-
1 (háls)-höggva
-
2 fallöxi
-
3 pappírsskeri
-
4 SKERA
* * *(sker; skar, skárum; skorinn), v.1) to cut (þeir skáru böndin);skera e-n á háls, to cut one’s throat (Karkr þræll skar hann á háls);skera út ór, to cut right through;2) to slaughter (skera sauði, kálf, kið, dilk, geldinga);3) to shape, cut (hann skar hár hans ok negl);4) to cut, mow, reap (skera akr);5) to carve, cut out (á brúðum stólsins var skorinn Þórr, ok var þat líkneski mikit);6) skera e-m höfuð, to make faces at one;skapa ok skera, to have all the say in a matter;láta skapat skera, to let fate decide;7) with preps. and advs.:skera e-t af, to cut off;skera af manni, to be reserved or reticent;skera lítt af manni, to speak one’s mind;skera niðr kvikfé, to slaughter the live stock (for want of fodder);skera ór e-u, to decide, settle (skera ór vanda-málum);nú er þat vili várr, at einn veg skeri ór, that the case be settled;skera upp herör, þingboð, to dispatch a war-arrow, gathering-stick;skera upp akr, to reap a field;8) refl., skerast, to stretch, branch, of a fjord, valley;fjörðr skarst langt inn í landit, stretched far into the land;höfðarnir skárust á víxl, the headlands stretched across, overlapped one another;s. í setgeira-brœkr, to put on a mzn’s breeches;ef nökkut skerst í, if anything happens;skarst allt í odda með þeim, þat sem við bar, they fell at odds about everything that happened;s. ór e-u máli, to withdraw (shrink) from a cause (gangi nú allir til mín ok sveri eiða, at engi skerist ór þessu máli);s. undan e-u, to refuse, decline doing a thing (mun lokit okkrum samförum, ef þú skerst undan förinni);s. undan, to hang back (Þeir fýstu hann at sættast, en hann skarst undan).* * *sker, pret. skar, pl. skáru; subj. skæri; part. skorinn: [A. S. sceran; Engl. shear; Germ. scheren; Dan. skjære]:—to cut; skera með knífi, klippa með söxum, Str. 9; þeir skáru böndin, Fms. iv. 369; hann skar af nokkurn hlut, x. 337; s. tungu ór höfði manni, Grág. ii. 11; hann skar ór egg-farveginn ór sárinu, Þórð. 54 new Ed.; þann flekk skera ór með holdi ok blóði, Fms. ii. 188; s. á háls, Nj. 156; skera ór út ór, to cut sheer through, 244, Fms. i. 217.2. to slaughter, Gr. σφάττειν; skera sauði, kálf, kið, geldinga, Landn. 292, K. Þ. K. 134, Bs. i. 646, Hkr. i. 170, Sturl. i. 94, Eb. 318; hann skar síðan dilkinn, þess iðraðisk hann mest er hann hafði dilkinn skorit, Grett. 137; þá höfðu þeir skorit flest allt sauðfé, en einn hrút létu þeir lifa, 148; Þóroddr hafði þá ok skorit í bú sitt sem hann bar nauðsyn til, Eb. 316; s. gæss, Korm. 206, 208; skera niðr kvíkfé, Vápn. 30; skera af, id., Korm.; kýrin var skorin af.3. to cut, shape; skorinn ok skapaðan, Barl 166: of clothes, klæði skorin eða úskorin, Grág. i. 504; óskorin klæði öll, N. G. L. i. 210; var skorit um pell nýtt, Fms. vii. 197; veittú mér þat, at þú sker mér skyrtu, Auðr, Þórkatli bónda mínum … At þú skyldir s. Vesteini bróður mínum skyrtuna, Gísl. 15; skikkju nýskona, Fms. vi. 52: of the hair, þá skar Rögnvaldr jarl hár hans, en áðr hafði verit úskorit tíu vetr, ii. 189; hann hafði þess heit strengt at láta eigi s. hár sitt né kemba, fyrr en hann væri einvalds-konungr yfir Noregi, Eg. 6; hann skar hár hans ok negl, Ó. H.; ef maðr deyr með úskornum nöglum, Edda 41; s. mön á hrossum, Bjarn. 62.4. [Scot. shear, of reaping], to shear, cut, reap; skera akr eða slá eng, to ‘shear an acre’ or mow a meadow, Gþl. 360; ax úskorit, Gkv. 2. 22; sá akra yðra ok skera, ok planta vingarða, Stj. 644; skera korn, K. Á. 176; sær ok skerr, Gþl. 329.5. to carve, cut; glugg einn er á var skorinn hurðinni, Fms. iii. 148; s. jarðar-men, Nj. 227; skáru á skíði, Vsp.; var á framstafninum karls-höfuð, þat skar hann sjálfr, Fagrsk. 75; skar Tjörvi þau á knífs-skepti sínu, Landn. 248; skera fjöl, kistil, brík, as also skera út c-ð, to carve out (skurðr); skornir drekar, carved dragon-heads, Lex. Poët.; skera hluti, to mark the lots, Fms. vii. 140 (see hlutr); skera or skera upp herör, to ‘carve out,’ i. e. to despatch a war-arrow, like the Scot. ‘fiery cross,’ Eg. 9, Fms. i. 92, vi. 24, x. 388, Gþl. 82, Js. 41; s. boð, id., Gþl. 84, 370, 371.6. special phrases; skera e-m höfuð, to make faces at one, metaphor from carving the pole, see níð; hann rétti honum fingr ok skar honum höfuð, Grett. 117 A; skera af manni, to be blunt with one (see skafa); þarf ekki lengr yfir at hylma, né af manni at skera, Mork. 138; þú ert röskr maðr ok einarðr, ok skerr (v. l. skefr) lítt af manni, Nj. 223; skerr hann til mjök (he begs, presses hard) ef Hneitir legði leyfi til, Sturl. i. 11: allit., skapa ok s., to ‘shave and shear,’ i. e. to make short work rf a thing, decide, Eg. 732, Hrafn. 29; láta skapat skera, to let fate decide, Fms. viii. 88.7. skera ór, to decide, settle (ór-skurðr); biskup skerr ekki ór um skilnað, Grág. i. 328; ef eigi skera skrár ór, 7; föru-nautar hans skáru skýrt ór, Ölk. 36; þótti þá ór skorit, Ld. 74; s. ór vanda-málum, Str. 30; nú er þat vili várr, at einn veg skeri ór, to end it either way, Fb. ii. 57.II. reflex. to stretch, branch, of a landscape, fjord, valley; sá fjörðr skersk í landnorðr frá Steingríms-firði, Ld. 20; sá þeir at skárusk í landit inn firðir stórir, Eb. 5 new Ed.; fjörðr skarsk langt inn í landit, Krók.; höfðarnir skárusk á víxl, the headlands stretched across, overlapped one another, id.; í dal þeim er skersk vestr í fjöll, milli Múla ok Grísar-tungu, Ld. 146; vág-skorinn, a shore with many bays; skorið fjörðum, scored with many fjords; þar skersk inn haf þat er kallask Caspium mare, Stj. 72.2. phrases, hón skarsk í setgeira-brækr, Ld. 136; ef nokkut skersk í, happens, Gþl. 20, Fbr. 102 new Ed.; Þórðr sagði eitthvað skyldu í skerask, Þórð. 67; þat skarsk í odda með e-m, to be at odds, Fbr.3. to yield so much in meat and so much in tallow, of cattle when killed; skerask með tveim fjórðungum mörs, með tíu mörkum, sauðirnir skárust vel, ílla.4. skerask ór e-n máli, to withdraw from a cause, Nj. 191; betra hefði þér verit at renna eigi frá mágum þínum ok skerask nú eigi ór sættum, 248: skerask undan e-u. to refuse, decline, Hrafn. 12, Stj. 425, Róm. 362; ef þú skersk undan förinni, Ld. 218; ef þeir játa þessi ferð, þá mun ek eigi undan skerask, Fms. iii. 70; þeir fystu hann í at sættask, en hann skarsk undan, Nj. 250; at ek munda eigi undan s. þér at veita, 180.5. pass., boga-strengrinn skarsk, Fas. ii. 537; klæðin skárusk, Fms. v. 268; tré-ör skal út skerask í bygðir, Gþl. 13
См. также в других словарях:
guillotine — [ gijɔtin ] n. f. • 1789; de Guillotin, n. du médecin qui en préconisa l usage, après Louis et sa louisette 1 ♦ Instrument de supplice servant à trancher la tête des condamnés à mort par la chute d un couperet qui glisse entre deux montants… … Encyclopédie Universelle
Guillotiné — Guillotine La guillotine. La guillotine est une machine qui était utilisée pour l’application de la peine de mort par décapitation, en France, dans certains cantons de Suisse, en Suède, en Belgique et en Allemagne. La guillotine fut utilisée pour … Wikipédia en Français
Guillotine — Sf Fallbeil erw. fach. (18. Jh.) Onomastische Bildung. Entlehnt aus frz. guillotine, das zurückgeht auf den Namen des Befürworters dieser Hinrichtungsart, dem französischen Arzt Guillotin. Ebenso nndl. guillotine, ne. guillotine, nschw.… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
guillotiné — guillotiné, ée (ghi llo ti né, née, ll mouillées) part. passé de guillotiner. Condamné à mort pour meurtre et guillotiné. Substantivement. Un guillotiné … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
guillotine — ► NOUN 1) a machine with a heavy blade sliding vertically in grooves, used for beheading people. 2) a device with a descending or sliding blade used for cutting paper or sheet metal. 3) Brit. (in parliament) a procedure used to limit discussion… … English terms dictionary
Guillotine — Guil lo*tine (g[i^]l l[ o]*t[=e]n ), v. t. [imp. & p. p. {Guillotined}; p. pr. & vb. n. {Guillotining}.] [Cf. F. guillotiner.] To behead with the guillotine. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Guillotine — Guil lo*tine (g[i^]l l[ o]*t[=e]n ), n. [F., from Guillotin, a French physician, who proposed, in the Constituent Assembly of 1789, to abolish decapitation with the ax or sword. The instrument was invented by Dr. Antoine Louis, and was called at… … The Collaborative International Dictionary of English
Guillotine — Guillotine, die bekannte, in Frankreich übliche Hinrichtungsmaschine, aus zwei oben mit einem Querbalken verbundenen Säulen bestehend, zwischen denen ein scharfes Eisen, das durch ein in einer Kurbel laufendes Seil dirigirt wird, schnell und… … Damen Conversations Lexikon
guillotine — (n.) The name of the machine in which the axe descends in grooves from a considerable height so that the stroke is certain and the head instantly severed from the body. [ Universal Magazine of Knowledge and Pleasure, January 1793], 1791, from Fr … Etymology dictionary
guillotine — [gil′ə tēn΄, gē′ətēn; ] for v., also [ gil΄ə tēn′, gē΄ətēn′] n. [Fr, after J. I. Guillotin (1738 1814), Fr physician who advocated its use during the French Revolution in preference to less humane methods] 1. an instrument for beheading by means… … English World dictionary
Guillotine — (spr. Gillotihn), die in der ersten Französischen Revolution in Frankreich eingeführte, auch in mehreren deutschen u. italienischen Staaten u. in Griechenland übliche Köpfmaschine. Die G. besteht aus zwei, oben mit einem Querholz verbundenen… … Pierer's Universal-Lexikon
