-
1 implacabilius
implācābilius, Adv. im Compar. (implacabilis), unversöhnlicher, implacabilius alci irasci, gegen jmd. unversöhnlichen Haß fassen, Tac. ann. 1, 13: graves simultates callide eoque implacabilius nutrire, Tac. hist. 3, 53.
-
2 implacabilius
implācābilius, Adv. im Compar. (implacabilis), unversöhnlicher, implacabilius alci irasci, gegen jmd. unversöhnlichen Haß fassen, Tac. ann. 1, 13: graves simultates callide eoque implacabilius nutrire, Tac. hist. 3, 53.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > implacabilius
-
3 implacabilius
implācābĭlĭus, comp. adv., v. implacabilis fin. -
4 implacabiliter
Implacabiliter, Aduerbium. Tacit. Qui implacabilius irascebatur. Obstineement, Implacablement. -
5 (implācābiliter)
-
6 implacabilis
implācābĭlis ( inpl-), e, adj. [2. inplacabilis], unappeasable, implacable (rare but class.); constr. with alicui, in aliquem, and absol.:seque mihi implacabilem inexpiabilemque praeberet,
Cic. Pis. 33, 81:implacabilis esse alicui,
Liv. 8, 35, 12:in aliquem implacabilis esse,
Cic. Fam. 3, 10, 8; Liv. 26, 29, 4:grave et implacabile numen,
Ov. M. 4, 452:Turnus,
Verg. A. 12, 3:adjuro Stygii caput implacabile fontis,
id. ib. 12, 816:caelum,
Sil. 17, 253:iracundiae,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 13, § 39:veteri odio,
Liv. 25, 16, 12; Ael. Spart. Vit. Sev. 18. — Adv.: implācābĭlĭter, implacably, only comp.:cui implacabilius irascebatur,
Tac. A. 1, 13; so id. H. 3, 53 fin. -
7 implacabiliter
implācābĭlis ( inpl-), e, adj. [2. inplacabilis], unappeasable, implacable (rare but class.); constr. with alicui, in aliquem, and absol.:seque mihi implacabilem inexpiabilemque praeberet,
Cic. Pis. 33, 81:implacabilis esse alicui,
Liv. 8, 35, 12:in aliquem implacabilis esse,
Cic. Fam. 3, 10, 8; Liv. 26, 29, 4:grave et implacabile numen,
Ov. M. 4, 452:Turnus,
Verg. A. 12, 3:adjuro Stygii caput implacabile fontis,
id. ib. 12, 816:caelum,
Sil. 17, 253:iracundiae,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 13, § 39:veteri odio,
Liv. 25, 16, 12; Ael. Spart. Vit. Sev. 18. — Adv.: implācābĭlĭter, implacably, only comp.:cui implacabilius irascebatur,
Tac. A. 1, 13; so id. H. 3, 53 fin. -
8 inplacabilis
implācābĭlis ( inpl-), e, adj. [2. inplacabilis], unappeasable, implacable (rare but class.); constr. with alicui, in aliquem, and absol.:seque mihi implacabilem inexpiabilemque praeberet,
Cic. Pis. 33, 81:implacabilis esse alicui,
Liv. 8, 35, 12:in aliquem implacabilis esse,
Cic. Fam. 3, 10, 8; Liv. 26, 29, 4:grave et implacabile numen,
Ov. M. 4, 452:Turnus,
Verg. A. 12, 3:adjuro Stygii caput implacabile fontis,
id. ib. 12, 816:caelum,
Sil. 17, 253:iracundiae,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 13, § 39:veteri odio,
Liv. 25, 16, 12; Ael. Spart. Vit. Sev. 18. — Adv.: implācābĭlĭter, implacably, only comp.:cui implacabilius irascebatur,
Tac. A. 1, 13; so id. H. 3, 53 fin.
См. также в других словарях:
BELGIUM — I. BELGIUM Belgarum oppid. Caesar l. 5. de Bell. Gassico, Beauvais dictum videtur, urbs Picardiae. Ferrario est regio Galliae Belgicae Borenalis, vide Bellovaci. II. BELGIUM pro Belgarum regione, ut apud Livion Samnium pro Samnitum regione. Vide… … Hofmann J. Lexicon universale
