-
1 gleba
glēba (glaeba), ae, f. [st1]1 [-] motte de terre, glèbe. - Acc. Tr. 496 ; Cato, Ag. 91. - glebis aut saxis aliquem agere, Cic. Caec. 60: chasser qqn à coups de mottes de serre ou de cailloux. [st1]2 [-] sol, terrain. - Virg. En. 1, 531. [st1]3 [-] taxe sur une terre, un domaine. - Cod. Th. 6, 2, 10 ; 12, 1, 138. [st1]4 [-] morceau. - gleba sevi, Caes. BG. 7, 25, 2: boule de suif. - gleba marmoris, Plin. 36, 50: bloc de marbre. - turis glebae, Lucr. 3, 327: grains d'encens.* * *glēba (glaeba), ae, f. [st1]1 [-] motte de terre, glèbe. - Acc. Tr. 496 ; Cato, Ag. 91. - glebis aut saxis aliquem agere, Cic. Caec. 60: chasser qqn à coups de mottes de serre ou de cailloux. [st1]2 [-] sol, terrain. - Virg. En. 1, 531. [st1]3 [-] taxe sur une terre, un domaine. - Cod. Th. 6, 2, 10 ; 12, 1, 138. [st1]4 [-] morceau. - gleba sevi, Caes. BG. 7, 25, 2: boule de suif. - gleba marmoris, Plin. 36, 50: bloc de marbre. - turis glebae, Lucr. 3, 327: grains d'encens.* * *Gleba, glebae. Cic. Une motte de terre.\Gleba lapidis. Plin. Une piece ou lopin de pierre.\Humare glebis. Cic. Enterrer. -
2 gleba
gleba gleba, ae f ком земли -
3 gleba
gleba gleba, ae f глыба -
4 gleba
glēba, ae, f. u. glaeba, ae, f. (verwandt mit globus), I) ein Stückchen Erde, der Erdkloß, die Erdscholle, Cic. u.a.: glaebas fecundas vertere vomere, Lucr.: glaebas dimovere aratro, Ov.: rastris glaebas frangere, Verg.: auro madidae glaebae, goldgesättigte, Ov. – meton.: a) die Scholle = der Acker, Boden, terra potens ubere glaebae, Verg. Aen. 1, 531: ubere vix glaebae superat (Aegyptus illas insulas), Lucan. 3, 68: Eleusiniam glebam percolere, Apul. met. 11, 2: incolere fecundissimam glebam, Amm. 23, 6, 66. – b) das Land, der Landstrich, glebae felices, Apul. met. 1, 1: medio se limite gleba Ausonis effundit, Avien. descr. orb. 482. – II) übtr., übh. ein Stück, Stückchen, Bißchen, Klümpchen, Knöllchen, Kügelchen, turis, Lucr.: marmoris, Plin.: sevi ac picis glebae, Caes.: glebae aureae, Iustin.
-
5 gleba
glēba, ae, f. u. glaeba, ae, f. (verwandt mit globus), I) ein Stückchen Erde, der Erdkloß, die Erdscholle, Cic. u.a.: glaebas fecundas vertere vomere, Lucr.: glaebas dimovere aratro, Ov.: rastris glaebas frangere, Verg.: auro madidae glaebae, goldgesättigte, Ov. – meton.: a) die Scholle = der Acker, Boden, terra potens ubere glaebae, Verg. Aen. 1, 531: ubere vix glaebae superat (Aegyptus illas insulas), Lucan. 3, 68: Eleusiniam glebam percolere, Apul. met. 11, 2: incolere fecundissimam glebam, Amm. 23, 6, 66. – b) das Land, der Landstrich, glebae felices, Apul. met. 1, 1: medio se limite gleba Ausonis effundit, Avien. descr. orb. 482. – II) übtr., übh. ein Stück, Stückchen, Bißchen, Klümpchen, Knöllchen, Kügelchen, turis, Lucr.: marmoris, Plin.: sevi ac picis glebae, Caes.: glebae aureae, Iustin. -
6 gleba
glēba, ae f.1) глыба, ком земли ( glebis aut saxis aliquem praecipĭtem agere C)2) пашня ( incolere fecundissimam glebam Amm); земля, почва (g. Sicula O); край ( glebae felīces Ap)3) комок, кусочек (marmoris PM; picis Cs); слиток (g. aurea Just) -
7 gleba
glēba, and its derivv., v. glaeba, etc. -
8 gleba
1) глыба земли (1. 13 § 1 D. 8, 3. 1. 3 § 1 D. 41, 2). 2) земля, почва (1. 15 C. 11, 47). 3) известная поземельная подать (1. 2 C. 12, 2. 1. 12. 16 C. Th. 6, 2).Латинско-русский словарь к источникам римского права > gleba
-
9 gleba
clod/lump of earth/turf; land, soil; hard soil; piece, lump, mass -
10 glēba, glēbula
glēba, glēbula see glaeb-. -
11 glaeba (glēba)
glaeba (glēba) ae, f [GLOB-], a lump of earth, clod: glaebis aliquem agere: nec ulli glaeba ulla agri adsignaretur, L.: rastris glaebas frangere, V.: Versare glaebas, H.: ornare glaebam virentem, i. e. an altar of turf, Iu.— Land, soil: Sicula, O.: Terra potens ubere glaebae, V.: duris Aequicula glaebis, hard soil, V.— A piece, lump, mass: sevi ac picis glaebae, Cs. -
12 resolvo
re-solvo, solvī, solūtum, ere, wieder auflösen, was gebunden, geschlossen war, dann übh. auflösen, aufbinden, losbinden, I) eig. u. übtr.: 1) eig.: vestes, Ov.: vulnus, Quint.: alqm (vinctum), Colum.: equos, abspannen, Ov.: virginem catenis, Ov.: puella resoluta capillos, mit aufgelöstem Haar, Ov.: resolutis capillis, Liv. – 2) übtr.: a) übh.: glebam in pulverem, Colum.: gleba se resolvit, löst sich auf, wird locker, Verg.: gleba resoluta defluxit, Curt.: nubes resolvuntur in aquas, Sen.: quicquid (natura) composuit, resolvit, quicquid resolvit, componit iterum, Sen.: frenatam tot malis linguam resolvimus, lösen wir von ihren Banden, Plin. pan.: Cerberus immania terga resolvit fusus humi, dehnt aus (zum Schlafe), Verg.: membrum resolutum od. pars resoluta, ein gelähmtes Glied, Cels. – b) öffnen, litteras, Liv.: ora, Ov.: fauces in verba, den Mund zum Reden, Ov. – c) auflösen, schmelzen, nivem, v. Sonne u. Regen, Ov.: margaritas in tabem, Plin.: corpora in tabem iam resoluta, die schon verwesten, Augustin.: auch umschmelzen od. wieder einschmelzen, formas binarias, Geldformen im Werte zweier Goldstücke, Lampr. Alex. Sev. 39. § 18. – d) auflösen, vertreiben, nebulas, Ov.: tenebras, Verg. – e) einreißen, muros ariete, Sil. 5, 533: u. cinctos muros, Sil. 12, 495. – f) bezahlen, argentum, Plaut.: pro vectura, Plaut. – II) bildl.: a) auf lösen, endigen, curas, Verg.: litem lite, Hor. – b) jmds. Körper od. dessen Glieder auflösen, der Spannkraft berauben, dah. teils ermatten, entkräften, erschlaffen, weichlich machen, teils schmelzen, entzücken, felicitas illos totos resolvit, macht weichlich, Sen.: ut iacui totis resoluta medullis, entzückt, Ov.: in omnes lusus, in omnes iocos se resolvebant, Sen. rhet. – c) aufheben, vernichten, ungültig machen, stipulationem, ICt.: iura pudoris, verletzen, Verg.: disciplinam militarem, Tac.: fraudes, vereiteln, Sil.: vectigal, aufheben, abschaffen, Tac. – d) befreien, Ausoniam, Sil.: te piacula nulla resolvent, Hor.: amore resolutus, Tibull. – e) entwirren, auflösen, ins Licht setzen, dolos tecti (Labyrinthi) ambagesque, die trügerischen Irrgänge des Hauses entwirren (= jmd. lehren, darin den Weg zu finden), Verg. Aen. 6, 29: amphiboliam, Quint. 7, 9, 14: ambiguitatem, Quint.: distinguendo, dividendo etc., Quint. 12, 2, 13. – dah. widerlegen, ex parte diversa dicta, Quint. 5, 13, 12: m. folg, indir. Fragesatz, Lucr. 5, 770 (773). – f) abfertigen, abzahlen, bezahlen, unā plagā, Plaut. Amph. 705: quadraginta minas danistae, Plaut. Epid. 142 (und so ibid. 352 und Men. 930 Sch. Cato r. r. 144 u. 149); aber Cic. Phil. 14, 38 Halm soluturum.
-
13 glebosus
glēbōsus (glaebōsus), a, um [gleba] [st2]1 [-] rempli de mottes. --- Apul. M. 1, 2. [st2]2 [-] compact. --- Plin. 35, 191.* * *glēbōsus (glaebōsus), a, um [gleba] [st2]1 [-] rempli de mottes. --- Apul. M. 1, 2. [st2]2 [-] compact. --- Plin. 35, 191.* * *Glebosus, pen. prod. Adiect. Plin. Qui est plein de motes, Moteux.\Sulphur glebosum. Plin. Qui croist en forme de mote de terre, Qui croist par motes. -
14 glebula
glēbŭla (glaebŭla), ae, f. [gleba] [st2]1 [-] petite motte de terre. --- Col. 1, 6, 23. [st2]2 [-] petit champ. --- Juv. 14, 166. [st2]3 [-] petit morceau. --- Vitr. 8, 3.* * *glēbŭla (glaebŭla), ae, f. [gleba] [st2]1 [-] petite motte de terre. --- Col. 1, 6, 23. [st2]2 [-] petit champ. --- Juv. 14, 166. [st2]3 [-] petit morceau. --- Vitr. 8, 3.* * *Glebula, glebulae, pen. corr. Diminutiuum. Plin. Motelette. -
15 resolvo
re-solvo, solvī, solūtum, ere, wieder auflösen, was gebunden, geschlossen war, dann übh. auflösen, aufbinden, losbinden, I) eig. u. übtr.: 1) eig.: vestes, Ov.: vulnus, Quint.: alqm (vinctum), Colum.: equos, abspannen, Ov.: virginem catenis, Ov.: puella resoluta capillos, mit aufgelöstem Haar, Ov.: resolutis capillis, Liv. – 2) übtr.: a) übh.: glebam in pulverem, Colum.: gleba se resolvit, löst sich auf, wird locker, Verg.: gleba resoluta defluxit, Curt.: nubes resolvuntur in aquas, Sen.: quicquid (natura) composuit, resolvit, quicquid resolvit, componit iterum, Sen.: frenatam tot malis linguam resolvimus, lösen wir von ihren Banden, Plin. pan.: Cerberus immania terga resolvit fusus humi, dehnt aus (zum Schlafe), Verg.: membrum resolutum od. pars resoluta, ein gelähmtes Glied, Cels. – b) öffnen, litteras, Liv.: ora, Ov.: fauces in verba, den Mund zum Reden, Ov. – c) auflösen, schmelzen, nivem, v. Sonne u. Regen, Ov.: margaritas in tabem, Plin.: corpora in tabem iam resoluta, die schon verwesten, Augustin.: auch umschmelzen od. wieder einschmelzen, formas binarias, Geldformen im Werte zweier Goldstücke, Lampr. Alex. Sev. 39. § 18. – d) auflösen, vertreiben, nebulas, Ov.: tenebras, Verg. – e) einreißen, muros ariete, Sil. 5, 533: u. cinctos muros, Sil. 12, 495. – f) bezahlen, argentum, Plaut.: pro vectura, Plaut. – II) bildl.: a) auf-————lösen, endigen, curas, Verg.: litem lite, Hor. – b) jmds. Körper od. dessen Glieder auflösen, der Spannkraft berauben, dah. teils ermatten, entkräften, erschlaffen, weichlich machen, teils schmelzen, entzücken, felicitas illos totos resolvit, macht weichlich, Sen.: ut iacui totis resoluta medullis, entzückt, Ov.: in omnes lusus, in omnes iocos se resolvebant, Sen. rhet. – c) aufheben, vernichten, ungültig machen, stipulationem, ICt.: iura pudoris, verletzen, Verg.: disciplinam militarem, Tac.: fraudes, vereiteln, Sil.: vectigal, aufheben, abschaffen, Tac. – d) befreien, Ausoniam, Sil.: te piacula nulla resolvent, Hor.: amore resolutus, Tibull. – e) entwirren, auflösen, ins Licht setzen, dolos tecti (Labyrinthi) ambagesque, die trügerischen Irrgänge des Hauses entwirren (= jmd. lehren, darin den Weg zu finden), Verg. Aen. 6, 29: amphiboliam, Quint. 7, 9, 14: ambiguitatem, Quint.: distinguendo, dividendo etc., Quint. 12, 2, 13. – dah. widerlegen, ex parte diversa dicta, Quint. 5, 13, 12: m. folg, indir. Fragesatz, Lucr. 5, 770 (773). – f) abfertigen, abzahlen, bezahlen, unā plagā, Plaut. Amph. 705: quadraginta minas danistae, Plaut. Epid. 142 (und so ibid. 352 und Men. 930 Sch. Cato r. r. 144 u. 149); aber Cic. Phil. 14, 38 Halm soluturum. -
16 cunctans
-
17 glebalis
-
18 glebarius
-
19 glebatim
glēbātim [ gleba ] -
20 glebosus
См. также в других словарях:
Gleba — is the fleshy spore bearing inner mass of fungi such as the puffball or stinkhorn.The gleba is a solid mass of spores, generated within an enclosed area within the sporocarp. The continuous maturity of the sporogenous cells leave the spores… … Wikipedia
glebă — glébă s. f., pl. glébe Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic GLÉBĂ s.f. (Liv.) Brazdă de pământ. ♢ Servitute a glebei = colonat; adscript (al) glebei = colon, serv. [< cf. it., lat. gleba]. Trimis de LauraGellner,… … Dicționar Român
gleba — sustantivo femenino 1. Uso/registro: elevado. Tierra cultivada: la gleba castellana. Frases y locuciones 1. siervo* de la gleba … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
gleba — (Del lat. gleba). 1. f. Terrón que se levanta con el arado. 2. Tierra, especialmente la cultivada. 3. Hues. Terreno cubierto de césped. ☛ V. siervo de la gleba … Diccionario de la lengua española
gleba — / glɛba/ s.f. [dal lat. gleba o glaeba ]. 1. (poet.) [pezzo di terra compatto che si stacca dal terreno quando lo si lavora con gli attrezzi agricoli: rivoltare, rompere la g. ] ▶◀ terra, zolla. 2. (estens., non com.) [area da coltivare]… … Enciclopedia Italiana
Gleba — Gle ba, n.; pl. {Gleb[ae]}. [L., a clod.] (Bot.) The chambered sporogenous tissue forming the central mass of the sporophore in puff balls, stinkhorns, etc. [Webster 1913 Suppl.] … The Collaborative International Dictionary of English
Gleba — (lat., »Erdscholle«, allgemein »Klümpchen, Knöllchen«), die gekammerte, fruktifizierende Gewebemasse im Innern der Fruchtkörper bei den Bauchpilzen (s. Pilze) … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Gleba — (lat., »Erdscholle«), das Sporengewebe in den Fruchtkörpern der Gasteromyzeten (s.d.) … Kleines Konversations-Lexikon
gleba — |é| s. f. 1. Torrão, terra de labor. 2. Terreno adstrito a um feudo … Dicionário da Língua Portuguesa
gleba — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. glebabie {{/stl 8}}{{stl 7}} powierzchniowa warstwa skorupy ziemskiej mająca swoistą barwę i budowę, w zależności od zawartości minerałów i związków organicznych, stanowiąca podłoże życia roślin i zwierząt;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
GLEBA — I. GLEBA pro solo et dote Ecclesiae, passim in Iure Canonico. Anglis usitatius dicitur, de terra ad Ecclesias parochiales pertinente. Theodos. Cod. pro quovis saepe agro. Sic conssitur. Neap. l. 3. tit. 3. Servi glebae. II. GLEBA quasi globus, Gr … Hofmann J. Lexicon universale