-
21 inmemor
immĕmor ( inm-), ŏris (ante-class. in the nom. sing. immemoris, Caecil. ap. Prisc. pp. 699 and 772 P.; Com. Fragm. v. 31 Rib.; abl. immemori, Sen. Ben. 7, 3, 2; Cat. 64, 123; 248;I.al. immemore,
Front. Ep. ad M. Caes. 3, 3), adj. [in-memor], unmindful, not thinking, forgetful, regardless, negligent of a thing.Lit. (freq. and class.); constr. usually with gen.; less freq. absol. or with an inf.(α).With gen.:(β).adeone immemor rerum a me gestarum esse videor?
Cic. Sull. 30, 83:hesternorum immemores, acta pueritiae recordari,
Quint. 11, 2, 6:beneficii,
Ter. And. 1, 1, 17:ne me immemorem mandati tui putares,
Cic. Att. 5, 16, 1:istius mandati tui,
id. ib. 4, 6, 3:hujus rei,
id. Phil. 2, 22, 54:nec erat (L. Gellius) Romanarum rerum immemor,
i. e. he was not ignorant of Roman history, id. Brut. 47, 174:venator tenerae conjugis immemor,
Hor. C. 1, 1, 26:immemor in testando nepotis,
Liv. 1, 34, 3:omnium immemor difficultatum,
id. 9, 31, 14:praedae,
Tac. A. 14, 36:sepulcri,
Hor. C. 2, 18, 18:herbarum (juvenca),
Verg. E. 8, 2:graminis (cervus),
Hor. C. 1, 15, 30; cf.:qua cibi qua quietis inmemor nox traducta est,
Liv. 9, 3, 4:salutis immemores,
Curt. 7, 9.—Absol.:(γ).magna haec immemoris ingenii signa,
Cic. Brut. 60, 218:immemori discedens pectore conjux,
unfeeling, Cat. 64, 123:mente,
id. ib. 249:possimne ingratus et immemor esse?
Ov. M. 14, 173; 10, 682; 15, 122; Cat. 30, 1.—With inf.:II.nihili est, suum Qui officium facere immemor est, nisi adeo monitus,
Plaut. Ps. 4, 7, 3; and with acc. and inf.:immemor, Chaeream Cassium nominari,
never thinking, not considering, Suet. Calig. 57.—Transf., that causes forgetfulness, a poet. epithet of Lethe, Stat. S. 5, 2, 96; Sil. 16, 478; Sen. Herc. Oet. 936. -
22 immemor
im-memor, oris (abl. sg. e или ī)1)а) непомнящий, забывающий (забывший), не заботящийся ( tenerae conjugis H)б) не обращающий внимания (equus i. herbae V); не думающий, пренебрегающий (i. difficultatum, periculi L)amnis i. St — Lethe -
23 memor
I oris adj.1) помнящий (sui Ter; beneficii et injuriae Sl; humanarum rerum Sl; formīcae hiĕmis memores V)memorem immemorem facit, qui monet, quod m. meminit погов. Pl = — учёного учить — только портить2) учитывающий, считающийся, имеющий в виду (oratio m. concordiae L); принимающий во вниманиеexemplum parum m. legum humanarum L — пример недостаточного внимания к законам человеческимm., quam sis aevi brevis H — памятуя, как коротка твоя жизнь3) признательный, благодарный ( in aliquem C)5) предусмотрительный, заботливый (multo ante m. V)6) обладающий хорошей памятью, памятливыйmendācem memorem esse oportet погов. Q, Ap — лжец должен обладать хорошей памятьюdum m. ipse mei V — пока я нахожусь в твёрдой памяти7) напоминающий, служащий напоминанием (nota H; tabellae O)II Memor, orisМемор (Scaevus, Scaevius или Scaeva), римск. поэт времен Домициана M
- 1
- 2
См. также в других словарях:
MONARCHA et MONARCHIA — MONARCHA, et MONARCHIA de Episcopo quovis ac Episcopatu, apud Veteres quosdam Scriptores, cuius appellationis haec occasio. In primitiva Ecclesia, unus Rex; unus Monarcha, unum solum Caput erat, Gregor. M. Ep. 36. 1. 4. ἡ μία και μόνη ἀληθῷς… … Hofmann J. Lexicon universale
Wohlthat — 1. Alle Wolthat findt jhre stete. – Petri, II, 8. 2. Ander Wolthat vergisst man bald, Gottes am ersten. – Petri, II, 15. 3. Auf grosse Wohlthat gehört grosser Dank. – Herberger, II, 326. 4. Auff eine grosse wolthat gehört (folgt) grosser vndanck … Deutsches Sprichwörter-Lexikon