-
1 imminentia
imminentia, ae, f. (immineo), I) der baldige Eintritt, hiemalis temporis, Gregor. epist. 7, 6 extr. – II) das Bedrohen, die drohende Nähe, instantia atque imminentia fraudis, Nigid. b. Gell. 9, 12, 6: imm. gladiorum, Faust. b. Augustin. c. Faust. 16, 5.
-
2 imminentia
imminentia, ae, f. (immineo), I) der baldige Eintritt, hiemalis temporis, Gregor. epist. 7, 6 extr. – II) das Bedrohen, die drohende Nähe, instantia atque imminentia fraudis, Nigid. b. Gell. 9, 12, 6: imm. gladiorum, Faust. b. Augustin. c. Faust. 16, 5.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > imminentia
-
3 imminentia
immĭnentĭa ( inm-), ae, f. [immineo], imminence, nearness: ab instantia atque imminentia fraudis, Nigid. ap. Gell. 9, 12, 6. -
4 imminentia
непосредственная угроза, неминуемость (alicujus rei AG, Aug); непосредственная близость (hiemalis temporis Eccl) -
5 inminentia
immĭnentĭa ( inm-), ae, f. [immineo], imminence, nearness: ab instantia atque imminentia fraudis, Nigid. ap. Gell. 9, 12, 6. -
6 instantia
instantĭa, ae, f. [insto] [st2]1 [-] proximité, voisinage. [st2]2 [-] présence (d'un fait), imminence. [st2]3 [-] application assidue, assiduité, zèle. [st2]4 [-] insistance, instances, demande pressante. [st2]5 [-] chaleur, force, véhémence (du discours). - infestus dicitur ab instantia atque imminentia fraudis, Gell.: "infestus" se dit dès lors qu'il y a menace toute proche, imminence d'un préjudice. - quid est quod haec instantia non possit efficere? Plin. Ep. 3: quels travaux n'aurait pu accomplir une application si assidue? - meam differens instantiam, anxium mihi permulcebat animum, Apul.: remettant ma demande pressante, il calmait mon âme inquiète.* * *instantĭa, ae, f. [insto] [st2]1 [-] proximité, voisinage. [st2]2 [-] présence (d'un fait), imminence. [st2]3 [-] application assidue, assiduité, zèle. [st2]4 [-] insistance, instances, demande pressante. [st2]5 [-] chaleur, force, véhémence (du discours). - infestus dicitur ab instantia atque imminentia fraudis, Gell.: "infestus" se dit dès lors qu'il y a menace toute proche, imminence d'un préjudice. - quid est quod haec instantia non possit efficere? Plin. Ep. 3: quels travaux n'aurait pu accomplir une application si assidue? - meam differens instantiam, anxium mihi permulcebat animum, Apul.: remettant ma demande pressante, il calmait mon âme inquiète.* * *Instantia, huius instantiae. Plin. iun. Continuation, Continuelle diligence, Perseverance, Instance.\Instantia orationis. Plin. iun. Vehemence.\Peccata condicere necessitati cuidam et instantiae. Gel. Attribuer ou imputer à necessité et contraincte fatale qui presse les gents. -
7 immineo
im-mineo, —, —, ēre1) выдаваться, возвышаться, тж. склоняться, нависать, свешиваться ( caelum imminens orbi V)tumulus imminens moenibus L — холм, возвышающийся у самых стенuberibus i. Pt — прильнуть к сосцам (матери)2) прилегать, непосредственно граничить (carcer imminet foro L; arx imminet mari L)3) следовать, преследоватьi. alicui (fugienti) QC — следовать за кем-л. по пятам (гнаться за кем-л.)4) близиться, наступать, предстоять ( non videre quae imminent C)mors imminens C etc. — неминуемая смерть6) домогаться, добиваться (i. in и ad aliquid C, L и alicui re QC)futuro i. Sen — думать о будущем7) ждать с нетерпением (i. exitio alicujus O) -
8 callis
callis, is, m. u. (in Prosa gew.) f., ein über Anhöhen u. Berge führender ungebahnter Pfad, der Bergpfad, Gebirgspfad, Waldweg, nur dem Vieh zugängliche Triftweg, die Trift, Plur. auch meton. = Gebirgstriften, Gebirgshutungen, α) Sing., Amm. 30, 1, 15. Auct. itin. Alex. 45 in. Pers. 3, 57. Val. Flacc. 3, 368. Claud. b. Get. 282: poet. v. Pfade der Ameise, Verg. Aen. 4, 405. Ov. met. 7, 626: u. übh. Abzugsweg, Varr. sat. Men. 430 B. – β) gew. Plur.: iter callium, Marsch über die G., Curt.: Italiae calles (in den Abruzzen) et pastorum stabula, Cic.: calles saltusque Macedonicorum montium, Liv.: calles silvestres longinqui, Varr.: calles inviae, Liv. u. Curt.: calles occulti, Verg.: silvestres calles, vix singulis pervii, Curt.: calles consitae arboribus, Amm.: nos hic pecorum modo per aestivos saltus deviasque calles exercitum ducimus, Liv.: timor incessit, ne quas per imminentia iuga calles inveniret, Liv.: cum quaedam in callibus, ut solet, pastorum controversia esset, Cic. – bes. calles publicae, Gebirgstriften des Staates, Varr. r. r. 2, 2, 10: calleis viaeque publicae, Leg. agr. fragm. XXVI im Corp. inscr. Lat. 1. p. 81: dah. als eine öffentliche Verwaltung (provincia) silvae callesque, Suet. Caes. 19, 2, u. bl. calles, Tac. ann. 4, 27 H. – / Über das gen. fem. vgl. Drak. u. Fabri Liv. 22, 14, 8. Zumpt u. Mützell Curt. 3, 10 (25), 10. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 1000. – Abl. Sing. calle, seltener calli, Itin. Alex. 45 Volkmann.
-
9 expavesco
ex-pavēsco, pāvī, ere, a) vor etw. aufschrecken, sich entsetzen, zurückschrecken, ganz absol., Plin. u.a.: ad id, Liv.: ad occursum (v. Tieren), Sen.: a primo conspectu eius (v. Tieren), Plin. – b) m. Acc., vor jmd. od. etw. aufschrecken, erschrecken, sich entsetzen, Ulixem, Claud.: elephantos, Eutr.: ensem, Hor.: nefas, Lucan.: illa imminentia, Sen.: speciem adulantis, Tac.: insidias, mortem, Suet.: adventum alcis non exp., Plin. pan.
-
10 festivitas
fēstīvitās, ātis, f. (festivus), I) objekt., ein Festgenuß, ein wonniges Vergnügen, A) im allg.: offers mihi iocum, festivitatem, Plaut. capt. 770: als Liebkosung, mea festivitas, meine Wonne! Plaut. Cas. 135 u. 577. Apul. met. 2, 10: u. so huius fest., seine Wonne, Plaut. Poen. 389. – B) insbes.: 1) festivitates = καλλωπίσματα, Aufputz, Zieraten der Rede, iis festivitatibus insolentius abutitur, Cic. or. 176: festivitates inscriptionum, prunkvolle Inschriften, Gell. praef. § 4. – 2) (spätlat.) die Festlichkeit, Lampr. u.a. Spät. – II) subjekt., als Eigenschaft: 1) das Herzige, die Gemütlichkeit, schalkhafte Anmut in Mienen u. im Benehmen, patris mei, Ter.: infans insigni festivitate, Suet. – dah. auch die festliche Stimmung, Fröhlichkeit, imminentia festa totius nobiscum orbis festivitate celebremus, Hieron. epist. 96, 1. – 2) das Gemütliche, die Heiterkeit, die gemütliche Laune, der heitere, launige Witz, die Fröhlichkeit, in der Unterhaltung, sowie im Vortrag des Redners, verb. lepos et fest., fest. et facetiae, Cic.: fest. sermonis, Cornif. rhet.: antiqua et vernacula fest. (launige Unterhaltung), Cic.: cum in illo genere perpetuae (sich durch den ganzen Vortrag hindurchziehender) festivitatis ars non desideretur, Cic.
-
11 instantia
īnstantia, ae, f. (insto), eig. das Auf-dem-Nacken-Sein: dah. I) übtr., die Gegenwart, unmittelbare Nähe, Cic. de fato 27: instantia atque imminentia fraudis, Nigid. bei Gell. 9, 12, 6. – II) übtr.: a) die Emsigkeit, der anhaltende Fleiß, Plin. ep. 3, 5, 18: Ggstz. tarditas, Solin. 2, 46. – b) die Heftigkeit im Reden, Plin. ep. 5, 8, 10. – c) das Anhalten im Bitten und Fordern, inständiges Bitten, Drängen, ICt. u. Eccl.
-
12 meditor
meditor, ātus sum, āri (griech. μέδομαι, ich bin auf etw. bedacht, μήδομαι, ich ersinne, ahd. mezzōn, ermessen), I) über etw. nachdenken, nachsinnen, etwas überdenken, an etw. denken, auf etw. Bedacht nehmen, 1) im allg.: α) m. Acc.: haec uti meditemur cogitate, Plaut.: haec multo ante meditere, haec cogites, Cic.: semper forum, subsellia, rostra curiamque, Cic.: fugam, Fronto. – β) mit de u. Abl.: de sua ratione, Cic. – γ) mit folg. indir. Fragesatz, mecum meditabar, quid dicerem, Cic.: ego, quī (wie) istaec sedem, meditabor tibi, Plaut.: ea nunc meditabor, quomodo illi dicam, cum illo advenero, Plaut. – δ) absol.: secum, Plaut. – 2) insbes., auf etw. sinnen, denken, mit etw. umgehen, auf etw. studieren, sich vorbereiten, sich gefaßt machen, α) m. Acc.: alci pestem, Cic.: nugas, Plaut.: causam, Ter. u. Cic.: accusationem, Cic.: defensionem, Curt.: bellum, Tac.: versus, Hor.: verba, Cic.: longam absentiam, Tac. – β) m. ad u. Akk.: ad rem, ad praedam, Cic.: ad dicendum, Cic.: v. lebl. Subjj., ad huius vitae studium meditati illi sunt qui feruntur labores tui, Cic. Cat. 1, 26. – γ) mit adversus u. Akk., adversus omnia, Aur. Vict. de Caes. 14, 7. – δ) mit in u. Akk.: in proelia, Verg. Aen. 10, 455. – ε) mit folg. Infin.: multos annos regnare, Cic.: proficisci, Nep.: meditor esse affabilis, Ter. Vgl. Dräger Hist. Synt.2 Bd. 2. S. 312. – ζ) m. folg. ut u. Konj.: pol ego ut te accusem merito meditabar, Plaut. aul. 550. – II) übtr., vorbereitend sich auf etw. üben, sich einüben, Vorübungen-, Vorstudien machen, cursuram ad ludos Olympios, Plaut.: Musam agrestem (poet. = ländliches Lied) avenā, Verg.: apud avios fluvios carmen (v. den Schwänen), Apul.: citharoedicam artem, üben, Suet.: arma, Veget mil. 1, 20 (u. dazu Oudend.): verba et contiones quam ferrum et arma meditans, Tac. hist. 4, 76. – absol., m. extra forum, Cic.: Demosthenes perfecit meditando, ut etc., Cic. – v. lebl. Subjj., semina meditantur aristas, Prud.: absol., cauda (scorpionis) nullo momento meditari cessat, Plin. – / a) meditor passiv, adulteria meditantur, Min. Fel. Oct. 25, 1: quando a legionibus exercitia meditantur, Ps. Cypr. de sing. cler. 14. p. 188, 29 H. – häufiger b) Partic. meditātus, a, um passiv, α) v. Lebl., überdacht, ausgedacht, studiert, ausstudiert, angelernt, vorbedacht, vorbereitet, meditati sunt doli docte, Plaut.: probe meditatam utramque duco, Plaut.: meditata mihi sunt omnia mea incommoda, Ter.: meditatum et cogitatum scelus, Cic.: accuratae ac meditatae commentationes, mit Sorgfalt u. Nachdenken ausgearbeitete, Cic.: oratio meditata (Ggstz. oratio subita), Plin. u. Tac., meditata et composita, Suet.: meditatum carmen, Plin. pan.: ubi per tot annos meditata ratio adversum imminentia? Tac. Vgl. Neue-Wagener Formenl.3 3, 56). – subst., meditāta, ōrum, n., Ausstudiertes (Ggstz. subita), sive meditata sive subita proferret, er mochte vorbereitet od. aus dem Stegreif Vortrag halten, Plin. ep. 1, 16, 2. – β) v. Pers., probe meditatus, gut instruiert, Plaut. mil. 903; trin. 817. – / Parag. Infin. meditarier, Ven. Fort vit. S. Mart. 4, 576.
-
13 praetervehor
praeter-vehor, vectus sum, vehī, I) vorbeifahren, zu Schiffe = vorbeisegeln, Cic. u.a.: classis praetervehens, Liv.: praetervehens equo, vorbeireitend, Liv.: in der Tmesis, praeter erant vecti, Ov. met. 13, 713. – m. folg. Acc., Velabrum, zu Wagen, Suet.: mystica ad dextram vada, Acc. fr.: Locros classe, Liv.: navibus Galliae oram, Liv.: naves Apolloniam praetervectae, Caes. – im Bilde, locum silentio, mit Stillschweigen übergehen, Cic.: oratio praetervecta est scopulos, Cic.: oratio aures vestras praetervecta est, Cic.: equitum censuram, Fronto. – II) zu Fuße vorbeiziehen, von Soldaten, cito agmine forum et imminentia foro templa praetervecti, Tac. hist. 3, 71 in.
-
14 vieljährig
vieljährig, multorum annorum (z.B. doctrina [Unterricht]: u. tyrannis: u. laetitia). – v. Kriegsdienste, plurima stipendia(n. pl.): die v. Vorbereitung auf das bevorstehende Geschick, tot per annos meditata ratio adversus imminentia.
-
15 callis
callis, is, m. u. (in Prosa gew.) f., ein über Anhöhen u. Berge führender ungebahnter Pfad, der Bergpfad, Gebirgspfad, Waldweg, nur dem Vieh zugängliche Triftweg, die Trift, Plur. auch meton. = Gebirgstriften, Gebirgshutungen, α) Sing., Amm. 30, 1, 15. Auct. itin. Alex. 45 in. Pers. 3, 57. Val. Flacc. 3, 368. Claud. b. Get. 282: poet. v. Pfade der Ameise, Verg. Aen. 4, 405. Ov. met. 7, 626: u. übh. Abzugsweg, Varr. sat. Men. 430 B. – β) gew. Plur.: iter callium, Marsch über die G., Curt.: Italiae calles (in den Abruzzen) et pastorum stabula, Cic.: calles saltusque Macedonicorum montium, Liv.: calles silvestres longinqui, Varr.: calles inviae, Liv. u. Curt.: calles occulti, Verg.: silvestres calles, vix singulis pervii, Curt.: calles consitae arboribus, Amm.: nos hic pecorum modo per aestivos saltus deviasque calles exercitum ducimus, Liv.: timor incessit, ne quas per imminentia iuga calles inveniret, Liv.: cum quaedam in callibus, ut solet, pastorum controversia esset, Cic. – bes. calles publicae, Gebirgstriften des Staates, Varr. r. r. 2, 2, 10: calleis viaeque publicae, Leg. agr. fragm. XXVI im Corp. inscr. Lat. 1. p. 81: dah. als eine öffentliche Verwaltung (provincia) silvae callesque, Suet. Caes. 19, 2, u. bl. calles, Tac. ann. 4, 27 H. – ⇒ Über das gen. fem. vgl. Drak. u. Fabri Liv. 22, 14, 8. Zumpt u. Mützell Curt. 3, 10 (25), 10.————Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 1000. – Abl. Sing. calle, seltener calli, Itin. Alex. 45 Volkmann. -
16 expavesco
ex-pavēsco, pāvī, ere, a) vor etw. aufschrecken, sich entsetzen, zurückschrecken, ganz absol., Plin. u.a.: ad id, Liv.: ad occursum (v. Tieren), Sen.: a primo conspectu eius (v. Tieren), Plin. – b) m. Acc., vor jmd. od. etw. aufschrecken, erschrecken, sich entsetzen, Ulixem, Claud.: elephantos, Eutr.: ensem, Hor.: nefas, Lucan.: illa imminentia, Sen.: speciem adulantis, Tac.: insidias, mortem, Suet.: adventum alcis non exp., Plin. pan.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > expavesco
-
17 festivitas
fēstīvitās, ātis, f. (festivus), I) objekt., ein Festgenuß, ein wonniges Vergnügen, A) im allg.: offers mihi iocum, festivitatem, Plaut. capt. 770: als Liebkosung, mea festivitas, meine Wonne! Plaut. Cas. 135 u. 577. Apul. met. 2, 10: u. so huius fest., seine Wonne, Plaut. Poen. 389. – B) insbes.: 1) festivitates = καλλωπίσματα, Aufputz, Zieraten der Rede, iis festivitatibus insolentius abutitur, Cic. or. 176: festivitates inscriptionum, prunkvolle Inschriften, Gell. praef. § 4. – 2) (spätlat.) die Festlichkeit, Lampr. u.a. Spät. – II) subjekt., als Eigenschaft: 1) das Herzige, die Gemütlichkeit, schalkhafte Anmut in Mienen u. im Benehmen, patris mei, Ter.: infans insigni festivitate, Suet. – dah. auch die festliche Stimmung, Fröhlichkeit, imminentia festa totius nobiscum orbis festivitate celebremus, Hieron. epist. 96, 1. – 2) das Gemütliche, die Heiterkeit, die gemütliche Laune, der heitere, launige Witz, die Fröhlichkeit, in der Unterhaltung, sowie im Vortrag des Redners, verb. lepos et fest., fest. et facetiae, Cic.: fest. sermonis, Cornif. rhet.: antiqua et vernacula fest. (launige Unterhaltung), Cic.: cum in illo genere perpetuae (sich durch den ganzen Vortrag hindurchziehender) festivitatis ars non desideretur, Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > festivitas
-
18 instantia
īnstantia, ae, f. (insto), eig. das Auf-dem-Nacken- Sein: dah. I) übtr., die Gegenwart, unmittelbare Nähe, Cic. de fato 27: instantia atque imminentia fraudis, Nigid. bei Gell. 9, 12, 6. – II) übtr.: a) die Emsigkeit, der anhaltende Fleiß, Plin. ep. 3, 5, 18: Ggstz. tarditas, Solin. 2, 46. – b) die Heftigkeit im Reden, Plin. ep. 5, 8, 10. – c) das Anhalten im Bitten und Fordern, inständiges Bitten, Drängen, ICt. u. Eccl.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > instantia
-
19 meditor
meditor, ātus sum, āri (griech. μέδομαι, ich bin auf etw. bedacht, μήδομαι, ich ersinne, ahd. mezzōn, ermessen), I) über etw. nachdenken, nachsinnen, etwas überdenken, an etw. denken, auf etw. Bedacht nehmen, 1) im allg.: α) m. Acc.: haec uti meditemur cogitate, Plaut.: haec multo ante meditere, haec cogites, Cic.: semper forum, subsellia, rostra curiamque, Cic.: fugam, Fronto. – β) mit de u. Abl.: de sua ratione, Cic. – γ) mit folg. indir. Fragesatz, mecum meditabar, quid dicerem, Cic.: ego, quī (wie) istaec sedem, meditabor tibi, Plaut.: ea nunc meditabor, quomodo illi dicam, cum illo advenero, Plaut. – δ) absol.: secum, Plaut. – 2) insbes., auf etw. sinnen, denken, mit etw. umgehen, auf etw. studieren, sich vorbereiten, sich gefaßt machen, α) m. Acc.: alci pestem, Cic.: nugas, Plaut.: causam, Ter. u. Cic.: accusationem, Cic.: defensionem, Curt.: bellum, Tac.: versus, Hor.: verba, Cic.: longam absentiam, Tac. – β) m. ad u. Akk.: ad rem, ad praedam, Cic.: ad dicendum, Cic.: v. lebl. Subjj., ad huius vitae studium meditati illi sunt qui feruntur labores tui, Cic. Cat. 1, 26. – γ) mit adversus u. Akk., adversus omnia, Aur. Vict. de Caes. 14, 7. – δ) mit in u. Akk.: in proelia, Verg. Aen. 10, 455. – ε) mit folg. Infin.: multos annos regnare, Cic.: proficisci, Nep.: meditor esse affabilis, Ter. Vgl. Dräger Hist. Synt.2 Bd. 2. S.————312. – ζ) m. folg. ut u. Konj.: pol ego ut te accusem merito meditabar, Plaut. aul. 550. – II) übtr., vorbereitend sich auf etw. üben, sich einüben, Vorübungen-, Vorstudien machen, cursuram ad ludos Olympios, Plaut.: Musam agrestem (poet. = ländliches Lied) avenā, Verg.: apud avios fluvios carmen (v. den Schwänen), Apul.: citharoedicam artem, üben, Suet.: arma, Veget mil. 1, 20 (u. dazu Oudend.): verba et contiones quam ferrum et arma meditans, Tac. hist. 4, 76. – absol., m. extra forum, Cic.: Demosthenes perfecit meditando, ut etc., Cic. – v. lebl. Subjj., semina meditantur aristas, Prud.: absol., cauda (scorpionis) nullo momento meditari cessat, Plin. – ⇒ a) meditor passiv, adulteria meditantur, Min. Fel. Oct. 25, 1: quando a legionibus exercitia meditantur, Ps. Cypr. de sing. cler. 14. p. 188, 29 H. – häufiger b) Partic. meditātus, a, um passiv, α) v. Lebl., überdacht, ausgedacht, studiert, ausstudiert, angelernt, vorbedacht, vorbereitet, meditati sunt doli docte, Plaut.: probe meditatam utramque duco, Plaut.: meditata mihi sunt omnia mea incommoda, Ter.: meditatum et cogitatum scelus, Cic.: accuratae ac meditatae commentationes, mit Sorgfalt u. Nachdenken ausgearbeitete, Cic.: oratio meditata (Ggstz. oratio subita), Plin. u. Tac., meditata et composita, Suet.: meditatum carmen, Plin. pan.: ubi per tot annos meditata ratio adversum imminentia? Tac. Vgl. Neue-Wagener For-————menl.3 3, 56). – subst., meditāta, ōrum, n., Ausstudiertes (Ggstz. subita), sive meditata sive subita proferret, er mochte vorbereitet od. aus dem Stegreif Vortrag halten, Plin. ep. 1, 16, 2. – β) v. Pers., probe meditatus, gut instruiert, Plaut. mil. 903; trin. 817. – ⇒ Parag. Infin. meditarier, Ven. Fort vit. S. Mart. 4, 576. -
20 praetervehor
praeter-vehor, vectus sum, vehī, I) vorbeifahren, zu Schiffe = vorbeisegeln, Cic. u.a.: classis praetervehens, Liv.: praetervehens equo, vorbeireitend, Liv.: in der Tmesis, praeter erant vecti, Ov. met. 13, 713. – m. folg. Acc., Velabrum, zu Wagen, Suet.: mystica ad dextram vada, Acc. fr.: Locros classe, Liv.: navibus Galliae oram, Liv.: naves Apolloniam praetervectae, Caes. – im Bilde, locum silentio, mit Stillschweigen übergehen, Cic.: oratio praetervecta est scopulos, Cic.: oratio aures vestras praetervecta est, Cic.: equitum censuram, Fronto. – II) zu Fuße vorbeiziehen, von Soldaten, cito agmine forum et imminentia foro templa praetervecti, Tac. hist. 3, 71 in.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praetervehor
- 1
- 2
См. также в других словарях:
imminence — [ iminɑ̃s ] n. f. • 1787; bas lat. imminentia → imminent ♦ Caractère de ce qui est imminent. ⇒ approche, proximité. L imminence de la crise. Devant l imminence du danger. « Le médecin ne cachait pas l imminence d une issue fatale » (A. Arnoux). ● … Encyclopédie Universelle
iminenţă — IMINÉNŢĂ, iminenţe, s.f. Faptul de a fi iminent; starea unui lucru sau a unei situaţii iminente. – Din fr. imminence, lat. imminentia. Trimis de gall, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 IMINÉNŢĂ s. inevitabilitate. (iminenţă producerii unui fenomen.)… … Dicționar Român
Imminence — Im mi*nence, n. [Cf. F. imminence, L. imminentia, See {Imminent}.] 1. The condition or quality of being imminent; a threatening, as of something about to happen. The imminence of any danger or distress. Fuller. [1913 Webster] 2. That which is… … The Collaborative International Dictionary of English
imminence — /im euh neuhns/, n. 1. Also, imminency. the state or condition of being imminent or impending: the imminence of war. 2. something that is imminent, esp. an impending evil or danger. [1600 10; < LL imminentia. See IMMINENT, ENCE] * * * … Universalium
inminencia — ► sustantivo femenino Circunstancia de ser una cosa, especialmente un riesgo, inminente, de estar a punto de ocurrir: ■ ante la inminencia de la derrota, mandó evacuar la ciudad. * * * inminencia f. Circunstancia de ser inminente una cosa: ‘La… … Enciclopedia Universal
imminence — (i mmi nan s ) s. f. Qualité de ce qui est imminent. • L imminence du péril ne trouble pas les habitudes de l apathique oisiveté, NECKER dans le Dict. de DOCHEZ.. Terme de médecine. Imminence morbide, état de l organisme qui n est pas la… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
ATABYRIUS — Strab. l. 14. ubi de Rhodo: Εἶθ᾿ ὀ Ατάβυρις ὄρος τῶ ενταῦθα ὑψηλότατον, εν ᾧ ἱερὸν Διὸς Α᾿ταβυρίου. Rhianus apud Steph. Α᾿τάβυρον ὄρος Π῾όδου, etc. ἐξ οὗ καὶ Α᾿ταβύριος Ζεύς. Apollodorus, de Althemene: Προτίχει τινὶ τόπῳ τῆς Π῾όδου, etc. ἀναβὰς… … Hofmann J. Lexicon universale
AZAZEL — cuius mentio Levit. c. 16. v. 8. Iuliano Apostatae, Hebraeis, Valentinianis et Magis, daemon est. Unde Iulianus ex hoc loco Mosis conatus probare est, scripsisse hunc ὑπὲρ Α᾿ποτροπαίων, i. e. de Diis Averruncis, a Cyrillo docte refutatus in… … Hofmann J. Lexicon universale
CLAVES (S.) — CLAVES S. Petri, quibusscil. illius confessio seu sepulchrum, claudebatur, memorantur Eginhardo in Annalibus, A. C. 796. Sed et super claves B. Petri Apostoli praestitissent corporale iuramentum. Item Poetae Saxonico, de Gestis Caroli M. l. 3.… … Hofmann J. Lexicon universale
LUSTRATIO — Graece Καθαρισμός, inter Initiorum cerimonias maxime necessarias habebatur olim, quam Orpheus ab Aegyptiis acceptam Graecis tradidisse legitur, apud Diod. Sic. l. 4. regnante Athenis Pandione, Cecropis filio, in Epochis Marmor. postquam Sacra… … Hofmann J. Lexicon universale
PHASSUR vel PASHUR — PHASSUR, vel PASHUR fil. Emmer, Sacerdos Iudaeus, male tractatum Ieremiam, in carcerem coniecit: qui nihilominus iudicia Dei toti populo, ipsique peculiariter imminentia annuntiare neutiquam cessavit, Ierem. c. 20. v. 1. Filius Melchiae, Ierem. c … Hofmann J. Lexicon universale