Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

hirrītus

  • 1 hirritus

    hirrītus ( irr-), ūs, m. [hirrio], a snarling of dogs, Sid. Ep. 9, 16 in carm.

    Lewis & Short latin dictionary > hirritus

  • 2 inritus

    1.
    irrĭtus ( inr-), a, um, adj. [2. inratus], invalid.
    I.
    Lit.
    A.
    Undecided, unfixed, void, of no effect:

    quod modo erat ratum, irritum est,

    Ter. Phorm, 4, 7, 58:

    testamentum irritum facere,

    Cic. Phil. 2, 42, 109:

    testamentum pro irrito habere,

    Suet. Tib. 51; Gai. Inst. 2, 146 sq.; Paul. Sent. 3, 5, 14:

    injurias rescindere et irritas facere,

    Cic. Verr. 2, 2, 26, § 63:

    quaeque augur injusta, nefasta, vitiosa, dira, defixerit, inrita infectaque sunto,

    id. Leg. 2, 8, 21:

    omnia ab iis acta,

    Vell. 2, 43, 1:

    pacta,

    Sil. 6, 696:

    Tiberii voluntas,

    Suet. Calig. 14:

    somnia,

    of no significance, id. Aug. 91:

    Remus aves irritas habuit,

    Gell. 13, 14.—
    B.
    Vain, useless, without effect, ineffectual:

    ingrata atque irrita esse omnia intellego,

    Plaut. As. 1, 2, 10:

    inceptum,

    Liv. 29, 35; 24, 19:

    dona,

    Verg. G. 4, 519:

    tela,

    id. A. 2, 459:

    moenia,

    Ov. M. 12, 587:

    labor anni,

    id. ib. 1, 273; Quint. 12, 1, 13:

    verba,

    Ov. R. Am. 286:

    tua dicta factaque,

    Cat. 30, 10:

    spes,

    Liv. 22, 20; Stat. Th. 10, 45:

    oblivio,

    Liv. 28, 29:

    lingua (Cassandrae),

    Prop. 3, 13 (4, 12), 66:

    remedium,

    Tac. H. 4, 81:

    preces,

    Plin. Pan. 26:

    ova,

    fruitless, infertile, Plin. 10, 58, 79, § 160.—
    II.
    Transf., of persons, that does or undertakes a thing in vain, to no purpose, without effect.
    (α).
    With gen.:

    irritus legationis,

    Tac. H. 4, 32:

    consilii,

    Vell. 2, 63, 2:

    propositi,

    Val. Max. 4, 3, 3 [p. 1003] ext.:

    spei,

    vainly hoping, Curt. 6, 5, 31:

    incepti,

    Sil. 7, 131.—
    (β).
    Absol.:

    variis assultibus irritus urget,

    Verg. A. 5, 442:

    venit et e templis irrita turba domum,

    without a response, Tib. 2, 3, 22:

    irriti legati remittuntur,

    Tac. A. 15, 25:

    domum irritus rediit,

    Sen. Ben. 6, 11:

    discedere irritum putebat,

    Curt. 4, 4, 2: irritus qui habebatur, laudabatur, good for nothing, Cat. ap. Gell. 11, 2, 2.— Subst.: irrĭtum, i, n., nothingness, vanity, worthlessness:

    spes ad irritum redacta,

    Liv. 28, 31:

    spes ad irritum cadens,

    id. 2, 6:

    victoria ad inritum revolvebatur,

    Tac. H. 3, 26:

    cecidisse in inritum labores,

    id. ib. 3, 53 fin.:

    irrita dicere,

    useless words, Ov. M. 11, 40.— Adv.: irrĭtē, in vain, Cassiod. Var. 1, 4; 12, 2.
    2.
    irrītus, ūs, m., v. hirritus.

    Lewis & Short latin dictionary > inritus

  • 3 irritum

    1.
    irrĭtus ( inr-), a, um, adj. [2. inratus], invalid.
    I.
    Lit.
    A.
    Undecided, unfixed, void, of no effect:

    quod modo erat ratum, irritum est,

    Ter. Phorm, 4, 7, 58:

    testamentum irritum facere,

    Cic. Phil. 2, 42, 109:

    testamentum pro irrito habere,

    Suet. Tib. 51; Gai. Inst. 2, 146 sq.; Paul. Sent. 3, 5, 14:

    injurias rescindere et irritas facere,

    Cic. Verr. 2, 2, 26, § 63:

    quaeque augur injusta, nefasta, vitiosa, dira, defixerit, inrita infectaque sunto,

    id. Leg. 2, 8, 21:

    omnia ab iis acta,

    Vell. 2, 43, 1:

    pacta,

    Sil. 6, 696:

    Tiberii voluntas,

    Suet. Calig. 14:

    somnia,

    of no significance, id. Aug. 91:

    Remus aves irritas habuit,

    Gell. 13, 14.—
    B.
    Vain, useless, without effect, ineffectual:

    ingrata atque irrita esse omnia intellego,

    Plaut. As. 1, 2, 10:

    inceptum,

    Liv. 29, 35; 24, 19:

    dona,

    Verg. G. 4, 519:

    tela,

    id. A. 2, 459:

    moenia,

    Ov. M. 12, 587:

    labor anni,

    id. ib. 1, 273; Quint. 12, 1, 13:

    verba,

    Ov. R. Am. 286:

    tua dicta factaque,

    Cat. 30, 10:

    spes,

    Liv. 22, 20; Stat. Th. 10, 45:

    oblivio,

    Liv. 28, 29:

    lingua (Cassandrae),

    Prop. 3, 13 (4, 12), 66:

    remedium,

    Tac. H. 4, 81:

    preces,

    Plin. Pan. 26:

    ova,

    fruitless, infertile, Plin. 10, 58, 79, § 160.—
    II.
    Transf., of persons, that does or undertakes a thing in vain, to no purpose, without effect.
    (α).
    With gen.:

    irritus legationis,

    Tac. H. 4, 32:

    consilii,

    Vell. 2, 63, 2:

    propositi,

    Val. Max. 4, 3, 3 [p. 1003] ext.:

    spei,

    vainly hoping, Curt. 6, 5, 31:

    incepti,

    Sil. 7, 131.—
    (β).
    Absol.:

    variis assultibus irritus urget,

    Verg. A. 5, 442:

    venit et e templis irrita turba domum,

    without a response, Tib. 2, 3, 22:

    irriti legati remittuntur,

    Tac. A. 15, 25:

    domum irritus rediit,

    Sen. Ben. 6, 11:

    discedere irritum putebat,

    Curt. 4, 4, 2: irritus qui habebatur, laudabatur, good for nothing, Cat. ap. Gell. 11, 2, 2.— Subst.: irrĭtum, i, n., nothingness, vanity, worthlessness:

    spes ad irritum redacta,

    Liv. 28, 31:

    spes ad irritum cadens,

    id. 2, 6:

    victoria ad inritum revolvebatur,

    Tac. H. 3, 26:

    cecidisse in inritum labores,

    id. ib. 3, 53 fin.:

    irrita dicere,

    useless words, Ov. M. 11, 40.— Adv.: irrĭtē, in vain, Cassiod. Var. 1, 4; 12, 2.
    2.
    irrītus, ūs, m., v. hirritus.

    Lewis & Short latin dictionary > irritum

  • 4 irritus

    1.
    irrĭtus ( inr-), a, um, adj. [2. inratus], invalid.
    I.
    Lit.
    A.
    Undecided, unfixed, void, of no effect:

    quod modo erat ratum, irritum est,

    Ter. Phorm, 4, 7, 58:

    testamentum irritum facere,

    Cic. Phil. 2, 42, 109:

    testamentum pro irrito habere,

    Suet. Tib. 51; Gai. Inst. 2, 146 sq.; Paul. Sent. 3, 5, 14:

    injurias rescindere et irritas facere,

    Cic. Verr. 2, 2, 26, § 63:

    quaeque augur injusta, nefasta, vitiosa, dira, defixerit, inrita infectaque sunto,

    id. Leg. 2, 8, 21:

    omnia ab iis acta,

    Vell. 2, 43, 1:

    pacta,

    Sil. 6, 696:

    Tiberii voluntas,

    Suet. Calig. 14:

    somnia,

    of no significance, id. Aug. 91:

    Remus aves irritas habuit,

    Gell. 13, 14.—
    B.
    Vain, useless, without effect, ineffectual:

    ingrata atque irrita esse omnia intellego,

    Plaut. As. 1, 2, 10:

    inceptum,

    Liv. 29, 35; 24, 19:

    dona,

    Verg. G. 4, 519:

    tela,

    id. A. 2, 459:

    moenia,

    Ov. M. 12, 587:

    labor anni,

    id. ib. 1, 273; Quint. 12, 1, 13:

    verba,

    Ov. R. Am. 286:

    tua dicta factaque,

    Cat. 30, 10:

    spes,

    Liv. 22, 20; Stat. Th. 10, 45:

    oblivio,

    Liv. 28, 29:

    lingua (Cassandrae),

    Prop. 3, 13 (4, 12), 66:

    remedium,

    Tac. H. 4, 81:

    preces,

    Plin. Pan. 26:

    ova,

    fruitless, infertile, Plin. 10, 58, 79, § 160.—
    II.
    Transf., of persons, that does or undertakes a thing in vain, to no purpose, without effect.
    (α).
    With gen.:

    irritus legationis,

    Tac. H. 4, 32:

    consilii,

    Vell. 2, 63, 2:

    propositi,

    Val. Max. 4, 3, 3 [p. 1003] ext.:

    spei,

    vainly hoping, Curt. 6, 5, 31:

    incepti,

    Sil. 7, 131.—
    (β).
    Absol.:

    variis assultibus irritus urget,

    Verg. A. 5, 442:

    venit et e templis irrita turba domum,

    without a response, Tib. 2, 3, 22:

    irriti legati remittuntur,

    Tac. A. 15, 25:

    domum irritus rediit,

    Sen. Ben. 6, 11:

    discedere irritum putebat,

    Curt. 4, 4, 2: irritus qui habebatur, laudabatur, good for nothing, Cat. ap. Gell. 11, 2, 2.— Subst.: irrĭtum, i, n., nothingness, vanity, worthlessness:

    spes ad irritum redacta,

    Liv. 28, 31:

    spes ad irritum cadens,

    id. 2, 6:

    victoria ad inritum revolvebatur,

    Tac. H. 3, 26:

    cecidisse in inritum labores,

    id. ib. 3, 53 fin.:

    irrita dicere,

    useless words, Ov. M. 11, 40.— Adv.: irrĭtē, in vain, Cassiod. Var. 1, 4; 12, 2.
    2.
    irrītus, ūs, m., v. hirritus.

    Lewis & Short latin dictionary > irritus

См. также в других словарях:

  • Ophichthus — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Actinopterygii …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»