hatit

hatit < zhatit> (- cen/- těn) vereiteln; fig. verderben (v/t); Plan durchkreuzen;

hatit se misslingen, scheitern, fehlschlagen, fam schiefgehen

hatit < zhatit> (- cen/- těn) vereiteln; fig. verderben (v/t); Plan durchkreuzen;

hatit se misslingen, scheitern, fehlschlagen, fam schiefgehen

• мешать

• портить

• расстраивать

• срывать

* * *

• не удаваться

• портиться

• проваливаться

• срываться

* * *

• расстраивать (чьи) планы

• срывать (чьи) планы

* * *

• hatit (co)

• hatit se

• hatit plány

• hatit

• kazit

• rozbíjet

• utrhovat

• strhovat

• skopávat

• sdrhovat

• sčesávat

• strhávat

• trhat

• mařit

• sdírat

• hatit plány

• hatit se

• padat

• řítit se

• utrhávat se

• mařit se

be'reichern < bez ge; h> obohacovat <- hatit>;

sich bereichern an (D) obohacovat <- hatit> se na (L)

(pl. -jar), m.

1) chief, leader; h. þeirrar ráðagørðar, at the head of that plan;

2) captain, commander (K. var h. yfir þeim her);

3) chief, ruler, esp. in pl., men of rank or authority (höfðingjar ok góðir menn; hann gørðist þá h. mikill).

* * *

a, m. a head, chief; Þórðr Gellir varð h. at sökinni, Íb. 8; formaðr eða h., 671. 5; sá er h. görisk í ( ringleader), N. G. L. i. 313, Gþl. 387; h. ráða-görðar, Eg. 48; h. fyrir útferð Gerhardi ábóta, Mar.

2. a captain, commander; setti konungr þar yfir höfðingja Þórólf ok Egil, Eg. 272; víkinga-höfðingi, Fms. vi. 389; at allir höfðingjarnir fari frá liðinu, xi. 134; ok kvað Ketil Flatnef skyldu höfðingja vera yfir þeim her, Eb. 2; hers-h., hundraðs-h., sveitar-h., q. v.

3. a ruler, used of all governors from a king downwards; esp. in pl., the gentry, opp. to almúgi, the common people; höfðingjar ok góðir menn, Íb. 14; höfðingjar ok ríkis-menn, 13; Ísleifr átti þrjá sonu, þeir urðu allir höfðingjar nýtir, 14, 17; hann lagði undir sik Suðreyjar ok görðisk h. yfir, sættisk hann þá við hina stærstu hofðingja fyrir vestan hatit … at Ketill var h. í Suðreyjum, Eb. 4; Hrólfr var h. mikill, 6; þá er Gizurr biskup andaðisk vóru þessir mestir höfðingiar á Íslandi, Bs. i. 31; þessir vóru þá stærstir höfðingjar á landinu, 4; hann var ríkr h., Nj. 1; biðja alla höfðingja liðsinnis, 213; auðigr at fé ok h. mikill, Ísl. ii. 290; Bárðr görðisk brátt h. mikill, Eg. 31; einn hverr konunganna, eða einhverr höfðingja annarra, Sks. 278; Erkibiskup þeirra hefi ek séð ok þykki mér hann líklegr til góðs höfðingja, Fms. x. 9; Þorsteinn görðisk h. yfir Vatnsdælum, Fs. 44; Snorri görðisk þá h. mikill, en ríki hans var mjök öfundsamt, Eb. 42; Brúsi var h. yfir dalnum, Hkr. ii. 310; þá vóru höfðingjar í Noregi, Tryggvi konungr …, Fms. i. 47; er þetta ákafi höfðingja, ok þar með alls fólks, 35; urðu þeir höfðingjar heims, Augustus ok Antonius, Rb. 412; h. lífsins, lord of life, Sks. 160; h. dauðans, prince of death, id.; heims h. = Satan, Niðrst. 1; myrkra h., prince of darkness, 623. 28, Greg. 42: with the article, the great, hvað höfðingjarnir hafast að hinir ætla sér leyfist það, Pass. 22. 10; í yztu myrkrum enginn sér, aðgreining höfðingjanna, 8. 20.

COMPDS: höfðingjaást, höfðingjabragð, höfðingjadjarfr, höfðingjadómr, höfðingjaefni, höfðingjafundr, höfðingjahlutr, höfðingjakyn, höfðingjakærr, höfðingjalauss, höfðingjamerki, höfðingjanafn, höfðingjaskapr, höfðingjaskipti, höfðingjason, höfðingjastefna, höfðingjastyrkr, höfðingjaval, höfðingjaveldi, höfðingjaætt.

II. with gen. sing.: höfðings-maðr, -kona, -fólk, etc., a man, woman, people of noble extraction, as also generous, magnificent people. höfðings-gjöf, f. a princely gift, and many similar compds.

- hindrance

* * *

1) (to block or close: The road was obstructed by a fallen tree.) zatarasiť

2) (to stop (something) moving past or making progress: The crashed lorry obstructed the traffic.) prekážať

•

- obstruction

* * *

• bránit

• zavázet

• mísit

• vadit

• rušit

• vyrušovat

• míchat

• překážet

• znemožňovat

• zabraňovat

• hatit

• zhoršovat

• ničit

• mrvit

• packat

• rozbíjet

• hatit

• huntovat

• kalit

• kazit

• brát zkázu

• ničit se

• podléhat zkáze

• hatit se

• kazit se