu senatus, squalebat civitas, publico consilio mutatā veste, Cic.: senatus consulto diebus triginta luctus est finitus, Liv. – m. obj. Genet. (um), luctum amissae sororis laeto cultu mutavit, Tac. ann. 2, 75. – 2) meton.: a) ein trauriges (betrübendes) Ereignis, eum luctum quoniam satis visus est eluxisse, Gell. 6 (7), 5, 4. – b) die Veranlassung zur Trauer, tu... luctus eras levior, Ov. met. 1, 655; vgl. 9, 155. – II) personif., Lūctus, der Gott der Trauer, Verg. Aen. 6, 274. Sil. 13, 581 u.a. – / arch. Genet. lucti, Acc. trag. 491 u. 513.
-
20 luctus
lūctus, ūs, m. (lugeo), I) appell. = die Trauer über den Tod einer geliebten Person, um einen Verbannten od. bei anderen großen Unglücksfällen, die sich in lauter Jammerklage od. in äußeren üblichen Zeichen äußert (während maeror = die tiefe Betrübnis, die Wehmut, die Trauer der Ergebung), 1) eig.: a) im allg. (Ggstz. gaudium), filius luctu perditus, Cic.: luctus domesticus, Haus- od. Familientrauer, Cic.: luctus privatus, publicus, Liv.: omnium nationum luctus, Cic.: afflictus et confectus luctu, Cic.: luctum maeroremque suscipere, Cic.: in sordibus lamentis luctuque iacēre, Cic.: in luctu vivere, Cic.: luctum minuere od. levare, Cic.: plane omnem luctum abstergere, Cic.: maerorem atque luctum deponere, Cic.: luctum finire, Liv.: luctum redintegrare (v. einem Umstand), Liv.: alqm in eundem luctum vocare, Cic.: dare (versenken) animum in luctus, Ov.: in tantum luctum et laborem detrusum esse, Cic.: luctum ex alqa re percipere od. haurire, Cic.: luctum alci importare, Phaedr.: luctu atque caede omnia complentur, Sall.: adeo totam urbem opplevit luctus, ut etc., Liv.: nec illā tempestate matrona expers luctus fuerat, Liv. – Plur., Trauerfälle, Äußerungen der Trauer, feminarum praecipue et gaudia insignia erant et luctus, Liv.: diuturnitas, quae maximos luctus vetustate tollit, Cic.: in luctibus maximis esse Cic.: in maximos luctus incĭ-————dere, Cic. – mit obj. Genet. (um), luctus Memnonis amissi, Ov. met. 13, 578: luctu mariti, Apul. met. 10, 5: luctibus filiorum, Dict. 3, 21. – b) insbes., die Trauer durch übliche äußere Zeichen (Trauerkleidung usw.), erat in luctu senatus, squalebat civitas, publico consilio mutatā veste, Cic.: senatus consulto diebus triginta luctus est finitus, Liv. – m. obj. Genet. (um), luctum amissae sororis laeto cultu mutavit, Tac. ann. 2, 75. – 2) meton.: a) ein trauriges (betrübendes) Ereignis, eum luctum quoniam satis visus est eluxisse, Gell. 6 (7), 5, 4. – b) die Veranlassung zur Trauer, tu... luctus eras levior, Ov. met. 1, 655; vgl. 9, 155. – II) personif., Lūctus, der Gott der Trauer, Verg. Aen. 6, 274. Sil. 13, 581 u.a. – ⇒ arch. Genet. lucti, Acc. trag. 491 u. 513.
См. также в других словарях:
Trauer-Rosenkäfer — (Oxythyrea funesta) Systematik Klasse: Insekten (Insecta) Ordnung … Deutsch Wikipedia
Trauer-Segge — (Carex atrata) Systematik Monokotyledonen Commeliniden Ordnung … Deutsch Wikipedia
Trauer — Trauer, die, ist ein vorzüglicher, charakteristischer Theil der Sittengeschichte der Völker. Vieles hierüber, sowie über die Beerdigungsfeierlichkeiten überhaupt, ist in dem Artikel Grabmäler gesagt worden. Hier nur noch folgende ergänzende… … Damen Conversations Lexikon
Trauer muss Elektra tragen — Dies ist der deutsche Titel einer Dramentrilogie in 13 Akten des amerikanischen Dramatikers Eugene O Neill (1888 1953). In dieser Tragödie (englischer Originaltitel: Mourning becomes Electra), die als sein bedeutendstes Werk gilt, hat der… … Universal-Lexikon
Trauer — Trauer, 1) die durch ein schmerzliches Ereigniß veranlaßte niedergeschlagene Gemüthsstimmung. 2) Die Äußerung des Schmerzes über den Verlust der Seinen durch den Tod. Die Juden erhoben dabei die Hände u. schlugen sie über dem Kopf zusammen, od.… … Pierer's Universal-Lexikon
Trauer — Trauer, die durch ein betrübendes Ereignis, namentlich durch den Verlust nahestehender oder verehrter Personen, oder durch die Erinnerung an solche Verluste (wie in den religiösen Trauerfesten um Adonis, Osiris etc.) verursachte Gemütsstimmung… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Trauer muß Elektra tragen — Trauer muß Elẹktra tragen, englisch »Mourning becomes Electra«, Tragödie von E. O Neill; englische Erstausgabe 1931, Uraufführung 26. 10. 1931 in New York … Universal-Lexikon
Trauer — Engel der Trauer – Grabmal auf dem protestantischen Friedhof von Rom Der Begriff Trauer bezeichnet die durch ein betrübendes Ereignis verursachte Gemütsstimmung und deren Kundgebung nach außen, etwa durch den Verlust nahestehender oder verehrter… … Deutsch Wikipedia
Trauer — Traurigkeit; Betroffenheit; Kummer; Gram * * * Trau|er [ trau̮ɐ], die; : 1. seelischer Schmerz über ein Unglück oder einen Verlust: diese Nachricht erfüllte ihn mit Trauer; in Trauer um einen Verstorbenen sein. Syn.: ↑ Schwermut, ↑ Wehmut (geh.) … Universal-Lexikon
Trauer, die — Die Trauer, plur. inusit. von dem Zeitworte trauern. 1. Eigentlich und als ein Abstractum, der Zustand, da man trauert oder traurig ist; eine nur noch zuweilen in der höhern Schreibart übliche Bedeutung, indem Traurigkeit in allen übrigen Fällen… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Trauer — 1. Die Trauer um die Gattin währt bis zur Thür. It.: Doglia di moglie morta dura insino alla porta – Il duol della moglie è come il duol del gomito. Port.: Dor de mulher morta, dura até a porta. (Bohn I, 276.) 2. Grosse Trauer ist nicht von Dauer … Deutsches Sprichwörter-Lexikon