Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

in+charge

  • 81 dēcursus

        dēcursus    P. of decurro.
    * * *
    decent, downward course/slope/rush/fall/flow; attack/charge downhill; manoeuver; running race/course; finish; flow (verse); coming to land; watercourse/channel

    Latin-English dictionary > dēcursus

  • 82 dēcursus

        dēcursus ūs, m    [decurro], a running down, downward course, descent: aquarum, O.: rapidus (amnium), V.— A descent, attack: subitus ex collibus, L.: in litora, Ta.— An evolution, manœuvre: iustus, L.: legionum, Ta.— A running in armor (at a festival), L. — Fig., a course, career: mei temporis: si forensium rerum labor decursu honorum constitisset, i. e. after every grade of office.
    * * *
    decent, downward course/slope/rush/fall/flow; attack/charge downhill; manoeuver; running race/course; finish; flow (verse); coming to land; watercourse/channel

    Latin-English dictionary > dēcursus

  • 83 dē-ferō

        dē-ferō tulī, lātus, ferre,    to bring away, carry off, take down, carry, take, remove: quae (dolia) amnis defert, V.: secundo Tiberi deferri, L.: ramalia arida tecto, O.: argentum ad eam, T.: litteras ad Caesarem, Cs.: natos ad flumina, V.: Germani ad castra Romanorum delati, Cs.: aurum in aerarium, L.: acies in praeceps deferri, L.: deferor hospes, drift, H.: praeceps in undas deferar, shall throw myself, V.: alqm in barathrum, Ct.: puerum huc, T.: hunc sub aequora, i. e. submerge, O.: huc impetus illam (hastam) Detulerat, drove, V.: quod (iaculum) detulit error in Idan, O.—To drive away, drive down, drive, force: una (navis) delata Oricum, Cs.: (Labienus) longius delatus aestu, Cs.: quem tempestas in desertum litus detulisset. — Fig., to bring, lead, carry: fortunae pignora in discrimen, L.: hac re ad consilium delatā, into consideration, Cs.—To bring, give, grant, confer, allot, offer, transfer, deliver: ad hunc totius belli summam deferri, Cs.: omnia ad unum: sibi a Caesare regnum civitatis deferri, Cs.: honores mihi: de pace deferendā hostibus, L.: si quid petet, ultro Defer, H.: Delatis capsis, i. e. deposited (in a public library), H.—To give account of, report, announce, signify, state: rem, Cs.: falsum numerum equitum, Cs.: nostra consilia ad adversarios: defertur ea res ad Caesarem, Cs.: haec Senecae, Ta.: id Carthaginem, N.: ad Caesarem, me paenitere consili mei: armari classem, V.: delatum est ad vos, quem ad modum fecerit.—In beginning a prosecution, with nomen, to report one's name (to the praetor), indict, impeach, complain of, accuse: nomen huius de parricidio: de pecuniis repetundis nomen cuiuspiam: Sopatro eiusdem rei nomen, bring the same charge against Sopater: cur tibi nomen non deferrem?—With crimen, to lodge an accusation: quod crimen, cum primum ad me delatum est: crimina in dominum delaturum se esse.—With causam (poet.), to present, report: si iustae defertur causa querelae, Iu. —In gen.: quae apud vos de me deferunt, the charges they make.—To register, return, enter for registry (in the public archives): horum (iudicum) nomina ad aerarium: censum Romam: in beneficiis ad aerarium delatus est, recommended among the beneficiaries of the state: senatūs consultum factum ad aerarium, L.: senatūs consulta in aedem Cereris, L.: alqd in censum, to return for appraisal, L.

    Latin-English dictionary > dē-ferō

  • 84 dēlātiō

        dēlātiō ōnis, f    [de + TAL-], an accusation, denunciation: nominis, an indictment: ne haec mihi delatio detur: socius delationis, Ta.
    * * *
    accusation/denunciation; laying charge; indicting; informing; offering an oath

    Latin-English dictionary > dēlātiō

  • 85 dē-lēgō

        dē-lēgō āvī, ātus, āre,    to send away, despatch: Pleminium in Tullianum ex senatūs consulto, L.: studiosos Catonis ad illud volumen, refer, N.—To commit, give in charge, confide: nec ancillis delegantur (infantes), Ta. — To assign, transfer, refer: (rem) ad senatum, to refer, L.: delegato triumviris ministerio, Ta.: obsidione delegatā in curam collegae, L.: Quinto delegabo, si quid aeri meo alieno superabit.—Fig., to attribute, impute, ascribe: hoc crimen optimis nominibus: omne rei gestae decus ad Volumnium, L.

    Latin-English dictionary > dē-lēgō

  • 86 dē-mandō

        dē-mandō āvī, ātus, āre,    to give in charge, intrust, commit: pueri unius curae demandabantur, L.: curam (sauciorum) legatis, L.

    Latin-English dictionary > dē-mandō

  • 87 dē-pōnō

        dē-pōnō posuī    (-posīvī, Ct.), positus, ere, to lay away, put aside, set down, lay, place, set, deposit: lecticā paulisper depositā: corpora sub ramis arboris, V.: mentum in gremiis mimarum: onera iumentis, Cs.: depositis armis, Cs.: arma umeris, V.: anulos, L.: argenti pondus defossā terrā, H.: plantas sulcis, V.: Onus naturae, i. e. to give birth to, Ph.—To lay, wager, stake, bet: vitulam, V.—To lay up, lay aside, put by, deposit, give in charge, commit, confide, intrust: gladium apud te: tabulas apud Pompeium, Cs.: (pecunias) in publicā fide, L.: liberos in silvis, Cs.: HS LX in publico, Cs.: saucios, Cs.—P. pass.: depositus, laid down, despaired of, given up, dead (because the recently dead were laid on the ground): Iam prope depositus, certe iam frigidus, i. e. dead, O.: Depositum me flere, O.: parens, V.: rei p. pars.—Fig., to lay down, lay aside, put away, give up, resign, get rid of: studia de manibus: ex memoriā insidias: personam accusatoris: certamina, L.: bellum, O.: timorem: imperium, Cs.: provinciam: nomen, O.: sitim in undā, quench, O.: prius animam quam odium, i. e. to die, N.: clavum, to lose the rank of senator, H.—To deposit, intrust, commit: populi ius in vestrāfide: quae rimosā deponuntur in aure, H.: aliquid tutis auribus, H.—To fix, direct: in Damalin oculos, H.

    Latin-English dictionary > dē-pōnō

  • 88 dēpulsiō

        dēpulsiō ōnis, f    [de+1 PAL-], a driving off, driving away, repelling, warding off: mali: servitutis.— A defence, answer (to a charge), C.— A lowering, sinking: luminum.
    * * *
    thrusting down; averting/lowering/repelling/warding off; rebuttal/rejoinder

    Latin-English dictionary > dēpulsiō

  • 89 dīctō

        dīctō āvī, ātus, āre, freq.    [2 dico], to dictate, suggest, remind: tu idem, qui illis orationem dictavisses, put in their mouths: Mercemur servum qui dictet nomina (i. e. nomenclatorem), H.: Tironi (opp. ipse scribere): ducentos versūs, H.: Haec tibi dictabam, (addressed) to you, H.: Carmina, memini quae mihi Orbilium dictare, H.: Carmina dictant, i. e. compose, H.: Non unus tibi rivalis dictabitur heres, appointed, designated, Iu.: quod tu numquam rescribere possis, i. e. direct the charge (on his books), H.
    * * *
    dictare, dictavi, dictatus V
    say repeatedly/often/frequently; dictate (for writing); compose; order

    Latin-English dictionary > dīctō

  • 90 dispēnsātiō

        dispēnsātiō ōnis, f    [dispenso], management, charge, direction, superintendence, provision, stewardship: aerari: annonae, L.: inopiae, Cs.: regia.
    * * *
    management; stewardship; dispensation, relaxation of law (Ecc)

    Latin-English dictionary > dispēnsātiō

  • 91 excursus

        excursus    P. of excurro.
    * * *
    running forth, onset, charge, excursion, sally, sudden raid

    Latin-English dictionary > excursus

  • 92 ex-pendō

        ex-pendō endī, ēnsus, ere,    to weigh out, weigh: ut iam expendantur, non numerentur pecuniae.— To pay out, pay, lay out, expend: expensum est auri pondo centum: nummos nominibus certis, H.—P. perf., in the phrase, alqd ferre expensum or pecuniam ferre expensam, to set down, enter, charge, reckon, account as paid: minus quam Verres illi expensum tulerit: pecunia aut data aut expensa lata sit: quibus sine fenore pecunias expensas tulisset, i. e. had lent, L.—Fig., to weigh mentally, ponder, estimate, consider, judge, decide: ea (argumenta): in iudiciis testem: omnīs casūs, V.: causam meritis, to decide, O.: quid conveniat nobis, Iu.—To pay, suffer, undergo: poenas Iovi: Supplicia, V.—To expiate: scelus, V.

    Latin-English dictionary > ex-pendō

  • 93 exprobrō

        exprobrō āvī, ātus, āre    [ex+probrum], to reproach with, blame for, find fault, charge, upbraid, reproach: exprobrandi causā dicere: suam quisque militiam, L.: beneficia apud memores, L.: casūs bellicos tibi, throw the blame of: fugam amico, O.: verberum notas, Ta.: de uxore mihi, N.: nihilo plus sanitatis in curiā esse, L.: quod in vitā maneam.
    * * *
    exprobrare, exprobravi, exprobratus V

    Latin-English dictionary > exprobrō

  • 94 gradus

        gradus ūs, m    [GRAD-], a step, pace, gait, walk: gradum facere: Suspenso gradu ire, T.: quieto et placido gradu sequi, Ph.: citato gradu, L.: concito gradu, Ph.: pleno gradu, at a quick step, S.: presso gradu, at a moderate pace, L.: gradum celerare, hasten, V.: conripere, H.: addere, L.: sistere, V.: sustinere, O.: revocare, V.: referre, O.: ferre per agmen gradūs, charge, O.— A station, position, ground: stabili gradu impetum excipere, L.: In gradu stetimus, O.: hostes gradu demoti, L.— Plur, steps, rounds, stairs: in gradibus Concordiae stare: templi: cui (templo) gradibus surgebant limina, V.: si gradibus trepidatur ab imis, Iu.—Fig., a step, stage, degree, grade: ex aedilitate gradum ad censuram fecit, L.: hunc gradum mei reditūs esse, quod, etc., towards my return: primos gradūs vicina fecit (of love), O.: gradu post me sedet uno, H.— An approach, advance, progress, march: Quem mortis timuit gradum? form, H.: imperi: spondeus habet non expertem dignitatis gradum, march.—A step, degree, grade, stage, rank, interval: civis hoc gradu: senatorius: gradu amplissimo dignissimus: omnes sonorum, notes: totidem gradūs distamus ab illo, O.: per omnīs honorum gradūs: altior dignitatis: ascendens gradibus magistratuum: sonorum gradūs, intervals: peccatorum gradūs: cognominis, distinction, O.: Per gradūs (i. e. gradatim), O.: Hi plerumque gradūs, stages (of ruin), Iu.— Self-possession: de gradu deici, be disconcerted.—A position, relation: gradu depulsus, overthrown, N.: gradum filii apud te habere, L.
    * * *
    step; position

    Latin-English dictionary > gradus

  • 95 impendium (inp-)

        impendium (inp-) ī, n    [impendo], money laid out, outlay, cost, charge, expense: quaestum sibi instituere sine impendio: tantulo impendio victoria stetit, Cu.—Money paid for a loan, interest, usury: plebes impendiis debilitata.—Fig.: impendiis augere largitatem tui muneris.

    Latin-English dictionary > impendium (inp-)

  • 96 impēnsa (inp-)

        impēnsa (inp-) ae, f    [impensus; sc. pecunia], disbursement, expenditure, outlay, cost, charge, expense: impensam fecimus in macrocolā: nullā impensā, without cost: nostra, O.: pecuniae, L.: parcere impensae, economize, Iu.: turpes: cenarum, H.: meis impensis, at the expense of my reputation, N.: inpensas conferre, make contribution, Iu.—Outlay, cost, waste: cruoris, O.: operum, V.: officiorum, L.

    Latin-English dictionary > impēnsa (inp-)

  • 97 impressiō

        impressiō ōnis, f    [1 in+PREM-], an onset, assault, attack, charge: in sinistrum cornu, L.: dant impressionem, L.—In rhythm, beats, C.—In speech, articulation: explanata vocum.—Fig., an impression, perception.
    * * *
    push, thrust, assault, onslaught; emphatic pronounciation; squashing/squeezing; impression, impressed mark; mark by pressure/stamping; edition of book (Cal)

    Latin-English dictionary > impressiō

  • 98 imputō (inp-)

        imputō (inp-) āvī, ātus, āre    [1 in+puto], to reckon, attribute, make account of, charge, ascribe, impute: data (munera), Ta.: beneficium mihi, Ph.: natum imputat illis, (the fate of) his son, O.: exercitui moras belli, Ta.

    Latin-English dictionary > imputō (inp-)

  • 99 indicium

        indicium ī, n    [1 in+DIC-], a notice, information, discovery, disclosure, charge, evidence: id anus mihi indicium fecit, T.: falsum, S.: crimen indicio Avilli comprobabatur: res per indicium enuntiata, Cs.: indicii poena, O.: sed ipse deprehensus indicium profitetur, turns state's evidence, S.: indicio permisso, qui ager... indici praemium constitutum, L.: infandum, calumnious, V.—A permission to give evidence, immunity as informer: reus erat indicium postulaturus: tibi indicium postulas dari.—A sign, indication, mark, token, proof, evidence: certissima sceleris: corrupti indici: insigne meae erga te benevolentiae: Indicio de se ipse erit, serve as proof, T.: ei rei sunt indicio sedecim volumina, N.: versis viarum indiciis, tracks, V.: Indicia recentia, novel words, H.: mihi, quale ingenium haberes, indicio fuit oratio, T.: quam vere foret indicatum, oratio indicio fuit, N.
    * * *
    evidence (before a court); information, proof; indication

    Latin-English dictionary > indicium

  • 100 īnsimulātiō (insimil-)

        īnsimulātiō (insimil-) ōnis, f    [insimulo], a charge, accusation: probrorum: criminis.

    Latin-English dictionary > īnsimulātiō (insimil-)

См. также в других словарях:

  • charge — [ ʃarʒ ] n. f. • XIIe; de charger I ♦ 1 ♦ Ce qui pèse sur; ce que porte ou peut porter une personne, un animal, un véhicule, un bâtiment. ⇒ faix, fardeau, poids. Lourde charge. Ployer sous la charge. « les charges laissées aux femmes par nos… …   Encyclopédie Universelle

  • chargé — charge [ ʃarʒ ] n. f. • XIIe; de charger I ♦ 1 ♦ Ce qui pèse sur; ce que porte ou peut porter une personne, un animal, un véhicule, un bâtiment. ⇒ faix, fardeau, poids. Lourde charge. Ployer sous la charge. « les charges laissées aux femmes par… …   Encyclopédie Universelle

  • CHARGE syndrome — Classification and external resources Ear form characteristic of a person with CHARGE syndrome, along with her cochlear implant. OMIM 214 …   Wikipedia

  • charge — CHARGE. s. f. Faix, fardeau. Charge pesante, excessive, légère. On a donné trop de charge à ce mur, à ce plancher. f♛/b] l signifie aussi Ce que peut porter une personne, un animal, un vaisseau, ou autre chose semblable. La charge d un mulet, d… …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • charge — Charge, ou fardeau, Onus. Une charge et charté, Vehes, vehis. La charge qu on baille à aucun pour faire quelque chose, Actus, Mandatum, Ministerium, Negotium, Onus. Toute charge qu on prend, ou qu on baille à faire, Prouincia. Une charge… …   Thresor de la langue françoyse

  • charge — CHARGE. s. f. Faix, fardeau que porte une personne, un animal, un vaisseau, un mur, un plancher, ou autre chose semblable. Charge pesante, excessive, legere. Charge de cotrets, de fagots, Ce qu un Crocheteur peut porter à la fois. Charge de bled …   Dictionnaire de l'Académie française

  • charge — 1 n 1 a: something required: obligation b: personal management or supervision put the child in his charge c: a person or thing placed under the care of another 2: an authoritative instr …   Law dictionary

  • chargé — chargé, ée (char jé, jée) part. passé. 1°   Qui a reçu une charge. Les épaules chargées d un lourd fardeau. La charrette mal chargée par les hommes de service. Un navire chargé. •   Deux mulets cheminaient, l un d avoine chargé...., LA FONT. Fabl …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • Charge ordering — (CO) is a (first or second order) phase transition occurring mostly in strongly correlated materials such as transition metal oxides or organic conductors. Due to the strong interaction, the charge is localized on different sites leading to a… …   Wikipedia

  • Charge De La Brigade Légère — Charge of the Light Brigade , Peinture de Richard Caton Woodville (1825 1855) La charge de la brigade légère est une désastreuse charge de cavalerie, dirigée par Lord Cardigan au cours de la bataille de Balaklava le 25 octobre 1854 lors de la… …   Wikipédia en Français

  • Charge de la brigade legere — Charge de la brigade légère Charge of the Light Brigade , Peinture de Richard Caton Woodville (1825 1855) La charge de la brigade légère est une désastreuse charge de cavalerie, dirigée par Lord Cardigan au cours de la bataille de Balaklava le 25 …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»