-
1 húmus
-
2 humus
humus -
3 humus
-
4 humus
humus -
5 humus
-
6 humus
-
7 humus
humus s.m.1 (geol., agr.) humus2 (fig.) (sostrato culturale ecc.) breeding ground, fertile ground: Ñ culturale, breeding ground for new ideas.* * *['umus]sostantivo maschile invariabile1) (materia organica) humus2) fig. breeding ground* * *humus/'umus/m.inv.1 (materia organica) humus2 fig. breeding ground. -
8 humus
-
9 humus
hŭmus, i (archaic form of the abl. sing. humu, Varr. ap. Non. 488, 6 and 48, 26), f. (archaic masc. humum humidum pedibus fodit, Laev. ap. Prisc. p. 719 P.: humidum humum, Gracch. ib.) [from the prim. form XAM, whence chămai, chămothen, chămalos, Lat. humilis; kindr. with Sanscr. Xám, earth; Gr. chthôn], the earth, the ground, the soil.I.Lit. (class.; cf.: terra, solum, tellus): humus erat immunda, lutulenta vino, coronis languidulis et spinis coöperta piscium, Cic. Fragm. Or. pro Gall. ap. Quint. 8, 3, 66 (ap. Orell. IV. 2, p. 454); cf.:II.omnia constrata telis, armis, cadaveribus et inter ea humus infecta sanguine,
Sall. J. 101 fin.:subacta atque pura,
Cic. de Sen. 17, 59: cubitis pinsibant humum, Enn. ap. Varr. L. L. 5, § 23 Müll. (Trag. v. 435 Vahl.); cf.: procubuit moriens et humum semel ore momordit. bit the ground and died (cf. the Homer. odax helein gaian), Verg. A. 11, 418:calcibus atram Tundit humum exspirans,
id. ib. 10, 731; cf. Ov. A. A. 1, 112:pede candido In morem Salium ter quatient humum,
Hor. C. 4, 1, 28:Acestes aequaevum ab humo attollit amicum,
Verg. A. 5, 452:sedit humo,
Ov. M. 4, 261:ipse feraces Figat humo plantas,
Verg. G. 4, 115; cf.:semina spargere humo,
Ov. M. 5, 647:surgit humo,
id. F. 6, 735; cf.:nec se movit humo,
id. M. 4, 264:dejectoque in humum vultu,
id. ib. 6, 607:propter humum volitat,
id. ib. 8, 258:humi atque ipsius stirpis laetitia,
Col. 4, 24, 4; cf.:quis cibus erat caro ferina atque humi pabulum uti pecoribus,
Sall. J. 18, 1:ii, quos humus injecta contegeret (shortly afterwards, gleba),
Cic. Leg. 2, 22, 57:quae (genera arborum) humi arido atque arenoso gignuntur,
Sall. J. 48, 3 Kritz N. cr. — Poet., as a fig. for what is low, mean, common:sermones repentes per humum,
Hor. Ep. 2, 1, 251; cf.:ne, dum vitat humum, nubes et inania captet,
id. A. P. 230:ad humum maerore gravi deducit et angit,
id. ib. 110; v. also [p. 871] under adv.:affigit humo divinae particulam aurae,
id. S. 2, 2, 79.—Transf., in gen., like solum, land, country, region:III.Punica nec Teucris pressa fuisset humus,
Ov. H. 7, 140:Aonia,
id. F. 1, 490:Illyrica,
id. Med. Fac. 74:Pontica,
id. P. 3, 5, 56.—Adverbial form humi, like chamai, on the ground or to the ground:jacere humi,
Cic. Cat. 1, 10, 26:requiescere,
Sall. J. 85, 33:strati,
Cic. de Or. 3, 6, 22; cf.:serpit humi tutus nimium timidusque procellae,
Hor. A. P. 28:quousque humi defixa tua mens erit?
fixed on the ground, Cic. Rep. 6, 17:locus circiter duodecim pedes humi depressus,
Sall. C. 55, 3:quot humi morientia corpora fundis?
Verg. A. 11, 665:spargere humi dentes,
Ov. M. 3, 105; cf.:hunc stravit humi,
id. ib. 12, 255:tremens procumbit humi bos,
Verg. A. 5, 481:volvitur ille excussus humi,
id. ib. 11, 640; cf.:projectum humi jugulavit,
Tac. H. 2, 64:stratus humi palmes viduas desiderat ulmos,
Juv. 8, 78. -
10 humus
-
11 humus
-
12 Humus
Humus m humus, soil ulmin, vegetable mouldDeutsch-Englisch Fachwörterbuch Architektur und Bauwesen > Humus
-
13 humus
-
14 humus
humus ī, f [cf. χαμαί], the earth, ground, soil: infecta sanguine, S.: subacta atque pura: Fossa repletur humo, O.: humum momordit, bit the ground, V.: feracīs figere humo plantas, V.: semina Spargere humo, O.: Deiecto in humum voltu, O.: humi pabulum, i. e. grass, S.—Poet.: sermones Repentes per humum, H.: vitat humum, H.— A land, country, region: Punica, O.* * *ground, soil, earth, land, country -
15 humus
• humus• topsoil -
16 humus
• humus; mold; mould -
17 Humus
-
18 humus
humus; mould -
19 humus
humus, mould, mold -
20 humus
humus (the organic portion of soil).
См. также в других словарях:
humus — humus … Dictionnaire des rimes
HUMUS — L’humus est la matière organique transformée par voie biologique et chimique et incorporée à la fraction minérale du sol, avec laquelle elle contracte des liens physico chimiques plus ou moins étroits. Par extension, le mot «humus» désigne… … Encyclopédie Universelle
Humus — (Origin: 1790–1800; < Latin : earth, ground [ humus. Dictionary.com Unabridged (v 1.1). Random House, Inc. 23 Sep. 2008. .] ) is the organic material in soil lending it a dark brown or black colouration. In soil science, humus refers to any… … Wikipedia
Humus — (lateinisch „Erdboden“) im engeren Sinne bezeichnet in der Bodenkunde die Gesamtheit der toten organischen Substanz eines Bodens.[1][2][3][4] Der Humus ist Teil der gesamten organischen Bodensubstanz. Er unterliegt vor allem der Aktivität der… … Deutsch Wikipedia
humus — HÚMUS s.n. Amestec de substanţe organice amorfe aflat în sol, care îi condiţionează fertilitatea şi care este rezultat din transformarea materialului vegetal sub acţiunea microorganismelor. – Din fr., lat. humus, germ. Humus. Trimis de gall,… … Dicționar Român
Humus — ist jene dunkle in fortwährender Verwesung begriffene organische, namentlich pflanzliche Substanz, die keine organische Struktur mehr zeigt. In[145] chemischer Hinsicht besteht der Humus aus oxydierbaren Kohlenstoffverbindungen (durchschnittlich… … Lexikon der gesamten Technik
Humus — Sm erw. fach. (19. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. humus f. Erde . Ebenso nndl. humus, ne. humus, nfrz. humus, nschw. humus, nnorw. humus; human. lateinisch l … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
humus — (plural humus) sustantivo masculino 1. (no contable) Conjunto de materias orgánicas descompuestas o en proceso de transformación que constituyen la capa más externa de un suelo: Este suelo se ha quedado sin humus por la erosión … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
Hūmus — (lat.), die braune oder schwarze Masse, in die Pflanzen oder Pflanzenteile nach dem Absterben zerfallen, und die, oft in starker Schicht, den Boden der Wälder und Wiesen bedeckt, häufiger noch, mit mineralischen Substanzen vermischt, im… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
humus — / umus/ s.m. [dal lat. humus s.f. suolo, terra, terreno ]. 1. (biol., agr.) [complesso di sostanze organiche derivato dalla decomposizione di residui vegetali e animali] ▶◀ terriccio. ‖ suolo, terra, terreno. 2. (fig.) [insieme dei fattori… … Enciclopedia Italiana
humus — ‘Capa superficial del suelo, constituida por la descomposición de materiales animales y vegetales’. Es invariable en plural (→ plural, 1f): «Las lombrices de tierra y su papel en la formación de los humus de tierras de cultivo» (Alvarado Darwin… … Diccionario panhispánico de dudas