Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

i+am+praised

  • 21 coelum

    1.
    caelum ( cēlum, Serv. ad Verg. A. 1, 640), i, n. [caedo], the chisel or burin of the sculptor or engraver, a graver:

    caelata vasa... a caelo vocata, quod est genus ferramenti, quem vulgo cilionem vocant,

    Isid. Orig. 20, 4, 7; Quint. 2, 21, 24; Varr. ap. Non. p. 99, 18; Stat. S. 4, 6, 26; Mart. 6, 13, 1.— Plur., Aus. Epigr. 57, 6.
    2.
    caelum ( coelum; cf. Aelius ap. Varr. L. L. 5, § 18 Müll.; Plin. 2, 4, 3, § 9; Cic. Verr. 2, 2, 52, § 129), i, n. (old form cae-lus, i, m., Enn. ap. Non. p. 197, 9; and ap. Charis. p. 55 P.; Petr. 39, 5 sq.; 45, 3; Arn. 1, 59; cf. the foll. I. 2.; plur. caeli, only poet., Lucr. 2, 1097, caelos, cf. Serv. ad Verg. A. 1, 331; and in eccl. writers freq. for the Heb., v. infra, cf. Caes. ap Gell. 19, 8, 3 sq., and Charis. p. 21 P., who consider the plur. in gen. as not in use, v. Rudd. I. p. 109. From Cic. Fam. 9, 26, 3: unum caelum esset an innumerabilia, nothing can be positively inferred.—Form cael: divum domus altisonum cael, Enn. ap. Aus. Technop. 13, 17, or Ann. v. 561 Vahl.) [for cavilum, root in cavus; cf. Sanscr. çva-, to swell, be hollow; Gr. kuô, koilos], the sky, heaven, the heavens, the vault of heaven (in Lucr alone more than 150 times): hoc inde circum supraque, quod complexu continet terram, id quod nostri caelum memorant, Pac. ap. Varr. L. L. 5, § 17 Müll.:

    ante mare et terras et quod tegit omnia caelum,

    Ov. M. 1, 5; cf.:

    quis pariter (potis est) caelos omnīs convortere,

    Lucr. 2, 1097:

    boat caelum fremitu virum,

    Plaut. Am. 1, 1, 78; cf. Tib. 2, 5, 73; Cic. Rep. 6, 18, 1; cf. Cat. 62, 26:

    quicquid deorum in caelo regit,

    Hor. Epod. 5, 1 et saep.:

    lapides pluere, fulmina jaci de caelo,

    Liv. 28, 27, 16.—Hence the phrase de caelo tangi, to be struck with lightning, Cato, R. R. 14, 3; Liv. 26, 23, 5 Drak.; 29, 14, 3; Verg. E. 1, 17; Suet. Aug. 94; id. Galb. 1; Tac. A. 13, 24; 14, 12;

    so also, e caelo ictus,

    Cic. Div. 1, 10, 16.—
    2.
    Personified: Caelus (Caelum, Hyg. Fab. praef.), son of Aether and Dies, Cic. N. D. 3, 17, 44; father of Saturn, Enn. ap. Non. p. 197, 9; Cic. N. D. 2, 23, 63; of Vulcan, id. ib. 3, 21, 55; of Mercury and the first Venus, id. ib. 3, 23, 59, Serv ad Verg. A. 1, 297 al.—
    3.
    In the lang. of augury:

    de caelo servare,

    to observe the signs of heaven, Cic. Att. 4, 3, 3; so,

    de caelo fieri, of celestial signs,

    to appear, occur, id. Div. 1, 42, 93.—
    4.
    Prov.:

    quid si nunc caelum ruat? of a vain fear,

    Ter. Heaut. 4, 3, 41 Don.; cf. Varr ap. Non. p. 499, 24: delabi caelo, to drop down from the sky, of sudden or unexpected good fortune, Cic. Imp. Pomp. 14, 41; cf.. caelo missus, Tib 1, 3, 90; Liv. 10, 8, 10; Plin. 26, 3, 7, § 13:

    decidere de caelo,

    Plaut. Pers. 2, 3, 6 al.: caelum ac terras miscere, to confound every thing, overturn all, raise chaos, Liv 4, 3, 6; cf. Verg. A. 1, 133; 5, 790; Juv. 2, 25: findere caelum aratro, of an impossibility, Ov Tr 1, 8, 3: toto caelo errare, to err very much, be much or entirely mistaken, Macr. S. 3, 12, 10.—
    5.
    Gen. caeli in a pun with Caeli, gen. of Caelius, Serv. et Philarg. ad Verg. E. 3, 105.—
    6.
    In eccl. Lat. the plur caeli, ōrum, m., is very freq., the heavens, Tert. de Fuga, 12; id. adv. Marc. 4, 22; 5, 15; Lact. Epit. 1, 3; Cypr. Ep. 3, 3; 4, 5; Vulg. Psa. 32, 6; 21, 32; id. Isa. 1, 2.—
    II.
    Meton.
    A.
    Heaven, in a more restricted sense; the region of heaven, a climate, zone, region:

    cuicumque particulae caeli officeretur, quamvis esset procul, mutari lumina putabat,

    to whatever part of the horizon, however distant, the view was obstructed, Cic. de Or. 1, 39, 179; cf. Quint. 1, 10, 45:

    hoc caelum, sub quo natus educatusque essem,

    Liv. 5, 54, 3; so Plin. 8, 54, 80, § 216; 17, 2, 2, §§ 16 and 19 sq.; Flor. 4, 12, 62:

    caelum non animum mutant, qui trans mare currunt,

    Hor. Ep. 1, 11, 27.—
    B.
    The air, sky, atmosphere, temperature, climate, weather (very freq.):

    in hoc caelo, qui dicitur aër,

    Lucr. 4, 132; Plin. 2, 38, 38, § 102:

    caelum hoc, in quo nubes, imbres ventique coguntur,

    Cic. Tusc. 1, 19, 43:

    pingue et concretum caelum,

    id. Div. 1, 57, 130: commoda, quae percipiuntur caeli temperatione, id. N. D. 2, 5, 13; cf.:

    caell intemperies,

    Liv. 8, 18, 1; Quint. 7, 2, 3;

    Col. prooem. 1' intemperantia,

    id. ib. 3:

    spiritus,

    Cic. Cat. 1, 6, 15:

    gravitas,

    id. Att. 11, 22, 2; Tac. A. 2, 85:

    varium caeli morem praediscere,

    Verg. G. 1, 51:

    varietas et mutatio,

    Col. 11, 2, 1:

    qualitas,

    Quint. 5, 9, 15:

    caeli solique clementia,

    Flor. 3, 3, 13:

    subita mutatio,

    id. 4, 10, 9 al. —With adj.:

    bonum,

    Cato, R. R. 1, 2:

    tenue,

    Cic. Fat. 4, 7:

    salubre,

    id. Div. 1, 57, 130:

    serenum,

    Verg. G. 1, 260:

    palustre,

    Liv. 22, 2, 11:

    austerum,

    Plin. 18, 12, 31, § 123:

    foedum imbribus ac nebulis,

    Tac. Agr. 12:

    atrox,

    Flor. 3, 2, 2 et saep.:

    hibernum,

    Plin. 2, 47, 47, § 122:

    austrinum,

    id. 16, 26, 46, § 109:

    Italum,

    Hor. C. 2, 7, 4:

    Sabinum,

    id. Ep. 1, 7, 77; cf.:

    quae sit hiems Veliae, quod caelum Salerni,

    id. ib. 1, 15, 1. —
    C.
    Daytime, day (very rare): albente caelo, at break of day, Sisenn. ap. Quint. 8, 3, 35; Caes. B. C. 1, 68; Auct. B. Afr. 11; 80; cf.:

    eodem die albescente caelo,

    Dig. 28, 2, 25, § 1:

    vesperascente caelo,

    in the evening twilight, Nep. Pelop. 2, 5.—
    D.
    Height:

    mons in caelum attollitur,

    toward heaven, heavenwards, Plin. 5, 1, 1, § 6; cf.

    Verg.: aequata machina caelo,

    Verg. A. 4, 89.—So of the earth or upper world in opposition to the lower world:

    falsa ad caelum mittunt insomnia Manes,

    Verg. A. 6, 896.—
    E.
    Heaven, the abode of the happy dead, etc. (eccl. Lat.), Vulg. Apoc. 4, 2; 11, 15 et saep.; cf.:

    cum (animus) exierit et in liberum caelum quasi domum suam venerit,

    Cic. Tusc. 1, 22, 51:

    ut non ad mortem trudi, verum in caelum videretur escendere,

    id. ib. 1, 29, 71.—
    F.
    Trop, the summit of prosperity, happiness, honor, etc.:

    Caesar in caelum fertur,

    Cic. Phil. 4, 3, 6; cf. id. Att. 14, 18, 1; 6, 2, 9:

    Pisonem ferebat in caelum,

    praised, id. ib. 16, 7, 5:

    te summis laudibus ad caelum extulerunt,

    id. Fam. 9, 14, 1; 12, 25, 7; Hor. Ep 1, 10, 9; Tac. Or. 19.—Of things:

    omnia, quae etiam tu in caelum ferebas,

    extolled, Cic. Att. 7, 1, 5:

    caelo tenus extollere aliquid,

    Just. 12, 6, 2:

    in caelo ponere aliquem,

    id.,4,14; and: exaequare aliquem caelo, Lucr 1, 79; Flor. 2, 19, 3:

    Catonem caelo aequavit,

    Tac. A. 4, 34:

    caelo Musa beat,

    Hor. C. 4, 8, 29; cf.:

    recludere caelum,

    id. ib. 3, 2, 22;

    the opp.: collegam de caelo detraxisti,

    deprived of his exalted honor, Cic. Phil. 2, 42, 107: in caelo sum, I am in heaven, i. e. am very happy, id. Att. 2, 9, 1:

    digito caelum attingere,

    to be extremely fortunate, id. ib. 2, 1, 7:

    caelum accepisse fatebor,

    Ov. M. 14, 844:

    tunc tangam vertice caelum,

    Aus. Idyll. 8 fin.; cf.:

    caelum merere,

    Sen. Suas. 1 init.
    G.
    In gen., a vault, arch, covering:

    caelum camerarum,

    the interior surface of a vault, Vitr. 7, 3, 3; Flor. 3, 5, 30 dub.:

    capitis,

    Plin. 11, 37, 49, § 134.

    Lewis & Short latin dictionary > coelum

  • 22 exalto

    ex-alto, āvi, ātum, 1, v. a. [altus] (postAug.; mostly eccl. Lat.).
    I.
    To raise, elevate, exalt:

    deus alia exaltat, alia submittit,

    Sen. Q. N. 3 prooem.:

    TERMINOS VETVSTATE COLLAPSOS,

    Inscr. Fabr. p. 748, no. 555:

    solium,

    Vulg. Isa. 14, 13.—
    B.
    Trop.:

    exaltare, Deus,

    be praised, Vulg. Psa. 56, 5:

    vocem,

    id. Isa. 13, 2 et saep.—
    II.
    To deepen:

    fodiunt (sulcos) et exaltant in tres pedes,

    Col. 3, 13, 4:

    sulcum,

    id. 3, 13, 9:

    orbem ablaqueationis,

    id. 4, 4, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > exalto

  • 23 hallelujah

    hallĕlūjah ( āllĕlūia), interj. [Hebr. halal, to praise; Jah = Jehovah], praised be God! praise the Lord! Form hall-, August. Ep. 86, 178; Sid. Ep. 2, 10; Prud. Nol. Carm. 37, 56. Form all-, Vulg. Job, 13, 22; Psa. 104, 1; Apoc. 19, 1, 3, 4 al.—Deriv. hallĕlūjătĭcus, a, um:

    psalmi,

    devoted to praise, containing hallelujahs, August. Psa. 105.

    Lewis & Short latin dictionary > hallelujah

  • 24 hallelujaticus

    hallĕlūjah ( āllĕlūia), interj. [Hebr. halal, to praise; Jah = Jehovah], praised be God! praise the Lord! Form hall-, August. Ep. 86, 178; Sid. Ep. 2, 10; Prud. Nol. Carm. 37, 56. Form all-, Vulg. Job, 13, 22; Psa. 104, 1; Apoc. 19, 1, 3, 4 al.—Deriv. hallĕlūjătĭcus, a, um:

    psalmi,

    devoted to praise, containing hallelujahs, August. Psa. 105.

    Lewis & Short latin dictionary > hallelujaticus

  • 25 illaudatus

    illaudātus ( inl-), a, um, adj. [id.], not praised, unpraised, without fame, obscure.
    I.
    Lit. (post-Aug.):

    gubernator illaudatus, inglorius subit portum,

    Plin. Ep. 9, 26, 4; Stat. Th. 11, 10; Sil. 14, 632; Claud. ap. Ruf. 2, 225.—
    * II.
    Poet. for illaudabilis, unworthy of praise, blamable, detestable, = abominandus:

    Busiris,

    Verg. G. 3, 5 Serv.; cf. Gell. 2, 6, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > illaudatus

  • 26 inclutus

    inclŭtus and inclĭtus (not inclytus; the first syll. accented acc. to Cic. Or. 48, 159), a, um, adj. [in-clueo; cf. the Gr. klutos, from kluô, much heard of, talked of, praised; hence], celebrated, renowned, famous, illustrious, glorious (syn.: nobilis, clarus; anteclass. and mostly poet.; not in Cæs. nor used by Cic.).
    A.
    Of persons: hic occasus datu'st: at Horatius inclutu' saltu..., Enn. ap. Fest. p. 178 Müll. (Ann. v. 164 Vahl.):

    Jovi opulento, incluto, supremo, etc.,

    Plaut. Pers. 2, 3, 1:

    inclute Memmi,

    Lucr. 5, 8; cf.

    3, 10: Ulixes,

    Hor. S. 2, 3, 197:

    vos quae in munditiis aetatulam agitis,... inclutae amicae,

    Plaut. Ps. 1, 2, 41:

    dux inclutissimus,

    Col. 1, 4, 2:

    vates,

    Amm. 14, 1, 8:

    Saguntini, fide atque aerumnis incluti,

    Sall. H. 2, 21; Val. Max. 8, 2, 1; cf.:

    familiae maxime inclitae,

    Liv. 1, 7, 12.—
    B.
    Of things: augusto augurio postquam inclita condita Roma'st, Enn. ap. Varr. R. R. 3, 1, 2 (Ann. v. 494 Vahl.): fanum Liberi, id. ap. Varr. L. L. 5, § 14 Müll. (Trag. v. 170 Vahl.):

    moenia Dardanidum bello,

    Verg. A. 2, 241:

    disciplina Lycurgi,

    Liv. 39, 36, 4: inclutissima claritudo, Cato ap. Gell. 3, 7, 19: judicium, Enn. ap. Cic. Div. 1, 50, 114 (Trag. v. 92 Vahl.):

    justitia religioque Numae Pompilii,

    Liv. 1, 18, 1:

    maxime inclitum in terris oraculum,

    id. 1, 56, 5:

    inclitus magnitudine Atho mons,

    id. 44, 11, 3:

    gloria Palamedis famā,

    Verg. A. 2, 82:

    Sagaris fluvius ex inclutis,

    Plin. 6, 1, 1, § 4:

    Aristotele ductore incluto omnium philosophorum,

    Just. 12, 16, 18. — Poet. with gen.:

    incluta leti Lucretia,

    Sil. 13, 821. — Comp. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > inclutus

  • 27 inlaudatus

    illaudātus ( inl-), a, um, adj. [id.], not praised, unpraised, without fame, obscure.
    I.
    Lit. (post-Aug.):

    gubernator illaudatus, inglorius subit portum,

    Plin. Ep. 9, 26, 4; Stat. Th. 11, 10; Sil. 14, 632; Claud. ap. Ruf. 2, 225.—
    * II.
    Poet. for illaudabilis, unworthy of praise, blamable, detestable, = abominandus:

    Busiris,

    Verg. G. 3, 5 Serv.; cf. Gell. 2, 6, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > inlaudatus

  • 28 laudabile

    laudābĭlis, e, adj. [laudo], to be praised, praiseworthy, laudable (class. and freq.).
    I.
    Lit.:

    laudabile est, quod conficit honestam et praesentem et consequentem commemorationem,

    Auct. Her. 3, 4, 7:

    honestum, etiam si a nullo laudetur, natura esse laudabile,

    Cic. Off. 1, 4, 14:

    vita,

    id. Lael. 7, 23:

    orationes,

    id. Brut. 95, 325; cf.

    oratores,

    id. ib. 97, 333:

    vir erga rempublicam, Treb. Poll. Trig. Tyr. 32, 2: civis,

    Quint. 12, 1, 41; 3, 6, 84:

    carmen,

    Hor. A. P. 408:

    fides,

    Ov. Tr. 5, 14, 35:

    in Rutilo luxuria est: in Ventidio laudabile nomen sumit,

    Juv. 11, 22.— As subst.: laudābĭle, is, n., the praiseworthy, Auct. Her. 3, 4, 7.— Comp.:

    vitae ratio laudabilior,

    Cic. Rep. 3, 3, 6:

    (voluptas) melioremne efficit aut laudabiliorem virum?

    id. Par. 1 fin:

    multo modestia post victoriam, quam ipsa victoria, laudabilior,

    Liv. 36, 21.—
    II.
    Transf., valuable, precious, excellent (post-Aug.):

    mel,

    Plin. 11, 15, 15, § 38:

    terra,

    id. 17, 4, 3, § 28.— Comp.:

    laudabilius vinum,

    Plin. 14, 3, 4, § 36.— Hence, adv.: laudābĭlĭter, in a praiseworthy manner, praiseworthily, laudably, ad recte, honeste, laudabiliter, postremo ad bene vivendum, Cic. Tusc. 5, 5, 12:

    laudabiliter ac placabiliter propitiandi judices,

    by flattering expressions, Gell. 7, 3.— Comp.:

    laudabilius,

    Val. Max. 5, 1, 2 ext.; 5, 4, 3.— Sup. of the adj. and adv. appear not to occur.

    Lewis & Short latin dictionary > laudabile

  • 29 laudabilis

    laudābĭlis, e, adj. [laudo], to be praised, praiseworthy, laudable (class. and freq.).
    I.
    Lit.:

    laudabile est, quod conficit honestam et praesentem et consequentem commemorationem,

    Auct. Her. 3, 4, 7:

    honestum, etiam si a nullo laudetur, natura esse laudabile,

    Cic. Off. 1, 4, 14:

    vita,

    id. Lael. 7, 23:

    orationes,

    id. Brut. 95, 325; cf.

    oratores,

    id. ib. 97, 333:

    vir erga rempublicam, Treb. Poll. Trig. Tyr. 32, 2: civis,

    Quint. 12, 1, 41; 3, 6, 84:

    carmen,

    Hor. A. P. 408:

    fides,

    Ov. Tr. 5, 14, 35:

    in Rutilo luxuria est: in Ventidio laudabile nomen sumit,

    Juv. 11, 22.— As subst.: laudābĭle, is, n., the praiseworthy, Auct. Her. 3, 4, 7.— Comp.:

    vitae ratio laudabilior,

    Cic. Rep. 3, 3, 6:

    (voluptas) melioremne efficit aut laudabiliorem virum?

    id. Par. 1 fin:

    multo modestia post victoriam, quam ipsa victoria, laudabilior,

    Liv. 36, 21.—
    II.
    Transf., valuable, precious, excellent (post-Aug.):

    mel,

    Plin. 11, 15, 15, § 38:

    terra,

    id. 17, 4, 3, § 28.— Comp.:

    laudabilius vinum,

    Plin. 14, 3, 4, § 36.— Hence, adv.: laudābĭlĭter, in a praiseworthy manner, praiseworthily, laudably, ad recte, honeste, laudabiliter, postremo ad bene vivendum, Cic. Tusc. 5, 5, 12:

    laudabiliter ac placabiliter propitiandi judices,

    by flattering expressions, Gell. 7, 3.— Comp.:

    laudabilius,

    Val. Max. 5, 1, 2 ext.; 5, 4, 3.— Sup. of the adj. and adv. appear not to occur.

    Lewis & Short latin dictionary > laudabilis

  • 30 multilaudus

    multĭ-laudus, a, um, adj. [multuslaus], much-praised:

    vir (al. aemulandus),

    Amm. 21, 10, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > multilaudus

  • 31 praeconialis

    praecōnĭālis, e, adj. [praeconnius], to be praised or commended, that which ought to be honored:

    viri,

    Cassiod. Var. 9, 25:

    pietati vestrae praeconiale est diligere,

    id. ib. 8, 1.—Hence, adv.: praecōnĭālĭter, honorably, Cassiod. in Psa. 17.

    Lewis & Short latin dictionary > praeconialis

  • 32 praeconialiter

    praecōnĭālis, e, adj. [praeconnius], to be praised or commended, that which ought to be honored:

    viri,

    Cassiod. Var. 9, 25:

    pietati vestrae praeconiale est diligere,

    id. ib. 8, 1.—Hence, adv.: praecōnĭālĭter, honorably, Cassiod. in Psa. 17.

    Lewis & Short latin dictionary > praeconialiter

  • 33 superlaudabilis

    sŭper-laudābĭlis, e, adj., extremely to be praised, Vulg. Dan. 3, 53; 3, 54.

    Lewis & Short latin dictionary > superlaudabilis

  • 34 vendito

    vendĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [id.], to offer again and again for sale, to try to sell (class., esp. in the trop. sense).
    I.
    Lit.:

    Tusculanum venditat,

    Cic. Att. 1, 14, 7:

    mercem,

    Auct. Her. 4, 6, 9:

    agellum (opp. emere),

    Plin. Ep. 1, 24, 1:

    piscinas grandi aere,

    Col. 8, 16, 5:

    olus,

    Plin. 22, 22, 38, § 80:

    mutationes stativorum,

    Tac. H. 1, 66:

    hordeum colonis,

    App. M. 7, p. 194, 36: non ego possum, quae ipsa sese venditat, tutarier, i. e. prostitutes herself, Plaut. Mil. 2, 3, 41; cf. id. Curc. 4, 1, 21.—
    II.
    Trop., to cry up, praise, commend, recommend, blazon:

    istius omnia decreta, imperia, litteras peritissime et callidissime venditabat,

    Cic. Verr. 2, 2, 54, § 135; cf. id. ib. 2, 4, 59, §

    133: pacem pretio,

    Liv. 38, 42, 11:

    munera principis et adipiscendorum honorum jus,

    Tac. A. 1, 49 med.:

    suam operam,

    Liv. 44, 25, 5; Quint. 12, 7, 6:

    ingenii venditandi aut memoriae ostentandae causā,

    Auct. Her. 2, 30, 47:

    obsequium amatori,

    Liv. 39, 43, 9:

    valde te venditavi,

    i. e. have praised you, Cic. Att. 1, 16, 16.—
    B.
    Esp.: se alicui, pay court to, conciliate, etc.:

    quo modo se venditant Caesari?

    i. e. do they ingratiate themselves with him, Cic. Att. 8, 16, 1:

    existimationi hominum,

    id. Verr. 2, 3, 58, § 132:

    quod non florentibus se venditavit,

    Nep. Att. 11, 3:

    se plebi,

    Liv. 3, 35, 5:

    se senatui litteris,

    Vell. 2, 63, 3.—
    C.
    To betray:

    qui perduellionis venditat patriam,

    Auct. Her. 4, 10, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > vendito

См. также в других словарях:

  • praised — index popular Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Praised — Praise Praise, v. t. [imp. & p. p. {Praised}; p. pr. & vb. n. {Praising}.] [OE. preisen, OF. preisier, prisier, F. priser, L. pretiare to prize, fr. pretium price. See {Price}, n., and cf. {Appreciate}, {Praise}, n., {Prize}, v.] 1. To commend;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • praised — un·praised; …   English syllables

  • praised — (Roget s IV) modif. Syn. admired, aided, helped, flattered, worshiped, lauded, belauded, extolled, glorified, exalted, blessed, celebrated, paid tribute to, magnified …   English dictionary for students

  • praised — preɪzd adj. extolled, glorified, worshipped, celebrated; commended, lauded, complimented, honored preɪz n. commendation, glorification, laudation; compliments, expressions of admiration, accolades v. express admiration, commend, extol,… …   English contemporary dictionary

  • praised him — extolled him, filled him with words of praise …   English contemporary dictionary

  • praised — diapers …   Anagrams dictionary

  • PRAISED — …   Useful english dictionary

  • God be praised — God/Heaven/be praised phrase used for saying that you are very pleased about something Thesaurus: praising and worshipping a god or godshyponym miscellaneous religions and their membershyponym Main entry: praise …   Useful english dictionary

  • Heaven be praised — God/Heaven/be praised phrase used for saying that you are very pleased about something Thesaurus: praising and worshipping a god or godshyponym miscellaneous religions and their membershyponym Main entry: praise …   Useful english dictionary

  • Modesty is a quality in a lover more praised by the women than liked. — См. Скромность мать всех пороков …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»