iffetli

См. также в других словарях:

• iffetli — sf. İffetini koruyan, sili, afif, afife Tatlı, güzel, iffetli ve kültürlü idi. T. Buğra …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• İFFETLİ — (İffetlü) Namus, hayâ ve iffet sahibi kadın. * Doğru, rüşvet yemez, haram yemez, istikametli kimse. * Eskiden kadınlara yazılan mektub hitabı …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

• TAAFFÜF — İffetli olma. İffetli görünme. * Tekellüfle salihlik yapma. Ahlâk dışı şeylerden kaçınma. * İstemekten uzak durma …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

• MÜTEAFFİF — İffetli, şerefli, namuslu …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

• afif — sf., esk., Ar. ˁafīf İffetli (erkek) Arzu ettiğim gibi afif, saf bulduğum bu adama hürmet eder, onu böyle severdim. M. Ş. Esendal …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• afife — sf., esk., Ar. ˁafīfe İffetli (kadın) …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• eli ayağı düzgün — sf. 1) Bedence kusursuz olan, sakat olmayan (kimse) 2) mec. İffetli, namuslu (kimse) …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• eteği arı — sf. Namuslu, iffetli …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• eteği temiz — sf. İffetli, namuslu (kadın) …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• ırz ehli — is. Namuslu, iffetli, temiz kimse Ailesinin ırz ehli, çalışkan bir kadın ve çocuğun da melek kadar iyi olduğunu anlatıyordu. H. E. Adıvar …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• sili — 1. is. Kilim, yünden dokunmuş yaygı 2. sf. 1) Arı, temiz 2) mec. İffetli Birleşik Sözler arı sili …   Çağatay Osmanlı Sözlük