-
1 IÐR
n. pl. bowels, entrails.* * *n. pl.; [this word cannot be derived from inn (ð = nn), for even the Gothic idreiga and idreigon have the d; O. H. G. in-adiri; the word is prob., as suggested by Grimm, akin to Germ. ader, Icel. æðr ( a vein)]:—the bowels, entrails (see innyfli), Grág. ii. 371, Bs. i. 346, Orkn. 458, Landn. 217, Ld. 222, Gullþ. 23, Fbr. 208, Fms. iii. 77, viii. 326; iðr ok innyfli, Stj. 280, Post. 238.II. metaph., freq. in eccl. usage like σπλάγχνα; miskunar-iðr, bowels of mercy, N. T.; skaka ok skelfa iðr ok alvöru síns föður, Stj. 132. iðra-kveisa, u, f., iðra-verkr, m., North. E. and Scot. ‘belly-work,’ a pain in the bowels, 655 xii. 3, Al. 23, Stj. 436. -
2 IÐRA
(að), v. to make one repent (eigi iðra mik mínar gørðir); impers. e-n iðrar e-s or eptir e-t, and refl., iðrast e-s, to repent of.* * *að, usually dep. iðrask, [Ulf. idreigon = μετανοειν]:— to be moved inwardly (from iðr), but only used metaph. like Gr. σπλαγχνίζομαι, to repent:I. act., impers. with gen. of the thing, to repent of; hvers engan iðrar, 2 Cor. vii. 10: with acc. of the person, nom. of the thing, Guðs gjafir og kallan kunna eigi að iðra hann, Rom. xi. 29.2. pers., það (sic) iðrar mig ekki, 2 Cor. vii. 8; eigi iðra mik mínar görðir, Mar.: absol., heldr en þik iðri eptir, Sks. 250.II. more often in reflex. form, iðrask e-s, to repent of, rue; opt ætla ek at vér iðrimk þessa, Eg. 732; iðrumk ek þess mjök, Sks. 720, Nj. 78, 79. Eg. 176, Fs. 8, Fms. iv. 369, viii. 54, Barl. 172, 180, N. T., Pass., Vídal. passim.III. part. iðrandi, repentant, Magn. 430, Mar.: as subst., Greg. 39; iðrandans, Hom. 78.
См. также в других словарях:
id- — [akin to ith] : back. Comp. idreiga penitence, idreigon make penitence, idweit curse. Comp. gaidreigon get penitence, idweitjan curse … Gothic dictionary with etymologies