-
1 hrósa
[r̥ou:sa]vt (D) hrósaðiхвалить, восхвалятьhrósa happi — радоваться своему счастью, благодарить судьбу
-
2 HRÓSA
* * *(að), v. to praise, with dat.;hrósa sér, to boast;hrósa sigri, to triumph.* * *að, [Old Engl. and Scot. roose; Dan. rose; Swed. rosa; Ormul. rosen]:—to praise, often with the notion to vaunt, boast, with dat., Vkv. 24, Hbl. 4, Nj. 147, Fms. vi. 239, Hkr. ii. 299, Sks. 229, 743; h. sér, to boast, Karl. 291, Gísl. 37; h. sigri, to triumph, Ann. 1340; með hrósanda sigri, triumphant, Sks. 631; því herfangi er þeir áttu opt at h., to boast of, Fms. x. 253; Saul hrósaði ( boasted), at hann hefði vel gört, Sks. 702. -
3 hrósa
v (dat) (-aði)(po)chválitBjörgvin hrósaði sigri í svigi karla. -
4 hrósa
v. слаб. -ō-(dat.) хвалить, восхвалятьhrósa sér — хвастать(ся), похваляться
hrósa sigri — торжествовать, праздновать победу
* * *ш. rosa, д., нор. rose -
5 hrósa sér af, vera stoltur af
-
6 hástertur
-
7 sigur
[sɪ:qʏr̬]m sigurs, sigrar -
8 HÆLA
( hœla), d, [hól], to praise, flatter, with dat., Eb. 164; hrósa ok hæla e-u, Karl. 438: to glory, boast, hann hældi, at Haraldr hefði hefnt Gamla, Fms. i. 48; eigi má ek af því hæla, Lv. 10, passim.II. reflex. to boast, vaunt; hælumk minnst í máli, Fms. viii. (in a verse): hælask e-u, to glory in a thing, 85, Karl. 412, Fagrsk. 93, Nj. 204, 237: hælask um e-t, to brag about, 54, Grág. ii. 145, Karl. 372, Valla L. 212: hælask af e-u, to boast of, 655 xx. 8: absol., Grág. ii. 145, Thom. 84: hælask við e-n, to boast over one, Grett. 128, Fms. vi. 399. -
9 SIGR
(gen. sigrs), m. victory; hafa, fá, vinna s., to gain a victory; bera s. af e-m, vega (vinna, fá) s. á e-m, to defeat one; auðna mun ráða sigri, fortune will decide the victory; Magnús konungr réð þá sigri miklum, then king M. gained a great victory.* * *m., the r is radical, gen. sigrs, dat. sigri, plur. not used; a gen. sing. sigrar occurs in sigrar-merki, Karl. 356, 365, 366; and sigrar-óp, 365, 368; sig without the r is used in poets and in pr. names: [Ulf. sigis = νικος; Hel. sigi; O. H. G. sigu; Germ. sieg; Dutch zege; all without the r; A. S. sige, but usually sigor (see Grein), answering to the double form sig and sigr in the Scandin.]A. Victory; hafa, fá, vinna sigr, to win a victory; hann átti þar hina þriðju orrostu ok hafði sigr, Hkr. i. 80; Haraldr konungr fékk sigr, 79; bera sigr af öðrum, to gain the day, Ó. H. 109; ráða sigri, Fb. ii. 337; mun auðna ráða sigri, fate will decide the victory, Ó. H. 209, Nj. 43, Fms. v. 273, Hkr. iii. 400, Barl. 163, in countless instances; þar með hamingju at vega sigrinn, Hkr. i. 254, Al. 83; ráða sigri, Fb. ii. 428; drekka Óðins full til sigrs ok ríkis konungi sínum, Hkr. i. 140; gaf hann sumum sigr, 10; þá nótt ina sömu gekk Eirekr í hof Óðins ok gafsk honum til sigrs sér, ok kvað á tíu vetra frest síns dauða, Fb. ii. 72; fagna sigri, to rejoice over a victory gained, to triumph (but not in the technical Roman sense, which is not Teutonic); hrósa sigri, id.; sverði hælir þú þar en eigi sigri, Edda 89.B. COMPDS: sigrauðigr, sigrbákn, sigrblástr, sigrblómi, sigrblót, sigrbyrr, sigrfórn, sigrför, sigrgjald, sigrgjöf, sigrgoð, sigrheimr, sigrhelgi, sigrhnoða, sigrkufl, sigrlauss, sigrleysi, sigrlúðr, sigrmark, sigrmál, sigrmerki, sigrminning, sigróp, sigrsamligr, sigrsteinn, sigrstrangligr, sigrsæli, sigrsæll, sigrvegari, sigrvegning, sigrverk, sigrvænligr, sigrþjóð, sigrör. -
10 VERÐR
I)a.1) worth, with gen. (meira þykki mér verð vinátta þin); svá þótti honum mikils um vert, he took it so much to heart; mikils verðr, much worth;2) worthy, deserving; v. e-s, worthy of (þótti þér hann ekki drápunnar verðr?).* * *1.m., gen. verðar; older form virðr, Grág. ii. 92, Hm. 31: [cp. Ulf. wairdus = ξένος; Germ. wirth; the word remains in Dan. nadver, Swed. natt-värd, = the Lord’s Supper]:—a meal, prop. a portion of food, Hým. 16; fá árliga verðar, Hm. 32; sá er um verði ( during a meal) glissir, 30; enn vari gestr er til verðar kemr, 4, 7; hrósa árligum verðinum, Hbl. 4; hverr bóandi er skyldr at gefa þriggja nátta verð hjóna sinna, K. Þ. K.; gefa einn karlmanns-verð fátækum manni, Dipl. ii. 14; þann inn helga verð, the holy meal, 625. 196; ef deildr er verðrinn, Bjarn. 27; ef hann er vís-vitandi at verði eðr at virði við hann, Grág. ii. 92; en at virði vrekask, Hm. 31; nátt-verðr, dag-verðr (dögurðr), máls-verðr, búðar-vörðr (qs. búðar-verðr); úlfs verðr, hrafns verðr, wolf’s, raven’s meal, i. e. prey, Lex. Poët.; sleipnis verðr, ‘horse’s meal,’ i. e. hay, Ýt.; verð-gjafi hrafns, or verð-bjóðr, the raven’s meal-giver, i. e. a warrior, Lex. Poët.2.adj. [Ulf. wairþs = ἱκανός; A. S. weorð; Engl. worth; Germ. werth; Dan. værd]:—worth, with gen., Grág. i. 362; meira þykki mér verð vinátta þín, Nj. 74; hitt þykki mér meira vert, er hann tók Dyflinnar-ferð á sik, Fms. vi. 98; smá-sveini, sem yðr mun þvkkja lítils verðr hjá yðr, vii. 158; mikils verðr, much worth, Ld. 18; svá þótti honum mikils um vert, he took it so much to heart, Orkn. 286; mikils verðr, lítils verðr, einskis verðr, etc., passim; ú-verðr, unworthy.2. worthy; þá þykkja þeir Guði ljúfir ok verðir. loved of God, and worthy, Hom. 159: deserving, þú værir þess verðust kvenna, Skv. 3. 32; ek em ekki at þér gjafa verðr, Bjarn. 55; launa þér sem þú ert verðr, Eg. 239; minni verða launin en vert væri, Nj. 10; sem vert er, Fms. i. 85; þess væri vert, at …, it would be right, Nj. 73; verðr til e-s, worthy of, Stj. 496. -
11 hróðr
См. также в других словарях:
crystal — [OE] The prehistoric Indo European base *kru produced several words denoting ‘hard outer surface’, including English crust, Old High German hrosa ‘crust’, and Old Norse hrúthr ‘crust’. In some cases they reflect a hardening caused by freezing:… … The Hutchinson dictionary of word origins
crystal — [OE] The prehistoric Indo European base *kru produced several words denoting ‘hard outer surface’, including English crust, Old High German hrosa ‘crust’, and Old Norse hrúthr ‘crust’. In some cases they reflect a hardening caused by freezing:… … Word origins
roose — I. ˈrüz noun ( s) Etymology: Middle English ros, roos, of Scandinavian origin; akin to Icelandic hrōs praise, Old Norse hrōsa to praise, boast; probably akin to Old Norse hrōthr praise more at caduceus 1. chiefly dialect … Useful english dictionary
roose — transitive verb Etymology: Middle English rosen, from Old Norse hrōsa Date: 14th century chiefly dialect praise … New Collegiate Dictionary
Preis (3), der — 3. Der Preis, des es, plur. die e, ein Wort, welches eigentlich die laute Rede, die laute Stimme, bedeutet, welches aber nur noch in engerer Bedeutung üblich ist, das Lob, den Ruhm, das durch Worte ausgedruckte Urtheil von den Vorzügen anderer zu … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
roose — /roohz/; Scot. also /rdduez/, v.t., v.i., roosed, roosing, n. Chiefly Scot. praise. [1150 1200; ME rosen < ON hrosa to praise] * * * … Universalium
краса — Общеславянское слово, родственное древнеисландскому hrosa – хвалиться … Этимологический словарь русского языка Крылова
crust — early 14c., hard outer part of bread, from O.Fr. crouste (13c., Mod.Fr. croûte) and directly from L. crusta rind, crust, shell, bark, from PIE *krus to that which has been hardened, from root *kreus to begin to freeze, form a crust (Cf. Skt. krud … Etymology dictionary
roose — (v.) c.1200, “to boast;” c.1300, “to praise,” Scottish dialect, from O.N. hrosa “to boast of, to praise.” … Etymology dictionary
roose — [[t]ruz[/t]] v. t. v. i. roosed, roos•ing, n. scot. praise • Etymology: 1150–1200; ME rosen < ON hrōsa to praise … From formal English to slang
kar-2, karǝ- — kar 2, karǝ English meaning: to praise, glorify Deutsche Übersetzung: “laut preisen, rũhmen” Note: also (still) more in general onomatopoeic words as viele other, die connection from k and r enthaltende roots Material: O.Ind … Proto-Indo-European etymological dictionary