hreysar

f. pl. heap of stones.

* * *

1) = hreysar;

2) cave, den (skríða í hreysi).

* * *

n. and hreysar, f. pl., Fms. v. 70, Jb. 211, N. G. L. i. 14, 431; [Ivar Aasen rös; cp. Dunmail Raise (i. e. Dunmail’s Cairn) in Westmoreland]:— a heap of stones (= Icel. urð), where wild beasts abide, Hým. 35; holt ok hreysar, Fms. v. 70; hölkn eða hreysar, Jb. 211; hangar eðr hreysar, N. G. L. i. 14, 431; þeir drógu í burt líkama hans ok reyrðu í hreysi nokkuru, Fms. vii. 227; skríða í hreysi, to slink into a den, Hkv. 1. 33, Lv. 61; í hreysum eðr holum, Bárð. 168; liggja í hreysum, Fms. vi. 425; þú liggr þá í hreysum eðr fylgsnum, viii. 157, Konr. 22.

2. in mod. usage = a poor wretched cottage, a hovel.

COMPDS: hreysiköttr, hreysivísla.

n. a rough, stony field.

* * *

n. a rough stony field, almost = hraun, q. v.; á hölkni einu, Fas. iii. 625; hann setsk niðr á hölknit fyrir ofan búðirnar, Ld. 290 (v. l. hraunit); þá er undir svá hart sem hölkn, Hrafn. 26; hölkn eða hreysar, N. G. L. i. 38; í fjöru eða á hœlkn, ii. 111, 146, Hým. 24; um hölkn ok skóga, Karl. 243: in local names, Hölkna-heiðr, see the map of Icel.