goździki

См. также в других словарях:

• goździk — m III, D. a, N. goździkkiem; lm M. i 1. «Dianthus, roślina z rodziny goździkowatych, o liściach wąskich, naprzeciwległych, o kwiatach czerwonych, różowych, białych lub żółtych z ząbkowanymi lub postrzępionymi płatkami, pojedynczych lub (częściej) …   Słownik języka polskiego

• Łapy — Łapy …   Deutsch Wikipedia

• albo — 1. «spójnik wyrażający możliwą wymienność albo wzajemne wyłączanie się zdań równorzędnych lub części zdań» Czytał książkę albo słuchał radia. Kup róże albo goździki. Wraca do domu albo późno w nocy, albo nad ranem. Usłyszy albo i nie usłyszy.… …   Słownik języka polskiego

• czerwony — czerwonyni, czerwonywieńszy 1. «będący koloru pierwszego pasma tęczy, koloru krwi; zarumieniony» Czerwona barwa. Czerwony blask. Czerwona cegła, dachówka. Czerwony atrament, ołówek. Czerwone korale. Czerwone maki, goździki. Czerwony od ognia …   Słownik języka polskiego

• dziko — przysłów. od dziki a) w zn. 1: Goździki rosły dziko. Okolica wyglądała dziko i pustynnie. ◊ Robić, przyrządzać coś na dziko «robić, przyrządzać potrawy mięsne podobnie jak dziczyznę» b) w zn. 2: Oczy błyszczały mu dziko. c) w zn. 3: Psy wyły… …   Słownik języka polskiego

• goździkówka — ż III, CMs. goździkówkawce; lm D. goździkówkawek «wódka nalewana na goździki (pączki goździkowca); nalewka goździkowa» …   Słownik języka polskiego

• ogrodowy — 1. «dotyczący ogrodu, znajdujący się, rosnący w ogrodzie» Altana, furtka, ławka ogrodowa. Drzewa ogrodowe. ∆ Sztuka ogrodowa «umiejętność zakładania ogrodów polegająca na odpowiednim skomponowaniu drzew, kwietników i elementów architektonicznych» …   Słownik języka polskiego

• pełny — pełnyni, pełnyniejszy a. pełen (tylko w funkcji orzecznika lub przydawki, po której następuje rzeczownik w dopełniaczu) 1. «napełniony, wypełniony po brzegi, do wierzchu; napełniony tak, że więcej nie może się zmieścić» Pełny garnek, talerz,… …   Słownik języka polskiego

• pędzić — ndk VIa, pędzićdzę, pędzićdzisz, pędź, pędzićdził, pędzićdzony 1. «bardzo szybko przenosić się z miejsca na miejsce, bardzo szybko posuwać się naprzód, biec, jechać» Pędzić co sił, co tchu, ile sił w nogach, co koń wyskoczy. Pędzić cwałem,… …   Słownik języka polskiego

• przepikować — dk IV, przepikowaćkuję, przepikowaćkujesz, przepikowaćkuj, przepikowaćował, przepikowaćowany przepikowywać ndk VIIIa, przepikowaćowuję, przepikowaćowujesz, przepikowaćowuj, przepikowaćywał, przepikowaćywany 1. «przeszyć w różnych kierunkach… …   Słownik języka polskiego

• różowy — różowywi, różowywszy «mający barwę czerwoną z dużą domieszką białej, lekko czerwonawy; zarumieniony, rumiany» Różowa cera, twarz. Różowa sukienka, wstążka. Różowe goździki, petunie. ◊ Być w różowym humorze, nastroju «być wesołym, rozbawionym, być …   Słownik języka polskiego