-
1 immineō (in-m-)
immineō (in-m-) —, —, ēre, to project over, lean towards, hang down over, overhang, overarch: Quos super silex Imminet, V.: imminente lunā, shining overhead, H.: in ore impuri hominis imminens, bending towards: gestu omni imminenti, bent towards him: collis urbi Imminet, commands, V.: moenibus tumulus, L.: caelumque quod imminet orbi, O.—To be near to, touch on, border upon, follow up: Imminet hic, sequiturque parem, O.: carcer imminens foro, adjoining, L.: imminentes domini, i. e. future, Ta.—To threaten, menace: instabat agmen atque universum imminebat, Cs.: Imbrium divina avis imminentūm, H.: cum Karthago huic imperio immineret: imminent reges Asiae: Parthi Latio, H.—Fig., to strive eagerly after, be eager for, long for, be intent upon: avaritiā imminenti esse: in exercitūs opprimendi occasionem, L.: ad caedem: ei potestati, L.: exitio coniugis, O.—To be at hand, impend: ea, quae cottidie imminent: mors, quae cottidie imminet: imminentium nescius, Ta. -
2 immineo
immĭnĕo ( inm-), ēre, v. n. [in-mineo], to project over or towards a thing, to bend or lean towards, to hang down over, overhang (syn. impendeo).I.Lit. (mostly poet.):B. 1.collis plurimus urbi Imminet,
commands, Verg. A. 1, 420; cf.:imminens prope ipsis moenibus tumulus,
Liv. 29, 35, 7:imminens villae tua pinus esto,
Hor. C. 3, 22, 5:candida populus antro Imminet,
Verg. E. 9, 41:aër his,
Ov. M. 1, 52:caelumque quod imminet orbi,
id. ib. 2, 7:scopulus aequoribus,
id. ib. 4, 525:apex collis subjectis arvis,
id. ib. 7, 779:nemus desuper,
Verg. A. 1, 165:arbos,
Ov. M. 4, 459:imminet e celsis audentius improba muris Virgo,
Val. Fl. 6, 681; Quint. 11, 3, 130:choros ducit Venus imminente luna,
shining overhead, Hor. C. 1, 4, 5: cum ageretur togata, simulans, caterva tota clarissima concentione in ore impuri hominis imminens contionata est: Huic vitae tuae, etc., bending or turning towards, Cic. Sest. 55, 118; cf.:gestu omni imminenti,
bent towards him, id. de Or. 2, 55, 225.—In gen. (rare):2.imminet hic, sequiturque parem, similisque tenenti Non tenet,
Ov. M. 7, 785:tergo fugacis,
id. ib. 1, 542:carcer imminens foro,
adjoining, Liv. 1, 33, 8:imminentia muro aedificia,
id. 2, 33, 7.—In partic. (like impendere and instare), in an inimical sense, to threaten, menace, by nearness or commanding position (class.):II.nimis imminebat propter propinquitatem Aegina Piraeeo,
Cic. Off. 3, 11, 46; cf.:Carthago imminere jam fructuosissimis insulis populi Romani videbatur,
id. Agr. 2, 32, 87:certior sum factus, Parthos... Ciliciae magis imminere,
id. Att. 5, 20, 2:imminent duo reges toti Asiae,
id. de Imp. Pomp. 5, 12:circum insulas Italiae inminentes,
Liv. 21, 49, 1:Mithridates Italiae quoque,
Vell. 2, 18, 4:Parthi Latio,
Hor. C. 1, 12, 53:Germaniae et Britanniae,
Suet. Calig. 19:bello subegit gentem rebus populi Romani imminentem,
Cic. Rep. 2, 20:instabat agmen Caesaris atque universum imminebat,
Caes. B. G. 1, 80 fin.:imbrium divina avis imminentŭm,
Hor. C. 3, 27, 10:turris ingens inminebat,
Liv. 21, 7, 7; 21, 11, 10:inminentes tumuli,
id. 3, 7, 2. —Trop. (class.).A.To strive eagerly ofter a thing, to be eager for, to long for, be intent upon:B.hujus mendicitas aviditate conjuncta in nostras fortunas imminebat,
Cic. Phil. 5, 7, 20; Liv. 30, 28, 9:in alterius ducis exercitusque opprimendi occasionem imminebat,
id. 25, 20, 5:huc imminet: om nes Dirigit huc sensus,
Verg. Cul. 89:alieno imminere,
Sen. Ep. 2 fin.:rebus,
Tac. A. 16, 14:quod imminere emptioni publicanos videbat,
Suet. Aug. 24:peritus rerum popularium imminensque ei potestati,
Liv. 3, 51, 9:spei majoris honoris,
id. 4, 25, 9:occasioni alloquendi regem,
Curt. 5, 11:exitio conjugis,
Ov. M. 1, 146:Verres avaritia semper hiante atque imminenti fuit,
Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134.—Transf. (acc. to I. B.), to be near at hand, to impend.1.In gen.:2.sunt qui ea, quae quotidie imminent, non videant,
Cic. Cat. 1, 12, 30:mors, quae propter incertos casus quotidie imminet,
id. Tusc. 1, 38, 91.—In partic., to threaten by nearness, to be imminent:periculum, quod imminere ipsi portenderetur,
Suet. Claud. 29:periculum ambobus,
id. Tit. 9:imminentes undique insidiae,
id. Caes. 86:discrimina undique,
id. Tib. 25:summum discrimen,
Quint. 8, 4, 22:bellum,
id. 12, 1, 43:taedio praesentium et imminentium metu,
Suet. Vit. 15. -
3 immineo
imminere, -, - Vthreaten, be a threat (to); overhang, be imminent; with DAT -
4 immineo
to hang over, be imminent, threaten. -
5 super-immineō
super-immineō —, —, ēre, to hang over, overhang: Pastorem Ense nudo, V. -
6 inmineo
immĭnĕo ( inm-), ēre, v. n. [in-mineo], to project over or towards a thing, to bend or lean towards, to hang down over, overhang (syn. impendeo).I.Lit. (mostly poet.):B. 1.collis plurimus urbi Imminet,
commands, Verg. A. 1, 420; cf.:imminens prope ipsis moenibus tumulus,
Liv. 29, 35, 7:imminens villae tua pinus esto,
Hor. C. 3, 22, 5:candida populus antro Imminet,
Verg. E. 9, 41:aër his,
Ov. M. 1, 52:caelumque quod imminet orbi,
id. ib. 2, 7:scopulus aequoribus,
id. ib. 4, 525:apex collis subjectis arvis,
id. ib. 7, 779:nemus desuper,
Verg. A. 1, 165:arbos,
Ov. M. 4, 459:imminet e celsis audentius improba muris Virgo,
Val. Fl. 6, 681; Quint. 11, 3, 130:choros ducit Venus imminente luna,
shining overhead, Hor. C. 1, 4, 5: cum ageretur togata, simulans, caterva tota clarissima concentione in ore impuri hominis imminens contionata est: Huic vitae tuae, etc., bending or turning towards, Cic. Sest. 55, 118; cf.:gestu omni imminenti,
bent towards him, id. de Or. 2, 55, 225.—In gen. (rare):2.imminet hic, sequiturque parem, similisque tenenti Non tenet,
Ov. M. 7, 785:tergo fugacis,
id. ib. 1, 542:carcer imminens foro,
adjoining, Liv. 1, 33, 8:imminentia muro aedificia,
id. 2, 33, 7.—In partic. (like impendere and instare), in an inimical sense, to threaten, menace, by nearness or commanding position (class.):II.nimis imminebat propter propinquitatem Aegina Piraeeo,
Cic. Off. 3, 11, 46; cf.:Carthago imminere jam fructuosissimis insulis populi Romani videbatur,
id. Agr. 2, 32, 87:certior sum factus, Parthos... Ciliciae magis imminere,
id. Att. 5, 20, 2:imminent duo reges toti Asiae,
id. de Imp. Pomp. 5, 12:circum insulas Italiae inminentes,
Liv. 21, 49, 1:Mithridates Italiae quoque,
Vell. 2, 18, 4:Parthi Latio,
Hor. C. 1, 12, 53:Germaniae et Britanniae,
Suet. Calig. 19:bello subegit gentem rebus populi Romani imminentem,
Cic. Rep. 2, 20:instabat agmen Caesaris atque universum imminebat,
Caes. B. G. 1, 80 fin.:imbrium divina avis imminentŭm,
Hor. C. 3, 27, 10:turris ingens inminebat,
Liv. 21, 7, 7; 21, 11, 10:inminentes tumuli,
id. 3, 7, 2. —Trop. (class.).A.To strive eagerly ofter a thing, to be eager for, to long for, be intent upon:B.hujus mendicitas aviditate conjuncta in nostras fortunas imminebat,
Cic. Phil. 5, 7, 20; Liv. 30, 28, 9:in alterius ducis exercitusque opprimendi occasionem imminebat,
id. 25, 20, 5:huc imminet: om nes Dirigit huc sensus,
Verg. Cul. 89:alieno imminere,
Sen. Ep. 2 fin.:rebus,
Tac. A. 16, 14:quod imminere emptioni publicanos videbat,
Suet. Aug. 24:peritus rerum popularium imminensque ei potestati,
Liv. 3, 51, 9:spei majoris honoris,
id. 4, 25, 9:occasioni alloquendi regem,
Curt. 5, 11:exitio conjugis,
Ov. M. 1, 146:Verres avaritia semper hiante atque imminenti fuit,
Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134.—Transf. (acc. to I. B.), to be near at hand, to impend.1.In gen.:2.sunt qui ea, quae quotidie imminent, non videant,
Cic. Cat. 1, 12, 30:mors, quae propter incertos casus quotidie imminet,
id. Tusc. 1, 38, 91.—In partic., to threaten by nearness, to be imminent:periculum, quod imminere ipsi portenderetur,
Suet. Claud. 29:periculum ambobus,
id. Tit. 9:imminentes undique insidiae,
id. Caes. 86:discrimina undique,
id. Tib. 25:summum discrimen,
Quint. 8, 4, 22:bellum,
id. 12, 1, 43:taedio praesentium et imminentium metu,
Suet. Vit. 15. -
7 imminentia
immĭnentĭa ( inm-), ae, f. [immineo], imminence, nearness: ab instantia atque imminentia fraudis, Nigid. ap. Gell. 9, 12, 6. -
8 impendeo
impendĕo ( inp-), ēre, v. n. and (anteclass.) a. [in-pendeo], to hang over any thing, to overhang (class.; esp. freq. in the trop. signif.; cf. immineo).I.Lit.a.Neutr.:b.arbor in aedes illius impendet,
Dig. 43, 26, 1:ut (gladius) impenderet illius beati cervicibus,
Cic. Tusc. 5, 21, 62:poëtae impendere apud inferos saxum Tantalo faciunt,
id. ib. 4, 16, 35; id. Fin. 1, 18, 60; cf. Lucr. 3, 980: nucem impendere super tegulas, Plaut. Fragm. ap. Macr. S. 2, 14; Lucr. 6, 564; cf.:impendentium montium altitudines,
Cic. N. D. 2, 39, 98.—Act.:II. a. (α).nec, mare quae impendent, vesco sale saxa peresa, etc.,
Lucr. 1, 326.—With in aliquem:(β).tantae in te impendent ruinae,
Plaut. Ep. 1, 1, 77:licet undique omnes in me terrores impendeant,
Cic. Rosc. Am. 11, 31.—With dat.:(γ).nunc jam alia cura impendet pectori,
Plaut. Ep. 1, 2, 32:omnibus semper aliqui talis terror impendet,
Cic. Tusc. 4, 16, 35:poenas impendere iis, a quibus, etc.,
id. Rep. 3, 11 fin.:quid sibi impenderet, coepit suspicari,
id. Clu. 24, 66.—Absol.:b.nimborum nocte coortā Inpendent atrae formidinis ora superne,
Lucr. 4, 174; 6, 254:quae vero aderant jam et impendebant, quonam modo ea depellere potuissetis?
Cic. Mil. 28, 76; cf.:ut ea, quae partim jam assunt, partim impendent moderate feramus,
id. Fam. 4, 14, 1:dum impendere Parthi videbantur,
id. Att. 6, 6, 3: tanta malorum impendet Ilias, id. ib. 8, 11, 3:belli magni timor impendet,
id. Fam. 2, 11, 1; cf.:ille quidem semper impendebit timor, ne, etc.,
id. Rep. 2, 28:Ea contentio quae impendet,
id. Att. 2, 22, 3:vento impendente,
Verg. G. 1, 365:pluviā,
id. ib. 4, 191:magnum bellum impendet a Parthis,
Cic. Att. 6, 2, 6; cf. id. Verr. 2, 5, 60, § 157; id. Prov. Cons. 17, 42:impendentia ex ruinis et commutatione status publici pericula,
Vell. 2, 35, 3.—Act.:quae res me impendet, Lucil. ap. Fest. s. v. me, p. 16 Müll.: tanta te impendent mala,
Ter. Phorm. 1, 4, 2.► Part. pass.: impensus, a, um; poet. for impendens:tempestas atque tenebrae coperiunt maria ac terras inpensa superne,
Lucr. 6, 491 Munro ad loc.; cf.:impensum ferrum,
Sen. Herc. Oet. 1592. -
9 ingruo
ingrŭo, ŭi, 3, v. n. [in-ruo, with an epenth. g from gruo, kindr. with krouô], to rush or break into, to fall violently upon, assail, attack (syn. incumbo; differing from immineo and impendo, in that it denotes the actual doing of that which they merely threaten; not in Cic. or Cæs.).I.Lit.: hostes crebri cadunt;II.nostri contra ingruunt,
Plaut. Am. 1, 1, 81:ingruit Aeneas Italis,
Verg. A. 12, 628; cf.:ingruere hostes,
id. ib. 11, 899:simul ingruunt saxa jaciunt,
Tac. A. 1, 27:ingruentes accusatores,
id. ib. 6, 38:ingruente in Italiam Hannibale,
id. H. 3, 34.—Transf., of things:ferreus ingruit imber,
Verg. A. 12, 284:umbra vitibus,
id. G. 2, 410:nox,
Tac. A. 4, 50:tela,
id. ib. 1, 65:ingruere morbi in remiges coeperunt,
Liv. 37, 23, 2:si bellum ingrueret,
Verg. A. 8, 535; Tac. A. 1, 48:si nullus ingruat metus,
Plin. 9, 30, 50, § 95:si quid subitum ingruat,
Tac. A. 4, 2:damnatio,
id. ib. 4, 35. -
10 inminentia
immĭnentĭa ( inm-), ae, f. [immineo], imminence, nearness: ab instantia atque imminentia fraudis, Nigid. ap. Gell. 9, 12, 6. -
11 inpendeo
impendĕo ( inp-), ēre, v. n. and (anteclass.) a. [in-pendeo], to hang over any thing, to overhang (class.; esp. freq. in the trop. signif.; cf. immineo).I.Lit.a.Neutr.:b.arbor in aedes illius impendet,
Dig. 43, 26, 1:ut (gladius) impenderet illius beati cervicibus,
Cic. Tusc. 5, 21, 62:poëtae impendere apud inferos saxum Tantalo faciunt,
id. ib. 4, 16, 35; id. Fin. 1, 18, 60; cf. Lucr. 3, 980: nucem impendere super tegulas, Plaut. Fragm. ap. Macr. S. 2, 14; Lucr. 6, 564; cf.:impendentium montium altitudines,
Cic. N. D. 2, 39, 98.—Act.:II. a. (α).nec, mare quae impendent, vesco sale saxa peresa, etc.,
Lucr. 1, 326.—With in aliquem:(β).tantae in te impendent ruinae,
Plaut. Ep. 1, 1, 77:licet undique omnes in me terrores impendeant,
Cic. Rosc. Am. 11, 31.—With dat.:(γ).nunc jam alia cura impendet pectori,
Plaut. Ep. 1, 2, 32:omnibus semper aliqui talis terror impendet,
Cic. Tusc. 4, 16, 35:poenas impendere iis, a quibus, etc.,
id. Rep. 3, 11 fin.:quid sibi impenderet, coepit suspicari,
id. Clu. 24, 66.—Absol.:b.nimborum nocte coortā Inpendent atrae formidinis ora superne,
Lucr. 4, 174; 6, 254:quae vero aderant jam et impendebant, quonam modo ea depellere potuissetis?
Cic. Mil. 28, 76; cf.:ut ea, quae partim jam assunt, partim impendent moderate feramus,
id. Fam. 4, 14, 1:dum impendere Parthi videbantur,
id. Att. 6, 6, 3: tanta malorum impendet Ilias, id. ib. 8, 11, 3:belli magni timor impendet,
id. Fam. 2, 11, 1; cf.:ille quidem semper impendebit timor, ne, etc.,
id. Rep. 2, 28:Ea contentio quae impendet,
id. Att. 2, 22, 3:vento impendente,
Verg. G. 1, 365:pluviā,
id. ib. 4, 191:magnum bellum impendet a Parthis,
Cic. Att. 6, 2, 6; cf. id. Verr. 2, 5, 60, § 157; id. Prov. Cons. 17, 42:impendentia ex ruinis et commutatione status publici pericula,
Vell. 2, 35, 3.—Act.:quae res me impendet, Lucil. ap. Fest. s. v. me, p. 16 Müll.: tanta te impendent mala,
Ter. Phorm. 1, 4, 2.► Part. pass.: impensus, a, um; poet. for impendens:tempestas atque tenebrae coperiunt maria ac terras inpensa superne,
Lucr. 6, 491 Munro ad loc.; cf.:impensum ferrum,
Sen. Herc. Oet. 1592. -
12 pendeo
I.Lit., constr. with ab, ex, or in and abl.; also ( poet.), with abl. alone, or with de: pendent peniculamenta, Enn. ap. Non. 149, 32 (Ann. v. 363 Vahl.): in candelabro pendet strigilis, Varr. ap. Non. 223, 7:B.in arbore,
Cic. Verr. 2, 3, 23, § 57:sagittae pende, bant ab umero,
id. ib. 2, 4, 34, §74: ex arbore,
id. ib. 2, 3, 26, §66: ubera circum (pueri),
Verg. A. 8, 632:horrida pendebant molles super ora capilli,
Ov. P. 3, 3, 17:capiti patiar sacros pendere corymbos,
Prop. 2, 23, 35 (3, 28, 39):telum... summo clipei nequiquam umbone pependit,
Verg. A. 2, 544:deque viri collo dulce pependit onus,
Ov. F. 2, 760.—Of garments:chlamydemque ut pendeat apte, Collocat,
Ov. M. 2, 733:tigridis exuviae per dorsum a vertice pendent,
Verg. A. 11, 577.—Of slaves, who were strung up to be flogged, Plaut. As. 3, 3, 27:quando pendes per pedes,
id. ib. 2, 2, 35:ibi pendentem ferit,
id. Trin. 2, 1, 19; id. Truc. 4, 3, 3; cf. id. Men. 5, 5, 48: quid me fiet nunciam? Theo. Verberibus caedere pendens, id. Most. 5, 2, 45:ego plectar pendens, nisi, etc.,
Ter. Phorm. 1, 4, 43; id. Eun. 5, 6, 20.— Poet., of suspended votive offerings:omnibus heu portis pendent mea noxia vota,
Prop. 4 (5), 3, 17; Tib. 1, 1, 16 (24):pendebatque vagi pastoris in arbore votum,
id. 2, 5, 29:pendebit fistula pinu,
Verg. E. 7, 24:multaque praeterea sacris in postibus arma, Captivi pendent currus, etc.,
id. A. 7, 184.—Of one who hangs himself, Mart. 8, 61, 2:e trabe sublimi triste pependit onus,
Ov. R. Am. 18:pendentem volo Zoilum videre,
Mart. 4, 77, 5.—Of any thing hung up for public notice;of the names of persons accused,
Suet. Dom. 9, Plin. Ep. 4, 9, 1;of goods hung up, exposed for sale,
Phaedr. 3, 4, 1;transf., of a debtor whose goods are exposed for sale,
Suet. Claud. 9 fin. —Prov.: pendere filo or tenui filo, to hang by a thread, i. e. to be in great danger: hac noctu filo pendebit Etruria tota, Enn. ap. Macr. S. 1, 4 (Ann. v. 153 Vahl.):omnia sunt hominum tenui pendentia filo,
Ov. P. 4, 3, 35; Val. Max. 6, 4, 1.—Transf. (mostly poet.; cf. immineo).1.To hang in the air, be suspended, to float, hover, overhang: per speluncas saxis structas asperis, pendentibus, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37 (Trag. Rel. p. 245 Rib.);2. 3. 4.imitated,
Lucr. 6, 195:hinc scopulus raucis pendet adesus aquis,
Ov. H. 10, 26:dum siccā tellure licet, dum nubila pendent,
Verg. G. 1, 214:hi summo in fluctu pendent,
id. A. 1, 106:illisaque prora pependit,
id. ib. 5, 206; Curt. 4, 2, 9:dumosā pendere procul de rupe videbo (capros),
Verg. E. 1, 77:pendentes rupe capellae,
Ov. P. 1, 8, 51.—So of birds, which float or hover in the air:olor niveis pendebat in aëra pennis,
Ov. M. 7, 379; 8, 145:et supra vatem multa pependit avis,
Mart. Spect. 21.—Of a rapid course: raraque non fracto vestigia pulvere pendent,
Stat. Th. 6, 638.—To hang down, be flabby or flaccid, weak, without strength:5.fluidos pendere lacertos,
Ov. M. 15, 231:pendentesque genas et aniles aspice rugas,
Juv. 10, 193.—To weigh:II.offula cum duabus costis quae penderet III. et XX. pondo,
Varr. R. R. 2, 4, 11:cyathus pendet drachmas X., mna pendet drachmas Atticas centum,
Plin. 21, 34, 109, § 185:Lucio Titio modios centum, qui singuli pondo centum pendeant, heres dato,
Dig. 33, 6, 7.—Trop.A.To hang, rest, or depend upon a person or thing (class.); constr. with ex, in, ab, the simple abl., or de:B.tuorum, qui ex te pendent,
Cic. Fam. 6, 22, 2:spes pendet ex fortunā,
id. Par. 2, 17:ex quo verbo tota causa pendebat,
id. de Or. 2, 25, 107; id. Fam. 5, 13, 1:hinc omnis pendet Lucilius,
Hor. S. 1, 4, 6:an ignoratis. vectigalia perlevi saepe momento fortunae pendere?
Cic. Agr. 2, 29, 80:salus nostra, quae spe exiguā extremāque pendet,
Cic. Fl. 2, 4:tam levi momento mea apud vos fama pendet,
Liv. 2, 7, 10:pendere ex alterius vultu ac nutu,
id. 39, 5, 3:oblite, tuā nostram pendere salutem,
Sil. 3, 109: in sententiis [p. 1328] omnium civium famam nostram fortunamque pendere, Cic. Pis. 41, 98:ex ancipiti temporum mutatione pendere,
Curt. 4, 1, 27; Luc. 5, 686:deque tuis pendentia Dardana fatis,
Sil. 13, 504; Hor. Ep. 1, 1, 105:tyrannus, cum quo fatum pendebat amici,
Juv. 4, 88.—To hang upon a person's words, to gaze fixedly, listen attentively to ( poet. and in post-Aug. prose; cf.C.haereo): (Dido) pendet iterum narrantis ab ore,
Verg. A. 4, 79:narrantis conjux pendet ab ore viri,
Ov. H. 1, 30:ab imagine pendet,
Sil. 8, 93; cf. Quint. 11, 3, 72:pervigil Arcadio Tiphys pendebat ab astro,
Val. Fl. 1, 481:attentus et pendens,
Plin. Ep. 1, 10, 7:ex vultu dicentis pendent omnium vultus,
Sen. Contr. 9, 23, 5.— Poet., with a terminal clause:e summo pendent cupida agmina vallo, Noscere quisque suos,
Stat. Th. 10, 457.—To be suspended, interrupted, discontinued ( poet. and in post-class. prose):D.pendent opera interrupta,
Verg. A. 4, 88:mutui datio interdum pendet,
Dig. 12, 1, 8:condictio pendet,
ib. 7, 1, 12 fin.:actio negotiorum gestorum pendeat,
ib. 3, 5, 8; 24, 1, 11:pendet jus liberorum, propter jus postliminii,
Just. Inst. 1, 12, 5.—To hang suspended, be ready to fall:E.nec amicum pendentem corruere patitur,
Cic. Rab. Post. 16, 43.—To be in suspense, to be uncertain, doubiful, irresolute, perplexed (cf. haesito):F.animus tibi pendet?
Ter. Ad. 2, 2, 18:nolo suspensam et incertam plebem Romanam obscurā spe et caecā exspectatione pendere,
Cic. Agr. 2, 25, 66:ne diutius pendeas,
id. Att. 4, 15, 6:quia quam diu futurum hoc sit, non nimis pendeo,
Sen. Ep. 61, 2:mortales pavidis cum pendent mentibus,
Lucr. 6, 51.—Esp. freq.:pendere animi (locative case, v. Kühnast,
Liv. Synt. p. 39):Clitipho cum spe pendebit animi,
Ter. Heaut. 4, 4, 5:exanimatus pendet animi,
Cic. Tusc. 4, 16, 35:pendeo animi exspectatione Corfiniensi,
id. Att. 8, 5, 2:animi pendeo et de te et de me,
id. ib. 16, 12.—With rel.-clause:ego animi pendeo, quid illud sit negotii,
Plaut. Merc. 1, 2, 18:ostendis te pendere animi, quamnam rationem, etc.,
Cic. Att. 11, 12, 1; id. Leg. 1, 3, 9.—Less freq.: pendere animo: atque animo noctu pendens eventa timebat, Cic. poët. ap. Non. 204, 8.—In plur.:animis: quodsi exspectando et desiderando pendemus animis, cruciamur, angimur,
Cic. Tusc. 1, 40, 96:sollicitis ac pendentibus animis,
Liv. 7, 30 fin. dub. (al. animi, v. Drak. ad loc.).—With cum:plebs innumera mentibus cum dimicationum curulium eventu pendentem,
Amm. 14, 6, 26.—Law t. t., to be undetermined, to await decision:pendente condicione,
Gai. Inst. 2, 200; 1, 186; 3, 179.—To have weight or value:A.bona vera idem pendent,
Sen. Ep. 66, 30 (Haas; al. pendunt).—Hence, pendens, entis, P. a.Hanging; in econom. lang., of fruits not yet plucked or gathered:B.vinum,
Cato, R. R. 147:vindemia,
Dig. 19, 1, 25:olea,
Cato, R. R. 146:fructus,
Dig. 6, 1, 44. —Pending; hence, in jurid, Lat., in pendenti esse, to be pending, undecided, uncertain:quando in pendenti est, an, etc.,
Dig. 38, 17, 10:in pendenti est posterior solutio ac prior,
ib. 46, 3, 58; 7, 1, 25:in pendenti habere aliquid,
to regard a thing as uncertain, doubtful, Dig. 49, 17, 19 fin. -
13 superimmineo
sŭper-immĭnĕo, ēre, v. n., to hang over, overhang (very rare):pastorem Ense sequens nudo superimminet,
Verg. A. 12, 306:terrā superimminente,
Sen. Q. N. 5, 15, 1:virgineusque pudor zonae superimminet artus,
Avien. Arat. 962: mons superimminens, Hilar, in Psa. 124, 3.
См. также в других словарях:
iminente — adj. 2 g. 1. Que está quase a acontecer. = IMEDIATO, PRÓXIMO 2. Que está mesmo para cair. 3. Que está mesmo por cima ou quase por cima. ‣ Etimologia: latim imminens, entis, particípio presente de immineo, are, estar próximo, estar iminente •… … Dicionário da Língua Portuguesa