-
1 HILDR
(gen. hildar, dat. and acc. hildi), f. battle (poet.); vekja bildi, to wage war, to fight.* * *f., dat. and acc. hildi, [A. S. hild; Hel. hildi; prob. akin to hjaldr, q. v.]:—battle, only in poetry; heilir hildar til, heilir hildi frá, Hm. 157; vekja hildi, to wage war, Hkv. 2. 6; hefja hildi, to begin a battle, Hkm. 2; er hildr þróask, when war waxes, Stor. 13; hörð h., a hard fight; bjóða hildi, to offer battle; ganga í hildi, to go into battle; semja, fremja hildi, to wage war, Lex. Poët. In poetry a shield is called hildar-ský, hildar-vé, hildar-veggr. 2. name of one of the Valkyrias (see Valkyrja), who were regarded as the handmaids of Odin, Vsp. 22, Gm. 36; Hildr is also represented as a daughter of the mythical king Högni and the bride of Héðin, whose life is recorded in the tale of Hjaðninga-víg, Edda 89, 90: hence war is called Hildar-leikr, m. the game of H., Bm. 1, passim.II. in pr. names; it is rare as a prefix in northern names, but freq. in old Germ.: of men, Hildir, Hildi-björn, Hildi-brandr, Hildi-grímr, Hild-ólfr; of women, Hildr, Hildi-gunnr, Hildi-ríðr: again, it often forms the latter part in female names, and often spelt or sounded without the aspirate, Ás-hildr, Bryn-hildr, Böðv-ildr, Dóm-hildr, Ey-ildr, Geir-hildr, Grím-hildr, Gunn-hildr, Hrafn-hildr, Matt-ildr (for.), Orm-hildr, Ragn-hildr, Svan-hildr, Úlf-hildr, Yngv-ildr, Þor-hildr, Landn.III. in pl. hildir, the caul or membrane covering animals, calves, lambs when cast, kálfs-hildir, kýr-hildir, freq. in mod. usage.B. APPELLATIVE COMPDS. hildi- only in poets: hildi-frækn, adj. mighty in war. hildi-göltr, m., mythic. a helmet, Edda 82. hildi-leikr, m. [A. S. hilde-gelâc], the game of war, a fight, Fm. 31. hildi-meiðr, m., poët. a warrior, pillar of war, Fm. 36. hildi-svín, n. = hildigöltr, Edda 82, Hdl. 7. hildi-tannr, m., gen. hilditanns, Edda i. 464; dat. hilditanni, Fms. ix. 455 (an evidence that tönn, a tooth, was originally masc.); later, Hildi-tönn, f. nickname of the old Danish king, see Skjöld. S., qs. a war-tooth, tusk; cp. A. S. hilde-tux, Beow. 1511. -
2 heilla
* * ** * *að, [heill, f.; cp. Dan. hilde = to allure], to bewitch, enchant, spell-bind one; Ketill kvað þær heillaðar, Fms. vi. 110; síðr þik (?) um heilli halir, Hm. 130; ok muntú vera heilluð af úvætti þessum, Fas. iii. 177; heilluð ertu ( thou art infatuated) ef þú ætlar minn hug grimman við þik, i. 194; sprota er hann heillar með augu þeirra manna er hann vill, Od. v. 47. -
3 KALLA
* * *(að), v.1) to call, shout, cry (kallaði konungr ok bað létta af);2) to call, summon by a call, send for (um kveldit kallaði konungr Áslák);3) to say (sumir menn kalla, at eigi sé sakleysi í);at kalla, so to say, nominally;sáttir at kalla, nominally reconciled;4) kalla sér e-t, to claim for oneself (konungr kallaði sér allar Orkneyjar);5) to call, name (Mörðr hét maðr, er kallaðr var gígja);6) refl., kallast, to say of oneself;konungr kallaðist hann reynt hafa at góðum dreng, the king said that he had found him a good and brave fellow;7) with preps.:kalla at e-m, to call to one;kalla á e-n, to call to one (Flosi gekk þá at durum ok kallaði á Njál); to call on, invoke (kallaði hann á guð ok hinn helga Ólaf);kalla á e-t, to lay claim to (Snækollr kallaði á bú nökkur þar í eyjunum);kalla eptir, to protest;kalla e-n eptir e-m, to call or name after;kalla til e-s, to call to, invoke (kalla til guðs); to lay claim to, to claim, demand (Snorri kallaði þá til brynju sinnar);kalla til e-s við e-n, í hendr e-m, to claim a thing from one.* * *að, with neg. suff., pres. kalliga, I call not, Gkv. 3. 8; kallar-a, Akv. 37; [an A. S. ceallian occurs once in the poem Byrnoth, and hilde-calla in Exodus, but in both instances the word is Danish; the word however occurs in O. H. G. challon, mid. H. G. kalle, but only in the sense to talk loud, and it is lost in mod. Germ.]:—to call, cry, shout; hver er sá karl karla er kallar um váginn? Hbl. 2; kallaði konungr ok bað létta af, Eg. 92; þá kölluðu allir ok mæltu, 623. 26; bónda-múgrinn æpti ok kallaði, Fms. i. 21; kalla hátt, Sturl. ii. 203; ek em rödd kallanda í eyðimörk, φϊνη βοωντος εν τη ερήμω, 625. 90; kalla kaldri röddu, Akv. 2: of the raven’s cry, hrafn hátt kallaði, Bkv. 11; hann kallaði þegar, bað þá eigi flýja, Fms. viii. 142; Þórir kallaði út á skipit, Ó. H. 136; þá lét hann kalla skip frá skipi, 182; þá kallaði Erlingr ok hét á lið sitt, id.2. to call, send for; síðan lét konungr kalla bændr, ok sagði at hann vill eiga tal við þá, Ó. H. 109; gékk hann til húsþings síns ok lét þangat kalla menn Svía-kouungs, 45; um kveldit kallaði konungr Áslák, Fms. vii. 161; konungr lét kalla til sín þá bræðr, Eg. 73: eccl., til þess er Guð kallaði hann af heiminum, Fms. ix. 383.II. to say, call; þat kalla menn at …, people say that …, Fms. x. 277; Svíþjóð ena miklu kalla sumir eigi minni en …, Hkr. 5; at blótmenn kalla eigi, at …, Fagrsk. 18; en ef lands-dróttinn kallar svá, at …, N. G. L. i. 249; þér kallit guð ykkarn margar jartegnir göra, O. H. L. 108; kalla ek betra spurt en úviss at vera, Sks.; sumir menn kalla at eigi sé sakleysi í, þótt …, Ld. 64; þótt þeir kalli fé þetta með sínum föngum, 76.2. at kalla, so to say, nominally, not really; sáttir at kalla, nominally on good terms, Fms. vii. 246; ok vóru þá sáttir at kalla, Ó. H. 112, Gullþ. 66; létu sér líka þessa tilskipan at kalla, Ísl. ii. 355; þóat menn væri skírðir ok Kristnir at kalla, Eb. 274; Helgi var Kristinn at kalla ( Christian by name) ok þó blandinn mjök í trúnni, Fms. i. 251; greri yfir at kalla, Fs. 67; menn héldusk at kalla, ok gengu á land, Fb. ii. 73; þóat þeir hefði líf at kalla, Stj. 436.3. to assert; skal þess at bíða, ok kalla hann rjúfa sætt á yðr, Nj. 102; eru synir þínir heima? þat má kalla, segir hón, Fær. 264.III. with prepp.; kalla á, to call on; hann kallaði á Karla, Ó. H. 136; Höskuldr kallar á hana, farðú hingat til min! segir hann, Nj. 2: to call on, invoke, þá kallaði hann á Guð ok hinn helga Ólaf konung, Ó. H. 242; kallaði hann þá til fulltings ser á Bárð, Bárð. 16. 13 new Ed.: to lay claim to, Snækollr kallaði á bú nokkur þar í eyjunum, Fms. ix. 423:—kalla eptir, to protest; en Kolbeinn kallar eptir ok vill eigi biskups dóm, Sturl. ii. 4:—kalla til e-s, to lay claim to (til-kall, a claim), to claim, demand; þótti nú sem dælst mundi til at kalla, Eg. 264, Fms. ix. 327; þessar eignir er hann kallaði áðr til, x. 414; kallaði hón til alls þess er aðrir áttu í nánd, Nj. 18; hann kallaði til fjár í hendr þeim, Ld. 300: to invoke, Bárð. 173:—kalla aptr, to recall, revoke, N. G. L. iii. 150, H. E. i. 477.IV. to claim for oneself; kalla sér e-t; konungr kallaði sér allar Orkneyjar, Fms. i. 201; ok kallaði sér þá landit allt, vii. 180; at jarl kalli sér þat, Fs. 132; ef menn skil á, ok kallar annarr sér, en annarr almenning …, hann er jörð þá kallar sér, Gþl. 451; kallaði Grímr hersir konungi allan arf hans, Landn. 213.V. to call, name; kölluðu Karl, Rm. 18; skal þar kirkju kalla er hann vill, K. Þ. K. 42; köllum karl inn skegglausa, Nj. 67; Mörðr hét maðr er kallaðr var gigja, 1; Einarr er þá var kallaðr Skjaldmeyjar-Einar, Fms. xi. 127; þessir menn vóru kallaðir skírðir, baptized nominally, called Christians, Ísl. ii. 399; Þórr sá er kallaðr er Ása-Þórr, Edda: ok má þat kalla hátta-fall, Skálda 210; þeir taka hann ok kalla njósnar-mann, Sturl. ii. 247; ef maðr kallar annan mann tröllriðu, N. G. L. ii. 326. VI. reflex, to call, tell, say of oneself; kallask sumir hafa látið fé, Ó. H. 58; hón talði upp harma sína þá er hón kallaðisk hafa fengit af Ólafi konungi, 191; konungr kallaðisk hann reynt hafa at góðum dreng, Ld. 60, Geisli 2.2. recipr., kallask á, to shout to one another; er okkr þá alhægt at kallask á fyrir tíðindum, Fas. ii. 65, Skálda 210.3. pass. (rare), to be called; speki hans kallask sonr hans, Eluc. 4; er at réttu má kallask postuli Norðmanna, Fms. x. 371; þat er kallat, it is said, 656 C. 1; ok vísar svá til í sögu Bjarnar, at þeir kallaðisk jafnir at íþróttum, Grett. 133, cp. Bjarn. 38,—þeir lögðusk ofan eptir ánni, ok vóru ‘kallaðir’ jafnsterkir menn.
См. также в других словарях:
Hilde — ist ein weiblicher Vorname. Er kommt aus dem althochdeutschen hiltja (Kampf). In germanischen Personennamen, die durchgehend zweigliedrig waren, kommt er als erster oder zweiter Bestandteil vor: Hildegard, Hil(d)trud; Brunhild, Krimhild, Gerhild… … Deutsch Wikipedia
Hilde — (Филлах,Австрия) Категория отеля: Адрес: 9500 Филлах, Австрия Описание … Каталог отелей
Hilde — Hilde, Hilda Kurzform von Namen mit »Hild« bzw. der Endung »hild« (Bedeutung: Kampf). In Deutschland bis ins frühe 20. Jahrhundert populär. Namensträgerin: Hilde Domin, deutsche Lyrikerin … Deutsch namen
Hilde — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Hilde est un prénom d’origine germanique, basé sur la racine hild signifiant combat, proche de Hilda, autre prénom féminin. C est cette même racine que l… … Wikipédia en Français
Hilde — Infobox Given Name Revised name = Hilde imagesize= caption= pronunciation=HIL da gender = Female meaning = Battle footnotes = Hilde is one of several female given names deriving from Old Norse Hildr , meaning battle. [cite book | last = Norman |… … Wikipedia
Hilde Domin — Hilde Domin, geborene Löwenstein, verheiratete Hilde Palm (* 27. Juli 1909 in Köln; † 22. Februar 2006 in Heidelberg), war eine deutsche Schriftstellerin. Sie war vor allem als Lyrikerin bekannt. Nach ihrem Exil in der Dominikanischen Republik,… … Deutsch Wikipedia
Hilde Zimmermann — (1999), Standbild aus dem Dokumentarfilm Dagegen muss ich etwas tun. Portrait der Widerstandskämpferin Hilde Zimmermann, (2009) von Tina Leisch … Deutsch Wikipedia
Hilde Meisel — (* 31. Juli 1914 in Wien; † 17. April 1945 in Tisis bei Feldkirch) war eine Sozialistin und Publizistin. Aufgewachsen in Berlin veröffentlichte sie Artikel gegen die NS Diktatur in Deutschland. In Zeitschriften, Büchern und Rundfunksendungen rief … Deutsch Wikipedia
Hilde Benjamin — (rechts) bei einer Jugendweihe (1958) … Deutsch Wikipedia
Hilde Palm — Hilde Domin, geborene Löwenstein, verheiratete Hilde Palm (* 27. Juli 1909 in Köln; † 22. Februar 2006 in Heidelberg), war eine deutsche Schriftstellerin. Sie war vor allem als Lyrikerin bekannt. Domin lebte zuletzt in Heidelberg.… … Deutsch Wikipedia
Hilde Fürstenberg — (* 1. Februar 1902 in Bonn; † 30. Januar 2005 in Mölln) war eine deutsche Schriftstellerin, Verlegerin und Präsidentin der Knut Hamsun Gesellschaft. Inhaltsverzeichnis 1 Biografie 1.1 Frühe Jahre … Deutsch Wikipedia
