-
1 sprawa
sprawa [sprava] fto inna \sprawa das ist eine andere Sache, das ist etwas anderes[to] nie twoja \sprawa das ist nicht deine Sache [ lub Angelegenheit]Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Innenministerium nt\sprawa niecierpiąca zwłoki eine Sache [ lub Angelegenheit], die keinen Aufschub duldet\sprawa cywilna/karna/sądowa Zivil-/Straf-/Gerichtssache fprowadzić czyjąś sprawę [przed sądem] jds Sache [vor Gericht] vertretenpoświęcić się dla sprawy sich +akk für eine Sache opfern6) to \sprawa dwóch dni/tygodni das ist eine Sache von zwei Tagen/Wocheninna \sprawa, że... es ist etwas anderes, wenn...trudna [ lub niełatwa] z nim/nią \sprawa die Sache mit ihm/ihr ist nicht einfach, es ist nicht einfach mit ihm/ihrzajmować się swoimi \sprawami sich +akk um seine Sachen [ lub Angelegenheiten] kümmernbrać sprawę w swoje ręce die Sache in die eigene Hand nehmenporuszyć jakąś sprawę eine Sache ansprechen [ lub anschneiden]przesądzać sprawę über etw +akk entscheidenzdawać sobie sprawę z czegoś sich +akk einer Sache bewusst sein, sich +akk über etw +akk im Klaren sein
См. также в других словарях:
i sprawa skończona — {{/stl 13}}{{stl 7}} wykrzyknienie o znaczeniu: to już wszystko, to już koniec, mam to z głowy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dziś załatwiłem ostatnie formalności i sprawa skończona! {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sprawa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. sprawawie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zbiór okoliczności dotyczących czegoś lub kogoś; coś, co szczególnie interesuje jakąś osobę; zagadnienie, wydarzenie, fakt : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sprawa — ż IV, CMs. sprawawie; lm D. spraw 1. «okoliczności, które stanowią wyodrębniony przedmiot czyjegoś zainteresowania, obchodzą kogoś, są ważne dla kogoś; fakt, wydarzenie» Sprawy bytowe, socjalne, polityczne, zawodowe. Pokierować sprawą. Chodzić… … Słownik języka polskiego
skończyć — dk VIb, skończyćczę, skończyćczysz, skończ, skończyćczył, skończyćczony 1. «doprowadzić coś do końca, zakończyć jakąś czynność; ukończyć» Skończyć pracę, rozmowę, sprzątanie. Skończyć czytanie książki, pisanie listu a. skończyć książkę, list. ∆… … Słownik języka polskiego
skończyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. kończyć (się) I;{{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}i sprawa skończona {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wszystek — + wszystka, wszystko wszystekscy, wszystekstkie, odm. jak przym. «zaimek nieokreślony, który w połączeniu z rzeczownikiem tworzy wyrażenie oznaczające całość zbioru, zespołu, zakres czegoś; cały, całkowity» Wszystek owies zwieziono z pól.… … Słownik języka polskiego