Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

imitor

  • 1 imitor

    imitor, ātus sum, ārī (mit imago zu aemulus), I) schon Vorhandenes nachahmen, nachmachen, nachtun, nachahmend darstellen, A) eig.: a) v. Pers.: amictum alicuius aut statum aut motum, Cic.: chirographum, Cic.: falso manum (Handschrift) alcis, Eutr. – alqm, jmd. nachahmen, es jmdm. nachtun, Cic., alqm in aliqua re, Nep.: oratorem, Cic.: alcis consuetudinem, Nep.: vitia, Cic.: praeclarum factum, Cic.: fuit igitur stulta calliditas perverse imitata prudentiam, Cic.: in adeundis periculis consuetudo imitanda medicorum est, Cic.: tu mihi maxime imitandus videbaris, Plin. ep.: opera ardua imitatu, Val. Max. 4, 6 in. – Partiz. Perf. imitātus, passiv, nachgeahmt, nachgemacht, imitata et efficta simulacra, Cic. Tim. 8 M.: affectus ficti et imitati (Ggstz. affectus veri), Quint. 11, 3, 61: imitata voluptas, Ov. met. 9, 481: imitato murmure, Avian. fab. 5, 17. – b) v. Lebl. = gleichkommen, ähnlich sein, umor potest imitari sudorem, Cic.: cornua lunam imitata, dem Monde ähnlich, Ov. – B) poet. übtr., etwas durch etwas Ähnliches ersetzen, ferrum sudibus, Knüttel statt der Schwerter gebrauchen, Verg.: pocula vitea acidis sorbis, statt des Weins die Säure des Speierlings trinken, Verg. – II) (wie μιμεισθαι) noch nicht Dagewesenes darstellen, ausführen, ausdrücken (indem das im Geiste vorher entworfene Bild als Basis der Nachahmung gedacht wird; vgl. Ellendt Cic. de or. 2, 92), alqd penicillo, Cic.: capillos aere, Hor.: poet. putre solum (namque hoc imitamur arando), einen ähnlichen Boden wollen wir durch Pflügen darstellen, Verg. georg. 2, 204. – gaudium, an den Tag legen, zeigen, Tibull.: so auch maestitiam, Tac. – / Parag. Infinit. imitarier, Plaut. capt. 485. Lucr. 5, 1377. – vulg. Schreibung emitor, Corp. inscr. Lat. 6, 30103, 6 et nos antiquorum emitemur tempora.

    lateinisch-deutsches > imitor

  • 2 imitor

    imitor, ātus sum, ārī (mit imago zu aemulus), I) schon Vorhandenes nachahmen, nachmachen, nachtun, nachahmend darstellen, A) eig.: a) v. Pers.: amictum alicuius aut statum aut motum, Cic.: chirographum, Cic.: falso manum (Handschrift) alcis, Eutr. – alqm, jmd. nachahmen, es jmdm. nachtun, Cic., alqm in aliqua re, Nep.: oratorem, Cic.: alcis consuetudinem, Nep.: vitia, Cic.: praeclarum factum, Cic.: fuit igitur stulta calliditas perverse imitata prudentiam, Cic.: in adeundis periculis consuetudo imitanda medicorum est, Cic.: tu mihi maxime imitandus videbaris, Plin. ep.: opera ardua imitatu, Val. Max. 4, 6 in. – Partiz. Perf. imitātus, passiv, nachgeahmt, nachgemacht, imitata et efficta simulacra, Cic. Tim. 8 M.: affectus ficti et imitati (Ggstz. affectus veri), Quint. 11, 3, 61: imitata voluptas, Ov. met. 9, 481: imitato murmure, Avian. fab. 5, 17. – b) v. Lebl. = gleichkommen, ähnlich sein, umor potest imitari sudorem, Cic.: cornua lunam imitata, dem Monde ähnlich, Ov. – B) poet. übtr., etwas durch etwas Ähnliches ersetzen, ferrum sudibus, Knüttel statt der Schwerter gebrauchen, Verg.: pocula vitea acidis sorbis, statt des Weins die Säure des Speierlings trinken, Verg. – II) (wie μιμεισθαι) noch nicht Dagewesenes darstellen, ausführen, ausdrücken (indem das im Geiste vorher entworfene Bild als Basis der
    ————
    Nachahmung gedacht wird; vgl. Ellendt Cic. de or. 2, 92), alqd penicillo, Cic.: capillos aere, Hor.: poet. putre solum (namque hoc imitamur arando), einen ähnlichen Boden wollen wir durch Pflügen darstellen, Verg. georg. 2, 204. – gaudium, an den Tag legen, zeigen, Tibull.: so auch maestitiam, Tac. – Parag. Infinit. imitarier, Plaut. capt. 485. Lucr. 5, 1377. – vulg. Schreibung emitor, Corp. inscr. Lat. 6, 30103, 6 et nos antiquorum emitemur tempora.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > imitor

  • 3 emitor

    emitor, s. imitor /.

    lateinisch-deutsches > emitor

  • 4 imitabilis

    imitābilis, e (imitor), I) nachahmbar, v. Pers., Plin. ep. u. Quint.: v. Lebl., orationis subtilitas, Cic.: exemplar vitiis im., Hor.: ea, quae in oratore maxima sunt, imitabilia non sunt, Quint.: Compar., neque est imitabilior alia (gemma) mendacio vitri, Plin. 37, 112. – II) zur Nachahmung geneigt, cum essent homines imitabili docilique naturā, Vitr. 2, 1, 3.

    lateinisch-deutsches > imitabilis

  • 5 imitamen

    imitāmen, minis, n. (imitor), die Nachahmung, Kopie, Ov. met. 11, 626: Plur., Ov. met. 4, 445 u.a.

    lateinisch-deutsches > imitamen

  • 6 imitamentum

    imitāmentum, ī, n. (imitor), die Nachahmung, das Abbild, Olympiaci Iovis, Amm. 22, 13, 1: facis im. aereum, ibid. 17, 4, 15. – Plur., simulacra et imitamenta, Gell. 6 (7), 5, 7: consulum et priorum principum imitamenta, Amm. 16, 10, 14: imitamenta sacrilega, Augustin. c. Faust. 22, 17: lacrimae vel dolorum imitamenta, wären sie auch nur das erzwungene Bild des Schmerzes, Tac. ann. 3, 5 extr.: tristitiae imitamenta, das Gaukelspiel der Trauer, Tac. ann. 13, 4: veterum Romanorum imitamenta praeferre (zur Schau tragen), Tac. ann. 14, 57: quis enim tam parvis oblectare animum imitamentis possit, si vera cognoverit, Sen. contr. 2, 1 (9), 13.

    lateinisch-deutsches > imitamentum

  • 7 imitatio

    imitātio, ōnis, f. (imitor), I) die Nachahmung, im üblen Sinne = die Nachäffung, A) im allg. (Ggstz. veritas, verum), Cic. u.a. – B) als rhetor. t. t.: 1) die Nachahmung eines Redners, Cornif. rhet. 1, 3. – 2) die Nachahmung als die den Naturlaut nachahmende Bezeichnung eines Tons, die Onomatopöie, wie mugire, vagire etc., Cornif. rhet. 4, 42. – C) der Nachahmungstrieb, Quint. 1, 3, 1. – II) konkr., die Nachahmung, Kopie (als Bild einer Person usw.), cum est arduum similitudinem effingere ex vero, tum longe difficillima est imitationis imitatio, Plin. ep. 4, 28, 3.

    lateinisch-deutsches > imitatio

  • 8 imitator

    imitātor, ōris, m. (imitor), der Nachahmer, I) im allg., Cic. u.a. – v. Abstr., imitator naturae mos, Cic. Hortens. fr. 71. p. 320 M. – im üblen Sinne = der Nachäffer, Plur., Hor. ep. 1, 19, 19. – II) = mimus (w. s.), Corp. inscr. Lat. 6, 4886.

    lateinisch-deutsches > imitator

  • 9 imitatorius

    imitātōrius, a, um (imitor), zur Nachahmung dienlich, disciplina, Augustin. serm. 57, 1 Mai. – od. aus Nachahmung hervorgegangen, peccatum, Augustin. c. Iulian. Pelag. 6. § 77.

    lateinisch-deutsches > imitatorius

  • 10 imitatus

    imitātus, Abl. ū, m. (imitor), die Nachahmung, mendicantis imitatu, Auson. perioch. Odyss. 14.

    lateinisch-deutsches > imitatus

  • 11 imito

    imito, āre, nachahmen, malos, Liv. Andr. tr. 1: alcis opus, Varro b. Non. 473, 20: is puer, quem imitari pueris omnibus volo, Valer. imp. b. Vopisc. Prob. 4, 2. – Partiz. Perf., s. imitor.

    lateinisch-deutsches > imito

  • 12 pagella

    pāgella, ae, f. (Demin, v. pagina), die Seite des Papiers, sed quid ago? non imitor Λακωνισμόν tuum: altera iam pagella procedit, Cic. ep. 11, 25, 2: extrema pagella pupugit me tuo chirographo, Cic. ep. 2, 13, 3: cum legisset tres pagellas, Vulg. Ierem. 36, 23: in extrema pagella (epistulae), Hieron. epist. 73, 1.

    lateinisch-deutsches > pagella

  • 13 emitor

    emitor, s. imitor .

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > emitor

  • 14 imitabilis

    imitābilis, e (imitor), I) nachahmbar, v. Pers., Plin. ep. u. Quint.: v. Lebl., orationis subtilitas, Cic.: exemplar vitiis im., Hor.: ea, quae in oratore maxima sunt, imitabilia non sunt, Quint.: Compar., neque est imitabilior alia (gemma) mendacio vitri, Plin. 37, 112. – II) zur Nachahmung geneigt, cum essent homines imitabili docilique naturā, Vitr. 2, 1, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > imitabilis

  • 15 imitamen

    imitāmen, minis, n. (imitor), die Nachahmung, Kopie, Ov. met. 11, 626: Plur., Ov. met. 4, 445 u.a.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > imitamen

  • 16 imitamentum

    imitāmentum, ī, n. (imitor), die Nachahmung, das Abbild, Olympiaci Iovis, Amm. 22, 13, 1: facis im. aereum, ibid. 17, 4, 15. – Plur., simulacra et imitamenta, Gell. 6 (7), 5, 7: consulum et priorum principum imitamenta, Amm. 16, 10, 14: imitamenta sacrilega, Augustin. c. Faust. 22, 17: lacrimae vel dolorum imitamenta, wären sie auch nur das erzwungene Bild des Schmerzes, Tac. ann. 3, 5 extr.: tristitiae imitamenta, das Gaukelspiel der Trauer, Tac. ann. 13, 4: veterum Romanorum imitamenta praeferre (zur Schau tragen), Tac. ann. 14, 57: quis enim tam parvis oblectare animum imitamentis possit, si vera cognoverit, Sen. contr. 2, 1 (9), 13.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > imitamentum

  • 17 imitatio

    imitātio, ōnis, f. (imitor), I) die Nachahmung, im üblen Sinne = die Nachäffung, A) im allg. (Ggstz. veritas, verum), Cic. u.a. – B) als rhetor. t. t.: 1) die Nachahmung eines Redners, Cornif. rhet. 1, 3. – 2) die Nachahmung als die den Naturlaut nachahmende Bezeichnung eines Tons, die Onomatopöie, wie mugire, vagire etc., Cornif. rhet. 4, 42. – C) der Nachahmungstrieb, Quint. 1, 3, 1. – II) konkr., die Nachahmung, Kopie (als Bild einer Person usw.), cum est arduum similitudinem effingere ex vero, tum longe difficillima est imitationis imitatio, Plin. ep. 4, 28, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > imitatio

  • 18 imitator

    imitātor, ōris, m. (imitor), der Nachahmer, I) im allg., Cic. u.a. – v. Abstr., imitator naturae mos, Cic. Hortens. fr. 71. p. 320 M. – im üblen Sinne = der Nachäffer, Plur., Hor. ep. 1, 19, 19. – II) = mimus (w. s.), Corp. inscr. Lat. 6, 4886.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > imitator

  • 19 imitatorius

    imitātōrius, a, um (imitor), zur Nachahmung dienlich, disciplina, Augustin. serm. 57, 1 Mai. – od. aus Nachahmung hervorgegangen, peccatum, Augustin. c. Iulian. Pelag. 6. § 77.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > imitatorius

  • 20 imitatus

    imitātus, Abl. ū, m. (imitor), die Nachahmung, mendicantis imitatu, Auson. perioch. Odyss. 14.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > imitatus

См. также в других словарях:

  • Non imitor λακωνισμὸν tuum. — См. Лаконизм …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • ՆՄԱՆԵՄ — (եցի.) NBH 2 0432 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 7c, 8c, 9c, 14c ն. μιμέομαι imitor. Որպէս միմոս ձեւացուցանել զնմանութիւն այլոց՝ հանգոյն կապկի. *Սատիրականս անուանելով, իբրու ասեն՝ նմանեն զամենայն այլակերպս. Պղատ. օրին …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • Ophites — Gnosticism This article is part of a series on Gnosticism History of Gnosticism …   Wikipedia

  • List of Pleurothallis species — Pleurothallis is a large genus that previously contained about 1240 orchids from the orchid family (Orchidaceae).To bring some order in this extremely diverse genus, 29 subgenera and 25 sections had been created. Much of this work has been done… …   Wikipedia

  • лаконизм — малословие, краткое выражение мыслей, сжатость слога; намек на малословие спартанцев (лакедемонцев) Ср. Лаконический ответ краткий, но ясный. Ср. Легко понять этот красноречивый взгляд и очень верно передать его смысл знаменитым лаконизмом Юлия… …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона

  • Лаконизм — Лаконизмъ (малословіе краткое выраженіе мыслей, сжатость слога) намекъ на малословіе Спартанцевъ (Лакедемонцевъ). Ср. Лаконическій отвѣтъ краткій, но ясный. Ср. Легко понять этотъ краснорѣчивый взглядъ и очень вѣрно передать его смыслъ… …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • T (lettre) — Pour les articles homonymes, voir T. T Graphies Capitale T …   Wikipédia en Français

  • Especies de Pleurothallis — Anexo:Especies de Pleurothallis Saltar a navegación, búsqueda Pleurothallis ssp. Pleurothallis es un gran género con alrededor de 1240 especies de orquídeas de la familia (Orchidaceae). Para poner un cierto orden en este género tan diverso se… …   Wikipedia Español

  • Eben — Êben, ein Wort, welches in doppelter Gestalt üblich ist. I. Als ein Bey und Nebenwort, und da bedeutet es, 1. eigentlich, gleich, was keine hervor stehende Erhöhungen oder Ungleichheiten hat, am häufigsten von der Oberfläche des Erdbodens. Ein… …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • Cymbidium (brachiopod) — Cymbidium Temporal range: Silurian …   Wikipedia

  • Obelagnostus — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Arthropoda Class: Trilobita …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»