iloczyn

См. также в других словарях:

• iloczyn — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. iloczynnie {{/stl 8}}{{stl 7}} w matematyce: wynik mnożenia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Iloczyn liczb, macierzy, wektorów. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• iloczyn — m IV, D. u, Ms. iloczynnie; lm M. y mat. «wynik mnożenia jednej wartości przez drugą» Iloczyn dwóch liczb. ∆ Iloczyn wielomianów «wielomian, który powstaje przez pomnożenie każdego składnika jednego wielomianu przez każdy składnik drugiego… …   Słownik języka polskiego

• potęga — ż III, CMs. potęgaędze; lm D. potęgaęg 1. zwykle blm «siła w działaniu, w oddziaływaniu na coś; skuteczność, moc» Potęga przyrody. Potęga pieniędzy, złota. Potęga oświaty, słowa. Potęga miłości, woli, rozumu. W słowach tylko chęć widzim, w… …   Słownik języka polskiego

• moment — m IV, D. u, Ms. momentncie; lm M. y 1. «drobna cząstka czasu; chwila, okamgnienie, sekunda, minuta» Krótki, przelotny moment. Odpowiedni, właściwy moment. Moment namysłu, nieuwagi, zadumy. Coś trwa tylko moment. Lada moment to się stanie. Wrócę… …   Słownik języka polskiego

• drugi — drudzy 1. «liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 2» Drugi dzień wycieczki. Drugi marca a. drugiego marca. Drugie wydanie dzieła, książki. Robić co drugi raz a. po raz drugi. Ulicą przejechał samochód, za nim drugi, trzeci. ∆ Druga klasa… …   Słownik języka polskiego

• inwersor — m IV, D. a, Ms. inwersororze; lm M. y techn. «mechanizm i zbudowany na jego podstawie przyrząd kreślarski, którego dwa określone punkty poruszają się w taki sposób, że iloczyn ich odległości od określonego punktu stałego jest wielkością stałą» ‹z …   Słownik języka polskiego

• koniunkcja — ż I, DCMs. koniunkcjacji; lm D. koniunkcjacji (koniunkcjacyj) 1. astr. «konfiguracja dwóch ciał niebieskich, w której mają one jednakową długość ekliptyczną» 2. log. «zdanie złożone z dwu lub więcej zdań połączonych spójnikiem i prawdziwe wtedy… …   Słownik języka polskiego

• krotność — ż V, DCMs. krotnośćści; lm MD. krotnośćści mat. «liczba, którą można traktować jako iloczyn innej liczby wziętej za podstawową» …   Słownik języka polskiego

• kwadrat — m IV, D. u, Ms. kwadratacie; lm M. y 1. mat. «figura geometryczna, prostokąt mający wszystkie boki równe» ∆ Kwadrat liczby «iloczyn danej liczby przez nią samą; druga potęga liczby» ∆ log. Kwadrat logiczny «w logice tradycyjnej: schemat graficzny …   Słownik języka polskiego

• odwrotność — ż V, DCMs. odwrotnośćści, blm rzecz. od odwrotny (zwykle w zn. 1) Odwrotność jakiegoś twierdzenia. ∆ mat. Odwrotność liczby «liczba, której iloczyn przez daną liczbę (nierówną zeru) równa się jedności» ∆ Odwrotność ułamka «w stosunku do liczby… …   Słownik języka polskiego

• podwoić — dk VIa, podwoićdwoję, podwoićdwoisz, podwoićdwój, podwoićił, podwoićdwojony podwajać ndk I, podwoićam, podwoićasz, podwoićają, podwoićaj, podwoićał, podwoićany «powiększyć coś dwukrotnie, podwójnie zwiększyć liczebność czegoś; pomnożyć przez dwa; …   Słownik języka polskiego