-
1 grammaticus
grammătĭcus, a, um - [gr]gr. γραμματικός. [st1]1 [-] de grammaire. - ars grammatica, Her. 4, 17: la grammaire. --- cf. Quint. 9, 3, 2. [st1]2 [-] de grammairien, de critique. - grammaticas ambire tribus, Hor. Ep. 1, 19, 40: faire sa cour aux coteries littéraires. - grammătĭca, ōrum, n.: la grammaire. --- Cic. de Or. 1, 187. - grammătĭcus, i, m.: - [abcl]a - grammairien, maître de langage. --- Cic. Tusc. 2, 12 ; Or. 93 ; cf. Suet. Gram. 4. - [abcl]b - homme de lettres, érudit, critique, philologue. --- Cic. Div. 1, 116.* * *grammătĭcus, a, um - [gr]gr. γραμματικός. [st1]1 [-] de grammaire. - ars grammatica, Her. 4, 17: la grammaire. --- cf. Quint. 9, 3, 2. [st1]2 [-] de grammairien, de critique. - grammaticas ambire tribus, Hor. Ep. 1, 19, 40: faire sa cour aux coteries littéraires. - grammătĭca, ōrum, n.: la grammaire. --- Cic. de Or. 1, 187. - grammătĭcus, i, m.: - [abcl]a - grammairien, maître de langage. --- Cic. Tusc. 2, 12 ; Or. 93 ; cf. Suet. Gram. 4. - [abcl]b - homme de lettres, érudit, critique, philologue. --- Cic. Div. 1, 116.* * *Grammaticus, grammatici, penult. corr. Cic. Qui enseigne la grammaire. -
2 grammaticus
grammaticus, a, um (γραμματικός), grammatisch, I) adi.: ars, Cornif. rhet.: grammaticae artis magistri, Firm.: tribus grammaticas ambire, die Zünfte der Grammatiker, Hor. – II) subst.: A) grammaticus, ī, m., der Sprachkundige, -forscher, als Erklärer u. Kunstrichter der Schriftwerke, der Grammatiker, Philolog, Gelehrte, Cic. u.a.: grammaticus sive Graecus sive Latinus, ein Lehrer der griech. od. latein. Sprache, ein Sprachmeister, Edict. Diocl. 7, 70. Vgl. übh. Obbarius Hor. ep. 1, 19, 40. Gudemann in Pauly-Wissowa Realenz. 7, 1810 f. – B) grammatica, ae, f. u. grammaticē, ēs, f., die Grammatik, Sprachwissenschaft (Philologie), Form -a, Cic. u. Suet.: Form -e, Quint. 1, 4, 4. – C) grammatica, ōrum, n., Grammatisches, Grammatik, Philologie, Cic. de or. 1, 187.
-
3 grammaticus
grammaticus, a, um (γραμματικός), grammatisch, I) adi.: ars, Cornif. rhet.: grammaticae artis magistri, Firm.: tribus grammaticas ambire, die Zünfte der Grammatiker, Hor. – II) subst.: A) grammaticus, ī, m., der Sprachkundige, -forscher, als Erklärer u. Kunstrichter der Schriftwerke, der Grammatiker, Philolog, Gelehrte, Cic. u.a.: grammaticus sive Graecus sive Latinus, ein Lehrer der griech. od. latein. Sprache, ein Sprachmeister, Edict. Diocl. 7, 70. Vgl. übh. Obbarius Hor. ep. 1, 19, 40. Gudemann in Pauly-Wissowa Realenz. 7, 1810 f. – B) grammatica, ae, f. u. grammaticē, ēs, f., die Grammatik, Sprachwissenschaft (Philologie), Form -a, Cic. u. Suet.: Form -e, Quint. 1, 4, 4. – C) grammatica, ōrum, n., Grammatisches, Grammatik, Philologie, Cic. de or. 1, 187.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > grammaticus
-
4 grammaticus
grammaticus grammaticus, a, um филологический -
5 grammaticus
grammaticus grammaticus, i m филолог -
6 grammaticus
grammaticus grammaticus, i n грамматик -
7 grammaticus
grammaticus adj., γραμματικόσ, of grammar, grammatical: tribūs, i. e. of the grammarians, H.—As subst m., a grammarian, philologist: grammaticum se professus: grammatici certant, doctors disagree, H.* * *Igrammatica, grammaticum ADJgrammatical, of grammarIIgrammarian; philologist; scholar, expert on linguistics/literature -
8 grammaticus
-
9 grammaticus
1.grammătĭcus, a, um, adj., = grammatikos, of or belonging to grammar, grammatical:II.ars,
Auct. Her. 4, 12, 17; Quint. 1, 5, 54:possis illud grammaticum, hoc rhetoricum magis dicere,
id. 9, 3, 2:grammaticas ambire tribus et pulpita,
the tribes of the grammarians, Hor. Ep. 1, 19, 40:cum eundem (Tuditanum) de rebus grammaticis scripsisse constet,
Varr. L. L. 6, § 36 Müll.—Subst.A.grammătĭcus, i, m., a grammarian in the more extended sense of the word, a philologist: appellatio grammaticorum Graeca consuetudine invaluit: sed initio litterati vocabantur. Cornelius quoque Nepos litteratos vulgo appellari ait eos, qui aliquid diligenter et acute scienterque possint aut dicere aut scribere: ceterum proprie sic appellandos poëtarum interpretes, qui a Graecis grammatikoi nominentur... Veteres grammatici et rhetoricam docebant, etc., Suet. Gramm. 4:B.ut si grammaticum se professus quispiam barbare loquatur,
Cic. Tusc. 2, 4, 12; cf.:grammatici custodes Latini sermonis,
Sen. Ep. 95 med.:grammatici poëtarum explanatores sunt,
Cic. Div. 1, 51, 116; id. Att. 7, 3, 10: hanc hupallagên rhetores, metônumian grammatici vocant, id. Or. 27, 93; Quint. 10, 1, 53; 1, 8, 21; cf. in the foll. the passage Quint. 2, 1, 4, and Cic. de Or. 1, 42, 187:(Ateius) inter grammaticos rhetor, inter rhetores grammaticus,
Suet. Gramm. 10.—Prov.:grammatici certant,
doctors disagree, Hor. A. P. 78.—grammătĭca, ae, and gram-mătĭce, ēs (the first form in Cicero and Suet., the latter in Quint.), f., = grammatikê, grammar in the wider sense of the term, philology:C.quamquam ea verba, quibus instituto veterum utimur pro Latinis, ut ipsa philosophia, ut rhetorica, dialectica, grammatica, geometria, musica, quamquam Latine ea dici poterant, tamen, quoniam usu percepta sunt, nostra ducamus,
Cic. Fin. 3, 2, 5; id. de Or. 1, 42, 187; cf.:et grammatice (quam in Latinum transferentes litteraturam vocaverunt) fines suos norit, praesertim tantum ab hac appellationis suae paupertate, intra quam primi illi constitere, provecta: nam tenuis a fonte, assumptis poëtarum historicorumque viribus, pleno jam satis alveo fluit, cum praeter rationem recte loquendi non parum alioqui copiosam prope omnium maximarum artium scientiam amplexa sit,
Quint. 2, 1, 4; cf. id. 2, 14, 3:grammatica,
Suet. Gramm. 1; 2; 3; 6; 8;24 et saep.: grammatice,
Quint. 1, 4, 2 sq.; 1, 5, 1; 1, 8, 12; 1, 10, 17 et saep.—grammătĭca, ōrum, n., grammar, philology:2.in grammaticis poëtarum pertractatio, historiarum cognitio, verborum interpretatio, pronuntiandi quidam sonus,
Cic. de Or. 1, 42, 187.— Adv.: grammă-tĭce, according to the rules of grammar, grammatically:mihi non invenuste dici videtur, aliud esse Latine, aliud grammatice loqui,
Quint. 1, 6, 27.grammătĭcus, i, v. 1. grammaticus, II. A. -
10 grammaticus
I a, um [ grammatica ]грамматический, т. е. языковедческий, филологический, словесный или литературоведческий (tribus H; ars rhH.)II grammaticus, ī m.грамматик, т. е. языковед, филолог или литературный критик C etc. -
11 grammaticus
-
12 grammaticus
gramátikoDicionário Português-Holandês e Holandês-Português > grammaticus
-
13 grammaticus
n. grammarian, one who specializes in grammar -
14 grammaticus
, i mграмматик, языковед, филолог -
15 grammaticus
gramátiko -
16 Grammaticús, rhetór, geométres, píctor, alíptes, Áugur, schóenobatés, medicús, magus, ómnia nóvit Gráeculus ésuriéns in cáelum, jússeris, íbit
Ритор, грамматик, авгур, геометр, художник, цирюльник,Канатоходец, и врач, и маг, - все с голоду знаетЭтот маленький грек; велишь - залезет на небо.(Перевод Д. Недовича и Ф. Петровского)Ювенал, "Сатиры", III, 77-79.Собравшись уезжать и повернув мула, Агеласт чуть было не столкнулся с человеком, который был также старательно закутан и, по-видимому, так же стремился остаться незамеченным, как сам философ. Однако Алексей Комнин - ибо это был император - узнал Агеласта - если не по чертам лица, то по фигуре и движениям: не удержавшись, Алексей мимоходом прошептал на ухо философу известные стихи, которые метко определили разнообразные познания мнимого мудреца: Grammaticus, rhetor, aliptes, Augur, schoenobates, medicus, magus; omnia novit. Graeculus esuriens in caelum, jusseris, ibit. (Вальтер Скотт, Граф Роберт Парижский.)Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Grammaticús, rhetór, geométres, píctor, alíptes, Áugur, schóenobatés, medicús, magus, ómnia nóvit Gráeculus ésuriéns in cáelum, jússeris, íbit
-
17 Saxo Grammaticus
s.Sajón Gramático, Saxo Grammaticus. -
18 gramátiko
grammaticusDicionário Português-Holandês e Holandês-Português > gramátiko
-
19 gramátiko
grammaticus -
20 Языковед
- grammaticus; linguista;
См. также в других словарях:
Grammaticus — may refer to:* Ammonius Grammaticus (4th century), ancient Greek grammarian * Diomedes Grammaticus (4th century), Latin grammarian * Grammaticus (poet) (6th century), Greek poet * Saxo Grammaticus (circa 1150 1220), Danish medieval historian *… … Wikipedia
Grammaticus — war im antiken (hellenistisch römischen) Schulsystem die lateinische Bezeichnung für einen Sprachlehrer, siehe Grammaticus (Lehrer) und ist der Beiname von Diomedes Grammaticus, oströmischer Grammatiker; Johannes Philoponos (Grammaticus),… … Deutsch Wikipedia
GRAMMATICUS — unus erat e tribus illis, quibus condiendi cadavera apud Aegyptios cura incumbebat. Primus enim grammaticus posito humi corpore, circa ilia describebat, quantum a sinistra parte incidendum eslet. Tum Scissor, Aethiopica lapide latus aperiebat,… … Hofmann J. Lexicon universale
Grammaticus (Lehrer) — Grammatikos (griech. γραμματικός), lateinisch Grammaticus, war in der Antike in hellenistischer und römischer Zeit die Bezeichnung für den für die fortgeschrittene Phase des Unterrichts zuständigen Lehrer. Außerdem konnte das Wort auch einen… … Deutsch Wikipedia
Grammaticus, Rhetor, Geometres, Pictor, Aliptes… — См. На все руки … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Virgilius Maro Grammaticus — (Virgil the Grammarian) is one of the most enigmatic of all medieval writers, author of two pseudo grammatical texts known as the Epitomae and the Epistolae . It is unknown exactly when or where he was active: in the eleventh and twelfth… … Wikipedia
Saxo Grammaticus — Saxo redirects here. For the car, see Citroën Saxo and for the bank, see Saxo Bank Saxo Grammaticus (c. 1150 1220) also known as Saxo cognomine Longus is thought to have been a secular clerk or secretary to Absalon, Archbishop of Lund. He is the… … Wikipedia
Saxo Grammaticus — (v. 1150 † v. 1220) est un moine et historien de l époque médiévale danoise. Sa vie reste peu connue. Nous savons qu il était un « disciple » de l archevêque Absalon, puissante dignité ecclésiastique de Lund. Il a probablement travaillé … Wikipédia en Français
Saxo Grammaticus — o Sajón Gramático (h. 1150 – 1220) fue un historiador medieval danés de cuya vida se conoce muy poco[cita requerida]. Se le atribuyen los dieciséis libros de la historia danesa de su época, la Gesta Danorum. En el prefacio de la Gesta… … Wikipedia Español
Saxo Grammaticus — • Thirteenth century Danish historian Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Saxo Grammaticus Saxo Grammaticus † … Catholic encyclopedia
Saxo Grammaticus — (* um 1140; † um 1220) war ein dänischer Geschichtsschreiber und Geistlicher. Er verfasste ab 1185 auf Veranlassung Bischof Absalons eine 16 bändige Geschichte Dänemarks in lateinischer Sprache, die Gesta Danorum (Die Taten der Dänen). Es ist das … Deutsch Wikipedia