impĕlīmenta

impĕdīmentum ( inp-), i (archaic form ‡ impelimenta impedimenta dicebant, Paul. ex Fest. p. 108 Müll.; cf. the letter D), n. [impedio], that by which one is entangled or impeded, a hinderance, impediment (freq. and class.; cf.: obstaculum, difficultas).

In gen.:

compeditos primo aegre ferre onera et impedimenta crurum,

Sen. Tranq. 10:

Demosthenes impedimenta naturae diligentia industriaque superavit,

Cic. de Or. 1, 61, 260:

moram atque impedimentum alicui inferre,

id. Inv. 1, 9, 12:

afferre,

Tac. A. 15, 9:

legitimum,

Cic. Agr. 2, 9, 24:

leve,

id. Rep. 1, 3:

impedimentum magis quam auxilium,

Liv. 9, 19, 5:

epistulam jam recepisse te colligo, nam festinanti tabellario dedi: nisi quid impedimenti in via passus est,

hinderance, delay, Plin. Ep. 2, 12, 6:

esse impedimenti loco,

Caes. B. C. 3, 17, 4:

ad dicendum impedimento esse,

Cic. Rosc. Am. 51, 149; so,

with ad,

Curt. 4, 2, 15; so,

impedimento esse,

Plaut. Cas. prol. 61; Ter. And. 4, 2, 24; Cic. Rosc. Am. 4, 9; Quint. 5, 14, 35; 5, 10, 123; 7 praef. § 2 et saep.; cf.:

Gallis magno ad pugnam erat impedimento, quod, etc.,

Caes. B. G. 1, 25, 3; Quint. 2, 5, 2:

quae dictatori religio impedimento ad rem gerendam fuerit,

Liv. 8, 32, 5.—

In partic., plur. impedimenta; concr., travelling equipage, luggage; and esp. in milit. lang., the baggage of an army (including the beasts of burden and their drivers; cf.

sarcinae): nullis impedimentis, nullis Graecis comitibus (opp. magno et impedito comitatu),

Cic. Mil. 10, 28:

ad impedimenta et carros suos se contulerunt... Ad multam noctem etiam ad impedimenta pugnatum est... impedimentis castrisque nostri potiti sunt,

Caes. B. G. 1, 26:

impedimenta in unum locum contulerunt,

id. ib. 1, 24 fin.:

impedimentis direptis, etc.,

id. ib. 2, 17, 2;

2, 24, 3 et saep.: prima luce magnum numerum impedimentorum ex castris mulorumque produci eque iis stramenta detrahi jubet,

pack-horses, id. ib. 7, 45, 2:

interfectis omnibus impedimentis ad pugnam descendit,

Front. Strat. 2, 1; Veg. Mil. 3, 6.

impĕdīmentum ( inp-), i (archaic form ‡ impelimenta impedimenta dicebant, Paul. ex Fest. p. 108 Müll.; cf. the letter D), n. [impedio], that by which one is entangled or impeded, a hinderance, impediment (freq. and class.; cf.: obstaculum, difficultas).

In gen.:

compeditos primo aegre ferre onera et impedimenta crurum,

Sen. Tranq. 10:

Demosthenes impedimenta naturae diligentia industriaque superavit,

Cic. de Or. 1, 61, 260:

moram atque impedimentum alicui inferre,

id. Inv. 1, 9, 12:

afferre,

Tac. A. 15, 9:

legitimum,

Cic. Agr. 2, 9, 24:

leve,

id. Rep. 1, 3:

impedimentum magis quam auxilium,

Liv. 9, 19, 5:

epistulam jam recepisse te colligo, nam festinanti tabellario dedi: nisi quid impedimenti in via passus est,

hinderance, delay, Plin. Ep. 2, 12, 6:

esse impedimenti loco,

Caes. B. C. 3, 17, 4:

ad dicendum impedimento esse,

Cic. Rosc. Am. 51, 149; so,

with ad,

Curt. 4, 2, 15; so,

impedimento esse,

Plaut. Cas. prol. 61; Ter. And. 4, 2, 24; Cic. Rosc. Am. 4, 9; Quint. 5, 14, 35; 5, 10, 123; 7 praef. § 2 et saep.; cf.:

Gallis magno ad pugnam erat impedimento, quod, etc.,

Caes. B. G. 1, 25, 3; Quint. 2, 5, 2:

quae dictatori religio impedimento ad rem gerendam fuerit,

Liv. 8, 32, 5.—

In partic., plur. impedimenta; concr., travelling equipage, luggage; and esp. in milit. lang., the baggage of an army (including the beasts of burden and their drivers; cf.

sarcinae): nullis impedimentis, nullis Graecis comitibus (opp. magno et impedito comitatu),

Cic. Mil. 10, 28:

ad impedimenta et carros suos se contulerunt... Ad multam noctem etiam ad impedimenta pugnatum est... impedimentis castrisque nostri potiti sunt,

Caes. B. G. 1, 26:

impedimenta in unum locum contulerunt,

id. ib. 1, 24 fin.:

impedimentis direptis, etc.,

id. ib. 2, 17, 2;

2, 24, 3 et saep.: prima luce magnum numerum impedimentorum ex castris mulorumque produci eque iis stramenta detrahi jubet,

pack-horses, id. ib. 7, 45, 2:

interfectis omnibus impedimentis ad pugnam descendit,

Front. Strat. 2, 1; Veg. Mil. 3, 6.