Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

im-pluo

  • 1 pluo

    pluo, pluī u. (archaist.) plūvī, pluitūrus, ere ( für plovo = griech. πλε(ϝ)ω), regnen, I) eig.: A) impers., pluit, es regnet, pluet hodie, Plaut.: dum pluit, Verg.: cum sex mensibus non pluisset, Iul. Obs.: cum desierit pluere, Cato: dum pluit super frumentum, Isid.: multum pluverat, Plaut.: urceatim (wie mit Mulden) plovebat (vulgär = pluebat), Petron. 44, 18: aqua, quae pluendo crevisset, Cic. – m. Acc. u. Abl. des Stoffes (vgl. Fabri Liv. 21, 62, 5), den es regnet, sanguinem pluvisse, Liv. 40, 19, 2: sanguinem pluit, Iul. Obs. 6 (60): terram pluvisse, Liv. 10, 33, 8: lapides pluere, Liv. 28, 27, 16: sanguine pluisse, Cic.: cretā, sanguine pluvisse, Liv.: lacte et sanguine pluisse, Plin.: carne pluisse, Liv.: lacte, lapidibus pluvisse, Liv.: terrā pluvisse, Liv.: cum pluit terrā, cum pluit cretā, cum pluit lapidibus (non ut grando appellari solet hoc nomine, sed omnino lapidibus), Augustin. de civ. dei 3, 31. p. 144, 27 D.2: mannā pluiturus, Augustin. locut. 2. exod. 16. – im Passiv, totum istud spatium, quā pluitur et ninguitur, Apul. flor. 2. p. 2, 13 Kr. – B) pers.: deus qui pluit, Tert. adv. Marc. 4, 36: non pluit caelum, Arnob. 1, 9: veniunt nubes ab extremo in medium et pluunt, Augustin. in psalm. 134, 13: Apollo nobis pluit, Mercurius vobis pluit, Arnob. 1, 30: pluam super terram, Vulg. genes. 7, 4: mit Abl., quaeris a me, cur deus dominus mannā pluerit populo patrum? Ambros. epist. 64, 1: m. Acc., et pluam cras hāc ipsā horā grandinem multam nimis, Vulg. exod. 9, 18: nubes pluant iustum, Vulg. Isai. 45, 8: Dominus pluit super Sodomam et Gomorrham sulphur et ignem a Domino de caelo, Vulg. genes. 19, 24: saxis ferunt pluvisse caelum, Mart. Cap. 6. § 642. – effigies, quae pluit, herabgeregnet ist, Plin. 2, 147. – II) übtr., wie regnen = in Masse herabfallen, mit Acc. = herabfallen lassen, A) impers.: tantum glandis pluit, Verg. georg. 4, 81. – B) pers.: iam bellaria adorea pluebant, Stat.: m. Acc., fundae saxa pluunt, Stat. – / Das archaist. Perf. pluvi außer bei Plautus bes. bei Livius durch Handschrn. (s. Drak. Liv. 1, 31, 1) u. Grammatiker (s. Prisc. 10, 10) verbürgt; über das regelm. Perf. plui vgl. Varro LL. 9, 104.

    lateinisch-deutsches > pluo

  • 2 pluo

    pluo, pluī u. (archaist.) plūvī, pluitūrus, ere ( für plovo = griech. πλε()ω), regnen, I) eig.: A) impers., pluit, es regnet, pluet hodie, Plaut.: dum pluit, Verg.: cum sex mensibus non pluisset, Iul. Obs.: cum desierit pluere, Cato: dum pluit super frumentum, Isid.: multum pluverat, Plaut.: urceatim (wie mit Mulden) plovebat (vulgär = pluebat), Petron. 44, 18: aqua, quae pluendo crevisset, Cic. – m. Acc. u. Abl. des Stoffes (vgl. Fabri Liv. 21, 62, 5), den es regnet, sanguinem pluvisse, Liv. 40, 19, 2: sanguinem pluit, Iul. Obs. 6 (60): terram pluvisse, Liv. 10, 33, 8: lapides pluere, Liv. 28, 27, 16: sanguine pluisse, Cic.: cretā, sanguine pluvisse, Liv.: lacte et sanguine pluisse, Plin.: carne pluisse, Liv.: lacte, lapidibus pluvisse, Liv.: terrā pluvisse, Liv.: cum pluit terrā, cum pluit cretā, cum pluit lapidibus (non ut grando appellari solet hoc nomine, sed omnino lapidibus), Augustin. de civ. dei 3, 31. p. 144, 27 D.2: mannā pluiturus, Augustin. locut. 2. exod. 16. – im Passiv, totum istud spatium, quā pluitur et ninguitur, Apul. flor. 2. p. 2, 13 Kr. – B) pers.: deus qui pluit, Tert. adv. Marc. 4, 36: non pluit caelum, Arnob. 1, 9: veniunt nubes ab extremo in medium et pluunt, Augustin. in psalm. 134, 13: Apollo nobis pluit, Mercurius vobis pluit, Arnob. 1, 30: pluam super terram, Vulg. genes. 7, 4: mit Abl., quaeris a me, cur deus dominus
    ————
    mannā pluerit populo patrum? Ambros. epist. 64, 1: m. Acc., et pluam cras hāc ipsā horā grandinem multam nimis, Vulg. exod. 9, 18: nubes pluant iustum, Vulg. Isai. 45, 8: Dominus pluit super Sodomam et Gomorrham sulphur et ignem a Domino de caelo, Vulg. genes. 19, 24: saxis ferunt pluvisse caelum, Mart. Cap. 6. § 642. – effigies, quae pluit, herabgeregnet ist, Plin. 2, 147. – II) übtr., wie regnen = in Masse herabfallen, mit Acc. = herabfallen lassen, A) impers.: tantum glandis pluit, Verg. georg. 4, 81. – B) pers.: iam bellaria adorea pluebant, Stat.: m. Acc., fundae saxa pluunt, Stat. – Das archaist. Perf. pluvi außer bei Plautus bes. bei Livius durch Handschrn. (s. Drak. Liv. 1, 31, 1) u. Grammatiker (s. Prisc. 10, 10) verbürgt; über das regelm. Perf. plui vgl. Varro LL. 9, 104.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pluo

  • 3 impluo

    im-pluo, pluī, ere (in u. pluo), I) intr. hinein-, herabregnen, deorsum quo impluebat dictum impluvium, Varro LL. 5, 161. – m. in u. Akk., in cuius (fani) quandam aream non impluit, Plin. 2, 210. – m. Dat., Peneus summis aspergine silvis impluit, Ov. met. 1, 572 sq.: immane turgescit (lacus), ita ut arborum comis... superiectae asperginis fragor impluat, Sidon. epist. 2, 2, 16. – absol., rorabit et leviter impluet, und ein wenig regnen, Sen. nat. qu. 1, 6, 2 (1): ebenso priusquam impluerit, Colum. 2, 8, 5. – scherzh. übtr., malum quom impluit ceteris, ne impluat mi, wenn es für die andern Schläge regnet, daß mir's nicht regnet, Plaut. most. 871. – II) tr. beregnen, impluviatus color, quasi fumato stillicidio implutus, Non. 548, 18.

    lateinisch-deutsches > impluo

  • 4 impluo

    im-pluo, pluī, ere (in u. pluo), I) intr. hinein-, herabregnen, deorsum quo impluebat dictum impluvium, Varro LL. 5, 161. – m. in u. Akk., in cuius (fani) quandam aream non impluit, Plin. 2, 210. – m. Dat., Peneus summis aspergine silvis impluit, Ov. met. 1, 572 sq.: immane turgescit (lacus), ita ut arborum comis... superiectae asperginis fragor impluat, Sidon. epist. 2, 2, 16. – absol., rorabit et leviter impluet, und ein wenig regnen, Sen. nat. qu. 1, 6, 2 (1): ebenso priusquam impluerit, Colum. 2, 8, 5. – scherzh. übtr., malum quom impluit ceteris, ne impluat mi, wenn es für die andern Schläge regnet, daß mir's nicht regnet, Plaut. most. 871. – II) tr. beregnen, impluviatus color, quasi fumato stillicidio implutus, Non. 548, 18.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > impluo

  • 5 compluo

    com-pluo, uī, ūtum, ere, I) intr. regnend zusammenfließen, Varr. LL. 5, 161. – II) tr. beregnen, exsultet terra, quam compluunt caeli, Augustin. in psalm. 95, 12 (vgl. 98, 2): verbum dei omnes compluit, Augustin. serm. 4, 31: bes. Partiz. Perf. complūtus, beregnet, imbre saxatili, Solin. 10, 15; u. so oft bei den Eccl.

    lateinisch-deutsches > compluo

  • 6 depluo

    dē-pluo, pluī, ere, herabregnen, multus in terras depluit lapis, Tibull. 2, 5, 72. – Prop. 2, 20, 8 u. Col. poët. 10, 206 jetzt defluit.

    lateinisch-deutsches > depluo

  • 7 perpluo

    per-pluo, ere, I) intr.: A) durchregnen, hineinregnen, quā (wo) possit ex imbribus aqua perpluere, Vitr. 2, 8, 18. – impers., perpluit, es regnet durch, Cato r. r. 155. – B) den Regen durchlassen, tigna perpluunt, Plaut.: cenaculum eius perpluit, Quint.: scherzh., benefacta benefactis aliis pertegito, ne perpluant, lasse G. auf G. folgen, damit sie von Bestand sind, Plaut. trin. 320 R.: und archaist. in der Religionsspr., pateram perplovere (= perpluere), lasse die Flüssigkeit durch, habe ein Loch, Fest. 250 (b), 29 u. Paul. ex Fest. 251, 12. – u. hereinregnen lassen, quom mihi Amor et Cupido in pectus perpluit meum, sich in mein Herz ergossen, Plaut. most. 164 Sch. – II) tr. beregnen, beträufeln, crocus... capellas odoro perpluit imbre, Apul. met. 10, 34.

    lateinisch-deutsches > perpluo

  • 8 ploro

    plōro, āvi, ātum, āre (zu pluo für *plovo), I) intr.: A) schreien, schreiend rufen, ast olle plorassit (archaist. = ploraverit), Lex Serv. Tull. bei Fest. 230 (b), 15. – B) insbes., weinend od. klagend schreien, laut weinen, plärren, vor Jammer heulen, laut wehklagen (Ggstz. ridere), faciam plorantem illum, Plaut.: plorando fessus sum, des Jammerns bin ich müde, Cic.: nil sibi legatum praeter plorare, Hor.: lacrimandum est, non plorandum, Sen.: discunt lacrimare decenter quoque volunt plorant tempore quoque modo, Ov.: iubeo te plorare = οἰμώζειν λέγω σοι, der Henker hole dich! (als Verwünschungsformel), Hor. sat. 1, 10, 91: pl. alci, vor einem, in seinen Busen weinen, seine Tränen vor ihm ausschütten, Tibull. 2, 5, 103. – II) tr. über etw. weinen, heulen, etw. beweinen, bejammern, raptum iuvenem, Hor.: turpe commissum, Hor.: aliena, Quint.: ploratus rogus, Ov. – m. folg. Acc. u. Infin., Hor. ep. 2, 1, 9. Prop. 2 (31), 23, 18: m. folg. Infin., aquam hercle plorat, quom lavat, profundere, Plaut. aul. 308: me tamen obicere incolis plorares Aquilonibus, nicht ohne Tränen könntest du mich preisgeben, Hor. carm. 3, 10, 3 sq. – / Archaist. plorassit = ploraverit, Lex Serv. Tull. b. Fest. 230 (b), 16.

    lateinisch-deutsches > ploro

  • 9 plovebat

    plovēbat, s. pluo.

    lateinisch-deutsches > plovebat

  • 10 pluit

    pluit, s. pluo.

    lateinisch-deutsches > pluit

  • 11 pluor

    pluor, ōris, m. (pluo), der Regen, Laber. com. 59.

    lateinisch-deutsches > pluor

  • 12 plutor

    plūtor, ōris, m. (pluo), der Regner, Augustin. serm. 216, 3.

    lateinisch-deutsches > plutor

  • 13 pluvius

    pluvius, a, um (pluo), vom Regen herrührend, Regen verursachend ( bringend), regnerisch, Regen-, aqua (Ggstz. iugis aqua), Sall. u.a.: aquae, Cic.: rores, poet. = Regen, Hor.: caelum, Varro u. Apul.: tempestates, Cato: regio, Colum.: ventus, Hor.: Hyades, Verg.: Iuppiter, der regnen läßt (griech. Ζευς ὑέτιος), Tibull.: arcus, Hor.: dies, Colum.: aurum, Goldregen, Ov. – subst., pluvium, iī, n. = impluvium (w. s.), Ter. eun. 589 Fl.

    lateinisch-deutsches > pluvius

  • 14 repluo

    re-pluo, ere, zurück-, wieder herabregnen, caelo, v. den Feuerspritzen, Musa b. Sen. contr. 10. praef. § 9.

    lateinisch-deutsches > repluo

  • 15 compluo

    com-pluo, uī, ūtum, ere, I) intr. regnend zusammenfließen, Varr. LL. 5, 161. – II) tr. beregnen, exsultet terra, quam compluunt caeli, Augustin. in psalm. 95, 12 (vgl. 98, 2): verbum dei omnes compluit, Augustin. serm. 4, 31: bes. Partiz. Perf. complūtus, beregnet, imbre saxatili, Solin. 10, 15; u. so oft bei den Eccl.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > compluo

  • 16 depluo

    dē-pluo, pluī, ere, herabregnen, multus in terras depluit lapis, Tibull. 2, 5, 72. – Prop. 2, 20, 8 u. Col. poët. 10, 206 jetzt defluit.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > depluo

  • 17 perpluo

    per-pluo, ere, I) intr.: A) durchregnen, hineinregnen, quā (wo) possit ex imbribus aqua perpluere, Vitr. 2, 8, 18. – impers., perpluit, es regnet durch, Cato r. r. 155. – B) den Regen durchlassen, tigna perpluunt, Plaut.: cenaculum eius perpluit, Quint.: scherzh., benefacta benefactis aliis pertegito, ne perpluant, lasse G. auf G. folgen, damit sie von Bestand sind, Plaut. trin. 320 R.: und archaist. in der Religionsspr., pateram perplovere (= perpluere), lasse die Flüssigkeit durch, habe ein Loch, Fest. 250 (b), 29 u. Paul. ex Fest. 251, 12. – u. hereinregnen lassen, quom mihi Amor et Cupido in pectus perpluit meum, sich in mein Herz ergossen, Plaut. most. 164 Sch. – II) tr. beregnen, beträufeln, crocus... capellas odoro perpluit imbre, Apul. met. 10, 34.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perpluo

  • 18 ploro

    plōro, āvi, ātum, āre (zu pluo für *plovo), I) intr.: A) schreien, schreiend rufen, ast olle plorassit (archaist. = ploraverit), Lex Serv. Tull. bei Fest. 230 (b), 15. – B) insbes., weinend od. klagend schreien, laut weinen, plärren, vor Jammer heulen, laut wehklagen (Ggstz. ridere), faciam plorantem illum, Plaut.: plorando fessus sum, des Jammerns bin ich müde, Cic.: nil sibi legatum praeter plorare, Hor.: lacrimandum est, non plorandum, Sen.: discunt lacrimare decenter quoque volunt plorant tempore quoque modo, Ov.: iubeo te plorare = οἰμώζειν λέγω σοι, der Henker hole dich! (als Verwünschungsformel), Hor. sat. 1, 10, 91: pl. alci, vor einem, in seinen Busen weinen, seine Tränen vor ihm ausschütten, Tibull. 2, 5, 103. – II) tr. über etw. weinen, heulen, etw. beweinen, bejammern, raptum iuvenem, Hor.: turpe commissum, Hor.: aliena, Quint.: ploratus rogus, Ov. – m. folg. Acc. u. Infin., Hor. ep. 2, 1, 9. Prop. 2 (31), 23, 18: m. folg. Infin., aquam hercle plorat, quom lavat, profundere, Plaut. aul. 308: me tamen obicere incolis plorares Aquilonibus, nicht ohne Tränen könntest du mich preisgeben, Hor. carm. 3, 10, 3 sq. – Archaist. plorassit = ploraverit, Lex Serv. Tull. b. Fest. 230 (b), 16.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ploro

  • 19 plovebat

    plovēbat, s. pluo.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > plovebat

  • 20 pluit

    pluit, s. pluo.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pluit

См. также в других словарях:

  • pluošti — pluošti, ia, ė intr. Srv, pluõšti 1. Pg, Šln, Všk smagiai eiti, drožti: Kad pluõšia, tai pluõšia, net dulkės rūksta Lnkv. Kur dabar pluoši taip sušilęs, suplukęs? Grž. Kur taip greitai pluoši? Klov. Sustinku, pluõšia žmonelė keleliu Prng. Jis …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • Hyades (mythology) — In Greek mythology, the Hyades (Ancient Greek: Ὑάδες, English: IPAEng|ˈhaɪədiz, English translation: the rainy ones ), are a sisterhood of nymphs that bring rain. They do not appear in Roman mythology, [ Taurus’ face gleams with seven rays of… …   Wikipedia

  • ԱՆՁՐԵՒԵՄ — (եցի.) NBH 1 0197 Chronological Sequence: Unknown date, 6c, 10c, 12c, 13c ն. ὔω pluo, irrigo Ածել զանձրեւ, կամ որպէս զանձրեւ տեղալ. ցօղել. ոռոգանել. ... *Եթէ ոչ տեղասցէ, եւ ոչ անձրեւեսցէ զզգալին՝ Աստուած, եւ ոչ անձրեւեցելոյ ... եւ այլն. Փիլ.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԹԱՆԱՄ — (թացի, թա՛ց. ն: կր. թացայ.) NBH 1 0795 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 9c, 11c, 12c (լծ. լտ. թի՛նկօ.) βάπτω mergo, tingo βρέχω pluo, rigo Խոնաւութեամբ տոգորել. թրջել. առոգանել. թաթաւել. ներկանել. շաղախել. մխել կամ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՏԵՂԱՄ — (ացի, ա՛.) NBH 2 0863 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 10c ն.չ. ՏԵՂԱՄ եւ ՏԵՂԵԱՄ, ՏԵՂԵՄ եւ ՏԵՂՈՒՄ. βρέχω, ἑπιβρέχω, ὔω, ὐετίζω pluo, irrigo νίφω ningo. Տեղ տարափոյ կամ անձրեւ ածել. եւ հանգոյն անձրեւի թափել. ...… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • pluoštė — 2 pluõštė sf. (2) Grš susivėlusi mergaitė …   Dictionary of the Lithuanian Language

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»