haec+ratio

ūnus (old forms OINOS and OENOS; cf. Cic. Leg. 3, 3, 9; C. I. L. 1, 32, 35), a, um (scanned gen. sing. unĭus, Lucr. 2, 379; Verg. A. 1, 41; Hor. S. 1, 6, 13 al.:

unīus,

Verg. A. 1, 251; Ov. M. 13, 181 al.; ante-class. collat. form of the gen. sing. uni, Titin. ap. Prisc. pp. 694 and 717 P.; dat. m. uno, Varr. R. R. 1, 18, 6; dat. f. unae, Cato, R. R. 19, 1; acc. OINO, C. I. L. l. l.; voc. une, Plaut. ap. Prisc. p. 673 P.; Cat. 37, 17; cf. Varr. L. L. 8, § 63 Müll.; Aug. Conf. 1, 7), num. adj. [cf. Gr. oinê, oios; Goth. ains; Germ. eins; Engl. one].

Prop.

In gen., one, a single.

Sing.:

dabitur tibi amphora una et una semita, Fons unus, unum aënum et octo dolia,

Plaut. Cas. 1, 33 sq.:

mulieres duas pejores esse quam unam,

id. Curc. 5, 1, 2:

pluris est oculatus testis unus, quam auriti decem,

id. Truc. 2, 6, 8:

unius esse negotium diei,

Caes. B. C. 3, 82:

mors Tiberii Gracchi... divisit populum unum in duas partes,

Cic. Rep. 1, 19, 31:

cum penes unum est omnium summa rerum, regem illum unum vocamus,

id. ib. 1, 26, 42:

qui uno et octogesimo anno scribens est mortuus,

id. Sen. 5, 13; cf. Plin. 29, 6, 39, § 141.—Corresponding to alter:

Helvetii continentur unā ex parte flumine Rheno, alterā ex parte monte Jurā,

Caes. B. G. 1, 2:

unum, alterum, tertium annum Sassia quiescebat,

Cic. Clu. 64, 178; id. Verr. 2, 4, 29, § 66; 2, 5, 29, § 76:

exercituum unus... alter,

Liv. 24, 44, 1:

ratio triplex: una de vitā et moribus, altera de naturā,

Cic. Ac. 1, 5, 19:

cum duas cerneret vias, unam Voluptatis, alteram Virtutis,

id. Off. 1, 32, 118:

unam Nicaeam, alteram Bucephalen vocavit,

Just. 12, 8, 8; and, connected with alter:

habetur una atque altera contio vehemens,

repeated, several, Cic. Clu. 28, 77:

neque in uno aut altero animadversum est, sed jam in pluribus,

one or two, id. Mur. 21, 43:

meae verecundiae sufficit unus aut alter, ac potius unus,

Plin. Ep. 2, 13. 3;

4, 3, 1: excepto patre tuo, praeterea uno aut altero,

id. Pan. 45:

unus atque alter et mox plures,

Suet. Claud. 12:

unus et alter assentiuntur,

Curt. 5, 7, 4:

sed postquam amans accessit... Unus et item alter,

Ter. And. 1, 1. 50:

amici, Qui modo de multis unus et alter erant,

Ov. Tr. 1, 3, 16;

rarely unus post unum (= singuli deinceps): interiere,

Aur. Vict. Epit. 26, 41:

uno plus Tuscorum cecidisse in acie (sc. quam Romanorum),

Liv. 2, 7, 2; cf.:

legem unā plures tribus antiquarunt quam jusserunt,

id. 5, 30, 7.—

With gen. part.: Gallia est omnis divisa in partes tres: quarum unam incolunt Belgae, aliam, etc., Caes. B. G. 1, 1:

totam philosophiam tres in partes diviserunt... quarum cum una sit, etc.,

Cic. Fin. 4, 2, 5:

superiores tres erant, quarum est una sola defensa,

id. ib. 5, 7, 20:

orare ut trium harum rerum unam ab se impetrari sinerent,

Liv. 42, 23, 5.—

Plur.:

ex unis geminas mihi conficies nuptias,

Ter. And. 4, 1, 50: molas asinarias unas, et trusatiles unas, Hispanienses unas. Cato, R. R. 10, 4; so,

molae,

id. ib. 13, 1:

quadrigae,

Varr. R. R. 2, 1, 14:

similitudines, unae rerum, alterae verborum,

Auct. Her. 3, 20, 33:

adductus sum tuis unis et alteris litteris,

Cic. Att. 14, 18, 1:

decumae,

id. Verr. 2, 3, 98, § 227:

tibi invideo, quod unis vestimentis tam diu lautus es,

id. Fl. 29, 70:

satis una superque Vidimus excidia,

Verg. A. 2, 642; Luc. 4, 548.—

With gen. part.:

tria Graecorum genera sunt, quorum uni sunt Athenienses, etc.,

Cic. Fl. 27, 64.—

Esp.

Adverbial expressions.

Ad unum, all together, unanimously, to a man, without exception:

amplius duūm milium numero ad unum terga vertebant, Auct. B. Afr. 70: consurrexit senatus cum clamore ad unum,

Cic. Q. Fr. 3, 2, 2:

Juppiter, si nondum exosus ad unum Trojanos,

Verg. A. 5, 687:

cui sunt adsensi ad unum (senatores),

Cic. Fam. 10, 16, 2:

ipsos ad unum caedere,

Curt. 7, 5, 32;

usu. with omnes,

Cic. Lael. 23, 86; Liv. 21, 42, 2; Caes. B. C. 3, 27; cf. ad, C. 2.—

In unum, into one, to one place, together:

Fibrenus divisus aequaliter in duas partes latera haec alluit, rapideque dilapsus cito in unum confluit,

Cic. Leg. 2, 3, 6; cf. Sall. J. 51, 3; Liv. 30, 11, 4; 44, 7, 8; Verg. E. 7, 2; Ov. R. Am. 673.—

Of that which is common to several persons or things, one and the same.

Alone.

Sing.:

cum suo sibi gnato unam ad amicam de die Potare,

Plaut. As. 4, 2, 16:

uno exemplo ne omnes vitam viverent,

id. Mil. 3, 1, 132; cf. id. Capt. prol. 20:

unius aetatis clarissimi et sapientissimi nostrae civitatis viri,

Cic. Rep. 1, 8, 13:

illa cum uno tempore audīsset, etc.,

id. Clu. 9, 28:

atque uno etiam tempore accidit, ut, etc.,

Caes. B. C. 3, 15:

omnibus hic erit unus honos,

Verg. A. 5, 308:

omnes una manet nox,

Hor. C. 1, 28, 15:

unus utrique Error,

id. S. 2, 3, 51:

parentum injuriae Unius modi sunt ferme,

Ter. Heaut. 1, 2, 31:

noli putare tolerabiles horum insanias nec unius modi fore,

Cic. Att. 9, 7, 5; so,

unius modi,

id. Univ. 7.—Esp., uno ore, with one voice, all together, unanimously:

ceteri amici omnes Uno ore auctores fuere, ut, etc.,

Ter. Phorm. 4, 3, 20:

de cujus utilitate omnes uno ore consentiunt,

Cic. Lael. 23, 86:

unoque omnes eadem ore fremebant,

Verg. A. 11, 132.—

Plur.:

aderit una in unis aedibus,

Ter. Eun. 2, 3, 76:

unis moribus et nunquam mutatis legibus vivunt,

Cic. Fl. 26, 63.—

Connected with idem:

exitus quidem omnium unus et idem fuit,

Cic. Div. 2, 47, 97:

in quā (sc. causā) omnes sentirent unum atque idem,

id. Cat. 4, 7, 14:

ferar unus et idem,

Hor. Ep. 2, 2, 200; Plin. Ep. 8, 14, 18.—

Corresponding to idem:

non semper idem floribus est honor Vernis, neque uno Luna rubens nitet Vultu,

Hor. C. 2, 11, 10.—

For solus, of that which is alone, by itself; one, alone, only, sole, single.

Alone:

hic unus, ut ego suspicor, servat fidem,

Plaut. Trin. 4, 4, 21:

unum hoc scio, hanc meritam esse, ut memor esses sui,

Ter. And. 1, 5, 46; cf.:

unum hoc definio, tantam esse necessitatem virtutis, etc.,

Cic. Rep. 1, 1, 1:

cum mihi sit unum opus hoc a parentibus meis relictum,

id. ib. 1, 22, 35:

nunc vero eversis omnibus rebus, una ratio videtur,

id. Fam. 6, 21, 1:

itaque unum illud erat insitum priscis illis,

id. Tusc. 1, 12, 27:

quove praesidio unus per tot gentes pervenisset?

Liv. 1, 18, 3:

erat omnino in Galliā ulteriore legio una,

Caes. B. G. 1, 7:

Pompejus plus potest unus, quam ceteri omnes,

Cic. Att. 6, 1, 3:

cui (sc. mihi) semper uni magis, quam universis, placere voluisti,

id. Q. Fr. 1, 1, 16, § 46:

qui (sc. Demosthenes) unus eminet inter omnes in omni genere dicendi,

id. Or. 29, 104:

te unum in tanto exercitu mihi fuisse adsensorem,

id. Fam. 6, 21, 1.— Absol.:

de Antonio nihil dico praeter unum,

Cic. Sest. 3, 8.—

With ex:

cum te unum ex omnibus ad dicendum maxime natum aptumque cognōssem,

Cic. de Or. 1, 22, 99: illc unus ex omnibus Italicis intactus profugit, [p. 1934] Sall. J. 67, 3; 69, 4.—

With gen.:

ille unus ordinis nostri discessu meo palam exsultavit,

Cic. Sest. 64, 133:

quod post Cannensem cladem unus Romanorum imperatorum prospere rem gessisset,

Liv. 23, 30, 19.—

With sup.:

tu, quam ego unam vidi mulierem audacissumam,

Plaut. As. 3, 1, 16:

unus istic servos est sacerrumus,

id. Most. 4, 2, 67:

rem unam esse omnium difficillimam,

Cic. Brut. 6, 25:

urbem unam mihi amicissimam declinavi,

id. Planc. 41, 97:

quo ego uno equite Romano familiarissime utor,

id. Fam. 13, 43, 1:

virum unum totius Graeciae doctissimum Platonem accepimus,

id. Rab. Post. 9, 23.—

With magis:

quam Juno fertur terris magis omnibus unam Posthabitā coluisse Samo,

Verg. A. 1, 15.—

With comp.:

sagacius unus odoror,

Hor. Epod. 12, 4.—

Strengthened by solus:

unus est solus inventus, qui, etc.,

Cic. Sest. 62, 130; cf. id. Verr. 2, 2, 5, § 13:

ex uno oppido solo,

id. ib. 2, 2, 75, §

185: nil admirari prope res est una, Numici, Solaque, quae, etc.,

Hor. Ep. 1, 6, 1:

te unum, solum suum depeculatorem, vexatorem... venisse senserunt,

Cic. Pis. 40, 96:

unus solusque censebat,

Plin. Pan. 76.—

Strengthened by tantum (rare before the Aug. age; once in Cic.; cf. Halm ad Cic. Sull. 22, 62):

inter bina castra... unum flumen tantum intererat,

Caes. B. C. 3, 19:

excepit unum tantum, nihil amplius,

Cic. Ac. 2, 23, 74:

unius tantum criminis in vincla te duci jubeo,

Liv. 3, 56, 4 Weissenb. ad loc.:

unā tantum perforatā navi,

id. 21, 50, 6; 34, 9, 5; 44, 43, 6; Just. 8, 5, 5; Sen. Ep. 79, 1; Plin. 9, 35, 58, § 120; 11, 37, 47, § 131; Cels. 5, 28, 14; cf. absol.:

unum defuisse tantum superbiae, quod, etc.,

Liv. 6, 16, 5.—

Strengthened by modo (class.):

nam aliis unus modo, aliis plures, aliis omnes eidem videntur,

Cic. Or. 54, 180:

hi unum modo quale sit suspicantur,

id. ib. 9, 28:

hoc autem si ita sit, ut unum modo sensibus falsum videtur,

id. Ac. 2, 32, 101; id. Phil. 1, 6, 14; Sall. J. 89, 6; id. H. 3, 61, 12 Dietsch; Liv. 22, 45, 4; 23, 42, 5.—

Unus for unus omnium maxime:

quae tibi una in amore atque in deliciis fuit,

Cic. Verr. 2, 4, 1, § 3; so,

Nautes, unum Tritonia Pallas Quem docuit,

Verg. A. 5, 704.—

Emphat., with negatives, no one person or thing, not a single one, none whatever:

eum si reddis mihi, praeterea unum nummum ne duis,

Plaut. Capt. 2, 2, 81:

nemo de nobis unus excellat,

Cic. Tusc. 5, 36, 105:

ut unum signum Byzantii ex maximo numero nullum haberent,

id. Prov. Cons. 4, 7:

nullā re unā magis oratorem commendari, quam, etc.,

id. Brut. 59, 216:

haec adhortatio praetoris non modo quemquam unum elicuit ad suadendum, sed ne fremitum quidem movit (i. e. non modo non... sed),

Liv. 32, 20, 7:

quia nemo unus satis dignus regno visus est,

id. 2, 6, 3:

eo mortuo ad neminem unum summa imperii redit,

Caes. B. C. 3, 18:

Rhodiis ut nihil unum insigne, ita omnis generis dona dedit,

Liv. 41, 20, 7; cf. id. 3, 45, 4.—

Plur.:

sequere me Tres unos passus,

three single steps, only three steps, Plaut. Bacch. 4, 7, 34:

unae quinque minae,

id. Ps. 1, 1, 52:

ruri dum sum ego unos sex dies,

id. Trin. 1, 2, 129; id. Cist. 4, 2, 68:

sese unis Suebis concedere,

Caes. B. G. 4, 7:

Ubii, qui uni legatos miserant,

id. ib. 4, 16:

ut unis litteris totius aestatis res gestas ad senatum perscriberem,

Cic. Fam. 2, 7, 3:

abs te ipso, qui me accusas, unas mihi scito litteras redditas esse,

id. Att. 1, 5, 4.

Transf., indef., a or an, one, some, some one.

Without a pron.

Absol.:

inter mulieres, Quae ibi aderant, forte unam aspicio adulescentulam, etc.,

Ter. And. 1, 1, 91:

ibi una aderit mulier lepida, etc.,

Plaut. Ps. 4, 1, 38:

sicut unus paterfamilias his de rebus loquor,

Cic. de Or. 1, 29, 132; cf.:

me una haec res torquet, quod non Pompejum tanquam unus manipularis secutus sim,

id. Att. 9, 10, 2.—

With ex:

ut me sic audiatis ut unum e togatis,

Cic. Rep. 1, 22, 36; cf.:

qui non fuit orator unus e multis: potius inter multos prope singularis fuit,

id. Brut. 79, 274:

ex principibus unus nomine Polyaenus,

Liv. 24, 22, 1:

unus ex ultimā turbā,

id. 24, 27, 1.—

With de:

tenuis L. Verginius unusque de multis,

Cic. Fin. 2, 20, 66. —

With gen. part. (not in Cic.):

eregione unius eorum pontium,

Caes. B. G. 7, 35:

Apollonides principum unus orationem habuit,

Liv. 24, 28, 1:

pastorum unus,

id. 10, 4, 8:

servus unus exulum initium fecit,

id. 25, 23, 6:

scortum transfugarum unius,

id. 26, 12, 16; 26, 33, 11; 30, 42, 30; 37, 23, 7;

40, 5, 10: unus turbae militaris,

id. 22, 42, 4; 6, 40, 6:

unus hostium Latinae linguae sciens,

Tac. A. 2, 13:

una Amazonum,

id. ib. 4, 56:

unum se civium (esse) respondit,

id. ib. 12, 5.—

With sup.:

est huic unus servos violentissimus, Qui, etc.,

Plaut. Truc. 2, 1, 39; cf.:

tanquam mihi cum M. Crasso contentio esset, non cum uno gladiatore nequissimo,

Cic. Phil. 2, 3, 7.—

With,

Aliquis:

ex quibus si unum aliquod in te cognoveris, etc.,

Cic. Div. in Caecil. 9, 27; cf.:

ad unum aliquem confugere,

id. Off. 2, 12, 41:

unius alicujus,

id. Fin. 3, 19, 64; id. Verr. 2, 1, 24, § 62; 2, 2, 3, § 9; id. Phil. 10, 1, 3.—In the order aliquis unus, Cic. Rep. 1, 32, 48.—

Quidam:

est enim eloquentia una quaedam de summis virtutibus,

Cic. de Or. 3, 14, 55:

unius cujusdam,

id. ib. 2, 10, 40.—

Quivis:

si tu solus aut quivis unus, etc.,

Cic. Caecin. 22, 62.—

Quilibet:

queratur unus quilibet militis mei injuriam,

Liv. 42, 42, 3:

unus Quiritium quilibet,

id. 6, 40, 6:

quilibet unus ex iis, quos, etc.,

id. 9, 17, 15.—

Quisque:

ponite ante oculos unum quemque regum,

Cic. Par. 1, 2, 11; so,

unus quisque (and sometimes in one word, unusquisque): unāquāque de re,

id. Font. 10, 21:

unum quodque,

id. Rosc. Am. 30, 83:

unum quidque,

id. Verr. 2, 4, 59, § 132; cf. Caes. B. C. 2, 29:

domini capitis unius cujusque,

Cic. Rep. 1, 32, 48.—

Quisquis:

sin unum quicquid singillatim et placide percontabere,

Plaut. Trin. 4, 2, 39:

unum quicquid,

Lucr. 5, 1388.—

Private, un official, a private person, a private citizen (post-class.):

dicentes publicam violationem fidei non debere unius lui sanguine,

Vell. 2, 1, 5:

pro uno homine jactura publica pacisceris,

Sen. Suas. 7, 3.— Adv.: ūnā (acc. to I. B. 1.), in one and the same place, at the same time, in company, together:

qui cum Amphitruone hinc una ieram in exercitum,

Plaut. Am. 1, 1, 248:

hic Juppiter hodie ipse aget, Et ego una cum illo,

id. ib. prol. 95:

quod summi puerorum amores saepe una cum praetextā togā ponerentur,

Cic. Lael. 10, 33:

i mecum, obsecro, una simul,

Plaut. Most. 4, 3, 43:

mandata eri perierunt, una et Sosia,

id. Am. 1, 1, 182:

si mei consilii causam rationemque cognoverit, una et id quod facio probabit, et, etc.,

Cic. Div. in Caecil. 1, 1:

qui una venerant,

id. Rep. 1, 12, 18:

cum et ego essem una et pauci admodum familiares,

id. Lael. 1, 2:

si in Italiā consistat (Pompejus), erimus una,

id. Att. 7, 10; id. Fin. 2, 24, 79; id. Brut. 21, 81.— Poet., with dat.:

Pallas huic filius una, Una omnes juvenum primi pauperque senatus Tura dabant,

at the same time, along with him, Verg. A. 8, 104 sq.

vĭa ( vĕa, Varr. R. R. 1, 2, 14), ae ( gen. sing. vias, Enn. ap. Prisc. p. 679 P., or Ann. v. 421 Vahl.; viāï, Enn. ap. Cic. Sen. 6, 16, or Ann. v. 209 ib.; Lucr. 1, 406; 1, 659; 2, 249 et saep.; dat. plur. VIEIS, Inscr. Lat. 206, 50), f. [Sanscr. vah-āmi, bring, lead; Gr. ochos, ochêma, vehicle; Germ. Wagen; Engl. wagon; from this root are also veho, vexo, etc.], a way, in the most general sense (for men, beasts, or carriages, within or without a city), a highway, road, path, street.

Lit.

In gen.:

viae latitudo ex lege duodecim tabularum in porrectum octo pedes habet, in anfractum, id est ubi flexum est, sedecim,

Dig. 8, 3, 8:

Romam in montibus positam et convallibus, non optimis viis, angustissimis semitis,

Cic. Agr. 2, 35, 96:

et modo quae fuerat semita, facta via est,

Mart. 7, 61, 4:

aut viam aut semitam monstret,

Plaut. Rud. 1, 3, 30:

mi opsistere in viā,

id. Curc. 2, 3, 5:

ire in viā,

Ter. Eun. 3, 2, 42:

omnibus viis notis semitisque essedarios ex silvis emittebat,

Caes. B. G. 5, 19 (opp. semita), id. ib. 7, 8; Liv. 44, 43, 1; cf.:

decedam ego illi de viā,

Plaut. Trin. 2, 4, 80; cf. id. Curc. 2, 3, 8:

paulum ad dexteram de viā declinavi,

Cic. Fin. 5, 2, 5:

decedere viā,

Suet. Tib. 31:

aestuosa et pulverulenta via,

Cic. Att. 5, 14, 1:

quā (viā) Sequanis invitis propter angustias ire non poterant,

Caes. B. G. 1, 9:

cursare huc illuc viā deterrimā,

Cic. Att. 9, 9, 2:

in viam se dare,

to set out on a journey, id. Fam. 14, 12:

te neque navigationi neque viae committere,

id. ib. 16, 4, 1:

tu abi tuam viam,

Plaut. Rud. 4, 3, 88:

milites monuit, viā omnes irent, nec deverti quemquam paterentur,

along the highway, Liv. 25, 9, 4.—In a double sense:

ire publicā viā,

Plaut. Curc. 1, 1, 35.—Prov.: qui sibi semitam non sapiunt, alteri monstrant viam, Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 358 Vahl.):

de viā in semitam degredi,

Plaut. Cas. 3, 5, 40:

totā errare viā,

Ter. Eun. 2, 2, 14.—

In partic., as the name of a particular street or road:

tres ergo viae, a supero mari Flaminia, ab infero Aurelia, media Cassia,

Cic. Phil. 12, 9, 22:

Via Appia,

id. Mil. 6, 15; id. Imp. Pomp. 18, 55; cf. Liv. 9, 29, 6;

v. Appius: Via Campana,

Suet. Aug. 94;

v. Campania: Sacra Via, in Rome, in the fourth region,

Varr. L. L. 5, § 47 Müll.; Fest. p. 290 ib.; Cic. Planc. 7, 17; Hor. Epod. 4, 7; 7, 8:

Via Sacra,

id. S. 1, 9, 1;

also written as one word, SACRAVIA,

Inscr. Grut. 638, 7; 1033, 1; cf. Charis. p. 6 P.; Diom. p. 401 ib. (v. sacer, I. A.); cf. Becker, Antiq. 1, p. 219 sq.— Hence, Sacrăvĭenses, ĭum, m., those dwelling on the Sacra Via, Fest. s. v. October equus, p. 178 Müll.—

Transf.

Abstr., like our way, for march, journey (syn. iter):

cum de viā languerem,

Cic. Phil. 1, 5, 12:

nisi de viā fessus esset,

id. Ac. 1, 1, 1: tridui via, a three days' march or journey, Caes. B. G. 1, 38:

bidui,

id. ib. 6, 7; Cic. Div. 1, 15, 27:

longitudo viae,

Liv. 37, 33, 3:

flecte viam velis,

Verg. A. 5, 28:

tum via tuta maris,

Ov. M. 11, 747:

feci Longa Pherecleā per freta puppe vias,

id. H. 16, 22:

ne inter vias praeterbitamus, metuo,

by the way, on the road, Plaut. Poen. 5, 3, 43; Ter. Eun. 4, 2, 1; Turp. ap. Non. p. 538, 8 et saep.—

In gen., a way, passage, channel, pipe, etc.; thus, a lane in a camp, Caes. B. G. 5, 49; a passage between the seats of a theatre, Mart. 5, 14, 8; Tert. Spect. 3; of the veins:

omnes ejus (sanguinis) viae,

Cic. N. D. 2, 55, 137; of the chyle ducts:

quaedam a medio intestino usque ad portas jecoris ductae et directae viae,

id. ib.; the windpipe, Ov. M. 15, 344; 14, 498; a cleft through which any thing penetrates, Verg. G. 2, 79; cf. Ov. M. 11, 515; the path or track of an arrow, Verg. A. 5, 526; a stripe in a party-colored fabric, Tib. 2, 3, 54 et saep.—

Trop.

In gen., a way, method, mode, manner, fashion, etc., of doing any thing, course (cf. modus):

vitae,

Cic. Fl. 42, 105; id. Agr. 1, 9, 27; id. Sest. 67, 140; Hor. Ep. 1, 17, 26; Sen. Brev. Vit. 9, 5; Lact. Epit. 67, 12:

via vivendi,

Cic. Off. 1, 32, 118:

rectam vitae viam sequi,

id. ib.:

Socrates hanc viam ad gloriam proximam dicebat esse,

id. ib. 2, 12, 43:

haec ad aeternam gloriam via est,

Plin. 2, 7, 5, § 18:

haec una via omnibus ad salutem visa est,

Liv. 36, 27, 8:

invenire viam ad mortem,

Plin. Ep. 3, 16, 12:

totidem ad mortem viae sunt,

Sen. Contr. 1, 8, 6:

cum eum hortarer ut eam laudis viam rectissimam esse duceret,

Cic. Brut. 81, 281: haec est una via laudis, id. Sest. 65, 137:

totam ignoras viam gloriae,

id. Phil. 1, 14, 33:

quae tum promptissima mortis via, exsolvit venas,

Tac. A. 16, 17:

habeo certam viam atque rationem, quā omnes illorum conatus investigare et consequi possim,

Cic. Verr. 1, 16, 48:

defensionis ratio viaque,

id. ib. 2, 5, 1, §

4: non tam justitiae quam litigandi tradunt vias,

id. Leg. 1, 6, 18:

docendi via,

id. Or. 32, 114:

optimarum artium vias tradere,

id. Div. 2, 1, 1:

(di) non... nullas dant vias nobis ad significationum scientiam,

id. ib. 2, 49, 102:

rectam instas viam,

i. e. you speak correctly, truly, Plaut. As. 1, 1, 41.—Adverb.: rectā viā, directly:

ut rectā viā rem narret ordine omnem,

Ter. Heaut. 4, 3, 28.—

Pregn. (cf. ratio), the right way, the true method, mode, or manner:

ingressu'st viam, i. e. rectam,

Plaut. Am. 1, 1, 273:

in omnibus quae ratione docentur et viā, primum constituendum est, quid quidque sit, etc.,

rationally and methodically, Cic. Or. 33, 116:

ut ratione et viā procedat oratio,

id. Fin. 1, 9, 29.—Adverb.: viā, rightly, properly (opp. to wandering out of the way):

ipsus eam rem secum reputavit viā,

Ter. And. 2, 6, 11:

viā et arte dicere,

Cic. Brut. 12, 46. —

Viam perficere, i. e. to attain an end, Just. Inst. proöem. 1.

vĭa ( vĕa, Varr. R. R. 1, 2, 14), ae ( gen. sing. vias, Enn. ap. Prisc. p. 679 P., or Ann. v. 421 Vahl.; viāï, Enn. ap. Cic. Sen. 6, 16, or Ann. v. 209 ib.; Lucr. 1, 406; 1, 659; 2, 249 et saep.; dat. plur. VIEIS, Inscr. Lat. 206, 50), f. [Sanscr. vah-āmi, bring, lead; Gr. ochos, ochêma, vehicle; Germ. Wagen; Engl. wagon; from this root are also veho, vexo, etc.], a way, in the most general sense (for men, beasts, or carriages, within or without a city), a highway, road, path, street.

Lit.

In gen.:

viae latitudo ex lege duodecim tabularum in porrectum octo pedes habet, in anfractum, id est ubi flexum est, sedecim,

Dig. 8, 3, 8:

Romam in montibus positam et convallibus, non optimis viis, angustissimis semitis,

Cic. Agr. 2, 35, 96:

et modo quae fuerat semita, facta via est,

Mart. 7, 61, 4:

aut viam aut semitam monstret,

Plaut. Rud. 1, 3, 30:

mi opsistere in viā,

id. Curc. 2, 3, 5:

ire in viā,

Ter. Eun. 3, 2, 42:

omnibus viis notis semitisque essedarios ex silvis emittebat,

Caes. B. G. 5, 19 (opp. semita), id. ib. 7, 8; Liv. 44, 43, 1; cf.:

decedam ego illi de viā,

Plaut. Trin. 2, 4, 80; cf. id. Curc. 2, 3, 8:

paulum ad dexteram de viā declinavi,

Cic. Fin. 5, 2, 5:

decedere viā,

Suet. Tib. 31:

aestuosa et pulverulenta via,

Cic. Att. 5, 14, 1:

quā (viā) Sequanis invitis propter angustias ire non poterant,

Caes. B. G. 1, 9:

cursare huc illuc viā deterrimā,

Cic. Att. 9, 9, 2:

in viam se dare,

to set out on a journey, id. Fam. 14, 12:

te neque navigationi neque viae committere,

id. ib. 16, 4, 1:

tu abi tuam viam,

Plaut. Rud. 4, 3, 88:

milites monuit, viā omnes irent, nec deverti quemquam paterentur,

along the highway, Liv. 25, 9, 4.—In a double sense:

ire publicā viā,

Plaut. Curc. 1, 1, 35.—Prov.: qui sibi semitam non sapiunt, alteri monstrant viam, Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 358 Vahl.):

de viā in semitam degredi,

Plaut. Cas. 3, 5, 40:

totā errare viā,

Ter. Eun. 2, 2, 14.—

In partic., as the name of a particular street or road:

tres ergo viae, a supero mari Flaminia, ab infero Aurelia, media Cassia,

Cic. Phil. 12, 9, 22:

Via Appia,

id. Mil. 6, 15; id. Imp. Pomp. 18, 55; cf. Liv. 9, 29, 6;

v. Appius: Via Campana,

Suet. Aug. 94;

v. Campania: Sacra Via, in Rome, in the fourth region,

Varr. L. L. 5, § 47 Müll.; Fest. p. 290 ib.; Cic. Planc. 7, 17; Hor. Epod. 4, 7; 7, 8:

Via Sacra,

id. S. 1, 9, 1;

also written as one word, SACRAVIA,

Inscr. Grut. 638, 7; 1033, 1; cf. Charis. p. 6 P.; Diom. p. 401 ib. (v. sacer, I. A.); cf. Becker, Antiq. 1, p. 219 sq.— Hence, Sacrăvĭenses, ĭum, m., those dwelling on the Sacra Via, Fest. s. v. October equus, p. 178 Müll.—

Transf.

Abstr., like our way, for march, journey (syn. iter):

cum de viā languerem,

Cic. Phil. 1, 5, 12:

nisi de viā fessus esset,

id. Ac. 1, 1, 1: tridui via, a three days' march or journey, Caes. B. G. 1, 38:

bidui,

id. ib. 6, 7; Cic. Div. 1, 15, 27:

longitudo viae,

Liv. 37, 33, 3:

flecte viam velis,

Verg. A. 5, 28:

tum via tuta maris,

Ov. M. 11, 747:

feci Longa Pherecleā per freta puppe vias,

id. H. 16, 22:

ne inter vias praeterbitamus, metuo,

by the way, on the road, Plaut. Poen. 5, 3, 43; Ter. Eun. 4, 2, 1; Turp. ap. Non. p. 538, 8 et saep.—

In gen., a way, passage, channel, pipe, etc.; thus, a lane in a camp, Caes. B. G. 5, 49; a passage between the seats of a theatre, Mart. 5, 14, 8; Tert. Spect. 3; of the veins:

omnes ejus (sanguinis) viae,

Cic. N. D. 2, 55, 137; of the chyle ducts:

quaedam a medio intestino usque ad portas jecoris ductae et directae viae,

id. ib.; the windpipe, Ov. M. 15, 344; 14, 498; a cleft through which any thing penetrates, Verg. G. 2, 79; cf. Ov. M. 11, 515; the path or track of an arrow, Verg. A. 5, 526; a stripe in a party-colored fabric, Tib. 2, 3, 54 et saep.—

Trop.

In gen., a way, method, mode, manner, fashion, etc., of doing any thing, course (cf. modus):

vitae,

Cic. Fl. 42, 105; id. Agr. 1, 9, 27; id. Sest. 67, 140; Hor. Ep. 1, 17, 26; Sen. Brev. Vit. 9, 5; Lact. Epit. 67, 12:

via vivendi,

Cic. Off. 1, 32, 118:

rectam vitae viam sequi,

id. ib.:

Socrates hanc viam ad gloriam proximam dicebat esse,

id. ib. 2, 12, 43:

haec ad aeternam gloriam via est,

Plin. 2, 7, 5, § 18:

haec una via omnibus ad salutem visa est,

Liv. 36, 27, 8:

invenire viam ad mortem,

Plin. Ep. 3, 16, 12:

totidem ad mortem viae sunt,

Sen. Contr. 1, 8, 6:

cum eum hortarer ut eam laudis viam rectissimam esse duceret,

Cic. Brut. 81, 281: haec est una via laudis, id. Sest. 65, 137:

totam ignoras viam gloriae,

id. Phil. 1, 14, 33:

quae tum promptissima mortis via, exsolvit venas,

Tac. A. 16, 17:

habeo certam viam atque rationem, quā omnes illorum conatus investigare et consequi possim,

Cic. Verr. 1, 16, 48:

defensionis ratio viaque,

id. ib. 2, 5, 1, §

4: non tam justitiae quam litigandi tradunt vias,

id. Leg. 1, 6, 18:

docendi via,

id. Or. 32, 114:

optimarum artium vias tradere,

id. Div. 2, 1, 1:

(di) non... nullas dant vias nobis ad significationum scientiam,

id. ib. 2, 49, 102:

rectam instas viam,

i. e. you speak correctly, truly, Plaut. As. 1, 1, 41.—Adverb.: rectā viā, directly:

ut rectā viā rem narret ordine omnem,

Ter. Heaut. 4, 3, 28.—

Pregn. (cf. ratio), the right way, the true method, mode, or manner:

ingressu'st viam, i. e. rectam,

Plaut. Am. 1, 1, 273:

in omnibus quae ratione docentur et viā, primum constituendum est, quid quidque sit, etc.,

rationally and methodically, Cic. Or. 33, 116:

ut ratione et viā procedat oratio,

id. Fin. 1, 9, 29.—Adverb.: viā, rightly, properly (opp. to wandering out of the way):

ipsus eam rem secum reputavit viā,

Ter. And. 2, 6, 11:

viā et arte dicere,

Cic. Brut. 12, 46. —

Viam perficere, i. e. to attain an end, Just. Inst. proöem. 1.

Ālĭus (better Ālĕus), a, um, adj., = Elius (v. Alis and Elis), Elian; subst., a native of Elis, a town in Achaia (only a few times in Plaut. Capt.):

postquam belligerant Aetoli cum Aleis,

Plaut. Capt. prol. 24; 27; 2, 2, 30.

ălĭus, a, ud, adj. and subst. (old form, alis, alid, after the analogy of quis, quid:

alis rare,

Cat. 66, 28; Sall. ap. Charis, 2, p. 133; Inscr. Orell. 2488:

alid more freq.,

Lucr. 1, 263; 5, 257; 5, 1305; 5, 1456; Cat. 29, 15; cf. Prisc. 13, p. 959.— Gen. sing. masc.: alius, rare, and not used by Tac.; for which alterius is com. used (v. alter); also alii, Cato and Licin. ap. Prisc. 194 P.; Varr. R. R. 1, 2.— Fem. gen.:

aliae,

Lucr. 3, 918; Cic. Div. 2, 13, 30; Liv. 24, 27, 8; Gell. 2, 28, 1; Capito ap. Gell. 4, 10, 8.— Masc. dat.:

ali,

Lucr. 6, 1226:

alio,

Plaut. Stich. 1, 2, 13. — Fem. dat.:

aliae,

Plaut. Mil. 3, 1, 207; Gell. 9, 4, 8) [cf. allos; Osc. allo ( nom. sing. fem.); Goth. alis; Erse, aile; O. H. Germ. alles, elles ( conj.); Engl. else], another, [p. 90] other (i. e. of many, whereas alter is one of two, v. exceptt. under II. G.); freq. with the indef. pronn. aliquis, quis, aliqui, qui, quidam, and the interrog. quis, qui, etc.

A.. In gen.:

eorum sectam sequuntur multi mortales... multi alii ex Troja strenui viri,

Naev. Bell. Pun. 1, 16:

alios multos,

Vulg. Matt. 15, 30; ib. Marc. 7, 4:

plures alios,

ib. ib. 12, 5:

cum aliis pluribus,

ib. Act. 15, 35:

an ita dissolvit, ut omnes alii dissolverunt?

Cic. Font. 1; Tac. H. 5, 5:

dum aliud aliquid flagiti conficiat,

Ter. Phorm. 5, 2, 5:

nec nobis praeter med alius quisquam est servos Sosia,

Plaut. Am. 1, 1, 244:

nec quisquam alius affuit,

id. ib. 1, 1, 269:

panem vel aliud quidquam,

Vulg. 2 Reg. 3, 35. utrum hanc actionem habebis an aliam quampiam; Cic. Caecin. 37:

quidquid aliud dare,

Vulg. Lev. 22, 25:

ALIS NE POTESTO,

Inscr. Orell. 2488:

datum Mi esse ab dis aliis,

Plaut. Am. prol. 12:

adulescentulo in alio occupato amore,

Ter. And. 5, 1, 10:

aut aliae cujus desiderium insideat rei,

Lucr. 3, 918:

ne quam aliam quaerat copiam,

Ter. Heaut. 5, 1, 54:

nisi quid pater ait aliud,

id. And. 5, 4, 47:

si verum est, Q. Fabium Labeonem seu quem alium arbitrum a senatu datum, etc.,

Cic. Off. 1, 10, 33:

quodcumque alid auget,

Lucr. 5, 257:

Est alius quidam, parasitaster paululus,

Ter. Ad. 5. 2, 4; so Vulg. Luc. 22, 59:

tuo (judicio) stabis, si aliud quoddam est tuum,

Cic. Or. 71, 237:

L. Aemilius alius vir erat,

Liv. 44, 18:

Genus ecce aliud discriminis audi,

Juv. 12, 24:

alius, ne condemnaretur, pecuniam dedit,

Cic. Verr. 5, 117; Tac. Agr. 39:

nemo alius,

Cic. Pis. 94; Vulg. Joan. 15, 24:

alius nemo,

Cic. Quinct. 76:

plus alimenti est in pane quam in ullo alio,

Cels. 2, 18:

aliud esse causae suspicamur,

Cic. Fl. 39:

Anne aliud tunc praefecti?

Juv. 4, 78:

estne viris reliqui aliud,

Sall. Fragm. 187, 19:

aliud auxilii,

Tac. A. 5, 8:

aliud subsidii,

id. ib. 12, 46:

alia honorum,

id. ib. 1, 9:

alia sumptuum,

id. ib. 15, 15:

sunt alia quae magis timeam,

Cic. Phil. 5, 29: Facete is quidem, sicut alia, many other things, id. Fin. 1, 3, 7 Madv.:

haec aliaque,

Tac. H. 3, 51 al. —

Hence, alio die, t. t. of the soothsayer, when he wished the Comitia postponed to another day, on the pretence of unfavorable omens: quid gravius quam rem susceptam dirimi, si unus augur alio die dixerit?

Cic. Leg. 2, 12, 31; id. Phil. 2, 33, 83 and 84 Wernsd. Perh. there is a reference to the same thing in Plaut. Poen. 2, 52: ita res divina mihi fuit: res serias omnes extollo ex hoc die in alium diem.—With aliquis, quisquam, or ullus implied (cf. aliqui, V. B., and aliquis, II. B.):

ut, etiam si aliud melius fuit, tamen legatorum reditum exspectetis,

Cic. Phil. 6, 6:

utar post alio, si invenero melius,

something else, id. Tusc. 1, 7, 14; so,

si in aliud tempus differetur,

Caes. B C. 1, 86:

an alium exspectamus?

Vulg. Matt. 11, 3; ib. Marc. 4, 36:

siti magis quam alia re accenditur,

Sall. J. 89, 5:

neque sex legiones alia de causa missas in Hispaniam,

Caes. B. C. 1, 85:

neque creatura alia poterit nos separare,

Vulg. Rom. 8, 39.

alius:

alius generis bestiae,

Cic. N. D. 2, 48, 123; Varr. L. L. 9, 40, 67 dub.:

alius ingenii,

Liv. 1, 56, 7 Madv. by conj.:

alius ordinis,

Amm. 30, 5, 10:

artificis aliusve,

Front. Controv. Agr. 2, 40, 27:

alius coloris,

Non. p. 450:

nomine vel ejus pro quo... aut alius qui, etc.,

Dig. 39, 2, 24, § 6; v. aliusmodi.—

In comparisons, with atque, ac, or et, more rarely with nisi and quam; with the latter, in good class. authors, only when preceded by a neg. clause, or by an interrog. implying a neg.; cf. Ruhnk. ad Ter. And. 3, 3, 13; instead of quam, the comp. abl. or praeter, and similar words, sometimes appear, other than, different from, etc.

With atque, ac, or et:

illi sunt alio ingenio atque tu,

Plaut. Ps. 4, 7, 35:

alium esse censes nunc me atque olim quom dabam?

Ter. And. 3, 3, 13:

potest non solum aliud mihi ac tibi, sed mihi ipsi aliud alias videri,

Cic. Or. 71, 237:

longe alia nobis ac tu scripseras nuntiantur,

id. Att. 11, 10:

res alio modo est ac putatur,

id. Inv. 2, 6, 21 B. and K.:

qui longe alia ratione ac reliqui Galli bellum gerere coeperunt,

Caes. B. G. 3, 28:

non alius essem atque nunc sum,

Cic. Fam. 1, 9:

longe aliam esse navigationem in concluso mari atque in vastissimo atque apertissimo Oceano perspiciebant,

Caes. B. G. 3, 9: aliud (se) esse facturum ac pronunciasset, Nep. Ages. 3, 4:

alia atque antea sentiret,

id. Hann. 2, 2:

lux longe alia est solis et lychnorum,

is very different, Cic. Cael. 28.—

With nisi or quam (the latter is suspicious in Cic.; cf. Ochsn. Eclog. 252; Orell. ad Cic. Tusc. 1, 31, 75):

amare autem nihil aliud est, nisi eum ipsum diligere, quem ames,

nothing else than, only, Cic. Lael. 27, 100:

neque ulla fuit causa intermissionis epistularum nisi quod, etc.,

id. Fam. 7, 13:

erat historia nihil aliud nisi annalium confectio,

id. de Or. 2, 12:

Quid est aliud tumultus nisi perturbatio tanta, ut, etc.?

id. Phil. 8, 3:

nihil aliud agerem, nisi eum, qui accusatus esset, defenderem,

id. Sull. 12; id. Att. 5, 10:

quid est aliud Gigantum modo bellare cum dis nisi naturae repugnare?

id. Sen. 2, 5; id. Sex. Rosc. 19, 54; id. Rosc. Am. 5, 13; id. Leg. 1, 8, 25:

pinaster nihil aliud est quam pinus silvestris,

Plin. 16, 10; Nep. Arist. 2, 2; id. Paus. 1, 4:

Lysander nihil aliud molitus est quam ut omnes civitates in sua teneret potestate,

id. Lys. 1, 4:

neque aliud huic defuit quam generosa stirps,

id. Eum. 1, 2:

Nullo quippe alio vincis discrimine quam quod Illi marmoreum caput est, etc.,

Juv. 8, 54.—Hence, nihil aliud nisi or quam, = ouden allo ê, followed by finite verb, nothing else than, nothing but, only (after these words, fecit, factum est may be supplied, or the phraseology changed to nulla alia re facta; cf. Matth. Gr. 903; Hoogev. ad Vig. p. 475;

Kuhn. Gr. Gr. II. p. 825): tribunatus P. Sestii nihil aliud nisi meum nomen causamque sustinuit,

Cic. Sest. 6, 13:

ut nihil aliud nisi de hoste ac de laude cogitet,

id. Imp. Pomp. 22, 64; Liv. 2, 8:

et hostes quidem nihil aliud (i. e. nulla alia re facta) quam perfusis vano timore Romanis citato agmine abeunt,

id. 2, 63; 31, 24:

sed ab lictore nihil aliud quam prehendere prohibito, cum conversus in Patres impetus esset,

id. 2, 29:

ut domo abditus nihil aliud quam per edicta obnuntiaret,

Suet. Caes. 20:

mox nihil aliud quam vectabatur et deambulabat,

id. Aug. 83.—So, quid aliud quam? what other thing than? what else than? quibus quid aliud quam admonemus cives nos eorum esse, Liv. 4, 3:

quid aliud quam ad bellum vocabantur?

Flor. 3, 23 med.; so,

Quid Tullius? Anne aliud quam sidus?

Juv. 7, 199.—In affirmative-clauses rare, and only post-Aug.:

te alia omnia, quam quae velis, agere, moleste ferrem,

Plin. Ep. 7, 15, 2:

quod alium quam se cooptassent,

Suet. Ner. 2 al. —So, with the simple interrogative, quis alius? quid aliud? Qui, malum, alii? Ter. Eun. 4, 7, 10:

Quid te aliud sollicitat?

id. ib. 1, 2, 82:

Quid aliud tibi vis?

id. Heaut. 2, 3, 90:

Numquid vis aliud?

id. Eun. 1, 2, 111:

Sed quis nunc alius audet praeferre? etc.,

Juv. 12, 48:

Quid enim est aliud Antonius?

Cic. Phil. 2, 70:

Quid est aliud furere?

id. Pis. 47:

Quid est alia sinistra liberalitas?

Cat. 29, 15 al. —

With comp. abl. (cf. in Gr. alla tôn dikaiôn, Xen. Mem. 4, 4, 25):

qui quaerit alia his, malum videtur quaerere,

other than, Plaut. Poen. prol. 22:

quod est aliud melle,

Varr. R. R. 3, 16: nec quidquam aliud libertate communi quaesisse, nothing else but, Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 2:

neve putes alium sapiente bonoque beatum,

Hor. Ep. 1, 16, 20:

alius Lysippo,

id. ib. 2, 1, 240:

accusator alius Sejano,

Phaedr. 3, prol. 41.—

With praeter:

nec nobis praeter me alius quisquam est servos Sosia,

Plaut. Am. 1, 1, 249:

nec quidquam aliud est philosophia praeter studium sapientiae,

Cic. Off. 2, 2, 5:

non est alius praeter eum,

Vulg. Marc. 12, 32:

rogavit numquid aliud ferret praeter arcam?

Cic. de Or. 2, 69:

Num quid igitur aliud in illis judiciis versatum est praeter hasce insidias?

id. Clu. 62:

nec jam tela alia habebant praeter gladios,

Liv. 38, 21, 5.—

With extra (eccl. Lat.):

neque est alius extra te,

Vulg. 1 Reg. 2. 2; ib. Soph. 2, 15.—

With absque (eccl. Lat.):

non est alius Deus absque te,

Vulg. 1 Par. 17, 20.—

With praeterquam:

cum aliud, praeterquam de quo retulissent, decemviri dicere prohiberent,

Liv. 3, 40.

Esp.

In distributive-clauses repeated even several times, and also interchanged with non nulli, quidam, ceteri, pars, partim, etc., the one... the other; plur., some... others:

quid potes dicere cur alia defendas, alia non cures?

Cic. Phil. 2, 111:

latera tegentes alios, alios praegredientes amicos,

id. ib. 13, 4: cum alii fossas complerent, alii defensores vallo depellerent, Caes. B. G. 3, 25; id. B. C. 1, 55:

alii experimentorum notitiam necessariam esse contendunt, alii non satis potentem usum esse proponunt, Cels. prooem.: quae minus tuta erant, alia fossis, alia vallis, alia turribus muniebat,

Liv. 32, 5; so Vulg. Matt. 13, 5 sqq.; ib. 1 Cor. 12, 10; Cels. 3, 3, enumerating the different kinds of fever, repeats aliae seventeen times:

cum aliis Q. Frater legatus, aliis C. Pomptinus legatus, reliquis M. Anneius legatus etc.,

Cic. Fam. 15, 4, 8:

proferebant alii purpuram, tus alii, gemmas alii, vina non nulli Graeca,

id. Verr. 2, 5, 56, § 146: alias bestias nantes, alias volucres, serpentes quasdam, quasdam esse gradientes; earum ipsarum partim solivagas, partim congregatas;

immanes alias, quasdam autem cicures, non nullas abditas,

id. Tusc. 5, 13, 38:

principes partim interfecerant, alios in exsilium ejecerant,

Nep. Pelop. 1, 4:

nos alii ibimus Afros, pars Scythiam veniemus,

Verg. E. 1, 65:

alii superstantes proeliarentur, pars occulti muros subruerent,

Tac. H. 4, 23.—Sometimes alius is omitted in one clause:

Helvetii ea spe dejecti navibus junctis, alii vadis Rhodani, etc.,

Caes. B. G. 1, 8:

Veientes ignari in partem praedae suae vocatos deos, alios votis ex urbe sua evocatos, etc.,

Liv. 5, 21; Plin. 2, 43, 44, § 114:

castra metari placuit, ut opus et alii proelium inciperent,

Tac. A. 1, 63.—Also with aliquis:

alia sunt tamquam sibi nata, ut oculi, ut aures: aliqua etiam ceterorum membrorum usum adjuvant,

Cic. Fin. 3, 19, 63: [putat aliquis esse voluptatem bonum;

alius autem pecuniam],

id. Tusc. 5, 28, 60 B. and K.; cf. Goer. ad Cic. Ac. 2, 10, 20.—Sometimes aliud... aliud designate merely a distinction between two objects contrasted, one thing... another:

Numquam aliud natura, aliud sapientia dicit,

Juv. 14, 321:

Fuit tempus, quo alia adversa, alia secunda principi,

Plin. Pan. 72:

aliud est male dicere, aliud accusare,

Cic. Cael. 3; id. Lig. 16; Quint. 10, 1, 53:

aliud est servum esse, aliud servire,

id. 5, 10, 60 al.:

jam sciunt longe aliud esse virgines rapere, aliud pugnare cum viris,

Liv. 1, 12; cf. infra, e.—

Alius repeated in another case, or with its derivatives, aliter, alias, alio, alibi, aliunde, etc. (but never with its derivatives in Tac.), in imitation of the Greek (cf. L. and S. s. v. allos, and Ochsn. Eclog. 110): simul alis alid aliunde rumitant inter se, Naev. ap. Fest. pp. 135 and 225; cf.

Bothe, Fragm. Comic. p. 25: alius alium percontamur, cuja est navis?

one another, Plaut. Stich. 2, 2, 46:

fallacia alia aliam trudit,

Ter. And. 4, 4, 40:

fecerunt alii quidem alia quam multa,

Cic. Phil. 3, 20, 6:

signa et ornamenta alia alio in loco intuebantur,

some in one place and some in another, id. Verr. 2. 1, 22:

alius in alia est re magis utilis,

id. Sex. Rosc. 111:

alius ex alia parte,

id. Verr. 1, 66:

dies alios alio dedit ordine Luna felicis operum,

Verg. G. 1, 276:

ut ipsi inter se alii aliis prodesse possent,

Cic. Off. 1, 7, 22; id. Leg. 1, 12, 33:

ideo multa conjecta sunt, aliud alio tempore,

id. Q. Fr. 3, 1, 7:

habes Sardos venales, alium alio nequiorem,

one worse than another, id. Fam. 7, 24: quo facto cum alius alii subsidium ferrent, one to another, Fr., l'un a

l'autre,

Caes. B. G. 2, 26 Herz.:

legiones aliae alia in parte resistunt,

id. ib. 2, 22:

alius alia causa illata,

id. ib. 1, 39:

cum ceteros alii alium alia de causa improbarent,

Suet. Vesp. 6:

alius alii subsidium ferunt,

Caes. B. G. 2, 26:

alius alio more viventes,

each in a different way, Sall. C. 6, 2:

alius alii tanti facinoris conscii,

id. ib. 22, 2; so id. ib. 52, 28; id. J. 53, 8; Curt. 10, 5, 16; Just. 15, 2:

alii autem aliud clamabant,

Vulg. Act. 19, 32:

illi alias aliud iisdem de rebus sentiunt,

now this, now that, Cic. de Or. 2, 7 fin.:

aliter ab aliis digeruntur,

id. ib. 2, 19; Vulg. 3 Reg. 22, 20:

equites alii alia dilapsi sunt,

some in this way, some in that, Liv. 44, 43:

cum alii alio mitterentur,

id. 7, 39: Alis alibi stantes, omnes tamen adversis volneribus conciderunt, Sall. ap. Charis. 2, p. 133:

jussit alios alibi fodere,

Liv. 44, 33; Vulg. Sap. 18, 18.—

Alius ex alio, super alium, post alium, one after another; so often of the connection between ideas:

ut aliud ex alio incidit, occurrit, etc.,

Ter. Heaut. 3, 3, 37:

aliud ex alio succurrit mihi,

Cic. Fragm. C. 12:

alid ex alio reficit natura,

Lucr. 1, 263; 5, 1305; 5, 1456: sed, [p. 91] ut aliud ex alio, mihi non est dubium, quin, etc., Cic. Att. 16, 14, Plin. Pan. 18, 1:

ex alio in aliud vicissitudo atque mutatio,

Cic. Tusc. 5, 24, 69:

alias ex aliis nectendo moras,

Liv. 7, 39:

aliam ex alia prolem,

Verg. G. 3, 65; id. Cir. 364:

nos alia ex aliis in fata vocamur,

id. A. 3, 494:

quae impie per biennium alia super alia es ausus,

Liv. 3, 56; 23, 36:

aliud super aliud scelus,

id. 30, 26; Plin. Ep. 7, 8; Suet. Ner. 49:

deinde ab eo magistratu alium post alium sibi peperit,

Sall. J. 63, 5.—

Alius atque alius or alius aliusque, the one and the other; now this, now that; different:

eadem res saepe aut probatur aut reicitur, alio atque alio elata verbo,

Cic. Or. 22, 72:

alio atque alio loco requiescere,

in different places, Sall. J. 72, 2:

inchoata res aliis atque aliis de causis dilata erat,

Liv. 8, 23:

aliud ejus subinde atque aliud facientes initium,

Sen. Ep. 32, 2:

cum alia atque alia appetendo loca munirent,

Liv. 1, 8:

milites trans flumen aliis atque aliis locis traiciebant,

id. 2, 2:

luna alio atque alio loco exoritur,

Plin. 2, 10:

febres aliae aliaeque subinde oriuntur,

Cels. 3, 3:

cancer aliis aliisque signis discernitur,

id. 5, 26:

aliis atque aliis causis,

Suet. Aug. 97.—In Sall. also alius deinde alius or alius post alius:

saepe tentantes agros alia deinde alia loca petiverant, J. 18, 7: alias deinde alias morae causas facere,

id. ib. 36, 2:

aliis post aliis minitari,

id. ib. 55, 8.—

Of another kind or nature, i. e. different; hence, alium facere, to make different, to change, transform; and alium fleri, to become different, to be wholly changed:

nunc haec dies aliam vitam affert, alios mores postulat,

Ter. And. 1, 2, 18 (aliam vitam pro diversam, contrariam, Don.):

alium nunc censes esse me atque olim cum dabam,

id. ib. 3, 3, 13:

Huic aliud mercedis erit,

Verg. E. 6, 26:

longe alia mihi mens est,

Sall. C. 52, 2:

Vos aliam potatis aquam,

Juv. 5, 52:

lectus non alius cuiquam,

id. 8, 178:

ensesque recondit mors alia,

Stat. Th. 7, 806:

ostensus est in alia effigie,

Vulg. Marc. 16, 12; ib. Rom. 7, 23; ib. Gal. 1, 6; ib. Jac. 2, 25:

alium fecisti me, alius ad te veneram,

Plaut. Trin. 1, 2, 123: alius nunc fieri volo, id. Poen. prol. fin.:

homines alii facti sunt,

Cic. Fam. 11, 12:

mutaberis in virum alium,

Vulg. 1 Reg. 10, 6; cf. supra, II. A. fin. —Hence, in alia omnia ire, transire, or discedere, sc. vota, to differ from the thing proposed; and in gen., to reject or oppose it, to go over to the opposite side: qui hoc censetis, illuc transite;

qui alia omnia, in hanc partem: his verbis praeit ominis videlicet causa, ne dicat: qui non censetis,

Fest. p. 221; Plin. Ep. 8, 14, 19:

frequens eum senatus reliquit et in alia omnia discessit,

Cic. Fam. 10, 12:

de tribus legatis frequentes ierunt in alia omnia,

id. ib. 1, 2 Manut.: cum prima M. Marcelli sententia pronunciata esset, frequens senatus in alia omnia iit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13:

discessionem faciente Marcello, senatus frequens in alia omnia transiit,

Hirt. B. G. 8, 53: aliud or alias res agere, v. ago, II. 7.—

Of that which remains of a whole, = reliquus, ceteri, the rest, the remainder:

Divitiaco ex aliis Gallis maximam fidem habebat,

Caes. B. G. 1, 41:

inter primos atrox proelium fuit, alia multitudo terga vertit,

Liv. 7, 26:

vulgus aliud trucidatum,

id. 7, 19; 2, 23; so id. 24, 1:

legiones in testudinem glomerabantur et alii tela incutiebant,

Tac. H. 3, 31; id. A. 1, 30; 3, 42:

cum alios incessus hostis clausisset, unum reliquum aestas impediret,

id. ib. 6, 33 al.—

Like alter, one of two, the other of two:

huic fuerunt filii nati duo, alium servus surpuit, etc.,

Plaut. Capt. prol. 8; cf. id. ib. arg. 2 and 9: eis genus, aetas, eloquentia prope aequalia fuere;

magnitudo animi par, item gloria, sed alia alii,

Sall. C. 54, 1 Kritz:

duo Romani super alium alius corruerunt,

one upon the other, Liv. 1, 25, 5:

ita duo deinceps reges, alius alia via, civitatem auxerunt,

each in a different way, id. 1, 21, 6; 24, 27:

marique alio Nicopolim ingressus,

Tac. A. 5, 10 ( Ionio, Halm); so,

alias partes fovere,

the other side, id. H. 1, 8.—Also in the enumeration of the parts of any thing:

Gallia est omnis divisa in partes tres, quarum unam incolunt Belgae, aliam Aquitani, tertiam Celtae,

Caes. B. G. 1, 1 Herz.:

classium item duo genera sunt: unum liburnarum, aliud lusoriarum,

Veg. 2, 1 (cf. in Gr. meinantes de tautên tên hêmeran, têi allêi eporeuonto, Xen. Anab. 3, 4, 1; and so the Vulg.: Alia die profecti, the next day, Act. 21, 8).—Hence, alius with a proper name used as an appell. (cf. alter):

ne quis alius Ariovistus regno Galliarum potiretur,

a second Ariovistus, Tac. H. 4, 73 fin.:

alius Nero,

Suet. Tit. 7.—

A peculiar enhancement of the idea is produced by alius with a neg. and the comp.:

mulier, qua mulier alia nulla est pulchrior,

than whom no other woman is more beautiful, to whom no other woman is equal in beauty, Plaut. Merc. 1, 1, 100:

facinus, quo non fortius ausit alis,

Cat. 66, 28:

Fama malum qua non aliud velocius ullum,

Verg. A. 4, 174:

quo neque melius neque amplius aliud in natura mortalium est,

Sall. J. 2, 4:

quo non aliud atrocius visum,

Tac. A. 6, 24:

(Sulla) neque consilio neque manu priorem alium pati,

Sall. J. 96, 3:

neque majus aliud neque praestabilius invenias,

id. ib. 1, 2; Liv. 1, 24:

non alia ante Romana pugna atrocior fuit,

id. 1, 27; 2, 31; Tac. A. 6, 7 al.; cf. under aliter, 2. b. z.—Hence the advv.

ălĭō, adv. (an old dat. form, designating direction to a place; cf.: eo, quo), elsewhither (arch.), elsewhere, to another place, person, or thing, allose (class., esp. among poets; but not found in Lucr. or Juv.).

In gen.

Of place:

fortasse tu profectus alio fueras,

Ter. Eun. 2, 2, 49:

ut ab Norba alio traducerentur,

Liv. 32, 2:

translatos alio maerebis amores,

Hor. Epod. 15, 23:

decurrens alio,

id. S. 2, 1, 32:

nam frustra vitium vitaveris illud, Si te alio pravum detorseris,

id. ib. 2, 2, 55.—With quo:

Arpinumne mihi eundum sit, an quo alio,

to some other place, Cic. Att. 9, 17:

si quando Romam aliove quo mitterent legatos,

Liv. 38, 30. —

Of persons or things (cf. alias, alibi, alicunde, etc.):

illi suum animum alio conferunt,

Ter. Heaut. 2, 4, 10 (cf. Plaut. Merc. 2, 2, 62:

ne ad illam me animum adjecisse sentiat): ne quando iratus tu alio conferas,

id. Eun. 3, 1, 60 Don.:

hi narrata ferunt alio,

Ov. M. 12, 57: tamen vocat me alio ( to another subject) jam dudum tacita vestra exspectatio, Cic. Clu. 23, 63; id. Verr. 2, 1, 53, § 139:

sed, si placet, sermonem alio transferamus,

id. de Or. 1, 29, 133:

quoniam alio properare tempus monet,

Sall. J. 19, 2; so Tac. A. 1, 18 al.—

Of purpose or design:

appellet haec desideria naturae: cupiditatis nomen servet alio,

for another purpose, Cic. Fin. 2, 9, 27:

hoc longe alio spectabat,

looked quite elsewhere, had a far different design, Nep. Them. 6, 3.—

a.. Alio... alio, in one way... in another; hither... thither, = huc... illuc:

hic (i. e. in ea re) alio res familiaris, alio ducit humanitas,

Cic. Off. 3, 23, 89: alio atque alio, in one way and another:

nihil alio atque alio spargitur,

Sen. Brev. Vit. 11, 2.—

Alius alio, each in a different way, one in one way, another in another:

et ceteri quidem alius alio,

Cic. Off. 3, 20, 80:

aliud alio dissipavit,

id. Div. 1, 34, 76; so Liv. 2, 54, 9; 7, 39.—So, aliunde alio, from one place to another:

quassatione terrae aliunde alio (aquae) transferuntur,

Sen. Q. N. 3, 11, 1; cf. aliunde.—

Like alius or aliter with a negative and the particles of comparison quam or atque;

in questions with nisi: plebem nusquam alio natam quam ad serviendum,

for nothing but, Liv. 7, 18, 7: non alio datam summam quam in emptionem, etc., * Suet. Aug. 98 Ruhnk.:

quo alio nisi ad nos confugerent?

Liv. 39, 36, 11; cf. Hand, Turs. I. pp. 232-234.—

ălĭā, adv. (sc. via), in another way, in a different manner (in the whole ante-class. and class. per. dub.); for in Plaut. Rud. prol. 10, aliuta has been proposed; in Lucr. 6, 986, Lachm. reads alio; in Liv. 21, 56, 2, Weissenb. alibi; and in id. 44, 43, 2, via may be supplied from the preced. context; certain only in Don. ad Ter. Hec. 1, 2, 5; cf. Hand, Turs. I. p. 219.—

ălĭās, adv. (acc. to Prisc. 1014 P., and Corss. Ausspr. I. p. 769, an acc. form like foras; but acc. to Herz. ad Caes. B. G. 5, 57, and Hab. Syn. 79, old gen. like paterfamili as, Alcmen as, etc. In the ante-class. per. rare; only once in Plaut., twice in Ter., twice in Varro; in the class. per. most freq. in Cic., but only three times in his orations; also in Plin.).

Of time, at a time other than the present, whether it be in the past or (more freq.) in the future.

At another time, at other times, on another occasion (alias: temporis adverbium, quod Graeci allote, aliter allôs, Capitol. Orth. 2242 P.; cf.

Herz. and Hab., as cited above): alias ut uti possim causa hac integra,

Ter. Hec. 1, 2, 4; so id. And. 3, 2, 49 (alias = alio tempore, Don.):

sed alias jocabimur,

Cic. Fam. 7, 13, 2:

sed plura scribemus alias,

id. ib. 7, 6:

et alias et in consulatus petitione vinci,

id. Planc. 18:

nil oriturum alias,

Hor. Ep. 2, 1, 17.—In the future, freq. in contrast with nunc, in praesentia, tum, hactenus:

recte secusne, alias viderimus,

Cic. Ac. 2, 44, 135:

Hactenus haec: alias justum sit necne poema, Nunc, etc.,

Hor. S. 1, 4, 63: sed haec alias pluribus;

nunc, etc.,

Cic. Div. 2, 2 fin.; Liv. 44, 36 fin.: quare placeat, alias ostendemus; in praesentia, etc., Auct. ad Her. 3, 16, 28.—In the past:

gubernatores alias imperare soliti, tum metu mortis jussa exsequebantur,

Curt. 4, 3, 18:

alias bellare inter se solitos, tunc periculi societas junxerat,

id. 9, 4, 15.—Freq. with advv. of time;

as numquam, umquam, and the like: si umquam in dicendo fuimus aliquid, aut etiam si numquam alias fuimus, tum profecto, etc.,

Cic. Att. 4, 2, 2:

consilio numquam alias dato,

Hor. C. 3, 5, 45:

numquam ante alias,

Liv. 2, 22, 7:

non umquam alias ante tantus terror senatum invasit,

id. 2, 9, 5; 1, 28, 4:

si quando umquam ante alias,

id. 32, 5 (where the four advv. of time are to be taken together):

Saturnalibus et si quando alias libuisset, modo munera dividebat,

Suet. Aug. 75.—

Alias... alias, as in Gr. allote... allote; allote men... allote de, at one time... at another; once... another time; sometimes... sometimes; now... now:

Alias me poscit pro illa triginta minas, Alias talentum magnum,

Plaut. Curc. 1, 1, 63; so Varr. L. L. 8, § 76 Mull.; id. R. R. 2, 1, 15; Cic. Verr. 1, 46, 120:

nec potest quisquam alias beatus esse, alias miser,

id. Fin. 2, 27, 87:

contentius alias, alias summissius,

id. de Or. 3, 55, 212:

cum alias bellum inferrent, alias inlatum defenderent,

Caes. B. G. 2, 29; so id. ib. 5, 57 al.; it occurs four times in successive clauses in Cic. Inv. 1, 52, 99.—Sometimes plerumque, saepe, aliquando, interdum stand in corresponding clauses:

nec umquam sine usura reddit (terra), quod accepit, sed alias minore, plerumque majore cum foenore,

Cic. Sen. 15, 51:

geminatio verborum habet interdum vim, leporem alias,

id. de Or. 3, 54, 206:

hoc alias fastidio, alias contumacia, saepius imbecillitate, evenit,

Plin. 16, 32, 58, § 134; 7, 15, 13, § 63.—Sometimes one alias is omitted:

illi eruptione tentata alias cuniculis ad aggerem actis, etc.,

Caes. B. G. 3, 21; Plin. 26, 3, 7, § 13.—

Alias aliter, alias alius, etc. (cf. alius), at one time in one way... at another in another; now so... now otherwise; now this... now that:

et alias aliter haec in utramque partem causae solent convenire,

Cic. Inv. 2, 13, 45:

alii enim sunt, alias nostrique familiares fere demortui,

id. Att. 16, 11 (Madv. interprets this of time):

illi alias aliud iisdem de rebus judicant,

id. de Or. 2, 7, 30; id. Or. 59, 200:

(deos) non semper eosdem atque alias alios solemus venerari,

id. Red. in Sen. 30:

ut iidem versus alias in aliam rem posse accommodari viderentur,

id. Div. 2, 54, 111.—

Saepe alias or alias saepe... nunc, nuper, quondam, etc.;

also: cum saepe alias... tum, etc. (very common in Cic.): quod cum saepe alias tum nuper, etc.,

Cic. Tusc. 4, 4, 7:

fecimus et alias saepe et nuper in Tusculano,

id. ib. 5, 4, 11:

quibus de rebus et alias saepe... et quondam in Hortensii villa,

id. Ac. 2, 3, 9:

quorum pater et saepe alias et maxime censor saluti rei publicae fuit,

id. de Or. 1, 9, 38:

cum saepe alias, tum apud centumviros,

id. Brut. 39, 144:

cum saepe alias, tum Pyrrhi bello,

id. Off. 3, 22, 86; 3, 11, 47:

neque tum solum, sed saepe alias,

Nep. Hann. 11, 7.—In comparative sentences rare:

nunc tamen libentius quam saepe alias,

Symm. Ep. 1, 90.—So,

Semper alias, always at other times or in other cases (apparently only post-Aug.): et super cenam autem et semper alias communissimus, multa joco transigebat. Suet. Vesp. 22; id. Tib. 18; Gell. 15, 1.—

Raro alias, rarely at other times, on other occasions:

ut raro alias quisquam tanto favore est auditus,

Liv. 45, 20; 3, 69; Tac. H. 1, 89.—

Non alias, at no other time, never, = numquam (a choice poet. expression, often imitated by [p. 92] the histt.):

non alias caelo ceciderunt plura sereno Fulgura,

never at any other time did so much lightning fall from a clear sky, Verg. G. 1, 487:

non alias militi familiarior dux fuit,

Liv. 7, 33; 45, 7:

non alias majore mole concursum,

Tac. A. 2, 46; 4. 69;

11, 31: non sane alias exercitatior Britannia fuit,

id. Agr. 5:

haud alias intentior populus plus vocis permisit,

id. A. 3, 11, and 15, 46; Suet. Tit. 8; Flor. 3, 6.—

Of place, at another place, elsewhere; or in respect of other things, in other circumstances, otherwise (only post-Aug.; v. Madv. ad Cic. Fin. 1, 3, 7):

Idaeus rubus appellatus est, quoniam in Ida, non alias, nascitur,

Plin. 24, 14, 75, § 123 (Jan, alius): nusquam alias tam torrens fretum, * Just. 4, 1, 9:

sicut vir alias doctissimus Cornutus existimat,

Macr. S. 5, 19.—

Alias for alioqui (only post-Aug.), to indicate that something is in a different condition in one instance, not in others, except that, for the rest, otherwise:

in Silaro non virgulta modo immersa, verum et folia lapidescunt, alias salubri potu ejus aquae,

Plin. 2, 103, 106, § 224; so id. 18, 6, 7, § 37; 19, 8, 48, § 163; 25, 2, 6, § 16 al.—

Non alias quam, for no other reason, on no other condition, in no other circumstances than, not other than; and non alias nisi, on no other condition, not otherwise, except (prob. taken from the lang. of common life):

non alias magis indoluisse Caesarem ferunt quam quod, etc.,

Tac. A. 3, 73:

debilitatum vulnere jacuisse non alias quam simulatione mortis tutiorem,

by nothing safer than by feigning death, Curt. 8, 1, 24; 8, 14, 16; Dig. 29, 7, 6, § 2: non alias ( on no other condition) existet heres ex substitutione nisi, etc., ib. 28, 6, 8; 23, 3, 37, 23, 3, 29.—

Alias like aliter, in another manner; flrst in the Lat. of the jurists (cf. Suet. Tib. 71 Oud.; Liv. 21, 56, 2 Drak.; Ter. And. 3, 2, 49 Ruhnk.), Dig. 33, 8, 8, § 8; cf. Hand, Turs. I. pp. 219-227. —

ălĭtĕr, adv. [alis; v. alius init. ], otherwise, in another manner, allôs.

With comparative-clause expressed; constr. both affirm. and neg. without distinction.

With atque, ac, quam, and rarely ut, otherwise than, different from what, etc., Ter. Heaut. 2, 3, 23:

sed aliter atque ostenderam facio,

Cic. Fam. 2, 3, 4; Ter. Ad. 4, 3, 6:

aliter ac nos vellemus,

Cic. Mil. 9, 23:

de quo tu aliter sentias atque ego,

id. Fin. 4, 22, 60; id. Att. 6, 3:

si aliter nos faciant quam aequum est,

Plaut. Stich. 1, 1, 42:

si aliter quippiam coacti faciant quam libere,

Cic. Rab. Post. 11, 29; id. Verr. 2, 1, 19, § 24; id. Inv. 2, 22, 66:

Sed si aliter ut dixi accidisset, qui possem queri?

id. Rep. 1, 4, 7.—

Non (or haud) aliter, not otherwise (per litoten), = just as; with quam si, ac si, quam cum, quam, exactly, just as if:

Non aliter quam si ruat omnis Karthago,

Verg. A. 4, 669:

dividor haud aliter quam si mea membra relinquam,

Ov. Tr. 1, 3, 73:

nihil in senatu actum aliter quam si, etc.,

Liv. 23, 4; 21, 63, 9:

illi negabant se aliter ituros quam si, etc.,

id. 3, 51, 12:

nec aliter quam si mihi tradatur, etc., Quint. prooem. 5: ut non aliter ratio constet quam si uni reddatur,

Tac. A. 1, 6; 1, 49:

Non aliter quam si fecisset Juno maritum Insanum,

Juv. 6, 619; Suet. Aug. 40:

non aliter quam cum, etc.,

Ov. F. 2, 209; so id. M. 2, 623; 4, 348; 6, 516 al.:

nec scripsi aliter ac si, etc.,

Cic. Att. 13, 51; Suet. Oth. 6; Col. 2, 14 (15), 8:

Non aliter quam qui lembum subigit,

Verg. G. 1, 201:

non aliter praeformidat quam qui ferrum medici, priusquam curetur, aspexit,

Quint. 4, 5, 5; so id. 4, 5, 22; 2, 5, 11:

neque aliter quam ii, qui traduntur, etc.,

id. 5, 8, 1:

patere inde aliquid decrescere, non aliter quam Institor hibernae tegetis,

Juv. 7, 220:

successorem non aliter quam indicium mortis accepturum,

Tac. A. 6, 30.—

Aliter ab aliquo (analog. to alius with the abl., and alienus with ab), differently from any one:

cultores regionum multo aliter a ceteris agunt,

Mel. 1, 9, 6.—

Non ali ter nisi, by no other means, on no other condition, not otherwise, except:

qui aliter obsistere fato fatetur se non potuisse, nisi etc.,

Cic. Fat. 20, 48; id. Fam. 1, 9: non pati C. Caesarem consulem aliter fieri, nisi exercitum et provincias tradiderit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 14; so Lentulus ap. Cic. Fam. 12, 14, 18; Liv. 35, 39; 45, 11; 38; Tac. Or. 32; Just. 12, 14, 7; Suet. Ner. 36; Dig. 37, 9, 6; 48, 18, 9. —

Non aliter quam ut, on no other condition than that:

neque aliter poterit palos, ad quos perducitur, pertingere, quam ut diffluat,

Col. Arb. 7, 5; so Suet. Tib. 15; 24; id. Galb. 8; Curt. 9, 5, 23.—

Without a comparative clause expressed.

In gen., otherwise, in another manner, in other respects; and in the poets: haud aliter (per litoten), just so:

vale atque salve, etsi aliter ut dicam meres,

though you deserve that I speak differently, Plaut. Capt. 3, 5, 86 Brix:

tu si aliter existimes, nihil errabis,

Cic. Fam. 3, 7, 16:

ut eadem ab utrisque dicantur, aliter dicuntur,

in a different sense, Plin. Pan. 72, 7:

Si quis aliter docet,

Vulg. 1 Tim. 6, 3:

quae aliter se habent,

ib. ib. 5, 25:

Quippe aliter tunc vivebant homines,

Juv. 6, 11: quod uterque nostrum his etiam ex studiis notus, quibus aliter ignotus est, otherwise, i. e. personally, unknown, Plin. Ep. 9, 23, 3.—With negatives:

non fuit faciendum aliter,

Cic. Att. 6, 9; Tac. A. 15, 68:

Ergo non aliter poterit dormire?

Juv. 3, 281:

aliter haud facile eos ad tantum negotium impelli posse,

Sall. C. 44, 1; Curt. 8, 10, 27:

haud aliter Rutulo muros et castra tuenti Ignescunt irae (the comparison of the wolf precedes),

Verg. A. 9, 65:

haud aliter (i. e. like a wild beast) juvenis medios moriturus in hostes Irruit,

id. ib. 9, 554 al.; Ov. M. 8, 473; 9, 642:

non aliter (i. e. than I) Samio dicunt arsisse Bathyllo Anacreonta Teium,

Hor. Epod. 14, 10:

neque Mordaces aliter (i. e. than by means of wine) diffugiunt sollicitudines,

id. C. 1, 18, 4:

neque exercitum Romanum aliter transmissurum,

Tac. H. 5, 19:

nec aliter expiari potest,

Vulg. Num. 35, 33. —So, fieri aliter non potest or fieri non potest aliter (not fieri non aliter potest): nihil agis;

Fieri aliter non potest,

Ter. Ad. 5, 8, 13: assentior;

fieri non potuit aliter,

Cic. Att. 6, 6.—

Esp.

Pregn., otherwise, in the contrary manner: Pe. Servos Epidicus dixit mihi. Ph. Quid si servo aliter visum est? i. e. if he does not speak the truth? Plaut. Ep. 4, 2, 29:

verum aliter evenire multo intellegit,

Ter. And. prol. 4 (aliter autem contra significat, Don.):

amplis cornibus et nigris potius quam aliter,

Varr. R. R. 1, 20, 1: ne aliter quid eveniat, providere de cet, otherwise than harmoniously, Sall. J. 10, 7:

dis aliter visum,

Verg. A. 2, 428:

sin aliter tibi videtur,

Vulg. Num. 11, 15: adversi... saevaque circuitu curvantem bracchia longo Scorpion atque aliter ( in the opposite direction) curvantem bracchia Cancrum, Ov. M. 2, 83: aliterque ( and in the opposite course) secante jam pelagus rostro, Luc. 8, 197.—Hence, qui aliter fecerit, who will not do that:

neu quis de his postea ad senatum referat, neve cum populo agat: qui aliter fecerit, etc.,

Sall. C. 51, 43; Just. 6, 6, 1; cf. Brisson. de Form. p. 200, and de Verb. Signif. p. 66.—

Aliter esse, to be of a different nature, differently constituted or disposed:

sed longe aliter est amicus atque amator,

Plaut. Truc. 1, 2, 70: ego hunc esse aliter credidi: iste me fefellit;

ego isti nihilo sum aliter ac fui,

Ter. Phorm. 3, 2, 44; id. Ad. 3, 4, 46; Cic. Rosc. Am. 47, 137.—

For alioqui (q. v. II. C.), otherwise, else, in any other case:

jus enim semper est quaesitum aequabile: neque enim aliter esset jus (and just after: nam aliter justitia non esset),

Cic. Off. 2, 12, 42; 1, 39, 139; id. Lael. 20, 74:

si suos legatos recipere vellent, quos Athenas miserant, se remitterent, aliter illos numquam in patriam essent recepturi,

Nep. Them. 7 fin.:

aliter sine populi jussu nulli earum rerum consuli jus est,

Sall. C. 29, 3 Kritz:

aliter non viribus ullis Vincere poteris,

Verg. A. 6, 147:

veniam ostentantes, si praesentia sequerentur: aliter nihil spei,

Tac. H. 4, 59:

quoniam aliter non possem,

Vulg. Sap. 8, 21.—

Like alius (q. v. II. A.) repeated even several times in a distributive manner, in one way... in another: sed aliter leges, aliter philosophi tollunt astutias. Cic. Off. 3, 17, 68; so id. ib. 1, 12, 38; id. Lael. 24, 89; id. Fam. 15, 21, 6:

aliter utimur propriis, aliter commodatis,

Tac. Or. 32:

Aliter catuli longe olent, aliter sues,

Plaut. Ep. 4, 2, 9:

aliter Diodoro, aliter Philoni, Chrysippo aliter placet,

id. Ac. 2, 47, 143:

idem illud aliter Caesar, aliter Cicero, aliter Cato suadere debebit,

Quint. 3, 8, 49: Et aliter acutis morbis medendum, aliter vetustis; aliter increscentibus, aliter subsistentibus, aliter jam ad sanitatem inclinatis, Cels. prooem. p. 10.—

With alius or its derivatives, one in one way, another in another (v. alius, II. B.):

quoniam aliter ab aliis digeruntur,

Cic. de Or. 2, 19, 79; id. Att. 7, 8; Liv. 2, 21; so id. 39, 53:

hoc ex locorum occasione aliter alibi decernitur,

Plin. 18, 5, 6, § 30; so id. 25, 4, 10, § 29.—

Non aliter, analog. to non alius (v. alius, II. H.) with a comp. (only in Plin.):

non aliter utilius id fieri putare quam, etc.,

Plin. 37, 2, 10, § 28:

idque non aliter clarius intellegi potest,

id. 37, 4, 15, § 59; so id. 22, 22, 36, § 78; 24, 11, 50, § 85; 28, 9, 41, § 148; cf. Hand, Turs. I. pp. 267-276.

Ālĭus (better Ālĕus), a, um, adj., = Elius (v. Alis and Elis), Elian; subst., a native of Elis, a town in Achaia (only a few times in Plaut. Capt.):

postquam belligerant Aetoli cum Aleis,

Plaut. Capt. prol. 24; 27; 2, 2, 30.

ălĭus, a, ud, adj. and subst. (old form, alis, alid, after the analogy of quis, quid:

alis rare,

Cat. 66, 28; Sall. ap. Charis, 2, p. 133; Inscr. Orell. 2488:

alid more freq.,

Lucr. 1, 263; 5, 257; 5, 1305; 5, 1456; Cat. 29, 15; cf. Prisc. 13, p. 959.— Gen. sing. masc.: alius, rare, and not used by Tac.; for which alterius is com. used (v. alter); also alii, Cato and Licin. ap. Prisc. 194 P.; Varr. R. R. 1, 2.— Fem. gen.:

aliae,

Lucr. 3, 918; Cic. Div. 2, 13, 30; Liv. 24, 27, 8; Gell. 2, 28, 1; Capito ap. Gell. 4, 10, 8.— Masc. dat.:

ali,

Lucr. 6, 1226:

alio,

Plaut. Stich. 1, 2, 13. — Fem. dat.:

aliae,

Plaut. Mil. 3, 1, 207; Gell. 9, 4, 8) [cf. allos; Osc. allo ( nom. sing. fem.); Goth. alis; Erse, aile; O. H. Germ. alles, elles ( conj.); Engl. else], another, [p. 90] other (i. e. of many, whereas alter is one of two, v. exceptt. under II. G.); freq. with the indef. pronn. aliquis, quis, aliqui, qui, quidam, and the interrog. quis, qui, etc.

A.. In gen.:

eorum sectam sequuntur multi mortales... multi alii ex Troja strenui viri,

Naev. Bell. Pun. 1, 16:

alios multos,

Vulg. Matt. 15, 30; ib. Marc. 7, 4:

plures alios,

ib. ib. 12, 5:

cum aliis pluribus,

ib. Act. 15, 35:

an ita dissolvit, ut omnes alii dissolverunt?

Cic. Font. 1; Tac. H. 5, 5:

dum aliud aliquid flagiti conficiat,

Ter. Phorm. 5, 2, 5:

nec nobis praeter med alius quisquam est servos Sosia,

Plaut. Am. 1, 1, 244:

nec quisquam alius affuit,

id. ib. 1, 1, 269:

panem vel aliud quidquam,

Vulg. 2 Reg. 3, 35. utrum hanc actionem habebis an aliam quampiam; Cic. Caecin. 37:

quidquid aliud dare,

Vulg. Lev. 22, 25:

ALIS NE POTESTO,

Inscr. Orell. 2488:

datum Mi esse ab dis aliis,

Plaut. Am. prol. 12:

adulescentulo in alio occupato amore,

Ter. And. 5, 1, 10:

aut aliae cujus desiderium insideat rei,

Lucr. 3, 918:

ne quam aliam quaerat copiam,

Ter. Heaut. 5, 1, 54:

nisi quid pater ait aliud,

id. And. 5, 4, 47:

si verum est, Q. Fabium Labeonem seu quem alium arbitrum a senatu datum, etc.,

Cic. Off. 1, 10, 33:

quodcumque alid auget,

Lucr. 5, 257:

Est alius quidam, parasitaster paululus,

Ter. Ad. 5. 2, 4; so Vulg. Luc. 22, 59:

tuo (judicio) stabis, si aliud quoddam est tuum,

Cic. Or. 71, 237:

L. Aemilius alius vir erat,

Liv. 44, 18:

Genus ecce aliud discriminis audi,

Juv. 12, 24:

alius, ne condemnaretur, pecuniam dedit,

Cic. Verr. 5, 117; Tac. Agr. 39:

nemo alius,

Cic. Pis. 94; Vulg. Joan. 15, 24:

alius nemo,

Cic. Quinct. 76:

plus alimenti est in pane quam in ullo alio,

Cels. 2, 18:

aliud esse causae suspicamur,

Cic. Fl. 39:

Anne aliud tunc praefecti?

Juv. 4, 78:

estne viris reliqui aliud,

Sall. Fragm. 187, 19:

aliud auxilii,

Tac. A. 5, 8:

aliud subsidii,

id. ib. 12, 46:

alia honorum,

id. ib. 1, 9:

alia sumptuum,

id. ib. 15, 15:

sunt alia quae magis timeam,

Cic. Phil. 5, 29: Facete is quidem, sicut alia, many other things, id. Fin. 1, 3, 7 Madv.:

haec aliaque,

Tac. H. 3, 51 al. —

Hence, alio die, t. t. of the soothsayer, when he wished the Comitia postponed to another day, on the pretence of unfavorable omens: quid gravius quam rem susceptam dirimi, si unus augur alio die dixerit?

Cic. Leg. 2, 12, 31; id. Phil. 2, 33, 83 and 84 Wernsd. Perh. there is a reference to the same thing in Plaut. Poen. 2, 52: ita res divina mihi fuit: res serias omnes extollo ex hoc die in alium diem.—With aliquis, quisquam, or ullus implied (cf. aliqui, V. B., and aliquis, II. B.):

ut, etiam si aliud melius fuit, tamen legatorum reditum exspectetis,

Cic. Phil. 6, 6:

utar post alio, si invenero melius,

something else, id. Tusc. 1, 7, 14; so,

si in aliud tempus differetur,

Caes. B C. 1, 86:

an alium exspectamus?

Vulg. Matt. 11, 3; ib. Marc. 4, 36:

siti magis quam alia re accenditur,

Sall. J. 89, 5:

neque sex legiones alia de causa missas in Hispaniam,

Caes. B. C. 1, 85:

neque creatura alia poterit nos separare,

Vulg. Rom. 8, 39.

alius:

alius generis bestiae,

Cic. N. D. 2, 48, 123; Varr. L. L. 9, 40, 67 dub.:

alius ingenii,

Liv. 1, 56, 7 Madv. by conj.:

alius ordinis,

Amm. 30, 5, 10:

artificis aliusve,

Front. Controv. Agr. 2, 40, 27:

alius coloris,

Non. p. 450:

nomine vel ejus pro quo... aut alius qui, etc.,

Dig. 39, 2, 24, § 6; v. aliusmodi.—

In comparisons, with atque, ac, or et, more rarely with nisi and quam; with the latter, in good class. authors, only when preceded by a neg. clause, or by an interrog. implying a neg.; cf. Ruhnk. ad Ter. And. 3, 3, 13; instead of quam, the comp. abl. or praeter, and similar words, sometimes appear, other than, different from, etc.

With atque, ac, or et:

illi sunt alio ingenio atque tu,

Plaut. Ps. 4, 7, 35:

alium esse censes nunc me atque olim quom dabam?

Ter. And. 3, 3, 13:

potest non solum aliud mihi ac tibi, sed mihi ipsi aliud alias videri,

Cic. Or. 71, 237:

longe alia nobis ac tu scripseras nuntiantur,

id. Att. 11, 10:

res alio modo est ac putatur,

id. Inv. 2, 6, 21 B. and K.:

qui longe alia ratione ac reliqui Galli bellum gerere coeperunt,

Caes. B. G. 3, 28:

non alius essem atque nunc sum,

Cic. Fam. 1, 9:

longe aliam esse navigationem in concluso mari atque in vastissimo atque apertissimo Oceano perspiciebant,

Caes. B. G. 3, 9: aliud (se) esse facturum ac pronunciasset, Nep. Ages. 3, 4:

alia atque antea sentiret,

id. Hann. 2, 2:

lux longe alia est solis et lychnorum,

is very different, Cic. Cael. 28.—

With nisi or quam (the latter is suspicious in Cic.; cf. Ochsn. Eclog. 252; Orell. ad Cic. Tusc. 1, 31, 75):

amare autem nihil aliud est, nisi eum ipsum diligere, quem ames,

nothing else than, only, Cic. Lael. 27, 100:

neque ulla fuit causa intermissionis epistularum nisi quod, etc.,

id. Fam. 7, 13:

erat historia nihil aliud nisi annalium confectio,

id. de Or. 2, 12:

Quid est aliud tumultus nisi perturbatio tanta, ut, etc.?

id. Phil. 8, 3:

nihil aliud agerem, nisi eum, qui accusatus esset, defenderem,

id. Sull. 12; id. Att. 5, 10:

quid est aliud Gigantum modo bellare cum dis nisi naturae repugnare?

id. Sen. 2, 5; id. Sex. Rosc. 19, 54; id. Rosc. Am. 5, 13; id. Leg. 1, 8, 25:

pinaster nihil aliud est quam pinus silvestris,

Plin. 16, 10; Nep. Arist. 2, 2; id. Paus. 1, 4:

Lysander nihil aliud molitus est quam ut omnes civitates in sua teneret potestate,

id. Lys. 1, 4:

neque aliud huic defuit quam generosa stirps,

id. Eum. 1, 2:

Nullo quippe alio vincis discrimine quam quod Illi marmoreum caput est, etc.,

Juv. 8, 54.—Hence, nihil aliud nisi or quam, = ouden allo ê, followed by finite verb, nothing else than, nothing but, only (after these words, fecit, factum est may be supplied, or the phraseology changed to nulla alia re facta; cf. Matth. Gr. 903; Hoogev. ad Vig. p. 475;

Kuhn. Gr. Gr. II. p. 825): tribunatus P. Sestii nihil aliud nisi meum nomen causamque sustinuit,

Cic. Sest. 6, 13:

ut nihil aliud nisi de hoste ac de laude cogitet,

id. Imp. Pomp. 22, 64; Liv. 2, 8:

et hostes quidem nihil aliud (i. e. nulla alia re facta) quam perfusis vano timore Romanis citato agmine abeunt,

id. 2, 63; 31, 24:

sed ab lictore nihil aliud quam prehendere prohibito, cum conversus in Patres impetus esset,

id. 2, 29:

ut domo abditus nihil aliud quam per edicta obnuntiaret,

Suet. Caes. 20:

mox nihil aliud quam vectabatur et deambulabat,

id. Aug. 83.—So, quid aliud quam? what other thing than? what else than? quibus quid aliud quam admonemus cives nos eorum esse, Liv. 4, 3:

quid aliud quam ad bellum vocabantur?

Flor. 3, 23 med.; so,

Quid Tullius? Anne aliud quam sidus?

Juv. 7, 199.—In affirmative-clauses rare, and only post-Aug.:

te alia omnia, quam quae velis, agere, moleste ferrem,

Plin. Ep. 7, 15, 2:

quod alium quam se cooptassent,

Suet. Ner. 2 al. —So, with the simple interrogative, quis alius? quid aliud? Qui, malum, alii? Ter. Eun. 4, 7, 10:

Quid te aliud sollicitat?

id. ib. 1, 2, 82:

Quid aliud tibi vis?

id. Heaut. 2, 3, 90:

Numquid vis aliud?

id. Eun. 1, 2, 111:

Sed quis nunc alius audet praeferre? etc.,

Juv. 12, 48:

Quid enim est aliud Antonius?

Cic. Phil. 2, 70:

Quid est aliud furere?

id. Pis. 47:

Quid est alia sinistra liberalitas?

Cat. 29, 15 al. —

With comp. abl. (cf. in Gr. alla tôn dikaiôn, Xen. Mem. 4, 4, 25):

qui quaerit alia his, malum videtur quaerere,

other than, Plaut. Poen. prol. 22:

quod est aliud melle,

Varr. R. R. 3, 16: nec quidquam aliud libertate communi quaesisse, nothing else but, Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 2:

neve putes alium sapiente bonoque beatum,

Hor. Ep. 1, 16, 20:

alius Lysippo,

id. ib. 2, 1, 240:

accusator alius Sejano,

Phaedr. 3, prol. 41.—

With praeter:

nec nobis praeter me alius quisquam est servos Sosia,

Plaut. Am. 1, 1, 249:

nec quidquam aliud est philosophia praeter studium sapientiae,

Cic. Off. 2, 2, 5:

non est alius praeter eum,

Vulg. Marc. 12, 32:

rogavit numquid aliud ferret praeter arcam?

Cic. de Or. 2, 69:

Num quid igitur aliud in illis judiciis versatum est praeter hasce insidias?

id. Clu. 62:

nec jam tela alia habebant praeter gladios,

Liv. 38, 21, 5.—

With extra (eccl. Lat.):

neque est alius extra te,

Vulg. 1 Reg. 2. 2; ib. Soph. 2, 15.—

With absque (eccl. Lat.):

non est alius Deus absque te,

Vulg. 1 Par. 17, 20.—

With praeterquam:

cum aliud, praeterquam de quo retulissent, decemviri dicere prohiberent,

Liv. 3, 40.

Esp.

In distributive-clauses repeated even several times, and also interchanged with non nulli, quidam, ceteri, pars, partim, etc., the one... the other; plur., some... others:

quid potes dicere cur alia defendas, alia non cures?

Cic. Phil. 2, 111:

latera tegentes alios, alios praegredientes amicos,

id. ib. 13, 4: cum alii fossas complerent, alii defensores vallo depellerent, Caes. B. G. 3, 25; id. B. C. 1, 55:

alii experimentorum notitiam necessariam esse contendunt, alii non satis potentem usum esse proponunt, Cels. prooem.: quae minus tuta erant, alia fossis, alia vallis, alia turribus muniebat,

Liv. 32, 5; so Vulg. Matt. 13, 5 sqq.; ib. 1 Cor. 12, 10; Cels. 3, 3, enumerating the different kinds of fever, repeats aliae seventeen times:

cum aliis Q. Frater legatus, aliis C. Pomptinus legatus, reliquis M. Anneius legatus etc.,

Cic. Fam. 15, 4, 8:

proferebant alii purpuram, tus alii, gemmas alii, vina non nulli Graeca,

id. Verr. 2, 5, 56, § 146: alias bestias nantes, alias volucres, serpentes quasdam, quasdam esse gradientes; earum ipsarum partim solivagas, partim congregatas;

immanes alias, quasdam autem cicures, non nullas abditas,

id. Tusc. 5, 13, 38:

principes partim interfecerant, alios in exsilium ejecerant,

Nep. Pelop. 1, 4:

nos alii ibimus Afros, pars Scythiam veniemus,

Verg. E. 1, 65:

alii superstantes proeliarentur, pars occulti muros subruerent,

Tac. H. 4, 23.—Sometimes alius is omitted in one clause:

Helvetii ea spe dejecti navibus junctis, alii vadis Rhodani, etc.,

Caes. B. G. 1, 8:

Veientes ignari in partem praedae suae vocatos deos, alios votis ex urbe sua evocatos, etc.,

Liv. 5, 21; Plin. 2, 43, 44, § 114:

castra metari placuit, ut opus et alii proelium inciperent,

Tac. A. 1, 63.—Also with aliquis:

alia sunt tamquam sibi nata, ut oculi, ut aures: aliqua etiam ceterorum membrorum usum adjuvant,

Cic. Fin. 3, 19, 63: [putat aliquis esse voluptatem bonum;

alius autem pecuniam],

id. Tusc. 5, 28, 60 B. and K.; cf. Goer. ad Cic. Ac. 2, 10, 20.—Sometimes aliud... aliud designate merely a distinction between two objects contrasted, one thing... another:

Numquam aliud natura, aliud sapientia dicit,

Juv. 14, 321:

Fuit tempus, quo alia adversa, alia secunda principi,

Plin. Pan. 72:

aliud est male dicere, aliud accusare,

Cic. Cael. 3; id. Lig. 16; Quint. 10, 1, 53:

aliud est servum esse, aliud servire,

id. 5, 10, 60 al.:

jam sciunt longe aliud esse virgines rapere, aliud pugnare cum viris,

Liv. 1, 12; cf. infra, e.—

Alius repeated in another case, or with its derivatives, aliter, alias, alio, alibi, aliunde, etc. (but never with its derivatives in Tac.), in imitation of the Greek (cf. L. and S. s. v. allos, and Ochsn. Eclog. 110): simul alis alid aliunde rumitant inter se, Naev. ap. Fest. pp. 135 and 225; cf.

Bothe, Fragm. Comic. p. 25: alius alium percontamur, cuja est navis?

one another, Plaut. Stich. 2, 2, 46:

fallacia alia aliam trudit,

Ter. And. 4, 4, 40:

fecerunt alii quidem alia quam multa,

Cic. Phil. 3, 20, 6:

signa et ornamenta alia alio in loco intuebantur,

some in one place and some in another, id. Verr. 2. 1, 22:

alius in alia est re magis utilis,

id. Sex. Rosc. 111:

alius ex alia parte,

id. Verr. 1, 66:

dies alios alio dedit ordine Luna felicis operum,

Verg. G. 1, 276:

ut ipsi inter se alii aliis prodesse possent,

Cic. Off. 1, 7, 22; id. Leg. 1, 12, 33:

ideo multa conjecta sunt, aliud alio tempore,

id. Q. Fr. 3, 1, 7:

habes Sardos venales, alium alio nequiorem,

one worse than another, id. Fam. 7, 24: quo facto cum alius alii subsidium ferrent, one to another, Fr., l'un a

l'autre,

Caes. B. G. 2, 26 Herz.:

legiones aliae alia in parte resistunt,

id. ib. 2, 22:

alius alia causa illata,

id. ib. 1, 39:

cum ceteros alii alium alia de causa improbarent,

Suet. Vesp. 6:

alius alii subsidium ferunt,

Caes. B. G. 2, 26:

alius alio more viventes,

each in a different way, Sall. C. 6, 2:

alius alii tanti facinoris conscii,

id. ib. 22, 2; so id. ib. 52, 28; id. J. 53, 8; Curt. 10, 5, 16; Just. 15, 2:

alii autem aliud clamabant,

Vulg. Act. 19, 32:

illi alias aliud iisdem de rebus sentiunt,

now this, now that, Cic. de Or. 2, 7 fin.:

aliter ab aliis digeruntur,

id. ib. 2, 19; Vulg. 3 Reg. 22, 20:

equites alii alia dilapsi sunt,

some in this way, some in that, Liv. 44, 43:

cum alii alio mitterentur,

id. 7, 39: Alis alibi stantes, omnes tamen adversis volneribus conciderunt, Sall. ap. Charis. 2, p. 133:

jussit alios alibi fodere,

Liv. 44, 33; Vulg. Sap. 18, 18.—

Alius ex alio, super alium, post alium, one after another; so often of the connection between ideas:

ut aliud ex alio incidit, occurrit, etc.,

Ter. Heaut. 3, 3, 37:

aliud ex alio succurrit mihi,

Cic. Fragm. C. 12:

alid ex alio reficit natura,

Lucr. 1, 263; 5, 1305; 5, 1456: sed, [p. 91] ut aliud ex alio, mihi non est dubium, quin, etc., Cic. Att. 16, 14, Plin. Pan. 18, 1:

ex alio in aliud vicissitudo atque mutatio,

Cic. Tusc. 5, 24, 69:

alias ex aliis nectendo moras,

Liv. 7, 39:

aliam ex alia prolem,

Verg. G. 3, 65; id. Cir. 364:

nos alia ex aliis in fata vocamur,

id. A. 3, 494:

quae impie per biennium alia super alia es ausus,

Liv. 3, 56; 23, 36:

aliud super aliud scelus,

id. 30, 26; Plin. Ep. 7, 8; Suet. Ner. 49:

deinde ab eo magistratu alium post alium sibi peperit,

Sall. J. 63, 5.—

Alius atque alius or alius aliusque, the one and the other; now this, now that; different:

eadem res saepe aut probatur aut reicitur, alio atque alio elata verbo,

Cic. Or. 22, 72:

alio atque alio loco requiescere,

in different places, Sall. J. 72, 2:

inchoata res aliis atque aliis de causis dilata erat,

Liv. 8, 23:

aliud ejus subinde atque aliud facientes initium,

Sen. Ep. 32, 2:

cum alia atque alia appetendo loca munirent,

Liv. 1, 8:

milites trans flumen aliis atque aliis locis traiciebant,

id. 2, 2:

luna alio atque alio loco exoritur,

Plin. 2, 10:

febres aliae aliaeque subinde oriuntur,

Cels. 3, 3:

cancer aliis aliisque signis discernitur,

id. 5, 26:

aliis atque aliis causis,

Suet. Aug. 97.—In Sall. also alius deinde alius or alius post alius:

saepe tentantes agros alia deinde alia loca petiverant, J. 18, 7: alias deinde alias morae causas facere,

id. ib. 36, 2:

aliis post aliis minitari,

id. ib. 55, 8.—

Of another kind or nature, i. e. different; hence, alium facere, to make different, to change, transform; and alium fleri, to become different, to be wholly changed:

nunc haec dies aliam vitam affert, alios mores postulat,

Ter. And. 1, 2, 18 (aliam vitam pro diversam, contrariam, Don.):

alium nunc censes esse me atque olim cum dabam,

id. ib. 3, 3, 13:

Huic aliud mercedis erit,

Verg. E. 6, 26:

longe alia mihi mens est,

Sall. C. 52, 2:

Vos aliam potatis aquam,

Juv. 5, 52:

lectus non alius cuiquam,

id. 8, 178:

ensesque recondit mors alia,

Stat. Th. 7, 806:

ostensus est in alia effigie,

Vulg. Marc. 16, 12; ib. Rom. 7, 23; ib. Gal. 1, 6; ib. Jac. 2, 25:

alium fecisti me, alius ad te veneram,

Plaut. Trin. 1, 2, 123: alius nunc fieri volo, id. Poen. prol. fin.:

homines alii facti sunt,

Cic. Fam. 11, 12:

mutaberis in virum alium,

Vulg. 1 Reg. 10, 6; cf. supra, II. A. fin. —Hence, in alia omnia ire, transire, or discedere, sc. vota, to differ from the thing proposed; and in gen., to reject or oppose it, to go over to the opposite side: qui hoc censetis, illuc transite;

qui alia omnia, in hanc partem: his verbis praeit ominis videlicet causa, ne dicat: qui non censetis,

Fest. p. 221; Plin. Ep. 8, 14, 19:

frequens eum senatus reliquit et in alia omnia discessit,

Cic. Fam. 10, 12:

de tribus legatis frequentes ierunt in alia omnia,

id. ib. 1, 2 Manut.: cum prima M. Marcelli sententia pronunciata esset, frequens senatus in alia omnia iit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13:

discessionem faciente Marcello, senatus frequens in alia omnia transiit,

Hirt. B. G. 8, 53: aliud or alias res agere, v. ago, II. 7.—

Of that which remains of a whole, = reliquus, ceteri, the rest, the remainder:

Divitiaco ex aliis Gallis maximam fidem habebat,

Caes. B. G. 1, 41:

inter primos atrox proelium fuit, alia multitudo terga vertit,

Liv. 7, 26:

vulgus aliud trucidatum,

id. 7, 19; 2, 23; so id. 24, 1:

legiones in testudinem glomerabantur et alii tela incutiebant,

Tac. H. 3, 31; id. A. 1, 30; 3, 42:

cum alios incessus hostis clausisset, unum reliquum aestas impediret,

id. ib. 6, 33 al.—

Like alter, one of two, the other of two:

huic fuerunt filii nati duo, alium servus surpuit, etc.,

Plaut. Capt. prol. 8; cf. id. ib. arg. 2 and 9: eis genus, aetas, eloquentia prope aequalia fuere;

magnitudo animi par, item gloria, sed alia alii,

Sall. C. 54, 1 Kritz:

duo Romani super alium alius corruerunt,

one upon the other, Liv. 1, 25, 5:

ita duo deinceps reges, alius alia via, civitatem auxerunt,

each in a different way, id. 1, 21, 6; 24, 27:

marique alio Nicopolim ingressus,

Tac. A. 5, 10 ( Ionio, Halm); so,

alias partes fovere,

the other side, id. H. 1, 8.—Also in the enumeration of the parts of any thing:

Gallia est omnis divisa in partes tres, quarum unam incolunt Belgae, aliam Aquitani, tertiam Celtae,

Caes. B. G. 1, 1 Herz.:

classium item duo genera sunt: unum liburnarum, aliud lusoriarum,

Veg. 2, 1 (cf. in Gr. meinantes de tautên tên hêmeran, têi allêi eporeuonto, Xen. Anab. 3, 4, 1; and so the Vulg.: Alia die profecti, the next day, Act. 21, 8).—Hence, alius with a proper name used as an appell. (cf. alter):

ne quis alius Ariovistus regno Galliarum potiretur,

a second Ariovistus, Tac. H. 4, 73 fin.:

alius Nero,

Suet. Tit. 7.—

A peculiar enhancement of the idea is produced by alius with a neg. and the comp.:

mulier, qua mulier alia nulla est pulchrior,

than whom no other woman is more beautiful, to whom no other woman is equal in beauty, Plaut. Merc. 1, 1, 100:

facinus, quo non fortius ausit alis,

Cat. 66, 28:

Fama malum qua non aliud velocius ullum,

Verg. A. 4, 174:

quo neque melius neque amplius aliud in natura mortalium est,

Sall. J. 2, 4:

quo non aliud atrocius visum,

Tac. A. 6, 24:

(Sulla) neque consilio neque manu priorem alium pati,

Sall. J. 96, 3:

neque majus aliud neque praestabilius invenias,

id. ib. 1, 2; Liv. 1, 24:

non alia ante Romana pugna atrocior fuit,

id. 1, 27; 2, 31; Tac. A. 6, 7 al.; cf. under aliter, 2. b. z.—Hence the advv.

ălĭō, adv. (an old dat. form, designating direction to a place; cf.: eo, quo), elsewhither (arch.), elsewhere, to another place, person, or thing, allose (class., esp. among poets; but not found in Lucr. or Juv.).

In gen.

Of place:

fortasse tu profectus alio fueras,

Ter. Eun. 2, 2, 49:

ut ab Norba alio traducerentur,

Liv. 32, 2:

translatos alio maerebis amores,

Hor. Epod. 15, 23:

decurrens alio,

id. S. 2, 1, 32:

nam frustra vitium vitaveris illud, Si te alio pravum detorseris,

id. ib. 2, 2, 55.—With quo:

Arpinumne mihi eundum sit, an quo alio,

to some other place, Cic. Att. 9, 17:

si quando Romam aliove quo mitterent legatos,

Liv. 38, 30. —

Of persons or things (cf. alias, alibi, alicunde, etc.):

illi suum animum alio conferunt,

Ter. Heaut. 2, 4, 10 (cf. Plaut. Merc. 2, 2, 62:

ne ad illam me animum adjecisse sentiat): ne quando iratus tu alio conferas,

id. Eun. 3, 1, 60 Don.:

hi narrata ferunt alio,

Ov. M. 12, 57: tamen vocat me alio ( to another subject) jam dudum tacita vestra exspectatio, Cic. Clu. 23, 63; id. Verr. 2, 1, 53, § 139:

sed, si placet, sermonem alio transferamus,

id. de Or. 1, 29, 133:

quoniam alio properare tempus monet,

Sall. J. 19, 2; so Tac. A. 1, 18 al.—

Of purpose or design:

appellet haec desideria naturae: cupiditatis nomen servet alio,

for another purpose, Cic. Fin. 2, 9, 27:

hoc longe alio spectabat,

looked quite elsewhere, had a far different design, Nep. Them. 6, 3.—

a.. Alio... alio, in one way... in another; hither... thither, = huc... illuc:

hic (i. e. in ea re) alio res familiaris, alio ducit humanitas,

Cic. Off. 3, 23, 89: alio atque alio, in one way and another:

nihil alio atque alio spargitur,

Sen. Brev. Vit. 11, 2.—

Alius alio, each in a different way, one in one way, another in another:

et ceteri quidem alius alio,

Cic. Off. 3, 20, 80:

aliud alio dissipavit,

id. Div. 1, 34, 76; so Liv. 2, 54, 9; 7, 39.—So, aliunde alio, from one place to another:

quassatione terrae aliunde alio (aquae) transferuntur,

Sen. Q. N. 3, 11, 1; cf. aliunde.—

Like alius or aliter with a negative and the particles of comparison quam or atque;

in questions with nisi: plebem nusquam alio natam quam ad serviendum,

for nothing but, Liv. 7, 18, 7: non alio datam summam quam in emptionem, etc., * Suet. Aug. 98 Ruhnk.:

quo alio nisi ad nos confugerent?

Liv. 39, 36, 11; cf. Hand, Turs. I. pp. 232-234.—

ălĭā, adv. (sc. via), in another way, in a different manner (in the whole ante-class. and class. per. dub.); for in Plaut. Rud. prol. 10, aliuta has been proposed; in Lucr. 6, 986, Lachm. reads alio; in Liv. 21, 56, 2, Weissenb. alibi; and in id. 44, 43, 2, via may be supplied from the preced. context; certain only in Don. ad Ter. Hec. 1, 2, 5; cf. Hand, Turs. I. p. 219.—

ălĭās, adv. (acc. to Prisc. 1014 P., and Corss. Ausspr. I. p. 769, an acc. form like foras; but acc. to Herz. ad Caes. B. G. 5, 57, and Hab. Syn. 79, old gen. like paterfamili as, Alcmen as, etc. In the ante-class. per. rare; only once in Plaut., twice in Ter., twice in Varro; in the class. per. most freq. in Cic., but only three times in his orations; also in Plin.).

Of time, at a time other than the present, whether it be in the past or (more freq.) in the future.

At another time, at other times, on another occasion (alias: temporis adverbium, quod Graeci allote, aliter allôs, Capitol. Orth. 2242 P.; cf.

Herz. and Hab., as cited above): alias ut uti possim causa hac integra,

Ter. Hec. 1, 2, 4; so id. And. 3, 2, 49 (alias = alio tempore, Don.):

sed alias jocabimur,

Cic. Fam. 7, 13, 2:

sed plura scribemus alias,

id. ib. 7, 6:

et alias et in consulatus petitione vinci,

id. Planc. 18:

nil oriturum alias,

Hor. Ep. 2, 1, 17.—In the future, freq. in contrast with nunc, in praesentia, tum, hactenus:

recte secusne, alias viderimus,

Cic. Ac. 2, 44, 135:

Hactenus haec: alias justum sit necne poema, Nunc, etc.,

Hor. S. 1, 4, 63: sed haec alias pluribus;

nunc, etc.,

Cic. Div. 2, 2 fin.; Liv. 44, 36 fin.: quare placeat, alias ostendemus; in praesentia, etc., Auct. ad Her. 3, 16, 28.—In the past:

gubernatores alias imperare soliti, tum metu mortis jussa exsequebantur,

Curt. 4, 3, 18:

alias bellare inter se solitos, tunc periculi societas junxerat,

id. 9, 4, 15.—Freq. with advv. of time;

as numquam, umquam, and the like: si umquam in dicendo fuimus aliquid, aut etiam si numquam alias fuimus, tum profecto, etc.,

Cic. Att. 4, 2, 2:

consilio numquam alias dato,

Hor. C. 3, 5, 45:

numquam ante alias,

Liv. 2, 22, 7:

non umquam alias ante tantus terror senatum invasit,

id. 2, 9, 5; 1, 28, 4:

si quando umquam ante alias,

id. 32, 5 (where the four advv. of time are to be taken together):

Saturnalibus et si quando alias libuisset, modo munera dividebat,

Suet. Aug. 75.—

Alias... alias, as in Gr. allote... allote; allote men... allote de, at one time... at another; once... another time; sometimes... sometimes; now... now:

Alias me poscit pro illa triginta minas, Alias talentum magnum,

Plaut. Curc. 1, 1, 63; so Varr. L. L. 8, § 76 Mull.; id. R. R. 2, 1, 15; Cic. Verr. 1, 46, 120:

nec potest quisquam alias beatus esse, alias miser,

id. Fin. 2, 27, 87:

contentius alias, alias summissius,

id. de Or. 3, 55, 212:

cum alias bellum inferrent, alias inlatum defenderent,

Caes. B. G. 2, 29; so id. ib. 5, 57 al.; it occurs four times in successive clauses in Cic. Inv. 1, 52, 99.—Sometimes plerumque, saepe, aliquando, interdum stand in corresponding clauses:

nec umquam sine usura reddit (terra), quod accepit, sed alias minore, plerumque majore cum foenore,

Cic. Sen. 15, 51:

geminatio verborum habet interdum vim, leporem alias,

id. de Or. 3, 54, 206:

hoc alias fastidio, alias contumacia, saepius imbecillitate, evenit,

Plin. 16, 32, 58, § 134; 7, 15, 13, § 63.—Sometimes one alias is omitted:

illi eruptione tentata alias cuniculis ad aggerem actis, etc.,

Caes. B. G. 3, 21; Plin. 26, 3, 7, § 13.—

Alias aliter, alias alius, etc. (cf. alius), at one time in one way... at another in another; now so... now otherwise; now this... now that:

et alias aliter haec in utramque partem causae solent convenire,

Cic. Inv. 2, 13, 45:

alii enim sunt, alias nostrique familiares fere demortui,

id. Att. 16, 11 (Madv. interprets this of time):

illi alias aliud iisdem de rebus judicant,

id. de Or. 2, 7, 30; id. Or. 59, 200:

(deos) non semper eosdem atque alias alios solemus venerari,

id. Red. in Sen. 30:

ut iidem versus alias in aliam rem posse accommodari viderentur,

id. Div. 2, 54, 111.—

Saepe alias or alias saepe... nunc, nuper, quondam, etc.;

also: cum saepe alias... tum, etc. (very common in Cic.): quod cum saepe alias tum nuper, etc.,

Cic. Tusc. 4, 4, 7:

fecimus et alias saepe et nuper in Tusculano,

id. ib. 5, 4, 11:

quibus de rebus et alias saepe... et quondam in Hortensii villa,

id. Ac. 2, 3, 9:

quorum pater et saepe alias et maxime censor saluti rei publicae fuit,

id. de Or. 1, 9, 38:

cum saepe alias, tum apud centumviros,

id. Brut. 39, 144:

cum saepe alias, tum Pyrrhi bello,

id. Off. 3, 22, 86; 3, 11, 47:

neque tum solum, sed saepe alias,

Nep. Hann. 11, 7.—In comparative sentences rare:

nunc tamen libentius quam saepe alias,

Symm. Ep. 1, 90.—So,

Semper alias, always at other times or in other cases (apparently only post-Aug.): et super cenam autem et semper alias communissimus, multa joco transigebat. Suet. Vesp. 22; id. Tib. 18; Gell. 15, 1.—

Raro alias, rarely at other times, on other occasions:

ut raro alias quisquam tanto favore est auditus,

Liv. 45, 20; 3, 69; Tac. H. 1, 89.—

Non alias, at no other time, never, = numquam (a choice poet. expression, often imitated by [p. 92] the histt.):

non alias caelo ceciderunt plura sereno Fulgura,

never at any other time did so much lightning fall from a clear sky, Verg. G. 1, 487:

non alias militi familiarior dux fuit,

Liv. 7, 33; 45, 7:

non alias majore mole concursum,

Tac. A. 2, 46; 4. 69;

11, 31: non sane alias exercitatior Britannia fuit,

id. Agr. 5:

haud alias intentior populus plus vocis permisit,

id. A. 3, 11, and 15, 46; Suet. Tit. 8; Flor. 3, 6.—

Of place, at another place, elsewhere; or in respect of other things, in other circumstances, otherwise (only post-Aug.; v. Madv. ad Cic. Fin. 1, 3, 7):

Idaeus rubus appellatus est, quoniam in Ida, non alias, nascitur,

Plin. 24, 14, 75, § 123 (Jan, alius): nusquam alias tam torrens fretum, * Just. 4, 1, 9:

sicut vir alias doctissimus Cornutus existimat,

Macr. S. 5, 19.—

Alias for alioqui (only post-Aug.), to indicate that something is in a different condition in one instance, not in others, except that, for the rest, otherwise:

in Silaro non virgulta modo immersa, verum et folia lapidescunt, alias salubri potu ejus aquae,

Plin. 2, 103, 106, § 224; so id. 18, 6, 7, § 37; 19, 8, 48, § 163; 25, 2, 6, § 16 al.—

Non alias quam, for no other reason, on no other condition, in no other circumstances than, not other than; and non alias nisi, on no other condition, not otherwise, except (prob. taken from the lang. of common life):

non alias magis indoluisse Caesarem ferunt quam quod, etc.,

Tac. A. 3, 73:

debilitatum vulnere jacuisse non alias quam simulatione mortis tutiorem,

by nothing safer than by feigning death, Curt. 8, 1, 24; 8, 14, 16; Dig. 29, 7, 6, § 2: non alias ( on no other condition) existet heres ex substitutione nisi, etc., ib. 28, 6, 8; 23, 3, 37, 23, 3, 29.—

Alias like aliter, in another manner; flrst in the Lat. of the jurists (cf. Suet. Tib. 71 Oud.; Liv. 21, 56, 2 Drak.; Ter. And. 3, 2, 49 Ruhnk.), Dig. 33, 8, 8, § 8; cf. Hand, Turs. I. pp. 219-227. —

ălĭtĕr, adv. [alis; v. alius init. ], otherwise, in another manner, allôs.

With comparative-clause expressed; constr. both affirm. and neg. without distinction.

With atque, ac, quam, and rarely ut, otherwise than, different from what, etc., Ter. Heaut. 2, 3, 23:

sed aliter atque ostenderam facio,

Cic. Fam. 2, 3, 4; Ter. Ad. 4, 3, 6:

aliter ac nos vellemus,

Cic. Mil. 9, 23:

de quo tu aliter sentias atque ego,

id. Fin. 4, 22, 60; id. Att. 6, 3:

si aliter nos faciant quam aequum est,

Plaut. Stich. 1, 1, 42:

si aliter quippiam coacti faciant quam libere,

Cic. Rab. Post. 11, 29; id. Verr. 2, 1, 19, § 24; id. Inv. 2, 22, 66:

Sed si aliter ut dixi accidisset, qui possem queri?

id. Rep. 1, 4, 7.—

Non (or haud) aliter, not otherwise (per litoten), = just as; with quam si, ac si, quam cum, quam, exactly, just as if:

Non aliter quam si ruat omnis Karthago,

Verg. A. 4, 669:

dividor haud aliter quam si mea membra relinquam,

Ov. Tr. 1, 3, 73:

nihil in senatu actum aliter quam si, etc.,

Liv. 23, 4; 21, 63, 9:

illi negabant se aliter ituros quam si, etc.,

id. 3, 51, 12:

nec aliter quam si mihi tradatur, etc., Quint. prooem. 5: ut non aliter ratio constet quam si uni reddatur,

Tac. A. 1, 6; 1, 49:

Non aliter quam si fecisset Juno maritum Insanum,

Juv. 6, 619; Suet. Aug. 40:

non aliter quam cum, etc.,

Ov. F. 2, 209; so id. M. 2, 623; 4, 348; 6, 516 al.:

nec scripsi aliter ac si, etc.,

Cic. Att. 13, 51; Suet. Oth. 6; Col. 2, 14 (15), 8:

Non aliter quam qui lembum subigit,

Verg. G. 1, 201:

non aliter praeformidat quam qui ferrum medici, priusquam curetur, aspexit,

Quint. 4, 5, 5; so id. 4, 5, 22; 2, 5, 11:

neque aliter quam ii, qui traduntur, etc.,

id. 5, 8, 1:

patere inde aliquid decrescere, non aliter quam Institor hibernae tegetis,

Juv. 7, 220:

successorem non aliter quam indicium mortis accepturum,

Tac. A. 6, 30.—

Aliter ab aliquo (analog. to alius with the abl., and alienus with ab), differently from any one:

cultores regionum multo aliter a ceteris agunt,

Mel. 1, 9, 6.—

Non ali ter nisi, by no other means, on no other condition, not otherwise, except:

qui aliter obsistere fato fatetur se non potuisse, nisi etc.,

Cic. Fat. 20, 48; id. Fam. 1, 9: non pati C. Caesarem consulem aliter fieri, nisi exercitum et provincias tradiderit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 14; so Lentulus ap. Cic. Fam. 12, 14, 18; Liv. 35, 39; 45, 11; 38; Tac. Or. 32; Just. 12, 14, 7; Suet. Ner. 36; Dig. 37, 9, 6; 48, 18, 9. —

Non aliter quam ut, on no other condition than that:

neque aliter poterit palos, ad quos perducitur, pertingere, quam ut diffluat,

Col. Arb. 7, 5; so Suet. Tib. 15; 24; id. Galb. 8; Curt. 9, 5, 23.—

Without a comparative clause expressed.

In gen., otherwise, in another manner, in other respects; and in the poets: haud aliter (per litoten), just so:

vale atque salve, etsi aliter ut dicam meres,

though you deserve that I speak differently, Plaut. Capt. 3, 5, 86 Brix:

tu si aliter existimes, nihil errabis,

Cic. Fam. 3, 7, 16:

ut eadem ab utrisque dicantur, aliter dicuntur,

in a different sense, Plin. Pan. 72, 7:

Si quis aliter docet,

Vulg. 1 Tim. 6, 3:

quae aliter se habent,

ib. ib. 5, 25:

Quippe aliter tunc vivebant homines,

Juv. 6, 11: quod uterque nostrum his etiam ex studiis notus, quibus aliter ignotus est, otherwise, i. e. personally, unknown, Plin. Ep. 9, 23, 3.—With negatives:

non fuit faciendum aliter,

Cic. Att. 6, 9; Tac. A. 15, 68:

Ergo non aliter poterit dormire?

Juv. 3, 281:

aliter haud facile eos ad tantum negotium impelli posse,

Sall. C. 44, 1; Curt. 8, 10, 27:

haud aliter Rutulo muros et castra tuenti Ignescunt irae (the comparison of the wolf precedes),

Verg. A. 9, 65:

haud aliter (i. e. like a wild beast) juvenis medios moriturus in hostes Irruit,

id. ib. 9, 554 al.; Ov. M. 8, 473; 9, 642:

non aliter (i. e. than I) Samio dicunt arsisse Bathyllo Anacreonta Teium,

Hor. Epod. 14, 10:

neque Mordaces aliter (i. e. than by means of wine) diffugiunt sollicitudines,

id. C. 1, 18, 4:

neque exercitum Romanum aliter transmissurum,

Tac. H. 5, 19:

nec aliter expiari potest,

Vulg. Num. 35, 33. —So, fieri aliter non potest or fieri non potest aliter (not fieri non aliter potest): nihil agis;

Fieri aliter non potest,

Ter. Ad. 5, 8, 13: assentior;

fieri non potuit aliter,

Cic. Att. 6, 6.—

Esp.

Pregn., otherwise, in the contrary manner: Pe. Servos Epidicus dixit mihi. Ph. Quid si servo aliter visum est? i. e. if he does not speak the truth? Plaut. Ep. 4, 2, 29:

verum aliter evenire multo intellegit,

Ter. And. prol. 4 (aliter autem contra significat, Don.):

amplis cornibus et nigris potius quam aliter,

Varr. R. R. 1, 20, 1: ne aliter quid eveniat, providere de cet, otherwise than harmoniously, Sall. J. 10, 7:

dis aliter visum,

Verg. A. 2, 428:

sin aliter tibi videtur,

Vulg. Num. 11, 15: adversi... saevaque circuitu curvantem bracchia longo Scorpion atque aliter ( in the opposite direction) curvantem bracchia Cancrum, Ov. M. 2, 83: aliterque ( and in the opposite course) secante jam pelagus rostro, Luc. 8, 197.—Hence, qui aliter fecerit, who will not do that:

neu quis de his postea ad senatum referat, neve cum populo agat: qui aliter fecerit, etc.,

Sall. C. 51, 43; Just. 6, 6, 1; cf. Brisson. de Form. p. 200, and de Verb. Signif. p. 66.—

Aliter esse, to be of a different nature, differently constituted or disposed:

sed longe aliter est amicus atque amator,

Plaut. Truc. 1, 2, 70: ego hunc esse aliter credidi: iste me fefellit;

ego isti nihilo sum aliter ac fui,

Ter. Phorm. 3, 2, 44; id. Ad. 3, 4, 46; Cic. Rosc. Am. 47, 137.—

For alioqui (q. v. II. C.), otherwise, else, in any other case:

jus enim semper est quaesitum aequabile: neque enim aliter esset jus (and just after: nam aliter justitia non esset),

Cic. Off. 2, 12, 42; 1, 39, 139; id. Lael. 20, 74:

si suos legatos recipere vellent, quos Athenas miserant, se remitterent, aliter illos numquam in patriam essent recepturi,

Nep. Them. 7 fin.:

aliter sine populi jussu nulli earum rerum consuli jus est,

Sall. C. 29, 3 Kritz:

aliter non viribus ullis Vincere poteris,

Verg. A. 6, 147:

veniam ostentantes, si praesentia sequerentur: aliter nihil spei,

Tac. H. 4, 59:

quoniam aliter non possem,

Vulg. Sap. 8, 21.—

Like alius (q. v. II. A.) repeated even several times in a distributive manner, in one way... in another: sed aliter leges, aliter philosophi tollunt astutias. Cic. Off. 3, 17, 68; so id. ib. 1, 12, 38; id. Lael. 24, 89; id. Fam. 15, 21, 6:

aliter utimur propriis, aliter commodatis,

Tac. Or. 32:

Aliter catuli longe olent, aliter sues,

Plaut. Ep. 4, 2, 9:

aliter Diodoro, aliter Philoni, Chrysippo aliter placet,

id. Ac. 2, 47, 143:

idem illud aliter Caesar, aliter Cicero, aliter Cato suadere debebit,

Quint. 3, 8, 49: Et aliter acutis morbis medendum, aliter vetustis; aliter increscentibus, aliter subsistentibus, aliter jam ad sanitatem inclinatis, Cels. prooem. p. 10.—

With alius or its derivatives, one in one way, another in another (v. alius, II. B.):

quoniam aliter ab aliis digeruntur,

Cic. de Or. 2, 19, 79; id. Att. 7, 8; Liv. 2, 21; so id. 39, 53:

hoc ex locorum occasione aliter alibi decernitur,

Plin. 18, 5, 6, § 30; so id. 25, 4, 10, § 29.—

Non aliter, analog. to non alius (v. alius, II. H.) with a comp. (only in Plin.):

non aliter utilius id fieri putare quam, etc.,

Plin. 37, 2, 10, § 28:

idque non aliter clarius intellegi potest,

id. 37, 4, 15, § 59; so id. 22, 22, 36, § 78; 24, 11, 50, § 85; 28, 9, 41, § 148; cf. Hand, Turs. I. pp. 267-276.

inter, adv., and prep. with acc. [kindred to in, intra; Sanscr. antar; Goth. undar; Germ. unter; Engl. under].

Adv., in the midst, in between ( poet. and rare):

dumque pii petit ora patris stetit arduus inter pontus,

Val. Fl. 5, 337:

tot montibus inter diviso,

id. 6, 220; 8, 382. —

Prep., with acc., between, belwixt, among, amid, surrounded by.

Lit., in space.

Of position only.

Referring to two places or objects, between:

qui (mons Jura) est inter Sequanos et Helvetios,

Caes. B. G. 1, 2:

cum inter me et Brundisium Caesar esset,

Cic. Att. 9, 2:

inter Padum atque Alpes,

Liv. 5, 35:

ager Tarquiniorum, qui inter urbem ac Tiberim fuit,

id. 2, 5:

locus inter duos lucos,

id. 1, 8, 5:

apud Artemisium inter Euboeam continentemque terram,

id. 2, 5, 2; so,

inter haec maria Asia,

Curt. 3, 1, 13.—

Referring to more than two places or objects, among, in the midst of:

inter hostium tela versari,

Cic. de Or. 1, 46:

inter multos saucios spe incertae vitae relictus,

Liv. 2, 17, 4:

rex inter primos constiterat,

Curt. 5, 3, 9:

inter multitudinem,

Liv. 22, 13, 2:

inter lignarios,

id. 35, 41, 10:

repertae inter spolia catenae,

Tac. A. 2, 18:

vicos aut inter vias manere,

Suet. Caes. 39:

inter ingentes solitudines,

Sall. J 89, 4:

inter deserta ferarum Lustra domosque,

Verg. A. 3, 646.— So, even with a noun in the sing., in the midst of, surrounded by:

erat inter ceteram planitiem mons,

Sall. J. 92, 5:

tibicines inter exercitum positi,

Gell. 1, 11, 3:

inter caedem aquila,

Tac. A. 1, 60; cf.:

inter ceteram praedam,

Liv. 22, 16, 7; 8, 10, 10:

inter purpuram atque aurum,

id. 9, 17, 16. —

With verbs of motion.

Between, through, among:

inter medias stationes hostium erupere,

Liv. 35, 11:

acies inter bina castra procedunt,

id. 4, 18, 3; Tac. A. 14, 33:

inter oppositas classes transmisit,

Suet. Caes. 58:

spatiabatur in nemore Parmenion medius inter duces,

Curt. 7, 2, 23:

medios inter hostes Londinium perrexit,

Tac. A. 14, 33.—

Pregn., including motion to and position between or among things mentioned, among, into the midst of:

inter densas, umbrosa cacumina, fagos Adsidue veniebat,

Verg. E. 2, 3:

te mea dextera magna inter praemia ducet,

id. A. 12, 437:

dico te priore nocte venisse inter falcarios in Laecae domum,

among the scythe-makers, into the street of the scythe-makers, Cic. Cat. 1, 4, 8.—

Transf., of relations conceived as local.

In discrimination (doubt, choice, etc.), between two or more objects:

judicium inter deas tres,

Cic. Div. 1, 50, 114; cf.:

inter Marcellos et Claudios patricios judicare,

id. de Or. 1, 39, 176:

inter has sententias dijudicare,

id. Tusc. 1, 11, 23:

inter diversas opiniones electio, Quint. prooem. 2: discrimen inter gratiosos cives atque fortes,

id. Balb. 21, 49:

inter optime valere et gravissime aegrotare nihil prorsus interesse,

id. Fin. 2, 13, 43:

qui bellum et pacem inter dubitabant,

Tac. A. 12, 32:

trepidare inter scelus metumque,

id. H. 3, 39:

inter pugnae fugaeque consilium,

Liv. 1, 27.—So, with inter repeated:

ut nihil inter te atque inter quadrupedem aliquam putes interesse,

Cic. Par. 1; id. Fin. 1, 9, 30:

quid intersit inter popularem civem et inter constantem, severum et gravem,

id. Lael. 25, 95.—

In expressing any relation which connects two or more persons, conceived as between or among them (strife, rivalry, friendship, intercourse, etc.).

In gen.:

quos inter magna fuit contentio,

Nep. Mil. 4, 4:

Nestor componere lites Inter Peliden festinat et inter Atriden,

Hor. Ep. 1, 2, 12:

certamen inter primores civitates,

Liv. 10, 6.—Esp., with pronouns, to express all reciprocal relations, among, with, or between one another; mutually, together:

quasi nunc non norimus nos inter nos,

Ter. Ad. 2, 4, 7; Cic. Div. 1, 28, 58; id. Att. 10, 4, 10; id. N. D. 1, 26, 51:

quod colloquimur inter nos,

with one another, id. de Or. 1, 8, 32; cf.:

inter nos naturā ad civilem communitatem conjuncti sumus,

id. Fin. 3, 20, 66:

vobis inter vos voluntatem fuisse conjunctam,

id. Div. in Caecil. 11, 34: Ciceronis pueri amant inter se, love one another (like the Fr. s ' entr ' aimer), id. Att. 6, 1, 12:

inter se consultare,

id. de Or. 2, 3, 13:

inter se amare,

id. Q. Fr. 3, 3, 1:

neque solum se colent inter se ac diligent,

id. Lael. 22, 82:

Di inter se diligunt,

id. N. D. 1, 44, 122:

furtim inter se aspiciebant,

id. Cat. 3, 5, 13:

complecti inter se lacrimantes milites coepisse,

Liv. 7, 42:

haec inter se cum repugnent, plerique non vident,

Cic. Tusc. 3, 29, 72:

inter se nondum satis noti,

Liv. 21, 39:

ratio et oratio conciliat homines inter se,

Cic. Off. 1, 16, 50:

ne nostra nobiscum aut inter nos cessatio vituperetur,

id. Fam. 9, 3, 4:

quae res eos in magno diuturnoque bello inter se habuit,

Sall. J. 79, 3.—Sometimes pleon., the reciprocal relation being sufficiently expressed by the context:

manus conserentis inter se Romanos exercitus,

Sall. H. 1, 41, 19 Dietsch:

Ulixes cum Ajace summa vi contendere inter se,

Dict. Cret. 5, 14:

conferti inter se,

id. 2, 46.—

So of things:

ita effici complexiones atomorum inter se,

mutual, reciprocal, Cic. Fin. 1, 6, 19:

colles duos inter se propinquos occupat,

near one another, Sall. J. 98, 3:

haud procul inter se erant,

id. ib. 41, 2:

multum inter se distant istae facultates,

Cic. de Or. 1, 49, 215:

res inter se similes,

Quint. 9, 2, 51:

inter se dissimilis,

id. 9, 4, 17.—

Of a common privacy, secrecy, etc.: inter nos, between or among ourselves, confidentially, like the Fr. entre nous:

nec consulto dicis occulte, sed quod inter nos liceat, ne tu quidem intellegis,

Cic. N. D. 1, 26, 74:

quod inter nos liceat dicere,

id. Att. 2, 4:

quod inter nos sit,

but let that be between ourselves, Sen. Ep. 12, 2. —

With nouns denoting a multitude of persons, like apud (not ante-Aug.):

haudquaquam inter id genus contemptor habebatur,

Liv. 6, 34, 5:

inter hostes variae fuere sententiae,

id. 4, 18, 1:

credula fama inter gaudentes,

Tac. H. 1, 34:

more inter veteres recepto,

id. ib. 2, 85.—

Of a class of persons or things to which the subject is referred.

In gen., among:

homines inter suos nobiles,

Cic. Fl. 22, 52:

inter suos et honestus et nobilis,

id. Clu. 5, 11:

in oratoribus vero admirabile est, quantum inter omnes unus excellat,

id. Or. 2, 6:

inter philosophos (Xenophon) reddendus est,

Quint. 10, 1, 37:

ille Croesus, inter reges opulentissimus,

Sen. Contr. 2, 9:

Borysthenes inter Scythiae amnes amoenissimus,

Mel. 2, 1, 6.— So freq. with sup., inter and acc. take the place of a gen.:

honestissimus inter suos numerabatur,

Cic. Rosc. Am. 6, 16:

plurimum inter eos valere,

Caes. B. G. 2, 4, 4:

maximum imperium inter finitimos,

Liv. 5, 3, 10:

inter Atheniensīs longe clarissimi,

Curt. 4, 13, 15; Plin. 34, 8, 21, § 81; Petr. 78; Sen. Suas. 2, 7; 2, 12; Just. 12, 7, 2; 36, 2, 6.

Esp.: inter paucos, etc., [p. 977] among few, i. e. among the few select ones, eminently, especially:

pingunt et vestes in Aegypto inter pauca mirabili genere,

Plin. 35, 11, 42, § 150; cf.:

sternutamento utilis inter pauca,

id. 24, 11, 58, § 97:

pugna inter paucas memorata populi Romani clades,

Liv. 22, 7; cf.:

inter paucos disertus,

Quint. 10, 3, 13:

inter paucos familiarium Neroni assumptus est,

Tac. A. 16, 18:

claritudine paucos inter senum regum,

id. ib. 11, 10; so, inter alios: judicatur inter alios omnes beatus, qui in proelio profuderit animam, among all others to be noticed, i. e. especially, in the highest degree, Amm. 2, 3, 6; so,

inter cuncta,

Hor. Ep. 1, 18, 96:

inter omnia,

Curt. 3, 3, 18:

inter cetera,

Liv. 37, 12.—

In judic. lang., t. t.: inter sicarios, on the charge of assassination:

cum praetor quaestionem inter sicarios exercuisset,

Cic. Fin. 2, 16, 54; id. Clu. 53, 147; cf.:

in recuperatorio judicio ejus maleficii, de quo inter sicarios quaeritur,

id. Inv. 2, 20, 60:

longo intervallo judicium inter sicarios hoc primum committitur,

id. Rosc. Am. 5, 11:

sexcenti sunt, qui inter sicarios et de veneficiis accusabant,

id. ib. 32, 90:

si ostenderis, quomodo sis eos inter sicarios defensurus,

id. Phil. 2, 4, 8.—

In some idiomatic phrases.

Inter manus, within reach, i. e. close at hand:

ante oculos interque manus sunt omnia vestras,

Verg. A. 11, 311; also, upon or in the hands:

inter manus domum ablatus,

Liv. 3, 13:

inter quas (manus) collapsus extinguitur,

Curt. 8, 2, 39:

inter manus auferri,

Cic. Verr. 2, 5, 11, § 28:

inter manus meas crevit,

under my hands, Sen. Ep. 12:

manus inter maestorumque ora parentum,

before their faces and within their reach, Verg. A. 2, 681.—

Inter viam, vias, on the way:

dum rus eo, coepi egomet mecum inter vias,

Ter. Eun. 4, 2, 1; Plaut. Poen. 5, 3, 43:

si se inter viam obtulerit,

Cic. Att. 4, 3, 5. —

Of time.

Between two dates or periods specified:

dies XLV. inter binos ludos,

Cic. Verr. 2, 2, 52 fin.; Liv. 1, 3.—

During, in the course of, within; for which, in English, we sometimes use by or at:

quot prandia inter continuum perdidi triennium,

Plaut. Stich. 1, 3, 61:

omnia agentur, quae inter decem annos nefarie flagitioseque facta sunt,

Cic. Verr. 1, 13; cf.:

qui inter annos tot unus inventus sit, quem, etc.,

id. de Imp. Pomp. 23, 68:

inter ipsum pugnae tempus,

Liv. 36, 20:

inter noctem lux orta,

id. 32, 29:

qui plus cernant oculis per noctem quam inter diem,

Gell. 9, 4.—

Freq., with substt., to denote an act performed at a certain time, in the course of, while:

haec inter cenam Tironi dictavi,

at table, Cic. Quint. Fragm. 3, 1, 6; cf.:

illuseras heri inter scyphos,

id. Fam. 7, 22:

inter fulmina et tonitrua,

id. Phil. 5, 6, 15:

promptior inter tenebras affirmatio,

Tac. A. 2, 82:

inter initia,

at the beginning, Cels. 3, 25.—

During, and hence under the circumstances described, i. e. in spite of, notwithstanding:

nobis inter has turbas senatus tamen frequens flagitavit triumphum,

amid, in spite of these commotions, Cic. Fam. 16, 11:

utrumque consilium aspernatus, quod inter ancipitia deterrimum est, dum media sequitur,

Tac. H. 3, 40:

senum coloniae inter male parentes et injuste imperantes aegra municipia et discordantia,

id. Agr. 32; cf.:

ita neutris cura posteritatis inter infensos vel obnoxios,

id. H. 1, 1.—

Inter haec, inter quae, meanwhile, during this time:

= interea, inter haec major alius terror,

in the mean time, Liv. 2, 24; cf.:

inter haec jam praemissi Albam erant equites,

id. 1, 29; 3, 57, 7; 44, 10, 5; Curt. 3, 1, 1; Suet. Tib. 8; 63:

inter quae tribuni plebei petivere, etc.,

Tac. A. 1, 15; 2, 34; 58; 3, 33; id. H. 1, 78; Curt. 4, 2, 10:

inter quae unctione uti licet,

Cels. 4, 2, 3.—

So with gerunds and gerundives: inter agendum,

at, while, Verg. E. 9, 24; Quint. 12, 3, 10:

inter disceptandum,

id. 12, 7, 6:

inter res agendas,

Suet. Caes. 45.—

In composition its final r is assimilated in intellego and its derivatives.

Between; as, intercedere, interponere. —

At intervals, from time to time; as, interaestuare, intermittere, intervisere.—

Under, down, to the bottom; as, interire, interficere.

fĕrē and fermē ( fĕrĕ, Aus. Epigr. 10, 5, 5), adv. [Sanscr. dhar-, dhar-ami, to bear, support; Gr. root, thra-, in thrênus, stool, thronos, seat; Lat. firmus; cf.: forma, forum. Ferme is perh. a sup. form for ferime, v. Rib. Lat. Part. p. 6 sq. Erroneously, Varr.: ferme dicitur quod nunc fere: utrumque dictum a ferendo, quod id quod fertur est in motu atque adventat, L. L. 7, § 92 Müll.], approximately, closely, in two senses.

With the idea of approach predominant, nearly, almost, well-nigh, within a little, for the most part, about (esp. with words of number, quantity, multitude; cf.: plerumque, vulgo).

Form fere:

fere sexennis,

Plaut. Poen. 4, 2, 80:

abhinc menses decem fere,

Ter. Hec. 5, 3, 24; cf.:

fere abhinc annos quindecim,

id. Phorm. 5, 8, 28:

fere in diebus paucis, quibus haec acta sunt, Chrysis vicina haec moritur,

soon, only a few days after, id. And. 1, 1, 77:

quinta fere hora,

about the fifth hour, Cic. Pis. 6, 13:

hora fere tertia,

id. Att. 14, 20, 1:

tertia fere vigilia,

Caes. B. G. 4, 23, 1:

sexcentos fere annos,

Cic. Rep. 1, 48:

sexto decimo fere anno,

id. ib. 2, 33:

anno fere ante, quam consul est declaratus,

id. ib. 1, 5:

anno fere centesimo et quadragesimo post mortem Numae,

id. ib. 2, 15; cf.:

anno trecentesimo et quinquagesimo fere post Romam conditam,

id. ib. 1, 16:

decem fere annis post primos consules,

id. ib. 2, 32; cf.

also: decessit fere post annum quartum quam, etc.,

Nep. Arist. 3 fin.:

meus fere aequalis,

Cic. Brut. 48, 179; cf. id. Off. 3, 1, 1:

ipsa Peloponnesus fere tota in mari est,

id. Rep. 2, 4, 8; cf.:

totius fere Galliae legati ad Caesarem gratulatum convenerunt,

Caes. B. G. 1, 30, 1:

totis fere a fronte et ab sinistra parte nudatis castris,

id. ib. 2, 23, 4:

rerum omnium fere modus,

Cic. Rep. 6, 18; cf.:

quam fere omnium constans et moderata ratio vitae,

id. Clu. 16, 46:

ex omnibus fere partibus,

Caes. B. G. 7, 19:

in reliquis fere rebus,

id. ib. 6, 13, 3:

omnes fere,

Cic. Fam. 6, 10, 3; Caes. B. G. 2, 25, 1; 4, 20, 1; Nep. Arist. 2, 3; id. Chabr. 3, 4; Liv. 21, 60, 9; Suet. Caes. 87;

and in the order fere omnes,

Caes. B. G. 5, 13, 1; 5, 23, 4:

cujus disputationis fuit extremum fere de immortalitate animorum,

Cic. Lael. 4, 14; cf.: Phalereus ille Demetrius ultimus est fere ex Atticis. Quint. 10, 1, 80: cum fere e regione castris castra poneret, Caes. B. G. 7, 35, 1; id. ib. 3, 12, 1:

plus fere,

Plaut. Truc. 1, 1, 45:

semper fere,

Cic. de Or. 2, 6, 22:

satis fere diximus,

id. Off. 1, 18, 60:

tantum fere,

almost only, id. Rep. 2, 18 fin.:

Lycurgus eadem vidit fere,

id. ib. 2, 23:

haec fere,

id. ib. 1, 34 fin.; cf.:

hoc fere ab reliquis differunt, quod,

in this chiefly, Caes. B. G. 6, 18, 3:

haec fere dicere habui,

Cic. N. D. 3, 39, 93:

haec erant fere, quae, etc.,

id. Fam. 12, 5 fin.; 12, 30 fin.; id. Att. 2, 16, 1; id. Or. 54, 182; id. Ac. 2, 32, 102:

exposui fere non philosophorum judicia, sed, etc.,

id. N. D. 1, 16, 42; cf.:

sic fere componendum, quomodo pronuntiandum erit,

Quint. 9, 4, 138:

fere eodem pacto, quo,

Hor. Ep. 1, 6, 10:

et fere apparet, quid in invidiam, etc.... dicendum sit,

Quint. 5, 12, 16.—

Form ferme:

hoc factum est ferme abhinc biennium,

Plaut. Bacch. 3, 2, 4; so,

abhinc annos ferme L.,

Vell. 2, 90 fin.:

nam ferme ante annos DCCCCL. floruit,

id. 1, 5, 3:

intra XII. ferme annos,

id. 2, 11 fin.:

duodequadragesimo ferme anno, ex quo regnare coeperat Tarquinius,

Liv. 1, 40:

mille ferme delecti propugnatores onerariis imponuntur,

id. 30, 10; cf.:

pars ferme dimidia,

id. 42, 51:

a quo (flumine) aberat mons ferme milia viginti,

Sall. J. 48, 3; cf.:

in tumulo quatuor ferme milia distante ab castris regiis consedit,

Liv. 30, 8:

abest ab Carthagine quindecim milia ferme passuum locus,

id. 30, 9:

ferme eadem omnia, quae, etc.,

Ter. Phorm. 5, 7, 21:

cum ferme cunctos proceres cum honore nominavisset,

Tac. A. 3, 76:

mihi quidem aetas acta est ferme,

for the most part, about, Plaut. Trin. 2, 2, 38.

With the idea of nearness or closeness predominant, quite, entirely, just.

Form fere:

domum revortor maestus atque animo fere conturbato,

quite distracted, Ter. Heaut. 1, 1, 69:

quod statuas quoque videmus ornatu fere militari,

quite military, Cic. Off. 1, 18, 61:

paria esse fere peccata,

quite equal, Hor. S. 1, 3, 96:

etsi nobis, qui id aetatis sumus, evigilatum fere est, tamen, etc.,

entirely, sufficiently, Cic. Rep. 3, 29:

cum circa hanc fere consultationem disceptatio omnis verteretur,

just on this debated point, Liv. 36, 7, 1: jamque fere, just now, Enn. ap. Non. 217, 11; and ap. Charis. p. 114 P. (Ann. v. 286 and 580 ed. Vahl.); Verg. A. 3, 135; 5, 327; 835; cf.: jam fere, Enn. ap. Non. 355, 17 (Trag. v. 201 ed. Vahl.); and: jam... fere, id. ap. Varr. L. L. 7, § 46 Müll. (Ann. v. 447 ed. Vahl.):

sermo qui tum fere multis erat in ore,

just then, Cic. Lael. 1, 2.—

Form ferme: circumvenire video ferme injuria, altogether wrong, Naev. ap. Varr. L. L. 7, § 92 Müll. (Rib. Trag. Fragm. p. 12); cf.: ferme aderant ratibus, just, Enn. ib. § 23 Müll. (Ann. v. 602 ed. Vahl.); so, quod ferme dirum in tempus cecidere Latinae, Cic. Poët. Div. 1, 11, 18; and:

sed eum constabat virum esse ferme bonum,

Gell. 14, 2, 5:

ferme ut quisque rem accurat suam, Sic ei procedunt post principia denique,

Plaut. Pers. 4, 1, 4; so,

ferme ut pueri,

Ter. Hec. 3, 1, 32:

jam ferme moriens me vocat,

just dying, id. And. 1, 5, 49.—

In partic.

With negatives, scarcely, hardly.

(= vix, non facile.) Form fere:

nihil aut non fere multum differre,

Cic. Brut. 40, 150:

nemo fere saltat sobrius,

id. Mur. 6; id. de Or. 1, 25, 116:

nihil fere intelligit,

id. Off. 3, 3, 15:

non fere labitur,

id. Fin. 1, 6, 18:

quod non fere ante auctumnum Elaver vado transiri solet,

Caes. B. G. 7, 35, 1:

duo spondei non fere jungi patiuntur,

Quint. 9, 4, 101:

in se dicere non est fere nisi scurrarum,

id. 6, 3, 82:

denique ex bellica victoria non fere quemquam est invidia civium consecuta,

hardly any one, Cic. Sest. 23, 51:

rationem sententiae suae non fere reddere,

id. Tusc. 1, 17, 38:

nec adhuc fere inveni, qui, etc.,

id. Att. 7, 6, 1; cf.:

quod non fere contingit, nisi, etc.,

id. Lael. 20, 72:

nec rei fere sane amplius quicquam fuit,

Ter. Heaut. 1, 1, 3:

in qua (disputatione) nihil fere, quod magno opere ad rationes omnium rerum pertineret, praetermissum puto,

Cic. Rep. 1, 8 fin.: tum est Cato locutus;

quo erat nemo fere senior temporibus illis, nemo prudentior,

id. Lael. 1, 5:

dixit, hunc ne in convivio quidem ullo fere interfuisse,

id. Rosc. Am. 14:

neque ullum fere totius hiemis tempus sine sollicitudine Caesaris intercessit,

Caes. B. G. 5, 53, 5: neque enim [p. 736] fere iam est ullus dies occupatus, ut nihil, etc., Quint. 10, 7, 27.—With a neg. interrog.:

nam quid fere undique placet?

Quint. 1, 2, 15.—

Form ferme:

hoc non ferme sine magnis principum vitiis evenit,

Cic. Rep. 1, 45 fin.; id. Tusc. 5, 38, 111:

quod non ferme decernitur, nisi, etc.,

Liv. 22, 9, 8; 24, 25, 9:

voluptatibus erant inferiores, nec pecuniis ferme superiores,

Cic. Rep. 2, 34 fin.; so,

nec ferme res antiqua alia est nobilior,

Liv. 1, 24:

facio, quod manifesto moechi haud ferme solent,

Plaut. Poen. 4, 2, 40; so Ter. And. 3, 1, 2:

haud ferme,

Liv. 21, 7, 9; 27, 28, 14:

ut eo nihil ferme quisquam addere posset,

Cic. Brut. 43, 161:

quia nemo ferme huc sine damno devortitur,

Plaut. Men. 2, 1, 39:

non ferme facilius aliquid tenere,

Cic. Rep. 2, 5 fin.; 1, 45, 69.—

Of time (in the usual course of things; opp. to sometimes, now and then), in general, generally, usually, commonly.

Form fere:

Fit fere, ut, etc.,

Cic. Rep. 6, 10; cf.:

jam hoc fere sic fieri solere accepimus,

id. de Imp. Pomp. 9, 24:

quod fere solet fieri,

id. Inv. 1, 29, 46; cf.

also: ut fere fit,

id. ib. 2, 4, 14:

nam fere maxima pars morem hunc homines habent,

Plaut. Capt. 2, 1, 36:

quod fere libenter homines id, quod volunt, credunt,

Caes. B. G. 3, 18, 6:

aedificio circumdato silva (ut sunt fere domicilia Gallorum, etc.),

id. ib. 6, 30, 3:

ruri fere se continebat,

Ter. Ph. 2, 3, 16:

nam fere non difficile est invenire, quid, etc.,

Auct. Her. 2, 18, 27:

in eum fere est voluntas nostra propensior,

Cic. Off. 2, 20, 69:

sic omnia nimia in contraria fere convertuntur,

id. Rep. 1, 44:

quod in illis singuli fuissent fere, qui, etc.,

id. ib. 2, 1:

nominatim fere referri, quid, etc.,

id. de Or. 2, 33, 142:

nigra fere terra,

commonly black, Verg. G. 2, 203:

qui timet his adversa, fere miratur eodem quo cupiens pacto,

Hor. Ep. 1, 6, 9.—Strengthened by plerumque or plerique:

hic solebamus fere Plerumque eam operiri,

Ter. Ph. 1, 2, 39; cf.

corresp. to plerumque: fortuna eos plerumque efficit caecos, quos complexa est: itaque efferuntur fere fastidio et contumacia,

Cic. Lael. 15, 54:

adducto fere vultu, plerumque tacitus,

Suet. Tib. 68:

non sunt vitiosiores, quam fere plerique, qui avari avaros... reprehendunt,

Cic. Tusc. 3, 30, 73.—Opp. raro, interdum, saepe:

fere praedicta aetas laeto solo truncoque tres materias, raro quatuor desiderat,

Col. 4, 17, 5; cf.:

fereque id in capillo fit, rarius in barba,

Cels. 6, 2:

ipse Circenses ex amicorum fere libertinorumque cenaculis spectabat, interdum e pulvinari,

Suet. Aug. 15:

in consulatu pedibus fere, extra consulatum saepe adaperta sella per publicum incessit,

id. ib. 53.—

Form ferme:

quod ferme evenit,

Cic. Rep. 1, 42:

nam ferme apud Numidas in omnibus proeliis magis pedes quam arma tuta sunt,

Sall. J. 74 fin.:

inculta ferme vestiuntur virgultis vepribusque,

Liv. 21, 54:

intacta invidia media sunt: ad summa ferme tendit,

id. 45, 35; cf.:

mobilis et varia est ferme natura malorum,

Juv. 13, 236:

ceterum parva quoque (ut ferme principia omnia),

Liv. 7, 2:

ut ferme ad nova imperia,

Tac. A. 2, 2:

quae antea dictatorum et consulum ferme fuerant beneficia,

Liv. 9, 30, 3:

nocte ferme proficiscebantur,

id. 34, 13, 3.

sŭpĕrus, a, um (ante-class. collat. form of the nom. sing. sŭpĕr in two passages:

super inferque vicinus,

Cato, R. R. 149, 1:

totus super ignis,

Lucr. 1, 649; gen. plur. in signif. I. B. 1. infra, superum, Verg. A. 1, 4; Ov. M. 1, 251 et saep.), adj. [super].

Adj.

In gen., that is above, upper, higher: inferus an superus tibi fert deus funera, Liv. And. ap. Prisc. p. 606 P.:

at ita me di deaeque superi atque inferi et medioxumi,

Plaut. Cist. 2, 1, 36:

omnes di deaeque superi, inferi,

Ter. Phorm. 4, 4, 6:

ad superos deos potius quam ad inferos pervenisse,

Cic. Lael. 3, 12:

limen superum inferumque salve,

Plaut. Merc. 5, 1, 1:

portae Phrygiae limen,

id. Bacch. 4, 9, 31; 4, 9, 63; Novat. ap. Non. p. 336, 13 (Com. Rel. v. 49 Rib.):

carmine di superi placantur, carmine manes,

Hor. Ep. 2, 1, 138:

di,

id. C. 1, 1, 30; 4, 7, 18:

superis deorum Gratus et imis,

id. ib. 1, 10, 19:

ut omnia supera, infera, prima, ultima, media videremus,

Cic. Tusc. 1, 26, 64:

spectatores superarum rerum atque caelestium,

id. N. D. 2, 56, 140:

omnes caelicolas, omnes supera alta tenentes,

Verg. A. 6, 788:

supera ad convexa,

to heaven, id. ib. 6, 241 (Rib. super); 6, 750; 10, 251: cum superum lumen nox intempesta teneret, Enn. ap. Macr. S. 6, 1, 14 (Ann. v. 106 Vahl.):

lumen,

Lucr. 6, 856: templum superi Jovis, i. e. of the Capitoline Jupiter (opp. Juppiter inferus, i. e. Pluto), Cat. 55, 5; Sen. Herc. Fur. 48:

domus deorum,

Ov. M. 4, 735: mare superum, the upper, i. e. the Adriatic and Ionian Sea (opp. mare inferum, the lower or Etruscan Sea), Plaut. Men. 2, 1, 11; Cic. de Or. 3, 19, 69; id. Att. 9, 3, 1; Liv. 41, 1, 3; Mel. 2, 4, 1; Plin. 3, 5, 10, § 44; Suet. Caes. 34; 44;

so without mare (colloq.): iter ad superum,

Cic. Att. 9, 5, 1.—Adverb.:

de supero, quom huc accesserit,

from above, Plaut. Am. 3, 4, 18; so,

ex supero,

Lucr. 2, 227; 2, 241; 2, 248. —

In partic., upper, i. e. of the upper regions or upper world (opp. the lower regions):

supera de parte,

i. e. of the earth, Lucr. 6, 855:

superas evadere ad auras,

Verg. A. 6, 128:

superum ad lumen ire,

id. ib. 6, 680:

aurae,

Ov. M. 5, 641:

orae,

Verg. A. 2, 91:

limen,

id. ib. 6, 680.—

Sŭpĕri, orum, m.

They who are above (opp. inferi, those in the dungeon), Plaut. Aul. 2, 7, 6:

multum fleti ad superos,

i. e. those living on earth, Verg. A. 6, 481:

(Pompeius) Quam apud superos habuerat magnitudinem, illibatam detulisset ad Inferos,

the inhabitants of the upper world, Vell. 2, 48, 2; cf.:

ut oblitos superum paterere dolores,

Val. Fl. 1, 792: si nunc redire posset ad superos pater, Poet. ap. Charis. 5, p. 252:

epistula ad superos scripta,

i. e. to the survivors, Plin. 2, 109, 112, § 248.—

(Sc. di.) The gods above, the celestial deities:

quae Superi Manesque dabant,

Verg. A. 10, 34:

aspiciunt Superi mortalia,

Ov. M. 13, 70:

o Superi!

id. ib. 1, 196; 14, 729;

pro Superi,

id. Tr. 1, 2, 59:

terris jactatus et alto Vi Superum,

Verg. A. 1, 4:

illa propago Contemptrix Superum,

Ov. M. 1, 161:

exemplo Superorum,

id. Tr. 4, 4, 19; so,

Superorum,

id. P. 1, 1, 43:

postquam res Asiae Priamique evertere gentem Immeritam visum Superis,

Verg. A. 3, 2:

scilicet is Superis labor est,

id. ib. 4, 379; Hor. C. 1, 6, 16:

superis deorum Gratus et imis,

id. ib. 1, 10, 19:

flectere Superos,

Verg. A. 7, 312:

te per Superos... oro,

id. ib. 2, 141 et saep.—

sŭpĕra, orum, n.

The heavenly bodies:

Hicetas caelum, solem, lunam, stellas, supera denique omnia stare censet,

Cic. Ac. 2, 39, 123; cf.:

cogitantes supera atque caelestia, haec nostra contemnimus,

id. ib. 2, 41, 127: di, quibus est potestas motus superum atque inferum, Enn. ap. Auct. Her. 2, 25, 38 (Trag. Rel. v. 163 Vahl.).—

Higher places (sc. loca):

supera semper petunt,

tend upwards, Cic. Tusc. 1, 18, 42:

(Alecto) Cocyti petit sedem, supera ardua relinquens,

the upper world, Verg. A. 7, 562.

Comp.: sŭpĕrĭor, ius.

Lit., of place, higher, upper:

inferiore omni spatio vacuo relicto, superiorem partem collis castris compleverant,

Caes. B. G. 7, 46:

dejectus qui potest esse quisquam, nisi in inferiorem locum de superiore motus?

Cic. Caecin. 18, 50:

in superiore qui habito cenaculo,

Plaut. Am. 3, 1, 3:

tota domus superior vacat,

the upper part of, Cic. Att. 12, 10:

superior accumbere,

Plaut. Most. 1, 1, 42:

de loco superiore dicere,

i. e. from the tribunal, Cic. Verr. 2, 2, 42, § 102:

agere,

i. e. from the rostra, id. ib. 2, 1, 5, § 14;

and in gen. of the position of the speaker: multos et ex superiore et ex aequo loco sermones habitos,

id. Fam. 3, 8, 2:

sive ex inferiore loco sive ex aequo sive ex superiore loquitur,

id. de Or. 3, 6, 23: ex loco superiore in ipsis fluminis ripis praeliabantur, from a height or eminence, Caes. B. G. 2, 23; so,

ex loco superiore,

id. ib. 3, 4:

loca,

id. ib. 1, 10, 4;

3, 3, 2: ex superioribus locis in planitiem descendere,

id. B. C. 3, 98:

qui in superiore acie constiterant,

id. B. G. 1, 24:

ex superiore et ex inferiore scriptura docendum,

i. e. what goes before and after, the context, Cic. Inv. 2, 40, 117; cf.:

posteriori superius non jungitur,

id. Ac. 2, 14, 44.—

Trop.

Of time or order of succession, former, past, previous, preceding:

superiores solis defectiones,

Cic. Rep. 1, 16, 25:

quid proxima, quid superiore nocte egeris,

id. Cat. 1, 1, 1:

refecto ponte, quem superioribus diebus hostes resciderant,

Caes. B. G. 7, 58:

superioribus aestivis,

Hirt. B. G. 8, 46:

superioribus temporibus,

Cic. Fam. 5, 17, 1:

tempus (opp. posterius),

id. Dom. 37, 99:

tempora (opp. inferiora),

Suet. Claud. 41:

annus,

Cic. Verr. 2, 3, 18, § 47:

anno superiore,

id. Har. Resp. 8, 15:

superioris anni acta,

Suet. Caes. 23:

in superiore vita,

Cic. Sen. 8, 26: milites superioribus proeliis exercitati, [p. 1811] Caes. B. G. 2, 20:

testimonium conveniens superiori facto,

Hirt. B. G. 8, 53:

superius facinus novo scelere vincere,

Cic. Verr. 2, 5, 44, § 116:

superioris more crudelitatis uti,

Nep. Thras. 3, 1:

superius genus,

mentioned previously, Plin. 13, 25, 48, § 146:

nuptiae,

former marriage, Cic. Clu. 6, 15:

vir,

first husband, id. Caecin. 6, 17.—

Esp., of age, time of life, etc., older, elder, senior, more advanced, former:

omnis juventus omnesque superioris aetatis,

Caes. B. C. 2, 5:

aetate superiores,

Varr. R. R. 2, 10, 1:

superior Africanus,

the Elder, Cic. Verr. 2, 5, 10, § 25; id. Off. 1, 33, 121:

Dionysius,

id. ib. 2, 7, 25; Nep. Dion, 1, 1; cf.:

quid est aetas hominis, nisi memoria rerum veterum cum superiorum aetate contexitur,

Cic. Or. 34, 120.—

Of strength or success in battle or any contest, victorious, conquering, stronger, superior:

Caesar quod hostes equitatu superiores esse intellegebat,

Caes. B. G. 7, 65:

numero superiores,

Hirt. B. G. 8, 12:

hoc ipso fiunt superiores, quod nullum acceperant detrimentum,

id. ib. 8, 19:

se quo impudentius egerit, hoc superiorem discessurum,

Cic. Caecin. 1, 2:

semper discessit superior,

Nep. Hann. 1, 2:

si primo proelio Catilina superior discessisset,

Sall. C. 39, 4:

ut nostri omnibus partibus superiores fuerint,

Caes. B. G. 5, 15:

multo superiores bello esse,

Nep. Alcib. 4, 7:

superiorem Appium in causa fecit,

Liv. 5, 7, 1.—

Of quality, condition, number, etc., higher, more distinguished, greater, superior.

With abl. respect.:

pecuniis superiores,

Cic. Rep. 2, 34, 59:

loco, fortuna, fama superiores,

id. Lael. 25, 94:

habes neminem honoris gradu superiorem,

id. Fam. 2, 18, 2:

ordine,

id. ib. 13, 5, 2:

facilitate et humanitate superior,

id. Off. 1, 26, 90:

si superior ceteris rebus esses,

id. Div. in Caecil. 19, 61.—

Absol.:

ut ii, qui superiores sunt, submittere se debent in amicitia, sic quodam modo inferiores extollere,

Cic. Lael. 20, 72; cf. id. ib. 20, 71:

ut quanto superiores sumus, tanto nos geramus summissius,

id. Off. 1, 26, 90:

invident homines maxime paribus aut inferioribus... sed etiam superioribus invidetur,

id. de Or. 2, 52, 209:

premendoque superiorem sese extollebat,

Liv. 22, 12, 12:

cui omnem honorem, ut superiori habuit,

Vell. 2, 101, 1.

Sup., in three forms, ‡ superrimus, supremus, and summus.

‡ sŭperrĭmus, assumed as orig. form of supremus by Varr. L. L. 7, § 51 Mull.; Charis. p. 130 P.—

sū̆prēmus, a, um, highest, loftiest, topmost.

Lit. (only poet.; cf.

summus, C. 1.): montesque supremos Silvifragis vexat flabris,

the highest points, the tops, summits, Lucr. 1, 274; so,

montes,

Verg. G. 4, 460; Hor. Epod. 17, 68:

rupes,

Sen. Oedip. 95:

arx,

Claud. III. Cons. Hon. 167; cf.:

supremae Tethyos unda,

Mart. Spect. 3, 6.—

Trop.

Of time or order of succession, last, latest, extreme, final, = ultimus (class.).

In gen.: SOL OCCASVS SVPREMA TEMPESTAS ESTO, XII. Tab. ap. Gell. 17, 2, 10.—Hence, as subst.: suprēma, ae, f. (sc. tempestas), the last part of the day, the hour of sunset: suprema summum diei; hoc tempus duodecim Tabulae dicunt occasum esse solis;

sed postea lex praetoria id quoque tempus jubet esse supremum, quo praeco in comitio supremam pronuntiavit populo,

Varr. L. L. 6, § 5 Mull.; cf. Censor. de Die Nat. 24; Plin. 7, 60, 60, § 212:

quae (urbs), quia postrema coaedificata est, Neapolis nominatur,

Cic. Verr. 2, 4, 53, § 119:

supremo te sole domi manebo,

at sunset, Hor. Ep. 1, 5, 3:

jubare exorto jam nocte suprema, Col. poet. 10, 294: in te suprema salus,

last hope, Verg. A. 12, 653: supremam bellis imposuisse manum, the last or finishing hand, Ov. R. Am. 114. — suprēmum, adverb., for the last time:

quae mihi tunc primum, tunc est conspecta supremum,

Ov. M. 12, 526.—

In partic., with regard to the close of life, last, closing, dying:

supremo vitae die,

Cic. Tusc. 1, 29, 71; id. Sen. 21, 78; id. Mur. 36, 75:

dies,

id. Phil. 1, 14, 34; Hor. C. 1, 13, 20; id. Ep. 1, 4, 13:

hora,

Tib. 1, 1, 59:

tempus,

Hor. S. 1, 1, 98; Cat. 64, 151:

incestum pontifices supremo supplicio sanciunto,

i. e. the penalty of death, Cic. Leg. 2, 9, 22:

mors,

Hor. Ep. 2, 2, 173:

finis,

id. ib. 2, 1, 12:

iter,

id. C. 2, 17, 11:

lumen,

Verg. A. 6, 735: sociamque tori vocat ore supremo, with his dying mouth, dying breath, Ov. M. 8, 521; so,

ore,

id. Tr. 3, 3, 87:

haec digressu dicta supremo Fundebat,

Verg. A. 8, 583:

Nero in suprema ira duos calices crystallinos fregit,

in his last agony, Plin. 37, 2, 10, § 29;

supremis suis annis,

in his last years, id. 23, 1, 27, § 58:

suprema ejus cura,

id. 7, 45, 46, § 150:

spoliatus illius supremi diei celebritate,

Cic. Mil. 32, 86: honor, the last honors, i. e. funeral rites or ceremonies, Verg. A. 11, 61:

funera,

Ov. M. 3, 137:

oscula,

id. ib. 6, 278:

tori,

i. e. biers, id. F. 6, 668:

ignis,

id. Am. 1, 15, 41:

ignes,

id. M. 2, 620; 13, 583:

officia,

Tac. A. 5, 2; Petr. 112, 1: judicia hominum, a last will or testament, Quint. 6, 3, 92; Plin. Ep. 7, 20, 7; 7, 31, 5; so,

tabulae,

Mart. 5, 33, 1; 5, 41, 1:

tituli,

i. e. an epitaph, id. ib. 9, 19, 3.—So of cities, etc.:

Troiae sorte suprema,

Verg. A. 5, 190:

dies regnis,

Ov. F. 2, 852. — suprēmum and suprēmō, adverb.:

animam sepulcro Condimus, et magna supremum voce ciemus,

for the last time, for a last farewell, Verg. A. 3, 68; Plin. 11, 37, 55, § 150; Tac. H. 4, 14; Ov. M. 12, 526:

anima exitura supremo,

Plin. 11, 53, 115, § 277.— Substt.

sŭprēmum, i, n., the last moment, end (very rare):

ventum ad supremum est,

Verg. A. 12, 803.—

suprēma, orum, n.

The last moments, the close of life, death:

ut me in supremis consolatus est!

Quint. 6, prooem. § 11; Tac. A. 6, 50; 12, 66; cf.:

statua Herculis sentiens suprema tunicae,

the last agonies caused by it, Plin. 34, 8, 19, § 93:

circa suprema Neronis,

the time of his death, id. 16, 44, 86, § 236; 7, 3, 3, § 33.—

The last honors paid to the dead, funeral rites or ceremonies, a funeral:

supremis divi Augusti,

Plin. 7, 3, 3, § 33; 16, 44, 86, § 236; Tac. A. 1, 61; 3, 49; 4, 44; id. H. 4, 59; 4, 45:

suprema ferre (sc. munera),

Verg. A. 6, 213; cf. id. ib. 11, 25 al.—

A last will, testament:

nihil primo senatus die agi passus, nisi de supremis Augusti,

Tac. A. 1, 8:

miles in supremis ordinandis ignarus uxorem esse praegnantem, etc.,

Dig. 29, 1, 36, § 2.—

The relics, remains of a burned corpse, the ashes, = reliquiae, Amm. 25, 9, 12; Sol. 1 med. —

Of degree or rank, the highest, greatest, most exalted, supreme:

multa, quae appellatur suprema, instituta in singulos duarum ovium, triginta boum... ultra quam (numerum) multam dicere in singulos jus non est, et propterea suprema appellatur, id est, summa et maxima,

Gell. 11, 1, 2 sq.:

macies,

Verg. A. 3, 590:

Juppiter supreme,

Plaut. Men. 5, 9, 55; id. Capt. 2, 3, 66; 5, 2, 23; id. Ps. 2, 2, 33; Ter. Ad. 2, 1, 42: Junonis supremus conjunx, Poet. ap. Plin. 35, 10, 37, § 115:

med antidhac Supremum habuisti com item consiliis tuis,

most intimate, Plaut. Ps. 1, 1, 15.—

summus, a, um [from sup-imus, sup-mus], uppermost, highest, topmost; the top of, highest part of (cf. Roby, Gram. 2, § 1295).

Lit. (class., while supremus is mostly poet.):

summum oportet olfactare vestimentum muliebre,

the top, outside of, Plaut. Men. 1, 2, 56: Galli summa arcis adorti Moenia, Enn. ap. Macr. S. 1, 4 (Ann. v. 169 Vahl.): Thyestes summis saxis fixus, id. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 107 (Trag. v. 413 ib.): montibus summis, id. ap. Varr. L. L. 7, 71 Mull. (Epigr. v. 43 ib.):

summum jugum montis,

Caes. B. G. 1, 21:

summus mons,

the top of, id. ib. 1, 22:

feriunt summos fulmina montes,

the mountain tops, Hor. C. 2, 10, 11; cf.: in summo montis vertice, Poet. ap. Quint. 8, 3, 48:

locus castrorum,

Caes. B. G. 2, 23:

in summa sacra via,

on the highest part of, Cic. Planc. 7, 17; cf. id. Verr. 2, 4, 53, § 119:

in summa columna conlocare,

id. Div. 1, 24, 48:

quam (urbem) ad summum theatrum,

id. Verr. 2, 4, 53, § 119:

Janus summus ab imo,

Hor. Ep. 1, 1, 54:

ad aquam summam appropinquare,

Cic. Fin. 4, 23, 64: mento summam aquam attingens enectus siti, Poet. ap. Cic. Tusc. 1, 5, 10:

in aqua summa natare,

the top, surface of, Plaut. Cas. 2, 6, 33:

apud summum puteum,

id. Mil. 4, 4, 16:

per summa volare aequora,

Verg. A. 5, 819:

summa cacumina linquunt,

id. ib. 6, 678:

mari summo,

id. ib. 1, 110:

prospexi Italiam summa ab unda,

id. ib. 6, 357:

summaque per galeam delibans oscula,

id. ib. 12, 434:

amphoras complures complet plumbo, summas operit auro,

Nep. Hann. 9, 3: summa procul villarum culmina fumant, Verg. E. 1, 83:

summam cutem novacula decerpito,

Col. 12, 56, 1.—Of position, place, at table:

summus ego (in triclinio) et prope me Viscus Thurinus et infra Varius, etc.,

I was highest, I reclined at the top, Hor. S. 2, 8, 20.—Hence, subst.: summus, i, m., he who sits in the highest place, at the head of the table:

standum est in lecto, si quid de summo petas,

Plaut. Men. 1, 1, 27: is sermo, qui more majorum a summo adhibetur in poculis, by the head of the table, i. e. by the president of the feast, Cic. Sen. 14, 46; so,

a summo dare (bibere),

Plaut. As. 5, 2, 41; Pers. 5, 1, 19.—

summum, i, n., the top, surface; the highest place, the head of the table, etc.:

ab ejus (frontis) summo, sicut palmae, rami quam late diffunduntur,

Caes. B. G. 6, 26:

qui demersi sunt in aqua... si non longe absunt a summo,

Cic. Fin. 3, 14, 48:

leviter a summo inflexum bacillum,

id. Div. 1, 17, 30:

igitur discubuere... in summo Antonius,

Sall. H. 3, 4 Dietsch:

puteos ac potius fontes habet: sunt enim in summo,

Plin. Ep. 2, 17, 25:

nuces mersit in vinum et sive in summum redierant, sive subsederant, etc.,

Petr. 137 fin.: oratori summa riguerunt, the extremities of his body, Sen. Ira, 2, 3, 3.—In mal. part.:

summa petere,

Mart. 11, 46, 6; Auct. Priap. 76.—

Transf., of the voice:

jubeo te salvere voce summa,

Plaut. As. 2, 2, 30; cf.:

citaret Io Bacche! modo summa Voce, modo, etc.,

at the top of his voice, Hor. S. 1, 3, 7:

vox (opp. ima),

Quint. 11, 3, 15:

summa voce versus multos uno spiritu pronuntiare,

Cic. de Or. 1, 61, 261; cf.:

summo haec clamore,

Plaut. Merc. prol. 59. —Adverb.: summum, at the utmost or farthest:

exspectabam hodie, aut summum cras,

Cic. Att. 13, 21, 2:

bis, terve summum,

id. Fam. 2, 1, 1:

triduo aut summum quatriduo,

id. Mil. 9, 26; cf. Liv. 21, 35, and 31, 42 Drak.—

Trop.

Of time or order of succession, last, latest, final (rare but class.):

haec est praestituta summa argento dies,

Plaut. Ps. 1, 3, 140; so,

venit summa dies,

Verg. A. 2, 324:

ad summam senectutem jactari, quam, etc.,

Cic. Rep. 1, 1, 1: vixit ad summam senectutem, to extreme old age, id. Fragm. ap. Non. 401, 31:

cum esset summa senectute,

id. Phil. 8, 10, 31:

in fluvium primi cecidere, in corpora summi,

Luc. 2, 211:

summo carmine,

at the end, Hor. C. 3, 28, 13:

eadem in argumentis ratio est, ut potentissima prima et summa ponantur,

the first and the last, at the beginning and the end, Quint. 6, 4, 22; cf. neutr. absol.: Celsus putat, primo firmum aliquod (argumentum) esse ponendum, summo firmissimum, imbecilliora medio;

quia et initio movendus sit judex et summo impellendus,

at the last, at the close, id. 7, 1, 10.— Adverb.: summum, for the last time:

nunc ego te infelix summum teneoque tuorque,

Albin. 1, 137. —

Of rank, etc., highest, greatest, first, supreme, best, utmost, extreme; most distinguished, excellent, or noble; most important, weighty, or critical, etc. (so most freq. in prose and poetry): summa nituntur vi, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 168 Vahl.): bellum gerentes summum summa industria, id. ap. Non. p. 402, 3 (Trag. v. 104 ib.):

summi puerorum amores,

Cic. Lael. 10, 33:

spes civium,

id. ib. 3, 11:

fides, constantia justitiaque,

id. ib. 7, 25: in amore summo summaque inopia, Caec. ap. Cic. N. D. 3, 29, 72:

qui in virtute summum bonum ponunt,

id. ib. 6, 20:

non agam summo jure tecum,

id. Verr. 2, 5, 2, § 4:

tres fratres summo loco nati,

id. Fam. 2, 18, 2:

qui summo magistratui praeerat,

Caes. B. G. 1, 16:

concedunt in uno Cn. Pompeio summa esse omnia,

Cic. Imp. Pomp. 17, 51:

quae (vitia) summo opere vitare oportebit,

id. Inv. 1, 18, 26:

turpitudo,

id. Lael. 17, 61:

summum in cruciatum se venire,

Caes. B. G. 1, 31:

scelus,

Sall. C. 12, 5:

hiems,

the depth of winter, Cic. Verr. 2, 4, 40, § 86; id. Fam. 13, 60, 2:

cum aestas summa esse coeperat,

id. Verr. 2, 5, 12, § 29; 2, 5, 31, § 80:

ut summi virtute et animo praeessent imbecillioribus,

id. Rep. 1, 34, 51:

summi ex Graecia sapientissimique homines,

id. ib. 1, 22, 36; cf.:

summi homines ac summis ingeniis praediti,

id. de Or. 1, 2, 6:

optimi et summi viri diligentia,

id. Rep. 1, 35, 54: cum par habetur honos summis et infimis [p. 1812] id. ib. 1, 34, 53: He. Quo honore'st illic? Ph. Summo atque ab summis viris, Plaut. Capt. 2, 2, 29:

summus Juppiter,

id. Cist. 2, 1, 40:

ubi summus imperator non adest ad exercitum,

id. Am. 1, 2, 6:

miles summi inperatoris,

Cic. Imp. Pomp. 10, 28: deum qui non summum putet (amorem), Caecil. ap. Cic. Tusc. 4, 32, 68:

amicus summus,

the best friend, Ter. Phorm. 5, 8 (9), 60; 1, 1, 1; id. And. 5, 6, 6; cf. absol.:

nam is nostro Simulo fuit summus,

id. Ad. 3, 2, 54; so id. Eun. 2, 2, 40.— Poet. in neutr. plur.:

summa ducum Atrides,

the chief, Ov. Am. 1, 9, 37; cf. Lucr. 1, 86:

summo rei publicae tempore,

at a most important period, most critical juncture, Cic. Phil. 5, 17, 46:

in summo et periculosissimo rei publicae tempore,

id. Fl. 3, 6; cf.:

summa salus rei publicae,

id. Cat. 1, 5, 11: quod summa res publica in hujus periculo tentatur, the highest welfare of the State, the common welfare, the good of the State, the whole State or commonwealth, id. Rosc. Am. 51, 148; so,

res publica,

id. Planc. 27, 66; id. Verr. 2, 2, 10, § 28; id. Cat. 1, 6, 14; 3, 6, 13; id. Inv. 1, 16, 23; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 14, 2:

ad summam rem publicam,

Liv. 33, 45, 4 al.:

quo res summa loco, Panthu?

the general cause, Verg. A. 2, 322: mene igitur socium summis adjungere rebus, Nise, fugis? in these enterprises of highest moment, etc., id. ib. 9, 199; esp.: summum jus, a right pushed to an extreme:

non agam summo jure tecum,

deal exactingly, Cic. Verr. 2, 5, 2, § 4; cf.: exsistunt etiam saepe injuriae calumnia quadam et nimis callida juris interpretatione;

ex quo illud summum jus summa injuria factum est, jam tritum sermone proverbium,

id. Off. 1, 10, 33. — Hence, summē, adv., in the highest degree, most highly or greatly, extremely:

quod me sollicitare summe solet,

Cic. de Or. 2, 72, 295:

cupere aliquid,

id. Quint. 21, 69; Caes. B. C. 3, 15:

contendere,

Cic. Quint. 24, 77: studere, Mat. ap. Cic. Fam. 11, 28, 2:

diffidere,

Cic. Fam. 4, 7, 2:

admirari,

Quint. 10, 1, 70:

summe jucundum,

Cic. Fam. 13, 18, 2:

officiosi,

id. Verr. 2, 1, 24, § 63:

summe disertus vir,

Quint. 12, 1, 23:

summe munitus locus,

Hor. Ep. 2, 2, 31:

summe haec omnia mihi videntur esse laudanda,

Cic. Div. in Caecil. 17, 57:

mei summe observantissimus,

Plin. Ep. 10, 26 (11), 1.

sŭpĕrus, a, um (ante-class. collat. form of the nom. sing. sŭpĕr in two passages:

super inferque vicinus,

Cato, R. R. 149, 1:

totus super ignis,

Lucr. 1, 649; gen. plur. in signif. I. B. 1. infra, superum, Verg. A. 1, 4; Ov. M. 1, 251 et saep.), adj. [super].

Adj.

In gen., that is above, upper, higher: inferus an superus tibi fert deus funera, Liv. And. ap. Prisc. p. 606 P.:

at ita me di deaeque superi atque inferi et medioxumi,

Plaut. Cist. 2, 1, 36:

omnes di deaeque superi, inferi,

Ter. Phorm. 4, 4, 6:

ad superos deos potius quam ad inferos pervenisse,

Cic. Lael. 3, 12:

limen superum inferumque salve,

Plaut. Merc. 5, 1, 1:

portae Phrygiae limen,

id. Bacch. 4, 9, 31; 4, 9, 63; Novat. ap. Non. p. 336, 13 (Com. Rel. v. 49 Rib.):

carmine di superi placantur, carmine manes,

Hor. Ep. 2, 1, 138:

di,

id. C. 1, 1, 30; 4, 7, 18:

superis deorum Gratus et imis,

id. ib. 1, 10, 19:

ut omnia supera, infera, prima, ultima, media videremus,

Cic. Tusc. 1, 26, 64:

spectatores superarum rerum atque caelestium,

id. N. D. 2, 56, 140:

omnes caelicolas, omnes supera alta tenentes,

Verg. A. 6, 788:

supera ad convexa,

to heaven, id. ib. 6, 241 (Rib. super); 6, 750; 10, 251: cum superum lumen nox intempesta teneret, Enn. ap. Macr. S. 6, 1, 14 (Ann. v. 106 Vahl.):

lumen,

Lucr. 6, 856: templum superi Jovis, i. e. of the Capitoline Jupiter (opp. Juppiter inferus, i. e. Pluto), Cat. 55, 5; Sen. Herc. Fur. 48:

domus deorum,

Ov. M. 4, 735: mare superum, the upper, i. e. the Adriatic and Ionian Sea (opp. mare inferum, the lower or Etruscan Sea), Plaut. Men. 2, 1, 11; Cic. de Or. 3, 19, 69; id. Att. 9, 3, 1; Liv. 41, 1, 3; Mel. 2, 4, 1; Plin. 3, 5, 10, § 44; Suet. Caes. 34; 44;

so without mare (colloq.): iter ad superum,

Cic. Att. 9, 5, 1.—Adverb.:

de supero, quom huc accesserit,

from above, Plaut. Am. 3, 4, 18; so,

ex supero,

Lucr. 2, 227; 2, 241; 2, 248. —