Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

hĕcŭba

  • 21 Hecabe

    = Hecuba

    English-Ukrainian dictionary > Hecabe

  • 22 Hecabe

    = Hecuba

    English-Ukrainian dictionary > Hecabe

  • 23 Hecube

    Hĕcŭba, ae, and Hĕcŭbē, ēs, f., = Hekabê, the daughter of Dymas, wife of Priam; after the destruction of Troy the slave of Penelope, changed through rage into a dog, Verg. A. 2, 501; 515; Ov. M. 13, 423; 549 sq.; 577; Cic. Tusc. 3, 26, 63; id. Fat. 15, 34.— Transf., an ugly old woman (opp. to Andromache), Mart. 3, 76, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > Hecube

  • 24 Dymantis

    Dymas, antis, m., = Dumas, the father of Hecuba, Ov. M. 11, 761; Serv. Verg. A. 7, 320; Hyg. Fab. 91; 111.—Hence, Dy-mantis, ĭdis, adj., of Dymas: proles, i. e. Hecuba; and, as subst.: Dyman-tis, ĭdis, f., the daughter of Dymas, i. e. Hecuba, Ov. M. 13, 620.

    Lewis & Short latin dictionary > Dymantis

  • 25 Dymas

    Dymas, antis, m., = Dumas, the father of Hecuba, Ov. M. 11, 761; Serv. Verg. A. 7, 320; Hyg. Fab. 91; 111.—Hence, Dy-mantis, ĭdis, adj., of Dymas: proles, i. e. Hecuba; and, as subst.: Dyman-tis, ĭdis, f., the daughter of Dymas, i. e. Hecuba, Ov. M. 13, 620.

    Lewis & Short latin dictionary > Dymas

  • 26 Гекуба

    Универсальный русско-английский словарь > Гекуба

  • 27 ceu

       - ceu, p. ce-ve; cf. neu et neve; seu et sive. [st1]1 [-] comme, ainsi que.    - ceu quondam petiere rates, Virg. En. 6, 492: comme jadis ils regagnèrent leurs vaisseaux.    - ceu fumus, Virg. En. 5, 740: comme une fumée.    - ipse inter medios ceu dulcis imagine somni laetus, V.-Fl. 4, 531: lui-même, au milieu d'eux, heureux, comme sous le charme d'un songe délicieux.    - ceu cum: comme lorsque. --- Virg. G. 1, 303: 4, 96; id. En. 7, 673; 9, 30; 9, 792; 10, 97; Sen. Q. N. 6, 24, 4.    - ceu cum jam portum tetigere carinae, Virg. G. 1, 303: comme lorsque le navire touche au port.    - lupi ceu raptores, Virg. En. 2, 355: comme des loups ravisseurs.    - hic Hecuba et natae nequiquam altaria circum, praecipites atra ceu tempestate columbae, Virg. En. 2: là se tenaient Hécube et ses filles, autour des tables sacrées, vainement, telles des colombes jetées au sol par une noire tempête. [st1]2 [-] comme si.    - sans verbe gloriosissimas victorias ceu damnosas reipublicae increpabat, Suet. Tib. 52, 2: il lui reprochait les victoires les plus glorieuses comme si elles avaient été des revers pour la patrie.    - avec subj. ceu cetera nusquam bella forent, Virg. En. 2, 438: comme s'il n'y avait pas ailleurs de combats.    - cf. Sil. 2, 378; Stat. S. 3, 1, 6; id. Th. 2, 417; Plin. 16, 10, 18. § 41; 31, 1, 1, § 2; 34, 6, 13, § 28.    - ceu vero: comme si vraiment (pour réfuter, qqf. chez Plin.). --- Plin. 7, 55, 56, § 188; 11, 39, 92, § 226; 12, 1, 5, § 11.    - ceu vero nesciam, Plin. praef.: comme si vraiment je ne savais pas.    - ceu si: comme si. --- Lucr. 4, 620; 6, 161.
    * * *
       - ceu, p. ce-ve; cf. neu et neve; seu et sive. [st1]1 [-] comme, ainsi que.    - ceu quondam petiere rates, Virg. En. 6, 492: comme jadis ils regagnèrent leurs vaisseaux.    - ceu fumus, Virg. En. 5, 740: comme une fumée.    - ipse inter medios ceu dulcis imagine somni laetus, V.-Fl. 4, 531: lui-même, au milieu d'eux, heureux, comme sous le charme d'un songe délicieux.    - ceu cum: comme lorsque. --- Virg. G. 1, 303: 4, 96; id. En. 7, 673; 9, 30; 9, 792; 10, 97; Sen. Q. N. 6, 24, 4.    - ceu cum jam portum tetigere carinae, Virg. G. 1, 303: comme lorsque le navire touche au port.    - lupi ceu raptores, Virg. En. 2, 355: comme des loups ravisseurs.    - hic Hecuba et natae nequiquam altaria circum, praecipites atra ceu tempestate columbae, Virg. En. 2: là se tenaient Hécube et ses filles, autour des tables sacrées, vainement, telles des colombes jetées au sol par une noire tempête. [st1]2 [-] comme si.    - sans verbe gloriosissimas victorias ceu damnosas reipublicae increpabat, Suet. Tib. 52, 2: il lui reprochait les victoires les plus glorieuses comme si elles avaient été des revers pour la patrie.    - avec subj. ceu cetera nusquam bella forent, Virg. En. 2, 438: comme s'il n'y avait pas ailleurs de combats.    - cf. Sil. 2, 378; Stat. S. 3, 1, 6; id. Th. 2, 417; Plin. 16, 10, 18. § 41; 31, 1, 1, § 2; 34, 6, 13, § 28.    - ceu vero: comme si vraiment (pour réfuter, qqf. chez Plin.). --- Plin. 7, 55, 56, § 188; 11, 39, 92, § 226; 12, 1, 5, § 11.    - ceu vero nesciam, Plin. praef.: comme si vraiment je ne savais pas.    - ceu si: comme si. --- Lucr. 4, 620; 6, 161.
    * * *
        Ceu, Aduerbium similitudinis, magis est poetarum, quam oratorum. Virgil. Ainsi comme, Tout ainsi que.
    \
        Argumento animalium quae semper defossa viuunt, ceu talpae. Plin. Comme.
    \
        Incremento terga, ceu quodam incitamento, flagellantur. Plin. Quasi comme se voulant esguillonner.
    \
        Ceu vero, pro Quasi vero. Plin. Comme si.

    Dictionarium latinogallicum > ceu

  • 28 gigno

    gigno, ĕre, gĕnŭi, gĕnĭtum [geno] - tr. - [st1]1 [-] engendrer.    - (Hercules) quem Juppiter genuit, Cic. Nat. 3, 42: (Hercule) qu'engendra Jupiter.    - Hecuba Alexandrum genuit, Cic. Fat. 34: Hécube enfanta Alexandre.    - gignere: mettre bas. --- Plin. 10, 183.    - gignere: pondre: Cic. Nat. 2, 129.    - poét. dis genitus, Virg. En. 9, 642: fils des dieux.    - genitus + abl.: né de, issu de.    - pellice genitus: né d'une concubine.    - genitus + de (ab, ex): né de, issu de.    - genitus (de) Jove: issu de Jupiter.    - genitum fratre adoptaverat, Plin. Ep. 8, 18, 2: il avait adopté le fils de son frère.    - Juppiter e terra genitam mentitur, Ov. M. 1, 615: Jupiter ment en disant qu'elle est la fille de la terre.    - intelligamus natura gigni sensum diligendi, Cic. Lael. 9, 32: sachons que naît tout naturellement l'affection. [st1]2 [-] créer.    - deus animum ex sua mente genuit, Cic. Tim. 8: Dieu créa l'âme, émanation de sa propre intelligence. [st1]3 [-] produire [en parl. du sol].    - quae terra gignit, Cic. Nat. 1, 4: les productions de la terre.    - quae (res) gignuntur e terra, Cic. Ac. 1, 26: (les choses) qui proviennent de la terre. [st1]4 [-] fig. faire naître, produire, causer.    - qui genuit in hac urbe dicendi copiam, Cic. Br. 255: celui qui a créé chez nous l'abondance oratoire.    - haec virtus amicitiam gignit, Cic. Lael. 20: cette vertu fait naître l'amitié.    - ex maxima libertate tyrannus gignitur, Cic. Rep. 1, 68: d'une liberté sans limite naît la tyrannie.    - sui generis initium ab se gigni voluit, Cic. Verr. 5, 180: il voulut que le commencement de sa race partît de lui-même.    - alium sitim gignit, Plin. 20, 6, 23, § 57: l'ail donne soif.
    * * *
    gigno, ĕre, gĕnŭi, gĕnĭtum [geno] - tr. - [st1]1 [-] engendrer.    - (Hercules) quem Juppiter genuit, Cic. Nat. 3, 42: (Hercule) qu'engendra Jupiter.    - Hecuba Alexandrum genuit, Cic. Fat. 34: Hécube enfanta Alexandre.    - gignere: mettre bas. --- Plin. 10, 183.    - gignere: pondre: Cic. Nat. 2, 129.    - poét. dis genitus, Virg. En. 9, 642: fils des dieux.    - genitus + abl.: né de, issu de.    - pellice genitus: né d'une concubine.    - genitus + de (ab, ex): né de, issu de.    - genitus (de) Jove: issu de Jupiter.    - genitum fratre adoptaverat, Plin. Ep. 8, 18, 2: il avait adopté le fils de son frère.    - Juppiter e terra genitam mentitur, Ov. M. 1, 615: Jupiter ment en disant qu'elle est la fille de la terre.    - intelligamus natura gigni sensum diligendi, Cic. Lael. 9, 32: sachons que naît tout naturellement l'affection. [st1]2 [-] créer.    - deus animum ex sua mente genuit, Cic. Tim. 8: Dieu créa l'âme, émanation de sa propre intelligence. [st1]3 [-] produire [en parl. du sol].    - quae terra gignit, Cic. Nat. 1, 4: les productions de la terre.    - quae (res) gignuntur e terra, Cic. Ac. 1, 26: (les choses) qui proviennent de la terre. [st1]4 [-] fig. faire naître, produire, causer.    - qui genuit in hac urbe dicendi copiam, Cic. Br. 255: celui qui a créé chez nous l'abondance oratoire.    - haec virtus amicitiam gignit, Cic. Lael. 20: cette vertu fait naître l'amitié.    - ex maxima libertate tyrannus gignitur, Cic. Rep. 1, 68: d'une liberté sans limite naît la tyrannie.    - sui generis initium ab se gigni voluit, Cic. Verr. 5, 180: il voulut que le commencement de sa race partît de lui-même.    - alium sitim gignit, Plin. 20, 6, 23, § 57: l'ail donne soif.
    * * *
        Gigno, gignis, genui, vel ginui, secundum Diomedem, genitum, pen. corr. gignere. Engendrer.
    \
        Quae terra gignit, maturata pubescunt. Cicero. Que la terre produit.
    \
        Gigni capite, Vide A praepositionem. Naistre la teste devant.
    \
        Gigni pedibus. Plin. Naistre les pieds devant.
    \
        Genuit in hac vrbe dicendi copiam. Cic. Il a engé ceste ville de, etc.

    Dictionarium latinogallicum > gigno

  • 29 Priameis

    Prĭămus, i, m., = Priamos.
    I.
    A son of Laomedon, king of Troy, husband of Hecuba, and father of Hector, Helenus, Paris, Deiphobus, Polyxena, Cassandra, etc.; he was slain by Neoptolemus or Pyrrhus, the son of Achilles, Enn. ap. Prisc. p. 607 P. (Ann. v. 17 Vahl.): o pater, o patria, o Pria. mi domus! id. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag v. 118 Vahl.); Verg. A. 1, 458; 3, 50 al.; cf. Cic. Tusc. 1, 35, 85; Ov. M. 13, 404 sq.; Juv. 10, 258; Hyg. Fab. 89 and 90.—
    II.
    His grandson, named after him, the son of Polites, Verg. A. 5, 564.—Hence,
    A.
    Prĭă-mēis, ĭdis, f., = Priamêïs, Priam's daughter:

    Atrides visā Priameide,

    i. e. Cassandra, Ov. Am. 1, 9, 37:

    Priameida viderat ipsam,

    id. A. A. 2, 405.—
    B.
    Prĭămēĭus, a, um, adj., = Priamêïos, of or belonging to Priam:

    sceptra,

    Verg. A. 7, 252:

    virgo Cassandra,

    id. ib. 2, 403:

    conjux,

    i. e. Hecuba, Ov. M. 13, 404:

    hospes,

    i. e. Paris, id. A. A. 2, 5: heros, i. e. Hector, Auct. Pan. ad Pison. 162.—
    C.
    Prīămĭdes, ae, m., = Priamidês, a son of Priam:

    Priamiden Helenum regnare,

    Verg. A. 3, 295:

    Priamides Deiphobus,

    id. ib. 6, 494:

    nec quas Priamides in aquosae vallibus Idae Contulit,

    i. e. Paris, Ov. F. 6, 15:

    deploratos Priamidas,

    Priam's sons, id. M. 13, 482.

    Lewis & Short latin dictionary > Priameis

  • 30 Priameius

    Prĭămus, i, m., = Priamos.
    I.
    A son of Laomedon, king of Troy, husband of Hecuba, and father of Hector, Helenus, Paris, Deiphobus, Polyxena, Cassandra, etc.; he was slain by Neoptolemus or Pyrrhus, the son of Achilles, Enn. ap. Prisc. p. 607 P. (Ann. v. 17 Vahl.): o pater, o patria, o Pria. mi domus! id. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag v. 118 Vahl.); Verg. A. 1, 458; 3, 50 al.; cf. Cic. Tusc. 1, 35, 85; Ov. M. 13, 404 sq.; Juv. 10, 258; Hyg. Fab. 89 and 90.—
    II.
    His grandson, named after him, the son of Polites, Verg. A. 5, 564.—Hence,
    A.
    Prĭă-mēis, ĭdis, f., = Priamêïs, Priam's daughter:

    Atrides visā Priameide,

    i. e. Cassandra, Ov. Am. 1, 9, 37:

    Priameida viderat ipsam,

    id. A. A. 2, 405.—
    B.
    Prĭămēĭus, a, um, adj., = Priamêïos, of or belonging to Priam:

    sceptra,

    Verg. A. 7, 252:

    virgo Cassandra,

    id. ib. 2, 403:

    conjux,

    i. e. Hecuba, Ov. M. 13, 404:

    hospes,

    i. e. Paris, id. A. A. 2, 5: heros, i. e. Hector, Auct. Pan. ad Pison. 162.—
    C.
    Prīămĭdes, ae, m., = Priamidês, a son of Priam:

    Priamiden Helenum regnare,

    Verg. A. 3, 295:

    Priamides Deiphobus,

    id. ib. 6, 494:

    nec quas Priamides in aquosae vallibus Idae Contulit,

    i. e. Paris, Ov. F. 6, 15:

    deploratos Priamidas,

    Priam's sons, id. M. 13, 482.

    Lewis & Short latin dictionary > Priameius

  • 31 Priamides

    Prĭămus, i, m., = Priamos.
    I.
    A son of Laomedon, king of Troy, husband of Hecuba, and father of Hector, Helenus, Paris, Deiphobus, Polyxena, Cassandra, etc.; he was slain by Neoptolemus or Pyrrhus, the son of Achilles, Enn. ap. Prisc. p. 607 P. (Ann. v. 17 Vahl.): o pater, o patria, o Pria. mi domus! id. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag v. 118 Vahl.); Verg. A. 1, 458; 3, 50 al.; cf. Cic. Tusc. 1, 35, 85; Ov. M. 13, 404 sq.; Juv. 10, 258; Hyg. Fab. 89 and 90.—
    II.
    His grandson, named after him, the son of Polites, Verg. A. 5, 564.—Hence,
    A.
    Prĭă-mēis, ĭdis, f., = Priamêïs, Priam's daughter:

    Atrides visā Priameide,

    i. e. Cassandra, Ov. Am. 1, 9, 37:

    Priameida viderat ipsam,

    id. A. A. 2, 405.—
    B.
    Prĭămēĭus, a, um, adj., = Priamêïos, of or belonging to Priam:

    sceptra,

    Verg. A. 7, 252:

    virgo Cassandra,

    id. ib. 2, 403:

    conjux,

    i. e. Hecuba, Ov. M. 13, 404:

    hospes,

    i. e. Paris, id. A. A. 2, 5: heros, i. e. Hector, Auct. Pan. ad Pison. 162.—
    C.
    Prīămĭdes, ae, m., = Priamidês, a son of Priam:

    Priamiden Helenum regnare,

    Verg. A. 3, 295:

    Priamides Deiphobus,

    id. ib. 6, 494:

    nec quas Priamides in aquosae vallibus Idae Contulit,

    i. e. Paris, Ov. F. 6, 15:

    deploratos Priamidas,

    Priam's sons, id. M. 13, 482.

    Lewis & Short latin dictionary > Priamides

  • 32 Priamus

    Prĭămus, i, m., = Priamos.
    I.
    A son of Laomedon, king of Troy, husband of Hecuba, and father of Hector, Helenus, Paris, Deiphobus, Polyxena, Cassandra, etc.; he was slain by Neoptolemus or Pyrrhus, the son of Achilles, Enn. ap. Prisc. p. 607 P. (Ann. v. 17 Vahl.): o pater, o patria, o Pria. mi domus! id. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag v. 118 Vahl.); Verg. A. 1, 458; 3, 50 al.; cf. Cic. Tusc. 1, 35, 85; Ov. M. 13, 404 sq.; Juv. 10, 258; Hyg. Fab. 89 and 90.—
    II.
    His grandson, named after him, the son of Polites, Verg. A. 5, 564.—Hence,
    A.
    Prĭă-mēis, ĭdis, f., = Priamêïs, Priam's daughter:

    Atrides visā Priameide,

    i. e. Cassandra, Ov. Am. 1, 9, 37:

    Priameida viderat ipsam,

    id. A. A. 2, 405.—
    B.
    Prĭămēĭus, a, um, adj., = Priamêïos, of or belonging to Priam:

    sceptra,

    Verg. A. 7, 252:

    virgo Cassandra,

    id. ib. 2, 403:

    conjux,

    i. e. Hecuba, Ov. M. 13, 404:

    hospes,

    i. e. Paris, id. A. A. 2, 5: heros, i. e. Hector, Auct. Pan. ad Pison. 162.—
    C.
    Prīămĭdes, ae, m., = Priamidês, a son of Priam:

    Priamiden Helenum regnare,

    Verg. A. 3, 295:

    Priamides Deiphobus,

    id. ib. 6, 494:

    nec quas Priamides in aquosae vallibus Idae Contulit,

    i. e. Paris, Ov. F. 6, 15:

    deploratos Priamidas,

    Priam's sons, id. M. 13, 482.

    Lewis & Short latin dictionary > Priamus

  • 33 hecabe

    [ʹhekəbi:] = Hecuba

    НБАРС > hecabe

  • 34 coepio

    и coepī, coeptum, (ere), coepisse (praes. всех наклонений тк. арх. Pl, Ter)
    начинать(ся), приниматься, предпринимать, приступать (discĕre Enn; dicĕre C etc.; moveri O)
    nemo opinante quidnam coepturus esset Su — причём никто не предполагал, что именно (Калигула) затеял
    ubi dies coepit Sl, simulque coeptus dies или coeptā luce T — когда наступил день, на рассвете
    res, quae agi coeptae neque perfectae sunt Cs — дела, о которых начались переговоры, но не были закончены
    coepto exemple T — следуя поданному примеру. — см. тж. coeptus I

    Латинско-русский словарь > coepio

  • 35 converto

    con-verto (vorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ere
    1) поворачивать, оборачивать, вращать (manum Q; cuspidem V)
    2)
    а) менять направление, поворачивать, сворачивать
    fugam c. V и gressūs c. Silвозвращаться обратно
    б) направлять (naves in eam partem, quo ventus fert Cs)
    c. se — повернуться, оборачиваться
    gladium in se c. VMобратить меч на себя (т. е. заколоться)
    c. signa ad hostem Csдавать отпор врагу
    c. terga и c. se Cs — повернуть тыл, обратиться в бегство, бежать
    c. aliquem — заставить кого-л. обернуться ( illa vox Herculem convertit L)
    3)
    а) обращать, устремлять (oculos V etc.)
    c. animos hominum in aliquem (in se) C etc., тж. omnium oculos ad и in se c. Nep, QC — обращать внимание людей на кого-л. (на себя)
    spelunca conversa ad aquilonem C — пещера, обращённая на север
    c. se ad philosophiam Cобратиться к философии
    c. aliquem Su — внушать кому-л. другой образ мыслей
    converti ad aliquem C etc. — обратиться к кому-л.
    c. aliquid ad se или in rem suam C — обратить что-л. в свою пользу
    c. aliquid in culpam C — вменить что-л. в вину
    in eundem colorem se c. Cпринять тот же цвет
    5) переводить (orationes e Graeco C; aliquid in Latinum C)
    c. castra castris Csменять один лагерь на другой (т. е. переходить с места на место)
    7)
    conversi casūs грам. C (= casūs obliqui) — косвенные падежи
    б) переменять ( odium in amorem VM); перестраивать ( rem publicam C)
    8) возвращаться (eodem Lcr; in regnum suum Sl)
    ad sapientiora c. Tобразумиться
    9) превращаться (num in vitium virtus possit c.? C); обращаться ( ad pedites Sl)
    10) меняться, кончаться, заканчиваться ( imperium regium — v. l. se — convertit in superbiam Sl)
    11) ритор. переставлять ( verba C)

    Латинско-русский словарь > converto

  • 36 gigno

    genuī, genitum, ere
    1) рожать, (по)рождать, производить на свет ( Hecuba Alexandrum genuit C)
    Juppiter Herculem genuit C — Юпитер — отец Геркулеса
    omnia quae terra gignit C — всё, что производит (родит) земля
    2) порождать, причинять, вызывать (iram H; odium, permotionem animorum C)
    3) pass. gigni возникать (aliquid ex aliquā re gignitur C, T etc.)

    Латинско-русский словарь > gigno

  • 37 Priameius

    Латинско-русский словарь > Priameius

  • 38 converto

    con-verto (vorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ere, umkehren, umwenden, umdrehen, od. m. Bezug auf das Ziel, hinkehren, hinwenden, hindrehen, refl. se convertere od. bl. convertere u. Passiv converti medial = sich um- od. hinkehren usw., I) eig.: 1) nach der andern Seite (nach vorn od. nach hinten, nach oben od. nach unten) od. nach irgend einer Seite um- od. hinkehren, a) übh.: aculeum (im Bilde, aculeum testimonii sui), Cic.: arcum, Verg.: baculum (zB. converso baculo alci oculos tundere), Cic.: cardinem, Verg.: cuspidem, Verg.: manum, Quint.: fenum, umwenden, wenden, Col.: vulvas conversas corrigere, die Umstülpung der Gebärmutter, Plin. – u. refl., cum se convertit (v. Pers.), Suet. – u. Passiv medial, si facile convertitur (aeger), Cels.: in delubris deûm suā sponte signa conversa, Val. Max. – m. Ang. wohin? durch Advv. od. Praepp., corpus huc illucve, Cels.: uncos deorsum, Cels.: corpus in nullam partem, Cels.: gladium in se, Val. Max.: infantem in caput, in pedes, Cels.: naves in eam partem, quo ventus fert, Caes.: colla ad freta, Ov.: palam anuli ad palmam, Cic.: poet. m. Dat., luna potest... id lumen convertere nobis (nach uns), Lucr. 5, 704. – tigna duo contra vim atque impetum fluminis conversa, Caes.: omnem eam materiam, quae erat caesa, conversam ad hostem collocabat, Caes.: calix ad latus praetereuntis aquae conversus, Frontin. – refl., simulacrum Victoriae, quod ante ad simulacrum Minervae spectavisset, ad valvas se templi limenque convertisse, Caes. – Passiv medial, ima pars pedis in exteriorem partem convertitur (dreht sich), Cels.: manus ad pollicem aut minimum digitum convertitur (neigt sich), Cels.: ore conversus in terram (v. einem Tiere), Mela: conversi oculos inter se atque ora tenebant, Verg.: poet. m. Dat., zephyro (nach Westen) convertitur ales, Lucan. 9, 689. – So nun bes. α) in den milit. t. t.: c. signa, mit den Feldzeichen kehrt machen, eine Schwenkung machen, schwenken (s. Schneider Caes. b. G. 2, 26, 1. Drak. Liv. 3, 54, 10), zB. conversis signis retro in urbem reditur, Liv.: Romani conversa signa bipertito intulerunt, machten eine Frontveränderung und drangen in zwei Kolonnen vor, Caes.: signa ad hostem converti (dem F. die Spitze bieten) aciemque dirigi iubet, Caes. – so auch nostri rursus conversi, kehrt-, Front machend, dem Feinde die Stirn bietend, Caes. – c. terga, c. se, kehrtmachen = fliehen, Caes. – c. aciem, die (feindl.) (Schlachtordnung werfen, Liv.: u. so paucos nostros c. et insequi (v. Feinde), Hirt. b. G.: fugatae alae, conversae cohortes sunt, Vell.: cum hostium acies a sinistro cornu (auf dem l. Fl.) pulsa atque in fugam conversa esset, Caes. – β) als rhet. t. t., die Worte umstellen, versetzen, non modo mutare quaedam verba, sed extendere, corripere, convertere, dividere cogitur (poësis), Quint. 10, 1, 29. – γ) refl., convertere se od. b1. convertere od. Passiv medial converti ad alqm, in der Unterhaltung, in der Rede sich zu od. an jmd. wenden, rursus ad illum te converte et quaere etc., Cic.: ad eum convertit et... inquit, Gell.: itaque modo ad eum conversus quaerebat etc., Liv.: conversus ad suos... inquit, Val. Max.: deinde conversus ad nos, ›επιστήσατε quid facere debeamus‹, Plin. ep.

    b) in der Bewegung, im Gange umkehren, umwenden, hinkehren, hinwenden, c. iter, Val. Max. (vgl. unten no. α): vias, Verg.: fugam, von der Fl. umkehren (= die Fl. einstellen), Verg. – vox boum Herculem convertit, bewog den H. umzukehren, Liv. – refl., c. se, umkehren, umwenden, Plin. ep. u. Suet.: se in porticu, Cic. – m. Ang. von wo? u. wohin: ex hoc cursu sceleris iter c. ad fugam atque in exsilium, Cic.: cursum ad septentrionem (v. einem Flusse), Mela. – refl., se convertere u. Passiv converti medial, sich hinwenden, c. se od. converti domum, Komik.; vgl. conversa domum lintea dare, Hor.: imago convertitur eodem, Lucr.: hinc se in Asiam c., Cic. – So nun bes.: α) als milit. t. t.: c. iter, umwenden, Caes. – c. iter in provinciam, Caes.: iter ad urbem, Lucan.: iter ad depopulandam Acarnaniam, Liv.: omnem multitudinem ad alqm, Caes.: hostem in se ab alqo, Curt. – u. refl., teils conv. se, zB. c. se in Phrygiam, Nep.: c. se ad montes, Caes.: subito se c. ad Cassium in Thessaliam, Caes.: ad hunc se a Pulione omnis multitudo (hostium) convertit, Caes. – teils ohne se, zB. convertit cum paucis ad equites, Sall.: convertit cum omni multitudine in regnum suum, Sall. – u. medial, omnis vis Romana Veios conversa est, Liv.: omnis Volscorum in se conversus impetus, Val. Max. – β) als t. t. der Wasserbaukunst, hinleiten, inchoabat piscinam a Miseno ad Avernum lacum, quo quidquid totis Baiis calidarum esset converteretur, Suet.: ut ex totis regionibus in quam (regionem) necessitas incubuerit converti possit praesidium aquarum abundantius, Frontin. – γ) etw. heimlich wo hinwenden, c. pecuniam publicam domum suam, unterschlagen, Cic. Verr. 3, 176.

    c) (bes. als geogr. t. t.) Passiv converti medial od. conversum esse, der örtl. Richtung od. Lage nach sich hinwenden, sich hinziehen, hinliegen, hingehen, m. Ang. wohin? durch ad od. in u. Akk. auch zugl. m. Ang. von wo? durch ab u. Abl., inde ad meridiem iter convertitur usque ad Megaram, Mela: deinde ad septentriones toto latere terra convertitur a Celtico promunturio ad Scythicum usque, Mela. – spelunca conversa ad aquilonem, Cic.: stabula ad medium conversa diem, Verg.: alter conversus in contrariam partem erat vallus, Caes.: Pyrenaeus in terras fronte conversus, Mela: conversis inter se pedibus stare, Gegenfüßler sein, Plin.

    2) im Kreise umdrehen, herumdrehen, refl. se convertere u. Passiv converti medial = sich umdrehen, sich herumdrehen, a) übh.: is (modiolus) habenā quasi terebra convertitur, Cels.: axes ut in torcularibus conversi, Cels. – b) einen Weltkörper, quae (terra) circum axem se summā celeritate convertit et torquet, Cic.: in infimo orbe luna solis radiis accensa convertitur, Cic.: invenies supero convertier orbe quinque (sidera) pari spatio, Cic. poët. – einen Kreisumlauf der Zeit umdrehen = erfüllen, vollenden, cum aetas tua septenos octiens solis anfractus reditusque converterit, Cic.: huius quidem anni nondum vigesimam partem scito esse conversam, Cic. – c) die Haare kräuseln, crines calamistro, Petron. 102, 15.

    II) übtr.: 1) im allg., nach od. zu einem Ggstde., gegen einen Ggstd. hinkehren, hinwenden, hinrichten, ihm zuwenden, auf einen Ggstd. übertragen u. dgl., refl. se convertere od. bl. convertere u. Passiv converti medial = sich hinwenden, sich zuwenden, m. Ang. wohin? durch in od. ad u. Akk., a) übh.: quas (duas legiones) ab itinere Asiae Syriaeque ad suam potestatem dominatumque converterat, Caes.: c. in se unum omnium vires, Liv.: ad equestrem ordinem atque in ceteros ordines easdem vitae condiciones, übertragen auf usw., Cic.: Iovem O. M. precatus sum, ut, si quid adversi populo Romano immineret, totum in domum meam converteretur, Val. Max. – c. orationem ad Aeschinem in prooemio, an Ä. richten, Quint.: tum omnem orationem traduxi et converti in increpandam Caepionis fugam, in deplorandum interitum exercitus, habe gerichtet auf usw., Cic. – refl. ( ohne se) od. Passiv medial, ad uxorem Liviam convertere, sich wenden an usw., Tac. ann. 4, 3: sine advocatis in amicitiam atque in gratiam convortimus, Plaut.: (v. Redner, Schriftsteller) ab ea sententia, quam proposuimus, convertimus (wenden wir uns) ad aliquam personam aut rem, Rutil. Lup.; vgl. medial gratulabor tibi prius, deinde ad me convertar, will ich mich zu mir (zur Besprechung meiner Angelegenheiten) wenden, Cic. – omnis est risus in iudicem conversus, wendete sich gegen den R., Cic.

    b) den Blick, die Aufmerksamkeit, die Gedanken hinwenden, hinrichten, hinlenken, gew. m. Ang. wohin? durch Advv. od. durch ad od. in u. Akk., α) den eigenen Blick usw., omnes convertere oculos Itali, wendeten dahin den Blick, Verg.: ut (oculi) aspectum quo vellent facile converterent, Cic.: c. ad tribunum militum centurionesque ora (v. den Soldaten), Caes.: video in me omnium vestrûm ora atque oculos esse conversos, Cic.: illud intellego omnium ora in me conversa esse, Sall. – β) eines andern Blick usw. od. jmd. mit seinem Blicke usw. auf sich hinlenken, αα) jmds. Blick usw., teils m. ad od. in se, zB. finitimis ad se gentibus ora, Lucr.: omnium oculos ad od. in se, Nep. u. Curt.: omnium oculos animosque in semet, Curt.: certamine ac studiis in se animum adulescentis, Liv. – teils ohne ad od. in se, zB. oculos hominum, Liv.: vulgi ora, Hor.: animos, Liv.: hominum oculos fulgore purpureae abollae, Suet. – ββ) jmd. mit seinem Blicke, teils mit in se, zB. omnem exercitum in se, Liv.: totum terrarum orbem in se, Verg.: omnium mentes in se, Flor. – teils ohne in se, zB. civitatem (v. fremden Gesandten), Liv.: omnes, Liv.

    c) Geist, Sinn, Gemüt, Neigung, Eifer, Sorge, Hoffnung auf einen Ggstd. hinwenden, hinrichten, ihm zuwenden, m. Ang. wohin? worauf? durch ad od. in u. Akk.; m. Ang. von wo? durch Advv. od. durch ab u. Abl. od. durch bl. Abl., α) den eigenen Geist usw.: omne ingenium ac studium suum ad causas agendas, Tac.: animum ad urbana negotia, Liv.: animos ad agrum colendum, Liv.: animum ad publicam a privata curam, Liv. – omne studium curamque ad hanc scribendi operam, Cic.: omnem spem melioris status ad eorum fidem, Cic.: omnia in bellum consilia, Curt. – refl. se convertere od. bl. convertere u. Passiv converti medial, sich hinwenden, sich hinrichten, sich zuwenden, c. se ad philosophos, Cic.: se ad otium pacemque, Cic.: totum se ad alcis voluntatem nutumque, Cic.; vgl. (medial) animus alcis ad alterius non modo sensum ac voluntatem, sed etiam vultum atque nutum convertitur, Cic.: ceteri ad sapientiora convertere, Tac. ann. 3, 55. – omni civitate in eam curam conversā, Liv.: ad haec consultanda a vi atque armis converti (v. Volke), Liv.: conversus hinc ad ordinandum rei publicae statum, Suet.: quo facilius virginum mulierumque mens a libidine ad pudicitiam converteretur, Val. Max. – convertere ad nostros (amicos), wende dich nun zu unsern Fr. (= gedenke nun bei Beförderungen unserer Fr.), Plin. ep. 2, 13, 3. – u. so bes. conv. se od. bl. conv. ad od. in alqm, als Verehrer od. Anhänger im Staate jmdm. sich zuwenden, zufallen, conv. se ad alqm, Nep. Att. 8, 1: bl. conv. ad alqm, Cic. Planc. 50. Tac. ann. 12, 18: conv. se in alqm, Cic. de rep. 6, 12. Sen. de clem. 1, 4, 3: ebenso Passiv medial, cuncta ad victoris opes conversa, Tac. hist. 3, 44. – β) jmds. Geist (geistige Aufmerksamkeit) usw. od. jmd.: ut ab eo, quod agitur, avertat animos; ut saepe in hilaritatem risumque convertat, Cic.: c. animos imperitorum ad deorum cultum a vitae pravitate, Cic.: alqm ad fidem Christi, zum christlichen Glauben bekehren, Hier. in Philem. 5, 10 u. 11: in bellum Etruscum intentam civitatem c. ad Volscos, Liv.: homines a consuetudine subito c. et ad diversas rationes vitae traducere, Cic. – bl. c. alqm, jmd. auf andere Gedanken bringen, Suet. Dom. 16, 2. – v. lebl. Subjj., (res) totos ad se convertit et rapit, Cic. de off. 2, 37. – u. insbes., jmd. einem als polit. Anhänger zuwenden, fama huius rei convertit ad Masinissam Numidas, Liv. 29, 30, 7.

    d) etw. einer Bestimmung, einem Zwecke zuwenden, zu etw. verwenden, α) lebl. Objj.: in suam rem aliena, Cic.: reditum in Domitiani loculos (Schatulle), Frontin.: pecuniam ad usus suos, ICt.: rationem in fraudem malitiamque, Cic.: tempora ad quietem refectionemque data in acerrimum laborem, Quint.: mandatum ad suum commodum, Cic.: copias eas ad patriae periculum, Brut. in Cic. ep.: scribendi facultatem ad alia opera, Quint. – β) leb. Wesen: ad continendas custodias plures commilitones, Traian. in Plin. ep. 10, 20 (31) in.

    e) etw. nach der u. der Seite wenden, verkehren, m. Ang. wohin? durch in od. ad m. Akk., α) in der Beurteilung: si quid per iocum dixi, nolito in serium convertere, Plaut.: nolite fortunam convertere in culpam (zur Sch. anrechnen), neque regis iniuriam huius crimen putare, Cic. – β) in der Ausführung, quod ad perniciem suam fuerat cogitatum, id ad salutem convertit (v. Datames), Nep.: alterum (auxilium) ad perniciem meam erat a vobis consulibus conversum, Cic.: non posse iam ad salutem converti hoc malum, Ter. – oft refl. convertere od. Passiv converti medial, sich verkehren, sich wenden, ausschlagen, umschlagen, sed hoc vitium huic in bonum convertebat, Cic.: ne ista vobis mansuetudo et misericordia, si illi arma ceperint, in miseriam convortat, Sall. – in quartanam conversa vis est morbi, Cic.: quod crimen esse voluisti, id totum vides in laudem conversum esse, Cic.: istius poena omnis oculorum ad caecitatem mentis est conversa, Cic.

    2) prägn., etw. so wenden, daß ein Wechsel, eine Änderung eintritt, etw. umkehren, umändern, umwandeln, bei Ang. wohin? m. in u. Akk., a) übh.: α) physisch, si antequam tumor discutiatur in suppurationem convertitur, in Eiter umgesetzt wird, übergeht, Col. 6, 17, 6. – β) jmds. Gemüt, umwandeln, umstimmen, animos permovere et c., Cic.: v. lebl. Subjj., nova religio iurandi mentes militum convertit, Caes. – Pass., umgestimmt werden, umschlagen, einen Umschlag erleiden, animus aeger avaritiā facile conversus est, Sall.: hāc oratione habitā mirum in modum conversae sunt omnium mentes, Caes.: quid est tam potens tamque magnificum, populi motus, iudicum religiones, senatus gravitatem unius oratione converti? Cic. de or. 1, 31: conversi animum vultumque, Tac. hist. 1, 85. – γ) Zustände, rem publicam, Cic.: hunc ordinem, Quint.: praemia Metelli in pestem, Sall.: omne beneficium in iniuriam, Sen.: v. lebl. Subjj., non fas nefasque, non humanam vicem convertere valere (v. einem Zaubertrank), Hor.: tot opes, tot gaudia dies unus in adversa convertit, Plin. ep.: odium c. in amorem (v. der Freundschaft), Val. Max.: possitne eloquentia commutatione aliquā converti in infantiam, Cic. – refl., se conv. u. bl. conv., sich verkehren, sich umändern, umschlagen, (s. Piderit Cic. Brut. 141), cavendum, ne in graves inimicitias convertant se amicitiae, Cic.: ubi regium imperium in superbiam dominationemque se convertit, Sall.: num virtus in vitium possit convertere, Cic.: hoc vitium huic uni in bonum convertebat, Cic.: nec in falsum e vero praeterita possunt convertere, Cic. – ebenso Passiv converti medial, vide, quam conversa res sit, Cic.: conversa subito fortuna est, Nep.: non posse iam ad salutem converti hoc malum, Ter.: indigne ferunt illam clementiam mansuetudinemque nostri imperii tantam in crudelitatem inhumanitatemque esse conversam, Cic. – δ) als rhet. t. t., den Ausdruck mit einem andern vertauschend künstlich umwandeln, conversa oratio atque mutata, Cic.: convertendi genus, Cic. – ε) als gramm. t. t., casus conversi = casus obliqui, die abgewandelten Kasusformen, Cic. de nat. deor. 2, 64. – ζ) als milit. t. t., castra castris c., Lager mit Lager vertauschen = fortrückend immer neue Lager aufschlagen, Caes. b. c. 1, 81, 3.

    b) seinem ganzen Wesen, seiner Gestalt nach verwandeln, umgestalten, refl. se convertere od. Passiv converti medial = sich verwandeln, tellus induit ignotas hominum conversa figuras, Ov. met. 1, 86 sq. – gew. m. in u. Akk., terras in freti formam, Ov.: in bovem Io, Inachi filiam, Lact.: Hecubam putant propter animi acerbitatem fingi in canem esse conversam, Cic.: figura canis, in quam Hecuba conversa traditur, Mela: mater in ursae speciem conversa, Hyg.: mugitu bovis in sermonem humanum converso, Val. Max.: hominum simulacra ferarumque in silicem ex ipsis visā conversa Medusā, Ov.: in cinerem favillasque converti, Firm. math. – refl., teils conv. se, zB. se in hominem (v. einer Gottheit), Ter.: se in anum (alte Frau), Hyg.: se in taurum, Hyg.: se ex homine in beluam, Cic.: si omnium pecudum exta eodem tempore in eundem habitum se coloremque converterent, Cic. – teils bl. conv., zB. c. in mulierem, Rutil. Lup. – u. Passiv medial, deo converso in pretium (v. Jupiter), Hor.

    c) aus einer Sprache in eine andere umwandeln = übertragen, übersetzen, verdolmetschen, gew. m. de od. ex u. Abl. u. m. in u. Akk., aliqua de Graecis, Cic.: orationes e Graeco, Cic.: ex Atticis duorum eloquentissimorum nobilissimas orationes, Cic.: illa in Latinum, Cic.: librum e Graeco in Latinum, Cic. – im Zshg. auch ohne Angabe woraus od. wohin? Electra (Sophoclis) male conversa, Cic.: carmina Arati ea, quae a te admodum adulescentulo conversa ita me delectant, quia Latina sunt, ut etc., Cic. – / Parag. Infin. convertier, Lucr. 1, 796. Cic. Arat. 269 (515).

    lateinisch-deutsches > converto

  • 39 decido [2]

    2. dē-cido, cidī, ere (de u. cado), herab-, herunterfallen, niederfallen, zu Boden fallen, absol., od. m. ex (e) od. m. ab od. m. de u. Abl., od. m. bl. Abl. (von wo?), m. in od. ad od. intra u. Akk. u. dgl., m. per u. Akk., m. cum u. Abl., I) eig.: a) v. lebl. Subjj.: subito ac nullo propellente lumen decidit et exstinguitur, Suet.: vaginā gladius eius elapsus decidit, Val. Max. – caelo (v. einem Meteorstein), Plin.: e superiore caelo, Plin.: u. (im Bilde) occasio quasi decidit de caelo, kam ganz ungesucht, Plaut.: Victoria vento icta (durch einen Windstoß) de podio decidit, Spart.: pars maior missilium (der ausgeworfenen Geschenke) intra popularia deciderat, Suet.: e basi statuae triumphalis titulus excussus vi procellae in monumentum proximum decidit, Suet.: gladius e manu elapsus in mediam cohortem hostium decidit, Iustin.: metentibus (den M.) cruentas spicas in corbem decidisse, Val. Max. So nun bes.: α) v. Blitze, niederfallen, einschlagen, fulmen decidens, Spart.: ab ipso (Iove) decidunt fulmina, Arnob.: decidit fulmen in lacum, Suet., in castra alcis, Frontin. – β) v. Gewande, von der Schulter herabfallen, si paulum progressis decidat toga, Quint.: sumenti virilem togam tunica lati clavi resuta ex utraque parte ad pedes decidit, Suet. – γ) v. Flüssigkeiten (Regen, Tau- od. Wassertropfen, Gewässern, Tränen), si decidit imber, Hor.: decidentium aquarum sonus, Frontin. – vidi guttas e flore cruentas decidere, Ov.: decidens ab Alpibus Rhenus, Mela: amnis per uberrima arva decidens, Mela. – lacrimae in ora decidunt, Auct. consol. ad Liv.: fluvii, qui in nostrum mare decidunt, Mela: fons in Larium lacum decidit, Plin. ep.: ex quo (dorso) Asiae omnia fere flumina alia in Rubrum, alia in Caspium mare, alia in Hyrcanium et Ponticum decidunt, Curt.: Euphrates vaste decidit, Mela. – δ) von dem, was auf natürlichem Wege, von selbst od. künstlich sich trennt, sich loslöst u. abfällt, abfallen, ausfallen, si arundo (sagittae in vulnere haerentis) decidit solumque ferrum intus est, Cels. – v. Bäumen od. Pflanzen, decidunt sorbo universa folia, ceteris paulatim, Plin.: poma ex arboribus, cruda si sunt, vix evelluntur, si matura et cocta, decidunt, Cic.: arborum aliis decidunt folia, aliae sempiternā comā virent, Plin.: decidunt arbore glandes, Ov.: exspectatur, ut decidat oliva, Plin.: im Bilde, vera gloria radices agit atque etiam propagatur; ficta omnia celeriter tamquam flosculi decidunt, Cic. de off. 2, 43. – v. tier. Körper, cataplasma decidit, Cels.: crustae decidunt, Cels.: comae decidunt (im Alter), Hor.: dens decidit, dentes postremi decidunt, Plin.: pedes decidunt, fallen od. sterben ab, Cels.: capita omnibus simul statuis deciderunt, Suet.: equo dentes decidunt, Plin.: pennae, pavoni quae deciderant, Phaedr.: omnis fructus (= lana) iam illis (ovibus) decidit, Plaut. – ε) v. Bergen, Gebäuden, niederfallen, niederstürzen, einfallen, montium decidentium moles, Plin. ep. 8, 17, 3: celsae graviore casu decidunt turres, Hor. carm. 2, 10, 10 sq.

    b) v. leb. Wesen: α) übh.: decidente equo, indem das Pf. niederstürzte, Frontin.: Camillus subito lapsu decidit, Val. Max.: u. (im Bilde) consistes aegre, nictu citius decidas, Laber. com. fr.: vide ne, dum ad cacumen pervenire contendis, cum ipsis ramis, quos comprehenderis, decidas, Curt.: dec. iuxta cubiculum eius, Suet.: dec. equo, Caes. u. Mart. od. ex equo, Plin. (vgl. unten m. in): ex superiore parte od. ex superiore loco, Cels.: ex alto, Cels.: u. bl. alto (v. Vögeln), Dict.: e summo toro, Ov.: per impluvium de tegulis, Ter. – dec. in casses, Ov.: in dolium, Iuven.: in fossam, Frontin.: in foveam, Phaedr., u. (bildl.) in hanc foveam, Lact.: in laqueos, Ov., u. (bildl.) suā sponte in hos laqueos, Lact.: in mare, Ov.: in puteum foveamque, Hor.: in praeceps, Ov.: in terram (von einem Vogel), Ov.: ex equo in terram, Nep.: acrem praedonum in turbam, Hor.: cum ponte in Tiberim, Aur. Vict. – m. Prädik.-Adi., columba decidit exanimis, Verg.: aves attonitae paventesque decidunt, Val. Max.: decido de lecto praeceps, Plaut.: vulnerato equo cum praeceps ad terram decidisset, Iustin.: vulpes inscia in puteum deciderat, Phaedr.: qui ab equo praeceps in Aleïa decidit arva, Ov. – im Bilde, ex astris dec., aus seinem Himmel fallen (= von der Höhe seiner Vergötterung herabsinken), Cic. ad Att. 2, 21, 4. – β) prägn., tot niedersinken, hinsinken, sowohl gewaltsam durch fremde Hand usw., decidit percussus ab apro, Hygin.: si decidat hostis, Stat.: Phoebeo domitus Python cum decidit arcu, Claud. – als durch Krankheit, Schicksalsfügung, in den Tod-, ins Grab sinken, hinabsinken, scriptor abhinc annos centum qui decidit, Hor.: cuncti solstitiali morbo decidunt, Plaut.: nos ubi decidimus, quo pater Aeneas, Hor.: decidit in flore iuvent(a)e, Corp. inscr. Lat. 6, 6270.

    II) übtr.: a) herabfallen, herab- od. hinabsinken, α) von etw. sich entfernend, decido toto pectore, ich entschwinde ganz aus dem Herzen (jmds.), Tibull. 3, 1, 20 (vgl. εκ θυμοῦ πεσέειν, Hom. Il. 23, 595). – decido spe, de od. ab spe, es schlägt mir eine Hoffnung fehl, es fällt mir eine H. in den Brunnen, postquam spe decidit, Suet. Oth. 5, 1: quanta de spe decidi! um welche H. bin ich ärmer! Ter. heaut. 250: postquam (Antiochus) a spe societatis Prusiae decidit, Liv. 37, 26, 1. – β) in etw. geratend, in einen Zustand verfallen, αα) in einen physischen (mediz. t. t.): ne in malum habitum corpus eius decidat, metus est, Cels.: qui ex atra bile huc (in diese Krankheit) deciderunt, Cels.: is, qui ex quartana in hydropa (Wassersucht) deciderat, Cels. – ββ) ( wie καταπίπτειν) in einen moralischen: ne oculis quidem captus in hanc fraudem tuam tam scelestam ac tam nefariam decidisti, Cic. Verr. 4, 101: fortuna, in quam deciderat (Hecuba) humili nomine accepto, Mela 2, 2, 7 (= 2. § 26).

    b) gleichs. tief hinabsinken, α) übh. durch Verfall des Vermögens, Ansehens wohin versinken, huc decidisse cuncta, ut etc., so weit sei es mit dem allgemeinen Verfall gekommen, daß usw., Tac. ann. 3, 59: nunc eo decidit (ist er so tief gesunken), ut exsul de senatore, rhetor de oratore fieret, Plin. ep. 4, 11, 1: ad eas rei familiaris angustias (in so traurige Vermögensumstände) decidit, ut etc., Suet. Claud. 9, 2: in maximis necessitatibus, ad quas libidine luxurieque deciderat, Schol. Iuven. 5, 3. – β) prägn., aus Mangel an Erfolg fallen, durchfallen, Mißerfolg haben, vom Redner, saepe illi bene cessit, saepe decidit, Sen. contr. 7. praef. § 5. – vom nachahmenden Schriftsteller, ego ab archetypo labor et decido, Plin. ep. 5, 10 (15), 1. – vom Feldherrn, non enim virtute hostium, sed perfidiā amicorum decidi, Nep. Eum. 11, 5. – / vulg. Pers.-Form decisimus, Grom. vet. 362, 13.

    lateinisch-deutsches > decido [2]

  • 40 gigno

    gigno, genuī, genitum, ere (geno, w. vgl.), zeugen, erzeugen, gebären, hervorbringen (auch v. weibl. Wesen, s. Bünem. Lact. 1, 17, 9), I) eig.: Herculem Iuppiter genuit, Cic.: Hecuba Alexandrum genuit, Cic.: pisces ova genuerunt, Cic.: deus animum ex sua divinitate genuit, Cic.: quae terra gignit, Cic.: natura nos genuit ad maiora quaedam, Cic.: ubi crocum gignitur, Curt.: India gignit beryllos, Plin. – dis genitus, erzeugt von usw., Verg.: genitus de sanguine nostro, Ov.: post geniti, die Nachgebornen, die Nachkommen, Hor.: vaccam e terra genitam, Ov.: in od. sub cancro (Zeichen des Krebses) gigni, Manil. – mit Dat. Gerund., (M. Antonius) perdundae pecuniae genitus, Sall. hist. fr. 3, 54 (65): vir demerendis hominibus genitus, Vell. 2, 102, 1. – m. in u. Akk., adulescens in omnium virtutum exempla genitus, Vell. 2, 116, 2. – Partiz. subst., gignentia, ium, n. »organische Körper, Geschöpfe, Gewächse«, Sall., Lact. u.a. (vgl. Dietsch Sall. Iug. 79, 6). – II) übtr., erzeugen, hervorbringen, verursachen, permotionem animorum, Cic.: iram, Hor.: sitim, Plin. – / Parag. Infin. gignier, Lucr. 3, 621; 6, 246 u. 808: vulg. Perf. Pass., unde sit gignitum, Solin. 20, 9.

    lateinisch-deutsches > gigno

См. также в других словарях:

  • Hecuba — ist: die lateinische Form von Hekabe Königin von Troja ein Asteroid (108) Hecuba Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidung mehrerer mit demselben Wort bezeichneter Begriffe …   Deutsch Wikipedia

  • Hecŭba — Hecŭba, 1) (Sagengesch.), so v.w. Hekabe; 2) (Morpho Hecuba Fabr.), Tagschmetterling, s.u. Riesenfalter …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Hecūba — Hecūba, s. Hekabe …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Hecuba — Hecūba, s. Hekabe …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Hecuba — Hecuba, griech. Hekabe, myth., Gattin des Priamus, Mutter zahlreicher Söhne und Töchter, überlebte als Gefangene den Untergang ihrer Heimath und Familie; Homer und die Tragiker stellen sie als edle Matrone dar, welcher das Schicksal das Schwerste …   Herders Conversations-Lexikon

  • HECUBA — Priami uxor, filia Dymantis Hom. aut, (ut Virg. Euripidem secutus sensit) Cislei, captâ Troiâ in canem versa. Ovid. Met. l. 13. v. 550. 557. et 621. Quam fabulam inde ortam putat Serv. quod cum a Graeco Ulysse captiva abducta Polyxenam primo… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Hecuba — principal wife of Priam in the Iliad, from Gk. Hekabe, perhaps a variant of HECATE (Cf. Hecate) …   Etymology dictionary

  • Hecuba — [hek′yo͞o bə] n. [L < Gr Hekabē] in Homer s Iliad, wife of Priam and mother of Hector, Troilus, Paris, and Cassandra …   English World dictionary

  • Hecuba — This page is about the mythological figure; for the butterfly, see Morpho hecuba ; for the asteroid, see 108 HecubaHecuba (also Hekabe; Ancient Greek: polytonic|Ἑκάβη) was a queen in Greek mythology, the wife of King Priam of Troy, with whom she… …   Wikipedia

  • Hécuba — Para la tragedia de Eurípides, véase Hécuba (obra). En la mitología griega Hécuba es la segunda esposa de Príamo, rey de Troya y uno de los personajes de la Ilíada. Se trata de la hija de Dimas, rey de Frigia, según esta obra, aunque también se… …   Wikipedia Español

  • Hecuba — /hek yoo beuh/, n. Class. Myth. the wife of Priam. * * * In Greek legend, the wife of the Trojan king Priam and mother of Hector. At the end of the Trojan War she was taken prisoner. According to Euripides, her youngest son, Polydorus, had been… …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»