Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

gravidus

  • 1 gravidus

    grăvĭdus, a, um, adj. [gravis, burdened, loaded; hence in partic.], pregnant, with child, with young (class.; syn. praegnans, fetus).
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.: mater, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 17, 52 (Trag. v. 57 Vahl.):

    puero gravida,

    Plaut. Am. 2, 2, 87:

    gravida esse ex aliquo viro,

    id. ib. prol. 111; Ter. Hec. 3, 3, 32;

    for which also simply aliquo,

    Plaut. Am. 3, 1, 18 and 19:

    de semine Jovis,

    Ov. M. 3, 260:

    virgo ex eo compressu,

    Ter. Ad. 3, 4, 28:

    prius gravida facta est,

    Plaut. Cist. 2, 3, 73:

    facere gravidam aliquam,

    Ter. Ad. 3, 5, 29:

    cum esset gravida uxor, et jam appropinquare partus putaretur,

    Cic. Clu. 11, 31; cf. id. Verr. 2, 1, 18, § 48; Cels. 2, 1; 2, 5 sqq.; of animals, etc. (mostly poet.):

    gravida pecus,

    Verg. G. 2, 150; Ov. F. 4, 633:

    muraena,

    Hor. S. 2, 8, 43:

    balaenae,

    Plin. 9, 6, 5, § 13.—
    B.
    Subst.: grăvĭda, ae, f., a pregnant woman, Plaut. Truc. 2, 5, 22; Plin. 23, 6, 57, § 107; 28, 6, 17, § 59.—
    II.
    Transf., laden, filled, full (only poet.); constr. absol., with abl., or gen.
    (α).
    Absol.:

    ad fores auscultato... neu qui manus attulerit steriles intro ad nos, Gravidas foras exportet,

    Plaut. Truc. 1, 2, 4: cum se gravido tremefecit corpore tellus, fruit-laden, Cic. poët. Div. 1, 11, 18:

    nubes,

    Lucr. 6, 440 (cf. Lachm. ad Lucr. II. p. 365); Ov. Tr. 1, 2, 107; cf.:

    cornu lunae,

    Val. Fl. 2, 56:

    ne gravidis procumbat culmus aristis,

    loaded, full, Verg. G. 1, 111; so,

    aristae,

    Ov. M. 1, 110:

    olivae,

    id. ib. 7, 281:

    fetus,

    id. ib. 8, 293:

    (caprae) gravido superant vix ubere limen,

    full, Verg. G. 3, 317.—
    (β).
    With abl.:

    gravidae nunc semine terrae,

    Ov. F. 4, 633:

    ubera gravida vitali rore,

    Cic. Div. 1, 12, 20:

    tibi pampineo gravidus auctumno Floret ager,

    Verg. G. 2, 5: equus (Trojanus) armatis, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 97 Vahl.):

    tempestas fulminibus atque procellis,

    Lucr. 6, 259:

    alvus (serpentis) venenis,

    Sil. 6, 155:

    Amathunta metallis,

    Ov. M. 10, 531:

    stipes nodis,

    Verg. A. 7, 507:

    pharetra sagittis,

    Hor. C. 1, 22, 3:

    urbs bellis,

    Verg. A. 10, 87; cf.:

    Italia imperiis,

    id. ib. 4, 229:

    anus arcanis,

    Sil. 13, 394:

    parens sorte,

    Val. Fl. 5, 22:

    populus noxa,

    Sil. 13, 542:

    pectus curis,

    Luc. 5, 735; Val. Fl. 2, 161.—
    (γ).
    With gen.:

    Mellis apes gravidae,

    Sil. 2, 120.—
    III.
    Trop., full, abundant:

    quod bonis benefit beneficium, gratia ea gravidast bonis,

    id. Capt. 2, 2, 108.

    Lewis & Short latin dictionary > gravidus

  • 2 gravidus

        gravidus adj.    [2 GAR-], laden, filled, full, swollen: corpus, fruit-laden, C. poët.: nubes, O.: aristae, loaded, V.: uber, V.: semine terrae, O.: ubera vitali rore: pharetra sagittis, H.: urbs bellis, V.: Italia imperiis, V.— Burdened, pregnant, with child, with young: ex te, T.: de semine Iovis, O.: uxor: pecus, V.: (equae) vento, V.
    * * *
    I
    gravida, gravidum ADJ
    pregnant, heavy w/child; ladened, weighted down with; filled
    II
    gravida, gravidum ADJ
    pregnant, heavy with child; laden/swollen/teeming; weighed down; rich/abundant

    Latin-English dictionary > gravidus

  • 3 gravida

    grăvĭdus, a, um, adj. [gravis, burdened, loaded; hence in partic.], pregnant, with child, with young (class.; syn. praegnans, fetus).
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.: mater, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 17, 52 (Trag. v. 57 Vahl.):

    puero gravida,

    Plaut. Am. 2, 2, 87:

    gravida esse ex aliquo viro,

    id. ib. prol. 111; Ter. Hec. 3, 3, 32;

    for which also simply aliquo,

    Plaut. Am. 3, 1, 18 and 19:

    de semine Jovis,

    Ov. M. 3, 260:

    virgo ex eo compressu,

    Ter. Ad. 3, 4, 28:

    prius gravida facta est,

    Plaut. Cist. 2, 3, 73:

    facere gravidam aliquam,

    Ter. Ad. 3, 5, 29:

    cum esset gravida uxor, et jam appropinquare partus putaretur,

    Cic. Clu. 11, 31; cf. id. Verr. 2, 1, 18, § 48; Cels. 2, 1; 2, 5 sqq.; of animals, etc. (mostly poet.):

    gravida pecus,

    Verg. G. 2, 150; Ov. F. 4, 633:

    muraena,

    Hor. S. 2, 8, 43:

    balaenae,

    Plin. 9, 6, 5, § 13.—
    B.
    Subst.: grăvĭda, ae, f., a pregnant woman, Plaut. Truc. 2, 5, 22; Plin. 23, 6, 57, § 107; 28, 6, 17, § 59.—
    II.
    Transf., laden, filled, full (only poet.); constr. absol., with abl., or gen.
    (α).
    Absol.:

    ad fores auscultato... neu qui manus attulerit steriles intro ad nos, Gravidas foras exportet,

    Plaut. Truc. 1, 2, 4: cum se gravido tremefecit corpore tellus, fruit-laden, Cic. poët. Div. 1, 11, 18:

    nubes,

    Lucr. 6, 440 (cf. Lachm. ad Lucr. II. p. 365); Ov. Tr. 1, 2, 107; cf.:

    cornu lunae,

    Val. Fl. 2, 56:

    ne gravidis procumbat culmus aristis,

    loaded, full, Verg. G. 1, 111; so,

    aristae,

    Ov. M. 1, 110:

    olivae,

    id. ib. 7, 281:

    fetus,

    id. ib. 8, 293:

    (caprae) gravido superant vix ubere limen,

    full, Verg. G. 3, 317.—
    (β).
    With abl.:

    gravidae nunc semine terrae,

    Ov. F. 4, 633:

    ubera gravida vitali rore,

    Cic. Div. 1, 12, 20:

    tibi pampineo gravidus auctumno Floret ager,

    Verg. G. 2, 5: equus (Trojanus) armatis, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 97 Vahl.):

    tempestas fulminibus atque procellis,

    Lucr. 6, 259:

    alvus (serpentis) venenis,

    Sil. 6, 155:

    Amathunta metallis,

    Ov. M. 10, 531:

    stipes nodis,

    Verg. A. 7, 507:

    pharetra sagittis,

    Hor. C. 1, 22, 3:

    urbs bellis,

    Verg. A. 10, 87; cf.:

    Italia imperiis,

    id. ib. 4, 229:

    anus arcanis,

    Sil. 13, 394:

    parens sorte,

    Val. Fl. 5, 22:

    populus noxa,

    Sil. 13, 542:

    pectus curis,

    Luc. 5, 735; Val. Fl. 2, 161.—
    (γ).
    With gen.:

    Mellis apes gravidae,

    Sil. 2, 120.—
    III.
    Trop., full, abundant:

    quod bonis benefit beneficium, gratia ea gravidast bonis,

    id. Capt. 2, 2, 108.

    Lewis & Short latin dictionary > gravida

  • 4 gravis

    grăvis, e, adj. [Sanscr. gurus (root gar-); Gr. barus, heavy; gravis, for gar-uis; cf. also Brutus]. With respect to weight, heavy, weighty, ponderous, burdensome; or pass., loaded, laden, burdened (opp. levis, light; in most of its significations corresp. to the Gr. barus; cf. onerosus, onerarius).
    I.
    Lit. Absol. or with abl.
    1.
    In gen.: imber et ignis, spiritus et gravis terra, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 37 Müll.; so,

    tellus,

    Ov. M. 7, 355:

    corpora,

    Lucr. 2, 225 sq.; cf. id. 5, 450 sq.:

    limus,

    id. 5, 496:

    in eo etiam cavillatus est, aestate grave esse aureum amiculum, hieme frigidum,

    Cic. N. D. 3, 34, 83:

    navigia,

    Caes. B. G. 5, 8, 4; cf.:

    tot ora navium gravi Rostrata duci pondere,

    Hor. Epod. 4, 17:

    cum gravius dorso (aselli) subiit onus,

    id. S. 1, 9, 21:

    sarcina,

    id. Ep. 1, 13, 6: inflexi grave robur aratri, Verg. G. 1, 162:

    cujus (tibicinae) Ad strepitum salias terrae gravis,

    Hor. Ep. 1, 14, 26: terra, burdened (by the heavy body), Ov. M. 12, 118:

    naves hostilibus spoliis graves,

    heavily laden, Liv. 29, 35, 5; cf.:

    agmen grave praedā,

    id. 21, 5, 8;

    for which also simply: grave agmen,

    id. 31, 39, 2:

    miles,

    heavy-armed, Tac. A. 12, 35:

    gravis aere dextra,

    Verg. E. 1, 36:

    cum fatalis equus saltu super ardua venit Pergama et armatum peditem gravis attulit alvo,

    i. e. filled, full, id. A. 6, 516 (an imitation of Maximo saltu superavit Gravidus armatis equus, Enn. ap. Macr. S. 6, 2; v. gravidus, II. b):

    graves imbre nubes,

    Liv. 28, 15, 11:

    graves fructu vites,

    Quint. 8, 3, 8:

    gravis vinculis,

    Plin. Ep. 7, 27, 10.—
    2.
    In partic.
    a.
    With respect to value or number, heavy, great. So, aes grave, heavy money, money of the oldest standard, in which an as weighed a full pound: grave aes dictum a pondere, quia deni asses, singuli pondo libras, efficiebant denarium, etc., Paul. ex Fest. p. 98 Müll.:

    et quia nondum argentum signatum erat, aes grave plaustris quidam (ex patribus) ad aerarium convehentes, etc.,

    Liv. 4, 60, 6; 10, 46, 5; 22, 33, 2 et saep.:

    populus Romanus ne argento quidem signato ante Pyrrhum regem devictum usus est: librales appendebantur asses. Quare aeris gravis poena dicta,

    Plin. 33, 3, 13, § 42: argentum, i. e. uncoined = rude:

    placet argentum grave rustici patris sine ullo opere et nomine artificis,

    Sen. Tranq. 1, 4:

    notavit aliquos, quod pecunias levioribus usuris mutuati graviore fenore collocassent,

    at a higher rate, Suet. Aug. 39; cf.:

    in graviore annona,

    id. ib. 25: grave pretium, a high price, Sall. Fragm. ap. Non. 314, 25.—With respect to number: graves pavonum greges, great or numerous flocks, Varr. ap. Non. 314, 31. —
    b.
    For the usual gravidus, with young, pregnant ( poet. and in post-Aug. prose):

    regina sacerdos Marte gravis,

    Verg. A. 1, 274; cf.

    uterus (shortly after: gravidus tumet venter),

    Ov. M. 10, 495:

    balaenae utero graves (shortly before, gravidae),

    Plin. 9, 6, 5, § 13.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of hearing or sound, deep, grave, low, bass (opp. acutus, treble):

    vocem ab acutissimo sono usque ad gravissimum sonum recipiunt,

    Cic. de Or. 1, 59, 251; cf. id. ib. 3, 57, 216:

    qui (sonus) acuta cum gravibus temperans, varios aequabiliter concentus efficit,

    id. Rep. 6, 18:

    vox,

    Quint. 11, 3, 17; 42: sonus, 2, 8, 15; 5, 10, 125; 11, 3, 41; Ov. M. 12, 203:

    tenor,

    Quint. 1, 5, 26:

    syllaba,

    i. e. unaccented, id. 1, 5, 22 sq.; 12, 10, 33.—
    2.
    Of smell or flavor, strong, unpleasant, offensive:

    an gravis hirsutis cubet hircus in alis,

    rank, Hor. Epod. 12, 5:

    chelydri,

    Verg. G. 3, 415:

    ellebori,

    id. ib. 3, 451:

    odor calthae,

    strong, Plin. 21, 6, 15, § 28; cf.:

    herba odore suaviter gravi,

    id. 25, 9, 70, § 118; cf.

    117: habrotonum odore jucunde gravi floret,

    id. 21, 10, 34, § 60: absynthium ut bibam gravem, i. e. bitter, Varr. ap. Non. 19, 27, and 314, 14.—
    3.
    Of the state of the body or health, gross, indigestible, unwholesome, noxious, severe; sick:

    (Cleanthes) negat ullum esse cibum tam gravem, quin is die et nocte concoquatur,

    Cic. N. D. 2, 9, 24; so,

    genera cibi graviora,

    Cels. 2, 18:

    gravissima bubula (caro),

    id. ib.:

    pisces gravissimi,

    id. ib.:

    neque ex salubri loco in gravem, neque ex gravi in salubrem transitus satis tutus est,

    id. 1, 3; cf.:

    solum caelumque juxta grave,

    Tac. H. 5, 7:

    solet esse gravis cantantibus umbra,

    Verg. E. 10, 75:

    anni tempore gravissimo et caloribus maximis,

    Cic. Q. Fr. 2, 16, 1; cf.:

    gravis auctumnus in Apulia circumque Brundisium ex saluberrimis Galliae et Hispaniae regionibus, omnem exercitum valetudine tentaverat,

    Caes. B. C. 3, 2 fin.:

    grave tempus et forte annus pestilens erat urbi agrisque,

    Liv. 3, 6, 1; cf. also id. 3, 8, 1:

    aestas,

    Verg. G. 2, 377:

    morbo gravis,

    sick, id. ib. 3, 95; cf.:

    gravis vulnere,

    Liv. 21, 48, 4:

    aetate et viribus gravior,

    id. 2, 19, 6:

    gravior de vulnere,

    Val. Fl. 6, 65:

    non insueta graves tentabunt pabula fetas,

    sick, feeble, Verg. E. 1, 50; so absol.:

    aut abit in somnum gravis,

    heavy, languid, Lucr. 3, 1066.
    II.
    Trop.
    A.
    In a bad sense, heavy, burdensome, oppressive, troublesome, grievous, painful, hard, harsh, severe, disagreeable, unpleasant (syn.: molestus, difficilis, arduus): qui labores morte finisset graves, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 48, 115:

    quod numquam tibi senectutem gravem esse senserim... quibus nihil est in ipsis opis ad bene beateque vivendum, iis omnis aetas gravis est,

    Cic. de Sen. 2, 4; cf.:

    onus officii,

    id. Rosc. Am. 38, 112; id. Rep. 1, 23:

    et facilior et minus aliis gravis aut molesta vita est otiosorum,

    id. Off. 1, 21, 70; id. Rep. 1, 4:

    miserior graviorque fortuna,

    Caes. B. G. 1, 32, 4:

    haec si gravia aut acerba videantur, multo illa gravius aestimare debere, etc.,

    id. ib. 7, 14 fin.:

    velim si tibi grave non erit, me certiorem facias,

    Cic. Fam. 13, 73, 2:

    grave est homini pudenti petere aliquid magnum,

    id. Fam. 2, 6, 1; id. Att. 1, 5, 4:

    est in populum Romanum grave, non posse, etc.,

    id. Balb. 7, 24:

    verbum gravius,

    id. Verr. 2, 3, 58, § 134:

    ne quid gravius in fratrem statueret... quod si quid ei a Caesare gravius accidisset, etc.,

    Caes. B. G. 1, 20, 1 and 4:

    gravissimum supplicium,

    id. ib. 1, 31, 15:

    habemus senatusconsultum in te, Catilina, vehemens et grave,

    Cic. Cat. 1, 1, 3:

    edictum,

    Liv. 29, 21, 5:

    gravioribus bellis,

    Cic. Rep. 1, 40:

    gravis esse alicui,

    id. Fam. 13, 76, 2; cf.:

    adversarius imperii,

    id. Off. 3, 22, 86:

    gravior hostis,

    Liv. 10, 18, 6:

    senes ad ludum adolescentium descendant, ne sint iis odiosi et graves,

    Cic. Rep. 1, 43:

    gravis popularibus esse coepit,

    Liv. 44, 30, 5.—Prov.:

    gravis malae conscientiae lux est,

    Sen. Ep. 122.—
    B.
    In a good sense, weighty, important, grave; with respect to character, of weight or authority, eminent, venerable, great:

    numquam erit alienis gravis, qui suis se concinnat levem,

    Plaut. Trin. 3, 2, 58:

    quod apud omnes leve et infirmum est, id apud judicem grave et sanctum esse ducetur?

    Cic. Rosc. Com. 2, 6:

    ea (honestas) certe omni pondere gravior habenda est quam reliqua omnia,

    id. Off. 3, 8, 35; id. Deiot. 2, 5:

    cum gravibus seriisque rebus satisfecerimus,

    id. ib. 1, 29, 103:

    auctoritas clarissimi viri et in rei publicae maximis gravissimisque causis cogniti,

    id. Fam. 5, 12, 7; cf. causa, Lucil. ap. Non. 315, 31; Quint. 1, 2, 3; Caes. B. C. 1, 44, 4:

    gravius erit tuum unum verbum ad eam rem, quam centum mea,

    Plaut. Trin. 2, 2, 107:

    ut potentia senatus atque auctoritas minueretur: quae tamen gravis et magna remanebat,

    Cic. Rep. 2, 34:

    sententiis non tam gravibus et severis quam concinnis et venustis,

    id. Brut. 95, 325:

    gravior oratio,

    id. de Or. 2, 56, 227:

    nihil sibi gravius esse faciendum, quam ut, etc.,

    id. Clu. 6, 16:

    inceptis gravibus et magna professis,

    Hor. A. P. 14:

    exemplum grave praebet ales, etc.,

    id. C. 4, 11, 26:

    non tulit ullos haec civitas aut gloria clariores, aut auctoritate graviores, aut humanitate politiores,

    Cic. de Or. 2, 37, 154:

    et esse et videri omnium gravissimus et severissimus,

    id. ib. 2, 56, 228:

    homo prudens et gravis,

    id. ib. 1, 9, 38:

    neque oratio abhorrens a persona hominis gravissimi,

    id. Rep. 1, 15 fin.:

    auctor,

    id. Pis. 6, 14:

    testis,

    id. Fam. 2, 2:

    non idem apud graves viros, quod leviores (decet),

    Quint. 11, 1, 45:

    vir bonus et gravis,

    id. 11, 3, 184:

    gravissimi sapientiae magistri,

    id. 12, 1, 36:

    tum pietate gravem ac meritis si forte virum quem Conspexere,

    Verg. A. 1, 151:

    gravissima civitas,

    Cic. Rep. 1, 3:

    gravem atque opulentam civitatem vineis et pluteis cepit,

    an important city, Liv. 34, 17, 12.— Hence, adv.: grăvĭter.
    1.
    Weightily, heavily, ponderously (very rare):

    aëra per purum graviter simulacra feruntur,

    Lucr. 4, 302; cf.:

    graviter cadere,

    id. 1, 741; Ov. P. 1, 7, 49.—
    b.
    Transf.
    (α).
    Of tones, deeply:

    natura fert, ut extrema ex altera parte graviter, ex altera autem acute sonent,

    Cic. Rep. 6, 18; Lucr. 4, 543.—Far more freq.,
    (β).
    Vehemently, strongly, violently:

    graviter crepuerunt fores,

    Ter. Heaut. 3, 3, 52; so,

    spirantibus flabris,

    Lucr. 6, 428; Ter. Ad. 5, 3, 2:

    pertentat tremor terras,

    Lucr. 6, 287:

    ferire aliquem,

    Verg. A. 12, 295:

    conquassari omnia,

    Lucr. 5, 105; cf.:

    quae gravissime afflictae erant naves,

    Caes. B. G. 4, 31, 2.—
    2.
    Trop.
    a.
    Vehemently, violently, deeply, severely; harshly, unpleasantly, disagreeably:

    graviter aegrotare,

    Cic. Off. 1, 10, 32:

    se habere,

    id. Att. 7, 2, 3:

    neque is sum, qui gravissime ex vobis mortis periculo terrear,

    Caes. B. G. 5, 30, 2:

    gravissime dolere,

    id. ib. 5, 54 fin.:

    quem ego amarem graviter,

    Plaut. Cist. 1, 1, 87; cf.: placere occoepit graviter, postquam est mortua, [p. 829] Caecil. ap. Non. 314, 19:

    tibi edepol iratus sum graviter,

    Ter. Hec. 4, 4, 2:

    cives gravissime dissentientes,

    Cic. Phil. 12, 11, 27:

    si me meis civibus injuria suspectum tam graviter atque offensum viderem,

    id. Cat. 1, 7, 17:

    graviter angi,

    id. Lael. 3, 10:

    tulit hoc commune dedecus jam familiae graviter filius,

    with chagrin, vexation, id. Clu. 6, 16; cf.:

    graviter et acerbe aliquid ferre,

    id. Verr. 2, 1, 58, § 152:

    graviter accipere aliquid,

    id. de Or. 2, 52, 211; Tac. A. 13, 36; cf.:

    adolescentulus saepe eadem et graviter audiendo victus est,

    Ter. Heaut. 1, 1, 62:

    nolo in illum gravius dicere,

    more harshly, id. Ad. 1, 2, 60; cf.:

    de amplissimis viris gravissime acerbissimeque decernitur,

    Caes. B. C. 1, 5, 4; id. B. G. 3, 16, 4; cf.

    also: severe et graviter et prisce agere,

    Cic. Cael. 14, 33:

    ut non gravius accepturi viderentur, si nuntiarentur omnibus eo loco mortem oppetendam esse,

    more sorrowfully, Liv. 9, 4, 6.—
    b.
    In an impressive or dignified manner, impressively, gravely, seriously, with propriety or dignity:

    his de rebus tantis tamque atrocibus neque satis me commode dicere neque satis graviter conqueri neque satis libere vociferari posse intelligo. Nam commoditati ingenium, gravitati aetas, libertati tempora sunt impedimento,

    Cic. Rosc. Am. 4, 9:

    (Scipio) utrumque egit graviter,

    with dignity, id. Lael. 21, 77:

    res gestas narrare graviter,

    id. Or. 9, 30; cf.:

    locum graviter et copiose tractare,

    id. Fin. 4, 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > gravis

  • 5 graviditās

        graviditās ātis, f    [gravidus], pregnancy.

    Latin-English dictionary > graviditās

  • 6 (gravidō)

       (gravidō) —, ātus, āre    [gravidus], to load, impregnate: (terra) gravidata seminibus.

    Latin-English dictionary > (gravidō)

  • 7 armo

    armo, āvi, ātum, 1, v. a. [arma].
    I.
    A.. Lit., to furnish with weapons, to arm, equip, aliquem or aliquem aliquā re:

    cum in pace multitudinem hominum coëgerit, armārit, instruxerit,

    Cic. Caecin. 12:

    milites armari jubet,

    Caes. B. C. 1, 28:

    ut quemque casus armaverat, sparos aut lanceas portabant,

    Sall. C. 56, 3:

    copias,

    id. J. 13, 2:

    agrestīsque manus armat sparus,

    Verg. A. 11, 682:

    quos e gente suorum armet,

    Ov. M. 14, 464; 12, 614: milites iis armis armare, Pomp. ap. Cic. Att. 8, 12:

    nunc tela, nunc saxa, quibus eos adfatim locus ipse armabat, etc.,

    Liv. 9, 35:

    se spoliis,

    Verg. A. 2, 395:

    manus ense,

    Val. Fl. 2, 182:

    aliquem facibus,

    Flor. 3, 12, 13:

    apes aculeis,

    Plin. 11, 28, 33, § 46; so,

    aliquid aliquā re: ferrum armare veneno,

    Verg. A. 9, 773:

    calamos veneno,

    id. ib. 10, 140:

    pontum vinclis,

    Manil. 5, 657 al. —Followed by in, contra, adversus:

    egentes in locupletes, perditi in bonos, servi in dominos armabantur,

    Cic. Planc. 35; id. Mil. 25; id. Att. 8, 3, 3:

    delecta juventus contra Milonis impetum armata est,

    id. Mil. 25; for adversus, v. infra. —That for which one is armed, with in or ad:

    unanimos armare in proelia fratres,

    Verg. A. 7, 335:

    armate viros ad pugnam,

    Vulg. Num. 31, 3.—
    B.
    Trop.
    1.
    To arm, equip, furnish:

    temeritatem concitatae multitudinis auctoritate publicā armare,

    Cic. Mil. 1:

    cogitavit, quibus accusatorem rebus armaret,

    id. Clu. 67: te ad omnia summum ingenium armavit, Caecil. ap. Cic. Fam. 6, 7:

    Pompeium senatūs auctoritas, Caesarem militum armavit fiducia,

    Vell. 2, 49:

    ferae gentes non telis magis quam suo caelo, suo sidere armantur,

    Plin. Pan. 12, 3:

    sese eloquentiā,

    Cic. Inv. 1, 1:

    se imprudentiā alicujus,

    Nep. Dion, 8, 3:

    irā,

    Ov. M. 13, 544:

    eā cogitatione armamini,

    Vulg. 1 Pet. 4, 1:

    Archilochum proprio rabies armavit iambo,

    Hor. A. P. 79:

    nugis armatus,

    armed with nonsense, id. Ep. 1, 18, 16:

    armata dolis mens,

    Sil. 1, 183; cf. id. 11, 6; 15, 682.—
    2.
    To excite, stir up, rouse, provoke; constr. with adversus, ad or in:

    (Hannibal) regem armavit et exercuit adversus Romanos,

    Nep. Hann. 10, 1:

    aliquem ad omnia armare,

    Cic. Fam. 6, 7:

    Claudii sententia consules armabat in tribunos,

    Liv. 4, 6; so id. 3, 57:

    Quid vos in fata parentis Armat?

    Ov. M. 7, 347:

    mixtus dolor et pudor armat in hostes,

    Verg. A. 10, 398:

    in exitium rei publicae,

    Flor. 3, 12, 13; 4, 2, 1.—
    II.
    To furnish with something needful, esp. with the munitions of war, to fit out, equip:

    ea, quae sunt usui ad armandas naves, ex Hispaniā adportari jubet,

    Caes. B. G. 5, 1:

    muri propugnaculis armabantur,

    Liv. 30, 9: Claudius triremes quadriremesque [p. 164] et undeviginti hominum milia armavit, Tac. A. 12, 56.—Hence, armātus, a, um, P. a., armed, equipped, fitted with armor (opp. inermis, togatus, q. v.); also subst.: armātus, i, m., an armed man, a solier, = miles.
    A.
    Adj.
    1.
    Lit.:

    armatos, si Latine loqui volumus, quos appellare vere possumus? opinor eos, qui scutis telisque parati ornatique sunt,

    Cic. Caecin. 21, 60: cum animatus iero satis armatus sum, Att. ap. Non. p. 233, 18;

    p. 495, 23: armati pergemus,

    Vulg. Num. 32, 32; ib. Judith, 9, 6: ab dracontis stirpe armatā exortus, Att. ap. Non. p. 426, 2:

    armata manus,

    Lucr. 2, 629; so id. 2, 636; 2, 640; 5, 1297; cf. id. 5, 1292:

    saepe ipsa plebes armata a patribus secessit,

    Sall. C. 33, 4:

    contra injurias armatus ire,

    id. J. 31, 6:

    facibus armatus,

    Liv. 5, 7:

    armatus falce,

    Tib. 1, 4, 8:

    classes armatae,

    Verg. G. 1, 255:

    armatus cornu,

    Plin. 11, 37, 45, § 128.—
    2.
    Meton.:

    armati anni,

    i. e. years spent in war, Sil. 11, 591.— Trop.: excitati, erecti, armati animis, armed, furnished, etc., Cic. Phil. 7, 9, 26.—In the sup. only twice, and referring to the pos. armatus in connection with it ( comp. and adv. never used), Cic. Caecin. 21, 61 (v. the passage in its connection):

    tam tibi par sum quam multis armatissimis nudi aut leviter armati,

    Sen. Ben. 5, 4.—
    B.
    Subst.: gravidus armatis equus (sc. Trojanus), Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Trag. v. 97 Müll.): armatos educere, id. ap. Non. p. 355, 16:

    navem triremem armatis ornat,

    Nep. Dion, 9, 2:

    decem milia armatorum,

    id. Milt. 5, 1; so Vulg. Exod. 38, 25:

    armatis in litora expositis,

    Liv. 37, 28; 42, 51; 9, 24; Suet. Caes. 30.

    Lewis & Short latin dictionary > armo

  • 8 fetus

    1.
    fētus ( foet-), a, um, adj. [Part., from ‡ FEO, whence also: fecundus, femina, fenus, felix], that is or was filled with young (syn.: gravidus, praegnans).
    I.
    Pregnant, breeding (mostly poet.).
    A.
    Lit.:

    lenta salix feto pecori,

    Verg. E. 3, 83; 1, 50:

    vulpes,

    Hor. C. 3, 27, 5.—
    2.
    Transf.
    a.
    Of land, fruitful, productive:

    (terra) feta parit nitidas fruges, etc.,

    Lucr. 2, 994; cf.: terra feta frugibus et vario leguminum genere, * Cic. N. D. 2, 62, 156:

    loca palustribus ulvis,

    Ov. M. 14, 103:

    regio nec pomo nec uvis,

    id. P. 1, 7, 13; id. F. 1, 662.—Also of plants:

    palmites,

    Col. 3, 21, 3.—
    b.
    In gen., filled with any thing, full:

    machina armis,

    Verg. A. 2, 238:

    loca furentibus austris,

    id. ib. 1, 51:

    colla serpentis veneno,

    Sil. 17, 448.—
    B.
    Trop., full of. —With abl.:

    feta furore Megaera,

    Sil. 13, 592:

    praecordia bello,

    id. 17, 380:

    praecordia irā,

    id. 11, 203. —With gen.:

    fetas novales Martis,

    Claud. Bell. Get. 25;

    and in a Gr. construction: fetus Gradivo mentem,

    id. 10, 14.—
    II.
    That has brought forth, newly delivered: veniebant fetam amicae gratulatum, Varr. ap. Non. 312, 12:

    agiles et fetae (opp. tardiores et gravidae),

    Col. 7, 3 fin.:

    ursa,

    Ov. M. 13, 803:

    lupa,

    Verg. A. 8, 630:

    ovis,

    id. E. 1, 50; Ov. F. 2, 413:

    qua feta jacebat uxor et infantes ludebant,

    Juv. 14, 167.— Absol.:

    insueta gravis temptabunt pabula fetas,

    Verg. E. 1, 49.
    2.
    fētus ( foet-), ūs ( heteroclit. abl. plur.: fetis, Att. ap. Non. 489, 6, v. in the foll.), m. [‡ feo, v. the preced. art.]..
    I.
    Abstr., a bringing forth, bearing, dropping, hatching of young (rare but class.):

    pater (Juppiter) curavit, uno ut fetu fieret,

    at one birth, Plaut. Am. 1, 2, 25:

    quarum (bestiarum) in fetu et in educatione laborem cum cernimus,

    Cic. Fin. 3, 19, 63:

    cornix inauspicatissima fetus tempore,

    Plin. 10, 12, 14, § 30:

    secundi fetus pecudes signari oportet,

    Col. 11, 2, 38.—
    B.
    Transf., of plants, a bearing, producing:

    quae frugibus atque bacis terrae fetu profunduntur,

    Cic. Leg. 1, 8, 25:

    periti rerum adseverant, non ferre (Arabiam) tantum annuo fetu (casiae), quantum, etc.,

    Plin. 12, 18, 41, § 83. —
    II.
    Concr., young, offspring, progeny, brood (the predom. signif. of the word, in sing. and plur.; esp. freq. in poets; cf.:

    catulus, pullus, hinnus, hinnuleus): quae (bestiae) multiplices fetus procreant, ut sues, ut canes, his mammarum data est multitudo,

    Cic. N. D. 2, 51, 128:

    facile illa (piscium ova) aqua et sustinentur et fetum fundunt,

    id. ib.:

    fetus ventri exsecti,

    Plin. 8, 55, 81, § 217:

    cervae lactens fetus,

    a fawn, Ov. M. 6, 637:

    melliferarum apium,

    id. ib. 15, 382:

    ex die emptionis, et fetus pecorum et ancillarum partus ad emptorem pertinent,

    Paul. Sent. 2, 17, 7:

    quis (paveat), Germania quos horrida parturit Fetus?

    the German brood, Hor. C. 4, 5, 27.—So very rarely of human beings:

    si vitium factum esset, ut (mulier) concipere fetus non posset,

    Gell. 4, 2, 10.—
    2.
    Transf., of plants, fruit, produce:

    ager novatus et iteratus, quo meliores fetus possit et grandiores edere,

    Cic. de Or. 2, 30, 131; cf.:

    nutriant fetus et aquae salubres Et Jovis aurae,

    Hor. Carm. Sec. 31:

    (arbores) crescunt ipsae fetuque gravantur,

    Lucr. 1, 253; cf. id. 1, 351: Cithaeron frondet viridantibus fetis, Att. ap. Non. 489, 6:

    arborei,

    Verg. G. 1, 55:

    mutatis requiescunt fetibus arva,

    id. ib. 1, 82;

    4, 231: silvae dant alios aliae fetus,

    id. ib. 2, 442:

    triticei,

    Ov. F. 1, 693: gravidi ( of grapes), id. M. 8, 294:

    nucis, i. e. surculus, auricomi,

    the golden-bough, id. Am. 6, 141; Verg. G. 2, 69:

    omnis fetus repressus exustusque flos,

    Cic. Brut. 4, 16.—Of veins of metals:

    atros fetus chalybis,

    Sil. 1, 230.—
    B.
    Trop.:

    nec ulla aetate uberior oratorum fetus fuit,

    progeny, growth, Cic. Brut. 49, 182:

    animi,

    production, id. Tusc. 5, 24, 68:

    dulces Musarum expromere fetus,

    Cat. 65, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > fetus

  • 9 florentes

    flōrĕo, ŭi, 2, v. n. [flos], to bloom, blossom, flower (class.; esp. freq. in the trop. sense; cf.: floresco, vigeo).
    I.
    Lit.:

    per terras frondent atque omnia florent,

    Lucr. 5, 214: florere omnia, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 69:

    haec arbor una (lentiscus) ter floret,

    Cic. Div. 1, 9, 16:

    possetne uno tempore florere, deinde vicissim horrere terra?

    id. N. D. 2, 7, 19:

    imputata floret usque vinea,

    Hor. Epod. 16, 44:

    vinea, segetes,

    Ov. F. 5, 263 sq.:

    narcisso floreat alnus,

    Verg. E. 8, 52:

    florentes ferulae,

    id. ib. 10, 25.— Poet.:

    si bene floreat annus,

    Ov. F. 5, 327.—
    B.
    Transf.
    1.
    (Acc. to flos, I. B.) Of wine, to froth:

    si vinum florere incipiet,

    Col. 12, 30, 1:

    vina quoque in magnis operose condita cellis Florent,

    Ov. F. 5, 270.—
    2.
    To get the first downy beard:

    libat florentes haec tibi prima (dies) genas,

    Mart. 3, 6, 4.—
    3.
    To be filled with, to abound with any thing (ante-class. and poet.): mare velis florere videres, Cato ap. Charis. p. 185; cf.:

    mare velivolis florebat puppibus,

    Lucr. 5, 1442; cf.:

    hinc laetas urbes pueris florere videmus,

    id. 1, 255 Lachm.:

    Hybla multis thymis,

    Ov. P. 2, 7, 26:

    jam pridem regio... undat equis floretque viris,

    Val. Fl. 1, 547.—
    4.
    To bloom, i. e. to be bright with varied colors:

    pampineo gravidus autumno Floret ager, of the ripening fruits,

    Verg. G. 2, 6;

    of an army on the march: variis floret via discolor armis,

    Val. Fl. 5, 565; cf.:

    floret cristatus exercitus undique turmis,

    Claud. III. Cons. Hon. 133.—
    5.
    To be bright (cf. P. a. infra):

    lumina floruisse,

    Tert. Apol. 11:

    caelum luminibus floruisset,

    id. adv. Marc. 4, 42.—
    II. A.
    Of persons and animate things.
    (α).
    With abl.:

    in sua patria multis virtutibus ac beneficiis floruit princeps,

    Cic. Verr. 2, 5, 49, § 128:

    privatis officiis et ingenii laude floruit,

    id. de Or. 3, 2, 7:

    omni genere virtutis,

    id. Brut. 7, 28:

    cum acumine ingenii tum admirabili quodam lepore dicendi,

    id. Ac. 2, 6, 16:

    honoribus et rerum gestarum gloriā,

    id. de Or. 1, 1, 1:

    gratiā, auctoritate, gloriā,

    id. Fam. 4, 13, 2:

    laudibus,

    id. ib. 9, 14, 2:

    nobilitate discipulorum,

    id. de Or. 3, 35, 141:

    omnibus copiis (Crotoniatae),

    id. Inv. 2, 1, 1:

    tria genera dicendi, quibus quidam floruerunt,

    id. Or. 5, 20.—
    (β).
    With in and abl.:

    in re militari Epaminondas,

    Nep. Epam. 5:

    ille vir, qui in Curia, in Rostris, in re publica floruisset, etc.,

    Cic. Cael. 24, 59:

    in foro,

    id. Ac. 2, 1, 1:

    in sententis senatoriis et in omni actione atque administratione rei publicae,

    id. Fam. 1, 9, 2:

    in senectute,

    id. Lael. 1, 4.—
    (γ).
    Absol.:

    ergo in Graecia musici floruerunt,

    Cic. Tusc. 1, 2, 4; id. Ac. 2, 6, 16; cf.:

    floret Epicurus,

    id. Off. 3, 33, 116:

    qui inter illos florebas,

    id. Quint. 26, 80:

    cum multis simul floruit,

    Quint. 3, 1, 9:

    floruit circa Philippum,

    id. 12, 10. 6:

    circum tribus actis impiger annis Floret equus,

    is in his bloom, prime, Lucr. 5, 884.—
    B.
    Of inanim. and abstr. things.
    (α).
    With abl.:

    illa vetus (Graecia), quae quondam opibus, imperio, gloria floruit, hoc uno malo concidit,

    Cic. Fl. 7, 16: familia, quae postea viris fortissimis floruit. id. Phil. 9, 2, 4:

    doctissimorum hominum familiaritates, quibus semper domus nostra floruit,

    id. N. D. 1, 3, 6; id. Font. 14, 31:

    meus ad urbem accessus incredibili hominum multitudine et gratulatione florebat,

    id. Sest. 63, 131:

    aliquid floret laudibus,

    Lucr. 5, 1279.—
    (β).
    Absol.:

    quae (magna Graecia) nunc quidem deleta est, tunc florebat,

    Cic. Lael. 4, 13:

    quae familia admodum floruit,

    Suet. Ner. 6:

    quorum auctoritas maxime florebat,

    Cic. Rep. 2, 34:

    gloria generis floret,

    id. Fl. 11, 25:

    verborum vetus interit aetas, Et juvenum ritu florent modo nata vigentque,

    Hor. A. P. 62:

    aetherii dono cessere parentes Aeternum florere genas,

    to shine in perpetual bloom, perpetual youth, Stat. Th. 1, 705.—Hence, flō-rens, entis, P. a.
    A.
    Lit., shining, glistening, glittering, bright ( poet. and in postclass. prose):

    Ennius et Lucretius florere dicunt omne quod nitidum est,

    Serv. Verg. A. 7, 804:

    lucernarum florentia lumina flammis,

    Lucr. 4, 450; so,

    smaragdi arcano igne,

    Stat. Th. 2, 276:

    postes arcano lumine,

    id. ib. 1, 210:

    catervae aere,

    Verg. A. 7, 804:

    exercitus insignibus argenteis et aureis,

    Gell. 5, 5, 2.—
    2.
    Abounding in flowers:

    vertice de summo semper florentis Hymetti,

    Ov. M. 7, 702.— Subst.: florens, ntis, f., a garland:

    do hanc tibi florentem florenti,

    Plaut. Pers. 5, 1, 18 (cf. B. 1. b infra).—
    B.
    Trop. (acc. to II.), flourishing, prosperous, in the prime, in repute, fine, excellent.
    1.
    Of animate things.
    (α).
    With abl.:

    complecti hominem florentem aetate, opibus, honoribus, ingenio, liberis, propinquis, affinibus, amicis,

    Cic. Fam. 2, 13, 2:

    gratia atque hospitiis florens hominum nobilissimorum,

    id. Rosc. Am. 6, 15:

    regina Berenice florens aetate formaque,

    Tac. H. 2, 81; cf.:

    ambo florentes aetatibus,

    Verg. E. 7, 4.—
    (β).
    Absol.:

    qui te beatum, qui florentem putas,

    Cic. Par. 2, 18:

    quos ego florentis atque integros sine ferro viceram,

    id. Planc. 35, 86:

    oratores florentes et leviter ornati,

    id. Or. 6, 20:

    florens et illustris adolescens,

    Caes. B. G. 7, 32, 4: exorta semper florentis Homeri species, Enn. ap. Lucr. 1, 124.— Plur. as subst.: flōrentes, um, the prosperous (opp. afflicti), Nep. Att. 11, 4.—
    2.
    Of inanim. and abstr. things.
    (α).
    With abl.:

    florentes viribus anni,

    Sil. 1, 226; so,

    anni vigore,

    Petr. 132:

    animus vino,

    joyous, Gell. 6, 13, 4.—
    (β).
    Absol.:

    (majores nostri) ex minima tenuissimaque re publica maximam et florentissimam nobis reliquerunt,

    Cic. Rosc. Am. 18, 50; cf.:

    civitas (Ubiorum) ampla atque florens,

    Caes. B. G. 4, 3, 3:

    invidetur praestanti florentique fortunae,

    Cic. de Or. 2, 52, 210:

    florens amicitia (opp. afflicta),

    id. Quint. 30, 93:

    quod eo consilio florentissimis rebus domos suas Helvetii reliquissent, uti, etc.,

    Caes. B. G. 1, 30, 3; cf.:

    neu florentes res suas cum Jugurthae perditis misceret,

    Sall. J. 83, 1:

    florentes Etruscorum opes,

    Liv. 1, 2, 3:

    florentissima Samnitium castra,

    Cic. Div. 1, 33, 72:

    equus florenti aetate,

    Lucr. 5, 1074:

    aevo florente puellae,

    id. 3, 1008; cf.:

    adhuc florente juventa Fervidus,

    Hor. A. P. 115:

    florentissima ejus erat aetas,

    Liv. 30, 12, 17: nostrum opus tibi probari laetor: ex quo anthê ipsa posuisti, quae mihi florentiora sunt visa tuo judicio, Cic. Att. 16, 11, 1; cf.:

    modus nullus est florentior in singulis verbis (quam translatio),

    id. de Or. 3, 41, 166; id. Or. 27, 96:

    oratio florentissima,

    Gell. 15, 28, 5; cf.

    also: florentis facundiae homo,

    id. 19, 9, 2 — Adv.: flōrenter, flourishingly, famously (late Lat.): florentissime docet, i. e. with great repute, celebrity, Hier. Chron. Euseb. an. 358.

    Lewis & Short latin dictionary > florentes

  • 10 floreo

    flōrĕo, ŭi, 2, v. n. [flos], to bloom, blossom, flower (class.; esp. freq. in the trop. sense; cf.: floresco, vigeo).
    I.
    Lit.:

    per terras frondent atque omnia florent,

    Lucr. 5, 214: florere omnia, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 69:

    haec arbor una (lentiscus) ter floret,

    Cic. Div. 1, 9, 16:

    possetne uno tempore florere, deinde vicissim horrere terra?

    id. N. D. 2, 7, 19:

    imputata floret usque vinea,

    Hor. Epod. 16, 44:

    vinea, segetes,

    Ov. F. 5, 263 sq.:

    narcisso floreat alnus,

    Verg. E. 8, 52:

    florentes ferulae,

    id. ib. 10, 25.— Poet.:

    si bene floreat annus,

    Ov. F. 5, 327.—
    B.
    Transf.
    1.
    (Acc. to flos, I. B.) Of wine, to froth:

    si vinum florere incipiet,

    Col. 12, 30, 1:

    vina quoque in magnis operose condita cellis Florent,

    Ov. F. 5, 270.—
    2.
    To get the first downy beard:

    libat florentes haec tibi prima (dies) genas,

    Mart. 3, 6, 4.—
    3.
    To be filled with, to abound with any thing (ante-class. and poet.): mare velis florere videres, Cato ap. Charis. p. 185; cf.:

    mare velivolis florebat puppibus,

    Lucr. 5, 1442; cf.:

    hinc laetas urbes pueris florere videmus,

    id. 1, 255 Lachm.:

    Hybla multis thymis,

    Ov. P. 2, 7, 26:

    jam pridem regio... undat equis floretque viris,

    Val. Fl. 1, 547.—
    4.
    To bloom, i. e. to be bright with varied colors:

    pampineo gravidus autumno Floret ager, of the ripening fruits,

    Verg. G. 2, 6;

    of an army on the march: variis floret via discolor armis,

    Val. Fl. 5, 565; cf.:

    floret cristatus exercitus undique turmis,

    Claud. III. Cons. Hon. 133.—
    5.
    To be bright (cf. P. a. infra):

    lumina floruisse,

    Tert. Apol. 11:

    caelum luminibus floruisset,

    id. adv. Marc. 4, 42.—
    II. A.
    Of persons and animate things.
    (α).
    With abl.:

    in sua patria multis virtutibus ac beneficiis floruit princeps,

    Cic. Verr. 2, 5, 49, § 128:

    privatis officiis et ingenii laude floruit,

    id. de Or. 3, 2, 7:

    omni genere virtutis,

    id. Brut. 7, 28:

    cum acumine ingenii tum admirabili quodam lepore dicendi,

    id. Ac. 2, 6, 16:

    honoribus et rerum gestarum gloriā,

    id. de Or. 1, 1, 1:

    gratiā, auctoritate, gloriā,

    id. Fam. 4, 13, 2:

    laudibus,

    id. ib. 9, 14, 2:

    nobilitate discipulorum,

    id. de Or. 3, 35, 141:

    omnibus copiis (Crotoniatae),

    id. Inv. 2, 1, 1:

    tria genera dicendi, quibus quidam floruerunt,

    id. Or. 5, 20.—
    (β).
    With in and abl.:

    in re militari Epaminondas,

    Nep. Epam. 5:

    ille vir, qui in Curia, in Rostris, in re publica floruisset, etc.,

    Cic. Cael. 24, 59:

    in foro,

    id. Ac. 2, 1, 1:

    in sententis senatoriis et in omni actione atque administratione rei publicae,

    id. Fam. 1, 9, 2:

    in senectute,

    id. Lael. 1, 4.—
    (γ).
    Absol.:

    ergo in Graecia musici floruerunt,

    Cic. Tusc. 1, 2, 4; id. Ac. 2, 6, 16; cf.:

    floret Epicurus,

    id. Off. 3, 33, 116:

    qui inter illos florebas,

    id. Quint. 26, 80:

    cum multis simul floruit,

    Quint. 3, 1, 9:

    floruit circa Philippum,

    id. 12, 10. 6:

    circum tribus actis impiger annis Floret equus,

    is in his bloom, prime, Lucr. 5, 884.—
    B.
    Of inanim. and abstr. things.
    (α).
    With abl.:

    illa vetus (Graecia), quae quondam opibus, imperio, gloria floruit, hoc uno malo concidit,

    Cic. Fl. 7, 16: familia, quae postea viris fortissimis floruit. id. Phil. 9, 2, 4:

    doctissimorum hominum familiaritates, quibus semper domus nostra floruit,

    id. N. D. 1, 3, 6; id. Font. 14, 31:

    meus ad urbem accessus incredibili hominum multitudine et gratulatione florebat,

    id. Sest. 63, 131:

    aliquid floret laudibus,

    Lucr. 5, 1279.—
    (β).
    Absol.:

    quae (magna Graecia) nunc quidem deleta est, tunc florebat,

    Cic. Lael. 4, 13:

    quae familia admodum floruit,

    Suet. Ner. 6:

    quorum auctoritas maxime florebat,

    Cic. Rep. 2, 34:

    gloria generis floret,

    id. Fl. 11, 25:

    verborum vetus interit aetas, Et juvenum ritu florent modo nata vigentque,

    Hor. A. P. 62:

    aetherii dono cessere parentes Aeternum florere genas,

    to shine in perpetual bloom, perpetual youth, Stat. Th. 1, 705.—Hence, flō-rens, entis, P. a.
    A.
    Lit., shining, glistening, glittering, bright ( poet. and in postclass. prose):

    Ennius et Lucretius florere dicunt omne quod nitidum est,

    Serv. Verg. A. 7, 804:

    lucernarum florentia lumina flammis,

    Lucr. 4, 450; so,

    smaragdi arcano igne,

    Stat. Th. 2, 276:

    postes arcano lumine,

    id. ib. 1, 210:

    catervae aere,

    Verg. A. 7, 804:

    exercitus insignibus argenteis et aureis,

    Gell. 5, 5, 2.—
    2.
    Abounding in flowers:

    vertice de summo semper florentis Hymetti,

    Ov. M. 7, 702.— Subst.: florens, ntis, f., a garland:

    do hanc tibi florentem florenti,

    Plaut. Pers. 5, 1, 18 (cf. B. 1. b infra).—
    B.
    Trop. (acc. to II.), flourishing, prosperous, in the prime, in repute, fine, excellent.
    1.
    Of animate things.
    (α).
    With abl.:

    complecti hominem florentem aetate, opibus, honoribus, ingenio, liberis, propinquis, affinibus, amicis,

    Cic. Fam. 2, 13, 2:

    gratia atque hospitiis florens hominum nobilissimorum,

    id. Rosc. Am. 6, 15:

    regina Berenice florens aetate formaque,

    Tac. H. 2, 81; cf.:

    ambo florentes aetatibus,

    Verg. E. 7, 4.—
    (β).
    Absol.:

    qui te beatum, qui florentem putas,

    Cic. Par. 2, 18:

    quos ego florentis atque integros sine ferro viceram,

    id. Planc. 35, 86:

    oratores florentes et leviter ornati,

    id. Or. 6, 20:

    florens et illustris adolescens,

    Caes. B. G. 7, 32, 4: exorta semper florentis Homeri species, Enn. ap. Lucr. 1, 124.— Plur. as subst.: flōrentes, um, the prosperous (opp. afflicti), Nep. Att. 11, 4.—
    2.
    Of inanim. and abstr. things.
    (α).
    With abl.:

    florentes viribus anni,

    Sil. 1, 226; so,

    anni vigore,

    Petr. 132:

    animus vino,

    joyous, Gell. 6, 13, 4.—
    (β).
    Absol.:

    (majores nostri) ex minima tenuissimaque re publica maximam et florentissimam nobis reliquerunt,

    Cic. Rosc. Am. 18, 50; cf.:

    civitas (Ubiorum) ampla atque florens,

    Caes. B. G. 4, 3, 3:

    invidetur praestanti florentique fortunae,

    Cic. de Or. 2, 52, 210:

    florens amicitia (opp. afflicta),

    id. Quint. 30, 93:

    quod eo consilio florentissimis rebus domos suas Helvetii reliquissent, uti, etc.,

    Caes. B. G. 1, 30, 3; cf.:

    neu florentes res suas cum Jugurthae perditis misceret,

    Sall. J. 83, 1:

    florentes Etruscorum opes,

    Liv. 1, 2, 3:

    florentissima Samnitium castra,

    Cic. Div. 1, 33, 72:

    equus florenti aetate,

    Lucr. 5, 1074:

    aevo florente puellae,

    id. 3, 1008; cf.:

    adhuc florente juventa Fervidus,

    Hor. A. P. 115:

    florentissima ejus erat aetas,

    Liv. 30, 12, 17: nostrum opus tibi probari laetor: ex quo anthê ipsa posuisti, quae mihi florentiora sunt visa tuo judicio, Cic. Att. 16, 11, 1; cf.:

    modus nullus est florentior in singulis verbis (quam translatio),

    id. de Or. 3, 41, 166; id. Or. 27, 96:

    oratio florentissima,

    Gell. 15, 28, 5; cf.

    also: florentis facundiae homo,

    id. 19, 9, 2 — Adv.: flōrenter, flourishingly, famously (late Lat.): florentissime docet, i. e. with great repute, celebrity, Hier. Chron. Euseb. an. 358.

    Lewis & Short latin dictionary > floreo

  • 11 graviditas

    grăvĭdĭtas, ātis, f. [gravidus], pregnancy (very rare; perh. hapax eirêm.); ab eo (Sole) Luna illuminata graviditates et partus afferat maturitatesque gignendi, *Cic. N. D. 2, 46, 119.

    Lewis & Short latin dictionary > graviditas

  • 12 nodus

    nōdus, i, m. [for gnodus; Sanscr. root gadh-, gandh-, grasp; cf. Gr. Chandanô, hold; gnathos, jaw; Lat. pre-hend-o; Germ. Knoten; Engl. knot], a knot (cf. nexus).
    I.
    Lit.:

    nodus vinculumque,

    Cic. Univ. 4: necte tribus nodis ternos, Amarylli, colores, Verg. E. 8, 77:

    Cacum Corripit in nodum complexus,

    clasping him as in a knot, id. A. 8, 260:

    nodos manu diducere,

    Ov. M. 2, 560:

    nodus Herculis or Herculaneus,

    a knot difficult to untie, of which Hercules was held to be the inventor, Plin. 28, 6, 17, § 63:

    unus tibi nodus, sed Herculaneus, restat,

    Sen. Ep. 87, 38:

    tamquam nodus Gordius difficillimus,

    Amm. 14, 11, 1: cingulum (novae nuptae) Herculaneo nodo vinctum vir solvit ominis gratia, Paul. ex Fest. s. v. cingulo, p. 63 Müll.—
    B.
    Transf.
    1.
    A girdle ( poet.):

    nodoque sinus collecta fluentes,

    Verg. A. 1, 320; Mart. 6, 13, 5.—

    Hence, astronom.: nodus anni,

    the circle of the equator, Lucr. 5, 688.—
    2.
    A mode of dressing the hair, a knot, club:

    Rheni nodos,

    the hair of the Germans gathered into a club, Mart. 5, 37, 8; cf.:

    insigne gentis obliquare crinem nodoque substringere,

    Tac. G. 38.—
    3.
    Plur.:

    nodi,

    a knotted fishing-net, Manil. 5, 664.—
    4.
    A knot, knob, node on a joint of an animal's body:

    crura sine nodis,

    Caes. B. G. 6, 27:

    cervix articulorum nodis jungitur,

    Plin. 11, 37, 67, § 177; 11, 37, 88, § 217:

    dirae nodus hyaenae,

    a backbone, dorsal vertebra, Luc. 6, 672.—

    Hence, nodi articulorum,

    a swelling, tumor on the joints, Plin. 24, 5, 13, § 21; 30, 12, 36, § 110.—
    5.
    A knot, knob, fold, etc.
    (α).
    In wood or the branches of plants:

    baculum sine nodo aduncum tenens,

    Liv. 1, 18, 7; Sen. Ben. 7, 9:

    stipes gravidus nodis,

    Verg. A. 7, 507:

    telum solidum nodis,

    id. ib. 11, 553:

    gracilitas harundinis, distincta nodis,

    Plin. 16, 36, 64, § 158; Col. Arb. 3.—Hence, the knotty club of Hercules, Sen. Herc. Oet. 1661.—
    (β).
    Of a writhing serpent:

    nixantem nodis seque in sua membra plicantem,

    Verg. A. 5, 279.—
    (γ).
    Prov.: nodum in scirpo quaerere, to look for knots in a bulrush (which contains none), i. e. to find difficulties where there are none, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 330 Müll. (Sat. v. 46 Vahl.):

    in scirpo nodum quaeris,

    Plaut. Men. 2, 1, 22; Ter. And. 5, 4, 38.—
    6.
    A knot, hard part of a thing;

    so of metals,

    Plin. 34, 13, 37, § 136;

    of precious stones,

    id. 37, 10, 55, § 150.—
    7.
    A star in the constellation Pisces, Cic. Arat. 14; Caes. Germ. Arat. 243.—
    8.
    In astron.:

    nodi,

    the four points in the heavens where the seasons begin, the nodes, Manil. 3, 618; cf. id. 2, 430.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., a band, bond:

    his igitur singulis versibus quasi nodi apparent continuationis,

    Cic. Or. 66, 222:

    velut laxioribus nodis resolvemus,

    Quint. 9, 4, 127:

    amabilissimum nodum amicitiae tollere,

    Cic. Lael. 14, 51.—
    B.
    In partic.
    1.
    A bond, obligation ( poet.):

    exsolvere animum nodis religionum,

    Lucr. 4, 7:

    imponere nodos, i. e. jusjurandum,

    Ov. H. 20, 39 Ruhnk.—
    2.
    A knotty point, difficulty, impediment.— Absol.:

    dum hic nodus expediatur non putet senatus nos oportere decedere,

    Cic. Att. 5, 21, 3: incideramus in difficilem nodum, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 11, 1.—With gen.:

    Abantem interimit, pugnae nodumque moramque,

    Verg. A. 10, 428:

    cum scopulus et nodus et mora publicae securitatis superesset Antonius,

    Flor. 4, 9, 1:

    qui juris nodos et legum aenigmata solvat (an allusion to the Gordian knot),

    Juv. 8, 50 (hence, Cicuta nodosus; v. nodosus).— Esp.: nodus linguae, the bond or tie of the tongue:

    nodum linguae rumpere,

    Gell. 5, 9, 2:

    nodos linguae solvere,

    Just. 13, 7, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > nodus

  • 13 praegnans

    praegnans, antis (collateral form praegnas, ātis, Plaut. Truc. 1, 2, 95; 4, 3, 37; M. Aurel. ap. Front. Ep. ad Caes. 4, 6 Mai; Macr. S. 3, 11 fin.; Plin. 17, 14, 24, § 105 et saep.), adj. [prae- and root gna of gnascor (nascor); cf. gigno], with child, pregnant; of animals, big with young (class.; syn.: gravidus, fetus).
    I.
    Lit.: gravida est, quae jam gravatur conceptu: praegnans velut occupata in generando, quod conceperit: inciens propinqua partui, quod incitatus sit fetus ejus, Paul. ex Fest. p. 97 Müll.:

    uxor,

    Cic. de Or. 1, 40, 183:

    soror,

    id. Att. 1, 10, 4:

    facere aliquam praegnantem,

    Juv. 6, 404:

    sus,

    Varr. R. R. 2, 4:

    ovis,

    id. ib. 2, 2:

    equa,

    Plin. 10, 63, 83, § 180:

    perdices,

    id. 10, 33, 51, § 102.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of plants:

    praegnas,

    Plin. 12, 14, 32, § 58:

    surculi praegnates, hoc est, gemmatione turgentes,

    id. 17, 14, 24, § 105:

    oculi arborum praegnates,

    id. 17, 21, 35, § 155.—

    Of stones: est autem lapis iste praegnans, intus, cum quatias, alio, velut in utero, sonante,

    Plin. 10, 3, 4, § 12:

    Paeanitides gemmae praegnates fieri,

    id. 37, 10, 66, § 180. —Of other things:

    nitrariae praegnates,

    Plin. 31, 10, 46, § 112.—
    B.
    In gen., full of, swollen with any thing:

    praegnas suco herba,

    Plin. 24, 15, 80, § 130:

    ostrea multo lacte praegnatia,

    id. 32, 6, 21, § 59:

    veneno vipera,

    id. 11, 37, 62, § 164:

    cucurbita,

    full, swollen, large, Col. 10, 379: stamine fusus. Juv. 2, 55.—In the lang. of comedy:

    plagae,

    hard, stout, smart blows, Plaut. As. 2, 2, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > praegnans

  • 14 praegravidus

    prae-grăvĭdus, a, um, adj., very heavy, ponderous ( poet.):

    moles,

    Stat. Th. 6, 700.

    Lewis & Short latin dictionary > praegravidus

  • 15 supero

    sŭpĕro, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [id.].
    I.
    Neutr., to go over, to rise above, overtop, surmount.
    A.
    Lit. (very rare; syn. transcendo): maximo saltu superabit gravidus armatis equus, surmounted, leaped the wall, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Trag. v. 97 Vahl.):

    sol superabat ex mari,

    Plaut. Stich. 2, 2, 41:

    ripis superat mihi atque abundat pectus laetitia meum,

    id. ib. 2, 1, 6:

    jugo superans,

    passing over the summit, Verg. A. 11, 514:

    superat agger ad auras,

    Stat. Th. 4, 458:

    (angues) superant capite et cervicibus altis,

    Verg. A. 2, 219. —
    B.
    Trop. (freq. and class.).
    1.
    To have the upper hand or superiority, to be superior, to overcome, surpass (syn. vinco):

    denique nostra superat manus,

    Plaut. Am. 1, 1, 80:

    quā (sc. virtute) nostri milites facile superabant,

    Caes. B. G. 3, 14; 1, 40:

    numero militum,

    Liv. 29, 30, 8; cf.:

    numero hostis, virtute Romanus superat,

    id. 9, 32, 7:

    tantum superantibus malis,

    id. 3, 16, 4:

    sorte,

    id. 38, 36, 10:

    victor, superans animis,

    Verg. A. 5, 473:

    hostes equitatu superare,

    Nep. Ages. 3, 6:

    unde salo superant venti,

    Prop. 3, 5 (4, 4), 29:

    superat sententia Sabini,

    Caes. B. G. 5, 31:

    si superaverit morbus,

    Plin. Ep. 7, 1, 3.—
    2.
    To exceed, be in excess, be superfluous; to be abundant, to abound (syn. supersum):

    in quo et deesse aliquam partem et superare mendosum est,

    Cic. de Or. 2, 19, 83:

    pecunia superabat? at egebas,

    id. Or. 67, 224:

    uter igitur est divitior? cui deest an cui superat?

    id. Par. 6, 3, 49:

    quis tolerare potest, illis divitias superare, nobis rem familiarem etiam ad necessaria deesse?

    Sall. C. 20, 11:

    cui quamquam virtus, gloria... superabant,

    id. J. 64, 1:

    quae Jugurthae fesso superaverant,

    had been too much for, id. ib. 70, 2:

    de eo quod ipsis superat,

    Cic. Fin. 5, 15, 42:

    Quinto delegabo, si quid aeri meo alieno superabit et emptionibus,

    id. Att. 13, 46, 3:

    superabat umor in arvis,

    Lucr. 5, 804:

    superante multitudine,

    Liv. 3, 5:

    cum otium superat,

    id. 3, 17:

    num tibi superat superbia?

    Plaut. Am. 2, 2, 86:

    gentis superant tibi laudes,

    Tib. 4, 1, 28:

    dum superat gregibus juventas,

    Verg. G. 3, 63:

    si superant fetus,

    id. ib. 1, 189: quam facile tunc sit omnia impedire et quam hoc Caesari superet, non te fallit, perh. how exceedingly easy it would have been, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 5, 3 dub.—
    3.
    To be left over, to remain, survive (syn. supersum):

    quae superaverint animalia capta, immolant,

    Caes. B. G. 6, 17:

    quod superaret pecuniae,

    Cic. Verr. 2, 3, 84, § 195: quae arma superabunt, Pompon. ap. Cic. Att. 8, 12, A, § 4; Plaut. Truc. 5, 49:

    nihil ex raptis commeatibus superabat,

    Liv. 22, 40, 8:

    pepulerunt jam paucos superantes,

    id. 22, 49, 5:

    si de quincunce remota est Uncia, quid superat?

    Hor. A. P. 328:

    sex superant versus,

    Prop. 4 (5), 2, 57:

    pars quae sola mei superabit corporis, ossa,

    Tib. 3, 2, 17; Plaut. Truc. prol. 20:

    superet modo Mantua nobis,

    Verg. E. 9, 27: uter eorum vitā superarit, whichever survives, Caes. B. G. 6, 19:

    quae superaverint animalia,

    id. ib. 6, 17:

    quid puer Ascanius? superatne et vescitur aurā?

    Verg. A. 3, 339:

    captae superavimus urbi,

    id. ib. 2, 643; Liv. 29, 7, 7:

    quid igitur superat, quod purgemus?

    id. 45, 24, 1.—
    II.
    Act., to go or pass over, rise above; to mount, ascend; to surmount, overtop.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.: in altisono Caeli clipeo temo superat Stellas, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 73 Müll. (Vahl. Enn. p. 119, om. stellas):

    tempestas summas ripas fluminis superavit,

    Caes. B. C. 1, 48:

    ventosum aequor,

    Ov. Ib. 591:

    fluvium,

    Luc. 4, 150:

    mare,

    Sen. Oet. 128:

    pedibus salsas lacunas,

    Lucr. 3, 1031:

    munitiones,

    Liv. 5, 8, 10:

    quas (Alpes) nullā dum viā superatas,

    id. 5, 34, 6; 21, 26, 4; 21, 30, 5; 21, 38, 1;

    23, 45, 3: Tauro monte superato,

    id. 35, 13, 4:

    montes,

    Verg. G. 3, 270:

    Alpes cursu,

    Luc. 1, 183:

    immensa montium juga,

    Plin. Pan. 81, 1:

    Caucasum,

    Curt. 7, 3, 22:

    hoc jugum,

    Verg. A. 6, 676:

    fossas,

    id. ib. 9, 314:

    summi fastigia tecti Ascensu,

    id. ib. 2, 303; cf.:

    caprae gravido superant vix ubere limen,

    id. G. 3, 317:

    retia saltu (vulpes),

    Ov. M. 7, 767:

    tantum itineris,

    to traverse, pass over, Tac. Agr. 33: regionem castrorum, to go past or beyond, Caes. B. C. 1, 69; cf. Cic. Tusc. 1, 19, 43:

    insidias circa ipsum iter locatas,

    Liv. 2, 50, 6:

    collocatur in eo turris tabulatorum quae superaret fontis fastigium,

    but so as to overtop, command, Hirt. B. G. 8, 41:

    superat (Parnassus) cacumine nubes,

    Ov. M. 1, 317.—
    2.
    In partic.
    a.
    Naut. t. t., to sail by or past a place, a promontory, etc.; to double or weather a point, etc.; promontorium, Lucil. ap. Serv. Verg. A. 1, 244; Auct. B. Afr. 62, 3; Liv. 26, 26, 1; 30, 25, 6; 31, 23, 3; Tac. A. 15, 46 et saep.:

    Euboeam,

    Nep. Them. 3, 3:

    cursu Isthmon,

    Ov. Tr. 1, 11, 5:

    intima Regna Liburnorum et fontem Timavi,

    Verg. A. 1, 244 Serv.— Poet., transf.: musarum scopulos, Enn. ap. Cic. Brut. 19, 76 (Ann. v. 223 Vahl.).—
    b.
    To rise above, exceed in height:

    ut alibi umbilico tenus aqua esset, alibi genua vix superaret,

    Liv. 36, 45, 9; cf.: posterior partes superat mensura priores, i. e. exceeds in size, Ov. M. 15, 378.—
    B.
    Trop., to surpass, excel, exceed, outdo, outstrip in any quality, in value, etc.
    1.
    In gen.:

    non potest quaestus consistere, si eum sumptus superat,

    Plaut. Poen. 1, 2, 74:

    ne sumptus fructum superet,

    Varr. R. R. 1, 53:

    qui omnes homines supero atque antideo cruciabilitatibus animi,

    Plaut. Cist. 2, 1, 3:

    virtute, laude, dignitate,

    Cic. Planc. 2, 6 sq.:

    aut ingenio aut fortunā aut dignitate superari,

    id. Lael. 3, 11:

    omnes homines constantiā et gravitate,

    id. Fam. 1, 9, 16:

    doctrinā Graecia nos et omni litterarum genere superabat,

    id. Tusc. 1, 1, 3:

    auctoritatis pondere et utilitatis ubertate,

    id. de Or. 1, 44, 195; Hirt. B. G. 8, prooem. §

    4: aliquem nobilitate,

    Ov. P. 3, 2, 56:

    Phoebum superare canendo,

    Verg. E. 5, 9:

    omnes scelere,

    Liv. 29, 8:

    aliquem dignitate vitae,

    Nep. Alcib. 11, 2:

    aliquem ingenio, id. Dion, 4, 1: duritiā ferrum,

    Ov. H. 2, 137:

    vel cursu superare canem vel viribus aprum,

    Hor. Ep. 1, 18, 51:

    omnes in ceteris artibus,

    Nep. Epam. 2, 2:

    summam spem civium incredibili virtute,

    Cic. Lael. 3, 11:

    non dubitabam, quin hanc epistulam multi nuntii, fama denique esset ipsa tua celeritate superatura,

    will outstrip, id. Q. Fr. 1, 1, 1.—
    2.
    In partic., in milit. lang., to overcome, subdue, conquer, vanquish (syn. debello):

    victis hostibus, quos nemo posse superari ratu'st,

    Plaut. Am. 2, 2, 24:

    armatos ac victores,

    Caes. B. G. 1, 40:

    maximas nationes,

    id. ib. 3, 28;

    2, 24: quos integros superavissent,

    id. B. C. 2, 5:

    bello superatos esse Arvernos et Rutenos a Q. Fabio Maximo,

    id. B. G. 1, 45:

    si Helvetios superaverint Romani,

    id. ib. 1, 17:

    Massilienses bis proelio navali superati,

    id. B. C. 2, 22:

    clam ferro incautum superat,

    Verg. A. 1, 350:

    bello superatus,

    Ov. M. 12, 364:

    Asiam bello,

    Nep. Ages. 4, 3:

    tota insula in unā urbe superata est,

    Flor. 2, 6.—
    b.
    Transf., in gen.: quem (C. Curium) nemo ferro potuit superare nec auro, Enn. ap. Cic. Rep. 3, 3, 6 (Ann. v. 220 Vahl.):

    in quo (genere officii) etiam si multi mecum contendent, omnes facile superabo,

    Cic. Fam. 5, 8, 4:

    si erum videt superare amorem,

    Plaut. Aul. 4, 1, 7:

    hanc (orationem) assidua ac diligens scriptura superabit,

    Cic. de Or. 1, 33, 150: si meam spem vis improborum fefellerit atque superaverit, id. Cat. 4, 11, 23:

    injurias fortunae facile veterum philosophorum praeceptis superabat,

    id. Fin. 4, 7, 17:

    pareatur necessitati, quam ne dii quidem superant,

    which even the gods are not above, not superior to, Liv. 9, 4, 16:

    casus omnes,

    Verg. A. 11, 244:

    superanda omnis fortuna ferendo est,

    id. ib. 5, 710:

    labores,

    id. ib. 3, 368:

    difficultates omnes,

    Vell. 2, 120, 4:

    cum incedendi nimietate jam superarer,

    Amm. 19, 8, 6.—Hence, sŭpĕrans, antis, P. a.
    * A.
    Rising high, prominent, high, lofty:

    mons superantissimus,

    Sol. 2 med.
    * B.
    Prevailing, predominant:

    superantior ignis,

    Lucr. 5, 394.

    Lewis & Short latin dictionary > supero

См. также в других словарях:

  • gravidus — vgl. gravid …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • Protomyces gravidus — Научная классификация промежуточные ранги Домен: …   Википедия

  • Stenotarsus gravidus —   Stenotarsus gravidus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • grávido — (Del lat. gravidus.) ► adjetivo 1 literario Que está muy lleno o cargado: ■ tiene la mente grávida de ideas; llevaba una bolsa grávida de monedas. SINÓNIMO henchido 2 FISIOLOGÍA Se aplica a la hembra preñada o a la mujer embarazada: ■ la mujer… …   Enciclopedia Universal

  • gravide — [ gravid ] adj. • 1863; lat. gravida « enceinte », de gravis « lourd » ♦ Méd. Qui contient un embryon, un fœtus. Utérus gravide. ♢ Qui est en période de gestation (en parlant de la femelle des mammifères). ⇒ gestant. Jument gravide, pleine. ●… …   Encyclopédie Universelle

  • gravid — ein Kind erwartend; schwanger; trächtig (bei Säugetieren); im [1. 9.] Monat * * * gra|vid 〈[ vi:d] Adj.; Med.〉 schwanger [<lat. gravidus „schwanger“; zu gravis „schwe …   Universal-Lexikon

  • SUS Alba — memorata Propertio l. 4. El. 1. v. 35. Albae suis omine natam, Aeneae suit, et, Vatrone teste de R. R. l. 2. c.4 Lavinii trigintae porcos perperit albos, itaque factum triginta annis, ut Lavinenses conderent oppidum Albam. Eius Suis ac porcorum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Gravid — Grav id, a. [L. gravidus, fr. gravis heavy, loaded. See {Grave}, a.] Being with child; heavy with young; pregnant; fruitful; as, a gravid uterus; gravid piety; of animals as well as people. His gravid associate. Sir T. Herbert. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • gravid — adjective Etymology: Latin gravidus, from gravis heavy Date: 1597 1. pregnant 2. distended with or full of eggs < a gravid fish > • gravidity noun …   New Collegiate Dictionary

  • gravida — noun (plural idas or gravidae) Etymology: Latin, from feminine of gravidus Date: 1926 a pregnant woman often used with a number to indicate the number of pregnancies a woman has had < a gravida 4 > …   New Collegiate Dictionary

  • List of Linyphiidae species A-H — This page lists all described species from A to H of the spider family Linyphiidae as of June 13, 2008.Abacoproeces Abacoproeces Simon, 1884 * Abacoproeces molestus Thaler, 1973 Austria * Abacoproeces saltuum (L. Koch, 1872) PalearcticAberdaria… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»