Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

grant

  • 41 Ploceus spekeoides

    3. ENG Fox’s weaver
    4. DEU Foxweber m
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Ploceus spekeoides

  • 42 Pternistis griseostriatus

    1. LAT Francolinus griseostriatus Ogilvie-Grant [Pternistis griseostriatus ( Ogilvie-Grant)]
    5. FRA francolin m à bandes grises

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Pternistis griseostriatus

  • 43 Scleroptila shelleyi

    1. LAT Francolinus shelleyi Ogilvie-Grant [Scleroptila shelleyi ( Ogilvie-Grant)]
    2. RUS турач m Шелли
    3. ENG Shelley’s francolin
    5. FRA francolin m de Shelley

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Scleroptila shelleyi

  • 44 Syrmaticus mikado

    2. RUS пёстрый фазан m микадо
    4. DEU Mikado-Fasan m
    5. FRA faisan m mikado

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Syrmaticus mikado

  • 45 Textor spekeoides

    3. ENG Fox’s weaver
    4. DEU Foxweber m
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Textor spekeoides

  • 46 Eremitalpa

    2. RUS пустынные златокроты pl, златокроты pl Гранта
    5. FRA taupes pl dorées de Grant

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Eremitalpa

  • 47 Eremitalpa granti

    2. RUS пустынный златокрот m, златокрот m Гранта
    5. FRA taupe f dorée de Grant

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Eremitalpa granti

  • 48 Gazella granti

    2. RUS газель f Гранта
    4. DEU Grantgazelle f
    5. FRA gazelle f de Grant

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Gazella granti

  • 49 cedo

    1.
    cēdo, cessi, cessum, 3, v. n. and a. [perh. for cecado, redupl. from cado], to go, i. e. to be in motion, move, walk, go along.
    I.
    In gen.
    A.
    Lit. (rare, and only poet.: for which, in the common lang., incedo);

    candidatus cedit hic mastigia,

    Plaut. Cas. 2, 8, 10:

    non prorsus, verum transvorsus cedit, quasi cancer,

    id. Ps. 4, 1, 45; cf. id. ib. 1, 3, 74; Hor. S. 2, 1, 65.—More freq.,
    B.
    Trop.
    1.
    Like ire, to have some result, to eventuate, happen, result, turn out, to work; and, acc. to its connection, to turn out well or ill, to succeed or fail:

    gesta quae prospere ei cesserunt,

    Nep. Timoth. 4, 6; Sall. C. 26, 5; Tac. A. 1, 28:

    cetera secundum eventum proelii cessura,

    id. H. 3, 70; Suet. Aug. 91; Gell. 4, 5, 4:

    bene,

    Hor. S. 2, 1, 31; Ov. M. 8, 862; Plin. Pan. 44 fin.:

    optime,

    Quint. 10, 7, 14:

    male,

    Hor. S. 2, 1, 31; and:

    male alicui,

    Ov. M. 10, 80; Suet. Claud. 26; cf. Verg. A. 12, 148; Quint. 10, 2, 16:

    utcumque cesserit,

    Curt. 7, 4, 16; cf. Suet. Calig. 53; Tac. Agr. 18:

    parum,

    Suet. Claud. 34:

    opinione tardius,

    id. Ner. 33:

    pro bono,

    id. Tit. 7:

    in vanum (labor),

    Sen. Hippol. 183. —
    2.
    Cedere pro aliquā re, to be equivalent to, to go for something, to be the price of:

    oves, quae non peperint, binae pro singulis in fructu cedent,

    Cato, R. R. 150, 2; Col. 12, 14; Tac. G. 14; Pall. Sept. 1, 4.—
    II.
    In partic.
    A.
    In respect to the terminus a quo.
    1.
    To go from somewhere, to remove, withdraw, go away from, depart, retire (freq. and class.):

    cedunt de caelo corpora avium,

    Enn. Ann. 96 Vahl.:

    quia postremus cedis,

    Plaut. Men. 5, 7, 29:

    ego cedam atque abibo,

    Cic. Mil. 34, 93:

    cedens carinā,

    Cat. 64, 249; cf. id. 64, 53:

    quoquam,

    Lucr. 5, 843:

    aliquo sucus de corpore cessit,

    id. 3, 223:

    coma de vertice,

    Cat. 66, 39:

    e toto corpore anima,

    Lucr. 3, 210:

    ex ingratā civitate,

    Cic. Mil. 30, 81:

    e patriā,

    id. Phil. 10, 4, 8:

    patriā,

    id. Mil. 25, 68:

    Italiā,

    id. Phil. 10, 4, 8; Nep. Att. 9, 2; Tac. A. 2, 85 fin.
    b.
    Milit. t. t.:

    de oppidis,

    to abandon, go away from, Cic. Att. 7, 22, 2:

    loco,

    to yield, give up his post, Nep. Chabr. 1, 2; Liv. 2, 47, 3; Tac. G. 6; Suet. Aug. 24 et saep.:

    ex loco,

    Liv. 3, 63, 1:

    ex acie,

    id. 2, 47, 2.—
    c.
    In commercial lang. t. t.: foro, to withdraw from the market, i. e. to give up business, be insolvent, stop payment, Dig. 16, 3, 7, § 2; Sen. Ben. 4, 39, 2; Juv. 11, 50.—So also,
    d.
    Bonis or possessionibus (alicui), to give up or cede one ' s property or interest (in favor of a person):

    alicui hortorum possessione,

    Cic. Mil. 27, 75; so id. Off. 2, 23, 82; cf. Suet. Tib. 10; id. Caes. 72; id. Ner. 35; id. Gram. 11.— Hence of debtors, to make over their property instead of payment; cf. Dig. 42, 3, tit. de cessione bonorum.—
    2.
    Pregn. (cf. abeo, II.), to pass away, disappear; and specif.,
    a.
    Of men, to die:

    vitā,

    Cic. Tusc. 1, 15, 35; Hor. S. 1, 1, 119:

    e vita,

    Cic. Brut. 1, 4; Plin. Pan. 43, 4; cf.

    senatu,

    to withdraw from, Tac. A. 2, 48; 11, 25.—
    b.
    Of time, to pass away, vanish:

    horae quidem cedunt et dies et menses et anni,

    Cic. Sen. 19, 69. —
    c.
    Of other things: pudor ex pectore cessit, Lucil. ap. Non. p. 250, 26:

    memoriā,

    Liv. 2, 33, 9 (for which:

    excedere memoriā,

    Liv. 7, 32, 15; and:

    excedere e memoriā,

    id. 26, 13, 5):

    non Turno fiducia cessit,

    Verg. A. 9, 126:

    cedant curaeque metusque,

    Stat. S. 1, 2, 26 et saep.; cf. cesso.—
    3.
    Trop.: cedere alicui or absol., to yield to one (to his superiority), to give the preference or precedence, give place to, submit to (class.; esp. freq. in the histt., of the weaker party, withdrawing, fleeing from).
    a.
    To yield to, give place to:

    quācumque movemur, (aër) videtur quasi locum dare et cedere,

    Cic. N. D. 2, 33, 83:

    cedebat victa potestas,

    Lucr. 5, 1271:

    ubi vinci necesse est, expedit cedere,

    Quint. 6, 4, 16; 11, 1, 17; 12, 10, 47; cf. Sall. J. 51, 1:

    Viriatho exercitus nostri imperatoresque cesserunt,

    Cic. Off. 2, 11, 40; Nep. Ham. 1, 2; Sall. J. 51, 4; Liv. 2, 10, 7; Tac. A. 1, 56; 4, 51; Suet. Tib. 16 et saep.:

    Pelides cedere nescius,

    Hor. C. 1, 6, 6:

    di, quibus ensis et ignis Cesserunt,

    i. e. who remained unhurt in the destruction of Troy, Ov. M. 15, 862:

    eidem tempori, ejusdem furori, eisdem consulibus, eisdem minis, insidiis, periculis,

    Cic. Sest. 29, 63; so,

    fortunae,

    Sall. C. 34, 2:

    invidiae ingratorum civium,

    Nep. Cim. 3, 2:

    majorum natu auctoritati,

    id. Timoth. 3, 4:

    nocti,

    Liv. 3, 17, 9, and 3, 60, 7; 4, 55, 5; cf. Quint. 5, 11, 9:

    loco iniquo, non hosti cessum,

    Liv. 8, 38, 9:

    oneri,

    Quint. 10, 1, 24:

    vincentibus vitiis,

    id. 8, 3, 45:

    malis,

    Verg. A. 6, 95 et saep.—
    b.
    To yield to in rank, distinction, etc., i. e. to be inferior to:

    cum tibi aetas nostra jam cederet, fascesque summitteret,

    Cic. Brut. 6, 22:

    nullā aliā re nisi immortalitate cedens caelestibus,

    id. N. D. 2, 61, 153:

    neque multum cedebant virtute nostris,

    Caes. B. G. 2, 6; Quint. 1, 6, 36: Picenis cedunt pomis Tiburtia suco;

    Nam facie praestant,

    Hor. S. 2, 4, 70; so,

    anseribus (candore),

    Ov. M. 2, 539:

    laudibus lanificae artis,

    id. ib. 6, 6;

    5, 529: cum in re nullā Agesilao cederet,

    Nep. Chabr. 2, 3; Quint. 10, 1, 108:

    alicui de aliquā re,

    Plin. 35, 10, 36, § 80:

    alicui re per aliquid,

    id. 33, 3, 19, § 59.— Impers.:

    ut non multum Graecis cederetur,

    Cic. Tusc. 1, 3, 5; Liv. 24, 6, 8. —
    c.
    To comply with the wishes, to yield to one:

    cessit auctoritati amplissimi viri vel potius paruit,

    Cic. Lig. 7, 21; cf. Tac. A. 12, 5:

    precibus,

    Cic. Planc. 4, 9:

    cessit tibi blandienti Cerberus,

    Hor. C. 3, 11, 15;

    cf,

    id. Ep. 1, 18, 43 sq.; Verg. A. 2, 704; 3, 188; Ov. M. 6, 32; 6, 151; 9, 13;

    9, 16: omnes in unum cedebant,

    Tac. A. 6, 43; 3, 16; cf. id. ib. 12, 10 and 41.—Hence,
    4.
    Act.: cedere (alicui) aliquid = concedere, to grant, concede, allow, give up, yield, permit something to some one:

    permitto aliquid iracundiae tuae, do adulescentiae, cedo amicitiae, tribuo parenti,

    Cic. Sull. 16, 46:

    multa multis de jure suo,

    id. Off. 2, 18, 64:

    currum ei,

    Liv. 45, 39, 2:

    victoriam hosti,

    Just. 32, 4, 7:

    alicui pellicem et regnum,

    id. 10, 2, 3:

    imperium,

    id. 22, 7, 4:

    possessionem,

    Dig. 41, 2, 1:

    in dando et cedendo loco,

    Cic. Brut. 84, 290.—Also with a clause as object, Stat. Th. 1, 704 (but in Hor. Ep. 2, 1, 67, read credit).—And with ut and subj.:

    hac victoriā contenta plebes cessit patribus, ut in praesentiā tribuni crearentur, etc.,

    Liv. 6, 42, 3; Tac. A. 12, 41: non cedere with quominus, Quint. 5, 7, 2.—
    B.
    In respect to the terminus ad quem, to arrive, attain to, come somewhere:

    cedunt, petunt,

    Plaut. Aul. 3, 5, 43:

    ibi ad postremum cedit miles, aes petit,

    id. ib. 3, 5, 52.—
    2.
    Trop.:

    hoc cedere ad factum volo,

    come to its execution, Plaut. Capt. 2, 2, 102.—
    C.
    Cedere alicui or in aliquem, to come to, fall ( as a possession) to one, to fall to his lot or share, [p. 308] accrue:

    ut is quaestus huic cederet,

    Cic. Verr. 2, 2, 70, § 170:

    captiva corpora Romanis cessere,

    Liv. 31, 46, 16:

    nolle ominari quae captae urbi cessura forent,

    id. 23, 43, 14; Verg. A. 3, 297; 3, 333; 12, 17; 12, 183; Hor. C. 3, 20, 7; Ov. M. 5, 368; 4, 533:

    undae cesserunt piscibus habitandae,

    id. ib. 1, 74 al.:

    alicui in usum,

    Hor. S. 2, 2, 134:

    Lepidi atque Antonii arma in Augustum cessere,

    Tac. A. 1, 1; so id. H. 3, 83; id. Agr. 5; id. A. 2, 23:

    aurum ex hostibus captum in paucorum praedam cessisse,

    Liv. 6, 14, 12; Curt. 7, 6, 16; Tac. A. 15, 45; for which: cedere praedae (dat.) alicujus, Liv. 43, 19, 12; and:

    praeda cedit alicui,

    Hor. C. 3, 20, 7:

    ab Tullo res omnis Albana in Romanum cesserit imperium,

    Liv. 1, 52, 2; Hor. Ep. 2, 2, 174:

    in dicionem M. Antonii provinciae cesserant,

    Tac. H. 5, 9.—
    D.
    Cedere in aliquid, like abire in aliquid (v. abeo, II.), to be changed or to pass into something, to be equivalent to or become something:

    poena in vicem fidei cesserat,

    Liv. 6, 34, 2; cf.:

    temeritas in gloriam cesserat,

    Curt. 3, 6, 18; Plin. 35, 10, 36, § 91; Tac. H. 2, 59 fin.; id. G. 36; Plin. Pan. 83, 4:

    in proverbium,

    Plin. 23, 1, 23, § 42:

    in exemplorum locum,

    Quint. 5, 11, 36.—Hence, * cēdenter, adv. of the part. pres. cedens (not used as P. a.), by yielding, Cael. Aur. Acut. 3, 16, 129.
    2.
    cĕdo, old imperat. form, whose contr. plur. is cette (cf. Prob. II. p. 1486 P.; Non. p. 84, 31 sq.) [compounded of the particle -ce and the root da-; v. 1. do], hither with it! here! give! tell, say (implying great haste, familiarity, authority, and so differing from praebe, dic, etc.); cf. Key, § 731.
    I.
    In gen., hither with it, give or bring here.
    (α).
    With acc.:

    cette manus vestras measque accipite,

    Enn. Trag. 320 Vahl.:

    cedo aquam manibus,

    give water! Plaut. Most. 1, 3, 150:

    puerum, Phidippe, mihi cedo: ego alam,

    Ter. Hec. 4, 4, 86:

    tuam mi dexteram,

    Plaut. Curc. 2, 3, 28; so Ter. Heaut. 3, 1, 84; and:

    cette dextras,

    Plaut. Merc. 5, 4, 4:

    senem,

    bring hither the old man, Ter. Phorm. 2, 2, 7:

    convivas,

    Plaut. Ps. 3, 2, 101:

    quemvis arbitrum,

    Ter. Ad. 1, 2, 43: eum aliquis cette in conspectum, Att. ap. Non. p. 85, 1:

    cedo illum,

    Phaedr. 5, 2, 6.—
    (β).
    Absol.: Al. En pateram tibi: eccam. Am. Cedo mi, Plaut. Am. 2, 2, 146. —
    II.
    Esp.
    A.
    Let us hear, tell, out with it:

    age, age, cedo istuc tuom consilium: quid id est?

    Ter. Heaut. 2, 3, 91:

    unum cedo auctorem tui facti, unius profer exemplum,

    Cic. Verr 2, 5, 26, § 67:

    cedo mihi unum, qui, etc.,

    id. ib. 2, 3, 12, § 29: cedo, si vos in eo loco essetis, quid aliud fecissetis? Cato ap. Quint. 9, 2, 21: cedo, cujum puerum hic apposuisti? dic mihi. Ter. And. 4, 4, 24; cf. Naev. ap. Cic. Sen. 6, 20; Ter. Eun. 1, 2, 82; Pac. ap. Non. p. 85, 6; Cic. Part. Or. 1, 3:

    cedo igitur, quid faciam,

    Ter. And. 2, 3, 9; cf. Cic. Div. 2, 71, 146; id. Verr. 2, 2, 43, § 106: cedo, si conata peregit, tell how, if, etc., Juv. 13, 210; so id. 6, 504.—With dum:

    cedo dum, en unquam audisti, etc.?

    Ter. Phorm. 2, 2, 15.—
    B.
    In respect to action, cedo = fac, ut, grant that, let me:

    cedo ut bibam,

    Plaut. Most. 2, 1, 26:

    cedo ut inspiciam,

    id. Curc. 5, 2, 54:

    ego, statim, cedo, inquam si quid ab Attico,

    Cic. Att. 16, 13, a, 1.—
    C.
    For calling attention, lo! behold! well! cedo mihi leges Atinias, Furias, Cic. Verr. 2, 1, 42, § 109:

    cedo mihi ipsius Verris testimonium,

    id. ib. 2, 1, 33, § 84; id. N. D. 1, 27, 75; cf. id. Brut. 86, 295; id. Sest. 50, 108:

    haec cedo ut admoveam templis, et farre litabo,

    Pers. 2, 75:

    cedo experiamur,

    App. Mag. p. 298, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > cedo

  • 50 indulgeo

    indulgĕo, si, tum, 2, v. n. and a. [etym. dub.; cf. dulcis], to be courteous or complaisant; to be kind, tender, indulgent to; to be pleased with or inclined to, to give one ' s self up to, yield to, indulge in a thing (as joy or grief); to concede, grant, allow.
    I.
    V. n. (class.); constr. with the dat.
    A.
    In gen.:

    Aeduorum civitati Caesar praecipue indulserat,

    Caes. B. G. 1, 10; 7, 40:

    sic sibi indulsit, ut, etc.,

    indulged himself so, took such liberties, Nep. Lys. 1, 3:

    indulgebat sibi liberalius, quam, ut, etc.,

    id. Chabr. 3:

    irae,

    Liv. 3, 53, 7:

    indulgent sibi latius ipsi,

    Juv. 14, 234:

    ipsa sibi imbecillitas indulget,

    Cic. Tusc. 4, 18, 42:

    indulgent consules legionum ardori,

    Liv. 9, 43, 19:

    dolori,

    Nep. Reg. 1:

    genio,

    Pers. 5, 151:

    amori,

    Plin. Ep. 1, 14, 10:

    precibus,

    id. ib. 4, 15, 11:

    gaudio,

    id. ib. 5, 15, 1:

    desiderio alicujus,

    id. ib. 10, 34, 1:

    odio,

    Liv. 40, 5, 5:

    lacrimis,

    Ov. M. 9, 142: animo, to give way to passion or to anger, id. ib. 12, 598:

    regno,

    to delight in, Luc. 7, 54:

    ordinibus,

    give room to, set apart, Verg. G. 2, 277.—
    (β).
    With acc. of the person (ante-class. and poet.): eri, qui nos tantopere indulgent, Afran. ap. Non. 502, 11 (Fragm. Com. v. 390 Rib.):

    te indulgebant,

    Ter. Heaut. 5, 2, 34; id. Eun. 2, 1, 16.— Pass.: animus indulgeri potuisset, be pleased, Gell. praef. 1.—
    B.
    Esp., to give one ' s self up to, to be given or addicted to, to indulge in:

    veteres amicitias spernere, indulgere novis,

    Cic. Lael. 15, 54:

    labori,

    Verg. A. 6, 135:

    theatris,

    Ov. R. Am. 751:

    eloquentiae,

    Quint. 10, 1, 84:

    somno,

    Tac. A. 16, 19.— Pass. impers.:

    nihil relicturus, si aviditati indulgeretur, quod in aerarium referret,

    Liv. 45, 35, 6:

    sero petentibus non indulgebitur,

    Gai. Inst. 4, 164.—
    II.
    V. a., to concede, allow, grant, permit, give, bestow as a favor, confer (post- Aug.):

    alicui usum pecuniae,

    Suet. Aug. 41:

    ornamenta consularia procuratoribus,

    id. Claud. 24:

    damnatis arbitrium mortis,

    id. Dom. 11:

    insignia triumphi indulsit Caesar,

    Tac. A. 11, 20:

    patientiam flagello,

    i. e. to submit to patiently, Mart. 1, 105, 3:

    nil animis in corpora juris natura indulget,

    grants no power, Juv. 2, 140:

    basia plectro,

    id. 6, 384:

    si forte indulsit cura soporem,

    id. 13, 217:

    veniam pueris,

    to make allowance for, id. 8, 168.—
    (β).
    With inf. ( poet.):

    incolere templa,

    Sil. 14, 672.— Pass.:

    qui jam nunc sanguinem meum sibi indulgeri aequum censet,

    Liv. 40, 15, 16:

    rerum ipsa natura in eo quod indulsisse homini videtur, etc.,

    Quint. 12, 1, 2:

    abolitio reorum, quae publice indulgetur,

    is granted, Dig. 48, 16, 17. —
    B.
    Se alicui, in mal. part., Juv. 2, 165 al.—Hence, indulgens, entis, P. a.
    A.
    Indulgent, kind, or tender to one, fond of one; constr. with dat., or in with acc. (class.).
    (α).
    With dat.:

    obsequium peccatis indulgens praecipitem amicum ferri sinit,

    Cic. Lael. 24, 89.—
    (β).
    With in and acc.:

    civitas minime in captivos indulgens,

    Liv. 22, 61, 1. —
    (γ).
    Absol.:

    quo ipsum nomen amantius, indulgentiusque maternum, hoc illius matris singulare scelus,

    Cic. Clu. 5, 12:

    ministri irarum,

    Liv. 24, 25, 9. —
    B.
    Addicted to:

    aleae indulgens,

    addicted to dicing, Suet. Aug. 70.—
    C.
    In pass., fondly loved: fili, indulgentissime adulescens, Ps.-Quint. Decl. 10, 13.— Adv.: indulgenter, indulgently, kindly, tenderly:

    nimis indulgenter loqui,

    Cic. Att. 9, 9, 2:

    bestiae multa faciunt indulgenter,

    id. Fin. 2, 33, 109. — Comp.:

    dii alios indulgentius tractant,

    Sen. Ben. 4, 32.— Sup.:

    indulgentissime,

    Sen. Cons. ad Helv. 5.

    Lewis & Short latin dictionary > indulgeo

  • 51 largior

    largĭor, ītus, 4 (ante-class. and poet.; collat. form of the imperf. largibar, Prop. 1, 3, 25; fut. largibere, Plaut. Bacch. 4, 7, 30; inf. largirier, id. As. 5, 2, 82.— Act. collat. form, v. fin.), v. dep. [1. largus], to give bountifully, to lavish, bestow, dispense, distribute, impart (class.; cf.: dono, suppedito).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    amico homini mea ex crumena largiar,

    Plaut. Pers. 2, 3, 13:

    ex ea (dote) largiri te illi,

    id. Trin. 3, 3, 14:

    cenam esurientibus,

    id. Am. 1, 1, 155:

    qui eripiunt aliis, quod aliis largiantur,

    Cic. Off. 1, 14, 43; cf.:

    ex alieno,

    id. Fam. 3, 8, 8; id. Rosc. Com. 10:

    agros emeritis,

    Tac. A. 1, 28:

    largitur in servos quantum aderat pecuniae,

    id. ib. 16, 11:

    facile largiri de alieno,

    Just. 36, 3, 9.—Of inanimate subjects:

    sol universis idem lucis largitur,

    Quint. 1, 2, 14: Gallis provinciae propinquitas multa ad copiam atque usus largitur, * Caes. B. G. 6, 24.—
    B.
    In partic., to give largesses, to bribe:

    largiundo et pollicitando magis incendere,

    Sall. C. 38; id. J. 13:

    exercitum largiendo corrumpere,

    Quint. 5, 13, 17:

    largiendo de alieno popularem fieri,

    Liv. 3, 1: dictis largiri, to bestow in words, i. e. to promise without power to give:

    quid nunc acturu's, postquam erili filio largitu's dictis dapsilis lubentias,

    Plaut. Ps. 1, 4, 3.—
    II.
    Trop., to confer, bestow, grant, yield:

    Hortensio summam copiam facultatemque dicendi natura largita est,

    Cic. Quint. 2, 8:

    utrisque fortuna regnum est largita,

    id. Har. Resp. 25:

    nimium parcus in largienda civitate,

    id. Balb. 22, 50:

    plusculum amori,

    id. Fam. 5, 12, 3:

    occasionem clamandi,

    Quint. 12, 8, 2:

    quidquid solamen humandi est, largior,

    Verg. A. 10, 494; so,

    alicui occasionem impudentiae,

    Plin. 2, 23, 21, § 87:

    laetitiam alicui,

    Plaut. Capt. 4, 2, 49:

    Istoscine patrem aequom morest liberis largirier?

    to teach, communicate, id. As. 5, 2, 82:

    id largiamur inertiae nostrae,

    give up, concede, Cic. de Or. 1, 15, 68: reipublicae injurias. to forgive, Tac. A. 3, 70:

    beneficia in vulgus,

    Sen. Ben. 1, 2, 1:

    totus habenas,

    to give, re lax, Sil. 15, 724.—Esp.: se largiri, to bestow one's society, to be free or eager in courtship: nam tu te vilem feceris, si te ultro largiere: sine ultro veniat, quaeritet, etc., [p. 1037] Plaut. Mil. 4, 6, 28.—
    (β).
    With foll. ut:

    si quis mihi deus largiatur, ut ex hac aetate repuerascam,

    would grant, Cic. de Sen. 23, 83.
    1.
    Act. collat. form, largĭo, īre; act. imp. largi, Att. ap. Non. 470, 26; so, Lucil. ib. —
    * 2.
    largītus, a, um, in pass. signif.: Tib. 4, 1, 129.

    Lewis & Short latin dictionary > largior

  • 52 praebeo

    praebĕo, ŭi, ĭtum (old inf. praeberier, Plaut. Poen. 1, 1, 49; id. Am. 4, 2, 7), 2, v. a. [contr. from praehibeo, q. v. from prae-habeo], to hold forth, reach out, proffer, offer (class., esp. in the trop. signif.; syn.: ministro, suppedito, suggero).
    I.
    Lit.:

    canis parvulo praebens ubera,

    Just. 1, 4:

    cibum de manu,

    Col. 9, 1, 6: collum cultris, Juv [p. 1411] 10, 269:

    praebenda gladio cervix,

    id. 10, 345:

    jugulum,

    Sen. Agam. 973:

    cervicem,

    Petr. 97:

    os ad contumeliam,

    Liv. 4, 35:

    verberibus manus,

    Ov. A. A. 1, 16:

    aures,

    to give ear, listen, attend, Liv. 38, 52; Vulg.Sap. 6, 3: aurem, id. Job, 6, 28.—
    II.
    Transf., in gen., to give, grant, furnish, supply:

    aurum, vestem, purpuram Bene praebeo, nec quicquam eges,

    Plaut. Men. 1, 2, 11:

    panem,

    Nep. Them. 10, 3:

    sumptum,

    Just. 31, 4, 1:

    spectaculum,

    Sall. J. 14, 23:

    sponsalia,

    Cic. Q. Fr. 2, 6, 1: vicem, to supply the place of:

    vicem postium,

    to supply the place of posts, serve as posts, Plin. 8, 10, 10, § 31:

    eundem usum,

    id. 28, 11, 49, § 179.—
    B.
    Trop., to give, grant, furnish, render, cause, make, occasion; to show, exhibit, represent; and with se, to show, approve, behave one's self in a certain manner:

    operam reipublicae,

    Liv. 5, 4:

    materiam seditionis,

    id. 3, 46:

    honorem alicui,

    Plin. 15, 4, 5, § 19 (al. perhibuit):

    fidem alicui in periculis,

    Nep. Att. 4, 4.—Esp. with se and acc. of adj.:

    se talem alicui, qualem, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 4, 11:

    in re misericordem et in testimonio religiosum se praebuit,

    id. Caecin. 10, 26:

    Pompeius se auctorem meae salutis praebuit,

    id. Sest. 50, 107:

    in eo vehementer se moderatum praebere,

    id. Off. 2, 21, 73:

    se in malis hominem praebuit,

    id. Fam. 15, 17, 3:

    se dignum suis majoribus,

    id. ib. 2, 18, 3:

    in eos, qui ea perficere voluerunt, me severum vehementemque praebeo,

    id. Cat. 4, 6, 12:

    me similem in utroque praebui,

    towards both, id. Sull. 8, 16.—With nom. of adj. (very rare):

    ut vobis videtur, praebebit se periculis fortis,

    Sen. Ep. 85, 26.—With abl.:

    pari se virtute praebuit,

    Nep. Dat. 2, 1:

    in eo magistratu pari diligentiā se Hannibal praebuit,

    id. Hann. 7, 5.—So, also, without se:

    Phormio in hac re ut aliis strenuum hominem praebuit,

    Ter. Phorm. 3, 1, 12; so, too, in neutr. signif. of a woman, to surrender herself to her lover:

    odi quae praebet, quia sit praebere necesse,

    Ov. A. A. 2, 685:

    praebere se legibus,

    i. e. to resign one's self to, submit to, Sen. Ep. 70, 9:

    praebere causam tollendi indutias,

    to give, Liv. 30, 4:

    suspicionem insidiarum,

    Nep. Dat. 10, 3:

    spem impunitatis aut locum peccandi,

    Col. 11, 1:

    gaudium et metum,

    Liv. 25, 27:

    tumultum,

    id. 28, 1:

    opinionem timoris,

    Caes. B. G. 3, 17:

    sonitum,

    Liv. 7, 36:

    caput argutae historiae,

    matter for an entertaining story, Prop. 3 (4), 20, 28:

    ludos,

    to furnish sport, Ter. Eun. 5, 6, 9.—With an obj.-clause, to permit, allow, let a thing be done ( poet.):

    quae toties rapta est, praebuit ipsa rapi,

    suffered herself to be carried off, Ov. H. 5, 132.—Hence, praebĭta, ōrum, n., what is furnished for support, allowance (postAug.):

    annua,

    Col. 1, 8, 17:

    praebitis annuis privavit,

    Suet. Tib. 50.

    Lewis & Short latin dictionary > praebeo

  • 53 tribuo

    trĭbŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [tribus], to assign, impart, allot, bestow, give, etc. (syn.: do, dono, largior).
    I.
    Lit.:

    ut ei plurimum tribuamus, a quo plurimum deligimur,

    Cic. Off. 1, 15, 47:

    in tribuendo suum cuique,

    id. ib. 1, 5, 14:

    si uni omnia tribuenda sint,

    id. Imp. Pomp. 17, 52:

    praemia alicui,

    Caes. B. C. 3, 4; 2, 21; Hirt. B. G. 8, 46:

    cujus sceleribus tanta praemia tribuistis,

    Sall. H. 1, 18, 4 Dietsch:

    dona nulli,

    Ov. M. 9, 402; Phaedr. 1, 5, 8:

    beneficia,

    Nep. Att. 11, 5:

    pretium aedium Aurelio,

    Tac. A. 1, 75:

    pecunias ex modo detrimenti,

    to deal out, allot, id. ib. 4, 64. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to grant, give, show, pay, render:

    misericordiam fortissimo viro,

    Cic. Mil. 34, 92; so,

    veniam alicui,

    Tac. A. 12, 40:

    inventoribus gratiam,

    Cic. Fin. 4, 5, 13:

    silentium orationi alicujus,

    id. Cael. 12, 29:

    quod tantum dignitatis civitati Aeduae tribuerat,

    Caes. B. G. 5, 7; cf.:

    sibi honorem,

    id. ib. 7, 20:

    mulieri honorem,

    Cic. de Or. 2, 11, 44:

    tibi turis honorem,

    Ov. M. 14, 128:

    vocabula monti,

    id. ib. 14, 621:

    salutem mihi,

    id. H. 15 (16), 2:

    parem voluntatem paribus beneficiis,

    Caes. B. C. 1, 35:

    pacem terris,

    Ov. Tr. 3, 1, 44; Luc. 4, 358 et saep. —
    B.
    In partic.
    1.
    Pregn., to grant, yield, give up, concede, allow something to a person or thing (syn. concedo):

    si sit quispiam, qui aliquid tribuat voluptati,

    Cic. Off. 1, 30, 106:

    valetudini aliquid,

    id. Tusc. 1, 49, 119:

    observantiam officio, non timori neque spei,

    Nep. Att. 6, 5:

    hoc matris precibus,

    Ov. A. A. 1, 689:

    aliquid rei publicae et amicitiae,

    Caes. B. G. 6, 1: ego tantum tibi tribuo, quantum mihi fortasse arrogo, I yield or concede as much to you, have as high an opinion of you, Cic. Fam. 4, 1, 2:

    cum senatus impediretur quo minus, id quod hostibus semper erat tributum, responsum equitibus Romanis redderetur,

    id. Planc. 14, 34; cf.:

    gratissimum mihi feceris, si huic commendationi meae tantum tribueris quantum cui tribuisti plurimum,

    id. ib. 13, 22, 2; and:

    nusquam tantum tribuitur aetati (quam Lacedaemone),

    id. Sen. 18, 63:

    mihi tribuebat omnia,

    gave me the preference in all things, deferred in every thing to me, id. Brut. 51, 190.— Absol.:

    cum universo ordini publicanorum semper libentissime tribuerim,

    Cic. Fam. 13, 9, 2:

    quos ne nominatim tradam, majoribus eorum tribuendum puto,

    Tac. A. 14, 14 fin.:

    tribus in generibus rerum versari rhetoris officium... demonstrativum est, quod tribuitur in alicujus certae personae laudem aut vituperationem,

    Cic. Inv. 1, 5, 7. —
    2.
    To ascribe, assign, attribute a thing to a person or thing as the cause:

    aliquid virtuti hostium,

    Caes. B. G. 7, 53:

    aliquid juri potius quam suae culpae,

    id. B. C. 3, 73:

    id tribuite vestrae culpae,

    Auct. Her. 4, 36, 48:

    aliquid ignaviae,

    Cic. Fam. 2, 16, 3:

    miseriae nostrae potius quam inconstantiae tribuere quod, etc.,

    id. Att. 3, 4 init.
    3.
    To set store by, with magnopere, multum, etc., to make much of:

    quibus ille secundum fratrem plurimum tribuebat,

    Cic. Ac. 2, 4, 12:

    ne ob eam rem suae magnopere virtuti tribueret,

    Caes. B. G. 1, 13.—
    4.
    To divide, distribute (syn. dispertio):

    rem universam in partes,

    Cic. Brut. 41, 152; id. Or. 4, 16:

    secundus (locus) in tempora tribuitur,

    id. Inv. 1, 55, 107:

    omnem vim loquendi in duas partes,

    id. Fin. 2, 6, 17.—
    5.
    Of time, to bestow or spend upon, devote to a thing:

    comitiis omnibus perficiundis XI. dies tribuit,

    Caes. B. C. 3, 2:

    his rebus tantum temporis tribuit,

    id. ib. 3, 78:

    reliqua tempora litteris,

    Nep. Att. 4, 3; id. Hann. 13, 2.—Hence, trĭbūtum, i, n., a stated payment, a contribution, tribute.
    A.
    Lit. (class.):

    in capita singula servorum et liberorum tributum imponebatur,

    Caes. B. C. 3, 32:

    a se intolerabilia tributa exigi,

    Cic. Fam. 3, 7, 3:

    omnes Siculi ex censu quotannis tributa conferunt,

    id. Verr. 2, 2, 53, § 131:

    tributa pendere,

    Caes. B. G. 6, 14:

    ceram in tributa praestare,

    Plin. 21, 13, 45, § 77:

    civitates tributis liberare,

    Cic. Fam. 15, 4, 2:

    tributo populo indicto,

    Liv. 4, 60, 4:

    imperare,

    id. 23, 31, 1; 23, 48, 8; Tac. A. 2, 47; 4, 71; id. G. 43; Mart. 7, 54, 8; Val. Max. 4, 3, 8; 8, 3, 3.—In the ante-class. collat. form trĭbūtus, i, m.: cum tributus exigeretur, Cato ap. Non. 229, 11:

    tributus cum imperatus est,

    Plaut. Ep. 2, 2, 43 sq. —
    B.
    Transf.
    1.
    A contribution made for any private purpose (jurid. Lat.), Dig. 14, 2, 2; 14, 2, 4; 14, 4, 5.—
    2.
    A gift, present ( poet.):

    Saturnalicium,

    Mart. 10, 17, 1:

    praestare tributa clientes cogimur,

    Juv. 3, 188; Stat. S. 1, 4, 86.

    Lewis & Short latin dictionary > tribuo

  • 54 Eremitalpa granti

    ENG Grant's desert golden mole
    NLD woestijngoudmol
    GER Wustengoldmull
    FRA taupe doree de Grant

    Animal Names Latin to English > Eremitalpa granti

  • 55 contubernalis

    contŭbernālis, is, m. [st2]1 [-] camarade de tente, compagnon de chambrée. [st2]2 [-] qui accompagne un général, qui suit un magistrat dans sa province. [st2]3 [-] collègue (dans une magistrature). [st2]4 [-] masc. et fém. mari ou femme d'esclave.    - contubernalis illi in consulatu, Cic. Brut. 27, 105: son collègue dans le consulat.    - crucibus contubernalis datus, Plaut. Mil. 2, 2, 28: marié avec la potence.
    * * *
    contŭbernālis, is, m. [st2]1 [-] camarade de tente, compagnon de chambrée. [st2]2 [-] qui accompagne un général, qui suit un magistrat dans sa province. [st2]3 [-] collègue (dans une magistrature). [st2]4 [-] masc. et fém. mari ou femme d'esclave.    - contubernalis illi in consulatu, Cic. Brut. 27, 105: son collègue dans le consulat.    - crucibus contubernalis datus, Plaut. Mil. 2, 2, 28: marié avec la potence.
    * * *
        Contubernalis, pen. prod. com. g. D'une mesme chambree.
    \
        Contubernales. Cicero. Qui n'ont qu'un pot et un feu, Grant compaignons.

    Dictionarium latinogallicum > contubernalis

  • 56 adimō

        adimō ēmī, ēmptus, ere    [ad + emo], to take away, take from, deprive of: Multa ferunt anni commoda, Multa recedentes adimunt, H.: metum, T.: adimere aegritudinem hominibus, to free men from sorrow, T.: qui das adimisque dolores, H.: alcui civitatem, to deprive of civil rights: a Syracusanis quae ille dies reliquerat: Quid Caecilio dabit Romanus ademptum Vergilio? i. e. grant to Caecilius, yet deny to Vergil, H.: Qui adimunt diviti, rob, T.: adimam cantare severis, will forbid to write verses, H. — Of persons, to snatch away, carry off: hanc mihi adimet nemo, T.: puellas adimis leto, from death, H.: ademptus, dead, H.
    * * *
    adimere, ademi, ademptus V TRANS
    withdraw, take away, carry off; castrate; deprive, steal, seize; annul; rescue

    Latin-English dictionary > adimō

  • 57 ad-iūdicō

        ad-iūdicō āvī, ātus, āre,    to make a judicial award, grant, award, adjudge: regnum Ptolemaeo: alcui magistratum, Cs.: alqd Italis adiudicat armis, adds to the Roman Empire (poet. of Augustus), H.: causam alcui, to decide in one's favor.—Meton., to ascribe, assign, impute: mihi salutem imperi.

    Latin-English dictionary > ad-iūdicō

  • 58 agrārius

        agrārius adj.    [ager], pertaining to land: lex, a law for the division of land, C., L.: largitio, a gratuitous land-grant, L.: agrariam rem tentare, to agitate for a distribution of land by law.—As subst:
    * * *
    I
    agraria, agrarium ADJ
    agrarian; of redistribution of public land; of/connected with land/estate
    II
    those who advocated agrarian reform laws/sought possession of public lands

    Latin-English dictionary > agrārius

  • 59 cedo

        cedo    plur. cette, old imper, hither with it, give, bring here: Puerum, mihi cedo, T.: senem, bring hither, T.: cedo, quaeso, codicem: cedo tabulas.—Esp., let us hear, tell, say, speak, out with it: cedo istuc tuom consilium, T.: unum cedo auctorem tui facti: cedo, quoium puerum hic apposuisti? T.: cedo igitur, quid faciam, T.: cedo, cui cognitor factus sit, etc.: cedo, si conata peregit, what, if, etc., Iu.: cedo dum, en umquam audisti, etc.? come now, T.—Parenthet., let me, by your leave: ego, statim, cedo, inquam si quid, etc. —Look at, mark, behold! cedo mihi leges Atinias: illius contionem.
    * * *
    I
    give/bring here!/hand over, come (now/here); tell/show us, out with it! behold!
    II
    cedere, cessi, cessus V
    go/pass (from/away); withdraw/retire/leave; step aside/make way; take place of; grant, concede, yield, submit; fall back/to; happen/result; start (period)

    Latin-English dictionary > cedo

  • 60 com-pos (conp-)

        com-pos (conp-) potis, adj.    [com- + POT-], master of, powerful over, possessing, participating in: animi, sane, T.: mentis: sui, L.: rationis et consili: eius doni, sharing in, L.: huius urbis: me conpotem voti facere, grant my wish, L.: voti sententia compos, i. e. the expression of joy in success, H.: animo et scientiā. corpore atque animo, L.: praedā ingenti, L.

    Latin-English dictionary > com-pos (conp-)

См. также в других словарях:

  • grant — 1 vt 1: to permit as a right or privilege grant a new trial the Supreme Court grant ed certiorari 2: to bestow or transfer formally; specif: to transfer the possession or title of by a deed: convey …   Law dictionary

  • Grant — may refer to:Funding*Grant writing *Grant (money), a financial aid *Grant (research), for scientific research *Categorical grant *Block grant *Federal grant *Land grant, a gift of land from a government or royalty in exchange for… …   Wikipedia

  • Grant\'s — (Грантс) шотландский купажированный виски, производящийся семейной компанией William Grant Sons, основанной в 1886 году. Grant’s является одним из наиболее динамично развивающихся брендов в мире. Его мировые продажи в 2008 году составили 60… …   Википедия

  • Grant — bezeichnet: M3 Lee/Grant, US amerikanischer Kampfpanzer eine finanzielle Unterstützung, die nicht zurückgezahlt werden muss, siehe Grant (Finanzen) im Bairischen eine regionaltypische Form von Ärger, Übellaunigkeit und leichter Reizbarkeit (der… …   Deutsch Wikipedia

  • Grant — Grant, NE U.S. city in Nebraska Population (2000): 1225 Housing Units (2000): 591 Land area (2000): 0.731520 sq. miles (1.894627 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 0.731520 sq. miles (1.894627 sq.… …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • Grant — /grant, grahnt/, n. 1. Cary (Archibald Leach), 1904 86, U.S. actor, born in England. 2. Heber Jedediah /hee beuhr jed i duy euh/, 1856 1945, U.S. president of the Mormon Church 1918 45. 3. Ulysses S(impson) 1822 85, 18th president of the U.S.… …   Universalium

  • Grant — (ant.) adj. Grande. * * * grant. adj. desus. grande. * * * Grant, Cary Grant, Ulysses Simpson * * * (as used in expressions) Banting, Sir Frederick Grant …   Enciclopedia Universal

  • Grant's — is a blended Scotch whisky bottled by William Grant Sons in Scotland. History In 1886, William Grant founded the Glennfiddich Distillery in Dufftown, Scotland. Glenfiddich single malt Scotch whisky first ran from the stills on Christmas Day, 1887 …   Wikipedia

  • grant — vb 1 Grant, concede, vouchsafe, accord, award denote to give as a favor or as a right. One grants, usually to a claimant or a petitioner and often a subordinate, as an act of justice or indulgence, something that is requested or demanded and that …   New Dictionary of Synonyms

  • Grant — Grant, n. [OE. grant, graunt, OF. graant, creant, promise, assurance. See {Grant}, v. t.] 1. The act of granting; a bestowing or conferring; concession; allowance; permission. [1913 Webster] 2. The yielding or admission of something in dispute.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • grant — s. n., pl. gránturi Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  GRANT granturi n. Subvenţie acordată (de stat, de o organizaţie etc.) unei persoane, unei instituţii. /<engl. grant Trimis de siveco, 22.08.2004. Sursa: NODEX … …   Dicționar Român

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»