-
1 grzeszyć
глаг.• грешить• погрешить• согрешить* * *grzesz|yćнесов. 1. грешить;2. перен. отличаться; nie \grzeszyć czymś не отличаться чём-л.;on nie \grzeszyćy grzecznością он не отличается особой вежливостью
* * *несов.1) греши́ть2) перен. отлича́тьсяnie grzeszyć czymś — не отлича́ться че́м-л.
on nie grzeszy grzecznością — он не отлича́ется осо́бой ве́жливостью
-
2 piękność
сущ.• краса• красавица• красота* * *pięknoś|ć♀ 1. красота;nie grzeszyć \pięknośćcią не отличаться красотой;
2. (о kobiecie) красавица* * *ж1) красота́nie grzeszyć pięknością — не отлича́ться красото́й
2) ( o kobiecie) краса́вица -
3 prawdomówność
сущ.• достоверность• правда• правдивость* * *prawdomównoś|ć♀ правдивость, прямота;nie grzeszyć \prawdomównośćcią не отличаться правдивостью
* * *жправди́вость, прямота́nie grzeszyć prawdomównością — не отлича́ться правди́востью
-
4 uroda
сущ.• краса• красавица• красота* * *1) (cecha, charakter) нрав, природа, характер2) uroda (piękno) красота3) uroda (walory zewnętrzne) внешний видdziwoląg, pokraka, potwór урод* * *uro|da♀ красота;rzadkiej \urodady, o rzadkiej \urodadzie редкой красоты; nie grzeszyć \urodadą не отличаться красотой; \uroda życia красота жизни
+ piękność, piękno* * *жкрасота́rzadkiej urody, o rzadkiej urodzie — ре́дкой красоты́
nie grzeszyć urodą — не отлича́ться красото́й
uroda życia — красота́ жи́зни
Syn:
См. также в других словарях:
grzeszyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, grzeszyćszę grzeszyćszy {{/stl 8}}– zgrzeszyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} popełniać grzech, łamać nakazy religii : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ciężko… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
grzeszyć — ndk VIb, grzeszyćszę, grzeszyćszysz, grzesz, grzeszyćszył «popełniać grzech, grzechy, łamać zakazy religijne» Ciężko grzeszyć. Grzeszyć myślą. ◊ Nie grzeszyć talentem, odwagą, rozumem, uprzejmością, urodą itp. «zupełnie nie mieć talentu, odwagi,… … Słownik języka polskiego
grzeszyć — 1. Grzeszyć brakiem czegoś «odznaczać się brakiem jakiejś cechy, zwykle dodatniej»: Kto nie szanuje swoich czytelników, nie szanuje ani samego siebie, ani własnego dzieła. I grzeszy brakiem wyobraźni (...). J. Parandowski, Alchemia. 2. iron. Nie… … Słownik frazeologiczny
grzeszyć brakiem — {{/stl 13}}{{stl 8}}{czegoś} {{/stl 8}}{{stl 7}} odznaczać się brakiem jakiejś cechy (zwykle pozytywnej) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Grzeszyć brakiem taktu, wyrozumiałości, delikatności. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nie grzeszyć rozumem [odwagą i in.] — {{/stl 13}}{{stl 33}} żartobliwie: nie mieć czegoś, być pozbawionym całkowicie jakichś przymiotów :{{/stl 33}}{{stl 10}}Ktoś nie grzeszy rozumem, odwagą, urodą. Jest ładna, ale rozumem nie grzeszy. Uprzejmością to pan nie grzeszy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brak — komuś piątej klepki (w głowie) zob. klepka 1. Brak komuś tylko (chyba) ptasiego mleka zob. mleko 1. Grzeszyć brakiem czegoś zob. grzeszyć 1. Z braku laku zob. lak … Słownik frazeologiczny
odwaga — cywilna «odwaga wypowiadania własnych przekonań niezależnie od panującej opinii lub demonstrowania pewnych postaw, bez względu na możliwość ujemnych dla siebie konsekwencji»: (...) odznaczał się jedną wielką zaletą: miał odwagę cywilną i – bez… … Słownik frazeologiczny
rozum — 1. Brać coś na rozum «zastanawiać się nad czymś, rozważać coś»: Może dlatego właśnie, że instynkt jest tak zawodny, lubimy brać wszystko na rozum. Cosm 7/1999. 2. Iść, pójść, sięgnąć, pot. skoczyć po rozum do głowy «zastanowiwszy się znaleźć na… … Słownik frazeologiczny
talent — Talenty towarzyskie «umiejętność zabawiania, ożywiania towarzystwa»: Pasje naukowe i niezłomne zasady łączył z talentami towarzyskimi i darem wiernej przyjaźni. B. Gomulicka, Pisarze. Łowca talentów zob. łowca 3. Nie grzeszyć talentem zob.… … Słownik frazeologiczny
uroda — Taka już jego, jej itp. uroda «o czyichś określonych cechach charakteru»: Każda, nawet najbardziej banalna czynność domowa urastała w jej wykonaniu do rangi klęski żywiołowej. Lecz mimo to światopogląd Heleny daleki był od katastrofizmu. (...) –… … Słownik frazeologiczny
czystość — ż V, DCMs. czystośćści, blm 1. rzecz. od czysty (tylko w zn. 1 6) a) w zn. 1: Nadzwyczajna, wzorowa czystość. Utrzymywać czystość. Lśnić czystością. ◊ Nie pierwszej czystości, wątpliwej, podejrzanej czystości «przybrudzony, brudny» ◊ Nie grzeszyć … Słownik języka polskiego