Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

haesitō

  • 1 haesito

    haesĭto, āre, āvi, ātum [haereo] - intr. - [st1]1 [-] être embarrassé, s'arrêter.    - haesitantes milites, Caes. BG. 7, 19, 2: soldats embarrassés dans leur marche, embourbés.    - haesitare in eodem luto, Ter. Phorm. 780: patauger dans le même bourbier, se trouver dans le même embarras [prov.] [st1]2 [-] éprouver un empêchement, une gêne.    - linguā haesitare, Cic. de Or. 1, 115: bégayer. [st1]3 [-] fig. hésiter, balancer.    - haesitare in majorum institutis, Cic. de Or. 1, 40: broncher quand il s'agit des institutions des ancêtres.    - de mutando rei publicae statu haesitatum erat, Suet. Claud. 11: on avait hésité à changer le régime de l'Etat.    - multum ac diu haesitato, Apul. Apol. 33: après de bien longues hésitations.
    * * *
    haesĭto, āre, āvi, ātum [haereo] - intr. - [st1]1 [-] être embarrassé, s'arrêter.    - haesitantes milites, Caes. BG. 7, 19, 2: soldats embarrassés dans leur marche, embourbés.    - haesitare in eodem luto, Ter. Phorm. 780: patauger dans le même bourbier, se trouver dans le même embarras [prov.] [st1]2 [-] éprouver un empêchement, une gêne.    - linguā haesitare, Cic. de Or. 1, 115: bégayer. [st1]3 [-] fig. hésiter, balancer.    - haesitare in majorum institutis, Cic. de Or. 1, 40: broncher quand il s'agit des institutions des ancêtres.    - de mutando rei publicae statu haesitatum erat, Suet. Claud. 11: on avait hésité à changer le régime de l'Etat.    - multum ac diu haesitato, Apul. Apol. 33: après de bien longues hésitations.
    * * *
        Haesito, haesitas, pen. corr. haesitare, Frequentat. Cic. Doubter.
    \
        Quum haesitaret, quum cunctaretur, quaesiui quid dubitaret profiscisci eo, quo iam pridem pararat. Cic. Voyant qu'il estoit en doubte, et qu'il ne scavoit que faire.
    \
        In eodem haesitas luto. Teren. Tu rentres en mesme bourbier, Tu es en aussi grand danger que jamais.
    \
        Lingua haesitantes. Cic. Begues.
    \
        Haesitat frumentum in vadis. Liu. Est demeuré et arresté.

    Dictionarium latinogallicum > haesito

  • 2 haesito

    haesito, āvī, ātum, āre (Frequ. v. haereo = *haeseo), stecken-, kleben-, hangen bleiben, I) eig.: in vadis, Liv.: absol., Caes. – sprichw., s. 2. lutum no. I. – II) übtr., stocken, A) mit der Zunge, linguā, stottern, Cic. de or. 1, 115: si dixit aliquid verbis haesitantibus, Cic. de dom. 134. – B) vor Unentschlossenheit, Unsicherheit, Anstand nehmen, sich bedenken, unentschlossen-, verlegen sein, unsicher sein, schwanken, cum haesitaret Catilina, da K. stockte, nicht mit der Sprache herauswollte, Cic.: non haesitans respondebo, Cic.: inter spem et desperationem, schweben, Curt.: u. so inter laetitiam et metum, Val. Max.: diu multumque haesitavi, quid facere deberem, Plin. ep.: interdum haesitare, an potius in laevum detorqueret agmen, Curt. – haesitans (unsicher [weil er des Stoffes nicht sicher war]) in maiorum institutis, Cic. – m. Infin., haesitans mori morti et vitae vivere, Augustin. conf. 8, 11. – Passiv. unpers., biduum, quo de mutando rei publicae statu haesitatum erat, hin u. her beratschlagt worden war, Suet. Claud. 11, 1: unde si haesitatum fuerit, mox quaeratur, Cassiod. var. 6, 19, 3: Abl. absol., multum ac diu haesitato, Apul. apol. 33.

    lateinisch-deutsches > haesito

  • 3 haesito

    haesito, āvī, ātum, āre (Frequ. v. haereo = *haeseo), stecken-, kleben-, hangen bleiben, I) eig.: in vadis, Liv.: absol., Caes. – sprichw., s. 2. lutum no. I. – II) übtr., stocken, A) mit der Zunge, linguā, stottern, Cic. de or. 1, 115: si dixit aliquid verbis haesitantibus, Cic. de dom. 134. – B) vor Unentschlossenheit, Unsicherheit, Anstand nehmen, sich bedenken, unentschlossen-, verlegen sein, unsicher sein, schwanken, cum haesitaret Catilina, da K. stockte, nicht mit der Sprache herauswollte, Cic.: non haesitans respondebo, Cic.: inter spem et desperationem, schweben, Curt.: u. so inter laetitiam et metum, Val. Max.: diu multumque haesitavi, quid facere deberem, Plin. ep.: interdum haesitare, an potius in laevum detorqueret agmen, Curt. – haesitans (unsicher [weil er des Stoffes nicht sicher war]) in maiorum institutis, Cic. – m. Infin., haesitans mori morti et vitae vivere, Augustin. conf. 8, 11. – Passiv. unpers., biduum, quo de mutando rei publicae statu haesitatum erat, hin u. her beratschlagt worden war, Suet. Claud. 11, 1: unde si haesitatum fuerit, mox quaeratur, Cassiod. var. 6, 19, 3: Abl. absol., multum ac diu haesitato, Apul. apol. 33.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > haesito

  • 4 haesitō

        haesitō āvī, ātus, āre, freq.    [haereo], to stick fast, remain fixed: (eos) haesitantes premere, Cs.: in vadis, L.—Prov.: in eodem luto haesitare, i. e. to be exposed to the same danger, T.—Fig., to hesitate: linguā, stammer.—To be at a loss, hesitate, be irresolute: dubitant, haesitant: haesitans in maiorum institutis, not well versed in: ob eam causam, quod, etc.: inter spem et desperationem, Cu.
    * * *
    haesitare, haesitavi, haesitatus V
    stick hesitate, be undecided; be stuck

    Latin-English dictionary > haesitō

  • 5 haesito

    haesĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. n. [haereo], to stick fast, remain fixed in a place.
    I.
    Lit. (rare;

    not in Cic.): ut, si eam paludem Romani perrumpere conarentur, haesitantes premerent ex loco superiore,

    Caes. B. G. 7, 19, 2:

    ita in vadis haesitantis frumenti acervos sedisse illitos limo,

    Liv. 2, 5, 3; Lucr. 6, 334; 5, 697.—
    b.
    Prov.:

    haesitare in eodem luto,

    i. e. to be exposed to the same danger, Ter. Phorm. 5, 2, 15.—
    II.
    Trop. (opp. firmness), to be uncertain, hesitating. *
    A.
    In speech:

    linguā haesitantes,

    hesitating, stammering, Cic. de Or. 1, 25, 115.—
    B.
    In mind, to be uncertain, undecided, to be at a loss, to hesitate (so most freq.; cf.:

    cunctor, moror, tardo): dubitant, haesitant, revocant se interdum,

    Cic. Ac. 2, 17, 52:

    cum haesitaret, cum teneretur, quaesivi, etc.,

    id. Cat. 2, 6, 13:

    in novis rebus haesitare,

    id. Ac. 2, 5, 15; cf.:

    Carbo ignarus legum, haesitans in majorum institutis,

    not well versed in, id. de Or. 1, 10, 40:

    num in eo, qui sint hi testes, haesitatis? id. Fragm. Or. p. Corn. 2, p. 453 Orell.: haesitavit ob eam causam, quod nesciret,

    id. de Or. 1, 51, 220; id. Fin. 2, 6, 18:

    itaque non haesitans respondebo,

    id. Ac. 1, 2, 4:

    ubi ad pecuniae mentionem ventum erat, haesitabat,

    Liv. 44, 25, 9:

    ut deliberare, non haesitare videamur,

    Quint. 10, 7, 22.— Impers. pass.:

    de mutando rei publicae statu haesitatum erat,

    Suet. Claud. 11.

    Lewis & Short latin dictionary > haesito

  • 6 haesito

    āvī, ātum, āre [intens. к haereo ]
    1) засесть, (за)вязнуть, застревать, задерживаться (sub terris Lcr; in vadis L; in angustiis QC)
    2) быть в недоумении (в замешательстве, в затруднении), колебаться ( inter spem et desperationem QC)
    h. in aliquā re C — быть несведущим (нетвёрдым) в чём-л.
    h. (lingua) C — запинаться

    Латинско-русский словарь > haesito

  • 7 hesito

    (haesito)
    to be unsure, uncertain, wavering.

    Latin-English dictionary of medieval > hesito

  • 8 haesitantia

    haesĭtantĭa, ae, f. [haesito] hésitation, embarras.    - haesitantia linguae, Cic. Phil. 3, 16: bégaiement.
    * * *
    haesĭtantĭa, ae, f. [haesito] hésitation, embarras.    - haesitantia linguae, Cic. Phil. 3, 16: bégaiement.
    * * *
        Haesitantia linguae. Cic. Begayement.

    Dictionarium latinogallicum > haesitantia

  • 9 haesitatio

    haesĭtātĭo, ōnis, f. [haesito] [st2]1 [-] hésitation, incertitude. --- Cic. Fam. 3, 12, 2. [st2]2 [-] embarras de langue, bégaiement. --- Cic. de Or. 2, 202.
    * * *
    haesĭtātĭo, ōnis, f. [haesito] [st2]1 [-] hésitation, incertitude. --- Cic. Fam. 3, 12, 2. [st2]2 [-] embarras de langue, bégaiement. --- Cic. de Or. 2, 202.
    * * *
        Haesitatio, Verbale. Cic. Doubte, Doubtement.

    Dictionarium latinogallicum > haesitatio

  • 10 haesitator

    haesĭtātŏr, ōris, m. [haesito] celui qui hésite, temporise. --- Plin. Ep. 5, 11, 2.
    * * *
    haesĭtātŏr, ōris, m. [haesito] celui qui hésite, temporise. --- Plin. Ep. 5, 11, 2.
    * * *
        Haesitator, pen. prod. Aliud verbale, m. g. Plin. iunior. Qui doubte et est suspend, Qui ne scait qu'il doibt faire.

    Dictionarium latinogallicum > haesitator

  • 11 haesitabundus

    haesitābundus, a, um [ haesito ]
    запинающийся, смущённый, приведённый в замешательство (h. inquit PJ)

    Латинско-русский словарь > haesitabundus

  • 12 haesitantia

    ae f. [ haesito ]
    запинка, замешательство, заминка
    h. linguae C — заикание

    Латинско-русский словарь > haesitantia

  • 13 haesitatio

    haesitātio, ōnis f. [ haesito ]
    1) запинание (h. tractusque verborum C)
    2) колебание, замешательство, нерешительность C, Sen, Q, T etc.

    Латинско-русский словарь > haesitatio

  • 14 haesitator

    haesitātor, ōris m. [ haesito ]
    нерешительный человек, медлитель PJ

    Латинско-русский словарь > haesitator

  • 15 haesitanter

    haesitanter, Adv. (haesitans v. haesito), schwankend, unentschlossen, intellegebas primo titubanter atque haesitanter, Augustin. serm. 117, 17.

    lateinisch-deutsches > haesitanter

  • 16 haesitantia

    haesitantia, ae, f. (haesito), das Stocken, linguae, das Stottern, Cic. Phil. 3, 16.

    lateinisch-deutsches > haesitantia

  • 17 haesitatio

    haesitātio, ōnis, f. (haesito), I) das Stocken im Reden, das Stottern (vor Verlegenheit), quanta haesitatio tractusque verborum! Cic. de or. 2, 202: deformis h., Quint. 11, 2, 48. – II) das Schwanken, die Unentschlossenheit, Bedenklichkeit, Cic. ep. 3, 12, 2. Sen. de vit. beat. 8, 6. Plin. ep. 6, 27, 1. Tac. ann. 1, 80; hist. 1, 39: Plur., Mart. Cap. 2. § 130. Vulg. epist. ad Phil. 2, 14. – III) der Zweifel, par haesitatio est, es ist ebenso zweifelhaft, Plin. 36, 28.

    lateinisch-deutsches > haesitatio

  • 18 haesitator

    haesitātor, ōris, m. (haesito), der Unentschlossene, sum et ipse in edendo haesitator, tu tamen meam quoque cunctationem tarditatemque vicisti (hast mich übertroffen in usw.), Plin. ep. 5, 11, 2.

    lateinisch-deutsches > haesitator

  • 19 haesitanter

    haesitanter, Adv. (haesitans v. haesito), schwankend, unentschlossen, intellegebas primo titubanter atque haesitanter, Augustin. serm. 117, 17.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > haesitanter

  • 20 haesitantia

    haesitantia, ae, f. (haesito), das Stocken, linguae, das Stottern, Cic. Phil. 3, 16.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > haesitantia

Страницы
  • 1
  • 2

См. также в других словарях:

  • PATRONUS — qui alium tuetur, quorum origo haec: Divisô universô Populô in Patricios et Plebeios, arctissimô utrosque vinculô colligaturus Romulus, commendavit, teste Dionysiô Halicarnassaeô, Patriciis Plebeios, optione cuique e vulgo datâ, ut, quem vellet,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ԱՆՀՆԱՐ — (ի, ից.) NBH 1 0186 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 8c, 10c, 11c, 12c, 14c ա. որ եւ ԱՆՀՆԱՐԻՆ. ἁδύνατος, ον impotens, impossibilis, le Որում չիք հնար. անկար. անկարելի. ուստի եւ ԱՆՀՆԱՐ Է. դիմազ. անմա՛րթ է. ... *Անհնար համարեցաւ կամ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԱՆՀՆԱՐԱՆԱՄ — (ացայ.) NBH 1 0187 Chronological Sequence: Unknown date, 6c չ. ἁπορέω haesito Յանհնարս մտանել. վարանիլ. ելս չգտանել. (ըստ յն. ἅπορος , գուցէ՛ եւ ըստ հյ. անհուն, իբր անանց, նոյն է ընդ անհնար. տե՛ս եւ ՀՆԱՐ.) *Յիրաւի ոք տարակուսեալ անհնարասցի, եթէ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԱՆՅՈՅՍ — (յուսի, ից կամ աց.) NBH 1 0209 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 6c, 7c, 10c, 11c, 12c, 13c ա. ἁνέλπιστος, αὑελπίζων, ἁνηλπίσμενος qui est sine spe, non habens spem, spe destitutus Պակասեալ կամ անկեալ ʼի յուսոյ. որ ոչն յուսայ. որոյ ոչ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԱՊՇԻՄ — (եցայ.) NBH 1 0277 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 9c, 10c, 11c, 12c, 13c ձ. ԱՊՇԻՄ գտանի եւ ԱՊՇԵՄ. չ. որ եւ ԱՊՇԱՆԱՄ, ԱՓՇԻՄ. ἑξεπορέομαι plane haesito, perplexus sum, ἑξίστημι obstupefio Ապուշ լինել. կորուսանել զուշն,… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԱՊՈՒՇ — ( ) NBH 1 0277 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 10c, 11c, 12c ա. ἁναίσθητος, ἅπορος stupidus, ἅθλιος , πτήσσων, ἁπειρηκῶς stupefactus, fessus, miser պրս. պիհուշ իբր Անուշ. պակասեալ յուշոյ. անզգայ. թմրեալ. պակուցեալ.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԵՐԿՄՏԵՄ — (եցի.) NBH 1 0694 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 8c չ. διστάζω, διακρίνω, ὐποστέλλω , ἁμφισβητέω dubito, haesito, ambigo, diffido Յերկմիտս լինել. երկբայիլ. յերկուանալ. խիթալ. թերահաւատել. զանգիտել. խորշիլ. տարակուսիլ, կասկածիլ,… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԿԱՍԿԱԾ — (ոյ եւ ի.) NBH 1 1059 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 6c, 8c, 10c, 11c, 12c գ. ԿԱՍԿԱԾ որ եւ ԿԱՍԿԱԾԱՆՔ. ὐποψία suspicio ἑλπίς spes. եւ ընդ բայի, ὐποπτεύω, ἁπορέω haesito, dubito. Կարծիք եւ երիկիւղ ապագայ վնասու. ակնկալութիւն չարի.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՀԻԱՆԱՄ — (ացայ.) NBH 2 0096 Chronological Sequence: Unknown date, 5c, 10c, 12c չ. (լծ. հյ. ահի, վհի, ի՛հ, հի՛մ.) Բերանաբացեալ կալ զարմացմամբ եւ ահիւ. ապշիլ. պակնուլ. սքանչանալ. յակճիռս կալ. թմբրիլ. ընդարմանալ. պաղիլ մնալ արմննալով ու վախնալով. ... Ի… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՎԱՐԱՆԻՄ — (եցայ.) NBH 2 0790 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 9c, 10c, 11c ձ. ἁπορέω, ἁπορέομαι, διαπορέω in angustiis haesito, nescio quo me vertam ἑκτήκομαι maceror. Ի վարանս մտանել. յանհնարս մտանել. մատնիլ յանձկութիւն.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՏԱՐԱԿՈՒՍԻՄ — (եցայ.) NBH 2 0854 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 10c, 12c ձ. ἁπορέω, ομαι, ἑξαπορέομαι haesito, haereo, dubito, quo me vertam nescio . Ի տարակոյս եւ ʼի վարանս անկանիլ մտօք եւ սրտիւ. ծփիլ ʼի խորհուրդս. տատանիլ ոգւով… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»