huylu

См. также в других словарях:

• huylu — sf. 1) Herhangi bir huyu olan Oğlum benden daha iyi huylu, daha ciddi olsun. R. H. Karay 2) İşkilli, kuşkulu 3) Ürkek, sinirli (binek hayvanı) Bu at huyludur. Birleşik Sözler iyi huylu kötü huylu Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller huylu huyundan… …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• huylu huyundan vazgeçmez — bir huy edinmiş olan kişiyi bu huyundan vazgeçirmek imkânsızdır anlamında kullanılan bir söz …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• iyi huylu — sf. İyicil …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• kötü huylu — sf. Kötücül …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• domuzdan toklu çıkmaz — kötü huylu kimsenin çocuğu melek huylu olmaz anlamında kullanılan bir söz …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• güzele kırk günde doyulur, iyi huyluya kırk yılda doyulmaz — iyi huylu olmayan güzel yüzlüden çabuk usanılır, yüzü çirkin olan iyi huylu insandan ise hiç usanılmaz anlamında kullanılan bir söz …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• firiştehû — (F.) [ ﻮﺧ ﻪﺘﺵﺮﻓ ] melek gibi, melek huylu, güzel huylu …   Osmanli Türkçesİ sözlüğü

• BED-HU(Y) — f. Huysuz. Bed huylu, kötü huylu. * Kötü huy …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

• NİKHU — f. Güzel huylu, iyi huylu …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

• abalı — sf. 1) Aba giymiş olan 2) mec. Yumuşak huylu, sessiz (kimse) …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• adam — is., Ar. ādem 1) İnsan 2) Erkek kişi, kadın karşıtı İyi bir adam isterse, babası da verirse, varacak. M. Ş. Esendal 3) Birinin yanında ve işinde bulunan kimse Kendisi gayet kibirli, öfkeli olduğu için hizmetçileri ve adamları korkarlar. K. Tahir… …   Çağatay Osmanlı Sözlük