-
1 halitus
hālĭtŭs, ūs, m. [st1]1 [-] souffle, exhalaison, vapeur, émanation. - halitus solis, Col. 2, 5, 2: chaleur du soleil ; halitus cadi, Plin. 14, 142: les fumées du vin (émanations du tonneau). [st1]2 [-] haleine, souffle, respiration. - efflare extremum halitum, Cic. poét. Tusc. 2, 22: rendre le dernier soupir. [st1]3 [-] l'âme. --- Prud. Cath. 10, 11.* * *hālĭtŭs, ūs, m. [st1]1 [-] souffle, exhalaison, vapeur, émanation. - halitus solis, Col. 2, 5, 2: chaleur du soleil ; halitus cadi, Plin. 14, 142: les fumées du vin (émanations du tonneau). [st1]2 [-] haleine, souffle, respiration. - efflare extremum halitum, Cic. poét. Tusc. 2, 22: rendre le dernier soupir. [st1]3 [-] l'âme. --- Prud. Cath. 10, 11.* * *Halitus, huius halitus, pen. corr. Plin. Haleine.\Efflare extremum halitum. Cic. Rendre l'esprit, Rendre le dernier souspir.\Halitus solis. Colum. Chaleur du soleil.\Halitus terrae. Plin. Vapeur.\Faucibus exudat grauis halitus. Pers. Mauvaise et puante haleine sort de la bouche. -
2 halitus
I.Lit. ( poet. and in post-Aug. prose): Nemeaeus leo Frendens efflavit graviter extremum halitum, his last breath, *II.Cic. poët. Tusc. 2, 9, 22: aegris faucibus exsuperat gravis halitus,
Pers. 3, 88:quae (i. e. nebulae aestusque) velut halitus sursum feruntur,
Lucr. 6, 478:a pulmone halitus graveolentia,
i. e. stinking breath, Plin. 28, 12, 53, § 194; so,oris,
id. 21, 20, 83, § 142; 28, 4, 14, § 56; cf.:artificis halitus oris,
Juv. 10, 238:postero die ex ore (ebriorum) halitus cadi,
fumes of wine, Plin. 14, 22, 28, § 142:plumbi fornacium halitus noxius et pestilens,
exhalation, fumes, id. 34, 18, 50, § 167: carbonum, Prud. steph. 5, 219:terrae,
Plin. 11, 12, 12, § 31; Quint. 7, 9, 8:salis,
Plin. 17, 4, 2, § 24:Averni,
Val. Fl. 4, 494:solis,
i. e. heat, Col. 2, 5, 2.—Transf., the spirit, soul, Prud. Cath. 10, 11.—b.Wind:frigidus,
Claud. Rutil. 1, 105. -
3 halitus
hālitus, ūs, m. (halo, āre), der Hauch, I) der Atem, efflavit extremum halitum, Cic. poët. Tusc. 2, 22. – halitus graveolentia od. gravitas, stinkender Atem, Plin.: dass. hal. oris, Plin.: übtr., oris rhetorici hal., Prud. c. Symm. 1. praef. 77. – II) der Dunst, Duft, die Ausdünstung, terrae, Lucr. u. Quint.: Averni, Val. Flacc.: solis, Hitze, Col.: caloris, Col.: Plur., huiusmodi halitus (der Äpfel) celeriter acina corrumpunt, Col.: halitibus vastis (fatum) subducet urbes, Sen. – III) der Wind, Rutil. Nam. 1, 105.
-
4 halitus
hālitus, ūs, m. (halo, āre), der Hauch, I) der Atem, efflavit extremum halitum, Cic. poët. Tusc. 2, 22. – halitus graveolentia od. gravitas, stinkender Atem, Plin.: dass. hal. oris, Plin.: übtr., oris rhetorici hal., Prud. c. Symm. 1. praef. 77. – II) der Dunst, Duft, die Ausdünstung, terrae, Lucr. u. Quint.: Averni, Val. Flacc.: solis, Hitze, Col.: caloris, Col.: Plur., huiusmodi halitus (der Äpfel) celeriter acina corrumpunt, Col.: halitibus vastis (fatum) subducet urbes, Sen. – III) der Wind, Rutil. Nam. 1, 105. -
5 hālitus
hālitus ūs, m [halo], breath, exhalation, steam, vapor: efflavit extremum halitum, his last breath: tenuis, breeze, V.: oris, Iu.* * *breath, steam, vapor -
6 halitus
hālitus, ūs m. [ halo ]extremum halitum efflare Poëta ap. C — испускать последний вздохh. solis Col — солнечный зной -
7 halitus
Halitus m, Atemhauch m, Hauch m -
8 halitus
испарение имя существительное: -
9 halitus
[ʹhælıtəs] n книжн.1) дыхание2) испарение -
10 halitus
-
11 halitus
мед.сущ. дыхание -
12 halitus
n1) дихання2) випаровування* * *nдихання; випаровування -
13 halitus
nдихання; випаровування -
14 halitus
دم ،نفس ،بخار -
15 halitus
زفير* * *زَفير -
16 halitus
• hengitys• uloshengitysilma• lemu -
17 halitus
(n) дыхание; испарение -
18 halitus
1. Buxar; buğ2. Nəfəs -
19 halitus
s.hálito, aire espirado. -
20 halitus
1. n книжн. дыхание2. n книжн. испарение
См. также в других словарях:
HALITUS — cuius reciprocatione cor animalis nativo igne aestuans refocillatur, inter praecipua Dei beneficia merito reponitur Apostolo actor. c. 17. v. 25. Deus dat omnibus vitam et halitum et omnia. Hominis inprimis, cui peculiari ratione insufflavisse… … Hofmann J. Lexicon universale
Halĭtus — (lat.), der Hauch, Atem, Dunst, Duft … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Halitus — Halitus, lat., Hauch; halitiren, hauchen, dünsten … Herders Conversations-Lexikon
Halitus — Ha|li|tus der; <aus lat. halitus »Hauch; Dunst«> Hauch, Atem, Ausdünstung, Geruch (Med.) … Das große Fremdwörterbuch
Halĭtus sanguĭnis — (Blutdunst), der von frischem, warmem. Blute in kalter Luft sichtbar ausgestoßene Dunst von eigenthümlichem Geruche … Pierer's Universal-Lexikon
halitus — halituosity /heuh lich ooh os i tee/, n. halituous /heuh lich ooh euhs/, adj. /hal i teuhs/, n., pl. halituses. breath; exhalation; vapor. [1655 65; < L, equiv. to hal(are) to breathe, exhale + itus suffix of v. action (prob. by analogy with… … Universalium
halitus — Any exhalation, as of a breath or vapor. [L., fr. halo, to breathe] … Medical dictionary
Halitus — Ha|li|tus 〈m.; Gen.: ; Pl.: unz.〉 Hauch, Atem, Geruch [Etym.: lat., »Hauch, Dunst«] … Lexikalische Deutsches Wörterbuch
Halitus — Ha̱litus m; : Hauch, Atem; Ausdünstung; Geruch … Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke
halitus — hal•i•tus [[t]ˈhæl ɪ təs[/t]] n. pl. tus•es phl breath; exhalation; vapor • Etymology: 1655–65; < L; see halitosis … From formal English to slang
halitus — /ˈhælətəs/ (say haluhtuhs) noun an expired breath. {Latin} …