Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

hadriā

  • 1 Hadria

    Hadria (Adria), ae, f. I) Stadt Italiens im Pizenischen, Stammort der Vorfahren des Kaisers Hadrian, j. Atri, Liv. 24, 10, 10. Mela 2, 4, 6 (2. § 65). Spart. Hadr. 1. § 1. Sil. 8, 439: Atria (Ἀτρία) geschr., Tac. hist. 3, 12 H.: u. Hadra, Schol. Bern. Verg. georg. 2, 158. – II) eine von den Tuskern gegründete, später von Korinth kolonisierte reiche Handelsstadt, zwischen dem Padus u. Athesis, unweit ihrer Mündungen, die dem Adriatischen Meere den Namen gab, noch j. Adria, Liv. 5, 33, 7. Iustin. 20, 1, 9: Hadriae mare, Prop. 1, 6, 1. – meton. (gen. masc.) = das Adriatische Meer, Varro sat. Men. 421. Hor. carm. 1, 3, 15. Plin. 3, 119. Tac. hist. 3, 12 u. 42 (s. Tzschucke u. Weichert Mela 2, 2, 2). – Dav.: A) Hadriacus (Adriacus), a, um (Ἀδριακός), adriatisch, aequor, Prop.: undae, Verg.: unda, Avien. – B) Hadriānus, a, um (Ἀδριανός), zu Hadria gehörig, hadrianisch, ager (das Gebiet von Hadria no. I), Liv.: mare, Cic. u. Hor.: Nbf. Atrianus culex, Mart. 3, 93, 9. – Plur. subst., Hadriānī, ōrum, m., die Einw. von Hadria (no. I), die Hadrianer, Liv. – C) Hadriāticus, a, um, adriatisch, mare H., Caes., Liv. u.a.; u. poet. dass. subst. bl. Hadriāticum, ī, n., Catull. 4, 6.

    lateinisch-deutsches > Hadria

  • 2 Hadria

    Hadria (Adria), ae, f. I) Stadt Italiens im Pizenischen, Stammort der Vorfahren des Kaisers Hadrian, j. Atri, Liv. 24, 10, 10. Mela 2, 4, 6 (2. § 65). Spart. Hadr. 1. § 1. Sil. 8, 439: Atria (Ἀτρία) geschr., Tac. hist. 3, 12 H.: u. Hadra, Schol. Bern. Verg. georg. 2, 158. – II) eine von den Tuskern gegründete, später von Korinth kolonisierte reiche Handelsstadt, zwischen dem Padus u. Athesis, unweit ihrer Mündungen, die dem Adriatischen Meere den Namen gab, noch j. Adria, Liv. 5, 33, 7. Iustin. 20, 1, 9: Hadriae mare, Prop. 1, 6, 1. – meton. (gen. masc.) = das Adriatische Meer, Varro sat. Men. 421. Hor. carm. 1, 3, 15. Plin. 3, 119. Tac. hist. 3, 12 u. 42 (s. Tzschucke u. Weichert Mela 2, 2, 2). – Dav.: A) Hadriacus (Adriacus), a, um (Ἀδριακός), adriatisch, aequor, Prop.: undae, Verg.: unda, Avien. – B) Hadriānus, a, um (Ἀδριανός), zu Hadria gehörig, hadrianisch, ager (das Gebiet von Hadria no. I), Liv.: mare, Cic. u. Hor.: Nbf. Atrianus culex, Mart. 3, 93, 9. – Plur. subst., Hadriānī, ōrum, m., die Einw. von Hadria (no. I), die Hadrianer, Liv. – C) Hadriāticus, a, um, adriatisch, mare H., Caes., Liv. u.a.; u. poet. dass. subst. bl. Hadriāticum, ī, n., Catull. 4, 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Hadria

  • 3 Hadria

    Hā̆drĭa ( Adria), ae.
    I.
    F., the name of two Italian cities.
    A.
    In Picenum, the birthplace of the emperor Hadrian, now Atri, Liv. 24, 10, 10; Mel. 2, 4, 6; Plin. 3, 13, 18, § 110; Spart. Hadr. 1.—
    2.
    Derivv. Hadrĭānus, a, um, adj., of or belonging to Hadria, Hadrian:

    ager,

    Liv. 22, 9, 5; Plin. 3, 13, 18, § 110:

    gallinae,

    id. 10, 53, 74, § 146.—
    b.
    Subst.: Hadriānus, i, m., the emperor Hadrian, Ael. Spart. Hadr. 1 sq.; Eutr. 8, 5 sqq.—Hence, Hădrĭānālis, e, adj., of or belonging to the emperor Hadrian:

    SODALIS,

    Inscr. Grut. 457, 6; Inscr. Fabr. 454, 71; Inscr. ap. Don. cl. 4, no. 19.—
    B.
    In the country of the Veneti, on the coast of the sea named after it, now Adria, Liv. 5, 33, 7; Just. 20, 1, 9; Plin. 3, 16, 20, § 119. —
    II.
    M., the Adriatic Sea (mostly poet.):

    dux inquieti turbidus Hadriae,

    Hor. C. 3, 3, 5; 2, 14, 14; 1, 3, 15; 1, 33, 15; id. Ep. 1, 18, 63 et saep.; Tac. H. 3, 42; Plin. 3, 16, 20, § 119; Luc. 5, 614; Mel. 2, 2, 2; 2, 3, 4; 10; 13; 2, 4, 7; 2, 7, 13.—
    2.
    Derivv.
    a.
    Hā̆drĭātĭcus ( Adriāt-), a, um, adj., of or belonging to Hadria, Hadriatic:

    mare,

    the Adriatic Sea, Liv. 5, 33, 7; Mel. 1, 3, 3 sq.; 2, 4, 1; 2, 7, 10; Plin. 3, 16, 20, § 118; and absol., Hadriaticum, Cat. 4, 6:

    sinus,

    Liv. 10, 2, 4.—
    b.
    Hā̆drĭānus ( Adr-), a, um, adj., the same:

    mare,

    Cic. Pis. 38, 92; Hor. C. 1, 16, 4: vina. Plin. 14, 6, 8, § 67.—
    c.
    Hā̆drĭăcus ( Adr-), a, um, adj., the same:

    aequor,

    Prop. 3 (4), 21, 17:

    undae,

    Verg. A. 11, 405:

    litus,

    Ov. Hal. 125.

    Lewis & Short latin dictionary > Hadria

  • 4 Hadria

    1. (Adria), ae
    f. Адрия
    1) город в юго-вост. Пицене, родина предков императора Адриана L, Mela, Sil etc.
    2) город в области венетов, между устьями рек Padus и Athesis L, Just
    2. m. Vr, H, PM, T = mare Hadriaticum

    Латинско-русский словарь > Hadria

  • 5 Hadria

    s f sg 1
    Adria (I)

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > Hadria

  • 6 Atrianus

    Atriānus, s. Hadria unter Hadria.

    lateinisch-deutsches > Atrianus

  • 7 Hadriacus

    Hā̆drĭa ( Adria), ae.
    I.
    F., the name of two Italian cities.
    A.
    In Picenum, the birthplace of the emperor Hadrian, now Atri, Liv. 24, 10, 10; Mel. 2, 4, 6; Plin. 3, 13, 18, § 110; Spart. Hadr. 1.—
    2.
    Derivv. Hadrĭānus, a, um, adj., of or belonging to Hadria, Hadrian:

    ager,

    Liv. 22, 9, 5; Plin. 3, 13, 18, § 110:

    gallinae,

    id. 10, 53, 74, § 146.—
    b.
    Subst.: Hadriānus, i, m., the emperor Hadrian, Ael. Spart. Hadr. 1 sq.; Eutr. 8, 5 sqq.—Hence, Hădrĭānālis, e, adj., of or belonging to the emperor Hadrian:

    SODALIS,

    Inscr. Grut. 457, 6; Inscr. Fabr. 454, 71; Inscr. ap. Don. cl. 4, no. 19.—
    B.
    In the country of the Veneti, on the coast of the sea named after it, now Adria, Liv. 5, 33, 7; Just. 20, 1, 9; Plin. 3, 16, 20, § 119. —
    II.
    M., the Adriatic Sea (mostly poet.):

    dux inquieti turbidus Hadriae,

    Hor. C. 3, 3, 5; 2, 14, 14; 1, 3, 15; 1, 33, 15; id. Ep. 1, 18, 63 et saep.; Tac. H. 3, 42; Plin. 3, 16, 20, § 119; Luc. 5, 614; Mel. 2, 2, 2; 2, 3, 4; 10; 13; 2, 4, 7; 2, 7, 13.—
    2.
    Derivv.
    a.
    Hā̆drĭātĭcus ( Adriāt-), a, um, adj., of or belonging to Hadria, Hadriatic:

    mare,

    the Adriatic Sea, Liv. 5, 33, 7; Mel. 1, 3, 3 sq.; 2, 4, 1; 2, 7, 10; Plin. 3, 16, 20, § 118; and absol., Hadriaticum, Cat. 4, 6:

    sinus,

    Liv. 10, 2, 4.—
    b.
    Hā̆drĭānus ( Adr-), a, um, adj., the same:

    mare,

    Cic. Pis. 38, 92; Hor. C. 1, 16, 4: vina. Plin. 14, 6, 8, § 67.—
    c.
    Hā̆drĭăcus ( Adr-), a, um, adj., the same:

    aequor,

    Prop. 3 (4), 21, 17:

    undae,

    Verg. A. 11, 405:

    litus,

    Ov. Hal. 125.

    Lewis & Short latin dictionary > Hadriacus

  • 8 Hadrianalis

    Hā̆drĭa ( Adria), ae.
    I.
    F., the name of two Italian cities.
    A.
    In Picenum, the birthplace of the emperor Hadrian, now Atri, Liv. 24, 10, 10; Mel. 2, 4, 6; Plin. 3, 13, 18, § 110; Spart. Hadr. 1.—
    2.
    Derivv. Hadrĭānus, a, um, adj., of or belonging to Hadria, Hadrian:

    ager,

    Liv. 22, 9, 5; Plin. 3, 13, 18, § 110:

    gallinae,

    id. 10, 53, 74, § 146.—
    b.
    Subst.: Hadriānus, i, m., the emperor Hadrian, Ael. Spart. Hadr. 1 sq.; Eutr. 8, 5 sqq.—Hence, Hădrĭānālis, e, adj., of or belonging to the emperor Hadrian:

    SODALIS,

    Inscr. Grut. 457, 6; Inscr. Fabr. 454, 71; Inscr. ap. Don. cl. 4, no. 19.—
    B.
    In the country of the Veneti, on the coast of the sea named after it, now Adria, Liv. 5, 33, 7; Just. 20, 1, 9; Plin. 3, 16, 20, § 119. —
    II.
    M., the Adriatic Sea (mostly poet.):

    dux inquieti turbidus Hadriae,

    Hor. C. 3, 3, 5; 2, 14, 14; 1, 3, 15; 1, 33, 15; id. Ep. 1, 18, 63 et saep.; Tac. H. 3, 42; Plin. 3, 16, 20, § 119; Luc. 5, 614; Mel. 2, 2, 2; 2, 3, 4; 10; 13; 2, 4, 7; 2, 7, 13.—
    2.
    Derivv.
    a.
    Hā̆drĭātĭcus ( Adriāt-), a, um, adj., of or belonging to Hadria, Hadriatic:

    mare,

    the Adriatic Sea, Liv. 5, 33, 7; Mel. 1, 3, 3 sq.; 2, 4, 1; 2, 7, 10; Plin. 3, 16, 20, § 118; and absol., Hadriaticum, Cat. 4, 6:

    sinus,

    Liv. 10, 2, 4.—
    b.
    Hā̆drĭānus ( Adr-), a, um, adj., the same:

    mare,

    Cic. Pis. 38, 92; Hor. C. 1, 16, 4: vina. Plin. 14, 6, 8, § 67.—
    c.
    Hā̆drĭăcus ( Adr-), a, um, adj., the same:

    aequor,

    Prop. 3 (4), 21, 17:

    undae,

    Verg. A. 11, 405:

    litus,

    Ov. Hal. 125.

    Lewis & Short latin dictionary > Hadrianalis

  • 9 Hadrianus

    Hā̆drĭa ( Adria), ae.
    I.
    F., the name of two Italian cities.
    A.
    In Picenum, the birthplace of the emperor Hadrian, now Atri, Liv. 24, 10, 10; Mel. 2, 4, 6; Plin. 3, 13, 18, § 110; Spart. Hadr. 1.—
    2.
    Derivv. Hadrĭānus, a, um, adj., of or belonging to Hadria, Hadrian:

    ager,

    Liv. 22, 9, 5; Plin. 3, 13, 18, § 110:

    gallinae,

    id. 10, 53, 74, § 146.—
    b.
    Subst.: Hadriānus, i, m., the emperor Hadrian, Ael. Spart. Hadr. 1 sq.; Eutr. 8, 5 sqq.—Hence, Hădrĭānālis, e, adj., of or belonging to the emperor Hadrian:

    SODALIS,

    Inscr. Grut. 457, 6; Inscr. Fabr. 454, 71; Inscr. ap. Don. cl. 4, no. 19.—
    B.
    In the country of the Veneti, on the coast of the sea named after it, now Adria, Liv. 5, 33, 7; Just. 20, 1, 9; Plin. 3, 16, 20, § 119. —
    II.
    M., the Adriatic Sea (mostly poet.):

    dux inquieti turbidus Hadriae,

    Hor. C. 3, 3, 5; 2, 14, 14; 1, 3, 15; 1, 33, 15; id. Ep. 1, 18, 63 et saep.; Tac. H. 3, 42; Plin. 3, 16, 20, § 119; Luc. 5, 614; Mel. 2, 2, 2; 2, 3, 4; 10; 13; 2, 4, 7; 2, 7, 13.—
    2.
    Derivv.
    a.
    Hā̆drĭātĭcus ( Adriāt-), a, um, adj., of or belonging to Hadria, Hadriatic:

    mare,

    the Adriatic Sea, Liv. 5, 33, 7; Mel. 1, 3, 3 sq.; 2, 4, 1; 2, 7, 10; Plin. 3, 16, 20, § 118; and absol., Hadriaticum, Cat. 4, 6:

    sinus,

    Liv. 10, 2, 4.—
    b.
    Hā̆drĭānus ( Adr-), a, um, adj., the same:

    mare,

    Cic. Pis. 38, 92; Hor. C. 1, 16, 4: vina. Plin. 14, 6, 8, § 67.—
    c.
    Hā̆drĭăcus ( Adr-), a, um, adj., the same:

    aequor,

    Prop. 3 (4), 21, 17:

    undae,

    Verg. A. 11, 405:

    litus,

    Ov. Hal. 125.

    Lewis & Short latin dictionary > Hadrianus

  • 10 Hadriaticus

    Hā̆drĭa ( Adria), ae.
    I.
    F., the name of two Italian cities.
    A.
    In Picenum, the birthplace of the emperor Hadrian, now Atri, Liv. 24, 10, 10; Mel. 2, 4, 6; Plin. 3, 13, 18, § 110; Spart. Hadr. 1.—
    2.
    Derivv. Hadrĭānus, a, um, adj., of or belonging to Hadria, Hadrian:

    ager,

    Liv. 22, 9, 5; Plin. 3, 13, 18, § 110:

    gallinae,

    id. 10, 53, 74, § 146.—
    b.
    Subst.: Hadriānus, i, m., the emperor Hadrian, Ael. Spart. Hadr. 1 sq.; Eutr. 8, 5 sqq.—Hence, Hădrĭānālis, e, adj., of or belonging to the emperor Hadrian:

    SODALIS,

    Inscr. Grut. 457, 6; Inscr. Fabr. 454, 71; Inscr. ap. Don. cl. 4, no. 19.—
    B.
    In the country of the Veneti, on the coast of the sea named after it, now Adria, Liv. 5, 33, 7; Just. 20, 1, 9; Plin. 3, 16, 20, § 119. —
    II.
    M., the Adriatic Sea (mostly poet.):

    dux inquieti turbidus Hadriae,

    Hor. C. 3, 3, 5; 2, 14, 14; 1, 3, 15; 1, 33, 15; id. Ep. 1, 18, 63 et saep.; Tac. H. 3, 42; Plin. 3, 16, 20, § 119; Luc. 5, 614; Mel. 2, 2, 2; 2, 3, 4; 10; 13; 2, 4, 7; 2, 7, 13.—
    2.
    Derivv.
    a.
    Hā̆drĭātĭcus ( Adriāt-), a, um, adj., of or belonging to Hadria, Hadriatic:

    mare,

    the Adriatic Sea, Liv. 5, 33, 7; Mel. 1, 3, 3 sq.; 2, 4, 1; 2, 7, 10; Plin. 3, 16, 20, § 118; and absol., Hadriaticum, Cat. 4, 6:

    sinus,

    Liv. 10, 2, 4.—
    b.
    Hā̆drĭānus ( Adr-), a, um, adj., the same:

    mare,

    Cic. Pis. 38, 92; Hor. C. 1, 16, 4: vina. Plin. 14, 6, 8, § 67.—
    c.
    Hā̆drĭăcus ( Adr-), a, um, adj., the same:

    aequor,

    Prop. 3 (4), 21, 17:

    undae,

    Verg. A. 11, 405:

    litus,

    Ov. Hal. 125.

    Lewis & Short latin dictionary > Hadriaticus

  • 11 Hadriacus

    a, um [ Hadria ]

    Латинско-русский словарь > Hadriacus

  • 12 inquietus

    in-quiētus, a, um
    не знающий спокойствия, беспокойный, тревожный (animus L; praecordia H); мятежный (provincia Su; gens Vop); волнующийся, бурный ( Hadria H); неутихающий ( ventus PM)

    Латинско-русский словарь > inquietus

  • 13 objectus

    I 1. a, um
    part. pf. к objicio
    2. adj.
    1)
    2) подверженный, оставленный на произвол, являющийся жертвой (fortunae C; ad omnes casūs C; invidiae alicujus PM)
    II objectus, ūs m. [ objicio ]
    terra objectu suo noctem effĭcit C (v. l.) — вследствие поворота земли (в отношении солнца) наступает ночь
    2) преграда ( montis T); выступ, заслон ( molium T)
    3) предмет, явление, зрелище Nep

    Латинско-русский словарь > objectus

  • 14 Adria

    Adria, Adriacus, s. Hadria...

    lateinisch-deutsches > Adria

  • 15 curvo

    curvo, āvī, ātum, āre (curvus), krümmen, biegen (beugen), runden, wölben, refl. se curvare u. im Passiv medial curvari, sich krümmen usw., Partiz. curvātus, gekrümmt usw., acies (Schneide) curvatur, Col.: arbor curvatur, der Mastbaum biegt sich (beim Sturm), Plin. ep.: aber adoptatis curvetur frugibus arbos, Col. poët.: pondere serpentis curvatur arbor, Ov.: c. brachia longo circuitu (v. Skorpion), Ov.: c. brachia aliter (v. Krebse), Ov.: crura pinnigero curvata novissima pisce, die Schenkel ganz unten gekrümmt am flossigen Fisch = in einen flossigen Fischschwanz gekrümmt, Ov.: cuspis curvata (s. cuspisno. I, b), Ov.: curvata glandibus ilex, durch die Last der Eicheln, Ov.: v. Pers., curvati (= onusti) pabulo, Frontin. 2, 5, 31: rotundas curvat aper lances, macht unter seiner Last sich biegen, Hor.: c. laminam, Plin.: curvari manus (coeperunt) et aduncos crescere in ungues, Ov.: plerique rami instar ingentium stipitum flexi in humum, rursus, quā se curvaverant, erigebantur, Curt.: cum nux plurima curvabit ramos, durch ihre Last sich biegen machen, Verg.: c. trabes (Baumstämme, v. Räuber Sinis), Ov.: ubi supra terram iuxta suum adminiculum vitis curvatur, Col. – m. Advv. (wie?), copidas vocabant gladios leviter curvatos, falcibus similes, Curt.: orbis (Kreis, Ring) curvatus aequaliter, Vell. – m. Advv. od. m. in u. Akk. (wohinwärts?), crocodilo priora genua post curvantur, posteriora in priorem partem, Plin.: insectorum quorundam pedes externi longiores foris curvantur, Plin.: aves alas in priora curvant, suffraginem in posteriora, Plin.: os paululum in interiora curvatum, Cels.: palma in diversum curvatur, Plin.: rami imi ficus in terram curvantur, Plin. – m. in u. Akk. (wohin? = in welche Gestalt?), cucumeres in hamos curvati, Plin.: digiti curvantur in ungues, Ov.: cubiculum in absida curvatum, ein Z. von elliptischer Form, Plin. ep. – m. in u. Akk. (wozu?), curvatae in sua fata trabes, die zu seinem Untergange (Morde) gekrümmten Baumstämme (des Räubers Sinis), Prop. 3, 22, 38.

    So nun bes.: a) v. gekrümmten Laufe der Gebirge, Küsten, Meerbusen, Gewässer, curvare se od. curvari, sich krümmen, iugum montis... velut sinu quodam flexuque curvatum, Curt.: ora ipsa Bospori utrimque ex Asia atque Europa curvatur in Maeotim, Plin.: Codanus ingens sinus... curvans se subinde, Mela: pontus Euxinus... magno litorum flexu retro curvatus in cornua ab his utrimque porrigitur, ut sit plane arcus Scythici forma, Plin.: Etymandrus crebris flexibus subinde curvatus, Curt. – b) v. wogenden Wassermassen, curvari, sich krümmen = sich aufwölben, curvātus, gekrümmt, gewölbt (vgl. κυρτον κῦμα), cumulus immanis aquarum in montis speciem curvatur, Ov.: illum curvata in montis faciem circumstetit unda, Verb.: tollimur in caelum curvato gurgite, Verg. – c) vom Krümmen, Bücken des Körpers, des Rückens, Beugen des Nackens, der Knie, c. cervicem alcis, Vulg.: c. collum, Verg.: c. genua sua, Verg.: c. genu deo (vor G.), Vulg.: pacem curvatis genibus orare, Amm.: homo ad necessaria opera curvatur, bückt sich (Ggstz. rectus insistit), Cels.: toto curvatus corpore (beim Tragen einer Last), Stat.: quid autem non intellegit nefas esse rectum animal (der Mensch) curvari, ut adoret terram, Lact.: primo curvatus (sich tief verneigend, tief gebückt), deinde humi suppliciter fusus, Amm. – bes. durchs Alter, nec nostrum seri curvarent Aeacon anni, Ov.: anus quaedam curvata gravi senio, Apul.: curvata senio membra, Tac. – u. übtr., quamvis neque te munera nec preces... nec vir Pieriā paelice saucius curvat, dir den Nacken beugt, Hor. carm. 3, 10, 13 sqq. – d) v. Monde usw., se curvare in cornua, Curt.: luna curvata in cornua falcis, Plin.: vitulus fronte curvatos imitatus ignes (die gekr. Flammen = die flammende Sichel) tertium lunae referentes ortum, Hor. – e) prägn.: α) krümmen = krümmend spannen, arcum manu, Stat.: cornu (Bogen aus Horn), Ov.: u. so opposito genu flexile cornu, Ov. – β) etw. krümmen = etw., was gekrümmt, bogenförmig ist, bilden, schaffen, bimulus bima curvans iam cornua fronte (an der St.), Verg.: cornua nec valuit curvare in paelice Iuno, an dem Kebsweibe H. kr. = das K. durch H. entstellen, Prop.: in quocumque frutice (aspalathi) curvatur arcus caelestis, Plin. – Hadria (adriat. Meer) curvans Calabros sinus, Hor.: portus ab Euroo fluctu in arcum curvatus, bogenförmig ausgehöhlt, Verg. – u. vom Kreisen in der Bewegung, (deus ales) iter non agit in rectum (geradeaus), sed in orbem curvat eundem, gibt seinem Fluge immer dieselbe Kreisbewegung, kreist in derselben Krümmung, Ov.: turbo (Kreisel) actus habenā curvatis fertur spatiis, fährt in kreisenden Bahnen umher, Verg.

    lateinisch-deutsches > curvo

  • 16 Hadrianus [1]

    1. Hadriānus, a, um, s. Hadria.

    lateinisch-deutsches > Hadrianus [1]

  • 17 Hadriaticus

    Hadriāticus, a, um, s. Hadria.

    lateinisch-deutsches > Hadriaticus

  • 18 inquietus

    inquiētus, a, um, ohne Ruhe, unruhig (Ggstz. quietus), I) eig.: a) der Bewegung nach, inquietae et sine vento fluctuantes aquae, Sen.: inqu. Hadria, das wogende Adr. Meer, Hor.: inqu. aër, Sen.: ventus, Plin. ep. – b) der Tätigkeit nach, inq. inertia, geschäftiger Müßiggang, Sen. de tranqu. anim. 12, 3: nec tranquillior nox diem tam foede actum excepit; lux (der Tag) deinde noctem inquietam insecuta est, Liv. 5, 42, 6. – II) übtr.: a) unruhig in bezug auf Sinn u. Gemüt, ii qui semper inquieti sunt et ii qui semper quiescunt, Sen. ep. 3, 5: inqu. praecordia, das unruhevolle (geängstigte) Herz, Hor. epod. 5, 95: inqu. animus (Gemüt), Liv. 1, 46, 2: inqu. pectus, Vopisc. Car. 13, 1: mobilis et inquieta homini mens data est, Sen. ad Helv. 6, 6: inter affectus inquietissimos rem quietissimam, fidem, quaeris? Sen. de ben. 7, 26, 5. – b) polit. keine Ruhe haltend, homo, Liv. 3, 46, 2: provincia, Suet.: Gallia, Suet.: nihil inquietum agere, Amm.: gens hominum inquietissima, Vopisc. Sat. 1 (7). § 1. – m. in u. Akk., in externos aut in domesticos motus inquieti, Iustin. 41, 3, 8.

    lateinisch-deutsches > inquietus

  • 19 Padus

    Padus, ī, m., der größte Fluß Italiens, der auf dem Berge Vesulus (der höchsten Spitze der kottischen Alpen) entspringt, während seines Laufes eine Menge Flüsse in sich aufnimmt u. zwischen Ravenna u. Hadria in vielen Mündungen sich in das Adriatische Meer ergießt, j. Po, Liv. 5, 33, 10 u. 35, 2. Verg. Aen. 9, 680. Ov. am. 2, 17, 32. – Dav. Padānus, a, um, padanisch, am od. im Po, silva, Solin. 20, 9: culex, Sidon. epist. 1, 8, 2.

    lateinisch-deutsches > Padus

  • 20 raucus

    raucus, a, um (st. ravicus, v. ravis), heiser, I) eig.: A) heiser durch Krankheit, fauces, Lucr. 6, 1187. – B) heiser durch Reden, Schreien: a) von leb. Wesen: α) v. Menschen, rogitando sum raucus factus, Plaut.: longā raucus querelā, Prop.: nos raucos saepe attentissime audiri video, Cic.: expurigabo ad raucam ravim omnia, Plaut. fr. bei Non. 164, 19. – causidici, sich heiser schreiende, Mart.: u. so rogatores, Mart.: vicinia rauca reclamat, schreit sich heiser, Hor. – β) v. Vögeln, schrillend, kreischend, cornix, Lucr.: cicada, Verg.: palumbes, Verg. – b) v. Tone usw.: garrulitas picarum, Ov.: vox ranarum, Ov.: stridor simiae, Ov. – poet., circus, von heiserem Geschrei ertönend, Iuven. – modi rauciores, Mart. Cap. – raucum quiddam sonare, Ov. – II) poet. übtr., übh. dumpftönend, dumpf, rauh, hohl, schnarrend, a) v. leb. Wesen: cygni, Verg. Aen. 11, 458. – b) v. Lebl.: Hadria, Hor.: aes, Tuba, Verg. georg. 4, 71, Schild, Verg. Aen. 2, 545: murmur (undae), Verg.: fluenta, Verg.: paludes, Fronto: tympana, Ov.: cymbala, Prop.: cornu, Prop. u. Lucan. – Acc. Plur. neutr. absol., rauca sonare, Verg., gemere, Lucan. u. Sil.

    lateinisch-deutsches > raucus

См. также в других словарях:

  • Hadria — (Greek: polytonic|Ἀδρία) may refer to: *Hadria is an alternative spelling for the Etruscan city that is now Adria in the Veneto region of Northern Italy. *Hadria is an alternative spelling for the city that is now Atri in the Abruzzo region of… …   Wikipedia

  • Hadrĭa — (a. Geogr.), s. Adria; vgl. Atri …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Hadrĭa — Hadrĭa, Stadt, s. Atri …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • HADRIA — I. HADRIA seu Adria, nunc tenue oppid.dit. Venetae, in territ. Rhodigino, iuxta Tartarum fluv. Aegre habitata, ob aeris gravitatem. II. HADRIA vide Adria …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Victor Cohen Hadria — en 2010 Victor Cohen Hadria, né en 1949, est un écrivain français. Sommaire 1 Biographie …   Wikipédia en Français

  • ADRIA vel HADRIA — Steph. et Ptol. Romanorum colonia in Piceno, quintâ Italiae regione, 12. mill. pass.a mari distans, in qua ager ipse Adrianus dicebatur, vinô generosissimô nobilis, quod et ipsum Adrianum fuit appellatum. Item urbs Graeciae Illyrico mari proxima …   Hofmann J. Lexicon universale

  • HADRI — Hadria, Hadriani, Hadriano, Hadrianus …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • Atri — Atri …   Deutsch Wikipedia

  • Cohors II Lingonum equitata — Activa Desde 73 hasta principios del siglo V. País Imperio romano Tipo …   Wikipedia Español

  • COLONIA Trajana — et Colonia Ulp. Trai. in nummo Ulpii Traiani Aug. ab Auctore suo dicta, alias quoque Ulpia castra. Hîc legio Tricesima Ulpia Victrix, Dioni et veter. inscriptionibus ac Ptolemaeo etiam nota hiemavit, sub Constantino M. quae antea in castris… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Atri, Italy — Infobox CityIT official name = Comune di Atri img coa = Atri Stemma.png img coa small = image caption = Atri Cathedral region = RegioneIT|sigla=ABR province = ProvinciaIT (short form)|sigla=TE (TE) mayor = mayor party = elevation footnotes =… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»