-
1 grubianin
* * *mpThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > grubianin
-
2 grubianin
-
3 grubianin
-
4 grubianin
traits -
5 grubianin
[грубянін]m -
6 grubianin
ч грубіян -
7 brutal
сущ.• грубиян* * *♂, мн. Р. \brutali/\brutalów хам, грубиян+grubianin, ordynus
* * *м, мн Р brutali / brutalówхам, грубия́нSyn: -
8 gbur
сущ.• грубиян• мужлан• хам* * *♂, мн. И. \gburу грубиян, мужлан+grubianin, prostak, cham
* * *м, мн И gburyгрубия́н, мужла́нSyn: -
9 ordynus
сущ.• грубиян* * *♂, мн. И. \ordynusу разг. грубиян, невежа+cham, gbur, grubianin
* * *м, мн И ordynusy разг.грубия́н, неве́жаSyn: -
10 brutal
m (G pl brutali a. brutalów) pot. animal, brute* * *mpGen.pl. -i l. -ów1. (= bezwzględny człowiek) beast.2. (= grubianin) brute, boor.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > brutal
-
11 grubian|in
m przest., pejor. (niemiły) churl książk., pejor.; (źle wychowany) boor pejor., oaf pejor.- przestań zachowywać się jak grubianin stop acting so boorishlyThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > grubian|in
См. также в других словарях:
grubianin — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IV, Mc. grubianinaninie, lm D. grubianinanów, rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek niemający dobrych manier, nietaktowny, nieokrzesany, prostak {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
grubianin — m V, DB. grubianinanina; lm M. grubianinanie, DB. grubianinanów przestarz. «człowiek źle wychowany, ordynarny; gbur» Zachowywać się jak grubianin … Słownik języka polskiego
brutal — m I, DB. a; lm M. e, DB. i a. ów «człowiek brutalny, zachowujący się bezwzględnie, grubiańsko, nadużywający swojej siły lub przewagi; grubianin» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
chamisko — n II, N. chamiskokiem; lm D. chamiskoisk posp. obelż. «o mężczyźnie: ordynus, grubianin, cham» … Słownik języka polskiego
gbur — m IV, DB. a, Ms. gburze; lm M. y, DB. ów obelż. «człowiek nieokrzesany, zachowujący się ordynarnie, niegrzecznie, nietaktownie; grubianin, prostak, cham» ‹z niem.› … Słownik języka polskiego
gburowaty — gburowatyaci «zachowujący się jak gbur, grubianin, właściwy gburowi; nieokrzesany, prostacki, szorstki, nietaktowny» Gburowaty krzyk, śmiech. Gburowate odezwanie, zachowanie się … Słownik języka polskiego
grubianka — ż III, CMs. grubiankance; lm D. grubiankanek przestarz., forma ż. od grubianin … Słownik języka polskiego
impertynent — m IV, DB. a, Ms. impertynentncie; lm M. impertynentnci, DB. ów «człowiek zachowujący się w sposób impertynencki; zuchwalec, grubianin, arogant» … Słownik języka polskiego
ordynus — m IV, DB. a, Ms. ordynussie; lm M. y, DB. ów pot. «człowiek ordynarny, nieokrzesany, wulgarny; cham, gbur, grubianin» … Słownik języka polskiego
gbur — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIIa, Mc. gburze {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek zachowujący się niegrzecznie; grubianin, prostak : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nikt z naszej klasy nie chciał siedzieć obok gbura. <niem.> {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
grubianka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. grubiankance; lm D. grubiankanek, rzad., {{/stl 8}}{{stl 7}}forma ż. od rz. grubianin. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień