gramatyczny

См. также в других словарях:

• gramatyczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} zgodny z regułami gramatyki (w zn. 1.); dotyczący gramatyki : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gramatyczny rozbiór zdania. Wiedza gramatyczna. Ćwiczenia gramatyczne.{{/stl 10}}{{stl 18}}ZOB. {{/stl 18}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• gramatyczny — «zgodny z zasadami gramatyki, odnoszący się do jej prawideł; należący do gramatyki, właściwy gramatyce» Prawidła gramatyczne. Rozbiór gramatyczny. Błędy gramatyczne. System gramatyczny języka. ∆ Podmiot gramatyczny «podmiot wyrażony w mianowniku» …   Słownik języka polskiego

• rodzaj gramatyczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}jęz. {{/stl 8}}{{stl 7}} właściwość odmiennych części mowy, której funkcją jest sygnalizowanie związków składniowych w zdaniu; rodzaj gramatyczny rzeczowników decyduje o formie fleksyjnej określających je wyrazów, {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• augment — m IV, D. u, Ms. augmentncie; lm M. y jęz. «gramatyczny prefiks e charakteryzujący formacje czasu przeszłego w szeregu starych języków indoeuropejskich (np. w greckim, ormiańskim, sanskrycie)» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• błąd — m IV, D. błędu, Ms. błędzie; lm M. błędy 1. «niezgodność z obowiązującymi regułami pisania, liczenia, wymowy itp.; odstępstwo od normy; pomyłka» Błąd ortograficzny, gramatyczny. Błąd zecerski. Błąd wymowy. Błąd w rachunku. Rysunek pełen błędów.… …   Słownik języka polskiego

• gramatycznie — przysłów. od gramatyczny Pisać, mówić gramatycznie. Zdanie poprawne gramatycznie. Postać, forma wyrazu uzasadniona gramatycznie …   Słownik języka polskiego

• inkorporacja — ż I, DCMs. inkorporacjacji; lm D. inkorporacjacji (inkorporacjacyj) 1. «wcielenie, włączenie; szczególnie: przyłączenie jakiegoś terytorium do innego» Inkorporacja terytorium. 2. «w prawodawstwie: zebranie przepisów prawnych znajdujących się w… …   Słownik języka polskiego

• nijaki — nijakiacy «nie mający żadnych charakterystycznych cech, niczym się nie wyróżniający» Nijaki malarz. Nijaki tłum. Nijaki styl. Nijaki obiad. Nijaka odpowiedź, rozmowa. ∆ jęz. Rodzaj nijaki «rodzaj gramatyczny rzeczowników żywotnych oznaczających… …   Słownik języka polskiego

• podmiot — m IV, D. u, Ms. podmiotocie; lm M. y 1. jęz. «imienna część zdania, imienna grupa wyrazowa nazywająca przedmiot (pojęcie), o którym się w zdaniu orzeka, połączona związkiem zgody z orzeczeniem» ∆ Podmiot bierny «podmiot łączący się z orzeczeniem… …   Słownik języka polskiego

• pożyczka — ż III, CMs. pożyczkaczce; lm D. pożyczkaczek 1. «danie komuś albo wzięcie od kogoś pieniędzy lub jakichś rzeczy na pewien czas, z zastrzeżeniem zwrotu w określonym terminie; to, co zostało pożyczone» Długoterminowa, oprocentowana pożyczka.… …   Słownik języka polskiego

• rodzaj — m I, D. u; lm M. e, D. ów a. rodzajai 1. «gatunek czegoś, odmiana, typ, jakość» Rodzaj materiału. Rodzaj obuwia. Rodzaj instrumentów muzycznych. Rodzaj gleby. Nie lubiła tego rodzaju uwag. W czasie choroby wymaga specjalnego rodzaju odżywienia …   Słownik języka polskiego