haud+ferme

tam-dĭū (also separately, tam diu; and less correctly, tandiu), adv., so long, for so long a time.

With comp.-clause understood (cf. tam, II. B.): quid illaec nunc tam diu intus Remoratur? as long as she does, Plaut. Cas. 4, 3, 10:

haud quidquam est quod cupiam tam diu,

id. Curc. 1, 3, 15:

quid tam intus fuisse te dicam diu?

id. Mil. 4, 5, 2:

quid illic tam diu restitisti?

id. Most. 3, 2, 100:

credo ego miseram fuisse Penelopam quae tam diu viro suo caruit,

id. Stich. 1, 1, 2:

sed quid haec hic autem tam diu ante aedes stetit?

id. Truc. 2, 3, 14:

in ludo qui fuisti tam diu,

id. As. 1, 3, 73:

ubi te oblectasti tam diu?

Ter. Hec. 1, 2, 9:

quae tam permansit diu,

id. ib. 3, 1, 25:

abs te tam diu nihil litterarum?

Cic. Att. 1, 2, 1:

te abfuisse tam diu a nobis dolui,

id. Fam. 2, 1, 2: ducenti ferme et decem anni colliguntur: tam diu Germania vincitur. for so long a time as this has Germany been defeated, Tac. G. 37. —

As antecedent of a temporal clause, introduced by quam diu (diu repeated, cf. tam, I. B. 2.), quam, dum, quoad: tam diu... quam diu, etc., as long as.

By quam diu (both clauses take the same tense; and if in past time, the perf. indic.):

ego tam diu requiesco quam diu aut ad te scribo aut tuas litteras lego,

Cic. Att. 9, 4, 1:

ratio tam diu potens est, quam diu deducta est ab affectibus,

Sen. Ira, 1, 7, 3:

(Verres) tam diu in imperio suo classem vidit quam diu convivium ejus praetervecta est,

Cic. Verr. 2, 5, 33, § 86:

(Bibulus) se oppido munitissimo tam diu tenuit quam diu in provinciā Parthi fuerunt,

id. Fam. 12, 19, 2:

quorum (oratorum) quam diu mansit imitatio, tam diu genus illud dicendi vixit,

id. Or. 2, 23, 94:

cur ea (signa) quam diu alium praetorem de te in judicium iturum putasti, tam diu domi fuerunt?

id. Verr. 2, 1, 19, § 51:

ignominia illa tam diu in illo homine fuit, quam diu iste in provinciā mansit,

id. ib. 2, 2, 27, §

67: manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas,

id. Fin. 2, 24, 78:

qui urcus, cum recipit salem... tam diu jam torretur, quam diu strepitum edit,

Col. 12, 21, 2.—With subj.:

tam diu discendum est, quam diu nescias,

Sen. Ep. 76, 3; cf. Cic. Tusc. 3, 31, 75; id. Verr. 2, 1, 9, § 25.—

By quam:

Hortensius vixit tam diu quam licuit in civitate bene beateque vivere,

Cic. Brut. 1, 4:

M. Piso tenuit locum tam diu quam ferre potuit laborem,

id. ib. 67, 236.—

By dum:

Claudius usus est hoc Cupidine tam diu dum forum dis immortalibus habuit ornatum,

only so long, Cic. Verr. 2, 4, 3, § 6:

Gracchus tam diu laudabitur dum memoria rerum Romanarum manebit,

id. Off. 2, 12, 43:

eas litteras cum lego, minus mihi turpis videor, sed tam diu dum lego,

id. Att. 9, 6, 5:

(Bajae nostrae) tam diu dum tu ades sunt oblitae sui,

id. Fam. 9, 12, 1.—With subj.:

ne tam diu quidem dominus erit, dum ex eis (servis) de patris morte quaeratur?

Cic. Rosc. Am. 28, 78; id. Sen. 12, 41; id. Tusc. 5, 33, 96.—

By quoad (very rare):

tam diu autem velle debebis quoad te, quantum proficias, non poenitebit,

Cic. Off. 1, 1, 2.—

By donec (very rare):

tam diu incenditur, donec, etc.,

Col. 12, 18, 6:

tam diu deferuntur atque incerta sunt, donec in solido resederunt,

Sen. Q. N. 6, 9, 3; 3, 15, 5. —

By ut (very rare):

(Antiochus) didicit apud Philonem tam diu, ut constaret diutius didicisse neminem,

Cic. Ac. 2, 22, 69:

quae inductio ante tam diu subigenda est, ut rutrum mundum levemus,

Pall. 1, 15.

tam-dĭū (also separately, tam diu; and less correctly, tandiu), adv., so long, for so long a time.

With comp.-clause understood (cf. tam, II. B.): quid illaec nunc tam diu intus Remoratur? as long as she does, Plaut. Cas. 4, 3, 10:

haud quidquam est quod cupiam tam diu,

id. Curc. 1, 3, 15:

quid tam intus fuisse te dicam diu?

id. Mil. 4, 5, 2:

quid illic tam diu restitisti?

id. Most. 3, 2, 100:

credo ego miseram fuisse Penelopam quae tam diu viro suo caruit,

id. Stich. 1, 1, 2:

sed quid haec hic autem tam diu ante aedes stetit?

id. Truc. 2, 3, 14:

in ludo qui fuisti tam diu,

id. As. 1, 3, 73:

ubi te oblectasti tam diu?

Ter. Hec. 1, 2, 9:

quae tam permansit diu,

id. ib. 3, 1, 25:

abs te tam diu nihil litterarum?

Cic. Att. 1, 2, 1:

te abfuisse tam diu a nobis dolui,

id. Fam. 2, 1, 2: ducenti ferme et decem anni colliguntur: tam diu Germania vincitur. for so long a time as this has Germany been defeated, Tac. G. 37. —

As antecedent of a temporal clause, introduced by quam diu (diu repeated, cf. tam, I. B. 2.), quam, dum, quoad: tam diu... quam diu, etc., as long as.

By quam diu (both clauses take the same tense; and if in past time, the perf. indic.):

ego tam diu requiesco quam diu aut ad te scribo aut tuas litteras lego,

Cic. Att. 9, 4, 1:

ratio tam diu potens est, quam diu deducta est ab affectibus,

Sen. Ira, 1, 7, 3:

(Verres) tam diu in imperio suo classem vidit quam diu convivium ejus praetervecta est,

Cic. Verr. 2, 5, 33, § 86:

(Bibulus) se oppido munitissimo tam diu tenuit quam diu in provinciā Parthi fuerunt,

id. Fam. 12, 19, 2:

quorum (oratorum) quam diu mansit imitatio, tam diu genus illud dicendi vixit,

id. Or. 2, 23, 94:

cur ea (signa) quam diu alium praetorem de te in judicium iturum putasti, tam diu domi fuerunt?

id. Verr. 2, 1, 19, § 51:

ignominia illa tam diu in illo homine fuit, quam diu iste in provinciā mansit,

id. ib. 2, 2, 27, §

67: manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas,

id. Fin. 2, 24, 78:

qui urcus, cum recipit salem... tam diu jam torretur, quam diu strepitum edit,

Col. 12, 21, 2.—With subj.:

tam diu discendum est, quam diu nescias,

Sen. Ep. 76, 3; cf. Cic. Tusc. 3, 31, 75; id. Verr. 2, 1, 9, § 25.—

By quam:

Hortensius vixit tam diu quam licuit in civitate bene beateque vivere,

Cic. Brut. 1, 4:

M. Piso tenuit locum tam diu quam ferre potuit laborem,

id. ib. 67, 236.—

By dum:

Claudius usus est hoc Cupidine tam diu dum forum dis immortalibus habuit ornatum,

only so long, Cic. Verr. 2, 4, 3, § 6:

Gracchus tam diu laudabitur dum memoria rerum Romanarum manebit,

id. Off. 2, 12, 43:

eas litteras cum lego, minus mihi turpis videor, sed tam diu dum lego,

id. Att. 9, 6, 5:

(Bajae nostrae) tam diu dum tu ades sunt oblitae sui,

id. Fam. 9, 12, 1.—With subj.:

ne tam diu quidem dominus erit, dum ex eis (servis) de patris morte quaeratur?

Cic. Rosc. Am. 28, 78; id. Sen. 12, 41; id. Tusc. 5, 33, 96.—

By quoad (very rare):

tam diu autem velle debebis quoad te, quantum proficias, non poenitebit,

Cic. Off. 1, 1, 2.—

By donec (very rare):

tam diu incenditur, donec, etc.,

Col. 12, 18, 6:

tam diu deferuntur atque incerta sunt, donec in solido resederunt,

Sen. Q. N. 6, 9, 3; 3, 15, 5. —

By ut (very rare):

(Antiochus) didicit apud Philonem tam diu, ut constaret diutius didicisse neminem,

Cic. Ac. 2, 22, 69:

quae inductio ante tam diu subigenda est, ut rutrum mundum levemus,

Pall. 1, 15.