Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

immunitas

  • 1 immunitas

    immūnĭtas ( inm-), ātis ( gen. plur. immunitatium, Cic. Phil. 2, 14, 35), f. [immunis], freedom or exemption from public services, burdens, or charges, immunity (class.).
    I.
    Lit.: (Druides) militiae vacationem omniumque rerum habent immunitatem, * Caes. B. G. 6, 14, 1:

    immunitas et libertas provinciae,

    Cic. Font. 8, 17:

    immunitatem (a tributis) obtulit,

    Suet. Aug. 40; Tac. A. 12, 61; 13, 51; Curt. 5, 3, 15: personae quibus decimae immunitatem ipse (imperator) tribuit, Mos. et Rom. Leg. Coll. 16, 9, 3 et saep.—In plur., Cic. Fam. 12, 1, [p. 896] 1; id. Phil. 1, 1, 3; Suet. Tib. 49; id. Galb. 15; Tac. H. 3, 55.—
    II.
    Trop., freedom, exemption, or immunity from any thing (cf.:

    vacatio, vacuitas): qui det isti deo immunitatem magni muneris,

    Cic. Ac. 2, 38, 121:

    immunitates malorum,

    Lampr. Commod. 14.

    Lewis & Short latin dictionary > immunitas

  • 2 immunitas

    immunity, freedom from taxes

    Latin-English dictionary > immunitas

  • 3 immūnitās (inm-)

        immūnitās (inm-) ātis ( gen plur. tātium, C.), f    [immunis], exemption from burdens, immunity, privilege: omnium rerum, Cs.: provinciae.—Fig.: magni muneris.

    Latin-English dictionary > immūnitās (inm-)

  • 4 inmunitas

    immūnĭtas ( inm-), ātis ( gen. plur. immunitatium, Cic. Phil. 2, 14, 35), f. [immunis], freedom or exemption from public services, burdens, or charges, immunity (class.).
    I.
    Lit.: (Druides) militiae vacationem omniumque rerum habent immunitatem, * Caes. B. G. 6, 14, 1:

    immunitas et libertas provinciae,

    Cic. Font. 8, 17:

    immunitatem (a tributis) obtulit,

    Suet. Aug. 40; Tac. A. 12, 61; 13, 51; Curt. 5, 3, 15: personae quibus decimae immunitatem ipse (imperator) tribuit, Mos. et Rom. Leg. Coll. 16, 9, 3 et saep.—In plur., Cic. Fam. 12, 1, [p. 896] 1; id. Phil. 1, 1, 3; Suet. Tib. 49; id. Galb. 15; Tac. H. 3, 55.—
    II.
    Trop., freedom, exemption, or immunity from any thing (cf.:

    vacatio, vacuitas): qui det isti deo immunitatem magni muneris,

    Cic. Ac. 2, 38, 121:

    immunitates malorum,

    Lampr. Commod. 14.

    Lewis & Short latin dictionary > inmunitas

  • 5 нестерильный иммунитет

    Русско-английский медицинский словарь > нестерильный иммунитет

  • 6 адаптивная иммунизация

    [лат. adapto — прилаживаю; лат. immunitas — освобождение от чего-либо]
    перенос адаптивного статуса от одного организма другому с помощью трансфузии лимфоцитов, включающий развитие иммунологической памяти.

    Толковый биотехнологический словарь. Русско-английский. > адаптивная иммунизация

  • 7 изоиммунизация

    [греч. isoравный и лат. immunitas — освобождение от чего-либо]
    образование антител (см. антитела) к антигенам (см. антигены), происходящим от организмов того же самого вида; иммунизация матери антигенами эритроцитов плода.

    Толковый биотехнологический словарь. Русско-английский. > изоиммунизация

  • 8 иммунизационная программа

    [лат. immunitasосвобождение от чего-либо и греч. programma — предписание, объявление]
    календарь профилактических прививок (см. иммунизация), проводимых в течение всей жизни животного организма (включая человека) и обеспечивающих его защиту от внешних инфекций.

    Толковый биотехнологический словарь. Русско-английский. > иммунизационная программа

  • 9 иммунизация

    = вакцинация
    [лат. immunitas — освобождение от чего-либо]
    способ индукции иммунного ответа (см. иммунный ответ), заключающийся в искусственном введении в организм человека или животных антигенов в виде вакцин (см. вакцина) или анатоксинов (см. анатоксин). Различают активную И. (использование вакцин, содержащих антигены — инактивированные микроорганизмы или отдельные бактериальные продукты) и пассивную И. (использование антител — иммуноглобулинов или иммунных сывороток). В первом случае развивающийся иммунитет сохраняется длительное время, во втором достигается лишь кратковременный эффект.

    Толковый биотехнологический словарь. Русско-английский. > иммунизация

  • 10 otium

    ōtĭum, ĭi, n.
    I.
    In gen., leisure, vacant time, freedom from business (class.; opp. negotium; cf.: immunitas, vacatio): otio qui nescit uti plus negoti habet, Quam, etc., Enn. ap. Gell. 19, 10, 12 (Trag. v. 252 Vahl.): fecero;

    quamquam haut otium est,

    Plaut. Poen. 4, 2, 36:

    tantumne ab re tuast oti tibi?

    Ter. Heaut. 1, 1, 23: clarorum virorum atque magnorum non minus otii quam negotii rationem exstare oportere, Cato ap. Cic. Planc. 27, 66:

    in otio de negotiis cogitare,

    Cic. Off. 3, 1, 1:

    otium inertissimum et desidiosissimum,

    id. Agr. 2, 33, 91.—
    II.
    In partic.
    A.
    Ease, inactivity, idle life (cf.:

    ignavia, desidia, inertia): vitam in otio agere,

    Ter. Ad. 5, 4, 9:

    hebescere et languescere in otio,

    Cic. Ac. 2, 2, 4:

    propter desidiam in otio vivere,

    id. Agr. 2, 37, 103:

    otio tabescere,

    id. Att. 2, 14, 1:

    languere otio,

    id. N. D. 1, 4, 7:

    otium segne trahere,

    Tac. H. 4, 70:

    magna otia caeli,

    Juv. 6, 394:

    otium sine litteris mors est,

    Sen. Ep. 82, 2:

    ducere otia segnia,

    Ov. P. 1, 5, 44:

    exercere otia molli cura,

    Sil. 15, 707. —
    B.
    Leisure, time for any thing;

    esp. for literary occupation: otium moderatum atque honestum,

    Cic. Brut. 2, 8: ad scribendum, id. Or. 1, 1, 3:

    otium consumere in historiā scribendā,

    id. de Or. 2, 13, 57:

    otium litteratum,

    id. Tusc. 5, 36, 105:

    Tusculani requies atque otium,

    id. de Or. 1, 52, 224:

    studiosum,

    Plin. Ep. 1, 22, 11:

    abundare otio et studio,

    Cic. de Or. 1, 6, 22:

    otium rei si sit,

    Plaut. Mil. 3, 1, 165:

    otium habere ad potandum,

    Ter. Phorm. 5, 5, 3:

    auscultandi,

    time to hear, id. Ad. 3, 65:

    horum libros delectationi causa, cum est otium, legere soleo,

    when I have time, Cic. de Or. 2, 14, 59:

    si modo tibi est otium,

    if you have time, id. Part. Or. 1, 1:

    otium studio suppeditare,

    to devote time to study, Auct. Her. 1, 1, 1:

    cum in otium venerimus,

    Cic. Att. 1, 7:

    me alebat Parthenope studiis florentem ignobilis oti,

    i. e. unwarlike, peaceful leisure, Verg. G. 4, 564.—
    2.
    The fruit of leisure:

    otia nostra,

    i. e. my poems, Ov. Tr. 2, 224.—
    C.
    Rest, repose, quiet, peace (opp. bellum), Ter. Ad. prol. 20:

    pax, tranquillitas, otium,

    Cic. Agr. 2, 37, 102:

    mollia peragebant otia,

    enjoyed calm repose, Ov. M. 1, 100:

    multitudo insolens belli diuturnitate otii,

    Caes. B. C. 2, 36:

    res ad otium deducere,

    id. ib. 1, 5:

    valde me ad otium pacemque converto,

    Cic. Q. Fr. 3, 5, 5:

    ex maximo bello tantum otium toti insulae conciliavit,

    Nep. Tim. 3, 2:

    studia per otium concelebrata,

    in times of peace, Cic. Inv. 1, 3, 4:

    ab hoste otium fuit,

    Liv. 3, 32:

    ab seditionibus urbanis,

    id. 3, 35:

    otium bello (rogare),

    Hor. C. 2, 16, 5; 4, 15, 18:

    quies aëris et otium et tranquillitas,

    Sen. Q. N. 1, 2, 8:

    operis otium,

    Plin. 11, 10, 10, § 25.—
    D.
    Adverb.
    1.
    Abl. otio, at leisure, leisurely:

    quam libet lambe otio,

    Phaedr. 1, 24, 6.—
    2.
    Per otium, at leisure:

    spolia legere,

    Liv. 27, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > otium

  • 11 privilegium

    prīvĭlēgĭum, ii, n. [privus-lex], a bill or law in favor of or against an individual (class.): in privatos homines leges ferri noluerunt;

    id est enim privilegium,

    Cic. Leg. 3, 19, 44; cf. id. Sest. 30, 65; id. Dom. 17, 43:

    de te privilegium tulit,

    id. Par. 4, 32; id. Brut. 23, 89:

    licuit tibi ferre non legem, sed nefarium privilegium,

    id. Dom. 10, 26:

    privilegia irrogare,

    id. ib. 10, 42:

    vim et crudelitatem privilegii publicis litteris consignavit,

    id. Red. in Sen. 11, 29.—
    II.
    In the post-Aug. period, an ordinance in favor of an individual, privilege, prerogative (cf.:

    beneficium, jus praecipuum, immunitas): coloniam habuisse privilegium, et vetustissimum morem, arbitrio suo rempublicam administrare,

    Plin. Ep. 10, 47 (56), 1; Traj. ap. Plin. Ep. 10, 109 (110): quaedam privilegia parentibus data sunt, Sen. Ben. 3, 11, 1:

    privilegio munitus,

    Dig. 38, 17, 2:

    privilegium aetatis,

    Just. 2, 10, 2; Ambros. in Psa. 118, Serm. 13, 15:

    sacerdotum,

    Suet. Aug. 93:

    athletarum,

    id. ib. 45.

    Lewis & Short latin dictionary > privilegium

  • 12 vacatio

    văcātĭo, ōnis, f. [vaco], a being free from a duty, service, etc.; freedom, exemption, immunity; a freeing, exempting, dispensation (class.; syn. immunitas).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    (α).
    With gen. obj.:

    vacatio omnium munerum,

    Cic. N. D. 1, 20, 53:

    publici muneris,

    id. Fam. 9, 6, 5:

    sumptus, laboris, militiae, rerum denique omnium,

    id. Verr. 2, 4, 10, § 23:

    militiae,

    Caes. B. G. 6, 14; Cic. Phil. 5, 19, 53; Just. 1, 9, 12:

    quinquennii militiae vacatio,

    Liv. 23, 20, 2; 42, 33, 4:

    rerum omnium,

    Cic. Verr. 2, 5, 22, § 58:

    malorum,

    Sen. Ep. 85, 5.—
    (β).
    With ab:

    a causis vacatio,

    Cic. Leg. 1, 4, 11:

    ab belli administratione,

    Liv. 23, 32, 15:

    ab opere,

    Col. 6, 14, 3:

    a sacerdotio,

    Gell. 1, 12, 7.—
    (γ).
    With quominus:

    vacationem augures, quominus judiciis operam darent, non habere,

    Cic. Brut. 31, 117.—
    (δ).
    Absol.:

    falsum est, ob vacationem pretium datum,

    Cic. Font. 4, 7:

    cum sacerdotes deorum vacationem habeant, quanto est aequius habere ipsos deos,

    id. Ac. 2, 38, 121:

    deprecari vacationem adulescentiae,

    id. Cael. 12, 30:

    rerum gestarum,

    id. Sull. 9, 26:

    aetatis,

    Nep. Att. 7, 1.—
    B.
    In partic.
    1.
    (Sc. militiae.) Exemption from military service:

    P. Vatinius... et agro a senatu et vacatione donatus est,

    Cic. N. D. 2, 2, 6:

    delectum habere sublatis vacationibus,

    id. Phil. 5, 12, 31:

    senatus decrevit, ut... dilectus haberetur, vacationes ne valerent,

    id. Att. 1, 19, 2:

    scribere exercitum sine ullā vacationis veniā,

    Liv. 8, 20, 3; 7, 28, 3; 27, 38, 3:

    locupletissimus quisque miles labore fatigari, donec vacationem emeret,

    Tac. H. 1, 46.—
    2.
    (Sc. culpae.) Neque ei suam vacationem eripio, quā ille apud omnis utitur, ut nihil malitiose fecisse videntur, freedom from blame, Cic. Verr. 2, 7, 68, § 164 B. and K. (dub.; al. purgationem; al. culpae vacationem).—
    II.
    Transf., a sum paid for exemption from military service:

    vacationes annuas exsolvere,

    Tac. H. 1, 46:

    vacationes centurionibus ex fisco numerat,

    id. ib. 1, 58.

    Lewis & Short latin dictionary > vacatio

См. также в других словарях:

  • Immunitas —    • Immunĭtas, от in и munus,        1. свобода от податей, дававшаяся отдельным лицам и сословиям (Suet. Oct. 40. Tac. ann. 13, 51) и целым общинам во время больших несчастий повременно (Tac. ann. 2, 47) или навсегда (Suet. Claud. 25);        2 …   Реальный словарь классических древностей

  • immunitas — index exemption, immunity, privilege Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • immunitas — (лат.) освобождение от чего либо …   Словарь ботанических терминов

  • Иммунитет юридический — (Immunitas) изъятие от податей и повинностей, даруемое отдельным лицам и сословиям, как и целым общинам. В Древней Греции И. носил название ατέλεια. У римлян И. даровался во время больших несчастий общинам в виде привилегий, иногда навсегда;… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • immunità — {{hw}}{{immunità}}{{/hw}}s. f. 1 Condizione libera da obbligo: immunità da imposte. 2 (dir.) Speciale condizione di favore relativamente a eventuali procedimenti penali, assicurata a persone che ricoprono uffici di particolare importanza:… …   Enciclopedia di italiano

  • Roberto Esposito — Pour les articles homonymes, voir Esposito. Roberto Esposito Philosophe occidental Philosophie contemporaine …   Wikipédia en Français

  • immunité — [ imynite ] n. f. • 1276; lat. immunitas, de munus « charge » I ♦ Exemption de charge, prérogative accordée par la loi à une catégorie de personnes. ⇒ dispense, franchise, privilège. Immunité de la noblesse. Immunités accordées à l Église.… …   Encyclopédie Universelle

  • imunitate — IMUNITÁTE s.f. 1. Rezistenţă a organismului faţă de acţiunea microbilor patogeni sau a produşilor toxici ai acestora. 2. (În societatea medievală) Privilegiu acordat sau recunoscut la cerere, printr un act al monarhului, stăpânilor de pământ de a …   Dicționar Român

  • ИММУНИТЕТ — (лат.). 1) изъятие от общественных повинностей. 2) невосприимчивость к заражению каким либо болезнетворным ядом. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. ИММУНИТЕТ 1) освобождение к. н. отдельного лица или… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • Immunity — • An exemption from a legal obligation (munus), imposed on a person or his property by law, custom, or the order of a superior Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Immunity     Immunity …   Catholic encyclopedia

  • Ecclesiastical Privileges —     Ecclesiastical Privileges     † Catholic Encyclopedia ► Ecclesiastical Privileges     Ecclesiastical privileges are exceptions to the Law made in favour of the clergy or in favour of consecrated and sacred objects and places.     I.     The… …   Catholic encyclopedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»