Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

im-perītē

  • 1 perite

    pĕrītē, adv. avec art, habilement, adroitement.    - istius omnia decreta imperia litteras peritissime et callidissime venditabat, Cic. Verr. 2, 2, 135: tous les décrets de cet individu, tous ses ordres, toutes ses instructions écrites, il les négociait très habilement et très adroitement.
    * * *
    pĕrītē, adv. avec art, habilement, adroitement.    - istius omnia decreta imperia litteras peritissime et callidissime venditabat, Cic. Verr. 2, 2, 135: tous les décrets de cet individu, tous ses ordres, toutes ses instructions écrites, il les négociait très habilement et très adroitement.
    * * *
        Perite, pe. pro. Aduerb. Cic. Bien adviseement, Sagement, Prudemment.
    \
        Perite et callide. Cic. Finement, En homme entendu.

    Dictionarium latinogallicum > perite

  • 2 perite

    perītē, Adv. (peritus), mit Einsicht, mit Erfahrung (der Erfahrung gemäß), kunstgemäß, gescheit, p. dicere, Cic.: citharā perite uti, Plin. ep.: fecit p. et callide, Cic.: haec sunt concinne distributa, sed tamen non p., Cic.: peritius fieri, Sen.: nihil (dici) peritius de foederibus, Cic.: peritissime venditare, Cic.: peritissime disputare, Val. Max.

    lateinisch-deutsches > perite

  • 3 perite

    perītē, Adv. (peritus), mit Einsicht, mit Erfahrung (der Erfahrung gemäß), kunstgemäß, gescheit, p. dicere, Cic.: citharā perite uti, Plin. ep.: fecit p. et callide, Cic.: haec sunt concinne distributa, sed tamen non p., Cic.: peritius fieri, Sen.: nihil (dici) peritius de foederibus, Cic.: peritissime venditare, Cic.: peritissime disputare, Val. Max.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perite

  • 4 perītē

        perītē adv. with comp. and sup.    [peritus], skilfully, expertly, artfully, cleverly: quod institutum perite a Numā: fecit: nihil peritius (dictum): litteras peritissime venditare.

    Latin-English dictionary > perītē

  • 5 perite

    perītē [ peritus ]
    умело, со знанием дела, искусно C, PJ, Sen etc.

    Латинско-русский словарь > perite

  • 6 perite

    pĕrītē, adv., v. peritus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > perite

  • 7 peritissimus

    pĕrītus, a, um, adj. [prop. Part. of perior (in ex-perior); root par-, per-; Gr. peraô; v. periculum], experienced, practised, practically acquainted, skilled, skilful, expert (cf.: gnarus, consultus).
    I.
    Lit.
    (α).
    Absol.:

    nil iam mihi novi Offerri pote, quin sim peritus,

    Plaut. Pers. 2, 3, 19:

    doctos homines vel usu peritos,

    Cic. Off. 1, 41, 147:

    docti a peritis,

    id. ib. 3, 3, 15:

    ab hominibus callidis ac peritis animadversa,

    id. de Or. 1, 23, 109:

    decede peritis,

    Hor. Ep. 2, 2, 213:

    me peritus discet Iber,

    id. C. 2, 20, 19:

    homo peritissimus,

    Cic. de Or. 1, 15, 66:

    hominem peritissimum in eis ipsis rebus, superare, quas, etc.,

    id. ib. 1, 15, 66:

    peritissimi duces,

    Caes. B. C. 3, 73; Prop. 1, 10, 7. —
    (β).
    With gen.:

    multarum rerum peritus,

    Cic. Font. 7, 15:

    antiquitatis nostrae et scriptorum veterum litterate peritus,

    id. Brut. 56, 205:

    earum regionum,

    Caes. B. C. 1, 48:

    caelestium prodigiorum,

    Liv. 1, 34:

    peritiores rei militaris,

    id. 3, 61:

    bellorum omnium peritissimus,

    Cic. Imp. Pomp. 23, 68:

    peritissimi caeli ac siderum vates,

    Curt. 4, 10, 4:

    juris,

    Juv. 1, 128:

    vir movendarum lacrimarum peritissimus,

    Plin. Ep. 2, 11, 3:

    definiendi,

    Cic. Off. 3, 14, 60.—
    (γ).
    With abl.: jure peritus, Lucil. ap. Charis. p. 62 P.:

    jure peritissimus,

    Aur. Vict. Epit. 19:

    quis jure peritior?

    Cic. Clu. 38, 107:

    peritus bello,

    Vell. 2, 29, 3:

    peritus disciplinā militari,

    Gell. 4, 8, 2:

    arte fabricā peritus,

    Dig. 33, 7, 19.—
    (δ).
    With ad:

    ad usum et disciplinam peritus,

    Cic. Font. 15, 43:

    et ad respondendum et ad cavendum peritus,

    id. de Or. 1, 48, 212:

    ad prospicienda cavendaque pericula,

    Just. 31, 2, 2.—
    (ε).
    With in and abl.:

    sive in amore rudis, sive peritus erit,

    Prop. 2, 34 (3, 32), 82.—
    (ζ).
    With de:

    de agriculturā peritissimus,

    Varr. R. R. 1, 2, 10.—
    (η).
    With acc. ( poet.):

    arma virumque peritus,

    Aus. Epigr. 137.—
    (θ).
    With inf. or object-clause ( poet. and in post-Aug. prose):

    soli cantare periti Arcades,

    Verg. E. 10, 32:

    peritus obsequi,

    Tac. Agr. 8:

    urentes oculos inhibere perita,

    Pers. 2, 34:

    rex peritus, fortius adversus Romanos aurum esse quam ferrum,

    Flor. 3, 1, 7.—Hence, subst.: pĕrītissĭ-mus, i, m., a man of extraordinary skill:

    cum discendi causā duobus peritissimis operam dedisset, etc.,

    Cic. Brut. 42, 154.—
    II.
    Transf., of abstract things, skilfully constructed, clever:

    peritae fabulae,

    Aus. Ep. 16, 92.—Hence, adv.: pĕrītē, in an experienced manner, skilfully, expertly, cleverly:

    quod institutum perite a Numa,

    Cic. Leg. 2, 12, 29:

    perite et ornate dicere,

    id. de Or. 2, 2, 5; Gell. 17, 5 fin.:

    callide et perite versari in aliquā re,

    Cic. de Or. 1, 11, 48:

    distributa perite,

    id. ib. 2, 19, 81.— Comp.:

    peritius fit aliquid ab aliquo,

    Sen. Ep. 90, 33.— Sup.:

    aliquid peritissime et callidissime venditare,

    Cic. Verr. 2, 2, 54, § 135:

    disputare,

    Val. Max. 8, 11, 1:

    suavissime et peritissime legere,

    Plin. Ep. 3, 15, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > peritissimus

  • 8 peritus

    pĕrītus, a, um, adj. [prop. Part. of perior (in ex-perior); root par-, per-; Gr. peraô; v. periculum], experienced, practised, practically acquainted, skilled, skilful, expert (cf.: gnarus, consultus).
    I.
    Lit.
    (α).
    Absol.:

    nil iam mihi novi Offerri pote, quin sim peritus,

    Plaut. Pers. 2, 3, 19:

    doctos homines vel usu peritos,

    Cic. Off. 1, 41, 147:

    docti a peritis,

    id. ib. 3, 3, 15:

    ab hominibus callidis ac peritis animadversa,

    id. de Or. 1, 23, 109:

    decede peritis,

    Hor. Ep. 2, 2, 213:

    me peritus discet Iber,

    id. C. 2, 20, 19:

    homo peritissimus,

    Cic. de Or. 1, 15, 66:

    hominem peritissimum in eis ipsis rebus, superare, quas, etc.,

    id. ib. 1, 15, 66:

    peritissimi duces,

    Caes. B. C. 3, 73; Prop. 1, 10, 7. —
    (β).
    With gen.:

    multarum rerum peritus,

    Cic. Font. 7, 15:

    antiquitatis nostrae et scriptorum veterum litterate peritus,

    id. Brut. 56, 205:

    earum regionum,

    Caes. B. C. 1, 48:

    caelestium prodigiorum,

    Liv. 1, 34:

    peritiores rei militaris,

    id. 3, 61:

    bellorum omnium peritissimus,

    Cic. Imp. Pomp. 23, 68:

    peritissimi caeli ac siderum vates,

    Curt. 4, 10, 4:

    juris,

    Juv. 1, 128:

    vir movendarum lacrimarum peritissimus,

    Plin. Ep. 2, 11, 3:

    definiendi,

    Cic. Off. 3, 14, 60.—
    (γ).
    With abl.: jure peritus, Lucil. ap. Charis. p. 62 P.:

    jure peritissimus,

    Aur. Vict. Epit. 19:

    quis jure peritior?

    Cic. Clu. 38, 107:

    peritus bello,

    Vell. 2, 29, 3:

    peritus disciplinā militari,

    Gell. 4, 8, 2:

    arte fabricā peritus,

    Dig. 33, 7, 19.—
    (δ).
    With ad:

    ad usum et disciplinam peritus,

    Cic. Font. 15, 43:

    et ad respondendum et ad cavendum peritus,

    id. de Or. 1, 48, 212:

    ad prospicienda cavendaque pericula,

    Just. 31, 2, 2.—
    (ε).
    With in and abl.:

    sive in amore rudis, sive peritus erit,

    Prop. 2, 34 (3, 32), 82.—
    (ζ).
    With de:

    de agriculturā peritissimus,

    Varr. R. R. 1, 2, 10.—
    (η).
    With acc. ( poet.):

    arma virumque peritus,

    Aus. Epigr. 137.—
    (θ).
    With inf. or object-clause ( poet. and in post-Aug. prose):

    soli cantare periti Arcades,

    Verg. E. 10, 32:

    peritus obsequi,

    Tac. Agr. 8:

    urentes oculos inhibere perita,

    Pers. 2, 34:

    rex peritus, fortius adversus Romanos aurum esse quam ferrum,

    Flor. 3, 1, 7.—Hence, subst.: pĕrītissĭ-mus, i, m., a man of extraordinary skill:

    cum discendi causā duobus peritissimis operam dedisset, etc.,

    Cic. Brut. 42, 154.—
    II.
    Transf., of abstract things, skilfully constructed, clever:

    peritae fabulae,

    Aus. Ep. 16, 92.—Hence, adv.: pĕrītē, in an experienced manner, skilfully, expertly, cleverly:

    quod institutum perite a Numa,

    Cic. Leg. 2, 12, 29:

    perite et ornate dicere,

    id. de Or. 2, 2, 5; Gell. 17, 5 fin.:

    callide et perite versari in aliquā re,

    Cic. de Or. 1, 11, 48:

    distributa perite,

    id. ib. 2, 19, 81.— Comp.:

    peritius fit aliquid ab aliquo,

    Sen. Ep. 90, 33.— Sup.:

    aliquid peritissime et callidissime venditare,

    Cic. Verr. 2, 2, 54, § 135:

    disputare,

    Val. Max. 8, 11, 1:

    suavissime et peritissime legere,

    Plin. Ep. 3, 15, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > peritus

  • 9 callide

    callidē, Adv. m. Compar. u. Superl. (callidus), gewitzigt, im guten Sinne klug, einsichtsvoll, gescheit, geschickt, im üblen Sinne = verschmitzt, verschlagen, schlau, facete et c. ordiri rem, Plaut.: callide arguteque dicere, Cic.: callide et perite versari in alqa re, Cic.: c. accedere, Cic.: c. vitia sua occultare, Sall.: c. cogitare, auf List sinnen, Nep.: c. et cum astu confiteri alqd, Gell.: facere perite et c., Cic.: callidius id facere, Cic.: callidius interpretari, Tac.: callidissime dicere, Cic.: callidissime conicere, Nep.: omnia decreta eius peritissime et callidissime venditare, Cic. – in der Umgangsspr. = ganz gut, sehr wohl, ganz genau, bes. als bestätigende Antwort, c. nosse alqam, Plaut.: Si. Hoc intellextin? an nondum etiam ne hoc quidem? Dav. Immo callide, Ter.: Dem. Hoc facito. Syr. Recte sane. Dem. Hoc fugite. Syr. Callide, Ter.

    lateinisch-deutsches > callide

  • 10 cithara

    cĭthăra, ae, f.    - [gr]gr. κιθάρα. [st1]1 [-] cithare.    - Virg. En. 6, 120; Plin. 7, 204.    - cithara perite uti, Plin. Ep. 5, 19: jouer habilement de la cithare.    - canere laudes deorum ad citharam, Quint. 1, 10, 13: chanter les louanges des dieux au son de la cithare. [st1]2 [-] chant sur la cithare. --- Prop. 2, 10, 10. [st1]3 [-] l’art de jouer de la cithare. --- Virg. En. 12, 394.
    * * *
    cĭthăra, ae, f.    - [gr]gr. κιθάρα. [st1]1 [-] cithare.    - Virg. En. 6, 120; Plin. 7, 204.    - cithara perite uti, Plin. Ep. 5, 19: jouer habilement de la cithare.    - canere laudes deorum ad citharam, Quint. 1, 10, 13: chanter les louanges des dieux au son de la cithare. [st1]2 [-] chant sur la cithare. --- Prop. 2, 10, 10. [st1]3 [-] l’art de jouer de la cithare. --- Virg. En. 12, 394.
    * * *
        Cithara, citharae, pen. corr. Plin. Une harpe.
    \
        Imbellis cithara. Horat. Laquelle n'est point propre à chanter chansons de guerre, ains d'amourettes et joyeusetez.
    \
        Tacentem citharam suscitare Musam. Horat. Harper.

    Dictionarium latinogallicum > cithara

  • 11 callide

    callidē, Adv. m. Compar. u. Superl. (callidus), gewitzigt, im guten Sinne klug, einsichtsvoll, gescheit, geschickt, im üblen Sinne = verschmitzt, verschlagen, schlau, facete et c. ordiri rem, Plaut.: callide arguteque dicere, Cic.: callide et perite versari in alqa re, Cic.: c. accedere, Cic.: c. vitia sua occultare, Sall.: c. cogitare, auf List sinnen, Nep.: c. et cum astu confiteri alqd, Gell.: facere perite et c., Cic.: callidius id facere, Cic.: callidius interpretari, Tac.: callidissime dicere, Cic.: callidissime conicere, Nep.: omnia decreta eius peritissime et callidissime venditare, Cic. – in der Umgangsspr. = ganz gut, sehr wohl, ganz genau, bes. als bestätigende Antwort, c. nosse alqam, Plaut.: Si. Hoc intellextin? an nondum etiam ne hoc quidem? Dav. Immo callide, Ter.: Dem. Hoc facito. Syr. Recte sane. Dem. Hoc fugite. Syr. Callide, Ter.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > callide

  • 12 imperite

    неопытно, неумело, неискусно (facere, dicere C, Q)

    Латинско-русский словарь > imperite

  • 13 bene

    bene, Adv. (vom alten benus st. bonus), Compar. melius, Superl. optimē, gut, wohl, recht, tüchtig, gehörig, gelegen, angenehm, schön usw., sowohl in physischer als in moralischer u. geistiger Hinsicht (Ggstz. male), I) eig.: A) im allg.: ager b. cultus, Cic.: b. cenare, Catull. u. Hor.: habitare, angenehm, bequem u. geschmackvoll, Nep.: praebere vestem, reichlich darbieten, Plaut.: bene narrare, eine gute Nachricht bringen, Cic.: promittere, Cic., od. polliceri, reichliche Versprechungen machen, Sall.: bene et (ac) pudice od. bene pudiceque educare od. educere (s. Brix Plaut. capt. 989. Spengel Ter. Andr. 474): dissimulare, geschickt, schlau, Ter.: nosse alqm, ganz gut, genau, Hor.: monere, praecipere, Cic.: reprehendere, mit Recht, Cic.: bene, optime mereri de etc., Cic.: bene sperare, Gutes hoffen, Cic.: optime sentire, das Beste wollen, die beste Gesinnung haben, Cic.: iudicare, richtig, mit Sinsicht, Cic.: bene mori, in Ehren, ruhmvoll (Ggstz. turpiter vivere; s. Fabri u. Weißenb. Liv. 21, 42, 4).

    Besondere Beziehungen u. Verbindungen, 1) mit Verben: a) bene agere, gut handeln, nach Recht und Billigkeit verfahren, Cic. Quinct. 79. Eutr. 1, 18; bes. im Handel u. Wandel, Cic. de off. 3, 70. – bene, optime agere cum alqo, gut, sehr gut mit jmd. verfahren (Ggstz. male agere cum alqo), Plaut., Cic. u.a. – b) bene audire, s. audio no. II, B, b, β. S. 718. – c) bene dicere, α) gut, wohl, recht, regelrecht reden, b. dicere, quod est scienter et perite et ornate dicere, Cic.: b. dicere, id est Attice dicere, Cic.: bene Latine dicere od. loqui, Cic.: non optime Graece, sed tamen libere respondere, Cic.: planius ac melius dicere alqd, Hor.: qui optime dicunt, die Beredtesten, Cic. – u. wohl = vernünftig reden, b. et sapienter dicere, Ter. – β) Worte von guter Vorbedeutung reden, ευφημειν, Plaut. (s. Ussing Plaut. asin. 738). – γ) ben ??? dicere alci, Gutes von jmd. reden, cui b. dixit umquam bono? b. dixit? immo quem fortem et bonum civem non petulantissime est insectalus? Cic.: bene, quaeso, inter vos dicatis et mihi absenti tamen, Plaut.: absol., omnes b. dicunt (sc. ei), amant, Ter.: ad b. dicendum delectandumque redacti (poëtae), Hor. – dah. philosophia mater omnium b. factorum beneque dictorum, Cic.: bene dictis tuis (Lobpreisungen, Lobeserhebungen) benefacta aures meae auxilium expostulant, Plaut.: bene dictis si certasset, audisset bene, Ter. – d) bene facere, α) etw. gut, recht machen, wohl an etwas tun, vel non facere, quod non optime possis, vel facere, quod non pessime facias, Cic.: b. facit, er tut wohl daran, Ter.: b. fecit A. Silius, qui etc., Cic.: quod (daß du) reliquos coheredes convenisti, fecisti plane bene, daran hast du ganz recht getan, Cic.: b. factum te advenisse, gut (du tust wohl daran), daß du kommst, eine Begrüßungsformel, Ter. – dah. bene facta, gute, edle, ruhmvolle Taten od. Handlungen, Verdienste, philosophia, mater omnium bene factorum beneque dictorum, Cic.: conscientia bene actae vitae multorumque b. factorum iucundissima est, Cic.: omnia b. facta in luce se collocari volunt, Cic. – β) von Arzneimitteln, gut tun, von guter Wirkung-, heilsam sein, id b. faciet, et mali nihil sinet in corpore consistere, Cato: ad capitis dolorem b. facit serpyllum, Scribon. – γ) bene facis, bene fecisti, eine Formel der Danksagung u. Freudenbezeigung sehr wohl, vortrefflich, danke bestens, Komik (s. Brix Plaut. capt. 840 u. trin. 384). – δ) bene facere, wohltun, Wohltaten od. Gefälligkeiten erweisen (Ggstz. male facere), absol., quod bene fecisti, die Wohltat, Plaut.: voluntas od. animus bene faciendi, Sen.: mit Dat. (wem?) od. m. erga u. Akk., amicis, quibus b. fecerimus, Cic.: malo si quid b. facias, id beneficium interit, Plaut.: sibi facere b., sich etwas zugute tun, sich gütlich tun, Cic. u. (ohne sibi) Spät.: b. facere erga alqm, Plaut. – Passiv, quod bonis benefit beneficium: gratia ea gravidast bonis, Gutes tun wird Guten stets auch reichen Dankes Duell, Plaut. capt. 358. – dah. bene facta = beneficia, Wohltaten, b. facta male locata male facta arbitror, Enn. fr.: pro b. factis alci pretium reddere, Plaut.: b. facta referre, Claud. – e) bene est, α) alci bene est (Ggstz. alci male est), es ist od. geht jmdm. wohl, steht mit jmd. gut (eig. Ausdr. des behaglichen u. frohen Genusses, s. Obbarius Hor. ep. 1, 1, 89), Komik., Cic. u.a.: so auch melius est mihi, tibi etc., mit mir geht's besser, ich besinde mich besser, Ter.: nec quoiquam melius est, keiner hat es besser, Plaut.: Pompeio melius est factum, mit P. ist es besser geworden, P. befindet sich besser, Cic. – u. mit Abl. der Sache, alqā re bene est alci, es befindet sich jmd. wohl bei usw., er tut sich gütlich mit usw., ubi illi b. sit ligno, aquā calidā, cibo, Plaut.: b. erat non piscibus urbe petitis, sed pullo atque haedo, Hor.; vgl. Heindorf u. Fritzsche Hor. sat. 2, 2, 120. – β) bene est od. bene habet, es steht gut oder wie ich wünsche, es geht gut, ich bin zufrieden, ich fühle mich glücklich, es ( das) freut mich, ich verlange nichts weiter (vgl. Brix Plaut. capt. 696. Heindorf Hor. sat. 2, 6, 4), Komik., Cic. (bes. häufig zu Anfang der Briefe) u.a.: so auch optime (optume est), das ist sehr schön, ist mir sehr lieb, Komik.: bene habent tibi principia, geht gut vonstatten, Ter. – ebenso bene agitur, es geht gut, Komik. – bene est (es ist mir lieb) mit folg. Acc. u. Infin., bene herclest illam tibi valere et vivere, Plaut. trin. 52. – aber melius est m. folg. Acc. u. Infin., es dürfte besser sein (= du usw. mußt), Plaut. asin. 249; Curc. 417; Men. 1091; truc. 846. – f) bene vivere, α) im Wohlergehen leben, sich kein Vergnügen entgehen lassen, herrlich od. lustig leben, Plaut. mil. 706. Ter. Hec. 461; eun. 1074. – β) gut ( wohl), glücklich leben, Cic. Tusc. 5, 12. Hor. ep. 1, 6, 56: vivitur parvo bene, Hor. carm. 2, 16, 13. – g) bene vocas, du bist sehr gütig, mich einzuladen (eine höfliche Ablehnung =) ich danke sehr, Plaut. Men. 387. – h) bene vendere, gut, d.i. teuer verkaufen, Plaut. u. Petr.: emere, gut, d.i. wohlfeilkaufen, Plaut. u. Cic. fr. – 2) elliptisch: optimeque in Verrem Cicero (sc. dicit), si pater ipse etc., Quint. – so auch als Beifallsruf, gut! ganz recht! s. Cic. de or. 3, 101. – m. Acc. u. Dat., wie unser: dein Wohl! beim Zutrinken, bene nos, bene vos, bene te, bene me, bene nostram etiam Stephanium, Plaut.: bene Messalam, Tibull.: bene vobis, bene amicae meae, Plaut.; vgl. Heinsius Ov. art. am. 1, 601.

    B) prägn.: 1) gut in bezug auf den Erfolg, wohl, glücklich, b. ambula, reise glücklich, Plaut.: b. pugnare, Liv.: bene credere, sicher leihen, Ulp. dig. 17, 1, 12. § 13 (dagegen bene credere imperium, recht daran tun, ihm die Herrschaft anzuvertrauen, Liv. 1, 50, 5). – 2) in bezug auf die Zeit, bene, optime = ( ganz) zur guten Stunde, bene venit in mentem, Treb. Poll.: optime te offers, Ter.: optime eccum foras progreditur, Plaut.: eccum Phidippum optime video, Ter.: u. elliptisch, Syrum optime eccum, Ter.

    II) übtr., v. Maße u. Grade, m. Adjj. u. Advv., wie das franz. bien, zur Verstärkung des in denselben liegenden Begriffs, sehr, recht, tüchtig, äußerst (s. Sorof Cic. de or. 2, 259. Fritzsche Hor. sat. 1, 3, 61), a) m. Adjj. u. Partizz.: b. munita templa, Lucr.: b. frequens, Cato: b. robustus, Cic.: b. sanus (Ggstz. male sanus), Cic.: b. potus, Cic.: loris bene caesus, Gell.: b. magnus, Cic. u. Auct. b. Hisp.: b. plane magnus, Cic.: bene multus, Comic. inc. fr., As. Pollio (in Cic. ep.) u. Auct. b. Hisp.: b. multa, Com. inc. fr. u. Ov.: vix b. natus, kaum noch recht, Ov. u. Sen. – b) mit Advv. u. Adverbialausdrücken: b. penitus, Cic.: b. longe, Auct. b. Hisp.: b. mane, Cic.: b. ante lucem, Cic. b. diu, Suet.: non bene = vix, Ov.: vix bene, Ov.

    lateinisch-deutsches > bene

  • 14 capto

    capto, āvī, ātum, āre (Intens. v. capio), nach etw. fahnden, mit Eifer, Verlangen nach etw. greifen, haschen, schnappen, auf etw. Jagd machen, I) eig.: feras, Verg.: muscas, Suet.: leporem laqueo, Hor.: colla lacertis, Ov.: auras, Verg. – II) übtr.: A) im allg., eifrig nach etw. streben, verlangen, trachten, auf etw. passen, etw. ablauern, zu erschleichen suchen, sermonem alcis, belauschen, Plaut.: sonitum aure admotā, horchen auf usw., Liv.: pulsum venarum et momenta, auf die einzelnen Pulsschläge lauschen, Apul.: assensionem alcis, Cic.: occasionem, Cic.: frigus, Verg.: somnos, Col.: benevolentiam, Cic.: gloriam, Ov. u. Lact.: plausus, risus, Cic.: pretia annonae (hohe Getreidepreise), Ambros.: cenas divitum, Petr.: observes filium, quid agat, quid cum illo consili captet, was für Ränke er mit jenem spinnt, Ter. Andr. 170. – m. folg. Infin., Ov. met. 10, 58. Phaedr. 4, 8, 6. Col. 8, 11, 2. Liv. ep. 88 u. 103. – mit folg. indir. Fragesatz, variis captare ominibus an etc., zu erfahren wünschen, Suet. Tib. 14, 2. – m. folg. ne u. Konj., Petr. 141, 11. – B) insbes.: 1) jmd. od. etw., bes. auf listige Weise, zu fangen-, zu gewinnen suchen, alqm, Cic. u.a.: caute mihi captandum est cum illo (st. captandus est ille), Plaut.: alqm impudicitiae, d.i. zu überführen suchen, Plaut.: insidiis hostem, Liv.: Boeotorum gentem captatam (sc. ad foedus) Philippo, Liv.: verba, sophistisch deuten, ICt.: captabunt in animam iusti, werden den Seelen der Gerechten nachstellen, Vulg. psalm. 93, 21: inter se perite captantium lusus, Sen. ep. 102, 2. – 2) captare testamenta, Erbschleicherei treiben, erbschleichen, Hor. sat. 2, 5, 23. Sen. de ben. 6, 38, 3: u. so c. hereditatem, Ulp. dig. 29, 6, 1 pr.: captare alqm, bei jmd. erbschleichen, Mart. 6, 63, 1. Plin. ep. 2, 20, 7. Iuven. 16, 56: aut captantur aut captant, sie sind Erbbeschlichene od. Erbschleicher, Petr. 116, 6. – / Depon. Nbf. captor, āri, Augustin. serm. 109, 2 ed. Mai.

    lateinisch-deutsches > capto

  • 15 modulate

    modulātē, Adv. m. Compar. (modulatus), abgemessen, nach dem Maße, -Takte, taktmäßig, melodisch, mod. canentes tibiae, Cic. de nat. deor. 2, 22: haec tu quam perite et concinne, quam modulate et dulciter enuntiasti, Auson. ep. 19. p. 180, 14 Schenkl: modulatius incedere per pyrrhicham, Amm. 16, 5, 10: in eius (C. Grachi) orationis principio collocata verba sunt accuratius modulatiusque, quam veterum oratorum consuetudo fert, Gell. 11, 13, 2.

    lateinisch-deutsches > modulate

  • 16 callide

    callidē, adv. [st2]1 [-] habilement, bien, parfaitement, à fond. [st2]2 [-] adroitement, finement, avec ruse.
    * * *
    callidē, adv. [st2]1 [-] habilement, bien, parfaitement, à fond. [st2]2 [-] adroitement, finement, avec ruse.
    * * *
        Callide, Aduerbium. Cic. Finement.
    \
        Callide et perite. Cic. Sagement et comme rusé.

    Dictionarium latinogallicum > callide

  • 17 bene

    bene, Adv. (vom alten benus st. bonus), Compar. melius, Superl. optimē, gut, wohl, recht, tüchtig, gehörig, gelegen, angenehm, schön usw., sowohl in physischer als in moralischer u. geistiger Hinsicht (Ggstz. male), I) eig.: A) im allg.: ager b. cultus, Cic.: b. cenare, Catull. u. Hor.: habitare, angenehm, bequem u. geschmackvoll, Nep.: praebere vestem, reichlich darbieten, Plaut.: bene narrare, eine gute Nachricht bringen, Cic.: promittere, Cic., od. polliceri, reichliche Versprechungen machen, Sall.: bene et (ac) pudice od. bene pudiceque educare od. educere (s. Brix Plaut. capt. 989. Spengel Ter. Andr. 474): dissimulare, geschickt, schlau, Ter.: nosse alqm, ganz gut, genau, Hor.: monere, praecipere, Cic.: reprehendere, mit Recht, Cic.: bene, optime mereri de etc., Cic.: bene sperare, Gutes hoffen, Cic.: optime sentire, das Beste wollen, die beste Gesinnung haben, Cic.: iudicare, richtig, mit Sinsicht, Cic.: bene mori, in Ehren, ruhmvoll (Ggstz. turpiter vivere; s. Fabri u. Weißenb. Liv. 21, 42, 4).
    Besondere Beziehungen u. Verbindungen, 1) mit Verben: a) bene agere, gut handeln, nach Recht und Billigkeit verfahren, Cic. Quinct. 79. Eutr. 1, 18; bes. im Handel u. Wandel, Cic. de off. 3, 70. – bene, optime agere cum alqo, gut, sehr gut mit jmd. verfahren (Ggstz. male agere cum alqo), Plaut., Cic.
    ————
    u.a. – b) bene audire, s. audio no. II, B, b, β. S. 718. – c) bene dicere, α) gut, wohl, recht, regelrecht reden, b. dicere, quod est scienter et perite et ornate dicere, Cic.: b. dicere, id est Attice dicere, Cic.: bene Latine dicere od. loqui, Cic.: non optime Graece, sed tamen libere respondere, Cic.: planius ac melius dicere alqd, Hor.: qui optime dicunt, die Beredtesten, Cic. – u. wohl = vernünftig reden, b. et sapienter dicere, Ter. – β) Worte von guter Vorbedeutung reden, ευφημειν, Plaut. (s. Ussing Plaut. asin. 738). – γ) ben ??? dicere alci, Gutes von jmd. reden, cui b. dixit umquam bono? b. dixit? immo quem fortem et bonum civem non petulantissime est insectalus? Cic.: bene, quaeso, inter vos dicatis et mihi absenti tamen, Plaut.: absol., omnes b. dicunt (sc. ei), amant, Ter.: ad b. dicendum delectandumque redacti (poëtae), Hor. – dah. philosophia mater omnium b. factorum beneque dictorum, Cic.: bene dictis tuis (Lobpreisungen, Lobeserhebungen) benefacta aures meae auxilium expostulant, Plaut.: bene dictis si certasset, audisset bene, Ter. – d) bene facere, α) etw. gut, recht machen, wohl an etwas tun, vel non facere, quod non optime possis, vel facere, quod non pessime facias, Cic.: b. facit, er tut wohl daran, Ter.: b. fecit A. Silius, qui etc., Cic.: quod (daß du) reliquos coheredes convenisti, fecisti plane bene, daran hast du ganz recht getan, Cic.: b. factum te advenis-
    ————
    se, gut (du tust wohl daran), daß du kommst, eine Begrüßungsformel, Ter. – dah. bene facta, gute, edle, ruhmvolle Taten od. Handlungen, Verdienste, philosophia, mater omnium bene factorum beneque dictorum, Cic.: conscientia bene actae vitae multorumque b. factorum iucundissima est, Cic.: omnia b. facta in luce se collocari volunt, Cic. – β) von Arzneimitteln, gut tun, von guter Wirkung-, heilsam sein, id b. faciet, et mali nihil sinet in corpore consistere, Cato: ad capitis dolorem b. facit serpyllum, Scribon. – γ) bene facis, bene fecisti, eine Formel der Danksagung u. Freudenbezeigung sehr wohl, vortrefflich, danke bestens, Komik (s. Brix Plaut. capt. 840 u. trin. 384). – δ) bene facere, wohltun, Wohltaten od. Gefälligkeiten erweisen (Ggstz. male facere), absol., quod bene fecisti, die Wohltat, Plaut.: voluntas od. animus bene faciendi, Sen.: mit Dat. (wem?) od. m. erga u. Akk., amicis, quibus b. fecerimus, Cic.: malo si quid b. facias, id beneficium interit, Plaut.: sibi facere b., sich etwas zugute tun, sich gütlich tun, Cic. u. (ohne sibi) Spät.: b. facere erga alqm, Plaut. – Passiv, quod bonis benefit beneficium: gratia ea gravidast bonis, Gutes tun wird Guten stets auch reichen Dankes Duell, Plaut. capt. 358. – dah. bene facta = beneficia, Wohltaten, b. facta male locata male facta arbitror, Enn. fr.: pro b. factis alci pretium reddere, Plaut.: b. facta referre, Claud. – e) bene est,
    ————
    α) alci bene est (Ggstz. alci male est), es ist od. geht jmdm. wohl, steht mit jmd. gut (eig. Ausdr. des behaglichen u. frohen Genusses, s. Obbarius Hor. ep. 1, 1, 89), Komik., Cic. u.a.: so auch melius est mihi, tibi etc., mit mir geht's besser, ich besinde mich besser, Ter.: nec quoiquam melius est, keiner hat es besser, Plaut.: Pompeio melius est factum, mit P. ist es besser geworden, P. befindet sich besser, Cic. – u. mit Abl. der Sache, alqā re bene est alci, es befindet sich jmd. wohl bei usw., er tut sich gütlich mit usw., ubi illi b. sit ligno, aquā calidā, cibo, Plaut.: b. erat non piscibus urbe petitis, sed pullo atque haedo, Hor.; vgl. Heindorf u. Fritzsche Hor. sat. 2, 2, 120. – β) bene est od. bene habet, es steht gut oder wie ich wünsche, es geht gut, ich bin zufrieden, ich fühle mich glücklich, es ( das) freut mich, ich verlange nichts weiter (vgl. Brix Plaut. capt. 696. Heindorf Hor. sat. 2, 6, 4), Komik., Cic. (bes. häufig zu Anfang der Briefe) u.a.: so auch optime (optume est), das ist sehr schön, ist mir sehr lieb, Komik.: bene habent tibi principia, geht gut vonstatten, Ter. – ebenso bene agitur, es geht gut, Komik. – bene est (es ist mir lieb) mit folg. Acc. u. Infin., bene herclest illam tibi valere et vivere, Plaut. trin. 52. – aber melius est m. folg. Acc. u. Infin., es dürfte besser sein (= du usw. mußt), Plaut. asin. 249; Curc. 417; Men. 1091; truc. 846. – f) bene vivere, α) im Wohlergehen
    ————
    leben, sich kein Vergnügen entgehen lassen, herrlich od. lustig leben, Plaut. mil. 706. Ter. Hec. 461; eun. 1074. – β) gut ( wohl), glücklich leben, Cic. Tusc. 5, 12. Hor. ep. 1, 6, 56: vivitur parvo bene, Hor. carm. 2, 16, 13. – g) bene vocas, du bist sehr gütig, mich einzuladen (eine höfliche Ablehnung =) ich danke sehr, Plaut. Men. 387. – h) bene vendere, gut, d.i. teuer verkaufen, Plaut. u. Petr.: emere, gut, d.i. wohlfeilkaufen, Plaut. u. Cic. fr. – 2) elliptisch: optimeque in Verrem Cicero (sc. dicit), si pater ipse etc., Quint. – so auch als Beifallsruf, gut! ganz recht! s. Cic. de or. 3, 101. – m. Acc. u. Dat., wie unser: dein Wohl! beim Zutrinken, bene nos, bene vos, bene te, bene me, bene nostram etiam Stephanium, Plaut.: bene Messalam, Tibull.: bene vobis, bene amicae meae, Plaut.; vgl. Heinsius Ov. art. am. 1, 601.
    B) prägn.: 1) gut in bezug auf den Erfolg, wohl, glücklich, b. ambula, reise glücklich, Plaut.: b. pugnare, Liv.: bene credere, sicher leihen, Ulp. dig. 17, 1, 12. § 13 (dagegen bene credere imperium, recht daran tun, ihm die Herrschaft anzuvertrauen, Liv. 1, 50, 5). – 2) in bezug auf die Zeit, bene, optime = ( ganz) zur guten Stunde, bene venit in mentem, Treb. Poll.: optime te offers, Ter.: optime eccum foras progreditur, Plaut.: eccum Phidippum optime video, Ter.: u. elliptisch, Syrum optime eccum, Ter.
    ————
    II) übtr., v. Maße u. Grade, m. Adjj. u. Advv., wie das franz. bien, zur Verstärkung des in denselben liegenden Begriffs, sehr, recht, tüchtig, äußerst (s. Sorof Cic. de or. 2, 259. Fritzsche Hor. sat. 1, 3, 61), a) m. Adjj. u. Partizz.: b. munita templa, Lucr.: b. frequens, Cato: b. robustus, Cic.: b. sanus (Ggstz. male sanus), Cic.: b. potus, Cic.: loris bene caesus, Gell.: b. magnus, Cic. u. Auct. b. Hisp.: b. plane magnus, Cic.: bene multus, Comic. inc. fr., As. Pollio (in Cic. ep.) u. Auct. b. Hisp.: b. multa, Com. inc. fr. u. Ov.: vix b. natus, kaum noch recht, Ov. u. Sen. – b) mit Advv. u. Adverbialausdrücken: b. penitus, Cic.: b. longe, Auct. b. Hisp.: b. mane, Cic.: b. ante lucem, Cic. b. diu, Suet.: non bene = vix, Ov.: vix bene, Ov.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > bene

  • 18 capto

    capto, āvī, ātum, āre (Intens. v. capio), nach etw. fahnden, mit Eifer, Verlangen nach etw. greifen, haschen, schnappen, auf etw. Jagd machen, I) eig.: feras, Verg.: muscas, Suet.: leporem laqueo, Hor.: colla lacertis, Ov.: auras, Verg. – II) übtr.: A) im allg., eifrig nach etw. streben, verlangen, trachten, auf etw. passen, etw. ablauern, zu erschleichen suchen, sermonem alcis, belauschen, Plaut.: sonitum aure admotā, horchen auf usw., Liv.: pulsum venarum et momenta, auf die einzelnen Pulsschläge lauschen, Apul.: assensionem alcis, Cic.: occasionem, Cic.: frigus, Verg.: somnos, Col.: benevolentiam, Cic.: gloriam, Ov. u. Lact.: plausus, risus, Cic.: pretia annonae (hohe Getreidepreise), Ambros.: cenas divitum, Petr.: observes filium, quid agat, quid cum illo consili captet, was für Ränke er mit jenem spinnt, Ter. Andr. 170. – m. folg. Infin., Ov. met. 10, 58. Phaedr. 4, 8, 6. Col. 8, 11, 2. Liv. ep. 88 u. 103. – mit folg. indir. Fragesatz, variis captare ominibus an etc., zu erfahren wünschen, Suet. Tib. 14, 2. – m. folg. ne u. Konj., Petr. 141, 11. – B) insbes.: 1) jmd. od. etw., bes. auf listige Weise, zu fangen-, zu gewinnen suchen, alqm, Cic. u.a.: caute mihi captandum est cum illo (st. captandus est ille), Plaut.: alqm impudicitiae, d.i. zu überführen suchen, Plaut.: insidiis hostem, Liv.: Boeotorum gentem captatam (sc. ad
    ————
    foedus) Philippo, Liv.: verba, sophistisch deuten, ICt.: captabunt in animam iusti, werden den Seelen der Gerechten nachstellen, Vulg. psalm. 93, 21: inter se perite captantium lusus, Sen. ep. 102, 2. – 2) captare testamenta, Erbschleicherei treiben, erbschleichen, Hor. sat. 2, 5, 23. Sen. de ben. 6, 38, 3: u. so c. hereditatem, Ulp. dig. 29, 6, 1 pr.: captare alqm, bei jmd. erbschleichen, Mart. 6, 63, 1. Plin. ep. 2, 20, 7. Iuven. 16, 56: aut captantur aut captant, sie sind Erbbeschlichene od. Erbschleicher, Petr. 116, 6. – Depon. Nbf. captor, āri, Augustin. serm. 109, 2 ed. Mai.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > capto

  • 19 modulate

    modulātē, Adv. m. Compar. (modulatus), abgemessen, nach dem Maße, -Takte, taktmäßig, melodisch, mod. canentes tibiae, Cic. de nat. deor. 2, 22: haec tu quam perite et concinne, quam modulate et dulciter enuntiasti, Auson. ep. 19. p. 180, 14 Schenkl: modulatius incedere per pyrrhicham, Amm. 16, 5, 10: in eius (C. Grachi) orationis principio collocata verba sunt accuratius modulatiusque, quam veterum oratorum consuetudo fert, Gell. 11, 13, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > modulate

  • 20 peritus

    (adi.) perite (adv.) сведущий (1. 19 § 4 D. 21, 1. 1. 38. § 17 D. 31. 1. 4 D. 43, 24);

    iurisperitus, правовед (1. 17 pr. D. 37. 14. 1. 1 § 32 D. 43, 20).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > peritus

См. также в других словарях:

  • Perite — Pe*rite , a. [L. peritus.] Skilled. [Obs.] [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • perite — pe·rite …   English syllables

  • perite — pəˈrīt adjective Etymology: Latin peritus; akin to Latin periculum danger more at fear archaic : skilled …   Useful english dictionary

  • Peritektikum — Peritẹktikum   [griechisch] das, s, bei gewissen Legierungen mit beliebiger Mischbarkeit der Schmelze, aber mit einer Mischungslücke (Mischung) zwischen zwei Gebieten verschiedener Mischkristallzusammensetzungen diejenige Mischkristallstruktur… …   Universal-Lexikon

  • peritar — Se conjuga como: amar Infinitivo: Gerundio: Participio: peritar peritando peritado     Indicativo   presente imperfecto pretérito futuro condicional yo tú él, ella, Ud. nosotros vosotros ellos, ellas, Uds. perito peritas perita peritamos peritáis …   Wordreference Spanish Conjugations Dictionary

  • List of minerals N-R (complete) — It is currently not possible to have a complete list of minerals . The International Mineralogical Association is the international group that recognises new minerals and new mineral names, however minerals discovered before 1959 did not go… …   Wikipedia

  • IIPMM — Infobox Company company name = The Irish Institute of Purchasing and Materials Management (IIPMM) native name = An Forus um Cheannacht agus Bainistíocht Ábhar company company type = Non Profit foundation = flagicon|IRL [Dublin, Ireland] (1972)… …   Wikipedia

  • Номинализм — одно из направлений средневековой схоластической философии, развившееся в борьбе с противоположным ему направлением, реализмом. В этой борьбе есть настоящий философский интерес, заставляющий признать ее не только историческим явлением… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Musik — Chor und Orchester der Hochschule München Musik (μουσικὴ [τέχνη]: mousikē technē: musische Kunst ) ist eine organisierte Form von Schallereignissen. Zu ihrer Erzeugung wird akustisches Material – Töne und Geräusche innerhalb des für den Men …   Deutsch Wikipedia

  • Liste De Devises Militaires Françaises — Voici 1091 devises militaires françaises au 23 mars 2009. Une devise est une phrase courte ou un aphorisme choisi par une organisation sociale. Elle est un des moyens de communication interne et/ou externe de cet organisme. Sommaire 1 Armée de… …   Wikipédia en Français

  • Liste de devises militaires francaises — Liste de devises militaires françaises Voici 1091 devises militaires françaises au 23 mars 2009. Une devise est une phrase courte ou un aphorisme choisi par une organisation sociale. Elle est un des moyens de communication interne et/ou externe… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»