-
1 imprōvidē
imprōvidē adv. [improvidus], recklessly, improvidently: se in praeceps dare, L. -
2 improvide
-
3 inprovide
-
4 improvidus
imprōvĭdus ( inpr-), a, um, adj. [2. in-providus], not foreseeing, not anticipating, improvident (class.; syn.: incautus, imprudens, inconsultus).(α).Absol.:(β).duces,
Cic. Att. 7, 20, 2:senes,
id. Lael. 26, 100:improvidos incautosque hostes opprimere,
Liv. 22, 19, 6; Cic. Fam. 2, 16, 1:hominum mentes occupare,
id. Lig. 6, 17:pectora,
Verg. A. 2, 200:adulescens improvida aetate,
Cic. Tusc. 5, 21, 62 fin.:aetas puerorum,
Lucr. 1, 939; 4, 14:tela, quae et ipsa caeca et improvida feruntur,
aimless, Plin. Ep. 4, 22, 5:festinatio inprovida est et caeca,
Liv. 22, 39, 22.—With gen.:* (γ).futuri certaminis Romanus veniebat,
Liv. 26, 39, 7:rudis et improvida hujus mali civitas,
Plin. 36, 3, 3, § 7:(Vitellius) ignarus militiae, improvidus consilii,
Tac. H. 3, 56.—With inf.:hasta improvida servasse spatium campi distantis,
Sil. 4, 286.— Adv.: imprōvĭdē, improvidently:se in praeceps dare,
Liv. 27, 27, 11; Col. 6, 17, 35. -
5 inprovidus
imprōvĭdus ( inpr-), a, um, adj. [2. in-providus], not foreseeing, not anticipating, improvident (class.; syn.: incautus, imprudens, inconsultus).(α).Absol.:(β).duces,
Cic. Att. 7, 20, 2:senes,
id. Lael. 26, 100:improvidos incautosque hostes opprimere,
Liv. 22, 19, 6; Cic. Fam. 2, 16, 1:hominum mentes occupare,
id. Lig. 6, 17:pectora,
Verg. A. 2, 200:adulescens improvida aetate,
Cic. Tusc. 5, 21, 62 fin.:aetas puerorum,
Lucr. 1, 939; 4, 14:tela, quae et ipsa caeca et improvida feruntur,
aimless, Plin. Ep. 4, 22, 5:festinatio inprovida est et caeca,
Liv. 22, 39, 22.—With gen.:* (γ).futuri certaminis Romanus veniebat,
Liv. 26, 39, 7:rudis et improvida hujus mali civitas,
Plin. 36, 3, 3, § 7:(Vitellius) ignarus militiae, improvidus consilii,
Tac. H. 3, 56.—With inf.:hasta improvida servasse spatium campi distantis,
Sil. 4, 286.— Adv.: imprōvĭdē, improvidently:se in praeceps dare,
Liv. 27, 27, 11; Col. 6, 17, 35.
См. также в других словарях:
qui improvide — /kway improvadiy/ A supersedeas granted where a writ was erroneously sued out or misawarded … Black's law dictionary