-
1 haupt
Haupt I. n, Häupter 1. geh глава (на човек и големи животни); 2. глава, ръководител, шеф; das Haupt der Familie глава на семейство; ein gekröntes Haupt коронована глава, владетел, крал; erhobenen Hauptes с (гордо) вдигната глава. II. Haupt- като съставна част на същест- вителните представката Haupt- сигнализира, че става дума за най-важното, най-същественото. Възможни преводи са: главен, основен, централен, генерален.* * *das, eг лит глава (и прен). -
2 Haupt-
главен -
3 asche
Ásche f o.Pl. пепел; sich (Dat) Asche aufs Haupt streuen посипвам главата си с пепел, разкайвам се.* * *die, (-n) пепел; in Sack und = gehen разкайвам сe; -
4 bar
bar I. adj Wirtsch в брой; bares Geld пари в брой; bar oder mit Scheck bezahlen плащам в брой или с чек; etw. nur gegen bar verkaufen продавам нещо само срещу плащане в брой. II. adj 1. гол, непокрит; 2. übertr лишен от, без; 3. чист, явен; barer Unsinn чиста безсмислица; etw. (Akk) für bare Münze nehmen вземам нещо за чиста монета; bar jedes Mitleids без всякакво съчувствие.* * *a 1. в брой; barе 20 Lewa 20 лв. в брой; (in) = в брой; fьr =е Mьnze halten вземам за чиста монета, измамвам се; 2. гол, непокрит; лишен от; mit =em Haupt с гола глава; =еr Unsinn чиста безсмислица; арх с G: = aller Ehre без каквото и да е чувство за чест. -
5 zusammenballen
zusámmen|ballen sw.V. hb tr.V. 1. смачквам (на топка); 2. свивам в юмрук; sich zusammenballen 1. сгъстява се (буреносни облаци); 2. събират се, трупат се, тълпят се (хора); die Hände zur Faust zusammenballen свивам ръцете в юмрук; dunkle Wolken ballen sich am Himmel zusammen тъмни облаци се събират на небето; über seinem Haupt ballt sich das Unheil zusammen нещастието надвисва над главата му.* * *tr смачквам на топка; r събират се на купчина (хора, облаци); -
6 entblößen
entblö́ßen sw.V. hb tr.V. откривам, оголвам, разголвам; sich entblößen събличам се гол, разголвам се; mit entblößtem Haupt гологлав, без шапка.
См. также в других словарях:
Haupt — steht für: den Kopf ein führendes Mitglied einer Gruppierung, siehe z. B. Häuptling Haupt bezeichnet: Brünig Haupt, einen Berg bei Melchsee Frutt Gagenhaupt, einen Vorberg des Riffelhorns beim Stockhorn (Zermatt) Chabishaupt, einen Hügel… … Deutsch Wikipedia
Haupt — das; (e)s, Häup·ter; geschr; 1 der Kopf eines Menschen <mit stolz erhobenem Haupt; mit bloßem / entblößtem Haupt>: das Haupt der Medusa || K : Haupthaar || K: Greisenhaupt 2 der Kopf eines edlen Tieres: das gewaltige, majestätische Haupt… … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
Haupt- — [hau̮pt] <Präfixoid>: kennzeichnet in Bildungen mit Substantiven jmdn. als maßgebliche, wichtigste Person od. etw. als wesentliche, bedeutungsvollste Sache /Ggs. Neben /: Hauptabnehmer; Hauptargument; Hauptaufgabe; Hauptaugenmerk;… … Universal-Lexikon
Haupt — (jetzt weitgehend durch Kopf ersetzt) Sn erw. obs. (8. Jh.), mhd. houbet, ahd. houbit, as. hōbid Stammwort. Aus g. * haubida n. Haupt , auch in gt. haubiþ, anord. haufuđ, ae. hēafod, afr. hāved, hā(u)d, hafd. Neben diesem steht anord. ho̧fuđ, ae … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Haupt- — Präfixoid erster, wichtigster, oberster std. ( ) Stammwort. So in Hauptmann, Hauptsache usw., auch Hauptwort, das seit dem 16. Jh. als Ersatzwort für Substantiv verwendet wird. deutsch s. Haupt … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Haupt — Haupt: Die gemeingerm. Körperteilbezeichnung mhd. houbet, ahd. houbit, got. haubiÞ, engl. head, schwed. huvud ist wahrscheinlich verwandt mit lat. caput »Haupt, Kopf« (s. die Sippe von ↑ Kapital) und mit aind. kapū̓cchala m »Schale; Haar am… … Das Herkunftswörterbuch
Haupt [1] — Haupt, 1) der obere Theil des Menschen u. Thierkörpers, s. Kopf; 2) an Pflanzen, auch an andern Dingen, bes. am Kohl, Sallat, Mohn, der obere abgerundete, an Blumen der aufgerichtete Theil; 3) bei Deichen u. Wällen der abhängige, mit Rasen… … Pierer's Universal-Lexikon
Haupt [2] — Haupt, 1) Marcus Theodor von H., geb. 1782 in Mainz, wurde 1807 Advocat im Erbachischen, 1808 in Darmstadt, 1809 in Hamburg, 1813 Premierlieutenant im Lauenburgischen Jägerregiment, 1815 Kreisrichter in Düsseldorf, 1820 Landgerichtsrath in Trier … Pierer's Universal-Lexikon
Haupt [1] — Haupt, s. Kopf … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Haupt [2] — Haupt, 1) Moriz, klassischer Philolog und Germanist, geb. 27. Juli 1808 in Zittau, gest. 5. Febr. 1874 in Berlin, studierte 1826–30 in Leipzig unter G. Hermann und wurde 1837 daselbst Privatdozent, 1841 außerordentlicher, 1843 ordentlicher… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Haupt — (Ansichtsfläche), die in die Außenseite eines Mauerwerks fallende Seitenfläche eines Steines. L. v. Willmann … Lexikon der gesamten Technik