Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

impūnītus

  • 1 impunitus

    im-pūnītus, a, um (in u. punio), I) ungestraft, ungeahndet, straflos, libido impunitior, Liv.: non diu proditoribus impunita res fuit, Liv.: multorum impunita scelera ferre, Cic.: hanc iniuriam ignominiamque nominis Romani inultam impunitamque dimittere, Cic.: si istius haec iniuria impunita discesserit, Cic.: nullius umquam impunitam stultitiam transire passus est, Sen. rhet. – v. Pers., Pompeium gratia impunitum habuit (ließ straflos ausgehen), Vell.: alqm impunitum dimittere, Cornif. rhet. u. Sall. – II) übtr., ungebunden, uneingeschränkt, zügellos, omnium rerum libertas, Cic.: mentiendi licentia, Cic. fr.: mendacium, Cic.

    lateinisch-deutsches > impunitus

  • 2 impunitus

    im-pūnītus, a, um (in u. punio), I) ungestraft, ungeahndet, straflos, libido impunitior, Liv.: non diu proditoribus impunita res fuit, Liv.: multorum impunita scelera ferre, Cic.: hanc iniuriam ignominiamque nominis Romani inultam impunitamque dimittere, Cic.: si istius haec iniuria impunita discesserit, Cic.: nullius umquam impunitam stultitiam transire passus est, Sen. rhet. – v. Pers., Pompeium gratia impunitum habuit (ließ straflos ausgehen), Vell.: alqm impunitum dimittere, Cornif. rhet. u. Sall. – II) übtr., ungebunden, uneingeschränkt, zügellos, omnium rerum libertas, Cic.: mentiendi licentia, Cic. fr.: mendacium, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > impunitus

  • 3 impoenitus

    im-poenītus, a, um = impunitus, ungestraft, straflos, Gell. 11, 18, 16 u.a.

    lateinisch-deutsches > impoenitus

  • 4 impunite

    impūnītē, Adv. (impunitus), ungestraft, Cic. de fin. 2, 59. Mat. in Cic. ep. 11, 28, 3: impunitius, Fest. p. 173 (a), 8.

    lateinisch-deutsches > impunite

  • 5 impoenitus

    im-poenītus, a, um = impunitus, ungestraft, straflos, Gell. 11, 18, 16 u.a.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > impoenitus

  • 6 impunite

    impūnītē, Adv. (impunitus), ungestraft, Cic. de fin. 2, 59. Mat. in Cic. ep. 11, 28, 3: impunitius, Fest. p. 173 (a), 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > impunite

См. также в других словарях:

  • impuni — impuni, ie [ ɛ̃pyni ] adj. • 1320; lat. impunitus ♦ Qui n est pas puni, ne reçoit pas de punition. Coupable impuni. Une faute restée impunie. « Faut il laisser un affront impuni ? » (P. Corneille). « Ce vice impuni, la lecture », de V. Larbaud. ● …   Encyclopédie Universelle

  • impunité — [ ɛ̃pynite ] n. f. • 1352; lat. impunitas ♦ Caractère de ce qui est impuni; absence de punition. L impunité d un crime, d un criminel. Être assuré de l impunité, jouir de l impunité. Il a agi en toute impunité. ⇒ impunément. « Nous sommes grisés… …   Encyclopédie Universelle

  • impunie — ● impuni, impunie adjectif (latin impunitus) Qui n est pas puni : Un crime impuni …   Encyclopédie Universelle

  • impunido — impunido, da. (Del lat. impunītus). adj. desus. impune …   Enciclopedia Universal

  • impuni — impuni, ie (in pu ni, nie) adj. 1°   Qui demeure sans punition, en parlant des choses. •   ....Faut il laisser un affront impuni ?, CORN. Cid, I, 9. •   Les âmes blessées poussent leurs cris au ciel, et Dieu ne laissera pas ces désordres impunis …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • FUGITIVUS Haereticus — in Communione Rom. dicitur, qui, contra se inquiri animadvertens, aut iam in vinculis detentus, evadit aufugitque, ut Inquisitorum manibus sese subducat. Tum Inquisitor primo diligenter et sine tumultu inquirit, quo se receperit, eumque si locum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • impunito — [dal lat. impunitus ]. ■ agg. [non colpito dal giusto castigo: l assassino rimase i. ] ◀▶ condannato, punito. ■ s.m. (f. a ), roman. [persona sfacciata e insolente] ▶◀ impertinente, insolente, irrispettoso, irriverente, sfacciato, sfrontato.… …   Enciclopedia Italiana

  • impuni — Impuni, Impunitus. Demeurer impuni, Impune ferre vel habere, Habere impunitatem et licentiam, Inultum aliquid auferre …   Thresor de la langue françoyse

  • impunido — impunido, da (Del lat. impunītus). adj. desus. impune …   Diccionario de la lengua española

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»