-
121 participe
m. (lat. gram. participium) грам. причастие; participe passé минало причастие; participe présent сегашно причастие. -
122 préposition
f. (lat. gram. prњpositio) предлог. -
123 substantif,
ve adj. (lat. gram. substantivum, dans verbum substantivum) грам. 1. съществителен; 2. субстантивен, който се отнася до съществително; 3. m. съществително име, съществително. -
124 absolu
-E adj.1. абсолю́тный; по́лный (complet); кра́йний (extrême);majorité absolue — абсолю́тное большинство́; un repos absolu — абсолю́тный <по́лный> поко́й; impossibilité absolue — по́лная невозмо́жность; nécessité absolue — кра́йняя необходи́мость; une règle absolue — непрело́жное пра́вило; être absolu dans ses jugements — быть категори́чным в [свои́х] сужде́ниях ║ valeur absolue — абсолю́тная величина́; zéro absolumonarchie absolue — абсолю́тная <неограни́ченная> мона́рхия;
1) абсолю́тный нуль2) fig. кру́глый ноль 2. gram. абсолю́тный;verbe d'emploi absolu — глаго́л ∫ в абсолю́тном употребле́нии (, употребля́ющийся без дополне́ния)
■ m philo. абсолю́т;dans l'absolu — в тео́рии; в при́нципе, отвлечённо, абстра́ктноla recherche de l'absolu — по́иски абсолю́та;
-
125 absolument
adv.1. абсолю́тно, совсе́м, соверше́нно;c'est absolument faux — э́то соверше́нно <совсе́м> не так; c'est absolument son père — э́то вы́литый оте́ц, ∑ он весь в отца́vous avez absolument raison — вы абсолю́тно <соверше́нно> пра́вы;
║ (nécessairement) обяза́тельно, соверше́нно, безусло́вно;cela m'est absolument nécessaire — э́то мне ∫ кра́йне ну́жно <соверше́нно необходи́мо>; il voulait absolument m'accompagner — он во что бы то ни ста́ло хоте́л пойти́ со -мнойvous serez là.demain? — Oui,absolument — вы бу́дете там за́втра? — Да, непреме́нно <обяза́тельно>;
2. fam. (avec une négation) ни в ко́ем слу́чае, ни за что, ника́к;il ne faut absolument pas oublier ceci — э́того ни в ко́ем слу́чае <ника́к> нельзя́ забыва́ть
3. gram. в абсолю́тном употребле́нии, без дополне́ния;verbe employé absolument — глаго́л ∫ в абсолю́тном употребле́нии (.употребля́ющийся без дополне́ния)
-
126 accord
m1. (convention) соглаше́ние, догово́р;un accord sur les salaires — соглаше́ние о за́работной пла́те; accord à l'amiable — полюбо́вн|ое соглаше́ние, -ая сде́лка; violation d'un accord — наруше́ние догово́ра; les pourparlers aboutirent à un accord — перегово́ры привели́) к заключе́нию догово́ра <к соглаше́нию>; conclure un accord sur l'arrêt des expériences nucléaires — заключа́ть/заключи́ть догово́р о прекраще́нии я́дерных испыта́нийaccord commercial (douanier) — торго́вый (тамо́женный) догово́р;
2. (entente) согла́сие, соглаше́ние; сго́вор (connivence);vivre en bon accord — жить ipf. в добро́м согла́сии; être en accord avec soi-même — быть в ла́ду с сами́м собо́й; j'ai fait cela en accord avec lui — я сде́лал э́то с его́ согла́сия; l'accord entre conjurés — сго́вор ме́жду загово́рщикамиl'accord ne règne pas toujours entre eux — не всегда́ ме́жду ни́ми цари́т согла́сие;
3. гармо́ния, соотве́тствие;mettre qch. en accord avec — приводи́ть/привести́ что-л. в соотве́тствие с (+); mettre en accord la couleur des rideaux avec celle de l'ameublement — подбира́ть/подобра́ть занаве́ски под цвет [оби́вки] ме́бели; il faut qu'il y ait accord entre la musique et les paroles — ну́жно, что́бы му́зыка соотве́тствовала слова́мêtre en accord avec — соотве́тствовать (+ D), быть в соотве́тствии с (+); гармони́ровать ipf. (с +);
4. (consentement) согла́сие;demander l'accord de qn. — проси́ть/по= чьего́-л. согла́сия <разреше́ния>; donner son accord à qch. — дава́ть/дать <изъявля́ть/изъяви́ть> согла́сие, соглаша́ться/согласи́ться на (+ A); avec son accord — с его́ согла́сияfaire sans l'accord des collaborateurs — де́лать/с= без согла́сия сотру́дников;
5. gram. согласова́ние;l'accord en genre et en nombre — согласова́ние в ро́де и в числе́
6. mus. акко́рд;accord parfait — по́лный акко́рд;
d'accord:je suis d'accord avec lui — я согла́сен с ним; les témoins ne sont pas d'accord — свиде́тели говоря́т ра́зное <по-ра́зному>; tomber (se mettre (sur qch.)) d'accord — договори́ться pf. (о + P); se mettre d'accord pour + inf — догова́риваться/договори́ться + inf; mettre d'accord — примиря́ть/примири́ть; d'un commun accord — с о́бщего согла́сияêtre d'accord — быть согла́сным;
■ loc. adv. хорошо́, ла́дно;eh bien, d'accord pour ce soir — ну что же, догово́рились на сего́дняшний ве́чер 22d'accord, je viendrai avec vous — хорошо́, я приду́ вме́сте с ва́ми;
-
127 accorder
vt. 1. (mettre d'accord) примиря́ть/примири́ть2. (mettre en accord) согласо́вывать/согласова́ть что-л. с чем-л.;être accordé — гармони́ровать ipf., быть в соотве́тствии (с +); les tons des coussins sont bien accordés au reste de l'ameublement — цвет поду́шек гармони́рует с то́ном ме́бели; ● accordez vos violons! — договори́тесь же, наконе́ц, ме́жду собо́й!accorder la théorie avec la pratique — согласо́вывать <увя́зывать/увяза́ть> тео́рию с пра́ктикой;
3. mus., radio. настра́ивать/настро́ить;un piano bien accordé — хорошо́ настро́енное пиани́ноaccorder un instrument — настро́ить инструме́нт;
4. gram. согласо́вывать/согласова́ть;accorder le verbe avec le sujet — согласова́ть глаго́л <сказу́емое> с подлежа́щим
5. (admettre) соглаша́ться/согласи́ться, быть* согла́сным (с +); признава́ться ◄-наю-, -ёт-►/ призна́ться (reconnaître);le pronom indirect est souvent absent de la traduction;vous avez raison sur ce point-là, je vous l'accorde — в а́том вы пра́вы, ∫ я э́то признаю́ <я с ва́ми согла́сен>vous m'accordez que ce roman est très mauvais — согласи́тесь, что э́тот рома́н о́чень плох;
6. (donner) дава́ть ◄даю́, -ёт►/дать*, предоставля́ть/ предоста́вить;se traduit différemment selon le nom qui suit:accorder un délai (des privilèges) — дать отсро́чку (привиле́гии); accorder un crédit — предоста́вить креди́т; accorder une audience (une autorisation) — дать аудие́нцию (разреше́ние); votre demande d'audience est accordée — ва́ша про́сьба об аудие́нции удовлетворена́; accordez-moi 5 minutes — удели́те мне пять мину́т; il s'est fait accorder une permission milit. ∑ — ему́ да́ли увольне́ние, он получи́л увольни́тельную; accorder une faveur (sa confiance) — ока́зывать/оказа́ть ми́лость (дове́рие); accorder son pardon — проща́ть/прости́ть; accorder la grâce d'un condamné — поми́ловать pf. осуждённогоaccorder un congé (un droit) — дать <предоста́вить> о́тпуск (пра́во);
7. (attribuer) придава́ть/прида́ть;je n'accorde pas grande importance à cet événement — я не придаю́ большо́го значе́ния э́тому собы́тию
║ признава́ть (в + P); находи́ть/ найти́ (trouver);on lui accorde du talent (beaucoup d'esprit) ero — счита́ют тала́нтливым (о́чень у́мным) [челове́ком]
■ vpr.- s'accorder -
128 agent
m1. фа́ктор; де́йствующая си́ла (force);l'agent moteur — дви́жущая си́ла
2. (substance) вещество́, аге́нт; сре́дство;un agent anesthésique — анестези́рующее <обезбо́ливающее> сре́дство; un agent chimique [— хими́ческий] реакти́в <аге́нт>; un agent coagulant — коагуля́тор, коагуля́нтagent + adj. se traduit aussi par un nom d'agent:
3. gram.:complément d'agent — дополне́ние пасси́вного глаго́ла
4. (homme charge d'une fonction) аге́нт; уполномо́ченный ◄-ого►, представи́тель (représentant); техни́ческий рабо́тник (travaux auxiliaires);agent commercial — торго́вый аге́нт; agent comptable — бухга́лтер; счетово́д (subalterne); agent diplomatique — сотру́дник посо́льства, диплома́тический представи́тель; agent double — аге́нт-двойни́к; agent immobilier — аге́нт по торго́вле недви́жимым иму́ществом; agent maritime — судово́й ма́клер; agent matrimonial — бра́чный аге́нт; agent provocateur — провока́тор; agent secret — та́йный аге́нт, шпио́н; agent véreux — тёмный деле́ц, ↑моше́нник; agent voyer — доро́жный ма́стерagent + adj. se traduit aussi par un seul mot:
║ (avec un nom):agent d'affaires — торго́вый аге́нт, представи́тель фи́рмы; посре́дник (intermédiare); agent d'assurances — страхово́й аге́нт; agent de change [— биржево́й] ма́клер; камби́ст spéc.; agent des douanes — рабо́тник <слу́жащий> тамо́жни, тамо́женник; agent de l'Etat — чино́вник, госуда́рственный слу́жащий; agent d'exécution — уполномо́ченный, исполни́тель; agent de la force publique RF — жанда́рм; agent [de police] — полице́йский; agent de liaison — связно́й; agent de renseignement [— та́йный] разве́дчик, аге́нт разве́дки; agent de la sûreté RF — аге́нт сыскно́й поли́ции; agent de transmission — связно́й, посы́льный; agent du Trésor RF — фина́нсовый аге́нт, казначе́йagent de l'administration — чино́вник;
См. также в других словарях:
gram — gram … Dictionnaire des rimes
gram — gram·a·rye; gram; gram·i·ci·din; gram·i·na·ce·ae; gram·i·na·ceous; gram·i·na·les; gram·ine; gram·i·nic·o·lous; gram·i·niv·o·rous; gram·i·nous; gram·ma·log; gram·mar·i·an; gram·mar·less; gram·mat·i·cal; gram·mat·i·cism; gram·mat·i·cize;… … English syllables
gram — [ gram ] n. m. inv. • 1897; de coloration de Gram, nom d un bactériologiste danois ♦ Biol. Méthode de coloration des microbes avec une solution à base d iode et d iodure de potassium. ⊗ HOM. Gramme. ● Gram nom masculin invariable Coloration de… … Encyclopédie Universelle
Gram+ — Gram positif Les bactéries à Gram positif sont mises en évidence par une technique de coloration appelée coloration de Gram. Les bactéries à Gram positif apparaissent alors mauves au microscope. La technique de coloration repose sur les… … Wikipédia en Français
Gram + — Gram positif Les bactéries à Gram positif sont mises en évidence par une technique de coloration appelée coloration de Gram. Les bactéries à Gram positif apparaissent alors mauves au microscope. La technique de coloration repose sur les… … Wikipédia en Français
Gram- — négatif Les bactéries à Gram négatif sont mises en évidence par une technique de coloration appelée coloration de Gram. Les bactéries à Gram négatif apparaissent alors roses au microscope. La technique de coloration repose sur les… … Wikipédia en Français
Gram - — négatif Les bactéries à Gram négatif sont mises en évidence par une technique de coloration appelée coloration de Gram. Les bactéries à Gram négatif apparaissent alors roses au microscope. La technique de coloration repose sur les… … Wikipédia en Français
Gram — bezeichnet: Kummer oder Sorge Gram (Schwert), ein Schwert in der germanischen Mythologie Gram (Haderslev Kommune), einen Ort in Dänemark Gram Kommune, eine ehemalige Gemeinde in Dänemark Familiennamen: Andreas Gram (* 1955), deutscher Politiker… … Deutsch Wikipedia
gram — GRAM, grame, s.n. Unitate de măsură pentru masa (ori greutatea) unui corp, egală cu a mia parte dintr un kilogram. ♢ Gram forţă = unitate de măsură pentru forţă, egală cu a mia parte dintr un kilogram forţă. – Din fr. gramme. Trimis de gall,… … Dicționar Român
GRAM — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom … Wikipédia en Français
gram — Adj erw. obs. (11. Jh.), mhd. gram, ahd. gram, as. gram Stammwort. Aus g. * grama Adj. gram, böse , auch in anord. gramr, ae. gram. Das zugehörige Maskulinum Gram erst seit mittelhochdeutscher Zeit; dagegen ist das Verb (sich) grämen… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache