Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

hŏnō-rātus

  • 1 honoro

    hŏnōro, āvi, ātum, 1, v. a. ( depon.:

    Dionysius Platonem in litore occurrens honoratus est,

    Sol. 1, § 123; 2, § 26; Ampel. 2, 5) [honor], to clothe or adorn with honor; to honor, respect; to adorn, ornament, embellish, decorate (class.; cf.

    honeste): mortem ejus (Ser. Sulpicii) non monumento sed luctu publico esse honorandam putarem,

    Cic. Phil. 9, 3, 5:

    ornandi honorandique potestas,

    id. ib. 5, 17, 45 Orell. N. cr.:

    honorandus sum, quia tyrannum occidi (opp. puniendus),

    Quint. 3, 6, 74; cf. id. 7, 4, 41:

    Amphiaraüm sic honoravit fama Graeciae,

    Cic. Div. 1, 40, 88:

    virtutem,

    id. Phil. 9, 2, 4:

    aliquos sellis curulibus, toga praetexta, corona triumphali laureaque honorare,

    Liv. 10, 7, 9: populum congiariis, to honor, i. e. present, Vell. 2, 129, 3;

    cf: nisi in arena passi sunt se honorari,

    Dig. 3, 1, 1; 48, 10, 15:

    honoratus equestri statua,

    Vell. 2, 61, 3:

    Apollo lyram modo nato flore honorabat,

    adorned, Petr. 83:

    lato clavo vel equo publico similive honore honorari,

    Ulp. Fragm. 7, 1.—Hence, hŏnō-rātus, a, um, P. a., honored, respected; honorable, respectable, distinguished.
    A.
    In gen. [class.):

    qui honorem sententiis, qui suffragiis adeptus est, is mihi et honestus et honoratus videtur, etc.,

    Cic. Brut. 81, 281:

    satis honestam honoratamque imaginem fore,

    Liv. 36, 40, 9: beati, qui honorati sunt, videntur;

    miseri autem, qui sunt inglorii,

    Cic. Leg. 1, 11, 32:

    clari et honorati viri,

    id. de Sen. 7, 22:

    homo et princeps,

    id. Off. 1, 39, 138:

    honoratus et nobilis Thucydides,

    id. Or. 9, 32:

    Achilles,

    Hor. A. P. 120:

    cani,

    Ov. M. 8, 9:

    praefectura,

    Cic. Planc. 8, 19:

    amici,

    i. e. courtiers, Liv. 40, 54, 6:

    rus,

    granted as a mark of honor, Ov. M. 15, 617; cf.

    sedes,

    Tac. A. 2, 63.— Comp.:

    Dionysius apud me honoratior fuit, quam apud Scipionem Panaetius,

    Cic. Att. 9, 12, 2:

    spes honoratioris militiae,

    Liv. 32, 23, 9.— Sup.:

    genus pollens atque honoratissimum,

    Plaut. Capt. 2, 2, 28:

    honoratissimo loco lectus,

    Vell. 2, 76, 1:

    honoratissimae imaginis vir,

    Liv. 3, 58, 2:

    genus assensus,

    Tac. G. 11.—
    B.
    In partic., honored by a public office, filling a post of honor, honorable, respectable (perh. not anteAug.):

    praetor,

    Ov. F. 1, 52:

    consul honoratus vir,

    id. P. 4, 5, 1:

    honoratior,

    Vell. 2, 54 fin.:

    familia honorata magis quam nobilis,

    Eutr. 7, 18: si quis forte honoratorum, decurionum, possessorum, etc., Cod. Th. 9, 27, 6; Lampr. Alex. Sev. 40; Inscr. Orell. 3540; 3971 al.; cf.:

    HONORATVS AD CVRAM KALENDARII,

    Inscr. Grut. 444, 5:

    honoratae comae,

    i. e. of a high magistrate, Ov. P. 2, 2, 92.—
    2.
    Act., conferring honor, = honorificus (very rare):

    senatus quam poterat honoratissimo decreto adlocutus eos mandat consulibus,

    Liv. 27, 10, 6.—Hence, adv.: hŏnōrātē, with honor, honorably:

    quam illum et honorate nec secure continet?

    Vell. 2, 129, 4:

    quod filium honorate custodierant,

    Tac. H. 4, 63.— Comp.:

    utrum contumeliosius expulerint, an revocaverint honoratius,

    Just. 5, 4, 13; Val. Max. 5, 1, 11. — Sup.:

    aliquem honoratissime excipere,

    Val. Max. 2, 10, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > honoro

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»