-
1 helluō (hēluō)
helluō (hēluō) ōnis, m a gormandizer, glutton, squanderer, T.: patrimoni. -
2 popīnō
-
3 cataphagas
cătăphăgas, ae, m., = kataphagas, a glutton, gormandizer, Petr. 39, 9. -
4 comedo
1.cŏm-ĕdo, ēdi, ēsum (comessum, Prol. ad Plaut. p 102 Ritschl), or estum, 3, v. a. (comesus, the more usual form, Cato, R. R. 58; Varr R. R. 1, 2, 11; Plaut. Trin. 2, 4, 5, Juv 1, 34; Valgius ap. Diom. p. 382 P—Hence, comessurus, Plaut. Ps. 4, 7, 25:I.comestus,
Cato, R. R 50; Cic. Clu. 62, 173, acc. to Prisc. p. 893; and Val. Max. 9, 12, ext. 6, and Didius ap. Diom. l. l.—Contr forms:comes,
Plaut. Most. 1, 1, 11:comest,
id. ib. 3, 1, 26; id. Trin. 2, 1, 20, id. Truc. 2, 7, 36;Lucil, Titin., Afran., Varr., Cic. Hortens. ap. Non p. 81, 9 sq., comestis,
Plaut. Truc. 1, 2, 54:comesse,
id. Cas. 4, 1, 21; id. Bacch. 4, 1, 8, id. Most. 1, 1, 13; id. Men. 4, 2, 64; Cic. Fl. 36, 91; Cat. 23, 4:comesses,
Mart. 5, 39, 10:comesset,
Cic. Sest. 51, 110, Cat. 29, 15:comesto,
Cato, R. R. 156, 1.—Old forms:comedim,
Plaut. Curc. 4, 4, 4; id. Bacch. 4, 4, 91; Cic. Fragm. ap. Non. p. 83, 32 comedis, Plaut. Trin. 1, 2, 65:comedint,
id. Truc. 2, 6, 53), to eat entirely up, to eat, consume (class.; esp. freq. in Plaut.).Prop.:b.ubi oleae comesae erunt,
Cato, R. R. 58:ubi daps profanata comestaque erit,
id. ib. 50:quod bibit, quod comest,
Plaut. Trin. 2, 1, 20:corbitam cibi Comesse possunt,
id. Cas. 4, 1, 21:quid comedent?
Ter. Heaut. 2, 3, 14:celerius potuit (venenum) comestum quam epotum in venas permanare?
Cic. Clu. 62, 173:ex se enim natos comesse fingitur solitus (Saturnus),
id. N. D. 2, 25, 64: quorum Dentes vel silicem comesse possunt. Cat. 23, 4:haec porcis hodie comedenda relinques,
Hor. Ep. 1, 7, 19: te muscae comedissent, Sicinius ap. Cic. Brut. 60, 217; and ap. Quint. 11, 3, 129: panem, Afer ap. Quint. 6, 3, 93.—Facetiously: lacertum Largii, Crass. ap. Cic. de Or. 2, 59, 240.—Prov.:B.tam facile vinces quam pirum volpes comest,
Plaut. Most. 3, 1, 32; and: cenà comesā venire, i. e. to come too late; post festum, a day after the fair, Varr. R. R. 1, 2, 11.—Trop.: comedere aliquem oculis, to devour with one ' s eyes, i. e. to long eagerly for, Mart. 9, 60, 3: se, to consume one ' s self ( by grief, sorrow, etc.), to waste or pine away, Plaut. Truc. 2, 7, 36; so Cic. Hortens. Fragm. ap. Non. p. 81, 29. —II.Meton., to waste, dissipate, spend, squander:B.comedunt quod habent,
Plaut. Ps. 4, 7, 6; cf.:aurum in lustris,
id. Bacch. 4, 4, 91. meam dotem comest, Titin. ap. Non. p. 81, 16: paternam pecuniam, Novius ap. Non. p. 81, 25:nummos,
Cic. Att. 6, 1, 25:cura ut valeas, ne ego te jacente bona tua comedim,
id. ib. 9, 20, 3:beneficia Caesaris,
id. Phil. 11, 14, 37:patrimonium,
id. Sest. 52, 111; Quint. 6, 3, 74:rem (sc. familiarem),
Cic. Fam. 11, 21, 2:bona,
id. Sest. 51, 110; id. Fl. 36, 91; id. Fragm. ap. Non. p. 83, 32; Hor. Ep. 1, 15, 40:cantherium,
i. e. its value in money, Cic. Fam. 9, 18, 4.— Hence,Transf. in the lang. of comedy: comedere aliquem, to waste or consume the property of any person, Plaut. Trin. 1, 2, 65; id. Most. 1, 1, 11 sq.; id. Ps. 4, 7, 25; Ter. Eun. 5, 8, 57.2.cŏmĕdo, ōnis ( cŏmĕdus, i, Paul. ex Fest. p. 58, 6 Müll.; cf. Lachm. ad Lucr. p. 139), m. [1. comedo], a glutton, gormandizer, Lucil. ap. Non. p. 11, 9; Varr. ib. p. 93, 21; cf. Paul. l. l. -
5 comedus
1.cŏm-ĕdo, ēdi, ēsum (comessum, Prol. ad Plaut. p 102 Ritschl), or estum, 3, v. a. (comesus, the more usual form, Cato, R. R. 58; Varr R. R. 1, 2, 11; Plaut. Trin. 2, 4, 5, Juv 1, 34; Valgius ap. Diom. p. 382 P—Hence, comessurus, Plaut. Ps. 4, 7, 25:I.comestus,
Cato, R. R 50; Cic. Clu. 62, 173, acc. to Prisc. p. 893; and Val. Max. 9, 12, ext. 6, and Didius ap. Diom. l. l.—Contr forms:comes,
Plaut. Most. 1, 1, 11:comest,
id. ib. 3, 1, 26; id. Trin. 2, 1, 20, id. Truc. 2, 7, 36;Lucil, Titin., Afran., Varr., Cic. Hortens. ap. Non p. 81, 9 sq., comestis,
Plaut. Truc. 1, 2, 54:comesse,
id. Cas. 4, 1, 21; id. Bacch. 4, 1, 8, id. Most. 1, 1, 13; id. Men. 4, 2, 64; Cic. Fl. 36, 91; Cat. 23, 4:comesses,
Mart. 5, 39, 10:comesset,
Cic. Sest. 51, 110, Cat. 29, 15:comesto,
Cato, R. R. 156, 1.—Old forms:comedim,
Plaut. Curc. 4, 4, 4; id. Bacch. 4, 4, 91; Cic. Fragm. ap. Non. p. 83, 32 comedis, Plaut. Trin. 1, 2, 65:comedint,
id. Truc. 2, 6, 53), to eat entirely up, to eat, consume (class.; esp. freq. in Plaut.).Prop.:b.ubi oleae comesae erunt,
Cato, R. R. 58:ubi daps profanata comestaque erit,
id. ib. 50:quod bibit, quod comest,
Plaut. Trin. 2, 1, 20:corbitam cibi Comesse possunt,
id. Cas. 4, 1, 21:quid comedent?
Ter. Heaut. 2, 3, 14:celerius potuit (venenum) comestum quam epotum in venas permanare?
Cic. Clu. 62, 173:ex se enim natos comesse fingitur solitus (Saturnus),
id. N. D. 2, 25, 64: quorum Dentes vel silicem comesse possunt. Cat. 23, 4:haec porcis hodie comedenda relinques,
Hor. Ep. 1, 7, 19: te muscae comedissent, Sicinius ap. Cic. Brut. 60, 217; and ap. Quint. 11, 3, 129: panem, Afer ap. Quint. 6, 3, 93.—Facetiously: lacertum Largii, Crass. ap. Cic. de Or. 2, 59, 240.—Prov.:B.tam facile vinces quam pirum volpes comest,
Plaut. Most. 3, 1, 32; and: cenà comesā venire, i. e. to come too late; post festum, a day after the fair, Varr. R. R. 1, 2, 11.—Trop.: comedere aliquem oculis, to devour with one ' s eyes, i. e. to long eagerly for, Mart. 9, 60, 3: se, to consume one ' s self ( by grief, sorrow, etc.), to waste or pine away, Plaut. Truc. 2, 7, 36; so Cic. Hortens. Fragm. ap. Non. p. 81, 29. —II.Meton., to waste, dissipate, spend, squander:B.comedunt quod habent,
Plaut. Ps. 4, 7, 6; cf.:aurum in lustris,
id. Bacch. 4, 4, 91. meam dotem comest, Titin. ap. Non. p. 81, 16: paternam pecuniam, Novius ap. Non. p. 81, 25:nummos,
Cic. Att. 6, 1, 25:cura ut valeas, ne ego te jacente bona tua comedim,
id. ib. 9, 20, 3:beneficia Caesaris,
id. Phil. 11, 14, 37:patrimonium,
id. Sest. 52, 111; Quint. 6, 3, 74:rem (sc. familiarem),
Cic. Fam. 11, 21, 2:bona,
id. Sest. 51, 110; id. Fl. 36, 91; id. Fragm. ap. Non. p. 83, 32; Hor. Ep. 1, 15, 40:cantherium,
i. e. its value in money, Cic. Fam. 9, 18, 4.— Hence,Transf. in the lang. of comedy: comedere aliquem, to waste or consume the property of any person, Plaut. Trin. 1, 2, 65; id. Most. 1, 1, 11 sq.; id. Ps. 4, 7, 25; Ter. Eun. 5, 8, 57.2.cŏmĕdo, ōnis ( cŏmĕdus, i, Paul. ex Fest. p. 58, 6 Müll.; cf. Lachm. ad Lucr. p. 139), m. [1. comedo], a glutton, gormandizer, Lucil. ap. Non. p. 11, 9; Varr. ib. p. 93, 21; cf. Paul. l. l. -
6 estrix
estrix, īcis, f. [esor], a female glutton or gormandizer, Plaut. Cas. 4, 1, 20. -
7 gluto
glūto or glutto, ōnis, m. [1. glutio], a glutton, gormandizer, Pers. 5, 112; Poët. ap. Anth. Lat. 2, 405; cf. Paul. ex Fest. s. v. ingluvies, p. 112 Müll.; Schol. Jus. 4, 17; 29; Isid. Orig. 10, 114. -
8 glutto
glūto or glutto, ōnis, m. [1. glutio], a glutton, gormandizer, Pers. 5, 112; Poët. ap. Anth. Lat. 2, 405; cf. Paul. ex Fest. s. v. ingluvies, p. 112 Müll.; Schol. Jus. 4, 17; 29; Isid. Orig. 10, 114. -
9 gulo
gŭlo, ōnis, m. [gula, II.; cf. Paul. ex Fest. s. v. ingluvies, p. 112], a gormandizer, epicure, glutton (post-class.), App. Mag. p. 295; Macr. S. 7, 12, 9. -
10 helluo
hellŭo ( hēluo), ōnis, m., a gormandizer, glutton, squanderer:fraus, helluo, Ganeo!
Ter. Heaut. 5, 4, 10:ille gurges atque helluo, natus abdomini suo,
Cic. Pis. 17, 41:impurus,
id. Agr. 1, 1, 2:me ipsum ut contempsit helluo patriae!
id. Sest. 11, 26. -
11 heluo
hellŭo ( hēluo), ōnis, m., a gormandizer, glutton, squanderer:fraus, helluo, Ganeo!
Ter. Heaut. 5, 4, 10:ille gurges atque helluo, natus abdomini suo,
Cic. Pis. 17, 41:impurus,
id. Agr. 1, 1, 2:me ipsum ut contempsit helluo patriae!
id. Sest. 11, 26. -
12 lurcho
1.lurco, āre, v. a., and lurcor, āri, v. dep. n. [perh. lura, to have a stomach of leather], to eat voraciously, to devour:2.lurcare est cum aviditate cibum sumere,
Non. 10, 31: lardum, Pomp. ap. Non. 11, 6 (Com. Rel. v. 169 Rib.):ut lurcaretur lardum,
Lucil. ib. 11, 2.lurco ( lurcho, Serv. ad Verg. A. 6, 4; Prob. p. 1455 P.), ōnis, m., a gormandizer, glutton.— Lit.:3.lurco, edax, furax, fugax,
Plaut. Pers. 3, 3, 16: vivite lurcones, comedones, vivite ventres, Lucil. ap. Non. 11, 9:lastaurum et lurconem et nebulonem popinonemque appellans,
Suet. Gram. 15: lurcones capacis gulae homines et bonorum suorum consumptores, Paul. ex Fest. p. 120.Lurco, ōnis, m., a Roman surname. Esp., M. Aufidius, who was the first to fatten peacocks for the table, Varr. R. R. 3, 6, 1; Plin. 10, 20, 23, § 45.—So of M. Perpenna Lurco, Inscr. Grut. 237, 8.—B.Transf., a voluptuary, debauchee, App. M. 8, p. 213, 6.—Hence,II.Lurcōnĭānus, a, um, adj., of or belonging to Lurco, Lurconian:Apiciana et Lurconiana condimenta,
Tert. Anim. 33. -
13 Lurco
1.lurco, āre, v. a., and lurcor, āri, v. dep. n. [perh. lura, to have a stomach of leather], to eat voraciously, to devour:2.lurcare est cum aviditate cibum sumere,
Non. 10, 31: lardum, Pomp. ap. Non. 11, 6 (Com. Rel. v. 169 Rib.):ut lurcaretur lardum,
Lucil. ib. 11, 2.lurco ( lurcho, Serv. ad Verg. A. 6, 4; Prob. p. 1455 P.), ōnis, m., a gormandizer, glutton.— Lit.:3.lurco, edax, furax, fugax,
Plaut. Pers. 3, 3, 16: vivite lurcones, comedones, vivite ventres, Lucil. ap. Non. 11, 9:lastaurum et lurconem et nebulonem popinonemque appellans,
Suet. Gram. 15: lurcones capacis gulae homines et bonorum suorum consumptores, Paul. ex Fest. p. 120.Lurco, ōnis, m., a Roman surname. Esp., M. Aufidius, who was the first to fatten peacocks for the table, Varr. R. R. 3, 6, 1; Plin. 10, 20, 23, § 45.—So of M. Perpenna Lurco, Inscr. Grut. 237, 8.—B.Transf., a voluptuary, debauchee, App. M. 8, p. 213, 6.—Hence,II.Lurcōnĭānus, a, um, adj., of or belonging to Lurco, Lurconian:Apiciana et Lurconiana condimenta,
Tert. Anim. 33. -
14 lurco
1.lurco, āre, v. a., and lurcor, āri, v. dep. n. [perh. lura, to have a stomach of leather], to eat voraciously, to devour:2.lurcare est cum aviditate cibum sumere,
Non. 10, 31: lardum, Pomp. ap. Non. 11, 6 (Com. Rel. v. 169 Rib.):ut lurcaretur lardum,
Lucil. ib. 11, 2.lurco ( lurcho, Serv. ad Verg. A. 6, 4; Prob. p. 1455 P.), ōnis, m., a gormandizer, glutton.— Lit.:3.lurco, edax, furax, fugax,
Plaut. Pers. 3, 3, 16: vivite lurcones, comedones, vivite ventres, Lucil. ap. Non. 11, 9:lastaurum et lurconem et nebulonem popinonemque appellans,
Suet. Gram. 15: lurcones capacis gulae homines et bonorum suorum consumptores, Paul. ex Fest. p. 120.Lurco, ōnis, m., a Roman surname. Esp., M. Aufidius, who was the first to fatten peacocks for the table, Varr. R. R. 3, 6, 1; Plin. 10, 20, 23, § 45.—So of M. Perpenna Lurco, Inscr. Grut. 237, 8.—B.Transf., a voluptuary, debauchee, App. M. 8, p. 213, 6.—Hence,II.Lurcōnĭānus, a, um, adj., of or belonging to Lurco, Lurconian:Apiciana et Lurconiana condimenta,
Tert. Anim. 33. -
15 Lurconianus
1.lurco, āre, v. a., and lurcor, āri, v. dep. n. [perh. lura, to have a stomach of leather], to eat voraciously, to devour:2.lurcare est cum aviditate cibum sumere,
Non. 10, 31: lardum, Pomp. ap. Non. 11, 6 (Com. Rel. v. 169 Rib.):ut lurcaretur lardum,
Lucil. ib. 11, 2.lurco ( lurcho, Serv. ad Verg. A. 6, 4; Prob. p. 1455 P.), ōnis, m., a gormandizer, glutton.— Lit.:3.lurco, edax, furax, fugax,
Plaut. Pers. 3, 3, 16: vivite lurcones, comedones, vivite ventres, Lucil. ap. Non. 11, 9:lastaurum et lurconem et nebulonem popinonemque appellans,
Suet. Gram. 15: lurcones capacis gulae homines et bonorum suorum consumptores, Paul. ex Fest. p. 120.Lurco, ōnis, m., a Roman surname. Esp., M. Aufidius, who was the first to fatten peacocks for the table, Varr. R. R. 3, 6, 1; Plin. 10, 20, 23, § 45.—So of M. Perpenna Lurco, Inscr. Grut. 237, 8.—B.Transf., a voluptuary, debauchee, App. M. 8, p. 213, 6.—Hence,II.Lurcōnĭānus, a, um, adj., of or belonging to Lurco, Lurconian:Apiciana et Lurconiana condimenta,
Tert. Anim. 33. -
16 lurcor
1.lurco, āre, v. a., and lurcor, āri, v. dep. n. [perh. lura, to have a stomach of leather], to eat voraciously, to devour:2.lurcare est cum aviditate cibum sumere,
Non. 10, 31: lardum, Pomp. ap. Non. 11, 6 (Com. Rel. v. 169 Rib.):ut lurcaretur lardum,
Lucil. ib. 11, 2.lurco ( lurcho, Serv. ad Verg. A. 6, 4; Prob. p. 1455 P.), ōnis, m., a gormandizer, glutton.— Lit.:3.lurco, edax, furax, fugax,
Plaut. Pers. 3, 3, 16: vivite lurcones, comedones, vivite ventres, Lucil. ap. Non. 11, 9:lastaurum et lurconem et nebulonem popinonemque appellans,
Suet. Gram. 15: lurcones capacis gulae homines et bonorum suorum consumptores, Paul. ex Fest. p. 120.Lurco, ōnis, m., a Roman surname. Esp., M. Aufidius, who was the first to fatten peacocks for the table, Varr. R. R. 3, 6, 1; Plin. 10, 20, 23, § 45.—So of M. Perpenna Lurco, Inscr. Grut. 237, 8.—B.Transf., a voluptuary, debauchee, App. M. 8, p. 213, 6.—Hence,II.Lurcōnĭānus, a, um, adj., of or belonging to Lurco, Lurconian:Apiciana et Lurconiana condimenta,
Tert. Anim. 33. -
17 mando
1.mando, āvi, ātum, 1, v. a. [manusdo], to commit to one's charge, to enjoin, commission, order, command (syn.: praecipio, edico); constr. alicui aliquid, with ut, ne, the simple subj., or with inf. (class.).I.Lit.(α).Alicui aliquid:(β).tibi de nostris rebus nihil sum mandaturus per litteras,
Cic. Fam. 3, 5, 1:praeterea typos tibi mando,
id. Att. 1, 10, 3:si quid velis, huic mandes,
Ter. Phorm. 4, 4, 7:L. Clodio mandasse, quae illum mecum loqui velles,
Cic. Fam. 3, 4, 1:alicui mandare laqueum,
to bid go and be hanged, Juv. 10, 57.—With ellipsis of dat.:tamquam hoc senatus mandasset,
Cic. Verr. 2, 4, 39, § 84:excusationem,
Suet. Oth. 6:haec ego numquam mandavi,
Juv. 14, 225.—With ut or ne:(γ).Voluseno mandat, ut, etc.,
Caes. B. G. 4, 21:mandat ut exploratores in Suebos mittant,
id. ib. 6, 10, 3:Caesar per litteras Trebonio magnopere mandaverat, ne, etc.,
id. B. C. 2, 13.—With simple subj.:(δ).huic mandat, Remos reliquosque Belgas adeat,
Caes. B. G. 3, 11.—With object-clause:(ε).mandavit Tigranen Armeniā exturbare,
Tac. A. 15, 2:non aliter cineres mando jacere meos,
Mart. 1, 88, 10.—Impers. pass.:II.fecerunt ut eis mandatum fuerat,
Vulg. Gen. 45, 21.—Transf.A.In gen., to commit, consign, enjoin, confide, commend, intrust any thing to a person or thing:B.ego tibi meas res mando,
Plaut. Cist. 4, 2, 54:bona nostra haec tibi permitto et tuae mando fidei,
Ter. And. 1, 5, 61:ludibrio habeor... ab illo, quoi me mandavisti, meo viro,
Plaut. Men. 5, 2, 32:(adulescens) qui tuae mandatus est fide et fiduciae,
id. Trin. 1, 2, 80; 91; 99:aliquem alicui alendum,
Verg. A. 3, 49:alicui magistratum,
Caes. B. C. 3, 59:honores,
Cic. Verr. 2, 4, 37, § 81:filiam viro,
to give in marriage, Plaut. Men. 5, 2, 32:aliquem aeternis tenebris vinculisque,
Cic. Cat. 4, 5, 10:se fugae,
to betake one's self to flight, Caes. B. G. 2, 24:fugae et solitudini vitam suam,
Cic. Cat. 1, 8, 20:semen terrae,
i. e. to sow, Col. 1, 7, 6:hordea sulcis,
Verg. E. 5, 36:corpus humo,
to bury, id. A. 9, 214:aliquid memoriae,
Cic. Quint. 6, 24:litteris,
to commit to writing, id. de Or. 2, 12, 52:scriptis actiones nostras,
id. Off. 2, 1, 3:historiae,
id. Div. 2, 32, 69:monumentis,
id. Ac. 2, 1, 2:fruges conditas vetustati,
to keep for a long time, to suffer to grow old, id. N. D. 2, 60, 151:Alcibiadem interficiendum insidiis mandare,
Just. 5, 2, 5.— Absol.:Claudio mandante ac volente (opp. invito),
Vop. Aur. 16, 2.—To charge a person to announce something, to send word to a person or place only poet. and in post-Aug. prose):A.mandare ad Pisonem, noli, etc.,
Suet. Calig. 25:mandabat in urbem, nullum proelio finem exspectarent,
sent word, Tac. A. 14, 38:ferre ad nuptam quae mittit adulter, quae mandat,
Juv. 3, 46:senatui mandavit, bellum se ei illaturum,
Eutr. 5, 5:consulantes, si quid ad uxores suas mandarent,
Flor. 3, 3, 6.—P. a. as subst.: mandā-tum, i, n., a charge, order, commission, injunction, command.In gen.:B.ut mandatum scias me procurasse,
have performed the commission, Cic. Att. 5, 7, 3:hoc mandatum accepi a Patre,
Vulg. Joh. 10, 18.—More freq. in plur.:omnibus ei de rebus, quas agi a me voles, mandata des, velim,
Cic. Fam. 3, 1, 2:dare mandata alicui in aliquem,
id. ib. 3, 11, 5:dare alicui mandata, ut, etc.,
id. Phil. 6, 3, 6:accipere ab aliquo,
id. ib. 8, 8, 23:persequi,
to perform, execute, fulfil, id. Q. Fr. 2, 14, 2:audire,
id. Phil. 6, 4, 10:alicujus exhaurire,
id. Att. 5, 1, 5:exponere in senatu,
id. de Or. 2, 12, 49:exsequi,
id. Phil. 9, 4, 9; Sall. J. 35, 5:facere,
Plaut. As. 5, 2, 64; id. Bacch. 3, 3, 72:perficere,
Liv. 1, 56:efficere,
Sall. J. 58:facere,
Curt. 7, 9, 17:deferre,
to deliver, Cic. Att. 7, 14, 1:perferre,
id. Q. Fr. 3, 1, 5, § 18:neglegere,
to neglect, not perform, Ov. H. 16, 303:fallere,
id. M. 6, 696:haec mandata,
Liv. 21, 54, 4: legatis occulta mandata data sint, ut, Just. 34, 1, 5.— Poet., with inf.:producetque virum, dabit et mandata reverti,
and enjoin him to return, Ov. H. 13, 143.—Esp. as legal term.1.A commission constituting a mutual obligation; hence, in gen., a contract:2.mandatum constitit, sive nostra gratia mandamus, sive alienā: id est, sive ut mea negotia geras, sive ut alterius mandem tibi, erit mandati obligatio, et invicem alter alteri tenebimur,
Gai. Inst. 3, 155 sqq.:itaque mandati constitutum est judicium non minus turpe, quam furti,
i. e. for breach of contract, Cic. Rosc. Am. 38, 111:actio mandati,
an action for the non-performance of a contract, Dig. 17, 1, 8, § 3.—An imperial command, mandate, Plin. Ep. 10, 110, 1; Traj. ap. Plin. Ep. 10, 111:C.principum,
Front. Aquaed. 3.—Esp. of the secret orders of the emperors:(Galba) mandata Neronis de nece sua deprenderat,
Suet. Galb. 9; id. Tib. 52:occulta mandata,
Tac. A. 2, 43:fingere scelesta mandata,
id. ib. 2, 71; 3, 16; id. H. 4, 49.—In eccl. lang., the law or commandment of God:2.mandatum hoc, quod ego praecipio tibi hodie, non supra te est,
Vulg. Deut. 30, 11:nec custodisti mandata,
id. 1 Reg. 13, 13:maximum et primum mandatum,
id. Matt. 22, 38.mando, di, sum (in the dep. form mandor, acc. to Prisc. p. 799 P.), 3, v. a. [akin to madeo, properly to moisten; hence], to chew, masticate (syn. manduco).I.Lit. (class.):II.animalia alia sugunt, alia carpunt, alia vorant, alia mandunt,
Cic. N. D. 2, 47, 122:asini lentissime mandunt,
Plin. 17, 9, 6, § 54; Col. 6, 2, 14.— Poet.:(equi) fulvum mandunt sub dentibus aurum,
i. e. champ, Verg. A. 7, 279:tristia vulnera saevo dente,
i. e. to eat the flesh of slaughtered animals, Ov. M. 15, 92.—In part. perf.: mansum ex ore daturum, Lucil. ap. Non. 140, 14; Varr. ib. 12:omnia minima mansa in os inserere,
Cic. de Or. 2, 39, 162:ut cibos mansos ac prope liquefactos demittimus,
Quint. 10, 1, 19.—Transf., in gen., to eat, devour (mostly poet. and in postAug. prose): quom socios nostros mandisset impiu' Cyclops, Liv. Andr. ap. Prisc. p. 817 P.; Enn. ap. Prisc. p. 683 P. (Ann. v. 141 Vahl.):3.apros,
Plin. 8, 51, 78, § 210:Diomedes immanibus equis mandendos solitus objectare advenas,
to throw to them for food, Mel. 2, 2.— Poet.: mandere humum (like mordere humum), to bite the ground, said of those who fall in battle, Verg. A. 11, 669; so,compressa aequora,
Val. Fl. 3, 106: corpora Graiorum maerebat mandier igni, to be consumed, Matius in Varr. L. L. 6, § 95 Müll.mando, ōnis, m. [2. mando], a glutton, gormandizer: mandonum gulae, Lucil. ap. Non. 17, 16; cf. manduco. -
18 manduco
1.mandūco, āvi, ātum (in the dep. form, mandūcor, ari, Lucil., Afran., and Pompon. ap. Non. 477, 8 sq. (Pomp. Com. Rel. v. 100 Rib.; Afran. ib. v. 184); cf. Prisc. 799 P.), 1, v. a. [a lengthened form of 2 mando].I.Lit., to chew, masticate; to eat by chewing (ante-class. and post-Aug.):II.manducato candido pane,
Varr. R. R. 3, 7, 9; Sen. Ep. 95, 27.—Transf., to eat, devour: bucceas, Aug. ap. Suet. Aug. 76: crudum manduces Priamum Priamique pisinnos, Labeo in Schol. Pers. 1, 4.2.mandūco, ōnis, m. [1. manduco], a glutton, gormandizer (post-class.), Pompon. ap. Non. 17, 15 (Com. Rel. v. 112 Rib.); App. M. 6, p. 186, 41. -
19 patinarius
pătĭnārĭus, a, um, adj. [1. patina], of or belonging to a dish or pan: piscis. stewed in a pan with sauce, Plaut. As. 1, 3, 27:strues,
a pile of dishes, id. Mer. 1, 2, 25:aliis incendiarium et patinarium vociferantibus,
i. e. gormandizer, Suet. Vit. 17.— Via patinaria, a street in Rome, P. Vict. de Reg. Urb. R. -
20 phago
phăgo, ōnis, m., = phagos, phagôn, a glutton, gormandizer (ante-and post-class.):edones et phagones ab edacitate, unum Latinum, aliud Graecum,
Non. 48, 17 sq.; Varr. ap. Non. l. l.; Vop. Aur. 50.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Gormandizer — Gor mand*i zer, n. A greedy, voracious eater; a gormand; a glutton. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
gormandizer — noun see gormandize … New Collegiate Dictionary
gormandizer — See gormandize. * * * … Universalium
gormandizer — noun A person who gormandizes; a glutton or gourmand … Wiktionary
gormandizer — gor·mand·iz·er || gÉ”rmÉ™ndaɪzÉ™(r) / gÉ”Ëm n. voracious eater; glutton … English contemporary dictionary
gormandizer — n. Glutton, gourmand … New dictionary of synonyms
gormandizer — gor·man·diz·er … English syllables
gormandizer — One who eats to excess … Grandiloquent dictionary
gormandizer — zə(r) noun ( s) : gourmand, glutton … Useful english dictionary
gormandize — gormandizer, n. v. /gawr meuhn duyz /; n. /gawr meuhn deez /, v., gormandized, gormandizing, n. v.i., v.t. 1. to eat greedily or ravenously. n. 2. gourmandise1. Also, esp. Brit., gormandise. [1540 50; < F gourmandise (n.), equiv. to MF … Universalium
Fighting Foodons — 格闘料理伝説ビストロレシピ (Kakutō Ryōri Densetsu Bistro Recipe) Genre Fantasy Manga Written by Naoto Tsushima … Wikipedia