-
41 geminus
geminus, a, um (viell. v. geno = gigno), doppelt der Geburt nach, zugleich geboren, Zwilling, I) eig.: pueri, Verg.: proles, Verg.: fratres gemini u. bl. gemini, Cic.: geminus frater, Plaut.: frater germanus geminus, leiblicher Zwillingsbruder, Plaut.: dah. Gemini, die Zwillinge, ein Gestirn, Varro u. Plin.: Castor, Ov., od. Pollux, Hor., Kastor u. Pollux: von einem Zwillingsbruder, geminissumus, Plaut. Pers. 830. – v. Lebl., gemini, griech. δίδυμοι, die Hoden, Solin. u. Amm. – II) übtr.: A) übh. doppelt, a) doppeltgestaltet, Chiron, Zentaur, halb Mensch u. halb Pferd, Ov.: Cecrops, halb Grieche u. halb Ägypter, Ov. – b) doppelt = zweifach, zwei, nuptiae, Ter.: lumen, Cic.: portae, Verg.: Ianus, Vell.: legio, Doppellegion (= aus zwei Legionen gebildete), Inscr. – od. = beide, pes, Ov.: pedes, Ov.: acies,Verg. – B) wie Zwillinge ähnlich, gleich, geminus et simillimus nequitiā, Cic.: audacia, Cic.: quae (memoria) est gemina litteraturae quodammodo, der Zwillingsbruder der Buchstabenschrift, gleichs. eine zweite B., Cic.: illud vero geminum consiliis Catilinae et Lentuli, gleich, gemeinsam, Cic. -
42 Ianalis
Iānālis, e, s. Ianus. -
43 Ianiculum
Iāniculum, ī, n. (v. Ianus, s. Solin. 2, 5), der »Janushügel«, ein Höhenzug auf dem rechten Tiberufer, wo in früheren Zeiten der Sage nach eine von Janus erbaute Burg (arx) gestanden haben soll, Liv. 1, 33, 6. Ov. fast. 1, 246. Vgl. Jordan Topographie der Stadt Rom 1, 196 f. u. 1, 242 f. – Dass. Iāniculāris mōns, Serv. Verg. Aen. 6, 784.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Ianiculum
-
44 Ianigena
Iānigena, ae, c. (Ianus u. gigno), Kind des Janus, Ov. met. 14, 381.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Ianigena
-
45 ianua
iānua, ae, f. (zu altind. yāti, geht); vgl. Iānus, I) die Tür, bes. die Haustür, claustra ianuae, Val. Max.: ianua carceris, Vell.: ianua patens (Ggstz. ianua clausa), Liv.: domus suae ianuam pulsare, Apul.: pandite atque aperite ianuam istam, Plaut.: ianuam aperire, eine T. öffnen, Ov.; u. eine Tür machen (nach der Gasse zu), Scaev. dig.: ianuam claudere, Cic., occludere (Ggstz. recludere), Plaut.: ianuam reserare, Ov.: cunctis ianua nostra patet, Tibull.: ianuā egredi, Val. Max.: quaerere alqm a ianua, an der Haustür nach jmd. fragen, Cic. – II) übtr., die Tür, die Pforte, der Eingang, Zugang, Ditis, Verg.: sepulcri od. leti, Ov.: maris gemini, v. Bosporus, Ov.: eam urbem sibi Asiae ianuam fore, Cic.: bildl., ianuā ingredi in causam, Cic.: ianua animi frons est, Cic.: adeo illa actio mihi aures hominum, illa ianuam famae patefecit, Plin. ep.: claudenda est ianua belli, Sil. -
46 Ianual
-
47 Ianuarius
Iānuārius, s. Ianus a. E.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Ianuarius
-
48 Ianuspater
Iānuspater = Ianus pater, Gell. 5, 12, 5.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Ianuspater
-
49 India
-
50 ingressus
ingressus, ūs, m. (ingredior), I) der Eintritt, 1) eig. u. meton.: a) übh., der Eintritt, Eingang, der Einzug, Antonii ingr. in castra, Vell. 2, 63, 2: ingr. tuus, Plin. pan. 5, 4; 22, 5: haec tibi in ipso ingressu meo (gleich bei meinem Eintr. in die Provinz) scripsi, Plin. ep. 10, 17 (28), 4: fuit ingressus Severi odiosus atque terribilis, Spart. Sev. 7, 3: alqm ingressu arcere, Auson. XXV. Bissula 1, 3. p. 125, 3 Schenkl. – b) das feindl. Eindringen in eine Stadt, der feindl. Einfall in ein Land, per alveum veterem, qui siccatus ingressum praebebat, urbem intravit, Frontin. 3, 7, 4: hostiles ingressus praesidiis intercipere, Tac. ann. 15, 3. – c) meton., der Eingang als Ort, trinis ingressibus, Prud. psych. 843. – 2) übtr.: a) das Eingehen auf etwas, Cannensis pugnae temerarius ingr., die unbes. Annahme der usw., Val. Max. 4, 5, 2: operum ingressus (Plur.), die Ausführung der Werke, Vitr. 1, 1, 16. – b) der Eingang = der Anfang (Ggstz. finis), utriusque operis, Quint.: in ingressu, im Eingang = in der Vorrede, Quint.: ingressus capere, seinen Anf. nehmen, Verg.: Ianus Iunonius, quasi non solum mensis Ianuarii, sed mensium omnium ingressus tenens, Macr.: in ingressu adulescentiae suae, Augustin. – II) das Einherschreiten, der Gang, ingressus, cursus, accubitio, inclinatio, sessio, Cic.: ingr. celsior, Plin.: non ingressu modo defici, sed et visu, Suet.: tar-————ditatibus in ingressu uti mollioribus, Cic.: ingressu prohiberi, keinen freien Schritt tun (sich nicht rühren) können, Caes.: quaedam terrae ad ingressus tremunt, Plin.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ingressus
-
51 Lautulae
Lautulae (Lautolae), ārum, f. (v. lavo, also) = θέρμαι, Warmbad, I) Ort in Rom beim Ianus geminus, mit einer heißen Quelle, Varro LL. 5, 156. – II) Flecken der Volsker in Latium Novum, zwischen Anxur u. Fundi, Liv. 7, 39, 7; 9, 23, 4.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Lautulae
-
52 pacificus
pācificus, a, um (pax u. facio), Frieden schließend, - stiftend, friedlich, persona, Cic.: Ianus, Mart.: mores, Claud.: Ggstz., hodie pacificus, crastinā die litigiosus, Ambros. epist. 7, 22: scribit in suis illis, ut ille vult pacificis, ut ego sentio mordacissimis litteris, quod numquam a me laesus sit, Hieron. epist. 82, 4.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pacificus
-
53 quadrifrons
quadrifrōns, frontis (quattuor u. frons), vierstirnig, vier Stirnen habend, Ianus, Augustin. de civ. dei 7, 8. p. 284, 16 D2. Serv. Verg. Aen. 7, 607.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > quadrifrons
-
54 Quirinus
Quirīnus, ī, m. (nach Macr. sat. 1, 9, 16 = bellorum potens, ab hasta, quam Sabini curim vocant; vgl. Ov. fast. 2, 475), der Lanzenschwinger, der Kriegerische, als Name, I) des Romulus nach seiner Erhebung zum Gott, Cic. de rep. 2, 20; de legg. 1, 3; de off. 3, 41. Ov. fast. 2, 475. Verg. Aen. 1, 292. Lact. 1, 21, 23: dah. populus Quirini, die Römer, Hor. carm. 1, 2, 46: urbs Quirini, Rom, Ov. trist. 1, 8, 37: gemini Quirini, Romulus und Remus, Iuven. 11, 105. – II) des Janus, Suet. Aug. 22. Macr. sat. 1, 9, 15; vgl. Ianus Quirini, Hor. carm. 4, 15, 9. – III) des Antonius, Prop. 4, 6, 21. – IV) des Augustus, Verg. georg. 3, 27. – Dav.: A) Quirīnus, a, um, quirinisch, romulisch, umeri, Prop. collis, der Quirinal, Ov. – Quirina (tribus), eine röm. Tribus, Cic. Quinct. 24; vgl. Fest. 254 (b), 14. – B) Quirīnālis e, dem Quirinus (Romulus) gehörig, -geweiht, quirinalisch, lituus, wie ihn Romulus getragen, Verg.: so auch trabea, Verg.: flamen, Eigenpriester des Romulus, Varro: collis, der quirinalische Hügel, der Quirinal, j. Monte Cavallo, Varro, Cic. u.a. – subst., Quirīnālia, ium, n., das am 17. Februar (XIII. kal. Mart.) zu Ehren des Romulus gefeierte Fest, die Quirinalien, Cic. ad Q. fr. 2, 3, 4 u. 13, 3.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Quirinus
-
55 repens
repēns, entis (v. ῥέπω, sich neigen, an der Wage den Ausschlag geben), I) plötzlich, schnell, unerwartet (Ggstz. exspectatus), adventus, Cic.: bellum, Liv. – Adv., quae repens clades allata esset, Liv. 22, 7, 7: repens alia nuntiatur clades, Liv. 22, 8, 1: Ianus bina repens oculis obtulit ora meis, Ov. fast. 1, 96. – II) (bei Tac.) übtr., neu, frisch augenblicklich, causa, Tac.: perfidia, Tac.: cogitatio, Tac.: neque decerneres quid repens aut vetustate obscurum, Tac. Vgl. Nipperd. Tac. ann. 6, 7. Heräus Tac. hist. 1, 23. -
56 seligo
sēligo, lēgī, lēctum, ere (se u. lego), auslesen, auswählen, I) im allg.: exempla, Cic.: selectae sententiae, Cic. – II) insbes.: a) selecti iudices, die (vom Prätor gewählten) Richter in Kriminalsachen, Cic. u.a. – b) dii selecti, nach Varro folgende zwanzig: Ianus, Iuppiter, Saturnus, Genius, Mercurius, Apollo, Mars, Vulcanus, Neptunus, Sol, Orcus, Liber pater, nebst den weiblichen: Tellus, Ceres, Iuno, Luna, Diana, Minerva, Venus, Vesta, Varro bei Augustin. de civ. dei 7, 2; vgl. Augustin. de civ. dei 7, 3 u. 33. -
57 anceps
anceps cipitis, abl. cipitī, adj. [an- (for ambi-) + CAP-], that has two heads, two-headed: Ianus, O.: acumen, two-peaked, O.—Meton., double, twosided: securis, two-edged, O.: bestiae quasi ancipites in utrāque sede viventes, amphibious: ancipiti contentione districti, on both sides: ancipiti proelio pugnatum est, i. e. both in front and in the rear, Cs.: ancipiti premi periculo, N.: periculum anceps (erat), S.: ancipitem pugnam hostibus facere, i. e. by horse and foot, Ta.: metus, et ab cive et ab hoste, twofold, L.: munimenta, facing both ways, L.—Fig., double, twofold propter ancipitem faciendi dicendique sapientiam: ius, the uncertainty of the law, H.—Wavering, doubtful, uncertain, unfixed, ambiguous, undecided: fortuna belli: oraculum, L.: proelium, L.: Mars, indecisive, L.: bellum ancipiti Marte gestum, L.: fides, Cu.— Ellipt.: sequor hunc, Lucanus an Apulus, anceps (sc. ego), i. e. of uncertain origin, H.—Dangerous, hazardous, perilous, critical: locus: viae, O.: periculum, Ta.: quia revocare eos anceps erat, L.—As subst n., danger, hazard, peril: facilius inter ancipitia clarescunt, Ta.* * *(gen.), ancipitis ADJtwo headed/fold/edged/meanings; faces two directions/fronts; doubtful; double -
58 bellum
bellum old and poet. duellum, ī, n [DVA-, DVI-], war. — Form duellum: agere rem duelli, C. (lex): purum piumque, L. (old record): victoria duelli, L. (oracle): Pacem duello miscuit, H. — Form bellum: Germanicum, against the Germans, Cs.: Sabinum, L.: regium, against kings: civile, Cs.: Helvetiorum, against the H., Cs.: Pyrrhi: cum Iugurthā: cum Samnitibus, L.: adversus Vestinos, L.: contra patriam: in Peloponnesios gerere, N.: in Asia gerere: gerere apud Mutinam, N.: civitati bellum indicere: patriae facere: parare, L.: parare alcui, against, N.: decernere alicui: indicere, L.: facere alicui: sumere, to undertake, S.: facere atque instruere, carry on: difficultates belli gerendi, Cs.: Hannibale duce gerere, L.: trahere, to protract, L.: bellum non inferre, sed defendere, not aggressive but defensive, Cs.: deponere, to discontinue, S.: velut posito bello, L.: positis bellis, V.: componere, to end by treaty, S.: sedare, N.: conficere, to end successfully: finire, to terminate, L.: futura bella delere, make impossible: legere, to read about: consentire, to ratify a declaration of war, L.: ad privatum deferre, to give the command in: mandare alcui, L.: alcui bellum gerendum dare: bello imperatorem praeficere: alqm ad bellum mittere: ad bellum proficisci: bellum in Galliā coortum est, broke out, Cs.: exortum, L.: spargi bellum nequibat, be waged by detachments, Ta. — In expressions of time, manner, etc.—Belli ( loc. case), in war, during war: magnae res belli gerebantur; usu. with domi: belli domique, S.: vel belli vel domi: in bello, in war-time, L.: in civili bello: in Volsco bello, L.: bello Romanorum: res bello gestae, during war, L.: res pace belloque gestae, L.: princeps pace belloque, L.: bello d<*>ique, L.: omnibus Punicis bellis: victor tot intra paucos dies bellis, L.: mos inter bellum natus, L.: iustum, righteous, L.; also, regular warfare (opp. populabundi more), L.: belli eventus, the result: belli exitus: bella incerti exitūs, indecisive, L.: fortuna belli, the chances of war, L.: varia, L.: belli artes, military skill, L.: iura belli, the law of war: genus belli, the character of the war. — Meton., of animals or things, war: parietibus bellum inferre: philosophiae... bellum indicere: ventri Indico bellum, H.: miluo est bellum cum corvo.—A feud, private hostility: cum eo bellum gerere quicum vixeris: hoc tibi iuventus Romana indicimus bellum, L.—Personified (for Ianus): sunt geminae Belli portae, etc., V.: Belli postes portasque, H.— Plur, an army: Nereus Bella non transfert, O. — Battle: bello excedere, S.: laus eius belli, L.: Actia bella, V. — A history of a war: gaudebat Bello suo Punico Naevius.* * *war, warfare; battle, combat, fight; (at/in) (the) war(s); military force, arms -
59 biceps
biceps cipitis, adj. [bi- + caput], with two heads, two-headed: puella: Ianus, O.: partus, Ta.: Parnasus, with two summits. O.* * *I(gen.), bicipitis ADJtwo-headed; with two summits; having two parts, two-foldIItwo-headed; with two summits; having two parts, two-fold -
60 bifōrmis
См. также в других словарях:
Ianus — {{Ianus}} Römischer Gott der Tore und jeden Anfangs, mit zwei Gesichtern, so daß er »als einziger von den Himmlischen seinen Rücken sehen kann« (Ovid, Fasti I 66); der ihm heilige Torbogen im Norden des Forum Romanum wurde, wenn ein Krieg… … Who's who in der antiken Mythologie
Ianus — Janus Statue Münze mit Janus Kopf (ca. 220) Der Gott Ianus (auch Janus) gehört zu den ältesten römischen Gottheiten und zur ursprünglichen römischen Mythologie. Er ist ein … Deutsch Wikipedia
Ianus (Mythologie) — Janus Statue Münze mit Janus Kopf (ca. 220) Der Gott Ianus (auch Janus) gehört zu den ältesten römischen Gottheiten und zur ursprünglichen römischen Mythologie. Er ist ein … Deutsch Wikipedia
IANS — Ianus … Abbreviations in Latin Inscriptions
Janustempel — Ianus Quirinus mit geschlossenen Toren auf einem Sesterz des Nero … Deutsch Wikipedia
ЯНУС — • Ianus, 1. один из важнейших римских богов, которому нет соответствующего в греческой мифологии. Это был бог входов и проходов, дверей и ворот, под защитой которого каждый входил в дом или город и выходил из них. Поэтому он имел в руке … Реальный словарь классических древностей
Ιανός — (Ianus). Θεότητα των Ρωμαίων. Από τον Ι. πήρε την ονομασία του ο πρώτος μήνας του έτους, ο Ιανουάριος (Ianuarius). Εκτός από την πρώτη ημέρα του έτους (καλένδες του Ιανουαρίου), ήταν αφιερωμένη σε αυτόν και η αρχή κάθε σημαντικής ημέρας (από τον… … Dictionary of Greek
Janus — For other uses, see Janus (disambiguation). Bifrons redirects here. For other uses, see Bifrons (disambiguation). A statue representing Janus Bifrons in the Vatican Museums In ancient Roman religion and mythology, Janus is the god of beginnings… … Wikipedia
Alain Lortie (écrivain) — Daniel Sernine Cet article fait partie de la série Science fiction La SF à l’écran autre A B … Wikipédia en Français
Daniel Sernine — Alain Lortie, mieux connu sous le pseudonyme Daniel Sernine, est un écrivain et directeur littéraire québécois, né à Montréal le 7 novembre 1955. Sommaire 1 Biographie 2 Œuvres 2.1 Livres pour adultes … Wikipédia en Français
Janus (Mythologie) — Janus Statue Münze mit Januskopf (ca. 220) … Deutsch Wikipedia