-
1 iść pod górę
поднима́ться вверх -
2 góra
сущ.• верх• верхушка• вершина• гора• кончик• маковка* * *gór|a♀ 1. ropa;\góra lodowa айсберг; \góra kamieni груда (куча) камней;
2. (wyższa część) верх ♂;3. (strych) чердак ♂; 4. (władza) разг. верхушка;\góra (rządząca) руководящая (правящая) верхушка;
5. в знач, нареч. \góraа поверху, верхом; выше;\góraą nad miastem над городом; ● do \góray, ku górze, w \góraę, pod \góraę вверх; iść pod \góraę подниматься вверх; ręce do \góraу! руки вверх!; od \góraу сверху; od \góray do dołu сверху вниз; z \góray а) сверху;
б) заранее, вперёд;płacić z \góray платить вперёд (авансом);
patrzeć na kogoś z \góray, traktować kogoś z \góraу смотреть свысока на кого-л., относиться свысока к кому-л.;w \góraę rzeki вверх по течению реки; do \góray nogami а) вверх ногами;
б) наизнанку;z \góraа с лишком; \góraą nasi! наша взяла!
* * *ж1) гора́góra lodowa — а́йсберг
góra kamieni — гру́да (ку́ча) камне́й
2) ( wyższa część) верх m3) ( strych) черда́к m4) ( władza) разг. верху́шкаgóra (rządząca) — руководя́щая (пра́вящая) верху́шка
5) в знач. нареч. górą по́верху, ве́рхом; вы́шеgórą nad miastem — над го́родом
•- do góry- ku górze
- w górę
- pod górę
- iść pod górę
- ręce do góry!
- od góry
- od góry do dołu
- z góry
- płacić z góry
- patrzeć na kogoś z góry
- traktować kogoś z góry
- w górę rzeki
- do góry nogami
- z górą
- górą nasi!
См. также в других словарях:
pod górę — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} w górę po pochyłości; skośnie w górę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Iść, jechać pod górę. Koniom było ciężko pod górę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pod — «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcję) w narzędniku lub bierniku» 1. «tworzy wyrażenia określające zlokalizowanie lub skierowanie czegoś poniżej jakiegoś przedmiotu oraz wyrażenia oznaczające przedmiot… … Słownik języka polskiego
iść — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IXd, idę, idzie, idź, szedł, szła, szli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przemieszczać się w określonym kierunku, stawiając nogi tak, że w każdej chwili przynajmniej jedna dotyka… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
iść — 1. Alkohol (wino, wódka itp.) idzie, poszedł, uderza, uderzył komuś do głowy, idzie, poszedł komuś w nogi «alkohol zaczyna, zaczął działać na kogoś, powoduje, spowodował u kogoś zawroty głowy, trudności w chodzeniu; ktoś jest pijany»: (...)… … Słownik frazeologiczny
ciężko — ciężkożej 1. «(z) dużym ciężarem, ze znacznym obciążeniem» Wóz ciężko wyładowany. ∆ Komuś jest ciężko «ktoś z trudem dźwiga coś ciężkiego» 2. «ociężale, powolnie; bezsilnie, bezwładnie» Ciężko chodzić, stąpać, wlec się. Ciężko powłóczyć nogami.… … Słownik języka polskiego
góra — 1. Brać, wziąć nad kimś górę; być (nad kimś) górą «osiągnąć przewagę nad kimś, zwyciężyć kogoś, mieć lepszą pozycję»: (...) zawsze był górą. Silny, pewny siebie erudyta z lekką skłonnością do protekcjonalizmu. T. Raczek, Pies. 2. Coś bierze nad… … Słownik frazeologiczny
góra — ż IV, CMs. górze; lm D. gór 1. «w naukowej terminologii: wyniosłość skorupy ziemskiej powstała w wyniku działalności górotwórczej, wulkanicznej i procesów denudacyjnych; potocznie: każde większe wzniesienie terenu, odcinające się od niżej… … Słownik języka polskiego
góra — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. górze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} duże, wysokie wzniesienie terenu powstałe w wyniku procesów zachodzących w skorupie ziemskiej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zalesiona, kamienista … Langenscheidt Polski wyjaśnień
droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska … Słownik języka polskiego
droga — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. drodze; lm D. dróg {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pas ziemi, zwykle utwardzony, łączący oddalone od siebie miejsca, przeznaczony do poruszania się ludzi i pojazdów : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wlec — dk XI, wlokę (wlekę), wleczesz, wlecz, wlókł (wlekł), wlokła (wlekła), wlekli, wleczony 1. «ciągnąc przesuwać z trudem coś lub kogoś po czymś» Wlec skrzynię po ziemi. Konie z trudem wlokły sanie. Dwaj żołnierze wlekli rannego. Wlókł za sobą długi … Słownik języka polskiego